Bestu söngvararnir

  Í nýjasta hefti breska músíkblaðsins Q er birt niðurstaða í könnun á mati fólks á því hverjir eru bestu popp,  rokk og sálarsöngvarar sögunnar.  Sigurvegararnir eru:

1.   Elvis Presley

2.   Aritha Franklin

3.   Frank Sinatra

4.   Otis Redding

5.   John Lennon

Athugasemdir

[Kristján Kristjánsson, 17.3.2007 kl. 17:19]

Alveg sáttur við þennann lista :-)

[Auðjón (IP-tala skráð) 17.3.2007 kl. 20:12]

Þetta er nú alltaf smekksatriði en það er erfitt að gagnrýna þetta val sem slíkt, enda alveg príðissöngvarar sem trjóna þarna á toppnum.

[Jens Guð, 17.3.2007 kl. 23:51]

Ég get fallist á þennan lista.  Það er hægt að verja hann með rökum.  Þó að Frank Sinatra sé ekki að finna í mínu 20 þúsund diska safni.

[Kristján Kristjánsson, 18.3.2007 kl. 00:05]

Ég á einn safndisk með Sinatra sem ég keypti einhverntímann út af laginu "My Way". Ég er pínu hissa að sjá ekki Bono á þessum lista samt.

[Jens Guð, 18.3.2007 kl. 00:16]

Listinn er lengri.  Hann er Topp 100.  Ég ætla að birta nokkur næstu sæti í vikunni.  Mér þótti áhrifameira að birta í fyrstu atrennu bara 5 efstu.  Þegar neðar dregur fer að skipta minna máli hvort söngvari er í 37.  sæti eða 45.

Mér þykir Frank Sinatra ekki leiðinlegur söngvari.  Það er frekar að músíkstíll hans höfðar ekki sterkt til mín.  Sem raulari (crooner) hefur hann fína söngtækni.  Ég á hinsvegar plötur með hinum söngvurunum á Topp 5.   

[Atli Þór (IP-tala skráð) 18.3.2007 kl. 02:25]

Alltaf virðist Elvis vera efstur á öllum listum! eru ekki 30 ár síðan maðurinn dó eða??

[Jens Guð, 18.3.2007 kl. 02:41]

  Það verður ekki af Elvis tekið að hann var byltingarkenndur öskursöngvari á sínum tíma.  Frábær og kraftmikill túlkandi gamalla blúslaga.  Mjög raddsterkur baritón-söngvari sem gat farið á gott flug.  Ekki síst þegar söngstíll samtíðarmanna er hafður til hliðsjónar.  Breytir þar engu um hvenær hann hvarf af sjónarsviði úttútnaður af dópi, hamborgurum og hnetusmjörssamlokum.

[Georg Pétur (IP-tala skráð) 19.3.2007 kl. 00:06]

Ég á greinilega ekki samleið með þeim sem völdu,á ekki neitt með neinum af topp 5 nema Imagine með John Lennon og spila hana nánast alldrei(já,ég á ekki eina einustu Bítlaplötu), það verður fróðlegt að sjá hvort eitthvað af mínu fólki kemst á blað.....en topp 5 á mínum lista yrðu;

1.Jaz Coleman (glætan að hann komist á blað )

2.Patti Smith (fjandakornið,hún hlýtur að vera með,annars tek ég ekki mark á þessu ) 

3.Mike Patton (hreinlega krafa að þessi snillingur sé hátt á lista,en líklega borin von )

4.Nick Cave (hef ekki nokkra trú á að fólkið hafi gleymt Meistara Cave )

5.Nina Hagen (getur snýtt þeim öllum )

[Jens Guð, 19.3.2007 kl. 01:17]

Aldeilis gaman að þú skulir hlusta á Jaz Coleman.  Ég elska söngstíl hans.  Vonandi áttu plötuna, samnefnda Killing Joke,  sem kom út 2003.  Kallinn gefur ekkert eftir í öskursöngstílnum með aldrinum.  Frábær plata.  Síðast þegar ég vissi var Jaz búsettur í Tékklandi. 

Patti Smith verður seint talin góð söngkona út frá fagurfræðilegri mælistiku.  En ég hef virkilega gaman af mörgu sem hún hefur gert.  Hljómleikar hennar á Nasa fyrir 2 árum voru einhverjir þeir skemmtilegu sem ég hef sótt.  Núna er spennandi "cover" laga plata að koma út með henni.

  Mike Patton er enn eitt snilldardæmið.  Það var virkilega gaman að hann skyldi dúkka upp á "Medúllu" plötu Bjarkar.

  Nick Cave er yndislegur tónlistarmaður en ekki fagurfræðilega góður söngvari.  Er oft kvarttóni undir réttri tónhæð.

  Nina Hagen er mega dæmi.  Reyndar hefur tónlistarferill hennar farið út og suður til samræmis við óhóflega dópneyslu.  Síðast þegar ég vissi var hún búsett í Danmörku og orðin létt rugluð. 

[Stefán (IP-tala skráð) 19.3.2007 kl. 09:42]

Enska tómaritið Q er mikil snilld, enda stærsta og útbreiddasta tónlistartómarit Evrópu. Það var líka virkilega athyglisvert að sjá að lesendur blaðsins völdu Einar Örn Benediktsson 3 versta söngvara sögunnar, eitthvað sem líkega hefur ekki komið nokkrum á óvart, allra síst mér. Hinsvegar hefur mér skilist að Einar Örn hafi sjálfur aldrei beint litið á sig sem söngvara, enda er honum t.d. ljóst að hann er alveg vita laglaus og syngur því ekki melodiur heldur svona meira hrækir þeim út úr sér á sinn hátt. Sá mjög svo sérstaki stíll virðist engan veginn falla lesendum Q í geð.

Stefán   

[Georg Pétur Sveinbjörnsson (IP-tala skráð) 19.3.2007 kl. 23:51]

Ég á allar 12 stúdíóplöturnar með Killing Joke og eitthvað af rareties sem vinkona mín í Prag brenndi fyrir mig á disk,er frekar forfallinn.Þó að mér finnist 2003 platan frábær þá held ég að þeir hafi slegið sjáfum sér við á nýju plötunni,Hosannas From Basements Of Hell,hún var tekin í gömlum vínkjallara í Prag með svipuðum græjum og þeir notuðu við gerð fyrstu plötunnar 1980,sennilega persónulegasta plata þeirra til þessa.Undarlegt nokk hefur hún ekki fengist á Ísland,sjálfur fékk ég ekki mitt eintak fyrr en ég fór til Englands í hálfgerða pílagrímsför og sá þá spila 3 sinnum á 5 dögum,frábær ferð og bandið ótrúlega kraftmikið á tónleikum.Hitti meira að segja Jaz fyrir fyrsta giggið í London,en hann birtist allt í einu á pöbbnum við hliðina á tónleikastaðnum 2 tímum fyrir tónleikana,spjallaði dágóða stund við kappann og var hann hinn kátasti þegar hann heyrði að ég væri af klakanum og spurði margs af Íslandi,talaði um rasismann hér þegar hann var hér á landi í byrjun áttunda áratugarins, dásamaði Nýja-Sjáland og Prag, hálftíma áður Killing Joke átti að stíga á svið drífur hann sig. Já,hann býr í Prag og líka Geordie gítarleikari, Jaz á síðan annað heimili á Nýja-Sjálandi á fámmenni eyju þar,sjá hér

Hefur þú heyrt eitthvað af klassísku útsetningunum hans á tónlist The Doors(sem hann gerði með Nigel Kennidy og simfóníuhljómsveit Prag? sjá hér , eða eitthvað af þessu  hér.

[Jens Guð, 20.3.2007 kl. 20:39]

Sonur minn var eitthvað búinn að segja mér frá "Hosannas from Basements of Hell".  Ég hef ekki heyrt plötuna. 

Ég hafði aldrei heyrt um "The Doors" plötuna.  Ekki heldur sonur minn sem er mikill áhugamaður um Killing Joke.

Þetta var fróðlegt innlegg frá þér.  Takk fyrir það.  Þetta hefur sömuleiðis verið óvænt upplifun að hitta Jaz.  Sjálfur hitti ég hann stundum þegar hann bjó á Íslandi.  En kynntist honum ekkert.  Það var frekar þannig að hann var í slagtogi með einhverjum sem ég þekkti og ég átti þá frekar orðaskipti við kunningjana en hann.  Mér virtist hann vera frekar ruglaður á þeim árum.  Strákur sem vann í Stuð-búðinni hjá mér,  Biggi Mogensen,  spilaði á bassa í Killing Joke og flutti til Englands með Jaz og félögum.