Þegar Harrison hrekkti Phil Collins

 

  Ýmsir tónlistarmenn líta á Phil Collins sem fígúru.  Eða hafa að öðru leyti lítið álit á persónunni.  Til að mynda Liam Callagher.  Bítlarnir Paul McCartney, Ringo Starr og George Harrison líka.  

  1970 fékk sá síðastnefndi Phil til að spila á bongótrommur í laginu "Art of dying" fyrir plötuna flottu "All things must pass".  Hann var þá í hljómsveitinni Flaming Youth.  Þetta var nokkru fyrir daga Brand X og Genesis. 

  Þegar platan kom út var bongótrommuleikur Phils fjarri góðu gamni.  Það var áfall fyrir unga manninn sem dýrkaði Bítlana og hafði stúderað trommuleik Ringos út í hörgul.  Hann kunni ekki við að leita skýringar fyrr en mörgum árum síðar.  Þá var hann orðinn frægur og kominn með sjálfstraust til þess.

  George brá á leik.  Hann var alltaf stríðinn og hrekkjóttur.  Hann fékk Ray Cooder til að koma í hljóðver og spila afar illa og klaufalega á bongótrommur undir lagið.  Svo skemmtilega vildi til að í lok upphaflegu hljóðritunarinnar á laginu heyrist George kalla:  "Phil,  við hljóðritum þetta aftur og nú án bongótrommuleiks."  

  Þessa upptöku með lélega bongóleiknum spilaði George fyrir Phil.  Honum var verulega brugðið; miður sín yfir því hvað bongótrommuleikur "hans" var ömurlegur.  Einnig við að heyra George í raun reka hann.  

  Phil sá sem George ávarpaði í upptökunni var ekki Collins heldur upptökustjórinn, Phil Spector.   Mörgum árum síðar sagði George kauða frá hrekknum.  Þungu fargi var af honum létt. 

Heitustu sígrænu rokklögin

  Fyrir sléttum tveimur árum setti ég upp Fésbókarsíðu undir heitinu "Classic Rock".  Ég hef póstað inn á hana um 200 myndböndum með jafn mörgum flytjendum.  Einungis þekktasta "classic rokklagi" viðkomandi.  Síðan er með á annað þúsund fylgjendur.  Það segir ekki alla söguna.  Síðan er öllum opin.  Hver sem er getur spilað myndböndin á henni. 

  Forvitnilegt hefur verið að fylgjast með viðbrögðum.  Að óreyndu hefði ég ekki giskað rétt á hvaða lög fengju bestar viðtökur.  Hér fyrir neðan er listi yfir lögin sem hafa oftast verið spiluð á síðunni.  Til viðbótar spilun á þeim á síðunni er vinsælustu lögunum iðulega deilt yfir á heimasíður notenda.  Þar fá lögin væntanlega fleiri spilanir.  

  Miðað við mest spiluðu lög á síðunni má ráða að gestir hennar séu komnir yfir miðjan aldur.  Lög frá sjöunda áratugnum og fyrri hluta þess áttunda eru heitust. Við blasir að fólk á heima hjá sér plötur Bítlanna,  Stóns,  Led Zeppelin og Pink Floyd.  Ástæðulaust að spila lög þeirra líka á netsíðu.  Heitustu lögin eru væntanlega þau sem fólk á ekki á plötu heima hjá sér en þykir notalegt að rifja upp.

1.  Steelers Wheel - Stuck in the Middle of You: 588 spilanir   

 

2.  Týr - Ormurin langi: 419 spilanir

 

3.  Deep Purple - Smoke on the Water:  238 spilanir 

 

4.  Fleetwood Mac - Black Magic Woman:  192 spilanir

 

5.  Tom Robinson Band - 2-4-6-8 Motorway:  186 spilanir

 

6.  Status Quo - Rockin All Over the World:  180 spilanir

7.  Tracy Chapman - Give Me One Reason:  174 spilanir

8.  Bob Marley - Stir it Up:  166 spilanir

9.  Sykurmolarnir - Motorcycle Mama:  162 spilanir

10. Creedence Clearwater Revival - I Put a Spell on You:  160 spilanir

11. Janis Joplin - Move Over:  148 spilanir

11. Shocking Blue - Venus:  148 spilanir

12. Jethro Tull - Aqualung:  145 spilanir

13. The Cult - Wild Flower:  144 spilanir

14. Bob Dylan - Subterranean Homesick Blues:  135 spilanir

15. Bruce Springsteen - Glory Days: 134 spilanir

Sepultura-bræður á leið til Íslands

  Útvarpsþátturinn Harmageddon á X977 skúbbaði all svakalega í þessari andrá.  Stefán Magnússon,  Eistnaflugstjóri,  upplýsti þar að Cavalera-bræðurnir úr Sepultura muni spila á hátíðinni í sumar.  

  Bræðurnir, Max og Igor, stofnuðu þungarokkshljómsveitina Sepultura í Brazilíu 1984.  Max var söngvari, gítarleikari og söngvahöfundur en Igor trommaði af krafti.  Áður en langt um leið var hljómsveitin komin í fremstu víglínu þrass-metals og harðkjarna á heimsvísu.  

  Eftir að hafa leitt Sepultura í 12 ár yfirgaf Max hljómsveitina - á hápunkti vinsælda og frægðar - og stofnaði annan risa,  hljómsveitina Soulfly. Einnig rak hann hljómsveitina Nailbomb um tíma ásamt Igori.

  Fyrir ellefu árum yfirgaf Igor Sepultura.  Þaðan í frá er enginn upprunaliðsmanna í hljómsveitinni.  Bræðurnir stofnuðu þá hljómsveitina Cavalera Conspiracy sem nú er á leið til Íslands.

 

Leon Russell - persónuleg kynni

  Á fyrri hluta áttunda áratugarins lagði ég stund á svokallað gagnfræðinám á Laugarvatni.  Einn af skólabræðrum mínum var ákafur aðdáandi bandaríska tónlistarmannsins Leons Russells.  Við vorum (og erum enn) báðir með tónlistarástríðu á háu stigi.  Þess vegna urðum við góðir vinir til lífstíðar og herbergisfélagar.  

  Ég man ekki hvernig við afgreiddum tónlistarval herbergisins.  Báðir með sterkar og öfgakenndar skoðanir á músík. Okkar gæfa var að vera með afar líkan tónlistarmekk.           

  Leon Russell var iðulega spilaður undir svefninn.

  Um miðjan áttunda áratuginn átti ég erindi til Amarillo í Texas.  Sex vikna heimsókn til tengdafólks.  Þá hélt Leon Russell þar hljómleika.  Útihljómleika. 

  Tengdapabbi þekkti hljómleikahaldarann.  Bað hann um að passa vel upp á okkur turtildúfurnar frá Íslandi.  Hann staðsetti okkur fyrir miðju fremst við sviðið.  Þetta var mín fyrsta utanlandsferð og allt mjög framandi.  Áhorfendur sátu á grasinu.  Margir höfðu teppi eða púða til að sitja á.  Þétt var setið fyrir framan sviðið.  Margir - mjög margir - reyktu gras og létu vindlingana ganga til næsta manns.  Þetta var hippastemmning.

  Þegar Leon Russell mætti á svið ávarpaði hann áheyrendur.  Tilkynnti að á hljómleikana væri mættir aðdáendur alla leið frá Íslandi.  Í sama mund var ljóskösturum beint að okkur kærustuparinu. Við stóðum upp og veifuðum undir áköfu lófaklappi áhorfenda.  Hann bauð okkur velkomin.  

  Þetta var skrítin og skemmtileg upplifun.  Góð skemmtun fyrir tvítugan sveitastrák úr Skagafirði að vera á hljómleikum hjá æskugoði í Amarillo í Texas 1976.

  Áreiðanlega hefði verið minnsta mál í heimi að heilsa upp á Leon fyrir eða eftir hljómleikana. Ég hef hinsvegar hvorki þá né síðar haft löngun til að hitta útlendar (eða íslenskar) poppstjörnur til þess eins að heilsa þeim.  Það er miklu skemmtilegra að hitta gamla vini. Ég átti aldrei orðastað við Leon.  En hann afrekaði það að kynna mig (samt ekki með nafni, vel að merkja) fyrir aðdáendum sínum og bjóða mig velkominn á hljómleika sína.  Það var til fyrirmyndar á hans ferilsskrá.         

          

        

Örfá minningarorð

  Ólafur Stephensen,  almannatengill og djasspíanóleikari,  lést í vikunni;  nýkominn á níræðisaldur. Hann kenndi mér markaðsfræði í auglýsingadeild Myndlista- og handíðaskóla Íslands á áttunda áratugnum.  Sumarið 1979 vann ég á auglýsingastofu hans,  ÓSA.  Einnig á álagstímum á stofunni meðfram námi veturinn ´79-´80.

  Ólafur var skemmtilegur kennari. Og ennþá skemmtilegri vinnuveitandi.  Það var alltaf létt yfir honum.  Stutt í gamansemi.  Aldrei vandamál.  Bara lausnir.  Hann lagði sig fram um að það væri gaman í vinnunni.  Á sólríkum degi átti hann það til að birtast hlaðinn ís-shake handa liðinu.  Einn sérlega heitan sumardag tilkynnti hann að það væri ekki vinnufriður vegna veðurs.  Hann bað okkur um að setja miða á útidyrahurðina með textanum "Lokað vegna veðurs".  Síðan bauð hann okkur að taka maka með í grillveislu út í Viðey.  Hann átti Viðey.  Grillveislan var glæsileg,  eins og við mátti búast. Gott ef kældur bjór var ekki meira að segja á boðstólum (þrátt fyrir bjórbann).

  Óli var djassgeggjari.  Ég var ekki byrjaður að hlusta á órafmagnaðan djass á þessum tíma en var að hlusta á Weather Report,  Mahavishnu Orcestra og þess háttar rafdjass.  Óli var opinn fyrir því.  Herbie Hancock var skólabróðir hans í Ameríku.  Við mættumst í plötum Herbies og djasslögum Frank Zappa. Í leiðinni laumaði Óli að mér tillögum - lúmskur og án ýtni - um að kynna mér tiltekin órafmögnuð djasslög. Sem ég gerði. Og varð djassgeggjari.

  Óli sendi frá sér þrjár djassplötur.  Hver annarri skemmtilegri. Pjúra djass.  Ég skrifaði umsögn um eina þeirra í eitthvert tímarit. Man ekki hvaða.  Þá hringdi Óli í mig og var sáttur við umsögnina. Að öðru leyti vorum við í litlum samskiptum síðustu áratugi umfram stutt spjall þegar leiðir lágu saman úti á götu eða á mannamótum.  En í þessu símtali spjölluðum við um margt og lengi. Hann upplýsti mig meðal annars um að sonur hans væri í hljómsveitinni Gus Gus. Ég hafði ekki áttað mig á því.  

  Óli breytti áherslum í auglýsingum á Íslandi.  Færði þær frá því að vera auglýsingateikningar yfir í vel útfærða markaðssetningu.  Hann var snjall á sínu sviði. Ég lærði meira á auglýsingastofu hans en í skólastofu auglýsingadeildar Myndlista- og handíðaskóla Íslands.

  Ég kveð með hlýjum minningum og þakklæti góðan læriföður.  Ég man ekki eftir honum öðruvísi en með glaðvært bros á andliti.      

       

Plötuumsögn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  - Titill:  It´s Me

  - Flytjandi:  Svenni Björgvins

  - Einkunn: ***1/2 (af 5)

  Ég veit lítið sem ekkert um Svenna Björgvins.  Einhverjir hafa á Fésbók hampað tónlist hans.  Þar hefur komið fram að hann er Keflvíkingur.  Sveinn er höfundur allra 11 laga plötunnar.  Titillagið er að auki í tveimur útfærslum,  rafmagnaðri og órafmagnaðri.  Textarnir eru á ensku og ýmist eftir Svein eða textahöfunda frá Nýja-Sjálandi,  Bretlandi og Bandaríkjunum.  

  Svenni syngur aðalrödd og bakraddir.  Ingunn Henriksen og Lynn Carey Saylor hlaupa undir bagga í þremur lögum.  Hann spilar á öll hljóðfæri en fær aðstoð á hljómborð og munnhörpu í fjórum lögum.  Hljóðfæraleikurinn er snyrtilegur og látlaus.  Svenni er einkar lipur á gítar en hófstilltur.  Blessunarlega laus við stæla og sýndarmennsku.  

  Lögin eru ljúf og notaleg.  Þau hljóma vinaleg við fyrstu hlustun og venjast vel við frekari spilun.  Þau eru flest róleg.  Ekkert fer upp fyrir millihraða.  Músíkstíllinn er milt og áreynslulaust popp.  Samt ekki poppað popp.  Frekar hippalegt (í jákvæðri merkingu) og trúbadorlegt popp.  Það eru engar ágengar krækjur (hook-línur) heldur streyma lögin fram eftir bugðulausum farvegi.  Sterkasta er Into the Wind.  Það er á millihraða,  með pínulitlum kántrýkeim - eða kannski öllu heldur pínulitlum Creedence Clearwater Rivival keim.    

  Söngur Svenna er mjúkur og án átaka.  Það er þó auðheyrt að hann hefur ágætt raddsvið.  Hann gæti klárlega gefið í og þanið sig.  En gerir það ekki.  Nettur söngstíllinn hæfir músíkinni.

  Heildarstemmning plötunnar er þægilegt popp.  Platan rennur áfram án þess að trufla hlustandann með einhverju sem brýtur upp yfirlætislaust formið.  Þannig er platan fín sem bakgrunnsmúsík í amstri dagsins.  Hún er líka alveg fín til að hlusta á með græjur stilltar á hærri styrk.  Það er bara mín sérviska að langa til að heyra eitt ágengt eða rokkað lag.  Eða þótt ekki væri nema einn rifinn og fössaðan gítartón.  Áreiðanlega kunna fleiri betur við plötuna eins og hún er.     

Nú verður stuð! Það fer allt á annan endann!

  .Það verður ekkert smá fjör á morgun (Óðinsdag,  9. febrúar).  Og það í Salnum í Kópavogi.  Fjörið hefst ekki seinna en á slaginu klukkan 18.00.  Eða því sem næst.  Það er sjálfur Óp-hópurinn sem mun með leikrænum tilþrifum flytja atriði úr óperum eftir Bellini (Norma),  Bizet (Carmen)  Donizetti,  Gershwin (Porgy  og  Bess),  Mozart og Tchaikovsky (Spaðadrottningin).  Ýjað verður að búningum og sviðssetningu eins og kostur er.  . 

  .Þetta er einstakt tækifæri til að kynnast öllum helstu stórsöngvurum framtíðarinnar á einu bretti.  Óp-hópurinn samanstendur af söngvurunum Braga Jónssyni,  Erlu Björgu Káradóttur,  Magnúsi Guðmundssyni,  Hörn Hrafnsdóttur, Rósalindi Gísladóttur,  Jóhönnu Héðinsdóttur og Bylgju Dís Gunnarsdóttur. 
   .Ég er ekki klár á því hvort Antonía Hevesí er skilgreind sem fullgild í Óp-hópnum eða hvort hún telst vera píanóleikari Óp-hópsins.  Ef seinna tilfellið er nær sanni getum við talað um tónleika Óp-hópsins við píanóundirleik Antoníu Hevesí.  Það hljómar vel í öllum skilningi.

  .Miðaverð er svo mjög stillt í hóf að það er næstum spaugilegt:  Litlar 1500 krónur.  Hægðarleikur er nálgast miða á www.salurinn.is eða í síma 5700 400.

  ..Eins og allir vita (eftir að hafa lesið þetta) hefur Óp-hópurinn á rösku ári haldið um 20 tónleika úti á landi og á höfuðborgarsvæðinu.  Nú er röðin komin að Kópavogi,  bænum sem enginn ratar í eða út úr og hefur alið af sér Fræbbblana,  Ham,  Svart-hvítan draum,  BlazRoca,  Sesar A og Ríó tríó,  sem sumir hafa ranglega ruglað saman við Sex Pistols en ættu frekar að rugla saman við Sham 69.

    

Plötuumsögn

Titill:  Black Diamond Train

Flytjandi:  Hljómsveitin Boys in a Band frá Færeyjum

Einkunn: **** (af 5)

  Fyrir örfáum árum fóru færeyskir vinir mínir að lofsyngja og hvetja mig til að kynna mér hljómsveitina Boys in a Band.  Þeir lýstu henni sem frábærri hljómsveit í anda skosku dansrokksveitarinnar Franz Ferdinand.  Ég varð ekkert spenntur.  Mér leiðist Franz Ferdinand.  En sem áhugamaður um færeyska músík varð ég að kíkja á BIAB.  Þar reyndist vera komin fram á sjónarsvið mjög öflug sviðshljómsveit,  hreinlega að springa úr spilagleði,  krafti og bara flott hljómsveit í alla staði.  Blessunarlega ekki of lík Franz Ferdinand þó músíkin sé fönkskotið dansvænt rokk.

  Það kom ekki verulega á óvart þegar BIAB sigraði í öllum þrepum alþjóðlegu hljómsveitakeppninnar Battle of the Bands og stóð að lokum uppi sem sigurvegari í lokaúrslitakvöldinu í London.  Mig minnir að verðlaunin hafi verið um 8 milljónir íslenskra króna. 

  Nú er frumburður BIAB kominn út á plötu,  Black Diamond Train.  Spilagleðin skilar sér bærilega.  Hljómurinn er skemmtilega hrár.  Lögin eru létt og grípandi.  Hljóðfæraleikurinn er laus við  sýndarmennsku og stæla.  Það er samspilið og "grúvið" sem ráða ríkjum.  Allt flott og vel gert.  Krafturinn er góður.  Músíkin er glaðvær en ágætir textar á ensku eru þunglyndari.  Eins og áberandi er í færeyskri músík eru textarnir biblíuskotnir.

  Platan er heilsteypt en ekki einhæf.  Smá kántrý-stemmning læðist með í stöku lagi og endar á rólegri og fallegri ballöðu,  Baby Blue. 

  BIAB heldur hljómleika á Airwaves síðar í haust.  Ég hvet fólk til að missa ekki af þeirri skemmtan.  Og einnig til að tékka á plötunni góðu.  Við erum að tala um virkilega góða plötu frábærrar sviðshljómsveitar.