Skemmtileg húðflúr

  Rauðhálsar (rednecks) eru þeir kallaðir.  Uppruni nafnsins er óljós.  Sumir rekja hann til sólbrenndra hálsa á fátækum, ómenntuðum hvítum bændum, bograndi á ökrum í suðurríkjum Bandaríkja Norður-Ameríku.  Aðrir telja nafnið tengjast rauðum hálsklútum sem innflytjendur frá Skotlandi báru. 

  Hver sem uppruni nafnsins er þá nær það ennþá yfir fátækt, ómenntað hvítt Suðurríkjafólk.  Þetta fólk er stolt af því að vera rauðhálsar, ómenntað og finnst upphefð af fáfræði sinni.  Það fylgist ekkert með fréttum og fréttatengdu efni.  Það veit fátt um heiminn utan síns ranns,  en fyrirlítur norðurríki Bandaríkjanna, Obama, útlönd, lögguna og er bullandi rasistar.  Jafnframt afar kirkjurækið og kristið.

  Norðurríkjamenn og fleiri gera grín að rauðhálsum. "Hafnarfjarðarbrandarar" um rauðhálsana fljúga þvers og kruss um netheima og út um allt.  Enda af nógu að taka.  Rauðhálsarnir sjálfir eru ólatir við að pósta á netið ljósmyndum af því hvað þeir eru útsjónarsamir við að "redda hlutunum".  Þegar eitthvað bilar þá lagar rauðhálsinn það með því sem hendi er næst.  Hann leggur ekkert upp úr því að fínpússa hlutina.  Þvert á móti vill hann rígmontinn að allir sjái hvernig hann reddaði málunum. 

  Það er gaman að spjalla við rauðhálsa.  Fáfræði þeirra og ranghugmyndir um heiminn gera mann af og til orðlausan.  En þetta er ljúft fólk og almennilegt - svo framarlega sem viðmælandinn er hvítur. 

  Í sjónvarpsþáttum og kvikmyndum sýndum hérlendis er nafnið redneck oftast þýtt sem sveitalubbi. 

  Það er gaman að húðflúrum rauðhálsa.  Þau einkennast af því að vera klaufalega unnin.  Hér er dæmi:

   Ég verð að hafa myndina svona stóra til að listaverkið njóti sín.  Rauðhálsinn teiknar sín húðflúr sjálfur. 

 

  Þessi teiknaði mynd af hundinum sínum.  Efst setti hann upphafsstafi síns nafns.  Þannig túlkar hann hvað þeir félagarnir eru góðir vinir.

   Ég er ekki klár á því hvað Rebelicious þýðir.  Mér dettur í hug að þetta sé afbrigði af orðinu rebellious (uppreisnarseggur).  Rauðhálsar vilja gjarnan skilgreina sig sem uppreisnarmenn.  Þeir telja sig vera í uppreisn gegn ríkisvaldinu, stjórnvöldum og ýmsu öðru.  Þeir hampa víða slagorðinu "Suðurríkin munu rísa á ný" (The South Will Rise Again).  Þeir álíta sig vera kúgaða af Norðurríkjunum (damn Yankees) og það situr í þeim að þrælahald var bannað. 

  Þetta er ekki versta stafagerðin á húðflúri rauðháls.  Að vísu er ósamræmi í hæð stafanna og útliti.  R,D og N eru þykkir hlunkar en E, C og K léttir, opnir og töluvert efnisminni.

  Daman sem ber þetta húðflúr teiknaði það til minningar um látinn föður sinn.  Hún kemur þarna fyrir fæðingardegi hans og dánardegi;  uppáhalds hattinum hans, byssu og veiðistöng.  Til að túlka veiðivatnið í nágrenninu sýnir hún grænan fisk stökkva upp úr því.  Á fésbókarsíðu hennar rigndi inn hrósyrðum fyrir þessa snilli.  Jafn glæsilegt húðflúr hafði enginn séð.

  Texas-kántrý:

Íslenskir þingmenn sluppu fyrir horn

  Samkvæmt frétt á mbl.is lentu fjórir íslenskir þingmenn í hrakningum er þeir ætluðu að taka þátt í fundi Vestnorræna ráðsins í Þórshöfn í Færeyjum.  Lending flugvélarinnar sem þeir voru í gat ekki lent í Þórshöfn vegna veðurs, samkvæmt fréttinni.  Flugvélin neyddist til að lenda í Haugasundi í Noregi í staðinn.

  Út af fyrir sig var það gæfa að flugvélin reyndi ekki lendingu í Þórshöfn.  Þar eru engin skilyrði fyrir flugvél að lenda.  Hvorki vegna veðurs né annarra lendingaraðstæðna.  Færeyingar hafa til fjölda ára varið yfir 1000 milljónum í leit að flugvelli utan Voga.  Án árangurs.  Eini flugvöllurinn í Færeyjum er í Vogum.  Þaðan þurfa farþegar að koma sér frá og til flugvallar í rútu,  leigubíl eða í bílaleigubíl (orðið bílaleigubíll er dálítið skrítið) ef þeir eiga erindi til Þórshafnar á annarri eyju,  Straumey.  Það hefði endað með ósköpum ef reynt hefði verið að lenda flugvél í Þórshöfn.   

Ætluðu til Færeyja en enduðu í Noregi

Miðborgin dó í dag

  Miðbærinn í Reykjavík dó í dag.  Ástæðan er tvíþætt:  Annarsvegar hækkuðu gjöld í stöðumæla.  Hinsvegar tilkynntu forsvarsmenn Dressmann um þá ákvörðun útlendra eigenda verslunarkeðjunnar að búðinni á Laugaveginum verði skellt í lás.  Og aldrei opnuð aftur.  Vegna yfirvofandi gjaldskrárhækkunar í stöðumæla hefur búðin á Laugaveginum verið rekin með bullandi tapi til margra ára. 

  Það er þyngra en tárum taki að þurfa að borga 12 og hálfri krónu meira en áður í gjaldmæli fyrir að skjótast í búð á Laugaveginum.  Nógu erfitt er að nurla saman 12 milljónum fyrir báðum litlu nýju heimilisbílunum á 3ja ára fresti þó að þessi ósköp bætist ekki við.

  Aðeins einn bíll og ein manneskja sáust á Laugaveginum í dag.  Manneskjan var útlensk og kom á bílnum í miðborgina til að kaupa sér ullarvettlinga og húfu.  Manneskjunni var ekki kunnugt um gjaldskrárhækkunina.  Hún ætlaði að slóra í 10 mínútur við kaupin og setti 3750 krónur í stöðumælinn í staðinn fyrir 37.50 kr.  Hún áttaði sig ekki í tæka tíð á því hvað bílastæðisgjöldin hér eru mikið lægri en í útlöndum.  Fyrir vikið sat hún uppi með næstum 17 klukkutíma bílastæði.  Til að sóa því ekki í vitleysu hélt útlendingurinn til í miðborginni í allan dag.  Kíkti inn í hverja einustu búð, öll veitingahús og bara hvar sem dyr voru ólæstar. 

  Þó að útlendingurinn hafi eytt hundrað þúsundköllum á bæjarröltinu dugði það ekki til að bjarga miðborginni frá dauða.  Hún dó, eins og sést á þessari mynd sem var tekin á háannatíma í dag.  Það á aldrei aftur eftir að sjást manneskja eða bíll í miðbænum.  Aldrei.

Loka Dressmann á Laugavegi

Árangursrík heimsókn borgarstjórans í Reykjavík til Færeyja

  Fyrir nokkrum dögum skrifaði ég bloggfærslu um þá fyrirhugaða Gleðigöngu í Færeyjum,  Faroe Pride.  Þar fullyrti ég meðal annars eftirfarandi:  "Það er alveg klárt að nærvera og þátttaka borgarstjórans í Reykjavík og Eivöru mun reynast Faroe Pride þungt lóð á vogarskálina;  gefa göngunni alvöru vigt og verða Færeyingum hvatning til að fjölmenna í hana.  Það er næsta víst að með þátttöku sinni tryggja þau að Föroya Pride 2012 verði fjölmenn gleðiganga."

  Þetta gekk svo sannarlega eftir.  Hér má sjá mynd af fyrri færeyskri Gleðigöngu:

  Aðeins örfáir tugir þátttakenda.  Þar af komu flestir frá Danmörku og Íslandi.  Á föstudaginn mætti hinsvegar á sjötta þúsund manns í gönguna í Þórshöfn.  Íbúar Þórshafnar eru rétt um 20 þúsund.  Önnur eins þátttaka í skrúðgöngu hefur aldrei áður sést í Færeyjum. 

  Fyrir og eftir gönguna var kvartað undan vondri tímasetningu.  Það er að segja að gengið var á föstudegi á meðan fjöldi manns er fastur í vinnu.  Margir sem ólmir vildu vera með komust ekki frá.

  Það fór ekki á milli mála hvað Jón Gnarr lék stórt hlutverk í Gleðigöngunni.  Í Færeyskum fjölmiðlum var stóri punkturinn í fréttum af göngunni stuðningur borgarstjórans í Reykjavík við málstað samkynhneigðra.  Hér má sjá dæmigerða frétt (úr færeyska útvarpinu):

http://www.kringvarp.fo/Archive_Articles/2012/07/27/borgarstjori-studlar-samkynd-i-foroyum

  Fréttir íslenskra fjölmiðla af Faroe Pride hafa einnig snúist um þátttöku Jóns Gnarrs.  Ég minnist þess ekki að íslenskir fjölmiðlar hafi gefið Gleðigöngu í Færeyjum gaum áður.  Færeyskir fjölmiðlar voru reyndar líka áhugalitlir þangað til nú.

  Jón stóð vel að málum.  Mætti í bleikum jakkafötum og las upp góða ræðu.  Henni var síðan dreift á færeysku til göngumanna.

  Það er gaman þegar framfarir eru í mannréttindum, umburðarlyndi, kærleika og gleði, hvar sem er í heiminum. 

Skrifaði ræðuna á iPad

Eivör styður Gay Pride í Færeyjum

  Í Færeyjum andar köldu til samkynhneigðra.  Þeir eiga erfitt uppdráttar á eyjunum og eru nánast allir í felum.  Líka þeir sem búa utan Færeyja.  Það á við um þá flesta.  Þeir búa í Danmörku.  Stemmningin í Færeyjum í dag er svipuð og á Íslandi fyrir fjörtíu árum.  Munurinn er sá helstur að í Færeyjum er afstaðan til samkynhneigðra heiftúðlegri og studd fjandsamlegum tilvitnunum í Gamla testamentið.

  Á morgun fer fram þriðja eða fjórða Gay Pride gangan í Færeyjum.  Eða Föroya Pride eins og hún er kölluð.  Fyrri Gay Pride göngur hafa verið fámennar.  Ekki síst í samanburði við Gay Pride göngur á Íslandi.  Ég man ekki hvort 60 þúsund eða 80 þúsund Íslendingar þrammi Gay Pride árlega.  Fjöldinn er eitthvað á því bilinu. 

  Í Færeyjum eru það Íslendingar sem hafa þrammað, ásamt Færeyingum búsettum í útlöndum og ættingjum þeirra.  Samtals einhverjir tugir.

  Mikla athygli hefur vakið að borgarstjórinn í Reykjavík,  Jón Gnarr,  óskaði eftir því að fá að taka þátt í Föroya Pride og ávarpa göngumenn.  Íslenskur kór,  Reykjavik Gay Choir,  tekur sömuleiðis þátt í göngunni og syngur fjörug lög.  Minni eftirtekt hefur vakið að Snorri í Betel hefur hvorki boðist til að leiða gönguna né göngumenn. 

  Eivör hefur tilkynnt þátttöku sína í Föroya Pride.  Það hefur gríðarlega mikið að segja í Færeyjum að hún sýni málstað samkynhneigðra stuðning í verki.  Það er alveg klárt að nærvera og þátttaka borgarstjórans í Reykjavík og Eivöru mun reynast Föroya Pride þungt lóð á vogarskálina;  gefa göngunni alvöru vigt og verða Færeyingum hvatning til fjölmenna í hana.  Það er næsta víst að með þátttöku sinni tryggja þau að Föroya Pride 2012 verði fjölmenn gleðiganga.   

      

Óvænt bylting í N-Kóreu

  Norður-Kórea er eitt lokaðasta og undarlegasta þjóðfélag heims.  Það er jafnframt eitt hervæddasta land heims.  Kommúnistaflokkur fer þar með völd.  Frá 1948 var Kim Il-Sung aðal spaðinn og er enn.  Hann lést 1994 en hefur samt ekki látið af embætti.  Þvert á móti þá heldur hann fast um stjórnartauma.

  Sonur hans,  Kim Jong-Il,  fékk það hlutverk að hafa milligöngu um að sinna störfum eilífðarforsetans.  Kim Jong-Il kaus sér jafnframt það hlutverk að þamba allsnakinn koníak á kvöldin og hlusta á plötur enska blúsgítarleikarans Erics Claptons.  Sérstakt dálæti hafði hann á flutningi Eiríks á gamla blússlagara Leadbellys Goodnight Irene.

  Í fyrra féll Kim Jong-Il frá.  Að sögn kóreskra fjölmiðla vegna vinnuálags.

  Einhver vandræði voru á elstu sonum Kims Jong-Ils.  Ég man ekki alveg hver þau voru.  Gott ef einn þeirra lenti ekki í klúðri í Japan með fölsuð skilríki.  Ég man ekki hvort það var sá eða einhver annar sem var og er talinn vera bjáni.

  Það kom í hlut yngsta sonar Kims Jong-Ils,  Kims Jong-Un, að taka við sæti föður síns.  Sá hefur verið talinn af þeim sem til þekkja óreyndur og strengjabrúða embættismanna.  Á tímabili voru sögusagnir um að hætta væri á að honum yrði steypt af stóli.  Jafnvel að undirlagi Kínverja sem hafa haft miklar áhyggjur af ófyrirsjáanlegum uppátækjum ráðamanna í N-Kóreu.

  Framan af var Kim Jong-Un aðallega í því að skoða hluti,  eins og var aðal starf föður hans.  Kim Jong-Un virðst leiðast að skoða hluti.  Hann er jafnan með fýlusvip.  Nema þegar hann fær að skoða matvæli.  Þá brosti hann út að eyrum og er áhugasamur.  Hann þykir gráðugur mathákur.

  Reiknað var með að Kim Jong-Un myndi ekki rugga bátnum heldur reyna að festa sig í sessi í því hlutverki að skoða hluti.  Hann hefur svo sem hvergi slegið af sér við það.  Hins vegar kom hann verulega á óvart á dögunum með því að boða byltingarkenndar breytingar í N-Kóreu.

  Þær felast meðal annars í því að aflétta banni við því að konur gangi í buxum að eigin vali.  Sömuleiðis er reglum aflétt um það hvernig skóm konur skuli ganga í.  Jafnframt er konum heimilt að nota eyrnalokka. 

  Ekki nóg með það.  Kim Jong-Un hefur aflétt banni við því að þegnar landsins megi eiga og brúka farsíma. 

  Stærsta skrefið í umbótum Kims Jong-Uns er að hann hefur heimilað einstaklingum að opna matsölustaði með öðrum mat en hundakjöti og öðrum kóreskum þjóðlegum réttum.  Héðan í frá má hver sem er í N-Kóreu opna veitingastað með pizzum,  pylsum og hverju sem er.  Sjálfur hefur Kim Jong-Un vísað til þess að faðir hans fann að sögn upp skyndibita sem kallast hamborgari. 

  Þetta hljómar allt eins og eitthvað sem ætti að vera sjálfsagt.  En í N-Kóreu er þetta bylting.

  Til gamans má geta að þrátt fyrir að íbúar N-Kóreu búi við mjög svo skert ferðafrelsi (eiginlega ekkert) þá hefur verið og er auðvelt fyrir útlendinga að heimsækja landið.  Þeim er úthlutað fararstjórum sem fylgja þeim hvert fótmál.

  Þegar ég skrapp til Noregs í fyrra hitti ég hermann frá S-Kóreu.  Sá sagði mér frá því að það væru engin vandkvæði fyrir sig að ferðast um N-Kóreu.  Hann vann á landamærum Kóreu-ríkjanna og átti vinsamleg samskipti við landamæraverði N-Kóreu.  Fór meðal annars í fjallaferðir með þeim í frístundum.  Engu að síður eru af og til skærur á milli ríkjanna.  En ekki á hans slóðum.  Þar ríkti vinsemd á milli landamæravarða.  Þeir léku sér saman í fótbolta og skiptust á geisladiskum með músík og svo framvegis. 

  Í N-kóreskum fjölmiðlum var birt þessi mynd af Kim Jong-Un að spila á gítar.  Kim var sagður hafa tekið þvílíkt gítarsóló að Eric Clapton gæti margt af honum lært.  Illar tungur telja sig sjá að gítarinn sé vanbúinn strengjum og þeir fáu strengir sem í gítarnum séu beri þess merki að vera of laust strekktir til að hægt sé að spila á hann með góðu móti.  Að auki bendi meðhöndlun Kims Jong-Uns á gítarnum ekki til fagmennsku í gítarleik.

Falskar játningar og staðföst neitun

  Dóms- og réttarkerfið á Íslandi er um margt eins og í vanþróuðum og frumstæðum ríkjum.  Í fjölda mála stendur ekki steinn yfir steini varðandi sök þeirra sem dæmdir eru í fangelsi.  Nægir að benda á Geirfinns- og Guðmundarmálið.  Ruglið í kringum það er eins og fáránlegasti farsi - ef ekki væri vegna þess harmleiks sem snýr að öllu er þessu tengdist.  Pyntingum var beitt, lygum, hroka og ósvífni af öllu tagi.  Meira að segja kynferðisofbeldi.  Hópur saklausra ungmenna var dæmdur sem morðingjagengi út á eintómt bull. 

  Þetta vita flestir sem vilja vita og kynna sér málið.  "Íslendingar kunnu ekkert á svona sakamál á þessum tíma," er algengt viðkvæði þegar þetta ber á góma.  Málið er þó ekki eldra en svo að réttarkerfið getur ennþá leiðrétt sig.  En gerir það ekki.  

  Í dag er algengt að eldri afbrotamenn séu búnir að læra inn á brotalamirnar í sakamálum.  Þeir "kaupa" nýliða,  yngra fólk, til að taka á sig sakir fyrir þá.  Það gengur lipurt fyrir sig.  Í annan stað þá gildir í ófáum málum að gegn staðfastri neitun þá komast menn upp með að fá málum vísað frá eða vera sýknaðir.

  Eitt dæmi sem ég þekki (nokkurra ára gamalt að vísu):   Tvær konur áttu sökótt við fyrirtæki úti í bæ.  Önnur var í slagtogi með lögreglumanni.  Hann tók upp á því að brjótast inn í fyrirtækið og valda þar spjöllum sem lömuðu fyrirtækið.  Önnur konan var handtekin og sett í gæsluvarðhald.  Hún var á lyfjum en var neitað um þau á meðan á varðhaldi stóð.  Til að komast í lyfin sín játaði hún á sig allt sem á hana var borið.  Það er að segja að hún hafi brotist þarna inn og valdið þessum skemmdum.  Hún reiknaði með því að þegar á reyndi myndi koma í ljós að sök hennar stæðist ekki.  Meðal annars voru skóför á vettvangi af skóm nr. 46 en hún notaði skó nr. 38.  Til viðbótar þurfti líkamlega hreysti til að standa að innbrotinu eins og gert var.  Líkamlega hreysti sem hún hafði ekki.  En það var játning hennar sem allt byggði á og hún fékk dóm.

  Ég gæti þulið upp fleiri dæmi.  Eftir stendur að það vantar mikið upp á að réttarkerfið komist að réttri niðurstöðu í mörgum málum.  Ég veit ekki hvernig hægt er að koma lagi á svona mál.  Kannski með því að taka lygamæla í gagnið?  Eða með því að fá til liðs menn sem þekkja inn á falskar játningar.  Kannski er öllum sama? 

Taka á sig sök vegna skuldar

Bankaræningjar

  Myndin hér fyrir neðan gengur ljósum logum í netheimum.  Hún er póstuð út og suður,  þvers og kruss.  Ég var ekki fyrr búinn að setja hana inn á Fésbókarsíðuna mína en 54 deildu henni með hraði inn á sína síðu.  Öllu gamni fylgir einhver alvara.  Jafnvel sannleikskorn.  Það er samhljómur með þessum brandara og þeim upplýsingum sem eru að koma æ betur fram um það hvernig bankarnir voru og eru rændir.

 

 

Bankamaður fær 110 ára dóm

Allir eru að fá sér

 

  Það er stundum sagt að á Alþingi sitji þingmenn sem spegli þverskurð af íslensku þjóðinni.  Eða eigi að vera þverskurður af íslensku þjóðinni.  Eðlilega taka þeir mið af sínu næsta umhverfi.  Til að mynda Kaffi Austurstræti.  Fjöldi þingmanna,  bæði fyrr og nú, hefur tapað ökuréttindum vegna ölvunaraksturs.  Eins og gengur. 

  Einhverra hluta vegna eru ölvaðir stjórnmálamenn meira í fréttum þessa dagana en stundum áður.  Kannski hefur það eitthvað að gera með gegnsæi;  allt skuli vera uppi á borðum frekar en undir borðum. 

  Á örfáum mínútum rakst ég núna á eftirfarandi fyrirsagnir:

  "Þingmaður Framsóknar missti bílprófið vegna ölvunaraksturs"

  "Sakaði þingmann um að vera ölvaðan á þingfundi"

  "Taldi runnið af mér"

  "Sitja heima og blogga um drykkju"

  "Íslenskur þingmaður missir bílpróf eftir ölvunarakstur"

  "Ölvaðir stungu af frá reikningi og réðust á starfsfólk"

  "Ég man ekki hvað rauðvínsglösin voru mörg"

    Hver nennir að telja rauðvínsglös?  10,  15?  Skiptir ekki máli.  Það eina sem skiptir máli er að glösin séu stór.  Það nennir enginn að staupa sig á rauðvíni úr smáglösum. 

  Fyrir utan Alþingishúsið,  á Austurvelli,  gekk einnig sitthvað á í gær:

  "Fengu áfengi fyrir að mótmæla"

  "Ölvaðir sjómenn öskruðu og ögruðu öðrum mótmælendum"

  "Drukkinn sjómaður týndi skipi sínu"

  "Margir ósjálfbjarga sökum ölvunar"

  Minna hefur borið á fréttaflutningi af dópneyslu ríkisstarfsmanna,  meðal annars á Landspítalanum og í Seðlabankanum.  Enda meira til að henda gaman að.  Þar fyrir utan er fréttaflutningur iðulega ónákvæmur.  Skemmtilegt er að rifja upp er Morgunblaðið sló upp frétt fyrir örfáum árum um að mótmælendur á Austurvelli hefðu veist með grófu ofbeldi að tveimur bræðrum.  Þeir töldu sig hafa verið í bráðri lífshættu vegna heiftarlegra ofbeldistilburða óléttrar stúlku og áttu fótum sínum fjör að launa.  Síðar kom fram myndband (frá og með mín 1.37) sem sýndi glöggt þann lífsháska sem bræðurnir lentu í er kolbrjálaður skríllinn gekk í skrokk á þeim.  Þeir eru ekki ennþá búnir að ná jafnvægi eftir þessar hremmingar fremur en fyrir þær.   

 

Höskuldur: Taldi runnið af mér

Gamla kjaftfora og ruddalega fólkið

  Þegar ég var barn og unglingur var gamalt fólk afskaplega kurteist og orðvart.  Nema afi minn.  Annað gamalt fólk var svo vandað til orðs og æðis að ef upp kom alvarlegt ágreiningsefni sagði það í mesta lagi:  "Má ég vinsamlegast biðja yður,  frú Ingibjörg, um að loka á yður trantinum."  Ingibjörg svaraði:  "Ef þér gerið það líka,  herra Haraldur,  þá er mér að reiðulausu."  Þar með snéri gamla fólkið sér eitthvert annað.  Bauð krökkum brjóstsykur eða kandísmola og fór að lesa Íslendingasögurnar.

  Núna er ég sjálfur kominn í hóp eldra fólks.  Það er orðin breyting á.  Eldra fólk er ruddalegra en áður.  Jón heitinn Reiðufé (Johnny Cash) var brosmildur og hláturgjarn ungur maður.

  Er árin færðust yfir sýndi hann af sér árásagjarnari hegðun.

  Hárgreiðslan varð villtari, sem og augnráðið.

  Hann sýndi látbragð af minnsta tilefni eins og hann vildi kirkja nærstadda.  Annað eldra fólk er farið að gefa ögrandi skilaboð með áletrun á fatnaði.

  Þessi varar við vínarpylsunni sinni.