Fésbókarsíða færeyskrar hljómsveitar hökkuð - sennilega af Sea Shepherd

  Í fyrravor hélt færeyska hljómsveitin Týr í hljómleikaferð um Bandaríkin og Kanada.  Þá brá svo við að hryðjuverkasamtökin Sea Shepherd fóru í harða herferð gegn Tý.  Hvöttu fólk til að sniðganga hljómleikana.  Jafnframt boðuðu þau mótmælastöðu fyrir utan hljómleikastaðina.  

  Er það ekki lágkúra að fjölmenn samtök ofsæki fjögurra manna rokkhljómsveit fyrir að vera færeysk?;  komi frá 52 þúsund manna þjóð sem veiðir marsvín.

  Herferð SS gegn hljómleikaferð Týs varð samtökunum til mikillar háðungar.  Hljómleikarnir voru hvarvetna vel sóttir.  Hvergi mættu fleiri en 10 í mótmælastöðu.  Þeir einu sem mættu í mótmælastöðuna voru forsprakki SS,  Paul Watson, og aðrir starfsmenn SS. 

  Nú er hljómsveitin Týr á ný í hljómleikaferð um Bandaríkin.  Ekki heyrist múkk frá SS.  Hinsvegar var Fésbókarsíða Týs hökkuð í spað.  Hún gegnir eðlilega stóru hlutverki í hljómleikaferðinni.  Hakkarinn eða hakkararnir náðu að yfirtaka síðuna.  Honum/þeim tókst að henda öllum liðsmönnum Týs út af síðunni og blokka þá.  Eftir margra daga vesen hefur stjórnendum Fésbókar tekist að koma Fésbókarsíðunni aftur í hendur liðsmanna Týs.    

 

Vinsælustu Bítlalögin í dag

  Ég veit ekki hvað gerðist.  Síðasta bloggfærsla mín hvarf.  Ég var í miðju kafi að svara athugasemdum við hana og ýtti á "enter".  Í stað þess að svar mitt birtist þá hvarf bloggfærslan.  Hún var áfram inni á stjórnborði hjá mér.  En þó að ég ýtti á "birta" þá birtist hún ekki.  Samt kom upp texti um að hún væri birt.

  Í færslunni var listi yfir mest spiluðu lög Bítlanna á Spotify.  Hann er áhugaverður.  Hann speglar að einhverju leyti hvaða Bítlalög höfða sterkast til yngra fólks í dag.  Fólks sem meðtók ekki lög og plötur Bítlanna í rauntíma 1963 - 1969.  Þess vegna endurbirti ég listann hér:

1.  Here Comes the Sun

2.  Hey Jude

3.  Come Together

4.  Let it Be

5.  Twist and Shout

6.  Help

7.  Blackbird

8.  While my Guitar Gentle Weeps

9.  In My Life

10. Yesterday

 

  Einhverra hluta vegna er Oh Darling ekki mikið spilað á Spotify.  Samt flottur blús.  Þessi úkraínska krúttbomba staðfestir hinsvegar að ungt fólk út um allan heim hlustar á Bítlalög.  Það fylgir sögunni að hún hafi á þessum aldri ekki kunnað orð í ensku.  Hún er 17 ára í dag og dútlar við að syngja leiðinleg júrivisjon-lög.

 

Ljósmyndir Lindu hjálpuðu Paul

  "But I´m not the only one," söng John Lennon.  Ég er ekki einn um að hafa áhuga á Bítlunum.  Mest lesna grein á netsíðu breska dagblaðsins The Guardian í dag er spjall við Paul McCartney.  Þar tjáir hann sig um ljósmyndir Lindu heitinnar eiginkonu sinnar.

  Í léttum dúr segist Paul hafa slátrað farsælum ljósmyndaferli hennar.  Áður en þau tóku saman var hún hátt skrifuð í ljósmyndaheimi.  Hún hafði meðal annars unnið til eftirsóttra verðlauna.  Fyrst kvenna átti hún forsíðumynd söluhæsta tónlistartímarits heims,  bandaríska Rolling Stone.  Myndin var af Eric Clapton.  Eftir að þau Paul tóku saman breyttist ímynd hennar úr því að vera verðlaunaljósmyndari í að vera "kona Pauls". 

  Margar ljósmyndir Lindu hjálpa og heila Paul að gera upp við upplausn Bítlanna.  Sem var honum afar erfið.  Hann telur sig hafa fengið taugaáfall við þann atburð og aldrei náð að vinna sig almennilega úr sorginni sem því fylgdi.  

  Paul þykir vænt um ljósmynd af þeim John sem Linda smellti af um það leyti er hljómsveitin sprakk í loft upp.  Þó að allt hafi lent í illindum þá nutu þeir þess að vinna saman að tónlist fram á síðasta dag.  Samband þeirra hafi verið einstaklega sterkt og náið til lífstíðar,  segir Paul og bendir á að þarna blasi við hamingjusamur John Lennon.

  Önnur ljósmynd sem Paul þykir vænt um segir hann vera dæmigerða fyrir stemmningu og andrúmsloft sem einkenndi samskipti Bítlanna innbyrðis.  Þar heilsast John og Paul í galsa með handabandi.  George og Ringo skemmta sér konunglega yfir gríninu. 

 

 

 

   

Górillur "pósa"

  Flestir reyna að koma þokkalega fyrir þegar þeir verða þess varir að ljósmyndavél er beint að þeim.  Ekki síst þegar teknar eru svokallaðar sjálfur.  Þetta er greinilegt þegar kíkt er á sjálfurnar sem flæða yfir fésbókina. 

  Svona hegðun er ekki einskorðuð við mannfólkið.  Þetta á líka við um górillurnar í þjóðgarðinum í Kongó.  Þær hafa áttað sig á fyrirbærinu ljósmynd.  Þær "pósa";  stilla sér upp bísperrtar og eins virðulegar og mannlegar og þeim er unnt.

  Á meðfylgjandi mynd er önnur górillan eins og hún sé með hönd í vasa.  Afar frábrugðið eðlilegri handstöðu apans.  Hin hallar sér fram til að passa upp á að vera örugglega með á mynd.  Undir öðrum kringumstæðum gengur gorillan á fjórum fótum.

 

 

Vinsælustu klassísku rokklögin

  Fyrir þremur árum sofnaði ég á Fésbók tónlistarhópinn "Classic Rock".  Þar birti ég myndbönd með sívinsælustu slögurum rokksögunnar. Reyndar með þeim skekkjumörkum að ekki séu fleiri en 3 myndbönd með sama flytjanda.  Notendur síðunnar eru á annað þúsund ("lækarar" + fylgjendur).  Áhugavert er að sjá hvaða myndbönd eru mest spiluð á síðunni.  Ég hefði ekki giskað rétt á röðina.  Þannig raðast þau:  Að vísu er teljarinn óvirkur nú til nokkurra vikna.  En kemur - að ég held - ekki að sök. 

1.  Stealers Wheel - Stuck in the middle with you  (588 spilanir)

2.  Týr - Ormurin langi (419 spilanir)

3.  Steely Dan - Reelin in the year (322 spilanir)

4.  Deep Purple - Smoke on the water (238 spilanir) 

5.  Fleetwood Mac - Black magic woman (192 spilanir)

6.  Tom Robinson Band - 2-4-6-8 Motorway (186 spilanir)

7.  Tracy Chapman - Give me one reason (177 spilanir)

8.  Bob Marley - Stir it up (166 spilanir)

9.  Sykurmolarnir - Motorcycle mama (162 spilanir)

10. Creedence Clearwaer Revival - I put a spell on you (160 spilanir)

11-12. Janis Joplin - Move over (148 spilanir)

11-12. Shocking Blue - Venus (148 spilanir)

13. Jethro Tull - Aqualung (145 spilanir)

14. Bob Dylan - Subterreanean homesick blues (138 spilanir)

15. Bruce Springsteen - Glory Days  (134 spilanir)

Dularfull bilun

  Ég ók í rólegheitum á mínum þrettán ára gamla bíl.  Eðlilega er hann orðinn dálítið lúinn,  blessaður.  Ég kem að rauðu ljósi.  Í útvarpinu - Rás 1 - hljómaði ljúfur og djassaður píanóleikur.  Skyndilega er eins og bensíngjöfin sé stigin í botn.  Það hvín í vélinni.  Ég var ekki með fót á bensíngjöfinni.  Ég leit á hana.  Hún var uppi.  Þetta hafði því ekkert með hana að gera.

  Ég ákvað að bruna að verkstæði sem er þaulvant að gera við bílinn.  Í sama mund breytist hljóðið.  Þá átta ég mig á því að hljóðið kom úr útvarpinu.  Kontrabassi hafði bæst við píanóleikinn.  Hófst með langdregnum tóni sem hljómaði glettilega líkt vélarhljóði bílsins. 

  Þegar lagið var afkynnt kom í ljós að þarna var á ferð bassasnillingurinn, Íslands- og Færeyjavinurinn Niels-Henning heitinn Örsted Pedersen.

  Ég finn ekki lagið á youtube.  Sem gerir ekkert til.  Det var en lördag aften er skemmtilegra.

 

 

           

Af hverju reyndi Paul að koma John og Yoko saman á ný?

  John Lennon og Yoko Ono urðu samloka nánast frá fyrsta degi sem þau hittust.  Þau voru yfirgengilega upptekin af og háð hvort öðru.  Þau límdust saman.  Endalok Bítlanna 1969 má að mörgu leyti rekja til þess - þó að fleira hafi komið til.

  Nokkrum árum síðar dofnaði sambandið.  John var erfiður í sambúð.  Hann tók skapofsaköst og neytti eiturlyfja í óhófi.  (Er hægt að dópa í hófi?).  Að auki urðu þau ósamstíga í kynlífi er á leið.  Kynhvöt Yokoar dalaði bratt.  En ekki Johns.  Sennilega spilaði aldur inn í dæmið.  Hún var 7 árum eldri.

  Spennan og pirringurinn á heimilinu leiddi til uppgjörs.  Yoko rak John að heiman.  Sendi hann til Los Angelis ásamt 22ja ára stúlku,  May Pang, sem var í vinnu hjá þeim hjónum.  John hafði aldrei ferðast einn.  Hann var alltaf ringlaður á flugstöðvum.  Sjóndepurð átti þátt í því. Hann var háður ferðafélaga.

  Yoko gaf May ekki fyrirmæli um að verða ástkona Johns.  Hún hefur þó viðurkennt fúslega að dæmið hafi verið reiknað þannig.  Sem varð raunin.

  Verra var að John missti sig algjörlega.  Hann datt í það.  Svo rækilega að hann var blindfullur í 18 mánuði samfleytt.  Hann ákvað meira að segja að drekka sig til dauða.  Fór í keppni við Ringo,  Keith Moon (trommara The Who) og Harry Nilson um það hver yrði fyrstur til að drekka sig til dauða.  Keith og Harry unnu keppnina.  Ýmsu var bætt inn í uppskriftina til að auka sigurlíkur.  Meðal annars að henda sér út úr bíl á ferð.

  Að því kom að fjölmiðlar birtu ljósmynd af John langdrukknum og blindfullum til vandræða á skemmtistað.  Hann var með dömubindi límt á ennið.

  Er Paul McCartney sá myndina fékk hann sting í hjartað.  Þekkjandi sinn nánasta fósturbróður sá hann óhamingjusaman, örvinglaðan,  ringlaðan og týndan mann.  Fram til þessa höfðu þeir átt í harðvítugum málaferlum vegna uppgjörs Bítlanna.  Að auki hafði John sent frá sér níðsöng um Paul,  How do you sleep?, og sent honum hatursfulla pósta.    

  Það næsta sem gerðist hefur farið hljótt.  Ástæðan:  Enginn spurði Paul, John og Yoko um það.  Engum datt þessi óvænta atburðarrás í hug.  Paul heimsótti í snatri Yoko.  Vinskapur þeirra hafði aldrei verið mikill.  Eiginlega ekki vinskapur.  En þarna ræddust þau við í marga klukkutíma.  Spjallið varði langt fram á nótt.  Paul bar undir hana alla hugsanlega möguleika á að hún sættist við John og tæki við honum aftur.  Yoko var erfið og setti fram ýmis skilyrði sem John yrði að fallast á.

  Því næst heimsótti Paul blindfullan og dópaðan John og fór með honum yfir kröfur Yokoar. John þurfti umhugsun en féllst að endingu með semingi á kröfur hennar.  Betur er þekkt að Elton John hélt í framhaldi af þessari atburðarrás hljómleika í Bandaríkjunum og bauð Yoko að hitta sig baksviðs.  Þar var þá John.  Þau féllust í faðma og tóku saman á ný.  Eignuðust soninn Sean Lennon.  John lagði tónlist á hilluna í nokkur ár.  Kom svo aftur til leiks sem léttpoppari 1980 - að því er virtist hamingjusamur.  Þá var hann myrtur.  

  Eftir stendur spurningin:  Hvers vegna var Paul mikið í mun að sætta John og Yoko?  Svar:  Í fyrsta lagi saknaði hann fóstbróður síns sárlega.  Í öðru lagi þráði hann að þeir næðu að endurnýja vinskapinn.  Ekki endilega að endurreisa Bítlana heldur að ná sáttum.  Sem tókst.  Þeir skildu í góðum vinskap áður en yfir lauk.  Paul hefur sagt að það hafi hjálpað sér mikið í sorginni sem fylgdi morðinu.

  Til gamans má geta að fyrir nokkrum árum hittust Yoko og May Pang óvænt á Hilton Hóteli í Reykjavík.  Þær þóttust ekki vita af hvor annarri.  Heilsuðust ekki einu sinni.  Einhver ólund í gangi.  Eins og gengur.

 

Hvaða Bítill var gáfaðastur?

 

  Augljósa svarið er John Lennon.  Eða hvað?  Svo skemmtilega vill til að allir Bítlarnir tóku greindarpróf (IQ) á unglingsárum í skólanum sínum.  Einhverra hluta vegna ber heimildum ekki saman um skor Lennons.  Flestar herma að hans IQ hafi mælst 165.  Aðrar heimilidir gefa upp 140.  Enn aðrar 150.  Ég hallast að hærri tölunum.  Í skóla velti John fyrir sér hvort að hann væri ofviti eða klikkaður.  Hann undraðist hvað hann átti létt með að máta kennara í tilsvörum.  Á sama tíma upplifði hann ýmislegt sérkennilegt.  Til að mynda sá hann nöfn og orð í lit.  Engir aðrir sem hann þekkti gerðu það.  Að auki samdi hann smásögur sem voru svo "sýrðar" að hann varð ringlaður.

  Paul McCartney mældist með 137 IQ.  George Harrison 117 IQ.  Ringo er sagður hafa verið skammt undan Harrison.  Meðagreind er 100 IQ.  Allir Bítlarnir voru því yfir meðalgreind.  Það þarf ekki að koma á óvart.  Yfirburðir Bítlanna á tónlistarsviði staðfesta það ásamt mörgu öðru. Kannski gáfaðasta rokkhljómsveit sögunnar.  Ofurgreind er skilgreind sem !Q 140 og þar yfir. 

  Engum blöðum er um að fletta að John Lennon var bráðgáfaður.  Leiftrandi góður húmoristi í tilsvörum,  bráðskemmtilegur og fyndinn smásagnahöfundur og einn af bestu ljóðskáldum rokksins.  

  Gáfur eru eitt.  Annað að nýta þær á besta hátt.  John Lennon stríddi við ótal vandamál sem hann kunni ekki að vinna úr.  Þau fylgdu honum alla ævi.  Hann ólst ekki upp hjá foreldrum sínum.  Hann kynntist þeim ekki fyrr en á fullorðinsárum.  Hann ólst upp hjá frænku sinni.  Hann kallaði hana aldrei mömmu.  Hann kallaði hana Mimi frænku.  Hún var ströng,  kuldaleg, stíf og afar snobbuð millistéttarfrú.  Hann var henni erfiður; reif kjaft og var óhlýðinn.  Hún skammaði hann fyrir að umgangast lágstéttarguttana Paul og George.  Til gamans má geta að pabbi Pauls varaði hann við að umgangast John.  Það myndi aðeins leiða til vandræða.  John var alræmdur í Liverpool fyrir að vera kjaftfor og árásargjarn uppvöðsluseggur.  Paul segir að allir unglingar í Liverpool hafi vitað af honum.  Hann var svo fyrirferðamikill.  Paul fannst John vera aðaltöffari Liverpool. 

  John drakk áfengi og reykti frá barnsaldri.  Hann var alki en hellti sér út í gríðarmikla eiturlyfjaneyslu sem leysti drykkjuna af hólmi um nokkurra ára skeið.

  Samskipti hans við Mimi frænku á uppvaxtarárum voru án hlýju og faðmlaga.  Hann reyndist henni vel á fullorðinsárum.  Gaf henni risastórt hús - að hennar sögn alltof stóra höll - í Liverpool og hringdi í hana aldrei sjaldnar en vikulega.  Oft tvisvar eða þrisvar í viku.

  Samskipti Johns við eiginmann Mimi frænku voru betri.  Sá var léttur og hress.  Hann gaf John munnhörpu.  Hann náði góðum tökum á henni.  Þegar upptökustjórinn George Martin tók ákvörðun um að gera plötusamning við Bítlana þá var það munnhörpuleikurinn sem heillaði hann umfram annað.  Fóstrinn dó er John var 12 ára.  Þar með missti hann sinn besta vin fram til þessa. 

  John Lennon sríddi við skapofsaköst.  Hann fór á bari til að slást.  Hann lamdi skólafélaga sína,  hann lamdi spilafélaga sína í hljómsveitinni sem varð Bítlarnir.  Hann lamdi Paul.  Hann lamdi Cyntheu fyrri konu sína.  Í viðtali við tímaritið Playboy sagðist hann sjá eftir því að hafa ekki lamið George Harrison þegar sá tók ólundarkast eftir að Yoko át súkkulaðikex hans.   

  John burðaðist með áfallastreituröskun.  Á fyrstu sólóplötu hans er upphafslagið,  "Mother",  sársaukafullur reiðisöngur í garð foreldra sinna fyrir að hafa yfirgefið hann.  Reyndar kynntist hann mömmu sínni óvænt um fermingaraldur.  Hún hafði allan tímann búið í næstu götu án þess að hann hefði hugmynd um það.  Gáfurnar og tónlistarhæfileika erfði hann frá henni.  Hún spilaði á banjó og píanó.  Hún gaf honum gítar og kenndi honum að spila banjó-hljóma.  En hún var geggjaður bóhem.  Svo ók fullur lögregluþjónn yfir hana og drap hana.  Einmitt þegar John var nýbyrjaður að njóta þess að kynnast mömmu sinni.  Pabba sinn hitti hann aðeins einu sinni.  Það var eftir að Bítlarnir slógu í gegn.  Þá bankaði kallinn upp hjá honum og sníkti pening.  John gaf honum pening en bað starfsfólk Bítlanna um að hleypa honum aldrei aftur aftur til síns.

  Sólóferill Johns hófst glæsilega.  En svo datt hann í það.  Var fullur og dómgreindarlaus í nokkur ár á fyrri hluta áttunda atatugarins.  Hann kallaði tímabilið "týndu helgina".  Allt var í rugli hjá honum.  Eiginkonan,  Yoko,  henti honum út.  Seint og síðar meir sættust þau og John dró sig út úr tónlistarheimi og sviðsljósi.

  1980 mætti hann aftur til leiks.  Samdi ennþá góð lög og texta.  En var orðinn léttpoppari.  Sagðist hafa í fríinu hætt að hlusta á framsækna músík.  Þess í stað hlustaði hann á léttpopp í útvarpinu.  Svo var hann myrtur.

  Félagsfærni Johns var broguð.  Hann hafði áráttu fyrir því að ganga fram af fólki og móðga það.  Var iðulega ruddi. Í fyrsta sinn sem Eric Clapton kynnti Lennon fyrir kærustu sinn þá gekk hann svo fram af henni með klámfengnum ruddaskap að eftir það var Clapton stöðugt á varðbergi í samskiptum við Lennon.

  Að sumu leyti hefur Paul unnið betur úr sínum gáfum.  Hann er "diplómat".  Að vísu pirraði sjórnsemi hans George og Ringo undir lok Bítlaferils.  Er umboðsmaður Bítlanna,  Brian Epstein,  dó gerðist Paul eiginlegur hljómsveitarstjóri þeirra.  Hann og George og Ringo litu þó alltaf á Bítlana sem hljómsveit Johns.  En hann var meira og minna hálfur eða allur út úr heimi í eiturlyfjaneyslu.  Paul er ofvirkur; hefur skipulagshæfileika þó að hann hafi ekki gætt nærgætni við Ringo og George er hér var komið sögu. 

  Meistaraverkið "Sgt. Peppers.." var hugmynd Pauls.  Líka "Hvíta albúmið" og "Abbey Road". 

  Einkalíf Pauls hefur verið farsælt.  Undan er skilið að hann lét gullgrafarann Heather Mills plata sig.  Gegn mótmælum barna hans. 

   Paul er 77 ára og er ennþá að afgreiða öskursöngsrokk eins og enginn sé morgundagurinn.  Hljómleikar hans eru rómaðir sem meiriháttar.  Hann spilaði betur úr sínum spilum en John.     

 

Var Ringo hæfileikaminnsti bítillinn?

  Bítlarnir eru merkasta hljómsveit tónlistarsögunnar.  Framverðir hennar,  John Lennon og Paul McCartney, voru frábærir söngvahöfundar.  Báðir í fremstu röð lagahöfunda og Lennon næsti bær við Bob Dylan í hópi bestu textahöfunda rokksins.  Báðir frábærir söngvarar.  Þeir afgreiddu léttilega hömlulausan öskursöngstíl,  fyrstir bleiknefja á eftir Elvis Presley.  Þeir afgreiddu líka léttilega allskonar aðra söngstíla.  Rödduðu að auki glæsilega ásamt Geroge Harrison.  Hann varð - þegar á leið - afburðagóður lagahöfundur.  

  John, Paul og George hófu snemma kapphlaup í að framþróa tónlist hljómsveitarinnar.  Róttæk og djörf nýsköpun Bítlanna gekk langt og trompaði flest sem var í gangi á þeim tíma.  

  Í tilraunastarfsemi Bítlanna reyndi einna minnst á trommuleik.  Ringo fór að upplifa sig sem utanveltu.  Í hljóðveri var hann meira og minna verkefnalaus.  Spilaði meira á spil við starfsmenn hljóðversins en á trommur. 

  Chuck Simms í Nýfundnalandi er Bítlafræðingur, söngvari, söngvaskáld og jafnvígur á hin ólíkustu hljóðfæri;  allt frá munnhörpu til banjós;  og allt frá orgeli til gítars.  Hann hefur sent frá sér fjölda platna og tekið þátt í árlegri vikulangri hátíð International Beatle Week í Liverpool.  Bæði þar og á hljómleikaferðum um heiminn hefur hann spilað fjölda Bítlalaga.  Á kanadíska netmiðlinum Quora skrifar hann áhugaverða grein um þetta allt saman.  Í styttu máli segir hann eitthvað á þessa leið:

  Ringo er ekki söngvaskáld.  Hann er lélegur söngvari.  Takmarkaður,  sérstaklega í samanburði við hina bítlana.  En á upphafsárum Bítlanna var hann eini góði hljóðfæraleikari hljómsveitarinnar.  Trommuleikur hans var öruggari, afgerandi og gerði meira fyrir tónlistina en flestir trommuleikarar þess tíma.     

  Gítarsóló George voru iðulega klaufaleg.  Paul spilaði tilþrifalausan hefðbundinn bassaleik.  Ringo bauð upp á miklu meira og hljómsveitin þurfti á því að halda.  Eins frábærir og miklir áhrifavaldar Bítlarnir voru þá var það ekki fyrr en 1965, frá og með plötunum Help og Rubber Soul sem hinir bítlarnir náðu Ringo sem góðir hljóðfæraleikarar.  Þeir hefðu þó aldrei orðið merkasta hljómsveit heims með lélegum trommara.

  Ég er að mestu sammála Chuck.  Kvitta samt ekki undir að gítarsóló George hafi verið klaufsk.  Frekar að þau hafi verið einföld og stundum smá stirðleg.  Það er töff.  Eins og heyra má glöggt í meðfylgjandi lagi - spilað "life" í beinni útsendingu í breska útvarpinu 1963 - er það trommuleikur Ringos sem keyrir upp kraftinn í laginu.  "Gerir það", eins og sagt er um einstakt hljóðfæri sem skiptir öllu máli í að fullkomna lag. 

    

Merkustu plötur sjöunda áratugarins

  Hvergi í heiminum eru gefin út eins mörg rokkmúsíktímarit og í Bretlandi.  Bandarísku rokkmúsíktímaritin Rolling Stone og Spin seljast að vísu í hærra upplagi.  En þau bresku fylgja þéttingsfast í kjölfarið.  

  Ég var að glugga í eitt af þessum bresku,  Classic Rock.  Sá þar lista yfir merkustu plötur sjöunda áratugarins.  Ekki endilega bestu plötur heldur þær sem breyttu landslaginu.  Aðeins ein plata á hvern flytjanda.  

  Merkilegt en samt auðvelt að samþykkja að þær komu allar út 1967 - 1969. Umhugsunarverðara er hvar í röðinni á listanum þær eru.  Hann er svona:

1.  The Jimi Hendrix Experience:  Axis: Bold as Love

2.  Bítlarnir:  Hvíta albúmið

3.  The Rolling Stones:  Let it Bleed 

4.  Led Zeppelin:  Led Zeppelin II

5.  Free:  Tons of Sobs

6.  Jeff Beck:  Truth

7. Fleetwood Mac:  Then Play On

8.  David Bowie:  David Bowie

9.  Pink Floyd:  Ummagumma

10.  The Doors:  The Doors