Vandamálið með pönduna leyst snöfurlega

  Pandan er krúttlegt dýr.  Vandamálið er að hún er í útrýmingarhættu.  Kvendýrið er frjótt aðeins í röskan sólarhring á ári.  Eða eitthvað álíka.  Karldýrin kunna ekki almennilega á dæmið.  Þetta er vandamál í dýragörðum út um allan heim.

  Skosk kona er búin að leysa vandamálið að hluta.  Eða eiginlega á ská.  Henni hefur tekist að rækta kindur sem líta út eins og pandabirnir.  Auka kostur er að kindurnar eru sauðmeinlausar.

 

Einföld lausn á eiturlyfjavandanum?

 

  Sjálfstæðisflokksmenn vilja fá að sniffa sitt kók og reykja sitt hass án afskipta lögreglu og dómstóla.  Þeir vilja jafnframt geta gengið að þessum vímuefnum í hæsta gæðaflokki,  vottuðum af embættismönnum ríkisins.  Þeir vilja að auki fá að kaupa skammtana sína af ríkisstarfsmönnum í staðinn fyrir að þurfa mikið lengur að kaupa skammtana af sjálfstæðum sölumönnum í geira einkaframtaksins.  Að sögn er vond reynsla af sjálfstæðu sölumönnunum.  Það er fallvalt að treysta gæðum vímuefna þeirra og allskonar rugl í gangi.

  Ýmsir aðhyllast þetta baráttumál sjalla.  Aðrir finna því allt til foráttu.  

  Það er til ráð.  Það er hægt að fá úr því skorið hvort óbreytt ástand annars vegar eða hins vegar leið sjallanna er heppilegri.  Þetta er hægt án þess að taka mikla áhættu.

  Aðferðin er sú að fara í Kópavogi leið sjallanna.  Leyfa þar sölu á hágæða hassi og kóki í vínbúðunum í Dalvegi og Smáralind.  

  Eftir 3 ár (eða 4) verður komin reynsla á þessa leið.  Þá er hægt að bera útkomuna saman við ástandið á Íslandi utan Kópavogs.  Ef Kópavogsleiðin kemur vel út er næsta skref að víkka hana út til Garðabæjar.  Þá þarf reyndar að opna þar vínbúð á nýjan leik.  Garðbæingar eru svo mikið í öðrum efnum að áfengissala hefur ekki þrifist þar.  Hvað þá pöbb.  Það er einmitt betra þegar kemur að umræddri tilraun.

  Ef reynslan verður sömuleiðis góð í Garðabæ er röðin komin að Hafnarfirði.  Og þannig koll af kolli.  Alveg þangað til að Vestmannaeyjar standa einar eftir með gamla fyrirkomulagið.  Þá verða þær um aldur og ævi víti til varnaðar.  Ef sjallarnir hafa rétt fyrir sér.   

 

Klofinn Sjálfstæðisflokkur í Kópavogi?

Putin með 107% atkvæða

  Valdi Púta,  eða Vladimir Pútin eins og hann er kallaður í Rússíá,  er vinsælasti þjóðhöfðingi heims.  Að minnsta kosti í sumum héruðum þarna fyrir austan.  Fyrir nokkrum árum sigaði hann hernum á íbúa Kekenia.  Þar var einhver órói,  sem herinn barði miskunnarlaust niður.  Svo hefur verið að heyra á eftirlifandi íbúum að þeir kunni Valda Pútu litlar þakkir fyrir.  Meðal annars þess vegna var talið að mótframbjóðandi Valda Pútu myndi sigra með yfirburðum í Kekenia.  Þannig var hljóðið í mönnum.  Stuðningsmenn mótframbjóðandans höfðu sig mikið í frammi. 

  Þegar talið var upp úr kjörkössunum kom annað í ljós.  Mótframbjóðandinn fékk aðeins 1 atkvæði.  Ákafir stuðningsmenn hans virðast hafa svikið lit allir nema 1.  Valdi Púta fékk aftur á móti 1481 atkvæði.  Það eru merkileg tíðindi.  Ekki síst þegar tekið er með í spilið að einungis 1389 voru á kjörskrá.  Þar af áttu sumir ekki heimangengt,  til að mynda sjúkir og háaldraðir.

  Það gerir sigur Valda Pútu ennþá sætari og glæsilegri.  Þeir eru ekki margir þjóðarleiðtogarnir sem geta státað af því að hafa gjörsigrað andstæðinginn með 107% atkvæða. 

Svarta hagkerfið

 

  Víða úti á landi eru þéttbýlisstaðir sem virðast vera einskonar draugaborgir.  Það er allt steindautt.  Engin verslun.  Enginn bjórkrá.  Engin hárgreiðslustofa.  Enginn matsölustaður.  Ekkert bakarí.  Engin snyrtistofa.  Engin nuddstofa.  Engin húðflúrstofa.  Engin vídeóleiga.  Ekki neitt.  Aðeins íbúðarhús. Fjöldi íbúðarhúsa.  Já,  og skóli og kirkja.

  Hvernig má þetta vera?  Þurfa íbúar þorpsins,  kannski 1000 manns,  ekki á neinni þjónustu að halda? Svo virðist sem um svefnbæ sé að ræða.  Þegar íbúarnir eru spurður út í þetta eru þeir þöglir sem gröfin.  Þykjast jafnvel ekki skilja aðkomumanninn eða segjast vera mállausir og heyrnarlausir.  

  Í raun er ekki til neitt þorp hérlendis án þess að helsta þjónusta sé í boði.  Hinsvegar er þessi þjónusta falin.  Hún er neðanjarðar.  Hvergi skráð,  hvorki í símaskrá né firmaskrá.  Aðeins íbúar þorpsins vita hvar þjónustuna er að finna.  Þetta er svart hagkerfi.  Þorpsbúar eru alsælir með það.  Þeir vilja ekki að rösk 20% af hverri krónu sem þeir borga fyrir þjónustuna fari umsvifalaust úr þorpinu í formi virðisaukaskatts og endi í ríkiskassanum fyrir sunnan.  Svo bara rúnta 1000 kallarnir óskiptir á milli hárskerans,  nuddarans,  húðflúrarans,  snyrtifræðingsins og hinna þorpsbúanna árum og áratugum saman. 

 

Húðflúrari handtekinn

Klúður í kosningabaráttu

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í útlöndum - ekki öllum,  en sumum - er til siðs aðstjórnmálamenn velji sér einkennislag í kosningabaráttu.  Iðulega er þetta þekkt og grípandi lag.  Nafn lagsins og texti í viðlagi er jafnan eitthvað sem innifelur æskileg skilaboð.  Einkennislagið er spilað í upphafi og endi framboðsfunda,  í sjónvarps- og útvarpsauglýsingur og hvar sem því er viðkomið.

  Af hverju fá frambjóðendurnir ekki vinsæla poppara til að semja fyrir sig sérstakt kosningalag?  Jú,  það eru til dæmi um slíkt.  Kosturinn við hina leiðina er að hún gefur útvarpsstöðvum,  plötusnúðum og fleirum möguleika á að spila gamla vinsæla lagið án þess að það sé skilgreint sem eiginlegur kosningaáróður.  

  Einhverra hluta vegna hafa íslenskir stjórnmálamenn gert lítið af þessu.  Ég man þó eftir því að Alþýðuflokkurinn gerði út á lagið  18 rauðar rósir.  Í því tilfelli var það krákað (cover song) af Stuðmanninum Jakobi Magnússyni og Stebbi Hilmars söng.  Einnig krákaði Ingibjörg Sólrún lagið  Borg mín borg  ásamt Ríó tríói.  Egill Ólafsson (og kannski fleiri?) söng eitt sinn frumsamið lag eftir Árna Sigfússon,  þáverandi frambjóðanda í Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík.  Framsóknarflokkurinn var í einhverri kosningabaráttunni með frumsamið lag eftir bróðir Magnúsar Kjartanssonar (man ekki nafn mannsins).  Við erum best,  söng Besti flokkurinn,  slagara úr smiðju Tinu Turner.

  Margrét Thatcher gerði á sínum tíma út á lag Johns Lennons,  Imagine.  Yoko brást við með því að gefa lagið til Amnesty International - í með - til að lagið væri ekki notað af stjórnmálamönnum.

  Bandarískir stjórnmálamenn eru duglegir við að velja sér einkennislag í kosningabaráttunni.  Einkennislag Bills Clintons var  Don´t Stop Me Now  með Fleetwood Mac.   Ronald Reagan sótti sitt einkennislag til Brúsa frænda,  Born in the USA.  Brúsi gaf leyfi til þess með því skilyrði að Reagan myndi hlusta á plötu hans,  Nebraska,  þar sem sungið er um hlutskipti bandarísks verkafólks.  

  Einhverra hluta vegna hafa ótrúlega margir bandarískir stjórnmálamenn lent í tómu klúðri við val á einkennislagi.  Þeir - eða starfsmenn þeirra - hafa ekki gengið nægilega vel frá formlegu leyfi fyrir notkun lagsins.  Plötuútgefandinn hefur kannski gefið grænt ljós en höfundur og flytjandi lagsins verið ósáttur þegar á reynir.  Einkum hefur þetta komið frambjóðendum rebbanna í koll.  En demókratar hafa líka lent í klúðri.

  Núna síðast er forsetaframbjóðandi rebba,   Gingrich,  í klúðri.  Einkennislag hans er  How You Like Me Now  með bresku hljómsveitinni The Heavy.  Hljómsveitin er afar ósátt og krefst þess að Gingrich hætti þegar í stað að nota þetta lag.  

  Áður voru Tom Petty og Katrína and The Waves búin að stöðva notkun annars frambjóðanda rebba,  Michele Bachman, á sitthvoru laginu með þeim.  Gott ef hún datt ekki út úr forvalinu í kjölfar leiðinda vegna þessa (og einhvers fleira).

  Tom Petty stoppaði á sínum tíma stoppað notkun Brúsks (Bush yngri) á öðru lagi eftir sig,  I Won´t Back Down.  Það er kannski skiljanlegt að svona klúður komi upp þegar bandarískir stjórnmálamenn nota bresk popplög með leyfi frá bandarískum plötuútgefanda þeirra.  Það er klaufalegra þegar rebbar nota lög eftir yfirlýstan frjálslyndan,  eins og Toms Pettys.   Tom Petty er mun stærra nafn í Bandaríkjunum en við verðum vör við hér á Íslandi.  Hann er svo sem ekki mjög pólitískur en vill ekkert púkka upp á republikana.

  2008 stoppaði hljómsveitin Heart notkun Söru Pálínu á laginu  Barracuda.  Sama ár lenti John McCain í klúðri.  Jackson Browne fékk dómstóla til að stöðva notkun hans á laginu  Running On Empty.  Sjaldnast þarf þó dómstóla til.  John Mellemcamp dugði að krefjast þess án atbeina dómstóla að stöðva notkun Johns McCains á tveimur lögum eftir sig.  Til gamans má geta að lengst af kallaði John Mellemcamp sig John Cougar Mellemcamp.  Liðsmenn Sykurmolanna upplýstu hann um að millinafnið Cougar hljómar illa á íslensku í íslenskum framburði.  Mellemcamp var svo brugðið að hann "droppaði" millinafninu með það sama.

  Það er nánast þumalputtaregla að bandarískir stjórnmálamenn sem lenda í klúðri með einkennislag tapa slagnum.  Þeir heltast úr lestinni og verða ekki forsetar.

  Gaman væri að velta fyrir sér hvaða þekkt íslensk lög íslenskir stjórnmálamenn geta tekið upp sem sitt einkennislag.  Ósmekklegar tillögur:  Silfurskotturnar hafa sungið fyrir mig  með Megasi fyrir Jóhönnu.  Þrjú hjól undir bílnum  með Ómari Ragnarssyni fyrir Steingrím J.  Eða  Taxman  með Bítlunum?  Er til eitthvað vafningslag fyrir Bjarna Ben?  Eða bara  Money,  Money,  Money  með Abba?  Sveitaball  með Ómari Ragnarssyni fyrir Sigmund Davíð?

Jón Þorleifsson - V

  Hér fyrir neðan eru hlekkir á fyrri frásagnir af Jóni Þorleifssyni,  verkamanni og rithöfundi.  Það er ástæða til að fletta upp á þeim í réttri röð fyrir þá sem ekki þekktu þennan merka mann áður en lengra er haldið.  Og kannski líka fyrir þá sem þekktu hann.

  Jón hafði andúð á stjórnmálastéttinni eins og hún lagði sig.  Hann mætti jafnan á kjörstað og tók sér góðan tíma í að skrifa á kjörseðil skilaboð til stjórnmálastéttarinnar í bundnu formi.  Þó brá svo við eitt sinn að hann greiddi atkvæði.  Þegar Jón var að yfirgefa kjörstað hitti hann einn af frambjóðendum Alþýðubandalagsins.  Ég man ekki hver það var.  Mig hálf rámar í að það hafi verið Magnús Kjartansson.  Samt er ég ekki viss.  Sá kastaði kveðju á Jón og spurði hvort hann væri búinn að kjósa.

  Jón játti því.  Sagðist í fyrsta skipti í langan tíma hafa merkt við framboðslista.  Viðmælandinn spurði hvort að Jón hefði kosið rétt.  Jón svaraði:  "Ég veit það ekki.  Ég kaus Alþýðubandalagið."

  Viðmælandinn tók í hönd Jóns og þakkaði honum fyrir atkvæðið.  Jón svaraði:  "Þetta var mér nauðung.  Eina ástæðan fyrir því að ég kaus Alþýðubandalagið var að fá tækifæri til að strika yfir þitt nafn.

---------

Afmælishóf Dagsbrúnar

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1196152

Kastaði kveðju á forsætisráðherra

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1197159

Illa leikinn af verkalýðsforingja

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1198212

Verkalýðsforingi hrekktur 1. maí

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1198926

Spennandi fundur

  Á morgun (laugardag 3. desember) verður afar áhugaverður og spennandi fundur í Grasrótarmiðstöðinni að Brautarholti 4 í Reykjavík.  Dagskráin er þannig:

1. Setning: Sigurjón Þórðarson, formaður Frjálslynda flokksins

2. Styrmir Gunnarsson, þjóðfélagsrýnir og fyrrverandi ritstjóri

3. Lýður Árnason, læknir og stjórnlagaráðsfulltrúi

4. Fyrirspurnir og umræður

5. Kynning vinnuhópa:

a) Guðjón Arnar Kristjánsson:  Velferðar- og tryggingamál

b) Ásta Hafberg:  Lýðræði og stjórnsýsla

c) Grétar Mar Jónsson: Auðlindir og sjávarútvegur

d) Sigurjón Þórðarson: Landbúnaðar- og umhverfismál, samráð við aðra flokka og hreyfingar

6.  Samantekt vinnuhópa kynnt og umræður

7.  Jólaglögg

Það er Frjálslyndi flokkurinn sem stendur fyrir fundinum.  Allir eru velkomnir og hvattir til að taka með sér gesti.

„Þetta er bara galið“

Af hverju er metið léttvægara brot gegn barnungum dreng en fullorðinni konu?

 

 

 

 

 

  Fyrir hálfum öðrum mánuði var leigubílstóri dæmdur í 18 mánaða fangelsi ÓSKILORÐSBUNDIÐ.  Hann verður því að afplána refsing sína á bak við fangelsisrimla í það minnsta tólf mánuði af dómnum.  Það er að segja ef hann hagar sér vel í fangelsinu og verður ljúfur sem lamb.  Leigubílstjórinn var jafnframt dæmdur til að greiða fórnarlambi sínu 700 þúsund krónur.

  Brot mannsins var eftirfarandi:  Hann sá til fullorðinnar konu kasta af sér vatni í miðbæ Reykjavíkur.  Leigubílstjórinn hljóp að konunni og rak fingur í endaþarm hennar.  Konan hrökk undan manninum og spurði hvað væri í gangi.  Hann hljóp hlæjandi í burtu án þess að svara.  Hann hljóp hlæjandi eins hratt og fætur toguðu að Reykjavíkurtjörn og inn Pósthússtræti.

  Dómurinn yfir manninum var sanngjarn.  Hann fær að hugsa ráð sitt í fangelsi og átta sig á að framkoma hans var kynferðisglæpur en ekki grín og léttur mórall.  Með því að manninum er gert að greiða konunni skaðabætur fær konan skýr skilaboð um að það hafi verið rétt af henni að kæra manninn og að hann hafi sannarlega brotið á henni.  Það skal undirstrikað að hér er ekki verið að hnýta í dóminn yfir leigubílstjóranum. 

  Það er umhugsunarvert að bera þennan dóm saman við nýfallinn dóm þar sem putta var troðið í endaþarm á dreng.  Dreng á barnsaldri.  Ekki einu sinni heldur oftar.  Það var níðst á honum á fleiri vegu.  Og af fleiri en einum perra.  Honum var haldið af einum á meðan annar djöflaðist í honum.  Oftar en einu sinni.  Berum kynfærum var otað að andliti hans.  Það var reynt að neyða hann til að horfa á klámmynd í sjónvarpi.  Hann upplifði sig í lífshættu þegar honum var hallað fyrir borð og neyddur til að segja að níðingurinn væri bestur - annars yrði honum hent fyrir borð.  Honum var hótað nauðgun.  Hann bjó við þetta ofbeldi í tíu daga,  fastur um borð með barnaníðingunum.  Þar var enginn til að verja hann.  Perrarnir voru fjórir sem skiptust á níðast á honum,  ýmist sitt í hverju lagi eða tveir og tveir í senn.

  Héraðsdómur Reykjaness mat ofbeldi fjórmenninganna gegn drengnum ólíkt mildilegra en Héraðsdómur Reykjavíkur mat ofbeldi leigubílstjórans gegn fullorðnu konunni.  Fjórmenningaklíkan þarf ekki að gjalda fyrir níð sitt gegn drengnum með því að fara í fangelsi.  Hún þarf ekki að greiða drengnum skaðabætur.

  Hvers vegna er þessi hrópandi munur á dómi yfir leigubílstjóra sem setti putta í endaþarm fullorðinnar konu annarsvegar og hinsvegar mönnum sem settu putta í endaþarm drengs ásamt því að beita hann margvíslegu öðru níði?  

  Er það kynferði fórnarlambsins?  Aldur fórnarlambsins?  Eða munur á dómurum Héraðsdóms Reykjaness og Héraðsdóms Reykjavíkur?

  Í fljótu bragði verður ekki séð annað en refsing barnaníðinganna ætti að vera töluvert þyngri en réttlátur dómur yfir leigubílstjóranum.  Það er að segja:  Brot barnaníðinganna var víðtækara og grófara.

  Annað:  Það er ósmekklegt af Pressunni að uppnefna í fréttum fórnarlamb barnaníðinganna "pungaða drenginn".   

   

Refsilaust barnaníð

  Dómurinn yfir sjómönnunum sem níddust á barni í tíu daga sjóferð skilur eftir ótal spurningar.  Það er ljóst að þeir fjórir barnaníðingar sem voru ákærðir eru svo brenglaðir og hættulegir að börnum stafar mikil ógn af þeim.  Þeir mega alls ekki vera inni á heimili þar sem börn eru.  Áreiðanlega eru þetta ekki fjölskyldumenn.

.

  Lýsingar á hrottaskap þeirra á barninu eru skelfilegar.  Og ekki síður afstaða pervertanna til framkomu sinnar.  Þeir fullyrða meðal annars hver um annan þveran að kynferðisleg áreitni gagnvart barni sé ekki refsiverð.  Reyndar hafa þeir að nokkru leyti rétt fyrir sér,  sé mið tekið af dómi héraðsdóms Reykjaness.  Þar er níðingunum sagt að ef þeir hagi sér vel í nokkrar vikur þá sé þetta allt í lagi.  Þeir þurfi hvorki að taka út refsingu í fangelsi né greiða fórnarlambi sínu skaðabætur.

  Perrarnir vísa ábyrgð frá sér yfir á föður barnsins.  Hann hefði átt að grípa í taumana ef það var ekki í lagi að níðast á barninu. 

. 

  Vissulega brást faðirinn í því hlutverki að vernda barn sitt.  Hann óttaðist að missa vinnuna þar sem forsprakkarnir í barnaníðinu voru annars vegar besti vinur skipstjórans og hinsvegar náfrændi skipstjórans.  Níðingsverk óþokkanna eru í engu saklausari þó faðirinn hafi ekki hindrað þau.  Þvert á móti.  Barnið var ennþá varnarlausara og örvæntingarfyllra fyrir bragðið.

.

  Vesældómur pervertanna er þeim mun svívirðilegri sem þeir voru tveir og tveir saman að níðast á barninu í grófustu kynferðisbrotunum. Og bíta höfuðið af skömminni með því að kalla níðið "væga busun".  Hverjar eru hugmyndir perranna um aðrar útfærslur á busun - fyrst þeir kalla barnaníð væga útgáfu?

  .

  Barnaníðingunum ber saman um að mórallinn um borð hafi verið fínn og léttur.  Þar hafi þeir stöðugt verið að atast í rassinum hver á öðrum og riðlast hver á öðrum "eins og gangi og gerist á sjó".  Mórallinn hafi verið góður og grófur á þennan hátt "eins og alltaf um borð í skipum".   

  Á fésbók og víðar hafa sjómenn mótmælt háttalagi perranna.  Sjómenn almennt kannast ekki við þessa gengdarlausu ásókn í rassinn á skipsfélögum og þörf fyrir að hjakkast endalaust á þeim. 

.

  Hvernig ætli skipstjórinn hafi tekið á þessu?  Er hann sáttur?  Eru barnaníðingarnir ennþá í vinnu hjá honum?

  Hvað með útgerðina? 

.

  Það er aðdáunarvert að drengurinn skuli hafa kært pervertana.  Hann stendur með sjálfum sér,  fer gegn óréttlæti og er mikið í mun um að sér sé trúað.  Hann er hetja.

 .

www.stigamot.is

www.aflidak.is

www.solstafir.is    

Níddust á 13 ára dreng í veiðiferð

Jón Þorleifs IV

  Ég held áfram að rifja upp sögur af Jóni Þorleifs,  verkamanni og rithöfundi.  Hann var órétti beittur af forystu verkalýðshreyfingar á Íslandi á sjötta,  sjöunda og áttunda áratug síðustu aldar.   

  Ég er ekki klár á ártalinu þegar sá atburður gerðist sem nú verður sagt frá.  Þetta var einhvern tíma á miðjum áttunda áratug síðustu aldar.  Eflaust má "gúgla" fréttaflutning af þessu.  Ég nenni aldrei að "gúgla".

  Eðvarð Sigurðsson var forystumaður í verkalýðshreyfingunni.  Jón var ósáttur við hann eins og Gvend Jaka og fleiri sem Jón kallaði verkalýðsrekendur og stéttarsvikara.  Það voru hátíðarhöld verkalýðs 1 maí.  Kannski var þetta 1975 eða 1976.  Fjölmenni var á Lækjartorgi í kjölfar kröfugöngu niður Laugarveg.  Kannski 10 þúsund manns eða 15 þúsund manns eða eitthvað álíka.   

  Um leið og Eðvarð Sigurðsson steig í pontu og huggðist ávarpa fjöldann spratt Jón upp á svið og reif af honum skrifaða ræðu.  Jón hafði snör handtök;  hnoðaði ræðublöðunum eldsnöggt saman í vöndul eða kúlu í greip sinni.  Lögreglumenn og fleiri stukku á Jón.  Þeir náðu að plokka utan af pappírsboltanum einum og einum putta á Jóni þangað til Jón var orðinn berhentur.  Þá var pappírsklessunni skilað í hendur Eðvarð Sigurðssonar.  Jón var fluttur í handjárnum á lögreglustöð upp við Hlemm.

  Eðvarð reyndi að slétta úr pappírshrúgunni og hélt sitt árlega ávarp eftir fum og tilheyrandi hlé á dagskrá hátíðarhaldanna.

  Jóni var sleppt af lögreglustöðinni eftir að hátíðarhöldum á Lækjartorgi lauk.  Jón sagðist hafa sannfrétt að ávarp Eðvarðs Sigurðssonar hafi aldrei verið jafn stutt og snautlegt og í þetta skipti.  Jón taldi sig hafa krumpað ræðublöð hans nægilega mikið til að Eðvarð hefði orðið að skauta yfir megnið af "innihaldslausu skruminu".  Jón taldi sig hafa afhjúpað þarna "ómerkilegt orðagjálfur" Eðvarðs.  Það hefði enginn tekið eftir að í ræðu Eðvarðs vantaði allt hryggjarstykkið.  Eðvarð hefði ekki náð að lesa ræðuna vegna krumpu á ræðublöðunum.

  Þetta uppátæki Jóns varð fréttaefni.  Í viðtali við fjölmiðla sagði Eðvarð að þarna hafi gamall vinur sinn verið að glettast.  Jón sendi í kjölfar frá sér yfirlýsingu þess efnis að ef Eðvarð væri vinur sinn þá óskaði hann eftir að eiga sem flesta óvini.  Enginn fjölmiðill birti yfirlýsingu Jóns.  Jóni sárnaði það.  Þetta sat í honum alla tíð.  En var honum jafnframt sönnun þess hvað fjölmiðlar væru galopnir fyrir gaspri embættismanna en harðlæstir fyrir rödd óbreytts verkamanns.

  Næstu ár á eftir var Jón ætíð stöðvaður af lögreglunni og tekinn úr umferð í upphafi kröfugöngu verkalýðshreyfingarinnar.  Um leið og kröfuganga var að hefjast undu einkennisklæddir lögreglumenn sér að Jóni og færðu inn í lögreglubíl.  Bílnum var ekið vítt og breitt um borgina í tvo til þrjá klukkutíma og lögreglumenn ræddu af vinsemd við Jón á meðan.  Jóni þótti upphefð af þessu.  Hann fékk næði til að upplýsa lögregluþjónana um hina spilltu og hættulegu Eðvarði Sigurðssoni og Gvendi Jaka.        

  "Ég kynntist aldrei öðrum en skilingsríkum lögreglumönnum,"  sagði Jón.   "Stundum fóru þeir með mig upp á stöð á Hverfisgötu og gáfu mér kaffi.  Stundum rúntuðu þeir með mig inn að Sundahöfn.  Löggurnar voru alltaf komnar á mitt band þegar þær slepptu mér.  Þær voru farnar að kalla mig "Jón minn" þegar við kvöddumst" og óku mér heim að dyrum."

  Þessi háttur var hafður á svo lengi sem Jón lifði.  Það hefðu orðið honum vonbrigði ef löggan hefði ekki kippt honum úr umferð á 1. maí.