Stundum verður fólki á - Spaugilegar myndir sanna það

  Öllum getur orðið á að verða á.  Hér eru nokkur skemmtileg dæmi um það. 

 

 

 

 

 

 

 

  Þegar verið er að taka sjálfsmynd er útkoman betri ef myndavélalinsan snýr að manni.  Ekki frá manni.

 

 

 

 

 

 

 

  Það er sama hvort verið er að taka sjálfsmynd eða mynd af einhverju öðru;  þá er heppilegra að taka linsulokið af.  Annars verður myndin bara svört.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Á öllum skrifstofum er hægt að prenta út afrit af gögnum úr fartölvum.  Útkoman er ekki eins góð þegar tekið er ljósrit af gögnum úr fartölvu.  Meðal annars vegna þess að hún getur ekki lagst þétt á linsugler ljósritunarvélarinnar.  Þar með er allt úr fókus.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í léttpoppinu er algengt að hljómleikar séu "feik".  Músíkin er spiluð af plötum viðkomandi en ekki "live" á staðnum.  Söngvarar og hljóðfæraleikarar á sviðinu "mæma" bara;  þykjast flytja músíkina á stað og stund.  Aularnir sem fylgjast með úti í sal taka ekki eftir neinu.  Ekki nema söngkonan snúi hljóðnemanum í vitlausa átt. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   Hver hefur ekki lent í því að ruglast á bensínloki og hurðarhandfangi?  Mestu skiptir að koma bensíni á bílinn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Það má stundum hafa umburðarlyndi gagnvart því að númerplata snúi á haus.  Sérstaklega þegar einkanúmerið er "Ljóska". 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Hvað er til ráða þegar komið er að brennandi húsi?  Jú,  þá kemur snjallsíminn að góðum notum.  Úr honum er hægt að pósta beiðni inn á Fésbók um að einhver hringi í Neyðarlínuna.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Þegar orð er myndað með því að hver manneskja haldi á lofti spjaldi með einum staf er áberandi ef eitt spaldið snýr vitlaust.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Inngangur almennings

 

Besta líkamsræktin

  Líkamsrækt og líkamsræktarstöðvar eru ein mesta geggjun síðustu ára.  Í árþúsundi komst fólk vel af án þessara fyrirbæra.  Það er allt kengruglað við þetta.  Glöggt dæmi um það er að viðskiptavinir líkamsræktarstöðvanna troðast hver um annan þveran við að leggja jeppunum sínum sem allra næst inngangi stöðvanna.  Þeir hika ekki við að leggja ólöglega til að komast hjá því að labba örfáa metra að líkamsræktarstöðinni.  

  Kaninn tekur þetta alla leið.  Hann hefur rúllustiga frá bílastæði yfir að inngangi líkamsræktarstöðva.  Litla Ameríka,  Ísland,  mun klárlega apa þetta - eins og annað - eftir.  Eini munurinn er sá að eigendur íslenskra líkamsræktarstöðva fá athugasemdalaust að greiða sér svimandi há laun og háar arðgreiðslur út úr rekstrinum á milli þess sem þeir henda nokkrum kennitölum í gjaldþrot með tilheyrandi risa afskriftum.  Í bland eru fjölmiðlar keyptir til þess eins að reka blaðamenn sem skrifa fréttir um þetta.  

  Hlaupum yfir góðan bisness á líkamsræktarstöðvum sem lýtur að sölu á sterum.  

  Líkamsrækt fyrri hluta dags hefur ekkert að segja.  Hún virkar ekki.  Besta líkamsræktin er ókeypis.  Hún felst í því að vakta nágrennið að nóttu til.  Standa innbrotsþjófa að verki og elta þá.  Hlaupa á eftir þeim og koma þeim í hendur á lögreglunni.  Það er holl skemmtun og þjóðhagslega hagkvæm.  

   

Elti þjóf um miðborgina í nótt

Íslenska frekjan og oftrú á ökuhæfileika sína

 

  Íslenskir ökumenn eru einstaklega frekir og sjálfhverfir.  Einkum þeir sem aka um á Range Rover eða álíka jeppum.  Þetta sýnir fjöldi ljósmynda af slíkum bílum sem lagt er í stæði frátekin fyrir fatlaða.  Einnig myndir af sömu bílum lagt á ská í tvenn og alveg upp í fern bílastæði.  Skýring frekjuhundanna er sú að þeir vilji ekki að fíni bíllin verði "hurðaður".

  Frekjurnar láta ekkert stoppa sig.  Þegar snó hleður niður og lokar flestum götum aka þær af stað fullar sjálfstraust.  Og verða alltaf jafn undrandi þegar bíllinn situr fastur og spólar sig niður í næsta skafli.

  Þegar heiðar verða ófærar er þeim lokað af lögreglunni. Frekjurnar taka ekkert mark á því. Þær taka krappa beygju framhjá lokunarskiltinu.  Nokkru síðar er bíllinn pikkfastur í næsta snjóskafli.  Þá er hringt í Björgunarsveitina og heimtað að hún reddi málunum.  "Komið með heitt kakó handa mér í leiðinni og pizzu með pepperoni.  Mér er hálf kalt.  Ég er á lakkskóm og þunnum leðurjakka.  Ég vil líka Andrés Önd blað til að skoða á leiðinni heim.  Ha?  Ég á víst rétt á þessu. Ég hef borgað skatta. Ha?  Er Björgunarsveitin ekki rekin fyrir skatta?  Það er ekki mitt vandamál."  

  Um hríð bjó ég í Ásgarði.  Þá þurfti ég á hverjum morgni að aka inn á Bústaðaveg. Það tók sinn tíma.  Frekjurnar á jeppunum gáfu engan sjéns.  Það var ekki fyrr en kom að gömlum ryðguðum Skóda eða Lödu að líkur jukust verulega á því að mér væri hleypt inn í bílaröðina.  

 

Fastur í lakkskóm og leðurjakka

Stórtækt minnisleysi

  Það er margt að í Héraðsdómi Reykjavíkur.  Hugsanlega er það kaffið þar. Hugsanlega er það drykkjarvatnið.  Hugsanlega hefur það eitthvað að gera með vonda rafmagnaða strauma.  Vandamálið er það að þegar dómsstólar taka fyrir bankarán síðusutu ára þá tapa bankaræningjarnir minni umsvifalaust á sama tíma og þeir mæta í dómssal. Þeir lamast og skilja hvorki upp né niður. Þeir sturlast og kannast ekki við neitt.  Allt er þurrkað út.  Þeir ofan koma af fjöllum eins og Andrés utangátta.

 

„Ég man ekkert eftir þessu“

Skaut besta vin sinn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   Byssur drepa engan,  að sögn margra.  Ekki fremur en hnífar,  sprengjur eða sinnepsgas.  Engu að síður geta byssur verið varasöm leikföng.  Það fengu tveir nánir vinir,  Philip og Ian, að sannreyna á dögunum.  Báðir höfðu þeir dálæti á byssum,  hermennsku,  stríði og þess háttar.  

  Philip kíkti inn í verslun í London sem höndlar með allskonar stríðsdót.  Þar keypti hann meðal annars skothelt vesti.  Hann varð þegar í stað gríðarlega montinn yfir vestinu.  Hann státaði sig af því við hverja einustu manneskju sem hann hitti.  Líka fólk sem hann þekkti ekkert en varð á vegi hans.

  Suma bað hann um að skjóta sig.  Enginn vildi það þann daginn.  Samt fullyrti Philip að það yrði ekkert nema gaman.  Algjörlega skaðlaus skemmtun.  Vestið væri, jú, skothelt.

  Dagur kom að kveldi.  Philip gat varla beðið eftir því að fara á hverfispöbbinn til að flagga vestinu.  Philip til mikilla vonbrigða uppveðraðist enginn á barnum yfir vestinu.  Og enginn fékkst til að skjóta hann.  Fyrr en besti og nánasti vinur hans,  Ian,  mætti.  Sá var dolfallinn af hrifningu yfir vestinu.  Það þurfti ekki að mana hann til að skjóta vin sinn.  Hann henti hugmyndina umsvifalaust á lofti.  Hann dró upp byssuna sína,  þeir fóru út á tún og Ian skaut Philip.  Hann lést úr innvortis meiðslum.

  Ian hefur nú fengið sjö ára dóm fyrir sína þátttöku í leiknum.  Þar af er helmingurinn óskilorðsbundinn.  Dómarinn hafði samúð með Ian.  Trúði því að hann væri niðurbrotinn eftir leikinn.  Gráti stöðugt og fái hryllilegar martraðir á nóttunni.  Hann hefði jafnframt þegar í stað ekið með Philip á Slysó.  Hinsvegar hafi hann viljugur tekið þátt í heimskulegum og lífshættulegum glannaskap:  Að skjóta vin sinn úr nokkurra feta fjarlægð.  Menn eiga að skjóta óvini,  samkvæmt skilgreiningu ríkisins,  en ekki vini sína.  

  Dómarinn fyrirskipaði að byssa Ians verði gerð upptæk og eyðilögð.  Hún sé greinilega hættulegt leikfang.  

   Við rannsókn málsins kom í ljós að skothelda vestið var ekki vandað alvöru skothelt vesti heldur eftirlíking.

  Myndin að ofan er af Philip heitnum.  Myndin hér er af banamanni hans og besta vini.

      

Stórmarkaðir til fyrirmyndar

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Íslenskir stórmarkaðir mættu taka sér írska stórmarkaði til fyrirmyndar.  Þeir eru til fyrirmyndar um margt.  Kannski ekki allir.  En margir af þeim sem tilheyra stærstu stórmarkaðskeðjunum.  Ég man ekki nöfnin á nema Tesco og Lidl.  Þessar verslanir hafa ekkert óhollt sælgæti nálægt afgreiðslukössunum.  Þess í stað er þar að finna þurrkaða ávexti,  hnetur og eitthvað í þá veru.

  Út af fyrir sig er ekkert að því að fólk narti í nammi.  Um að gera fyrir þá sem hafa smekk fyrir nammi.  Hinsvegar er vond siðfræði að glenna nammi framan í veikgeðja í biðröð við afgreiðslukassa.  Oft fólk með barn í fanginu.  Og það byrjar að suða og suða um nammið.  Það er nú meiri ósköpin hvað blessuð börnin suða og fatta ekki sölutrixið, gildruna sem þau hafa verið veidd í.

     

Hóta að sprengja jólatré í S-Kóreu í loft upp

  Í Suður-Kóreu hefur verið hafist handa við að reisa 30 feta hátt jólatré á stórri hæð skammt frá landamærum Kóreu-ríkjanna. Það er reyndar dálítið villandi að kalla fyrirbærið jólatré.  Þetta er stálgrindarturn sem verður þakinn ljósaseríum,  ljósastjörnum og allskonar.  Ljósin verða tendruð 23. desember og lýsa í tvær vikur.

  Yfirvöld í N-Kóreu eru æf af reiði yfir þessu jólaskrauti.  Þau skilgreina það sem ósvífna og grófa sálræna ögrun í sinn garð.  Ekki vegna þess hvað jólaskrautið er ljótt heldur af því að augljóslega sé verið að hæðast að helsta stolti N-Kóreu,  ljósaturni sem stendur þarna í mílu fjarlægð.

  Yfirvöld í N-Kóreu hóta því að ef ekki verði þegar í stað hætt við jólaskrautið þá sé þeim nauðugur einn kostur að verja æru sína með því að sprengja það í loft upp.  

  Þau taka það fram að þetta hafi ekkert að gera með trúarbrögð.  Það er að segja að á toppi jólaskrautsins verði kross (í stað kyndilloga í n-kóreska ljósaturninum).  Né heldur að jólaskrautið tengist jólunum, rótgróinni ásatrúarhátíð sem síðar fleiri trúarhópar samfagna.  

  Í N-Kóreu er haldið upp á jólin. Að vísu á öðrum forsendum. 24. desember er haldið upp á fæðingardag mömmu Kim Jong Il.  Pabbi hans er eilífðarleiðtogi ríkisins.  Engu breytti um þá stöðu er hann andaðist á gamals aldri fyrir einhverjum áratugum.  Hann heldur ennþá styrkum höndum um stjórnartaumana.  Kim Jong Il hljóp undir bagga með föður sínum eftir andlátið í erfiðustu verkefnum.  Svo hart gekk Kim Jong Il fram í að liðsinna pabbanum að hann sprakk vegna vinnuálags fyrir nokkrum árum.  Hann bugaðist af vinnu og dó.  Ekki einu sinni daglegt og gríðarlega mikið koníakssötur í bland við bjórþamb tókst að slá á vinnusemina.  Og það þótt að hann tætti jafnan af sér hvert kvöld öll föt eftir að koníakið fór að hrífa.

  Í kjölfar afmælishátíðar mömmu Kim Jong Il fylgir frídagur vegna stjórnarskrárafmælis N-Kóreu.        

 

  

Ekki er allt sem sýnist

  Bandarísk kona,  nánar tiltekið í Kaliforníu,  vann til margra ára sem bakari í bakaríi er sérhæfði sig í klámfengnum og erótískum kökum.  Hún varð vör við að kúnnar sóttu í sætabrauð en vildu telja sjálfum sér í trú um að þeir væru meira fyrir heilsusamlegra fæði.  Menn toguðust á um sætabrauð ef sykurskraut á því líktist gulrótasneiðum eða öðru grænmeti eða ávöxtum.     

  Kella fékk þá góða hugmynd:  Að opna bakarí með sætabrauði sem lítur út eins og holl máltíð. Viti menn.  Þetta sló í gegn svo um munaði.  Allar ljósmyndir hér fyrir neðan sýna sætabrauð hennar sem virðist vera eitthvað annað og hollara.  Þetta er allt saman sætabrauð.

  Einn kúnni sem hefur borðað svona sætabrauð í öll mál í 5 ár heldur sér nokkurn veginn í þyngd.  Hann hefur ekki bætt á sig nema 26 kg.  Sem er ekki mikið hlutfallslega vegna þess að hann var 158 kg á meðan hann borðaði bara "venjulegan" mat.  Hann er sprækur sem lækur.  Fer allra sinna ferða lipurlega á rafmagnshjólastól.   

 

 

Hverjir eru duglegastir að reykja?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Norðurlandaráð var að senda frá sér ársskýrsluna 2014.  Þar er fátt nýtt og merkilegt að sjá. Nema listann yfir þá sem reykja.  Mig grunar að þar sé átt við sígarettureykingar - fremur en reykingar á hassi,  marijuana,  ópíum, heróíni og hangikjöti.

  Kynin eru ekki að öllu leyti samstillt í reykingum.  Þessir karlmenn eru duglegastir við að reykja:

1  Færeyingar 27%

2  Finnar 21%

3  Danir 17%

4 - 5  Íslendingar 15%

4 - 5  Norðmenn 15%

  Engar tölur eru frá Svíþjóð og Grænlandi. Ef ég þekki Grænlendinga rétt er næsta víst að þeir láta ekki sitt eftir þegar kemur að reykingum. 

  Þessar konur eru duglegastar að reykja:

1  Færeyskar 28%

2  Finnskar 18%

3  Danskar 17%

4  Norskar 14%

5  Íslenskar 13% 

  Íslendingar eru ekki að standa sig.  

Tónlistarmaðurinn Charles Manson

  Þetta má ekki hljóma eins og ég sé að upphefja bandaríska nasistann Charles Manson.  Að sjálfsögðu fyrirlít ég hann og hans glæpagengi.  Framhjá hinu verður ekki litið:  Að hann er hluti af sögu rokksins.  Hann var í slagtogi með brimbrettahljómsveitinni The Beach Boys.  Hún gaf út plötu með sönglagi hans Never Learn Not To Love.

  Hljómsveitin Guns N' Roses krákaði (cover song) lag CM Look At Your Game,  Girl á plötunni Spaghetti Incident.  

  

  Gothrokkarinn Marilyn Manson kennir sviðsnafn sitt við Charles Manson og róttæka anti-rasistann Marilyn Monroe.  Hann hefur sent frá sér sönglag Charles My Monkey.  

 

 

  Frægasta rokklag tengt CM er Bítlalagið Helter Skelter.  CM taldi það vera skilaboð til sín um að blökkumenn væru að gera byltingu í Bandaríkjum Norður-Ameríku og taka þar yfir.  Þar með réðist hann til atlögu.  Fékk gengi sitt til að drepa fólk og skrifa á veggi með blóði fórnarlambanna slagorð sem áttu að virka eins og þau væru skrifuð af blökkumönnum.  Það átti að æsa hvítt fólk upp og fá það til að ráðast gegn hörundsdökkum.     

 

Ást blóðþyrsta brjálæðingsins