Vigdís kom mér í opna skjöldu. Og aftur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fyrir nokkrum árum átti ég erindi í Pósthúsið á Eiðistorgi á Seltjarnanesi.  Þar var töluverður erill.  Tvær dömur stóðu vakt við afgreiðsluborðin.  Ég var að venju með smá frekju.  Tróðst fram fyrir raðir og bað um tiltekna límmiða og og eitthvað fleira. Þá snýr sér við í röð kona og segir við mig:  "Mikið er gaman að heyra skagfirskan framburð."  Þetta var Vigdís Finnbogadóttir.  

  Ég er fæddur og uppalinn í Skagafirði.  Flutti þaðan á unglingsárum fyrir næstum hálfri öld og hélt að skagfirski framburðurinn hefði fjarað út strax á unglingsárum.  En greinilega ekki alveg miðað við viðbrögð Vigdísar.

  Ég efast um að fleiri en Vigdís nemi það sem ennþá eimir eftir af skagfirskum framburði mínum. Það er ekki tilviljun að hún reki Stofnun Vigdísar Finnbogadóttur.  Sú stofnun hefur allt að segja um allskonar tungumál.  Ég hef skrautskrifað ýmsa diplóma fyrir hana - án þess að hitta Vigdísi þar.      

 1983 skrifaði ég af hvatvísi og í miklu tímahraki ömurlega bók sem heitir Poppbókin. Bókaforlag Æskunnar gaf hana út.  Bókin mokseldist. Því miður.  Einn góðan veðurdag birtist Vigdís inn á gólfi hjá Æskunni og óskaði eftir því að kaupa eintak af bókinni.  Viðbrögð urðu þau að vilja gefa henni eintak af bókinni.  Hún tók það ekki í mál.  Áreiðanlega er þetta versta bók í bókasafni hennar.   

  Ég kaus Vigdísi í forsetakosningunum.  Og er stoltur af.  

 

Vigdísi fagnað í miðborginni

Athugasemdir

[Theódór Gunnarsson, 28.6.2015 kl. 21:27]

Sem unglingur fannst mér að ég ætti að taka stúdentspróf og byrjaði þrisvar í Menntaskólanum í Hamrahlíð. Mér var lífsins ómögulegt að einbeita mér og átti á þessum árum að vera að gera eitthvað allt annað við tímann. Eitt af því sem vert þótti að gera í málinu var að ég skyldi mæta í tíma í námstækni, sem Vigdís Finnbogadóttir kenndi. Henni tókst ekki að kenna mér neitt, en ég varð gersamlega heillaður af þessum stórkostlega persónuleika. Þegar hún bauð sig fram til forseta nokkrum árum síðar var enginn efi í mínum huga. Ég kaus Vigdísi.

[Wilhelm Emilsson, 29.6.2015 kl. 05:30]

Ég man eftir bókinni en ekki hvort ég las hana. Svona er maður gleyminn! En ég man vel eftir því að mér fannst undirtitillinn "Í fyrsta sæti" einu of, en sé núna að þetta er sama trikkið og Guðbergur Bergsson notaði þegar hann gaf út bókina Tómas Jónsson: Metsölubók. Fólkið keypti bókina af því að hún var metsölubók :)

[Stefán (IP-tala skráð) 29.6.2015 kl. 15:04]

Það er nú ekki leiðinlegt að fyrir Jens að vera líkt við meistara Guðberg.

[Jens Guð, 29.6.2015 kl. 20:21]

Theódór,  það er aðdáunarverður og einbeittur námsvilji að byrja þrisvar í MH.  

[Jens Guð, 29.6.2015 kl. 20:25]

Wilhelm, undirtitillinn gegndi tvíþættu hlutverki:  Annarsvegar að í umfjöllun fjölmiðla um bókina væri talað um hana sem "Í fyrsta sæti" (samanber metsdölubók.  Sem hún varð).  Hinsvegar einskonar fyrirvari um að í henni væri aðeins fjallað um vinsælustu popparana.  

[Jens Guð, 29.6.2015 kl. 20:27]

Stefán,  það er ekkert nema gaman.

[Wilhelm Emilsson, 29.6.2015 kl. 20:34]

Takk fyrir athugasemdina. Þetta virkaði! Þú hefur væntanlega séð þetta "netsafn" (cyber museum) um bókina. Alltaf gaman þegar hlutum um íslenska rokkmenningu er haldið til haga! 

celandicmusicmuseum.blogspot.ca/2012/01/64-book-poppbokin-i-fyrsta-sti-by-jens.html