Af hverju lýgur Viðskiptablaðið upp á Útvarp Sögu?

  Meðal mest lesnu frétta á netmiðlum um helgina var endurskrifuð lygafrétt Viðskiptablaðsins um Útvarp Sögu.  Í Viðskiptablaðinu var eftirfarandi haldið fram:  Björn Valur,  þingmaður VG,  mætti í viðtal á ÚS.  Í lok viðtalsins tók Pétur Gunnlaugsson skapofsakast,  sópaði öllu af borði hljóðstofunnar og gekk í skrokk á Birni Vali.

  Vissulega var þetta stórfrétt.  Ef rétt hefði verið.  Hver netmiðillinn á fætur öðrum endurómaði fréttina.  Hið rétta er að þetta var lygafrétt.   Viðbrögð netmiðlanna var eðlileg.  Nema hvað að þeir hefðu mátt leita eftir sannleiksgildi fréttarinnar.  Það hefði verið góð fréttamennska.

  Í fyrsta lagi:  Pétur Gunnlaugsson,  lögfræðingur og stjórnlagaþingmaður,  er ljúfmenni.  Hann getur alveg verið aðgangsharður spyrill.  Það er hans aðall.  En skapofsamaður.  Nei.  Það þekkir hann enginn af slíku.

  Í öðru lagi:  Að sópa öllu af borðinu í hljóðstofu nær yfir tölvur,  heyrnartól,  pappíra,  ritföng,  kaffikönnur og þess háttar.  

  Í 3ja lagi:  Viðstaddir í hljóðstofu voru,  auk Péturs og Björns Vals,  Arnþrúður Karlsdóttir,  tæknimaðurinn Jóhann Kristjánsson og fréttamaðurinn Haukur Hólm.  Enginn þeirra kannast við atburðarrás líkri þeirri sem fréttin í Viðskiptablaðinu greindi frá.

  Lygafréttin í Viðskiptablaðinu byggir ekki á frásögn neinna viðstaddra.  Hún er upplogin.  Það hefði verið hægðarleikur hjá Viðskiptablaðinu að hafa samband við einhvern ofantaldra til að ganga úr skugga um að enginn fótur var fyrir sögunni. Lygafréttin var greinilega skrifuð og birt gegn betri vitund.  Ætlað að skaða Útvarp Sögu og trúverðugleika þeirrar útvarpsstöðvar.

   Næsta skref er sennilega það að birta svo lítið beri á smávægilega "leiðréttingu" í næsta tölublaði.  Í millitíðinni hafa allir helstu netmiðlar japlað á fréttinni ásamt nafnleysingjum á bloggi og fésbók.  Allur hópurinn hefur farið mikinn í að leggja út af lygafréttinni.

   Það er alveg sjálfsagt og eðlilegt að fólk hafi skiptar skoðanir á ÚS.  Eigendur og dagskrárgerðarmenn hafa sterkar skoðanir á mönnum og málefnum.  Og liggja ekki á þeim.  Það er kostur.  Sjálfur er ég ekkert alltaf sammála öllu sem þar er haldið fram.  Fremur en allir sem þar viðra sínar skoðanir.  En það er ósanngjörn ófrægingarherferð í gangi geng ÚS.  Eins og þessi lygafrétt í Viðskiptablaðinu er gott dæmi um. 

  Á tímabili fóru mikinn nafnleysingjar sem héldu því fram að úrslitum í daglegum skoðanakönnunum ÚS væri hagrætt.  Það var út í hött.  Bara svo eitt dæmi af mörgu furðulegum sé dregið fram.

  Vissulega er íslenski fjölmiðlamarkaðurinn harður.  Eftir bankahrunið er togast á um auglýsingar.  Hagsmunaaðilar fara hamförum.  Grátkór LÍÚ hefur fjárfest í dagblaði,  sjónvarpsstöð og öllum meðölum er beitt.  Lygafréttin í Viðskiptablaðinu er lágkúrulegasta útspilið til þessa.

   Ég er ekkert vel að mér um hvernig kaupin gerast á Eyrinni.  Getur verið að ritstjóri LÍÚ-Morgunblaðsins sé eigandi Viðskiptablaðsins?  Ég spyr vegna þess að héðan í frá er ekki hægt að trúa orði af því sem stendur í Viðskiptablaðinu. 

  

Galdurinn við að tala við engla

  Það er mikil kúnst að tala við engla.  Englar eru mjög viðkvæmar verur.  Það má ekki ávarpa þá höstuglega.  Þá fara þeir að gráta.  Það þarf að ávarpa þá blíðlegri og næstum hvíslandi röddu.  Ef vel er að þeim farið er hægt að virkja þá til að hjálpa sér við eitt og annað.  Þeir eru allir af vilja gerðir.  Afskaplega hjálplegir í alla staði.

  Þetta las ég um í auglýsingabæklingi fyrir námskeið í kúnstinni við að tala við engla og virkja þá til að aðstoða sig í amstri dagsins.  Eini gallinn við þetta er að námskeiðin eru í Bandaríkjunum.  Góðu fréttirnar eru að það hlýtur að koma að því að boðið verði upp á svona námskeið hérlendis.  Ekki veitir af.   

Ósannindi um Osama bin Laden

  Þetta má ekki hljóma eins og ég sé að verja Osama bin Laden eða gera lítið úr blóðugri fortíð hans eða eitthvað í þá áttina.  Ég þarf ekkert að rekja hans glæpaferil til að taka fram að samúð mín með honum er 0%.  Hitt er annað mál að ég hef tekið eftir því að á íslenskum fréttasíðum og enn fremur á fésbók og í bloggi hefur mikið verið gert úr því að í skotgröfunum sem leiddu til þess að hann var felldur hafi hann notað eiginkonu sína sem lifandi skjöld er hann skiptist á skotum við bandarísku sérsveitina í 40 mínútur.  Samt kom snemma fram að þetta úrhrak var vopnalaust og fyrstu fréttir af því að hann hafi notað konuna sem skjöld voru ósannar.  Samt er haldið áfram að hampa þeirri söguskýringu og leggja út af henni sem dæmi um hversu ómerkilegur pappír kauði var.  Honum hefði svo sem verið vel trúandi til þess að hafa falið sig á bak við konuna á meðan hann skiptist á skotum við böðla sína.  En það var bara ekki þannig.  Barnung dóttir hans,  sem varð vitni að atburðarrásinni,  upplýsti strax að Osama var fyrst handtekinn óvopnaður og síðar skotinn í handjárnum.  Í vinstra augað.  Fyrsta útgáfa fréttarinnar er engu að síður lífseig á fésbók og í bloggfærslum.

.

Reyndi að nota eiginkonuna sem skjöld

Eldri borgari bregður á leik og reddar málunum

  Þessa sögu fékk ég senda.  Ég hef að vísu lesið hana einhversstaðar áður.  En það skiptir ekki máli.  Sagan er jafn góð fyrir því.  Hinsvegar veit ég ekki um sannleiksgildi sögunnar.  Og það er kannski aukaatriði.  Svona staða gæti alveg komið upp hérlendis.  Svona miðað við ástandið.

  Phillip Hewitson, eldri maður frá Norwich í Englandi, var á leið í rúmið eitt kvöldið þegar konan hans sagði honum að hann hefði skilið ljósið í garðinum eftir logandi.  Hún gat séð það út um svefnherbergisgluggann.  Hann opnaði bakdyrnar og ætlaði að slökkva ljósið en sá þá að það var þjófagengi úti að stela úr garðinum hans. 
  Hann hringdi í lögregluna sem spurði hvort það væri einhver óboðinn inni í húsinu.
“Nei,” sagði sá gamli,  "en  það er þjófagengi í garðinum mínum, að stela frá mér. 
    Þá fékk hann það svar að allir lögreglubílar væri uppteknir, hann skildi læsa öllum hurðum og lögreglan kæmi þegar hún væri búin í þeim verkefnum sem hún væri að sinna.
“Okay,” sagði sá gamli.
Hann lagði tólið á og taldi upp að 30 og hringdi þá aftur í löggustöðina.
“Halló. Ég hringdi í ykkur fyrir smá stund því það var fólk að stela hlutum úr garðinum mínum. En þið þurfið ekki að hafa áhyggjur af því máli meir því ég skaut fólkið.”  Svo lagði hann tólið á.  Innan 5 mínútna komu 6 löggubílar, sérsveitin, þyrla, tveir slökkviliðsbílar, læknir og sjúkrabíll. Þetta lið handtók þjófana á staðnum og setti þá í handjárn.
Einn lögregluþjónanna sagði við þann gamla:  "Ég hélt að þú hefðir sagst hafa myrt þjófana"

Gamli svaraði:  "Ég hélt að mér hafi verið sagt að það væri ekkert lögreglulið á lausu."
 

Kvikmyndarumsögn

Titill:  Kurteist fólk

.

Leikarar:  Stefán Karl Stefánsson,  Eggert Þorleifsson,  Hilmar Snær Guðnason,  Ágústa Eva Erlendsdóttir,  Halldóra Geirharðsdóttir,  Benedikt Erlingsson...

.

Handrit:  Ólafur Jóhannesson og Hrafnkell Stefánsson

.

Leikstjóri:  Ólafur Jóhannesson

Einkunn: **1/2  (af 5)

  Verkfræðingur (Stefán Karl) í Reykjavík gengur í gegnum skilnað og flytur vestur í Búðardal.  Að ósk föður síns á dánarbeði vindur hann sér í að hjálpa sveitastjóranum (Eggert Þorleifsson) að endurreisa sláturhúsið á staðnum.  

  Myndin kemur ágætlega til skila sérkennum fámenns íslensks þorps. Íbúarnir tengjast meira og minna í gegnum framhjáhald, baktjaldamakk og hnífstungur í bakið.  Nýja kjötinu í bænum (verkfræðingurinn) er kippt upp í rúm með það sama. 

  Fram kemur að hliðstæður mórall viðgangist líka í höfuðborginni.  Ástæða skilnaðar verkfræðingsins er sú að kona hans heldur við yfirmann hans.    

  Gallinn við myndina er að frekar fátt mikilsvert ber til tíðinda.  Og það litla sem ber til tíðinda er fyrirsjáanlegt. 

  Myndin er ekki leiðinleg.  Alls ekki.  En það vantar margt í hana.  Þar á meðal fleiri brandara,  meiri spennu,  þéttari klippingar og tilþrifameiri sögu.  Flestar persónurnar koma kunnuglega fyrir sjónir en ná ekki almennilega til áhorfandans.  Manni er nokkuð sama um örlög þeirra,  hver svindlar á hverjum,  hver nær árangri og hverjum mistekst.

  Það er ekki við leikarana að sakast.  Þeir standa sig hver öðrum betur.  Eggert Þorleifsson á stjörnuleik.  Hann er skemmtilega sannfærandi í hlutverki slóttuga stjórnmálamannsins, spillta embættismannsins,  bisnessmannsins sem stýrir framkvæmdum í sveitarfélaginu út frá hagsmunum síns fyrirtækis.   

  Myndin skilur eftir marga lausa enda.  Dæmi:  Verkfræðingurinn brýst í tvígang inn í einu matvörubúðina í Búðardal.  Þar rænir hann mat og drykk.  Í seinna skiptið í félagi við sveitastjórann.  Það kemur ekkert fram um að þessi innbrot hafi eftirmála.  Fyrir bragðið virðist sem það sé ofur eðlilegt að miðaldra menn brjótist inn í matvöruverslanir úti á landi utan opnunartíma til að ræna samlokum, drykkjum og þess háttar. 

  Einhverra hluta vegna eru bakdyrnar í matvörubúðinni ólæstar þegar sveitastjórinn tekur þátt í innbrotinu.  Engin skýring kemur á því.  En atriðið er broslegt í kjölfar þess að verkfræðingurinn klöngrast upp eftir uppreistri pallettu og skríður inn um glugga.

  Það er allt í lagi að kíkja á þessa mynd.  Bara ekki gera sér of miklar væntingar.  Hinsvegar nær myndin að skilja eftir sig vangaveltur um spillingu, smákónga og siðferði, sem og hroka borgarbúans í garð dreifbýlisfólks og ofurtrú dreifbýlisfólks á nýja spámanninn að sunnan.  Úr raunveruleikanum höfum við fjölda dæma um aula með allt niðrum sig úr höfuðborginni sem hafa flutt í sveitina.  Þar gefa þeir sig út fyrir að vera sá sem allt viti og kunni og muni rífa sveitarfélagið upp úr öldudal og breyta í sæluríki.  Niðurstaðan hefur jafnan orðið sú að sveitarfélagið stendur eftir sem rjúkandi rúst.  Og "reddarinn" að sunnan jafnvel fluttur í járnum inn á Litla-Hraun.

  .

 

Forsetinn er írskur

  Þjóðsagan kennir okkur að forseti Bandaríkja Norður-Ameríku,  Barack Hussein Obama,  hafi fæðst í jötu í Honolulu á eyjunni Hawai í Hawai-eyjaklasanum.  Faðir hans og alnafni var frá Kenía í Austur-Afríku.  Hann átti leið um Hawaii og fór að leika sér við stelpuskottið Ann Dunham.  Hún giftist manni frá Jakarta í Indónesíu.  Þar var Barack Hussein Obama alinn upp.  Það er að segja Hussein yngri.  Sá eldri var alinn upp í Kenía.

  Vegna uppruna og æskuára Husseins yngri hefur löngum vakið undrun ásókn hans í írska tónlist,  írska river-dansinn,  írskar sögur,  írskan bjór og svo framvegis.  Þá hefur verið eftir því tekið hvað vel Hussein lyndir við þá Íra sem á vegi hans verða. 

  Nú hefur gátan varðandi þetta verið leyst.  Ættfræðingar hafa rakið uppruna Husseins til Írlands.  1850 flúði 19 ára Íri hungursneyð í föðurlandi sínu og hélt vestur um haf;  til Bandaríkja Norður-Ameríku.  Hann eignaðist eina dóttur.  Henni var gefið nafnið Ann.  Þegar hún varð gjafvaxta tók hún saman við mann sem bar ættarnafnið Dunham.  Afkomendur Ann Dunham teljast vera 28 (í lauslegri talningu án DNA prófunar).   Þeirra á meðal móðir Husseins og alnafna ömmu sinnar.

  Fyrir ættfróða Íslendinga hljómar undarlega hversu algengt er að Norður-Ameríkanar séu lítt að sér um uppruna sinn langt aftur í ættir.  Hinsvegar er það svo að Bandaríkin eru litríkt fjölmenningarsamfélag.  Eins og dæmið um Hussein sýnir eiga margir Bandaríkjamenn uppruna að rekja til svo margra þjóða og landa að þeir eiga nóg með að kannast við hvar foreldrar þeirra og afi og amma voru fædd. 

  Annar þekktur forseti Bandaríkjanna var líka af írskum ættum.  Hann hét John F. Kennedy en staldraði stutt við í embætti. 

 

Stórfurðulegt dómsmál

  Fyrir nokkrum dögum féll dómur í afar einkennilegu máli.  Þetta er vandræðamál vegna þess hvað afbrotið var framandi og án fordæma.  Þannig er að í Færeyjum sinnaðist tveimur mönnum á dansleik.  Til að byrja með tókust mennirnir á í orðaskaki.  Það leiddi til þess að hitna tók í kolunum.  Skyndilega og óvænt og upp úr þurru slæmdi annar mannanna hendi í andlit hins.  Öllum til furðu.  Ekki varð undrunin minni þegar árásinni var fylgt eftir með höggi á brjóstkassa.

  Sá sem fyrir árásinni varð vissi eðlilega ekki hvaðan á sig stóð veðrið.  Hann hafði aldrei kynnst annarri eins framkomu.  Frekar en vitni að þessu furðulega uppátæki.  Lögreglan í Færeyjum gerði sér lítið fyrir og kærði uppátækið.  Í óþökk fórnarlambsins sem vildi enga eftirmála.  Honum þótti þetta allt eitthvað svo kjánalegt og súrrealískt.

.

  Dómaranum var vandi á höndum.  Hann varð að leita ráða í dómum í útlöndum til að finna út hvort svona tilfelli hefði áður komið upp einhversstaðar í heiminum.  Svo reyndist vera.  Í Danmörku fannst dæmi um slíkt.

  Dómarinn tók snöfurlega á þessu.  Til að fyrirbyggja að þetta komi aftur upp í Færeyjum dæmdi hann árásarmanninn í 30 daga skilorðsbundið fangelsi.  Haldi árásarmaðurinn skilorð í 2 ár fellur dómurinn niður.  Eftir stendur skömm árásarmannsins og allra hans ættingja fyrir að maðurinn hafi ekki kunnað mannasiði og sýnt af sér hegðun lægra settra dýrategunda sem beita aðra af sömu dýrategund ofbeldi.  Það er skammarlegt og á ekki að þekkjast í mannlegum samskiptum.  Vonandi gerist svona lagað ekki aftur. 

Þess vegna er saksóknari sérstakur

   Margir hafa velt því fyrir sér hvers vegna saksóknarinn Ólafur Þór Hauksson sé jafnan kallaður sérstakur þegar nafn hans ber á góma.  Í blöðum og útvarpi er hann iðulega kynntur til sögunnar sem sérstakur saksóknari.  Þetta hefur stundum verið útskýrt með getgátu um að aðrir saksóknarar séu ekkert "spes".  Jafnvel hálfgerðir aular.

 . Þarna er um misskilning að ræða.  Ástæðan fyrir því að þeir sem umgangast Ólaf dags daglega kalla hann sérstakan er sú að hann víkur aldrei framhjá hindrunum.  Sama hvort þær eru grindverk,  auglýsingatrönur,  reiðhjól,  bílar eða annað sem á vegi hans verður:  Hann skríður undir þessar hindranir,  klifrar yfir þær eða treður sér lipurlega í gegnum þær.  Nágrönnum og öðrum til undrunar og kátínu.  Ekki síst þeim sem vinna nálægt skrifstofu saksóknarans. Það eru til sögur af honum að klífa þverhnípta veggi eins og fjallageit. 

.

 

Af hverju kalla útlendingar íslenska hestinn sinn þorsk?

  Hvar sem íslenska hesta er að finna í útlöndum er nánast óskrifuð regla að einhverjir þeirra bera nafnið Þorskur.  Guðni Ágústsson,  fyrrverandi ráðherra og fyrrverandi varaformaður Framsóknarflokksins,  fyrrverandi formaður Framsóknarflokksins og fyrrverandi hitt og þetta,  tæpir á þessu í blaðagrein í dag.  Er ekki dálítið skrýtið að nefna hestinn sinn í höfuðið á annarri og fjarskyldri skepnu?

  Mig minnir að Þráinn Bertelsson hafi eitt sinn átt hund sem bar nafnið Kisi.  Það var einhvernveginn nærtækara.  Eitt sinn gisti ég hjá fjölskyldu á Þingeyri.  Vaknaði þar að morgni upp við að kallað var á Jimi Hendrix.  Það þótti mér einkennilegt.  En það var ekki svo einkennilegt þegar í ljós kom að heimilishundurinn hét Jimi Hendrix.

  Góður vinur minn átti kött sem hét Emmylou Harris.  Kisan var reyndar oftast bara kölluð Emma.

  En þessi árátta útlendinga að kalla íslenska hestinn sinn Þorsk vekur upp spurningar.  Útlendingar þekkja ekki stafinn Þ.  Það virðist samt vera þeim sport að eiga hest með nafni sem byrjar á Þ.  Eins þykir þeim sport að kalla íslenskar hryssur Blálöngur.  Útlendingar eru svo furðulegir þegar kemur að því að nefna íslensku hestana sína.

  Bandarískir hermenn á Miðnesheiði kölluðu Íslendinga iðulega "cods" eða þorskhausa.  Það er önnur saga.  Og meira við hæfi.  In cod we trust.

Íslendingur á forsíðu útlends stórblaðs

   .Það er eitthvað "spes" við að sjá plötur með íslenskum flytjendum í útlendum plötubúðum og að rekast á forsíðufréttir af Íslendingum í útlendum stórblöðum.  Ég veit ekki hvað veldur þessum viðbrögðum.  Kannski hefur það eitthvað með þjóðrembing að gera.  Hvað sem það annars er þá var gaman að spranga um götur New York borgar í vikunni og sjá í öllum blaðaverslunum forsíðufrétt í sunnudagsblaði The New York Times af íslensku þingkonunni Birgittu Jónsdóttur.  The New York Times er aðal dagblaðið þarna úti.

  .Tilefni fréttarinnar af Birgittu er að bandarísk stjórnvöld stefndu samskiptavefnum Twitter til að gefa sér upp allar upplýsinga um Birgittu og notkun hennar á Twitter.  Það er að segja fyrst og fremst upplýsingar sem almennir lesendur Twitter sjá ekki,  svo sem einkapóst.

  .Fréttin í The New York Times er ítarleg,  skrifuð af tveimur blaðamönnum og hálfrar blaðsíðu framhald hennar er birt innan í blaðinu.  Meðal annars er rætt við Birgittu og birt ljósmynd af henni og önnur af Julian Assange,  stofnanda WikiLeaks.