Það er draumur að vera með réttar tölur

  Fyrir hálfum fjórða áratug sat kona í kyrrstæðum bíl á Austurstræti.  Út um opinn glugga seldi hún happdrættismiða fyrir Hjartavernd.  Bíllinn var vinningurinn.  Meirihluti þeirra sem keyptu miða hafði dreymt fyrir vinningi.  Aðra hafði dreymt tiltekna tölu eða númer.  Þá þurfti að fletta í gegnum óselda miða til að finna miða með draumanúmerinu.  Ég veit ekki hver varð heppni vinningshafinn.  En töluverðar líkur eru á að með vinningnum hafi draumur ræst.  Berdreyminn vinningshafi.  

  Fyrir nokkrum vikum langaði mig í Malt.  Ég vatt mér inn í sjoppu.  Þar var á undan mér kona sem keypti Lottó-miða fyrir meira en 30 þúsund kall.  Fyrir minn smekk voru þetta stórtæk innkaup.  Mér varð á að nefna það við konuna.  Hún svaraði því til að hana hafi um nóttina dreymt Lottó-vinning.  Ég benti henni á að ef hún væri berdreymin þá ætti 1 Lottó-röð að gilda jafn vel og margar raðir.  Svar hennar var:  "Ég ætla ekki að sitja uppi með það að hafa ekki gert allt sem ég gat til að láta drauminn rætast!"

  Stóri vinningurinn gekk ekki út vikuna sem konan fjárfesti í vinningsmiða.  Kannski var draumurinn ekki nógu skýr.  Kannski átti hún að kaupa miða í öðru happdrætti.  

  Hvað er annars berdreymi?  Hver stýrir draumum fólks og hunda?  Eru það guðirnir?  Eða sprelligosar að gera grín?  Hvað á að taka drauma hátíðlega?  

      

   

Dreymdi fyrir vinningsröð

Líkamlegt ofbeldi er af hinu vonda

  Líkamlegt ofbeldi,  líkamlegar refsingar,  eru af hinu vonda.  Þetta hafa bandarískar rannsóknir leitt í ljós.  Reyndar er þetta svo augljóst að það á varla að þurfa að ræða það.  Hvað þá rannasaka það.   Samt eru alltaf einhverjir sem réttlæta líkamlegar refsingar á börnum.  Í lok síðustu aldar refsuðu 70 % bandarískra foreldra börnum sínum með flengingum.  Í dag er talan komin niður í 57% mæðra og þriðjungur feðra.

  Börn, sem er refsað líkamlega,  eru 70% líklegri til að þróa með sér þunglyndi á fullorðins árum.  Það er svakalega há tala.  

  Columbia háskólinn í New York var að ljúka við 15 ára rannsókn á flengingum.  Í Bandaríkjunum eru líkamlegar refsingar algengari en í Evrópu.   Algengasta ofbeldi gagnvart börnum í Bandaríkjunum er flenging.  Niðurstaða rannsóknar Columbia háskólans er sú að flengingar draga úr hæfileika barna til að tjá sig með orðum.  Þau verða ofbeldisfyllri.  Þau eru líklegri til að leysa ágreiningsmál með ofbeldi. Þau skortir hæfileika til að leysa ágreining með orðum og rökum.  

  Raunar er undarlegt að nokkurt foreldri geti fengið sig til að beita barn ofbeldi.  Ofbeldi gagnvart börnum ætti að vera refsivert eins og annað ofbeldi.  

Grallararnir í N-Kóreu gefa í

   Norður-Kórea er lokaðasta ríki heims.  Að vísu er ekkert mál að ferðast til landsins.  Ferðamenn fá meira að segja innfæddan leiðsögumann.  Jafnvel leiðsögumenn.  Þeir fylgja ferðamanninum eins og skugginn, vaka yfir honum dag og nótt og reyna að uppfylla óskir hans.  Langi ferðamanninn að kíkja á pöbb;  ekkert mál.  Langi hann að kíkja á karókí-bar;  ekkert mál.  Það skrítna er að á þessum stöðum er einungis starfsfólk.  Engir gestir aðrir en ferðamaðurinn og leiðsögumaður hans.  

  Það er fleira skrítið í N-Kóreu.  Eiginlega flest.  Innfæddir fá ekki að fara úr landi.  Hvorki sem ferðamenn til annarra landa né til brottflutnings.  Þeir sem reyna að laumast úr landi eru í vondum málum ef þeir eru staðnir að verki.  Þá tekur við vist í þrælkunarbúðum við hryllilegar aðstæður. 

  Þjóðin býr við mikla fátækt og hungur.  Dæmi um vandræðaganginn er að landið er meira og minna rafmagnslaust.  Það sést glöggt á gervihnattamyndum.

  N-Kórea er merkt inn með útlínu.  Sunnan við sést ljósadýrðin í S-Kórea og ennþá sunnar í Japan.  Norðan við er Kína.  

  Þrátt fyrir fátæktina býr elítan við lúxus og allsnægtir.  Pabbastrákarnir sem fæddust með silfurskeið í munni og hafa engan skilning á vondum kjörum almúgans. 

      Eilífðarforseti landsins er afi núverandi leiðtoga og faðir næsta leiðtoga þar á undan.  Sá dó fyrir aldur fram eftir margra ára fyllerí.  Hans stíll var að sitja allsnakinn og þamba fínasta koníak.  Þess á milli samdi hann öll helstu klassísku tónverk sögunnar og fann upp hamborgarann.  Núverandi leiðtogi,  Kim Jong-un,  er meira fyrir að leika sér í vatnsrennibrautum.  Í síðustu viku vígði hann stærsta vatnsrennibrautargarð í heimi.  Engu er til sparað svo elítan geti leikið sér.

  Það er margt einkennilegt ef rýnt er í myndirnar.  Lengst til hægri á næst neðstu myndinni endar vatnsrennibraut óvænt upp úr þurru í góðri hæð og fjarri sundlaug.  Á neðstu myndinni er krökkt af fólki,  stappað,  en ekki einn einasti bíll á rúmgóðu bílaplani.  Illar tungur hvísla að einhver í N-Kóreu sé búinn að læra á fótósjopp.  Rennibrautagarðurinn sé til í raunveruleikanum en ekki eins glæsilegur og myndirnar sýna.

  Annars er aldrei að vita.  Það er svo margt undarlegt í austri.  Vegir eru breiðir og rúmgóðir.  Hinsvegar er hending ef á þeim sést bíll.  Það eru tíðindi til næsta bæjar ef 2 eða 3 bílar sjást samtímis á götu.  Menn smella ljósmynd af svo sjaldgæfri sjón.  Engin eru götuljósin.  Rafmagnsleysinu um að kenna.  Lögregluþjónar stýra umferðinni.  Þeim er iðulega kalt vegna aðgerðarleysis.

  Til að spara bensín skiptast börn á að ýta skólarútunni.   

  Ólíkt föður sínum lætur Kim Jong-un ekki sjá sig með gleraugu.  Samt er hann mjög nærsýnn.  Í stað gleraugna notar hann kíki.  Honum þykir meiri reisn yfir því.

   

 

  

     

Sjö stjörnu lífsstíll Kim Jong-un

Einelti er glæpur

  Það er fyrir löngu síðan tímabært að einelti verði tekið föstum tökum sem glæpsamleg hegðun.  Einelti á að skilgreina sem glæpsamlegt ofbeldi og gerendur gerðir ábyrgir.  Líka þegar um börn á skólaaldri er að ræða.  Það þarf að gera kennara og aðra skólastjórnendur ábyrga fyrir því að einelti sé meðhöndlað sem glæpsamlegt athæfi og enginn afsláttur veittur frá því.

  Það er óþolandi að eineltismál séu leyst með því að fórnarlambi eineltis sé gert að skipta um skóla.  Það er skólaskylda og ÖLLUM á að líða vel í skólanum sínum.  Það á að vera gaman að vera í skóla.  Það á að vera tilhlökkun alla morgna að mæta í skólann.  Grunnskólaár eiga að vera samfelld skemmtun.      

  Með samstilltu átaki er hægt að útrýma einelti út úr öllum skólum.  Það gerist með því meðhöndla einelti eins og hvert annað glæpsamlegt ofbeldi. 

  Ég held og vona að í flestum skólum sé einelti ekki vandamál.  Engu að síður er óþægileg staðreynd að í sumum skólum er einelti viðvarandi árum og áratugum saman.  Jafnvel eru dæmi þess að kennari sé forsprakki eineltis.  

  Sú staða sem meðfylgjandi myndband sýnir á ekki að þurfa að koma upp.  Pattaralegi strákurinn sem lagður er í einelti bregst seint og síðar meir til varnar og tekur í hnappadrambið á hrekkjusvíninu.  Ofbeldisseggurinn hafði níðst á honum árum saman.  Pattinn lét það yfir sig ganga þangað til hann "snappaði" eins og myndbandið sýnir.  Jú, jú,  gott á hrekkjusvínið.   En breytir engu um að þessi staða á ekki að þurfa að koma upp. 

 

„Drekktu klór og dreptu þig“

Það er auðvelt að stýra aldrinum

  Aldur er teygjanlegra hugtak en orðið strax.  Strax þýðir + eða - 4 til 5 ár.  Hjá þokkalega fullorðnu fólki getur aldur verið + eða - 10 til 15 ár borinn saman við aldur sem afmælisdagar telja.  Tvær sjötugar manneskjur geta verið á mjög ólíkum aldri andlega og líkamlega.  Sumir eru ungir í anda.  Jafnvel barnalegir.  Fjörmiklir stuðboltar og alltaf til í sprell.  Þetta fólk finnur engan mun á hugsun sinni og viðhorfum frá því 10 - 15 árum áður. 

  Oft fer það saman að þetta fólk er unglegt í útliti og hreyfingum.  Það setur ekki fyrir sig aldur þegar löngun kviknar til að flandra um útlönd eða skokka upp á fjöll.  Það hugsar einfaldlega ekkert út í aldur.  Það tekur heldur ekkert eftir því að samferðamenn eru iðulega miklu yngri.

  Svo eru það hinir.  Þessir sem fæðast gamlir.  Strax á unglingsárum tala þeir eins og gamalt fólk;  hlusta á sömu músík og gamalt fólk;  klæðast eins og gamalt fólk og hegðar sér eins og gamalt fólk.  Sálin gránar á undan hárunum. 

  Upp úr miðjum aldri sest þetta fólk á helgan stein.  Það dregur sig í hlé.  Hættir að sækja skemmtanir.  Fussar og sveiar og hneykslast á ungdómnum.  Þetta fólk kveikir alltof snemma á lendingarljósunum.  Það býr sig undir aðflug mörgum áratugum of snemma.

  Hugurinn ber menn hálfa leið.  Í hvora áttina sem er.  En það er líka hægt að hafa líffræðileg áhrif á líkamsklukkuna.  Til að mynda með því að borða beikon í öll mál.  Það sýnir ný rannsókn.  Beikon færir klukkuna aftur um 10% í það minnsta.  Það sem meira er:  Efnið í beikoni sem hefur þessi áhrif er níasín.  Einnig kallað B13.  Það merkilega er að fram til þessa hefur níasín verið talið hraða öldrun.  En í tilfelli beikons eru áhrifin þveröfug.  

  Kostirnir við beikon eru fleiri.  Það er hægt að steikja heilan vikuskammt af beikoni á einu bretti.  Beikon er ekkert verra snætt kalt.  Þetta sparar uppvask.  Morgunmatur,  hádegismatur,  kvöldmatur,  millimálasnarl.  Bara grípa nokkrar vænar beikonsneiðar hvenær sem er.  Þetta er fingramatur sem kallar ekki á hnífapör eða diska.  

  Önnur öflug yngingaraðferð er að skúra gólf.  Hún er vel þekkt.  Kiddi Vídíófluga á Egilsstöðum byrjaði nýverið að skúra reglulega gólf í bensínsjoppu.  Hann vottar að hann hafi yngst um mörg ár við það.  

  Skúringar og beikon eru lykill að langlífi.  Skemmtun og bragðgóður biti á einu bretti. 

 

 

 

Óttist ekki aldurinn!

Kallinn sem drap sjoppu

  Það er ekki öllum - sem stunda viðskipti - gefið að laða að sér viðskiptavini og halda viðskiptavinum.  Fyrir þremur áratugum eða svo keypti sjómaður utan af landi litla sjoppu í Reykjavík.  Kallinn var eitthvað á sjötugsaldri.  Ég held að hann hafi ekki verið kominn á eftirlaunaaldur. 

  Hann bölvaði tíðum og var argur út í allt og alla.  Kannski spilaði inn í að hann stóð einn vaktina meira og minna frá klukkan 7 á morgnana og fram til hálf tólf á kvöldin alla daga vikunnar.  Líka um helgar.

 

  Áður var sjoppan rekin sem fjölskyldufyrirtæki.  Hjón og börn þeirra skiptust á vöktum.  Það gekk vel og fjölskyldan keypti aðra og miklu stærri sjoppu.

 

  Ég bjó í næsta húsi við sjoppuna.  Ég átti oft erindi í hana.  Til að mynda þegar óvænta gesti bar að garði.  Þá stökk ég út í sjoppu og keypti kex eða niðursoðna ávexti og ís. 

  Eitt sinn er ég bað um niðursoðna ávexti svaraði sjóarinn ergilegur:  "Ég er hættur að selja þessa helvítis ávexti!"

  "Nú?  Var dræm sala í þeim?" spurði ég.

  "Öðru nær,"  var svarið.  "Dósirnar voru í efstu hillunni þarna.  Ég þarf að sækja stiga inn á lager til að komast í efstu hilluna.  Ég er búinn að fá nóg af því að vera á stöðugum þvælingi með stiga fram og til baka."

 

  Kallinn hætti að selja allar vörur sem höfðu verið í efstu hillunni.

  Ég keypti reglulega Helgarpóstinn í sjoppunni.  Einn daginn voru viðbrögð sjóarans þannig:  "Ég er hættur að selja þetta andskotans sorprit."

 

  Í Helgarpóstinum hafði birst grein sem sjóarinn taldi vera árás á sjoppur.  Ég man ekki um hvað greinin var.  Hugsanlega að sjoppur seldu unglingum undir lögaldri sígarettur eða eitthvað slíkt. 

  Helgarpósturinn fékkst ekki eftir þetta í sjoppunni.  Um svipað leyti hætti sjóarinn að selja DV af álíka ástæðu,  blaðsölustráknum í hverfinu til mikillar gleði.  Þetta margfaldaði söluna á DV hjá stráknum.

  Oftar en einu sinni varð ég vitni að því þegar sjóarinn setti viðskiptabann á kúnna.

 

  Stutt frá sjoppunni var pylsuvagn.  Ég var á leið í sjoppuna þegar unglingsdrengur kom röltandi frá vagninum japlandi á pylsu.  Í þann mund sem ég bar upp erindi mitt í sjoppunni kom drengurinn inn,  greip munnþurrku úr statífinu,  þurrkaði sér um munninn og gekk út. 

  Sjóarinn þaut út á stétt á eftir stráknum og gerði hróp að honum.  Krossbölvaði honum fyrir að stela frá sér munnþurrku.  Sagðist aldrei ætla að afgreiða hann framar í sjoppunni.

  Þegar sjóarinn snéri aftur inn í sjoppuna var hann móður og másandi.  Hann hélt áfram að skammast yfir ósvífninni í dregnum.  "Dreng djöfulsins djöfullinn kaupir pylsu af öðrum og ryðst hingað inn og stelur munnþurrku.  Þvílík helvítis ósvífni!"

 

 Á þessum árum voru gosdrykkir einungis seldir í glerflöskum.  Fólk "skilaði" tómum flöskum í sjoppur og fékk greitt fyrir.  Sjaldnast kom fólk með eina eða tvær flöskur.  Vaninn var að safna mörgum flöskum áður en þeim var skilað.  Á þessum árum voru gosdrykkir til spari.  Ekki eitthvað sem fólk drakk daglega. 

  Ég var staddur í sjoppunni þegar ungur karlmaður gekk þar inn.  Sjóarinn tók á móti honum með hrópum:  "Þú skalt ekki voga þér að koma með fleiri gler hingað, helvítis dóni.  Maður sem getur ekki tæmt flöskur er ekki velkominn hingað.  Ég þurfti að skúra lagergólfið í gær út af glerinu sem þú komst með í gær.  Það lak úr því maltöl.  Drullaðu þér út og láttu ekki sjá þig hér framar!"

  Maðurinn hrökklaðist út án þess að segja orð.  Sjóarinn hélt áfram að bölva honum í góða stund eftir það. 

 

  Svona reitti sjóarinn af sér kúnnana eins og hann væri að taka niður jólaskraut.  Ég flutti úr hverfinu og kallinn seldi sjoppuna.  Hann kenndi stórmörkuðunum um að ganga af sjoppum dauðum.  Sjoppan er þó ennþá í rekstri.   

 

 

Dularfullt mál upplýst

 

 

 

 

 

 

 

 

  Gríðarlega undarleg sjón blasti við gestum og gangandi í færeyska bænum Klakksvík í gær.  Klakksvík er einskonar Akureyri þeirra Færeyinga;  höfuðborg norðureyjanna.  Íbúar eru á fimmta þúsund.  Það sem vakti undrun Klakksvíkinga í gær - og enn í dag - er að einn af bílum stofnunar sem heitir Nærverk ók um götur bæjarins án númeraplatna.  Þetta er nýlegur og flottur silfurlitaður Renault fólksbíll (sjá mynd.  Ég er ekki alveg viss en mig minnir að Nærverk sé einhverskonar félagsmálastofnun).  

  Múgur og margmenni þusti að bílstjóranum hvar sem hann lagði bílnum.  Alla þyrsti í að vita hvers vegna engar númerplötur væru á bílnum.  Bílstjórinn svaraði því til að hann hefði ekki hugmynd um það.  Númerplöturnar væru horfnar af bílnum og það væri ekkert sem hann gæti gert í því.

  Rannsóknarblaðamenn gengu í málið.  Út úr rannsóknarblaðamennskunni kom að Nærverk skuldaði bifreiðagjöld (á færeysku kölluð vegaskattur).  Lögreglan hefði þess vegna klippt númeraplöturnar af bílnum.  Þær færu ekki á bílinn aftur fyrr en bifreiðagjöld væru í skilum.  

  Svo virðist vera sem gíróseðill vegna bifreiðagjaldsins hafi ekki skilað sér til Nærverks.  Nærverk getur ekki borgað gíróseðil sem ekki skilar sér.  Málið er í vandræðalegum hnút.  Á meðan er bíllinn kjánalegur með engar númeraplötur.   

Hvaða þjóðir eru heiðarlegastar?

  Bandaríska tímaritið Reader´s Digest gerði áhugaverða rannsókn á dögunum.  Það dreifði 12 seðlaveskjum í sitthverri höfuðborg helstu ferðamannalanda heims (ég reikna með að þetta séu þau lönd sem íbúar Obamalands ferðast mest til - án þess að bomba upp íbúa þeirra).  Seðlaveskin voru skilin eftir á göngustígum og á bílastæðum við verslunarkjarna.  Í hverju veski voru peningar sem svara til um það bil 6000 íslenskum krónum,  ásamt persónuskilríkjum,  fjölskylduljósmyndum,  afsláttarmiðum og nafnspjöldum eigandans með símanúmeri og öðrum upplýsingum.  Síðan var beðið eftir því að vegfarandi rækist á veskið og kæmi því til eigandans.  Því miður reyndust sumir þannig innréttaðir að þeir skiluðu veskinu ekki til eiganda.     

Niðurstaðan varð þessi:

1. Helsinki, Finnlandi (veskjum skilað: 11 af 12)

2. Mumbai, Indlandi (veskjum skilað: 9 af 12)

3-4. Budapest, Ungvejaland (veskjum skilað: 8 af 12)

3-4. New York, Obamalandi (veskjum skilað: 8 af 12)

5-6. Moskva, Rússland (veskjum skilað: 7 af 12)

5-6. Amsterdam, Hollandi (veskjum skilað: 7 af 12)

7-8. Berlin, Þýskalandi (veskjum skilað: 6 af 12)

7-8. Ljubljana, Sloveniu (veskjum skilað: 6 af 12)

9-10. London, Englandi (veskjum skilað: 5 af 12)

9-10. Warsaw, Pólandi (veskjum skilað: 5 af 12)

11-13.  Bucharest, Rúmenia (veskjum skilað: 4 af 12)

11-13.  Rio de Janeiro, Brazilíu (veskjum skilað: 4 af 12)

11-13. Zurich, Swiss (veskjum skilað: 4 af 12)

14. Prag, Tékklandi (veskjum skilað: 3 af 12)

15. Madrid, Spáni (veskjum skilað: 2 af 12)

16. Lisbon, Portúgal (veskjum skilað: 1 af 12)

  Finnar eru heiðarlegir upp til hópa.  Þeir fara ekki einu sinni yfir á rauðu ljósi.  Veski voru skilin eftir í þremur öðrum löndum án þess að nokkru veski væri skilað.  Einhverra hluta vegna er ekki upplýst hvaða lönd það voru.  

Fólk elskar að láta plata sig

  Sumt fólk er þannig innréttað að það fær "kikk" út úr því að láta plata sig.  Það kann ekki við sig öðruvísi.  Það lætur ekkert tækifæri ónotað til að láta plata sig.  Svo skemmtilega vill til - fyrir þetta fólk - að einnig er til fólk sem sækir í að plata aðra.  Þegar þessar tvær manngerðir ná saman er alltaf stutt í að þær fái báðar sitt "kikk".  Annar aðilinn platar hinn.

  Leigumarkaðurinn er góður vettvangur fyrir þessa skemmtun.   Líka spilasalir,  Nígeríubréf,  bankaviðskipti,  viðskipti með snákaolíu,  töfraplástra og jarðskjálftaheld hús.  

Svikarar á leigumarkaði

Egill kærir Gillz

  Líkamsræktarfrömuðurinn og einkaþjálfarinn Egill Einarsson stendur í ströngu þessa dagana.  Það er margt sem hefur mætt á honum.  Það er líka margt sem mæðir á honum.  Nú er hann að undirbúa stefnu á hendur fjölmiðlafígúrunni Gillz,  öðru nafni Gillzenegger,  fyrir stórfelldar ærumeiðingar.  Tilefnið er það að fígúran,  Gillz,  hefur valdið Agli óbætanlegum skaða.  Dregið nafn hans niður í svaðið og reitt af honum æruna gróflega.  Svo gróflega að eftir stendur ærulaus maður.  Enginn hefur leikið mannorð og æru Egils jafn grátt og Gillz.  Velt Agli eins og hveitipoka upp úr sora og hugarfari nauðgara.  

  Siðblinda fígúrunnar,  Gillz,   hefur haldið fyrir Agli vöku mánuðum og árum saman.  Hann er meira og minna ósofinn - allt að því uppvakningur (zombie) - á sama tíma og fígúran,  Gillz,  sefur vært eins og kornabarn.  Siðlaus framkoma fígúrunnar,  Gillz,   hefur ekki aðeins verið Agli erfið heldur fjölskyldu hans einnig og heimiliskettinum.  Einkum vegna þess að í sumra augum líta þeir eins út.  Munurinn er sá að Egill er hágrenjandi pissudúkka viefandi kærum upp á dag hvern á meðan Gillz er granítharður boðberi nauðgarans. 

  Fullvíst þykir að fígúran,  Gillz,  gagnstefni Agli.  Jafnvel tvisvar.  

  Þegar ljósmynd af fígúrunni,  Gillz,  er "gúggluð" kemur upp myndin til vinstri.  Þegar ljósmynd af Agli Einarssyni er "gúggluð" kemur upp myndin til hægri.  Eru þeir nokkuð svo líkir - ef frá er talið að klæðnaðurinn er álíka?

      

 

Ekki Egill heldur Gillz