Sjónvarpið og Jón Þorleifs

13.12.2014 | 21:13

Sjónvarpið og Jón Þorleifs

Jón Þorleifsson, verkamaður og rithöfundur, hafði margt gott til brunns að bera. Hann var góðum gáfum gæddur; hagyrtur, skrifaði góða íslensku (þrátt fyrir stutta skólagöngu), glöggur og fjölfróður. Oft sat hann heima hjá mér þegar spurningaþættir voru í sjónvarpinu, svo sem Útsvar og Gettu betur. Mig grunar að hann hafi í og með stílað upp á að sjá þessa þætti; vitandi að ég fylgdist með þeim.

Það var gaman að fylgjast með spurningaþáttunum með Jón sér við hlið. Hann gaf keppendum ekkert eftir við að svara spurningum rétt. Meira að segja spurningum um djass (sem Jón hafði óbeit á) og spurningum um rokkmúsík (sem Jón hlustaði ekki á). Hann kom mér ítrekað á óvart með þekkingu sinni.

Sjálfur var hann lengst af sjónvarpslaus. Meira en það. Hann marglýsti yfir andúð sinni á sjónvarpi. Það væri heimskandi, höfðaði til lægstu hvata mannsins, uppfullt af ofbeldi og ósiðum af ýmsu tagi. Dagskráin væri að mestu bandarískur áróður með það eina hlutverk að sljóvga og heimska almenning.

Líkast til hafði Jón lítil kynni af sjónvarpi áður en hann fór að venja komur inn á mitt heimili á seinni hluta áttunda áratugarins. Hann tók kvikmyndum að einhverju leyti sem raunveruleika. Einhverskonar heimildarþáttum fremur en leiknu efni.

Eitt sinn horfði ég á kvikmynd í sjónvarpinu er Jón bar að garði. Hann horfði á myndina með mér. Áður en á löngu leið hófst slagsmálasena í myndinni á milli tveggja manna. Annar fór halloka fyrir miklum hrotta. Jóni varð svo um að hann spratt á fætur. Hann titraði og skalf af geðshræringu og hrópaði: "Viðbjóðslegur fantur. Tökumaðurinn er samsekur að hjálpa ekki vesalings drengnum! Hann heldur bara áfram að mynda og gerir ekki neitt!"

Ég tók undir gagnrýni Jóns og hann var lengi að róast. Svo skrökvaði ég því að honum að eftir að myndin var tekin til sýningar í kvikmyndahúsum þá hafi bæði ofbeldismaðurinn og tökumaðurinn verið dæmdir í fangelsi. "Að sjálfsögðu," svaraði Jón og var létt.

Í annað skipti gerðist það að Jón var rétt nýkominn í hús þegar kynlífssenu brá fyrir í sjónvarpinu. Jón hrökk við og eins og snöggreiddist. "Hvur djöfullinn. Eru þeir að sýna klám í sjónvarpinu?" spurði hann hneykslaður.

Í stríðni skrökvaði ég: "Ég veit ekki hvaða rugl þetta er. Þetta er barnatíminn hjá henni Bryndísi Schram."

Við þessi tíðindi gat Jón ekki setið kyrr. Hann óð um stofuna og fordæmdi hörðum orðum Bryndísi og allt hennar fólk. Ekki síst tengdaföður hennar, Hannibal Valdemarsson. Sagðist alltaf hafa haft óbeit á honum. Í kjölfar fór hann á flug við að segja sögur af kauða. Þar á meðal sagði hann að sér væri nuddað um nasir að deilu sína á Hannibal mætti rekja til þess að Hannibal hafi sængað hjá stúlku sem Jón hafði augastað á. Jón sagðist ekki hafa neinar sannanir fyrir því að Hannibal hafi sængað hjá þessari dömu. En hafi hún sloppið við ágengni Hannibals þá væri hún undantekning á öllum Vestfjörðum.

Þess á milli hótaði hann því að kæra Bryndísi fyrir klám. Jafnframt taldi hann brýnt að koma henni út úr sjónvarpinu.

Án þess að ég viti það þá tel ég líklegt að Jón hafi hringt í yfirmenn sjónvarpsins og kvartað undan kláminu.

Fleiri sögur af Jóni Þorleifs: http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1529603/

----------------------------------

Ein mest lesna fréttin í Færeyjum í gær og dag: http://www.in.fo/news-detail/news/foeroysk-aettarbond-ovast-a-islendska-tonatindinum/?sword_list[]=Bjartmar&no_cache=1