Prestur hengdi álf

  Álfar eru ofsóttir.  Það andar köldu til þeirra úr ýmsum áttum.  Til að mynda er iðulega níðst á þeim í krossgátum Morgunblaðsins.  Þar er orðið álfur notað sem samheiti við bjána og kjána.  Þetta er ósvífni í garð álfa.  Og ekki síður við þá Íslendinga sem heitið hafa og heita Álfur. Til að mynda Frikka Pönks,  söngvara Sjálfsfróunar,  Kumls og fleiri hljómsveita.  Hann heitir samkvæmt þjóðskrá Álfur.   

  Á Jótlandi er prestur,  Jón Knúdsen,  sem hvetur til þess að allir álfar verði reknir frá Danmörku.  Sjálfur náði hann fyrir nokkrum árum að handsama álf og hengdi hann með það sama.  Álfinum til háðungar og öðrum álfum til viðvörunar lét Jón álfinn dingla yfir kirkjudyrum.  Um háls álfsins hengdi hann yfirlýsingu:  "Við fordæmum djöfulinn og allar hans gjörðir og öll hans vandræði".    

  Jón segir gnóma vera versta allra álfa.  Gnómarnir séu illir andar frá djöflinum.  Það eru gnómarnir sem standa fyrir því að börn verða stundum lasin.  Þeir,  eins og aðrir álfar, geta gengið svo langt að valda fórnarlömbum sínum tímabundinni eða varanlegri geðveiki.  Gerviálfar eru alveg jafn varasamir og lifandi álfar.  

  Jón er á stöðugu flandri við að reka álfa út úr íbúðarhúsum.  Í mörgum tilfellum er um bráðatilfelli að ræða.  Hann kvartar undan því að lítið sem ekkert heyrist opinberlega frá öðrum álfahöturum.  Hann veit af mörgum þeirra og sárnar að þeir láti hann einan standa í baráttunni.  

  Góðu fréttirnar eru þær að Jón,  3ja barna faðir,  náði farsælum samningi við skólastjórnendur barna hans.  Þeir tóku vel í kröfu hans um að börnin þyrftu ekki í skólanum að eiga nein samskipti við álfa.  Þau þyrftu ekki einu sinni að syngja söngva um álfa.   Það telur.  

 

 

Megrunarvatn

  Eitthvað það hollasta sem við getum gert fyrir heilsuna er að byrja daginn á því að drekka 640 ml af vatni.  Það er ótrúlega erfitt.  Samt er enginn vandi að drekka þetta magn af bjór.  Það virkar ekki eins vel á fastandi maga.  Er samt skemmtilegra.  Næst er að fá sér máltíð eftir þrjú korter og drekka ekkert vatn í næstu tvo klukkutíma þar á eftir.  Það er ekkert erfitt.  

  Vatn er ekki sama og vatn.  Íslenskt kranavatn er eitt það besta í heimi.  Þeir sem hafa ekki sama aðgang að góðu vatni og við Íslendingar spyrja sig:  Hvaða vatn er best að drekka?  Svarið er:  Dietvatn.  Vatn sem inniheldur ekki kolvetni, hitaeiningar eða annað varasamt.  Nú fer diet vatn eins og stormsveipur um vatnsmarkaðinn.

 

  Dietvatn er byltingarkennd lausn á heilsuvandamálum heimsins.  

  Markaðssetning á vatni sem megrunarvatni er snilld. Hún virkar rosalega vel.  Diet er málið.  

  Þessu skylt er markaðssetning á hinni ýmsu matvöru fyrir grænmetisætur.   Matvöru sem inniheldur ekkert hráefni úr dýraríkinu.  Þar ber hæst gervisvínakjöt með kjúklingabragði:  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Því næst er það grænmetiskjúklingur.  

 

Boltaleikjamenn eru einhverfir

 

  Atvinnumenn í boltaleikjum eru ekki þekktir fyrir háa greindarvísitölu.  Þvert á móti þá tjá þeir sig í viðtölum í innihaldslausum og yfirborðskenndum klisjum.  Þegar boltaleikjamaður er beðinn um að spá fyrir um það hvernig leikur hans liðs muni fara er algengt svar:  "Við ætlum að gera okkar besta."  Í alvöru?  Ætlið þið ekki að gera ykkar næst besta til tilbreytingar?

  Algengur fylgifiskur atvinnumanna í boltaleikjum er óstjórn á skapi.  Þeir tryllast af minnsta mótlæti;  sparka, bíta, kýla, stanga og garga ókvæðisorð, líkt og þeir séu andsetnir. 

  Nú hefur sænsk rannsókn leitt í ljós að þrátt fyrir að boltleikjamenn skori ekki hátt á almennu greindarvísitöluprófi þá búi þeir yfir sérgáfu.  Hún felst í því að geta á sekúndubroti reiknað út aðstæður á vellinum og brugðist rétt við af eðlishvöt.  Á þessu sviði búa þeir yfir ofurgáfum langt umfram annað fólk.  

  Í tímaritinu PLoS One er ekki gengið svo langt að fella þetta undir Asperger heilkenni.  En það segir sig samt eiginlega sjálft að um einhverfu er að ræða.  Með fullri virðingu fyrir einhverfum einstaklingum og engri vanvirðingu í þeirra garð.  Þeir búa iðulega yfir ofurgáfu á einhverju sviði.   Þannig er það í tilfelli atvinnumanna í boltaleikjum.   

 

11 handboltadrengir horfnir á Jótlandi

Hryðjuverkasamtök aðhlátursefni

 

  Bandarísku hryðjuverkasamtökin Sea Shepherd standa þessa dagana í átaki gegn veiðum Færeyinga á marsvíni (grind).  Blásið var í herlúðra í júní.  Boðuð var koma og mótmælastaða þúsunda manna hvaðanæva af úr heiminum.  Aðallega jörðinni, að því er virðist.  Skip Sea Shepherd sigldi inn í færeyska höfn.  Nokkrir mótmælendur komu með Norrænu til Færeyja.  Þeir stálu mat í Norrænu.  Fylltu heilu ferðatöskurnar af stolnum mat.  Komnir til Færeyja héldu þeir uppteknum hætti:  Stunduðu búðarþjófnað.

  Ekki verður hjá því komist að velta fyrir sér tvískinnungi þegar einstaklingar ferðast heimshorna á milli til að fordæma fólk sem nær sér á heiðarlegan og löglegan hátt í hvalkjöt í matinn; en stelur sjálft sér til matar.  Ekki einum sykurmola heldur fyllir fjölda ferðataska af stolnum mat.  Og stelur úr búðum.  Um það má lesa hér:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1399541/

  Fáfræði hryðjuverkahópsins um eitt og annað er aðhlátursefni.  Liðsmenn hans halda því fram að marsvínin séu myrt á kvalarfullan hátt. Það er rangt.  Marsvín eru drepin með stungu sem tekur sekúndubrot.  Meðferð á öðrum dýrum í Bandaríkjunum og víðar er langvarandi dýraníð;  kjúklingar,  svín og fleiri dýr í verksmiðjubúskap búa við óhugnanlegar aðstæður.  Hænur eru aldar í þröngum búrum.  Þær afmyndast,  fætur skemmast af saurbruna,  í þær er dælt fúkkalyfjum,  fjaðrir hrynja af þeim og skilja eftir sig skallabletti og svo framvegis.  Flestar hænur í þessum aðstæðum verða fljótlega geðbilaðar.  Þær eru ekki hamingjusamar hænur.  

  Einn félagi í Sea Shepherd bloggaði um komu sína til Færeyja.  Þetta var kona sem sagðist hafa byrgt sig upp af dósamat áður en haldið var til Færeyja.  Hún hélt að erfitt yrði að finna eitthvað ætilegt í Færeyjum.  Henni til mikillar undrunar uppgötvaði hún að í Færeyjum var hægt að kaupa ávexti í búð.  Meira að segja banana.  

  Átak Sea Shepherd gegn marsvínaveiði Færeyinga i sumar hefur algjörlega mistekist.   Fyrir það fyrsta hafa tiltölulega fáir liðsmenn svarað kallinu.  Í annan stað hefur ekkert borið til tíðinda.  Marsvínaveiðar Færeyinga eru tilfallandi.  Þegar vart verður við marsvínatorfu í einhverjum firði er útkall.  Tugir mótorbáta mæta á svæðið og smala torfunni upp í fjöru.  Sérhæfðir slátrarar deyða dýrin af öryggi.  Þetta gengur hratt fyrir sig.  Jú,  vissulega litar blóðið sjóinn.  Það lítur ekki vel út fyrir borgarbörn sem aldrei hafa séð dýri slátrað.

  Ég vann til fjölda ára í Sláturhúsi Skagfirðinga á Sauðárkróki.  Er þar að auki fæddur og uppalinn í sveit og þaulvanur heimaslátrun.  Marsvínaslátrun Færeyinga er alveg jafn hraðvirk og dýrunum sársaukalaus og dráp á öðrum dýrum.  Fyrir utan það að marsvínakjöt er einstaklega gott snöggsteikt.     

  SS hreykir sér af því að engar hvalveiðar hafi verið í Færeyjum frá því að hryðjuverkasamtökin hófu átak sitt gegn þeim í sumar.  Það er þó ekki SS að "þakka" heldur því að engin marsvínatorfa hefur komið inn í færeyskan fjörð á þessu tímabili.  SS-liðar standa vaktina í erindisleysu niðri í fjöru dögum saman.  Það er aðhlátursefni í Færeyjum.   Þarna standa þeir og góna út á haf en ekkert gerist.  

  Engu að síður herðir SS á hvatningu til félaga að koma til Færeyja og standa vaktina við að góna út á haf.  En ekkert gerist.  Það hefur verið tíðindalaust á vígstöðvum í júní.  Dag eftir dag,  viku eftir viku,  má sjá 3 - 4 félaga SS standa samviskusamlega vaktina niðri í fjöru allan daginn og reyna að koma auga á marsvín.  Þetta var verulega fyndið fyrstu dagana. Svo varð það ennþá meira fyndið.  Í dag er það meiriháttar fyndið.  Og heldur áfram að vera meira og meira fyndið.  

  

Ekki segja löggunni að þú sért að segja satt

  Ég er hugsi og ringlaður yfir niðurstöðu Héraðsdóms Suðurlands í nauðgunarmáli kenndu við Þjóðhátíð í Vestmannaeyjum um verslunarmannahelgina 2012.  Fyrir það fyrsta eru tvö ár liðin frá meintri nauðgun.  Það er fyrir neðan allar hellur að kynferðisbrotskæra velkist í "kerfinu" í tvö ár áður en Héraðsdómur kveður upp sinn dóm.  Verði málinu áfríað til Hæstaréttar gætu önnur ár liðið áður en málinu lýkur.  Unglingar sem málið snýst um verða orðnir rígfullorðið fólk.

 Vissulega er þetta ekkert einsdæmi.  Kynferðisbrotamál eru afgreidd á hraða snigilsins.  Þau þurfa að njóta forgangs.

  Málsatvik eru þau í stuttu máli að strákur og stelpa hittust á tjaldstæði í Herjólfsdal.  Þau kysstust og létu vel hvort að öðru.  Leikurinn barst inn í tjald stelpunnar.   Að hennar sögn vildi drengurinn fljótlega hafa kynmök.  Hún vildi það ekki á þeim tímapunkti.  Vildi fyrst kynnast drengnum betur.  Þá nauðgaði hann henni,  samkvæmt kærunni.  Hann heldur því fram að kynmök hafi átt sér stað með vilja beggja.

  Í dómsniðurstöðum er rakið að stelpan hafi við læknisskoðun verið aum í hársverði og lengri vöðvum;  vitni segja hana hafa verið í sjokki,  miklu áfalli og grátið mikið eftir atburðinn.   Hún hafi átt erfitt með að tjá sig.  Sálfræðingur Barnahúss vitnaði um að andleg líðan hennar væri slæm.  Framburður hennar hafi verið stöðugur,  bæði hjá lögreglu og fyrir dómi.  

  Engu að síður kemst Héraðsdómur að þeirri niðurstöðu að sýkna beri ákærða.  Rökin eru þessi orðrétt:

  "Hins vegar verður ekki horft fram hjá því við mat á trúverðugleika framburðar brotaþola að hún taldi í tvígang ástæður til þess í yfirheyrslu hjá lögreglu að taka fram að hún væri að segja satt og rétt frá."

  Tengdasonur Kára Klára í Íslenskri erfðagreiningu gerði sér lítið fyrir og stal lagi frá Ekki háttvirtum löngu áður en hann samdi það.  Með trommu-intrói og öllum pakkanum.  Eins og gengur.   

 

Ótvíræðir ofurkostir pínulitlu sjúkrabílanna

  Umræðan um litlu nýju sjúkrabílana er á villigötum.  Hún snýst öll um það að læknar geti ekki athafnað sig með sjúklingi inni í bílnum.  Þetta vandamál má auðveldlega leysa með því að hafa einungis smávaxna og horaða lækna í bílnum.  Ásamt því að velja netta sjúklinga í þessa bíla.  Heppilegast er að læknarnir séu hoknir í baki.  Þá eiga þeir svo auðvelt með að fara í keng.

  Í umræðunni gleymist það sem skiptir mestu máli:  Litlu sjúkrabílarnir eru ódýrari í innkaupum en stærri bílar.  Allur rekstrarkostnaður við þá er minni.  Þeir eru sparneytnir.  Það er auðvelt að leggja þeim við þröngar aðstæður.  Það er auðvelt að ýta þeim úr snjóskafli eða forarvilpu.  Pínulitlu sjúkrabílarnir eru auðþekktir í umferðinni sem einkennist af stórum jeppum.  Foreldrar og aðrir forráðamenn benda börnum sínum á sjúkrabílana og allur hópurinn hlær að smábílunum.   Þannig læra börnin að þekkja þá og gæta sín á því að stíga ekki á þá.  

  Gagnrýnendur smáu sjúkrabílanna geta sleppt ótímabærum kvörtunum.   Ending þessara bíla er ekki nema í mesta lagi 8 - 10 ár.  Eftir þann tíma má endurskoða stærð sjúkrabíla.  Læra af reynslunni.

  Kostir smábílanna séu ótvíræðir.  Þó verður að viðurkennast að þegar bílarnir voru pantaðir þá virtust þeir vera stærri á myndinni í auglýsingabæklingnum.   

     

Geta illa sinnt neyðarútköllum

Farsímar eru fitandi

  Nýjustu rannsóknir sýna að mikil notkun farsíma leiðir til gríðarmikillar þyngdaraukningar.  Þetta er alveg skelfilegt.  Ég kann ekki efnafræðina að baki þessu.  Og nenni ekki að setja mig inn í hana.  Þetta er bara svona.  Leikfimiæfingar og sprikl út í allar áttir breyta engu um niðurstöðuna.  Enda er það bara leiðindi út í eitt.  

  Þegar einhver finnur fyrir löngun til að hreyfa sig er best að fá sér kókómalt og leggjast fyrir þangað til löngun til að hreyfa sig líður hjá.  Og hlusta í leiðinni á sígildan færeyskan sumarsmell með Dortheu Dam:

 

Léttist þú ekki þrátt fyrir að æfa mikið?

Fúsk leikmanna

 

  Margir hafa tekið eftir því hvað forsetar Bandaríkja Norður-Ameríku eldast hratt í embætti.  Þegar þeir setjast í forsetastól geislar af þeim æskuljómi.  Þeir eru strákslegir í útliti og til orðs og æðis.  Er þeir fara úr forsetastóli er annað upp á teningnum.  Þá eru það hokin og útslitin gamalmenni sem staulast á braut.  Hárið hefur gránað (sumir fela það með ósannfærandi hárlit),  hrukkur marka ennið,  baugar undir augum.  Í stað brosandi galgopasvips er kominn alvörugefinn áhyggjusvipur.  Ástæðurnar fyrir breytingunni eru einmitt áhyggjur.

  Bandarískir forsetar burðast ætíð með gríðarlegar áhyggjur.  Þessa dagana nær Hussein Obama,  forseti Bandaríkjanna,  varla að festa blund á nóttunni.  Áhyggjurnar halda fyrir honum vöku.  Ekki síst yfir því hvað illa gengur að drepa fanga í Bandaríkjunum.  Fangadrápin einkennast af fúski áhugamanna um dráp.  Treglega gengur að fá vandvirka fagmenn í verkið.    

  Á sama tíma hefur Hussein ennþá stærri áhyggjur af því að Íslendingar drepa hval.  Bandarískir embættismenn hleypa Íslendingum ekki inn á alþjóðlega ráðstefnu um sjóinn - vegna siðleysis og hvalréttindabrota Íslendinga.  Þeir skella aftur hurðinni á nefið á Íslendingum.  Allt vegna þeirrar villimennsku Íslendinga að drepa hval.     

  Á móti vega góðar fréttir af því að hvaladráp Bandaríkjamanna ganga mun betur og snurðulausar fyrir sig en fangadrápin.  Svo vel ganga þau að Bandaríkjamenn drepa fleiri hvali en nokkur önnur þjóð í heiminum.  Það kitlar stoltið að vera númer 1.  

Aftökuteymið algörlega vanhæft

Fara verður varlega að álfabyggðum

  Ég treysti ekki Ragnhildi Jónsdóttur til að túlka rétt afstöðu álfa til vegastæðis nýs Álftanesvegar í Garðahrauni.  Ég hef sannfrétt af álfum sem eru ekkert áfjáðir í að hopa vegna vegaframkvæmda.  Þeir eru eins og álfar út úr hól(i) þegar kemur að svona stóru verkefni.  Hvað með huldufólkið þarna?  Hefur það ekkert að segja?  Má vaða með skítugum skóm yfir það?  Ég veit um einn huldumann sem á huldu-Land Rover bíl.  Það kemur þessu máli ekkert við.  En huldubíllinn er góður.  Og sparneytnari en margur Land Rover.  Það munar 17%.

  Undanfarin 2 ár hefur verið unnið að byggingu Hofs (bænahúsi Ásatrúarmanna) í Efra-Ási í Hjaltadal í Skagafirði.  Hofinu er ekki ætlað að höfða til ferðamanna.  Það er fyrst og fremst til heimabrúks fyrir íbúa í Efri-Ási.  Þeir sækja styrk til Óðins, Týs,  Þórs og allra hinna aðal guðanna.  

   Svo skemmtilega vill til að ég er fæddur og uppalinn í Hjaltadal.  Þekkti að góðu einu Sverri,  föður bóndans í Efri-Ási.  Eitt sinn sat Sverrir ásamt fleirum fyrir utan hús í Efri-Ási eftir hádegismat þegar í hlað renndi trúboði frá Fíladelfíu.  Sá tilkynnti heimamönnum að hann væri að selja guðs orð.  Sverrir spurði:  "Selur þú það eftir vigt eða orðafjölda?"  Trúboðinn snérist á hæli og brunaði burt án frekari orðaskipta.  

 

Álfakirkjan verður færð

Af hverju strýkur fólk af elliheimilum?

 

  Iðulega má sjá og lesa í blöðum fréttir af gömlu fólki sem strýkur af elliheimilum.  Oftast til að komast í einhvern gleðskap.  Þetta vekur upp margar áleitnar spurningar:  Hvers vegna strýkur fólk af elliheimilum?  Af hverju þarf það að strjúka?  Hvað er til ráða svo draga megi úr stroki fólks af elliheimilum?

  Hugsanleg lausn er að leyfa fólkinu að vera frjálst ferða sinna.  Þá getur það ekki strokið.  Það bara fer þegar því langar til að bregða sér bæjarleið.   

  Önnur lausn er að bjóða reglulega upp á partý inni á elliheimilum.  Villt partý með þungarokki, dópi og fjölbreyttu kynlífi.   

 

Strauk af elliheimili fyrir partí