Undarleg leikfimi í Nóatúni

  Þegar gengið er inn í matvöruverslunina Nóatún norðanmegin í Austurveri þá kemur maður fyrst að anddyri.  Það er gler að framan og gler á báðum hliðum.  Á hliðunum eru jafnframt glerhurðir með skynjara.  Þegar einhver nálgast hurð þá opnast dyrnar sjálfvirkt.  Mjög þægilegt.  

  Í dag átti ég sem oftar erindi í Nóatún.  Mig langaði í Malt.  Á bakaleiðinni út sá ég eldgamlan mann í anddyrinu.  Hann var í kínverskri leikfimi.  Hann stóð alveg upp við eina rúðuna og veifaði höndum hægt til og frá fyrir ofan höfuðið á sér.  Jafnframt sveigði hann og beygði líkamann.  Allt hægar hreyfingar.  Kannski að hluta til vegna þess að maðurinn var greinilega óstöðugur til fótanna.

  Ég staldraði við í augnablik og starði jákvæður á leikfimikúnstirnar.  Hugsaði með mér að fleiri öldungar ættu að taka þennan sér til fyrirmyndar.  Þessar hægu kínversku leikfimihreyfingar eru bráðhollar.  Þær liðka allan skrokkinn og styrkja,  ásamt því að koma hreyfingu á blóðrásina og eitthvað slíkt.

  Svo gekk ég hröðum skrefum að dyrunum sem opnuðust með það sama.  Þá var eins og gamli maðurinn vaknaði af svefni.  Hann tók snöggt viðbragð, spratt af stað og næstum því ruddi mér til hliðar um leið og hann rauk hröðum skrefum fram úr mér út um dyrnar.  Samtímis hrópaði hann fagnandi - ég veit ekki hvort til sjálfs síns eða mín:  "Nú,  þarna voru þá dyrnar!"

Athugasemdir

[Sigurður I B Guðmundsson, 7.9.2013 kl. 09:38]

Kannski var þetta Gunnar Eyjólfsson (að vinka tengdasyninum sínum)!!

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 7.9.2013 kl. 14:49]

Eða að flytja hægan kafla úr Pétri Gaut.

[Jens Guð, 8.9.2013 kl. 21:53]

  Sigurður I.B.,  kannski.

[Jens Guð, 8.9.2013 kl. 21:53]

  Vilhjálmur Örn,  gæti passað.