Smásaga um hjón

  Jón og Gunna höfðu verið gift í átta ár.  Þau voru barnlaus.  Sem var í góðu lagi.  Þau söfnuðu peningum í staðinn.  Það kostar ekkert að vera barnlaus.  Að því kom að þau langaði til að gera eitthvað skemmtilegt.  Formlegur fjölskyldufundur var settur og farið yfir málið.  Eða öllu heldur hjónafundur. 

  Gunna hafði lært fundarsköp á námskeiði.  Hún var því sjálfkrafa ritari fundarins.  Jón var einróma kjörinn formaður. 

  Svo vildi til að Jón og Gunna höfðu fyrir sið að borða á veitingastað fyrsta sunnudag hvers mánaðar.  Eftir að skauta á milli fjölbreyttra veitingastaða varð að sið að snæða á asískum stað.  Jón uppgötvaði að asískur matur var og er hans uppáhald.  Í lok hverrar máltíðar á asískum veitingastað byrjaði hann að hlakka til næstu heimsóknar á asískan veitingastað.  Var friðlaus.  Nagaði eldspýtur og tannstöngla til að slá á tilhlökkunina.  Eitt sinn nagaði hann skóreim. 

  Hjónafundurinn skilaði niðurstöðu.  Hálfsmánaðarlangri ferð til Peking í Kína.  Jón kumraði við hverja máltíð þar.  Hótelið sem þau bjuggu á var vel staðsett.  Sitt hvoru megin við það voru veitingastaðir og fjöldi verslana af öllu tagi.  Þarna uppgötvaðist að Gunna hefur lítið áttaskyn.  Ítrekað villtist hún þegar hún skrapp í næstu búð eftir gosdrykk eða súkkulaði.  Týndist jafnvel klukkutímum saman.  Alveg áttavillt.   

  Svo skemmtilega vildi til að skömmu eftir heimkomu til Íslands uppgötvaðist að Gunna var ólétt.  Hún fæddi barn sléttum 9 mánuðum síðar.  

  Jóni var verulega brugðið er hann sá barnið.  Það bar sterk útlitseinkenni kínversks barns.  Fyrstu viðbrögð voru að snöggreiðsast.  Hann hrópaði hamslaus af reiði á Gunnu:  "Hvað er í gangi?  Af hverju er barnið kínverskt?"  Hann hefði lagt hendur á Gunnu ef hann hefði ekki í æsingnum runnið til á gólfmottu og skollið flatur á bakið á gólfið. 

  Ókurteisin lagðist illa í Gunnu.  Hún sló til Jóns með inniskó - frekar ljótum - og svaraði:  "Við hverju bjóst þú eiginlega?  Étandi kínverskan mat í öll mál?  Vitaskuld ber barn okkar einkenni þess!" 

  Jón áttaði sig þegar í stað á því að þetta var rétt.  Hann varð skömmustulegur,  niðurlútur og sagði - skríðandi á fjórum fótum:  "Gunna mín,  ég biðst innilega fyrirgefningar á framkomu minni.  Þetta er rétt hjá þér.  Ég mun refsa mér fyrir ruddaskapinn með því að klæða mig úr öllum fötum og velta mér nakinn upp úr snjóskafli."  Það gerði hann.  Nágrönnum til töluverðrar undrunar.

           

 

   

Athugasemdir

[Jón Valur Jensson, 11.11.2018 kl. 02:50]

Frábær! 

[Sigurður Bjarklind (IP-tala skráð) 11.11.2018 kl. 16:02]

Kæri Jens.

Hvernig tekst þér að byggja upp svona örsögur sem maður les með mikilli athygli og endar svo í hláturskasti?

Þú ert guðs gjöf.

[Sigurður Kristján Hjaltested, 11.11.2018 kl. 17:40]

Algjör snillingur Jens...

[Jósef Smári Ásmundsson (IP-tala skráð) 11.11.2018 kl. 17:52]

Voru þessi hjón lítil?

[Jens Guð, 12.11.2018 kl. 02:40]

Jón Valur,  takk fyrir það.

[Jens Guð, 12.11.2018 kl. 02:53]

Sigurður Bjarklind,  þessar bullsögur mínar hafa engan aðdraganda.  Þær verða til eftir sjöttu bjórdós.  Alltaf samdar aftur á bak.  Það er að segja; fyrst dettur mér i hug einhver endir.  Síðan prjóna ég aðdraganda fyrir framan.  Oftast man ég daginn eftir lítið eftir sögunni.  Les hana bara ferska eins og ókunnugur.  Ég get alveg játað að mér þykir sumar af bullsögum mínum nokkuð skemmtilegar.  Ég hef fengið ósk frá þremur bókarforlögum um að gefa þær út í bókarformi.  Af því verður.   

[Jens Guð, 12.11.2018 kl. 02:54]

Sigurður Kristján,  takk fyrir hlý orð.

[Jens Guð, 12.11.2018 kl. 03:02]

Jósef Smári,  ég veit að þú ert að vísa í Davíð Stefánsson.  Hann tók því illa er smávaxin stúlka er hann sótti í af frekju tók saman við patta.  Margur er knár þó að hann sé smár.  Hæð manna er verulega ofmetin.  Ég,  181 á hæð,  bölva því oft í hljóði að vera ekki ögn nettari í langflugi til Bandarikjanna eða Kanada.

[Sigurður I B Guðmundsson, 12.11.2018 kl. 15:57]

Ætli hún verði skírð: Sushi Rat!!!

[Jens Guð, 12.11.2018 kl. 18:01]

Sigurður I B,  pottþétt!