Íslensk hljómsveit komin í undanúrslit einnar stærstu sönglagakeppni heims

  Íslenska hljómsveitin Soundspell er komin í undanúrslit í alþjóðlegri lagakeppni í Nashville í Bandaríkjunum,  einni þeirri stærstu í heiminum.  Keppnin heitir International Songwriting Contest.  Það segir nokkuð um stærð keppninnar að meðal dómara eru þungavigtarmenn á borð við Jerry Lee Lewis,  Tom Waits,  Robert Smith,  forsprakka The Cure,  og Frank Black,  framvörð The Pixies.

  Það er lagið Pound sem hefur fleytt Soundspell þetta langt.  Lagið er af jómfrúarplötu Soundspell, An Ode to the Umbrella, sem kom út í fyrra.  Tilkynnt verður um úrslitalögin 4. febrúar.

  Sigurvegarinn fær næstum tveggja milljón króna verðlaun.  Athyglin sem fylgir sigrinum er sennilega miklu verðmætari.  Og jafnvel bara það að koma lagi í undanúrslit og vita af Jerry Lee Lewis og Tom Waits hlusta á lagið er sigur. 

Hér er umsögn mín um plötuna An Ode to the Umbrella:   http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/312228 

Hér má heyra nokkur lög með Soundspell:
http://www.myspace.com/spellthesound

Athugasemdir

[Ása Ninna Katrínardóttir (IP-tala skráð) 29.1.2008 kl. 14:42]

Er ég hallærisleg? Ég fyllist alltaf svona asnalegu þjóðarstolti þegar ég les einhverjar svona fréttir, fæ svona hlýju í hjartað og verð agalega stolt af litla Íslandi og því frábæra fólki sem héðan kemur...

[Guðríður Haraldsdóttir, 29.1.2008 kl. 14:49]

Held að þeir hafi góðan séns, þetta er flott hljómsveit!!!

[Lára Hanna Einarsdóttir, 29.1.2008 kl. 14:59]

Ég er ekki mikill tónlistarspekúlant, en fannst þessir strákar hljóma mjög vel í mín ófaglegu músíkeyru.

Sendi myspace slóð Soundspell til míns tengda í Rotary Ten sem ég nefndi hér. Sá kornungi Breti (22ja í febrúar og trommari) er mikill aðdáandi Sigur Rósar, Jakobínarínu og að ég held Múm... Hann svaraði þessu: "Pretty good. Really nice piano sound. I like it."

[Jens Guð, 29.1.2008 kl. 15:28]

  Ása,  það er ekkert nema eðlilegt að maður samfagni velgengni Íslendinga á erlendri grundu.  Góð kynning á löndum okkar erlendis kemur okkur öllum til góða:  Er fín landkynning og opnar dyr fyrir aðra Íslendinga.

  Gurrí,  ég las mjög lofsamlega umsögn þína um plötuna í Vikunni.

  Lára,  gaman að tengdasonurinn skuli kunna að meta íslenska rokkara.

[Lára Hanna Einarsdóttir, 29.1.2008 kl. 15:33]

Þetta er reyndar ekki tengdasonur heldur sonur sambýlings míns.

Ertu of ungur til að muna eftir bak-bandi Gary Glitters og í framhaldi af því Glitter Band, Jens? Ég minnist þess þó ekki að þeir hafi náð neinum vinsældum hér á landi þótt þeir hafi verið vinsælir víða um heim.

[Jens Guð, 29.1.2008 kl. 19:43]

  Ég er á sextugsaldri þannig að ég man vel eftir Gary Glitter.  Reyndar var léttpoppað glysrokk hans ekki alveg mín bjórdós.  Ég sver samt ekki af mér að hafa átt plötur með glysrokkurum (Alice Cooper,  Slade...) þarna um og upp úr ´70.  En ég var farinn að sækja meira í þyngra rokk þegar Gary Glitter varð vinsæll á Íslandi með laginu Rock ´N´ Roll ´72.

  Ég held að glysrokk Gary Glitter hafi frekar höfðað til stelpna en stráka.  Að minnsta kosti man ég eftir því þegar ég var diskótekari á þessum árum þá báðu stelpurnar stundum um Rock ´N´ Roll lagið.  En ég átti það ekki til. 

  Eins og þú hefur sennilega tekið eftir hefur kallinn verið að fá á sig kærur fyrir barnaníð undanfarin ár.

[Lára Hanna Einarsdóttir, 29.1.2008 kl. 20:03]

Ég er nýskriðin á sextugsaldurinn sjálf ('55) en man ekkert eftir þessu glysgengi. Ég var að hlusta á allt aðra tónlist á þessum árum og Gary Glitter var ekki til í mínum huga. Mig rámar þó í Rock n Roll.

En ég veit hver hann er núna, um barnaníðið og allt það dæmi. Afleiðingar þess hafa m.a. verið þær, að tekjur þeirra sem spiluðu með honum hér í den af þessari gömlu músík, sem voru töluverðar, hafa dottið niður í núll því enginn vill spila tónlistina þeirra og þótt meðlimir hljómsveitarinnar (Glitter Band) hafi slitið öllu sambandi við hann fyrir lifandis löngu gjalda þeir glæpa hans.

[Jens Guð, 29.1.2008 kl. 20:37]

  Var maðurinn þinn í Glitter Bandinu?  Ég man eftir því að þegar maður las ensku poppblöðin þá var augljóst að GG var mun vinsælli í Bretlandi en á Íslandi.  Átt þar meðal annars nokkur 1.  sætis lög sem skoruðu ekki hátt hérlendis.

[Gulli litli, 29.1.2008 kl. 20:54]

Slade var fínt popprokk, klæddu sig eins og hálfvitar, en Noddy Holder er einn mesti járnbarki rokksins. Margir hafa komid út úr skápnum á sídari tímum og vidurkennt áhrif frá Slade eins og Ramones, Nirvana, Gene Simmons, Ossy, Sex Pistol, Deep Purple og nú sídast Jens gud!!!!

[Gulli litli, 29.1.2008 kl. 20:56]

Ég gleymdi tví sem ég ætladi ad segja sem er ad ég kannast ekki vid eitt lag med Glitter band.

[Lára Hanna Einarsdóttir, 29.1.2008 kl. 21:14]

Já, hann var annar af tveimur trommuleikurum. Þessi í bleika gallanum hér. Hann heldur þessu ekkert á lofti og ég stríði honum grimmt á þessari tónlist sem þeir spiluðu og múnderingunum. En þeir ferðuðust um allan heim og héldu tónleika, voru meðal annars mjög vinsælir á öllum Norðurlöndunum nema Íslandi, og voru fastagestir í Top of the Pops svo þetta gekk í einhverja.

En ég fer ekkert ofan af því - þetta er hundómerkileg tónlist. Á þessum árum hlustaði maður á Janis, Moody Blues, Eagles, Stones  Misjafn smekkur, sem betur fer.

[Jens Guð, 29.1.2008 kl. 21:40]

  Gulli,  ég er ekki montinn yfir hrifningu minni á Slade.  Þeir mynduðu brú fyrir mig sem krakka,  til að þróa músíksmekkinn frá barnalögum með Ómari Ragnarssyni og Ingibjörgu Þorbergs,  yfir í næsta pakka,  sem var þá Led Zeppelin og Deep Purple.

  12 - 13 ára krakki stekkur ekki beint úr barnamúsík yfir í Led Zeppelin.  Það þarf millistig.  Noddy var frábær söngvari.  Ég kíkti aðeins á hljómleika Slade á Broadway fyrir nokkrum árum.  Stoppaði þar stutt við.  Þótti bara ekkert gaman.  Síst af öllu þegar söngrödd Noddys vantaði. 

  Vinsældir Garys Glitters voru ekki það fyrirferðarmiklar hérlendis að þetta lag sem varð vinsælast, Rock ´N´ Roll,  hefur ekki heyrst í áratugi.  Er flestum Íslendingum gleymt.  Held ég.   

  Lára,  hehehe!  Dálítið fyndið að sjá þá.  Það rifjast upp fyrir mér að Glitterinn var líka mjög vinsæll í Þýskalandi.  Þýsk blöð eins og Pop og Bravó fylgdust vel með breska glamrokkinu.

[Gulli litli, 29.1.2008 kl. 21:44]

Madur å ekki ad fara å tónleika tegar vinur bílstjórans í bandinu er tekinn vid søngnum!!!

[Jens Guð, 29.1.2008 kl. 22:05]

  Já,  var það þannig sem arftaki Noddys fannst.  Eitt sinn á meðan Slade var á hátindi frægðarinnar slasaðist trommarinn.  Bróðir hans leysti af eins og ekkert væri og bæði rótarinn og,  já,  ég held bílstjórinn fengu líka að leysa af.  Enginn heyrði mun.  Enda byggðu vinsældir Slade kannski á öðru en tæknilega flóknum trommusólóum.  En til að ég sé ekki bara að gera grín að Slade þá voru þeir fínir lagahöfundar.  Margir hafa orðið til að "covera" lög þeirra.  En fara halloka í samanburði við söng Noddys.

  Bassaleikarinn,  Dave Hill,  hefur lengi haft orð á sér fyrir einstaklega mikla stjörnustæla.  Það þarf lítið út af að bera til að hann láti allt fara í taugarnar á sér.  Hann rífst og skammast yfir öllu.  Fyrir bragðið misstu breskir blaðamenn og ljósmyndarar áhuga á að fylgja hljómsveitinni á hljómleikaferðum.  Einnig fældi það hljómleikahaldara frá því að endurbóka hljómsveitina.  Ég hef grun um að skapgerðargalli Daves hafi haft áhrif á að Noddy hætti í hljómsveitinni.

[Gulli litli, 29.1.2008 kl. 22:44]

Var ad enda vid ad lesa Who´s crazy now sem er ævisaga Noddy´s. Athyglisverd lesning...

[Jens Guð, 29.1.2008 kl. 23:47]

  Gulli,  deildu endilega með okkur áhugaverðum punktum um bók Noddys.  Þú ert að tala við gamlan aðdáanda söngvarans.  Af hverju hætti hann í Slade?  Hvað segir hann um Dave Hill? Býr Noddy ekki einhversstaðar í Skotlandi og lifir góðu lífi á höfundarlaunum?

[Gulli litli, 30.1.2008 kl. 00:25]

Noddy býr í Wolverhamton og er vinsæll útvarps og sjónvarpsmadur åsamt ad leika í einhverjum sjónvarpståttum. Hann hætti vegna treytu å tónleikahaldi undanfarinna 25-30 åra og vegna tilboda um sjónvarps og útvarpstætti. Af tillitssemi er lítid talad um Dave Hill sem er bara fatafígúra sem var bara å réttum stad å réttum tíma og er ein meginorsøk tess ad Slade tóttu aldrei tøff.´Noddy talar um Merry xmas sem sína "pensionsordning"sem hlýtur ad gefa gott í vasann. Fyrir fjórum månudum hitti ég svo Don Powell trommuleikara og frétti tå ad hann býr í någrenni vid mig eda nidur í Silkiborg. Ég held ad tú verdir ad lesa Who´s crazy now, skemmtileg saga ´hvad sem manni finnst svo um Slade...

[Gulli litli, 30.1.2008 kl. 00:33]

eitt enn sem mér fannst afar athyglisvert. Noddy var bodid ad taka sæti Bon Scotts í AC/DC å undan Brian núverandi søngvara....

[Guðmundur Stefánsson (IP-tala skráð) 30.1.2008 kl. 10:05]

Öflugur að vera fyrstur með fréttirnar af Soundspell! Í dag er fréttin alls staðar. Hrikalega flott hjá þessum ungu strákum. Keypti mér plötuna eftir að heyra í þeim á Rás 2 í haust og hún hefur verið í bílnum síðan. Batnar með hverri hlustun. Pound er samt ekki í mestu uppáhaldi hjá mér heldur Porcelain Dolls og Key Ingredient. held einmitt að margir haldi að þetta sé öðruvísi plata vegna þess hvað Pound hefur verið spilað mikið í útvarpinu. Hvaða lag er í mestu uppáhaldi hjá þér Jens?

[Jens Guð, 30.1.2008 kl. 21:23]

  Gulli,  takk fyrir fróðleikinn um Slade.  Ég vissi ekki þetta með AC/DC. 

  Guðmundur,  plöturnar mínar eru læstar ofan í tugum kassa inni á lager síðan ég stóð í flutningum fyrir jól.  Þar á meðal í einum kassanum er Soundspell platan.  Það er mikil vinna fyrir mig að leita uppi tilteknar plötur vegna þess að plöturnar,  um 20.000,  eru óflokkaðar.  Ég man ekki nöfnin á Soundspell lögunum.  Reyndar er platan þeirra ein af þeim sem rennur að sumu leyti betur sem heild heldur en að einstök lög steli senunni.