Óvenjulegur fata- og fataleysissmekkur forsetahjóna

 

 Forseti Bandaríkja Norður-Ameríku,  Dóni Trump, er vel giftur.  Ekki í fyrsta sinn.  Ekki í annað sinn.  Hann er þaulvanur - þrátt fyrir að Biblían fordæmi skilnað hjóna.  Nýjasta eiginkona Trumps,  Melanía, er slóvenskur innflytjandi,  nýbúi í Bandaríkjunum.  Fyrsta útlenda "the First Escort Lady" í Hvíta húsinu.

  Trump-hjónin hafa íhaldssaman og einfaldan fatasmekk - þrátt fyrir að fjárráð leyfi "flipp".  Herrann er fastheldinn á dökk jakkaföt, hvíta skyrtu og rautt bindi.  Gott val.  Konan er ekki fyrir föt.  Til að gæta fyllsta siðgæðis sleppi ég öllum þekktustu ljósmyndum af henni.  Hér eru tvær af annars hlutfallslega fáum siðsömum.  Ótal aðrar fatalausar myndir af henni eiga ekki heima hér "dannaðri" bloggsíðu.  

 

     

Ætlar að lækka kostnaðinn við múrinn

Rekinn og bannaður til lífstíðar

  Um tíma leit út fyrir að heimurinn væri að skreppa saman.  Að landamæri væru að opnast eða jafnvel hverfa.  Að jarðarbúar væru að færast í átt að því að verða ein stór fjölskylda.  Járntjaldið hvarf.  Berlínarmúrinn hvarf.  Landamærastöðvar hurfu eins og dögg fyrir sólu.  Tollmúrar hurfu.  Líka vörugjöld.  Talað var um frjálst flæði fólks.  Frjálst flæði vinnuafls.  Frjálst fæði.  Frjálsan markað.

  Þetta gat ekki gengið svona til lengdar.  Allt að fara í rugl.  Tvö skref áfram og eitt afturábak.  Fasískir taktar njóta nú vinsælda víða um heim.  Til að mynda í Tyrklandi.  Þökk sé ljúfmenninu Erdogan.  

  Færeyskur prestur hefur búið og starfað í Tyrklandi í fjögur ár.  Kirkjan hans hefur vinsamleg samskipti við Kúrda og og sýrlenska flóttamenn.  Hugsanlega er það ástæðan fyrir því að tyrkneska lögreglan sótti hann til yfirheyrslu.  Hann var yfirheyrður í marga klukkutíma.  Forvitnir lögreglumenn vildu vita nöfn þeirra sem hann hefur hitt í Tyrklandi,  hverja hann þekkir og umgengst.  Eins og gengur.  Í spjallinu kom reyndar fram að þeir vissu þetta allt saman.  Þá langaði aðeins að heyra hann sjálfan segja frá því.  

  Að spjalli loknu var honum gerð grein fyrir því að hann væri rekinn.  Rekinn frá Tyrklandi.  Ekki nóg með það.  Hann er gerður brottrækur til lífstíðar.  Hann má aldrei aftur koma þangað.  Honum var umsvifalaust varpað upp í næstu flugvél.  Hún flaug með hann til Danmerkur.  Það var hálf kjánalegt.  Hann á ekki heima í Danmörku.  Hann þurfti sjálfur að koma sér á heimaslóðir í Færeyjum.  Nánar tiltekið í Hvannasund.       

    

Vísað úr landi eftir 22 ár

Breyttar kröfur í lögreglunni

  Ekki veit ég hvaða hæfniskröfur eru gerðar til okkar ágætu íslenskra lögregluþjóna.  Ég ætla að óreyndu að þær séu töluverðar.  Gott ef flestir þeirra þurfi ekki að hafa farið í gegnum strangt nám í Lögregluskólanum;  ásamt því að vera í góðu líkamlegu formi.  Kannski líka góðu andlegu formi.

  Í Bretlandi hefur lengst af verið gerð sú krafa til lögregluþjóna að þeir kunni að lesa og skrifa.  Nú hefur þessari kröfu verið aflétt að hluta í London.  Í dag dugir að þeir þekki einhvern sem kann að lesa og skrifa.

Það þarf að hafa kontról á óþörfu rápi

  Girðingar og múrveggir hafa oft gefist vel.  Fangelsi eru iðulega umlukin öflugum girðingum og múrveggjum.  Stundum er rafmagni hleypt í girðinguna.  Þetta dregur úr möguleikum óstöðugra á að brjótast inn í fangelsi, gera usla og fjölga föngum ótæpilega.  

  Um miðja síðustu öld gerðu Þjóðverjar tilraun með múrvegg.  Þeir skiptu borginni Berlín í tvennt með honum.  Hann kom í veg fyrir óþarft ráp á milli borgarhluta.  Hitt er annað mál að fyrir hlálegan misskilning var múrinn rofinn seint á síðustu öld og allt fór í rugl.

  Í Palestínu hefur verið reistur snotur aðskilnaðarmúr.  Með honum hefur reglu verið komið á ólívurækt Palestínumanna.  Þeim eru skammtaðir tilteknir dagar til að skottast í gegnum múrinn og tína ólívur.  Nema landtökugyðingar séu búnir að kveikja í trjánum enn einu sinni.

  Næst á dagskrá er múrveggur á milli Mexíkó og Bandaríkjanna.  Með honum verða Bandaríkin einangruð frá sunnanverðri Ameríku.  Girt af.  Ef einangrunarmúrinn gefst vel er næsta skref að reisa samskonar múr á milli Kanada og Bandaríkjunum.  Í báðum tilfellum "flýja" mun fleiri Bandaríkjamenn yfir landamærin til Mexíkó og Kanada en öfugt.  Það þarf að hafa kontról á þessu flakki.  

   

     

Við munum reisa múr segir Trump

Glæsilegt upphaf Trumps í embætti

  Eins og sumir vita þá urðu forsetaskipti í Bandaríkjum Norður-Ameríku á fyrsta degi í Þorra.  Hussein hrökklaðist úr embætti.  Hans verður helst minnst fyrir að hafa - með dyggum stuðningi Hildiríðar Clinton - náð að hleypa öllu í loft upp í Austurlöndum nær.  Þau eru blóðug upp að öxlum.  Nutu til þess eindregins stuðnings íslenskra stjórnvalda.

 Nýr og appelsínugulur forseti,  Dóni Trump,  hyggst draga úr sprengjuregni Kanans í útlöndum.  Um óþarfa bruðl á skotfærum sé að ræða.  Hernaður í útlöndum eigi fyrst og síðast að snúa að því að ræna olíulindum.

  Það gustar af Trump.  Það gustar allt í kringum hann.  Á fyrsta degi í embætti, á bóndadag,  náði hann að koma fleiri Bandaríkjamönnum út að ganga en Hussein á átta árum.  Hreyfing er lykill að heilbrigði.  Göngutúrar eru besta líkamsrækt sem völ er á.  

  

Segir að Trump eigi að skammast sín

Flækjustigið kryddar tilveruna

  Embættismönnum er ekki alltaf lagið að hanna einfalt og skilvirkt kerfi.  Þvert á móti.  Algengara er að hlutirnir stangist á við hvern annan.  Allt lendi í pattstöðu.  

  Á síðustu öld seldu vinahjón mín bílinn sinn.  Þau voru að flytja til útlanda.  Allt gekk vel.  Flutningurinn gekk eins og í sögu.  Þá kom babb í bátinn.  Kaupandanum tókst ekki að umskrá bílinn.  Ástæðan var sú að bíllinn var upphaflega skráður í gegnum Tryggingastofnun.  Konan er öryrki og fékk einhverja tolla eða gjöld felld niður við kaupin.  Til að bíllinn yrði skráður á nýja kaupandann þurfti að ganga frá málum við Tryggingastofnun.

  Haft var samband við Tryggingastofnun.  Þá vandaðist málið.  Þar fengust þær upplýsingar að fyrst þyrfti að umskrá bílinn.

  Fyrir daga internets fóru samskipti fram í gegnum sendibréf á pósthúsi.  Bréfin gengu fram og til baka.  Lengi vel gaf hvorug stofnunin sig.  Eftir ótal bréfaskipti í marga mánuði náðist lending.  Í millitíðinni olli pattstaðan fjárhagslegum erfiðleikum.  Það var þó aukaatriði.

  Eftir innkomu internets er ekkert lát á flækjustigi.  Færeyska lögregluembættið (sem heyrir undir Danmörku) auglýsti að Færeyingum væri skylt að skrá skotvopn sín fyrir tiltekinn dag.  Samviskusamur hálf áttræður byssueigandi á Austurey brá við skjótt.  Hann brunaði á lögreglustöðina í Rúnavík. En, nei. Þar var honum tjáð að skráningin væri hjá Umhverfisstofu í Þórshöfn á Straumey.  Ekkert mál.  En, nei. Þegar á reyndi þá var Umhverfisstofan ekki komin með pappíra til að fylla út.  Hinsvegar var maðurinn upplýstur um það að hann þyrfti að fara aftur á lögreglustöðina í Rúnavík.  Í þetta skipti til að fá sakavottorð.  Það er alltaf gaman að eiga erindi til Rúnavíkur.  Þar er vínbúð Austureyjar.

  Þegar pappírar voru komnir í Umhverfisstofu brá kauði undir sig betri fætinum og brunaði til höfuðborgarinnar.  Töluverðan tíma tók að fylla út í alla reiti.  Að því loknu kvaddi hann starfsfólkið með handabandi.  Við það tækifæri fékk hann að heyra að skýrslugerðin kostaði 4000 kall (ísl).

  Svo heppilega vildi til að hann var með upphæðina í vasanum.  En, nei.  Umhverfisstofa tekur ekki við reiðufé.  Allt í góðu.  Hann dró upp kort.  En, nei.  Það má bara borga í Eik-banka.  Hann skottaðist niður í miðbæ.  Eftir töluverða leit fann hann Eik.  Bar upp erindið og veifaði 4000 kallinum.  En,  nei.  Hann mátti einungis millifæra af bók.  Þá kom upp ný staða.  Hann á ekki í viðskiptum við Eik og á enga bók þar.  Þá var minnsta mál að opna bók og leggja peninginn inn til að hægt væri að millifæra.  En, nei.  Það væri svindl.  Eik tekur ekki þátt í svoleiðis.  Eina rétta leiðin fyrir hann væri að millifæra úr sínum rótgróna viðskiptabanka yfir til Eikar.  

  Ekki var um annað að ræða en fara langa leið upp í nýja Nordik-bankann í Þórshöfn.  Þar var millifært yfir í Eik.  Að því loknu snéri hann aftur í Eik.  Þar sótti hann kvittun.  Með hana fór hann glaður og reifur í Umhverfisstofu.  Gegn henni fékk hann vottorð um að hann væri búinn að skrá byssuna sína.  Allir urðu glaðir því að allir fóru eftir settum reglum.  Þetta tók ekki nema tvo vinnudaga.      

    

Vandræðaleg staða

  Gallinn við marga fanga er að þeir hafa ekki sómakennd.  Fyrir bragðið eru þeir kallaðir harðsvíraðir.  Það er enginn sómi að því.  Víða erlendis klæðast fangar sérstökum fangaklæðnaði.  Því fylgja margir kostir.  Það dregur úr stéttaskiptingu innan fangahópsins.  Banksterinn er í samskonar búningi og samlokuþjófur.  Fangabúningurinn dregur úr möguleikum fangans að flýja úr fangelsinu.  Jafnframt dregur það úr möguleikum strokufanga að leynast á meðal almennings.  Almenningur ber þegar í stað kennsl á að strokufangi sé á ferð og framkvæmir snöfurlega borgaralega handtöku.

  Hérlendis fá fangar að sperra sig í sínum fínustu fötum.  Það er óheppilegt.  Sést best í Fangavaktinni þar sem Georg Bjarnfreðarson er snöggur að koma sér upp samskonar klæðnaði og fangaverðir.

  Í Bretlandi eru fangar í samræmdum fangaklæðum.  Vandamálið er að þau eru í stöðluðum stærðum. Þær hafa ekkert breyst í áratuganna rás.  Öfugt við holdafar Breta.  Breskir glæpamenn hafa stækkað á þverveginn jafnt og þétt það sem af er þessari öld.  Sér þar hvergi fyrir enda á.  

  Óánægður fangi í góðri yfirvigt lýsir því sem refsiauka að þurfa að vera í of litlum fangafötum.  Einkum er lítill sómi að þegar fötin koma úr þvotti.  Þá eru þau þrengri en eftir nokkurra vikna notkun.  Buxur komast rétt upp á miðjar rasskinnar.  Þær eru svo þröngar að göngulag verður eins og hjá stirðbusalegasta spýtukalli.  

  Ennþá verra er að skyrtan nær ekki yfir útstandandi ístruna.  Hún nær með herkjum að hylja efri hluta búksins niður að maga.  Hann stendur nakinn eins og risabolti út í loftið.

  Að sögn fangans er þetta svo niðurlægjandi að menn í hans stöðu bjóða sér ekki upp á að taka á móti gestum í heimsóknartíma á meðan fötin eru þrengst. Nóg er að þurfa að þola háðsglósur annarra fanga.  Jafnvel siðblindustu glæpamenn hafa sómakennd þegar snýr að fatnaði.  Þeir vilja meina að þarna séu mannréttindi þeirra fótum troðin.  Það er ekki til sóma.    

  

„Hvar var sómakennd ykkar?“

Árinni kennir illur ræðari

  Það er mörgum erfitt að tapa í kosningum.  Vera "lúserinn" í leiknum.  Ekki síst þegar viðkomandi hlýtur hátt á þriðju milljón fleiri atkvæði en sigurvegarinn.  Með óbragð í munni má kalla það að hafa sigrað í lýðræðinu en tapað í (kosninga) kerfinu.      

  Hildiríður Clinton á erfitt með að sætta sig við að hafa orðið undir gleðigjafanum Dóna Trump í kosningum til embættis forseta Bandaríkja Norður-Ameríku.  Bæði tvö hafa kennt stórkostlegu kosningasvindli um úrslitin.  Dóni vill þó láta gott heita.  Hann sættir sig nokkurn veginn við niðurstöðuna.  Er svo gott sem reiðubúinn að taka að sér embættið þrátt fyrir allt.

  Hildiríður heldur hinsvegar áfram að vera með urg.  Hún er tapsár.

  Vissulega er kosningakerfi Bandaríkjanna skemmtileg gestaþraut.  Vægi atkvæða er afar mismunandi eftir ríkjum.  Þökk sé kjördæmakerfinu.  Heimskur almúginn fær ekki að verða sér til skammar með því að kjósa vitlaust.  Þess í stað fer 538 manna hópur gáfaðra kjörmanna með endanlegt vald til að velja forseta.  Þó að þeir séu aldrei allir sammála þá eru þeir samt gáfaðri en skríllinn.

  Opinbert leyndarmál er að kosningasvindl leikur stórt hlutverk í bandarískum kosningum.  Það er allavega.  Kjósendur þurfa að skrá sig á kjörskrá nokkru fyrir kjördag.  Þeir þurfa að gefa upp pólitísk viðhorf.  Þetta eru ekki leynilegar kosningar að því leyti.  Enda ekkert nema kostur að allt sé uppi á borðum,  gegnsætt og án leyndarmála.

  Á kjördag mætir fólk í mörgum ríkjum án skilríkja.  Hver sem er getur kosið í nafni hvers sem er.  Það gera margir.  Hópar kjósa undir nafni annarra.  Margir mæta á kjörstað til að fá þær fréttir að þegar sé búið að kjósa í þeirra nafni.

  Í einhverjum ríkjum þurfa kjósendur að vísa fram skilríkjum.  Ekki hvað skilríkjum sem er.  Í einhverju ríkinu var lögum um það breytt á síðustu stundu þannig að 300 þúsund fátæklingar duttu út af kjörskrá.  Enda hefði sá hópur kosið vitlaust hvort sem er.    

  Í sumum ríkjum eru rafrænar kosningar.  Þar fara "hakkarar" á kostum.  Ekkert síður stuðningsmenn Hildiríðar en Dóna.  Pútín líka.  Þegar upp er staðið hefðu úrslitin ekkert orðið öðruvísi þó að enginn hefði svindlað.  Þegar margir (= allir) svindla mikið þá leitar það að endingu jafnvægis.  

  

Kennir Pútín og FBI um ósigurinn

Einn söngvari hefur fallist á að syngja fyrir tilvonandi forseta

  Eftir áramót verður ljúflingurinn Dóni Trump settur formlega í embætti forseta Bandaríkja Norður-Ameríku.  Löng hefð er fyrir því að við slíkt tilefni sé miklum hátíðarhöldum slegið upp. Að þessu sinni ekki aðeins í Bandaríkjunum heldur ennfremur í Rússlandi.  

  Hefðin boðar að hátíðardagskráin samanstandi af leik og söng heitustu og stærstu nafna amerískra tónlistarmanna.  Mikill heiður þykir fyrir viðkomandi að vera valinn til þátttöku.  Jafnframt reynist hún hafa öflugt auglýsingagildi til langs tíma.

  Trump hefur þegar haft samband við marga í hópi skærustu stjarna.  Fram til þessa hefur hann farið bónleiður til búðar. - Þrátt fyrir boð um gull og græna skóga.  Jafnvel setu í eftirsóttum embættum.  Stemmningin er sú sama og þegar hver poppstjarnan á fætur annarri bannaði góðmenninu að spila lög þeirra á kosningafundum.

  Örfáir tónlistarmenn könnuðust við að styðja forsetaframboð Trumps.  Þeir hugsa sér nú gott til glóðarinnar.  Vandamálið er að nöfn þeirra eru ekki af þeirri gráðu sem þörf er á.  Kosningateymi Trumps gerir sér grein fyrir því að hljómleikarnir megi ekki samanstanda af þeim. Það væri hræðilega hallærisleg og niðurlægjandi staða.  

  Ein ljóstýra hefur kviknað.  Lærð óperusöngkona,  Jackie Evancho,  upplýsti í gær að hún hafi þegið boð um að syngja á hljómleikunum.  Hún varð þekkt fyrir sex árum vegna þátttöku og góðs gengis í vinsælum raunveruleikaþætti í sjónvarpi,  Americas Got Talent.   Síðan hefur hún sungið jólalag og eitthvað fleira inn á plötu.  Nafn hennar er á mörkum þess að vera nógu öflugt til að standa undir sólóhlutverki á hljómleikunum.

  Jackie greindi frá því að hennar hlutverk verði að syngja lag með öðrum lærðum óperusöngvara.  Sá heitir Bocelli.  Frá honum hefur hinsvegar hvorki heyrst hósti né tíst um það hvort að hann sé tilkippilegur.    

  

Hneyksli ársins

  Á dögunum fór allt á hliðina í Færeyjum.  Samfélagsmiðlarnir loguðu:  Fésbók,  bloggsíður og athugasemdakerfi netmiðla fylltust af fordæmingum og undrun á ósvífni sem á sér enga hliðstæðu í Færeyjum.  Umfjöllun um hneykslið var forsíðufrétt, uppsláttur í eina dagblaði Færeyja,  Sósíalnum.  Opnugrein gerði hneykslinu skil í vandaðri fréttaskýringu.

  Grandvar maður sem má ekki vamm sitt vita,  Gunnar Hjelm,  lagði í stæði fyrir fatlaða.  Hann er ófatlaður.  Hann vinnur á sjúkraflutningabíl og hefur hreina sakaskrá.

  Hann brá sér í bíó. Að því loknu lagði hann bíl í svartamyrkri og snjóföl í bílastæði.  Hann varð þess ekki var að á malbikinu var stæðið merkt fötluðum.  Ljósmynd af bíl hans í stæðinu komst í umferð á samfélagsmiðlum.  Þetta var nýtt og óvænt.  Annað eins brot hefur aldrei áður komið upp í Færeyjum.  Viðbrögðin voru eftir því.  Svona gera Færeyingar ekki.  Aldrei.  Og mega aldrei gera.

  Gunnari Hjelm var eðlilega illa brugðið. Fyrir það fyrsta að uppgötva að stæðið væri ætlað fötluðum.  Í öðru lagi vegna heiftarlegra viðbragða almennings.  Hann var hrakyrtur,  borinn út,  hæddur og smánaður.  Hann er eðlilega miður sín.  Sem og allir hans ættingjar og vinir.  Skömmin nær yfir stórfjölskylduna til fjórða ættliðar.

  Svona óskammfeilinn glæpur verður ekki aftur framinn í Færeyjum næstu ár.  Svo mikið er víst.