New York, New York

 

  Ég hef lagt í vana minn að heimsækja New York af og til.  Síðasta föstudag gerði ég mér erindi þangað.  Sem var eiginlega dálítið kæruleysi.  Ég var nýkominn frá Danmörku og er að fara til Færeyja um mánaðarmótin.  Ég þarf einhvernvegin að reyna að venja mig af þessu flakki.  Það kemur niður á vinnunni og seðlaveskinu.  Þar fyrir utan eru ekki nema 34 ár frá því ég kastaði síðast kveðju á NY búa.  Í millitíðinni er ég reyndar búinn að fara nokkrum sinnum til Suðurríkja BNA,  sem eru eins og önnur heimsálfa miðað við Norðurríkin.  Að vísu laumaðist ég til Boston fyrir 2 árum.  Boston er örlítið fyrir norðan NY og um margt lík NY.  Bara mun smærri í sniðum.

  NY er sennilega mesta / blandaðasta fjölmenningarsamfélag heims.  Um þriðjungur NY búa er fæddur utan BNA.  Ég man ekki hlutfallið en minnir að meirihluti NY búa eigi foreldra fædda utan BNA.  Þarna eru alvöru Kínahverfi,  ítalskt hverfi,  svertingjahverfi o.s.frv.  Þegar gengið er um aðalgötuna,  Broadway,  er ekki þverfótað fyrir asískum veitingastöðum,  grískum,  ítölskum,  frönskum og svo framvegis.  Maður er umlukinn skýjakljúfum og risastórum ljósaskiltum með hreyfimyndum í skærum litum sem æpa á mann úr öllum áttum.  Áreitið frá þeim er yfirþyrmandi.  Ég gæti trúað að þetta slagi í LSD vímu. 

  "Borgin sem aldrei sefur" getur átt við um þetta.  Hinsvegar hljóðnar verulega á götum úti upp úr klukkan 7 á kvöldin.  Þá loka flestar flestar verslanir og dregur úr umferð og gangandi vegfarendum.  Þegar nálgast miðnætti er komin ró á.  En það er auðvelt að rekast á matvöruverslanir sem eru opnar allan sólarhringinn,  apótek og veitingastaði.  Svo ekki sé talað um næturklúbba.

.

  Glæpatíðni á hverja 100.000 íbúa í NY er lág í samanburði við aðrar stórborgir í Bandaríkjunum.  En há í samanburði við aðrar vestrænar borgir.  Ef ég man rétt eru íbúar NY yfir 8 milljónir.  Svíar eru tæpar 10 milljónir (til að setja hluti í samhengi).  Íbúar BNA eru um 4,6% af jarðarbúum.  Þar sitja í fangelsum um fjórðungur allra fanga heimsins.  Algengt hlutfall glæpamanna á vesturlöndum er 60 - 70 á hverja 100.000 íbúa.  Mig minnir að hlutfallið á Íslandi sé 40 - 50 á hverja 100.000 íbúa.  Í BNA er hlutfallið 700 á hverja 100.000 íbúa.  Enda gekk töluvert á í NY á meðan ég dvaldi þar:  Morð,  morðtilraunir og allskonar.  Samt upplifði ég mig alveg öruggan þarna á mínu rölti um Broadway.  Gaf mig á tal við fólk af ýmsum kynþáttum og skemmti mér vel.  Mikill meirihluti NY búa eru demókratar,  eins og í Boston.  Þegar ég var í Boston fyrir tveimur árum var öllum sem ég átti orðastað við illa við Brúsk þáverandi forseta.  Og nefndu það iðulega að fyrra bragði.  Í NY voru menn meira tvístígandi í afstöðu til Husseins Obama en létu þess getið að þeir væru demokratar.   

1001 gamansaga - IV. hluti

  Ég hef verið að birta á þessum vettvangi útdrátt úr heldur betur skemmtilegri nýútkominni bók Helga Seljan,  1001 gamansaga.  Þær 15 sögur sem ég hef þegar birt má finna með því að "skrolla" niður þessa bloggsíðu.  Það má einnig smella á fyrirsagnir á listanum hér til vinstri á síðunni.   Í leiðinni væri gaman ef þið takið þátt í skoðanakönnun um bestu plötur Megasar.  Sú skoðanakönnun er einnig hér til vinstri á síðunni.  Ég ætla að loka þeirri könnun fljótlega og birta niðurstöðuna.

  Hér koma fleiri sýnishorn úr bókinni góðu,  1001 gamansaga: 

  .Karl Jónatansson hringdi eitt sinn í mig og sagði þá m.a. „Ég hefi lengi verið að hugsa til þín, en ég hefi verið svo ómögulegur að það hefur engin heilbrigð hugsun komist að hjá mér.“

  .Einhverju sinni var sagt að ég hefði verið að halda ræðu gegn áfengum bjór og sagt þá: „Ég er algjörlega á móti bjór og hefi aldrei bragðað hann – og svo finnst mér hann vondur.“

  Árni frændi minn Helgason kenndur við Stykkishólm var afar lágvaxinn, en orðheppinn með afbrigðum. Hann kom einu sinni í skóla einn á Akranesi þar sem Ólafur Haukur vinur hans var við skólastjórn. Ólafur Haukur dreif Árna með sér inn í einn bekkinn þar sem voru ansi hávaxnir unglingar og þegar þeir koma inn í skólastofuna standa allir nemendurnir upp. Árna blöskraði hæð þeirra og segir við Ólaf Hauk: „Heyrðu, ekki vorum við svona stórir þegar við vorum ungir?“

   Á fundaferðum mínum um kjördæmið gisti ég oft hjá góðu fólki. Einu sinni gisti ég hjá Önnu Maríu og Hrafni á Stöðvarfirði. Um morguninn lagði ég leið mína í salthúsið, en Anna María vann þar. Þegar ég er að koma inn úr dyrunum þá heyri ég að ein konan segir: „Jæja, Anna Maja, kemur nú Helgi Seljan, þinn maður.“ Þá svarar Anna María hátt og snjallt: „Eins og ég viti það ekki, hann svaf hjá mér í nótt.“    Björn Grétar frændi minn og fóstbróðir er afar rólegur í tíðinni. Hann var í mat hjá okkur Hönnu eins og svo oft og ég bauð honum kaffi og með því áður en hann færi á einhvern kristilegan fund, en segi svo við hann: „Það á nú auðvitað ekki að vera að gefa þér kaffibrauð sem ert að fara beint í kaffi og kræsingar hjá kristilegum.“ Björn svarar með stakri ró: „Það er ekki lengur neitt kaffi eða kræsingar þar.“ „Nú, og hvað kemur til?“ spyr ég. „Ja, hann dó sá sem hellti upp á.“ „Hvað segirðu, en þú svona mikill kaffimaður, af hverju hellir þú ekki upp á?“ Björn með sömu róseminni: „Ég er ekki í stjórninni.“

   .Málfríður mágkona mín bjó um tíma í Vogum á Vatnsleysuströnd. Keflavíkurvagninn gekk þá á milli og með honum fór hún oft. Einu sinni varð hún heldur sein fyrir og sagði sporléttum syni sínum að hlaupa upp á veg og biðja vagnstjórann að doka við eftir sér. Stráksi bað vagnstjórann að bíða því það væri gömul kona á leiðinni og vagnstjórinn beið og beið og beið. Seinast kallaði hann til stráksa og sagðist ekki bíða lengur, hann sæi ekkert til þessarar gömlu konu. Þá svaraði sonurinn: „Mamma, hún er löngu komin.“ „Gamla“ konan var ekki orðin fertug þegar þetta var.

Vekur upp spurningar...

  Læknir í þýska smábænum Paderborn var að hefja skurðaðgerð á 36 ára gömlum sjúklingi.  Þá rak læknirinn augun í húðflúr á handlegg sjúklingsins.  Húðflúrið var mynd af sitjandi erni og hakakrossi.  Vel þekktum táknum nasista.  Viðbrögð læknisins voru þau að tilkynna eiginkonu sjúklingsins að hann hefði ekki geð í sér né samvisku til að lappa upp á nasista.

  Það varð að kalla út annan skurðlækni til að framkvæma aðgerðina á nasistanum.  Læknirinn sem neitaði að afgreiða nasistann gæti verið í vondum málum.  Hann er - eins og aðrir læknar - bundinn af svokölluðum lækniseiði sem kenndur er við Hippokrates.   Þar segir eitthvað á þá leið að læknirinn leggi við drengskap sinn að beita allri sinni kunnáttu af fullri alúð og samviskusemi og láta sér ávallt annt um sjúklinga sína ÁN MANNGREINARÁLITS. 

  Það getur hinsvegar verið varasamt fyrir nasistann að draga lækninn fyrir dómstóla.  Samkvæmt þýskum lögum liggur 3ja ára fangelsi við því að bera nasistatákn á borð við örn og hakakross.     

Borgarstjóri hrekkir næstum sjötugan mann

  Á síðasta kjörtímabili kom upp sérkennilegt mál í borgarstjórn.  Þannig er að Reykjavíkurborg leggur borgarstjórnarflokkunum til fjárstyrki.  Borgarstjórnarflokkur Frjálslynda flokksins,  F-listi,  klauf sig frá Frjálslynda flokknum í tvígang á kjörtímabilinu.  Einhversstaðar í því ferli kom upp ágreiningur um það hvort fjárstyrkur borgarinnar ætti að fylgja Frjálslynda flokknum eða borgarstjórnarflokki F-listans. 

  Löglærðir menn lögðust yfir málið.  Niðurstaðan var sú að Frjálslynda flokknum bæri fjárstyrkurinn.  Einhverra hluta vegna hefur styrkurinn ekki skilað sér til Frjálslynda flokksins.  Á dögunum boðaði borgarstjórinn Guðjón Arnar Kristjánsson, fyrrverandi formann Frjálslynda flokksins, á sinn fund til að ganga frá þessu máli.  Þegar Guðjón Arnar mætti á tilsettum tíma var borgarstjórinn fjarri góðu gamni.  Til hans spurðist ekki.  Ruku menn þá upp á milli handa og fóta.  Þeir leituðu af sér allan grun.  Meðal annars hvort verið gæti að um 1. apríl væri að ræða.  Svo reyndist ekki vera.  Þarna virðist sem annarskonar hrekkur hafi verið í gangi.  Hrekkur borgarstjóra við næstum sjötugan mann (66 ára).  Það er illa gert og ljótt.   

 

Klúður - má ekki endurtaka sig

 

  Í Fréttablaðinu í dag er birtur útdráttur úr grein eftir Guðmund Gunnarsson,  formann Rafiðnaðarsambandsins,  á Eyjunni.  Fyrirsögn greinarinnar er "Glundroðinn við völd".  Tilvitnunin hefst á þessum orðum:  "Afstaða stjórnarandstöðunnar með órólegu deildinni er orðin mjög stór þrándur í götu gagnvart upprisu íslensks atvinnulífs." 

  Þarna er rangt eftir Guðmundi haft.  Hann stafsetur nafn Þrándar réttilega með stóru Þ.  Hinsvegar stafsetur hann ranglega nafn þorpsins Götu með litlu g. 

  Þrándur í Götu var höfðingi á Austurey í Færeyjum fyrir þúsund árum.  Hann átti hálfa Austurey og var merkilegur maður um margt.  Þessi forfaðir færeysku álfadísarinnar Eivarar var fyrsti menntamálaráðherra Færeyja.  Barðist fyrir menntun Færeyinga.  Hann barðist gegn skattgreiðslum Færeyinga til norska kóngsins.  Hann var ásatrúarmaður og barðist gegn kristnitöku í Færeyjum. 

  Hérna erum við vinirnir,  ég og Þrándur í Götu.  Þrándur var svo þver og fastur fyrir að það er túlkað á snilldar hátt með styttunni af honum í Götu.

  Það er flott að vísa til Þrándar í Götu í því samhengi sem Guðmundur gerir.  En gætum að því að nota stórt Þ og stórt G þegar vísað er til Þrándar í Götu. 

Gefið embættismönnunum nafn og andlit

  Umfjöllun um þá sem eru að fara illa út úr samskiptum við banka,  fjármögnunarfyrirtæki,  ríki og borg einkennist af þvi að talað er um þessi fyrirbæri eins og andlitslaus embætti.  Fólk kvartar undan bönkum,  fjármögnunarfyrirtækjum,  Íbúðalánasjóði,  ríkisvaldi og embættum sveitarfélaga.  Það er eins og þessi fyrirbæri séu sjálfstæðar andlitslausar stofnanir.  Sú er hinsvegar ekki raunin.  Þarna eru einstaklingar að verki.  Jú,  vissulega fulltrúar sinna embætta.

  Gefum þessum fulltrúum nafn.  Látum þá standa fyrir sínum embættisverkum undir nafni.  Rétt eins og fórnarlömb embættisfærslna þeirra.  Ekki leyfa þeim að fela sig á bak við stofnunina sem þeir vinna hjá.  Þetta eru einstaklingar sem eiga að standa skil á sínum embættisfærslum.  Undir nafni.

Ætla að stöðva útburð

Draumalandið

  Ekkert útvarp.  Ekkert sjónvarp.  Enginn plötuspilari.  Engin málverk á veggjum.  Engar bækur.  Engar styttur eða skúlptúrar  Engin listiðnaðarhönnuð húsgögn.  Engir sinfóníuhljómleikar.  Engar leiksýningar.  Engar kvikmyndir.  Engin tugmilljarða króna velta lista og menningar.  Engin Björk.  Engin Sigur Rós.  Enginn Erro.  Enginn Laxness.  Enginn Arnaldur Indriðason.  Engar nokkur hundruð íslenskir bókatitlar á markað erlendis.  Enginn ferðaiðnaður.  Ekkert Iceland Airwaves.  Ekkert Vesturport.  Engir þúsundir fjölmiðlamanna.  Engin friðarsúla í Viðey. 

  Bara fólk sem situr á Alþingi.  Bara Ásbjörn Ólafsson.  Bara fólk sem vinnur venjulega vinnu:  Kvótagreifar sem borga sér tugmilljónkróna arðgreiðslur út úr félagi í taprekstri.  Það er olöglegt.  Draumalandið.       

Splundraði Yoko Bítlunum?

 

.

 Yoko Ono hefur verið sökuð um að hafa sundrað Bítlunum;  valdið endalokum mestu hljómsveitar rokksögunnar.  Fyrir það var hún hötuð í áratugi.  Jafnvel eimir eftir af því í dag,  meira en fjórum áratugum síðar.  Það má meta þátt Yoko(ar) í því að Bítlarnir liðuðust í sundur út frá mörgum sjónarhornum.

.

  Lennon var leiðtogi og hafði ríka þörf fyrir hirð.  Einhverja sem voru í hans liði,  fylgdu honum í gegnum þykkt og þunnt og litu upp til hans.  En hann hafði ekki minni þörf fyrir sterka persónu sér við hlið til aðhalds og trausts.  Framan af ferli Bítlanna var umboðsmaðurinn,  Brian Epstein,  "pabbinn".  Hann féll frá haustið 1967.  Þá helltist óstöðugleiki yfir John.  Hann fór að dópa sem aldrei fyrr.  Vinnualkinn Paul McCartney fór að einhverju leyti í skó Brians.  Var reyndar farinn að troða sér í þá áður því hlutverk Brians fjaraði dálítið út þegar Bítlarnir hættu að túra ´66.  Paul fór æ meiri hamförum.  Þrátt fyrir að vera "dipló" þá pirraði ráðríki hans hina Bítlana.  Það leiddi til þess að bæði George og Ringo hættu um tíma í Bítlunum.  Þeir litu á Lennon sem leiðtogann en hann var útúrdópaður.  Í þessu vandræða andrúmslofti birtist Yoko honum John sem frelsandi engill 1968.  Sterk persóna,  fræg og uppátækjasöm nýlistakona frá New York með frumlega hugsun.  

.

  John hafði numið myndlist og var áhugasamur um nýlist.  Þau Yoko smullu rækilega saman.  Urðu samlímd.  Svo samlímd að John bjó um hana í rúmi inni í hljóðveri Bítlanna.  Það var eitthvað sem hinir Bítlarnir áttu erfitt með að sætta sig við.  Fram að þeim tíma var óskrifuð regla að kærustur og eiginkonur Bítlanna væru ekki í hljóðverinu.  En nú voru John og Yoko límd saman allan sólarhringinn.  

.

  Ástandið leynir sér ekki í heimildarmyndinni um gerð plötunnar "Let it Be".  Þar kemur glöggt fram pirringur Georges vegna ráðríkis Pauls.  Sömuleiðis er lýsandi fyrir ástandið að þegar Bítlarnir æfa eitthvað lag þá er John ekki með öðru vísi en að hann dansar vals við Yoko.  John var orðinn afhuga þátttöku í Bítlunum og George og Ringo þreyttir á Paul.  Ósættið birtist einnig í því að þegar fjármál Bítlanna fóru í rugl þá dúkkaði Paul upp með sinn lögfræðing (tengdapabba) en hinir Bítlarnir voru með annan lögfræðing.  Allt fór í illindi og klessu.  Á þeim tímapunkti hefði samstarf Bítlanna sprungið í loft upp óháð innkomu Yoko(ar). 

.

  Eflaust auðveldaði Yoko honum John sínum að stíga það skref að tilkynna hinum Bítlunum að komið væri að endalokum hljómsveitarinnar.  Paul fékk taugaáfall.  Hann mótmælti og stakk upp á því að Bítlarnir færu í hljómleikaferð.  John svaraði eitthvað á þá leið að Paul væri geggjaður.  Hinir Bítlarnir vörpuðu öndinni fegnir.  Þeim dauðleiddist í hljómsveitinni og urðu frelsinu fegnir.  Það segir sína sögu að á næstu árum eftir endalok Bítlanna héldu Ringo og George áfram að spila inn á plötur með John.

.

  Annar flötur á málinu.  Bítlarnir voru í leiðtogahlutverki allan sinn feril.  Fyrst sem brautryðjendur "bresku innrásarinnar" á heimsmarkaði og síðan í framþróun rokksins yfir í hipparokk,  þungarokk,  progrokk,  sýru og það allt.  1969 kom síðasta alvöru plata Bítlanna,  Abbey Road,  út.  Frábær plata sem staðfesti í alla staði hversu stórkostleg þessi hljómsveit var.  En á þessum tímapunkti voru að koma fram hljómsveitir á borð við Led Zeppelin og Deep Purple með flinkari hljóðfæraleikurum og nýja nálgun í framsæknu rokki.  Ég er á því að Bítlarnir hafi hætt á besta tímapunkti sem nokkur hljómsveit hefur gert í sögu rokksins.  Hugsanlega hefðu Bítlarnir getað gert eina snilldar plötu til viðbótar.  Kannski.  En ekki fleiri.  Fyrstu alvöru sólóplötu Johns,  Plastic Ono Band (1970),  var slátrað af gagnrýnendum.  Hún þótti hljóma eins og "demo".  Strípuð,  hrá,  einföld og óunnin.  Í dag er þessi plata ætíð ofarlega á listum yfir bestu plötur rokksögunnar.  En það þurfti breyttan tíðaranda til (pönkbyltinguna ´76/´77 og nýbylgjuna).  Fyrsta sólóplata Georges Harrisonar,  All Things Must Past (1970),   var einnig meiriháttar flott.  Fyrsta sólóplata Pauls,  McCartney (1970),  var ekki alveg eins góð.  Sú næsta,  Ram (1971),  er betri.  Síðan hallaði undan fæti hjá öllum Bítlunum.

.

  Eftir stendur að goðsögnin Bítlarnir hefur stækkað eftir því sem frá líður.  Þökk sé því að hljómsveitin hætti á réttum tímapunkti.  Og þökk sé ötulli vinnu Yoko(ar) í að varðveita orðspor Bítlanna og Johns Lennons.  Paul hefur ekki alltaf verið sáttur við Yoko.  En hann hefur hælt henni fyrir þessa vinnu.  Hún hefur náð að upphefja ímynd hans sem friðarpostula og einn merkasta tónlistarmann rokksögunnar.  Í aldamótauppgjöri helstu fjölmiðla heims var John í þeim flestum útnefndur tónlistarmaður síðustu aldar. 

.

  Það er kannski ljótt að bæta því við að John var afar breyskur maður.  Ofbeldisfullur,  kjaftfor,  yfirlýsingaglaður,  dópisti,  drykkjubolti,  fullur af mótsögnum þvers og kruss,  vanrækti Julian eldri son sinn,  skapofsamaður,  ófyrirleitinn,  illkvittinn á stundum,  slagsmálahundur og sendi frá sér helling af draslmúsík.  Rebel.  Það er ástæðulaust að draga það fram.  John var ofurgreindur,  rosalega orðheppinn og fyndinn,  frábær söngvari,  frábær söngvahöfundur,  assgoti skemmtilegur gítarleikari á stundum og frábær tónlistarmaður þegar best lét.

  Sjá:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1103066/

.

 

.

  Því má bæta við að John samdi fjölda söngva um Yoko.  Bæði með Bítlunum og á sólóplötum.  Samanber myndböndin hér að ofan.  Paul samdi einnig lag um Yoko.  Hann hefur að vísu alltaf þrætt fyrir að "Get Back" sé um Yoko.  Textinn er,  jú,  óræður og ónákvæmur.  Í honum er margt sem passar engan veginn við lýsingu á Yoko.  En Paul er dipló.  Jo-Jo og Yoko eru nöfn sem hljóma líkt.  Þegar við bættist að Paul gjóaði iðulega augum að Yoko er hann söng:  "Farðu aftur til þíns heima" þá fær textinn merkingu.  

 

 .

  Hefði John valið sér annan vettvang en tónlistina voru honum ýmsir vegir færir.  Um svipað leyti og Bítlarnir komu fram sendi hann frá sér tvö smásagnasöfn.  Þau fengu mjög góða dóma.  Enda sögurnar frumlegar og fyndnar og skreyttar skemmtilegum teikningum Johns.  Þorsteinn Eggertsson þýddi nokkrar af þessum sögum snilldarlega og birti í Tímanum í gamla dag.  Og bætti um betur með flottum frumsömdum sögum í anda Johns Lennons.

„Give Peace a Chance"

Skagfirskir tannstönglar

  Það er margt í gangi úti á landi sem almenningur hefur ekki hugmynd um.  Nema hann lesi héraðsfréttablöðin.  Þau eru skemmtileg og fróðleg.  Fólki úti á landi dettur svo margt í hug.  Eftirfarandi frétt er úr skagfirska fréttablaðinu Feyki (töluvert stytt):   

  Erlingur Veturliðason bóndi í Skagafirði hefur ákveðið að hefja framleiðslu á tannstönglum. Erlingur og fjölskylda brugðu nýlega búi og við það safnaðist saman ýmislegt eins og girðingastaurar og innréttingar úr fjárhúsum og fjósi. Frekar en að láta þessi verðmæti fara fyrir lítið, ákvað fjölskyldan að koma þessu í verð. –Já þetta kom nú þannig til að við vorum að safna þessu í haug þegar við vorum að taka til á bænum og okkur fannst þetta vera ansi mikill viður sem þarna færi fyrir lítið, segir Erlingur. –Við ræddum það fyrst að gefa þetta inn á Hvammstanga í áramótabrennuna, en okkur fannst það einhvern veginn ekki hæfa þessu, þar sem við vorum að kveðja þarna okkar ástkæra bú eftir áratuga veru þar.

  Erlingur leitaði til kunnáttumanna í markaðsmálum og voru þeir sammála um að hugmynd Erlings um að setja á markað mismunandi stærðir og gerðir af tannstönglum gæti slegið í gegn. –Já þeir voru jákvæðir á þetta markaðsmennirnir. Við erum ekki að tala um venjulega fjöldaframleidda tannstöngla, heldur ætlum við að tálga hvern og einn út úr timbrinu, þannig að það verður enginn eins. Við ætlum að merkja þá sérstaklega, t.d. getur fólk lent á pakka sem inniheldur tannstöngla úr fjósinu, eða fjárhúsunum og svo verða þarna girðingastauratannstönglar. Erlingur segir að fjölskyldan ætli að vinna þetta saman, sitja saman úti í skemmu og tálga. –Við erum fjögur á bænum og ætlum að gera þetta að fjölskyldubisness og treysta þannig böndin á milli okkar líka, segir Erlingur.

En hvenær er von á framleiðslunni á markað? – Ef vel gengur ættu fyrstu pakkningarnar að koma á markað árið 2012 líklega síðla það ár. Það tekur náttúrlega tíma að tálga þetta til, en við teljum að eftirspurnin sé næg og á þessum tíma ætlum við að ná upp mikilli eftirspurn. Fara kannski í stórmarkaði og leyfa fólki að prófa og þannig. Vegna þess að enginn tannstöngull verður eins kemur þetta jafnvel til með að hafa söfnunargildi auk þess að passa upp í hvern einasta kjaft, það eiga allir eftir að finna stöngul við sitt hæfi.

Hverju er verið að mótmæla?

 

  Ég mætti kátur og hress í mótmælastöðu á Austurvöll í kvöld.  Ég vissi ekki alveg hverju var verið að mótmæla.  Það var góð stemmning.  Með mér í för var Vestur-Íslendingur frá Kanada.  Hann vissi ekki fremur en ég hverju við vorum að mótmæla.  Það skipti þó litlu máli.  Við mótmæltum einhverju.  Og Vestur-Íslendingurinn hefur tekið þátt i mótmælum í Bretlandi,  Kanada og víðar.  Þar var augljósara hverju var verið að mótmæla.

  En þetta var gaman.  Við mótmæltum öllu sem var í boði til að mótmæla:  Burt með spillingu,  burt með ríkisstjórn,  burt með stjórnmálastéttina,  burt með Alþingi,  burt með aðgerðarleysi,  burt með Geir Haarde og Ingibjörgu Sólrúnu,  burt með skjaldborg auðmanna,  burt með samspillingu,  burt með Sjálfstæðisflokkinn,  Framsóknarflokkinn,  Samfylkinguna,  Vinstri Græna og burt með allskonar.   Burt með fjórflokkinn,  burt með AGS,  burt með spillta verkalýðsforingja,  burt með verðtrygginguna,  burt með ESB...

  Bylting lá í loftinu 2009 og enn er hrópað á byltingu.  Heimilum  blæðir .  Glæpamenn fá milljarða afskrifaða.  Kúlulánakóngar og kúlulánadrottningar drottna á Alþingi.  Sérlegir efnahagsráðgjafar hrunsins blása sig út sem þá sem vita og geta.  Öllum öðrum betur. 

  Og hvað svo?  Kosningar strax?  Kosningar fyrsta laugardag hvers mánaðar?  Þjóðstjórn?  Utanþingsstjórn (undir forystu Gylfa Magnússonar og Rögnu)?  Einræði?  Stjórnleysi (anarkisma)?  Besta flokkinn og Frjálslynda flokkinn á þing?   

  Af hverju var lögreglan grýtt með steinum og allskonar drasli?  Af hverju tók Óli Björn Kárason brjálæðiskast í stað þess að fara heim og láta renna af sér?  Þó ekki sé nema örlítið.  

  Svona er Ísland í dag.  Mikið fjör.   "Föss" gítarsándið hjá Lennon er skemmtllegt þó George hafi hatað það.

Réttlæti og heiðarlegt uppgjör