Einn að misskilja!

  Bono Vox.  söngvari írsku rokkhljómsveitarinnar U2,  blandar iðulega inn í hljómleikadagskrá hljómsveitarinnar hugleiðingum um trúmál,  stríð og frið,  fátækt,  hungur,  mengun og svo framvegis.

  Svo bar til að U2 hélt hljómleika í Skotlandi.  Á miðjum hljómleikum stöðvaði Bono tónlistina og bað áheyrendur um algjöra þögn.  Síðan byrjaði hann að klappa saman höndum.  Hægt en taktfast.  Í salnum ríkti þögn í langan tíma á meðan.  Loks tók Bono til máls og tilkynnti með þunga í röddinni:  "Í hvert sinn sem ég klappa saman höndum þá deyr barn í afríku."

  Mjóróma rödd framarlega í salnum hrópaði reiðilega á móti með sterkum skoskum hreim: "Hættu þá að klappa, óþokkinn þinn!"     

Sparnaðarráð sem munar um!

  Sumt fólk fær gesti af og til.  Oft má gleðja gest með því að færa honum kaldan bjór.  Aðrir gestir eru uppvartaðir með tebolla og meðlæti.  Til að mynda kökum eða nammi.  Mesti höfðingjabragur er að bjóða upp á konfekt.  Vandamálið er að konfekt er rándýrt.  Þá er til ráð:  Í stórmörkuðum fást stórir pokar af hundafóðri.  2ja eða þriggja kílóa pokar kosta álíka og minnstu konfektkassar.

  Galdurinn er að bræða hjúpsúkkulaði og dýfa hundafóðursmolunum ofan í það.  Við það verða til ódýrir konfektmolar í mismunandi lögun og mislitri "fyllingu".  Til að skerpa á fjölbreytni er upplagt að strá sykurkosnum yfir suma molana og smá kókosmjöli yfir aðra. 

  Þarna eru orðnar til margra ára byrgðir af hollu konfekti á spottprís.  Það inniheldur steinefni,  vítamín,  trefjar og fleira sem hundar þurfa á að halda.    

Sérkennilegur vinsældalisti

 

  Fyrir nokkrum árum - nánar tiltekið fyrir 61 ári - gerðist undarlegur hlutur vestur í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Þetta var á vordögum 1964.  Ensk unglingahljómsveit naut óvænt vinsælda og virðingar þarna vesturfrá.  Slíkt hafði aldrei áður gerst.  Þótti óhugsandi. Bandaríski vinsældalistinn varð ólíkur því sem tónlistarunnendur áttu að venjast.  Skoðum hvaða lög röðuðu sér í 5 efstu sæti vinsældalistans:

  Í 1. sætinu var lagið "Can´t Buy Ne Love" með Bítlunum (The Beatles).  Lagið kom fyrst inn á vinsældalistann í marslok og klifraði síðan hratt upp í toppsætið.

  Í 2. sætinu var "Twist And Shout" með Bítlunum.  Það fór í 2. sætið í tveimur stökkum.

  Í 3. sæti var "She Loves You" með Bítlunum.  Lagið var áður í 1. sæti.

  Í 4. sæti var "I Want To Hold Your Hand" með Bítlunum.  Það var áður í 1. sæti.

  Í 5. sæti var "Please Please Me" með Bítlunum.  Það náði hæst í 3. sæti - vegna þess að sæti 1 og 2 voru blokkeruð af öðrum Bítlalögum. 

  Samtals áttu Bítlarnir 12 lög samtímis á bandaríska vinsældalistanum um þessar mundir.  Nokkuð sérstakt vegna þess að hljómsveitin hafði aðeins sent frá sér 2 plötur.  Þetta vakti heimsathygli.   

4 lög með Bítlunum sem þú hefur aldrei heyrt

  Flestir hafa heyrt flest lög bresku Bítlanna.  Flestir kveikja á perunni þegar þeir heyra í fyrsta skipti einhver önnur Bítlalög.  Söngstíllinn og fleiri sérkenni svipta hulunni af þeim.  En það eru til lög með Bítlunum sem þú hefur aldrei heyrt.  Lög sem eru aldrei spiluð í útvarpi.   

  Undarlegasta lagið heitir Revolution 9.  Það er eftir John Lennon.  Uppskriftin er sú að ekki sé hægt að tralla með laginu né slá takt með því.  Ekki nóg með það heldur er þetta lengsta lagið á Hvíta albúminu.  Það spannar á níundu mínútu. 

  Annað lag heitir The Inner Light.  Það er eftir George Harrison og var gefið út á B-hlið smáskífunnar Lady Madonna.

  Svo er það Good Night á Hvíta albúminu.  Það er eftir John Lennon en sungið af Ringo. 

   Upphaflega ætlaði John Lennon að hafa You Know My Name á Hvíta albúminu.  Hann hætti við það og ætlaði að gefa það út á smáskífu með hljómsveit sinni Plastic Ono Band.  Lagið endaði hinsvegar sem B-hlið Bítlasmáskífunnar Let It Be.  Paul hefur upplýst að hann hafi aldrei skemmt sér betur við hljóðritun Bítlalags en á þessu lagi. 

Stórhættulegar Færeyjar

  Í huga margra eru Færeyjarnar átján litlar sætar og saklausar krúttlegar smáeyjar.  Jú,  þær eru reyndar litlar sætar og krúttlegar smáeyjar.  Samt geta þær verið óvönum varasamar.  Einkum þeim sem þekkja lítið annað landslag en flatlendi. 

  Útlend kona,  ferðamaður,  komst í hann krappan er hún rölti upp fyrir þorpið Trongisvogur í Suðurey í Færeyjum.  Þjóðerni hennar er ekki gefið upp.  Hún var ekki komin langt upp hagann er henni varð litið aftur fyrir sig.  Þá sundlaði hana og hún var gripin ofsahræðslu.  Í kringum hana skokkuðu léttfættar kindur.  Hún óttaðist hrap og dauðsfall og hringdi í ofboði í Neyðarlínuna.   

  Lögregluþjóninum sem tók símtalið tókst að róa konuna og bjóðast til að lóðsa hana niður í þorp.  Sem hann og gerði.  

 

 

 

 

 

 

 

 

        

Frábær kvikmynd

 - Titill: The Complete Unknown

 - Lengd:  141 mín

 - Einkunn:**** (af 5)

  Myndin lýsir því þegar 19 ára söngvaskáldið Bob Dylan kemur til New York 1961.  Hann var fæddur og uppalinn í Minnesota.  Fyrirmyndir hans voru vísnasöngvararnir í New York.  Þar á meðal aðal idolið, Woody Guthrie. 

  Blessunarlega eru leikararnir í myndinni ekki látnir herma nákvæmlega eftir fyrirmyndunum.  Helstu sérkenni er þó stuðst við.  Eðlilega reynir mest á hæfileika Timothée Chalamet.  Hann leikur Dylan listilega vel;  hvort heldur sem er í gítarleik,  munnhörpublæstri,  tali eða töktum.  Hann er aðdáanlega jafnvígur á öllum þessum sviðum.  

  Monica Barbaro er eiginlega senuþjófur í hlutverki Joan Baez.  Hún fær það erfiða verkefni að túlka ofurflotta söngrödd Baez.  Útkoman er óaðfinnanleg.  

  Aðrir leikarar eru hver öðrum betri.  Tónlistar- og þroskaferli Dylans er fylgt eftir fram til ársins 1965.  Kauði er breyskur eins og flestir.  Hann ræður illa við skyndilega ofurfrægð.  Á það til að vera önugur,  ótrygglyndur,  vita ekki hver eru næstu skref og er í stöðugri vörn gagnvart samferðafólki sem setur fram ýmsar kröfur um framhaldið.

  Myndin er áhugaverð í alla staði.  Ekki bara fyrir aðdaendur Dylans.  Líka þá sem eru að kynnast honum í fyrsta sinn.  Tónlistin er að sjálfsögður fyrirferðamikil og skemmtileg.  Lögin mörg hver fá að njóta til enda.  Fyrir bragðið er myndin löng.  Sem er gott.  Enda meiriháttar lög og ennþá glæsilegri og safaríkari textar. 

  Ég hvet fólk til að drífa sig í bíó og njóta skemmtunarinnar í hæstu hljómgæðum. 

 

Af hverju hagar fólk sér svona?

  Sú var tíð að ég bjó í lítilli risíbúð.  Á hæðinni fyrir neðan bjó ungt barnlaust par.  Við deildum sameiginlegri forstofu.  Samskipti voru lítil sem engin.  Iðulega um kvöld og helgar mátti heyra hávært rifrildi.  Það var öskrað,  lamið í borð,  hurðum skellt og leirtau brotið. 

  Rifrildið stóð sjaldan lengi yfir.  Hinsvegar gat það blossað upp að nýju eftir hlé.  Auðheyranleg var ágreiningur um fjármál.  Maðurinn sakaði konuna um að vera heimska eyðslukló og bruðlara.  Konan kallaði hann nirfil og svíðing. 

  Einn daginn bankaði maðurinn á dyr hjá mér og spurði:

  -  Átt þú eitthvað vantalað við mig?

  -  Nei, af hverju spyrðu?

  Hann dró fram stórt spjald.  Á því stóð:  "Farðu til helvítis,  nískupúki!"  Hann benti á spjaldið og spurði:

  -  Er þetta ekki frá þér?

  -  Nei,  alls ekki.

  -  Ef þú átt eitthvað vantalað við mig þá vil ég að þú talir við mig fremur en hengja svona á hurðina hjá mér!" 

  Með það fór hann vandræðalegur.

  Utan húss höguðu hann og frúin sér í ósamræmi við rifrildin.  Þau leiddust,  föðmuðust,  hlógu og hamingjan geislaði af þeim.  Frænka mín vann á sama vinnustað og þau.  Þar á bæ voru þau álitin vera ástfangnasta par í heimi;  stöðugt að faðmast og hlæja.    

Þegar Paul McCartney yfirtók frægustu hljómsveit heims

  9. október 1956 fagnaði ungur drengur í Liverpool í Englandi 16 ára afmæli.  Hann hét John Lennon.  Nokkrum dögum síðar stofnaði hann hljómsveit,  The Quarrymen.  Hún spilaði svokallaða skiffle tónlist.  John söng og spilaði á gítar.  Hljómsveitin fékk nóg að gera.

  Um sumarið gekk 15 ára piltur,  Paul McCartney, til fundar við John.  Hann langaði í hljómsveitina.  John dáðist að tónlistarhæfileikum hans og bauð hann velkominn um borð.

  Skólabróðir Pauls,  George Harrison,  var lipur gítarleikari.  Hann var aðeins 14 ára.  Á þessum aldri munar miklu um hvert ár.  John hugnaðist ekki að verða barnapía.  Paul suðaði og fékk að leyfa George að djamma með hljómsveitinni.  Hann náði að heilla John.

  Eftir nokkrar mannabreytingar endurnefndi John hljómsveitina The Beatles,  kölluð Bítlarnir á Íslandi.  1962 tók Ringo Starr við trommukjuðunum.  Þar með var hljómsveitin komin í sitt endanlega horf.  Hún var alla tíð hljómsveit Johns.  Hann réði ferðinni,  samdi og söng flest lögin.  Hann lagði þó ríka áherslu á að Bítlarnir væru hljómsveit jafningja.  Hún lagði undir sig heimsmarkaðinn svo rækilega að aldrei verður saman jafnað.

  Adam var ekki lengi í Paradís.  Vinsældirnar og frægðin fóru að þjaka John.  Hann varð óhamingjusamur.  Hann varð faðir án áhuga á því hlutverki.  Hann var í ástlausu hjónabandi.  Honum þótti Bítlarnir vera sirkusatriði.  Hvorki öskrandi áheyrendur né Bítlarnir sjálfir heyrðu hvað fór fram á sviðinu.  Að auki hafði hann ekki unnið úr ótal áföllum æskuáranna.  Foreldrarnir stungu drenginn af og hann hitti þau ekki fyrr en á fullorðinsárum.  Ströng og snobbuð frænka hans ól hann upp.  Hún var ekkert fyrir að faðma eða knúsa barn.  Maður hennar var hressari.  Hann dó er John var 12 ára.  Þegar hann á unglingsárum hitti mömmu sína var hún drepin af ölvuðum bílstjóra.  Áfram mætti lengi telja.

  1966 féllst umboðsmaður Bítlanna,  Brian Epstein,  á að hljómsveitin hætti hljómleikahaldi.  Ári síðar dó hann.  Það var enn eitt áfallið.  Hann hafði leitt hljómsveitina frá fyrstu skrefum og í gegnum ofurvinsældirnar.  Viðbrögð Johns voru að hella sér út í harða eiturlyfjaneyslu.  Upp frá því var hann hálfur út úr heimi,  áhugalítill og latur.  

  Viðbrögð Pauls voru ólík.  Hann var og er mjög ofvirkur en líka stjórnsamur.  Hann tók eiginlega við af Brian Epstein.  Bókaði hljómsveitina í hin ýmsu verkefni með misjöfnum árangri.  Verra var að ofríki hans pirraði George og Ringo.  Báðir hættu í hljómsveitinni um tíma.  Hinsvegar var Paul diplómatískari í samskiptum við John,  vitandi að hann léti ekki að stjórn.  Á síðustu Bítlaplötunum semur Paul, syngur og útsetur flest lög.

  Án ofvirkni Pauls og eftirrekstrar hefðu plötur Bítlanna orðið tveimur færri eða rúmlega það.

Til minningar um gleðigjafa

  Tónlistarmaðurinn og gleðigjafinn Brynjar Klemensson féll frá 24. nóvember.  Hann var aðeins 67 ára.  Í vina og kunningjahópi gekk hann undir nafninu Billy Start.  Ástæðan var sú að hann var einskonar fylgihnöttur hljómsveitarinnar Start.  Forsöngvarinn,  Pétur heitinn Kristjánsson,  var hans stóra fyrirmynd.

  Billy átti auðvelt með að finna broslegar hliðar á mönnum og málefnum.  Allt í góðlátlegri frásögn.  Hann sagði skemmtilega frá.  Þegar hann mætti á svæðið tilkynnti hann jafnan viðstöddum:  "Billy Start mættur á kantinn!"  Þetta var ávísun á fjörlegar samræður og mikið hlegið. 

  Billy var smá prakkari.  Eitt sinn mætti hann á skemmtistað í Ármúla.  "Ósköp er rólegt í kvöld.  Ekkert fyrir dyravörðinn að gera," sagði hann.  Ég samsinnti því.  Sagði að dyravörður væri óþarfur þetta kvöldið.  

   Úti á miðju gólfi stóð ókunnugur miðaldra maður.  Hann góndi á boltaleik á sjónvarpsskjá.  Billy rölti til dyravarðarins og skrökvaði:  "Sérðu manninn þarna?  Þetta er alræmdur vandræðapési.  Þú þarft að fylgjast vel með honum.  Hann á eftir að hleypa öllu í bál og brand."  

  Hrekklaus dyravörðurinn lét ekki segja sér það tvisvar.  Hann læddist aftan að manninum,  stökk svo á hann með dyravarðafangbragði.  Maðurinn var í skrúfstykki.  Dyravörðurinn dró hann út á stétt og flýtti sér síðan að skella í lás.  Maðurinn var alveg ringlaður.  Hann bankaði - án árangurs - á dyrnar.  Svo náði hann á leigubíl og fór.   Þá opnaði dyravörðurinn dyrnar og allt féll í ljúfa löð.  

  Billy hrósaði dyraverðinum fyrir snöfurleg vinnubrögð.  Við mig sagði hann:  "Nú getur hann skráð í dagbók staðarins að honum hafi með lagni tekist að afstýra heilmiklu veseni!"

 

Leifur óheppni

  John Lydon (Rotten) er söngvari Sex Pistols og PIL.  Hann hefur sent frá sér tvær sjálfsævisögur.  Þær eru keimlíkar.  Í annarri þeirra segir af meðstofnanda PIL,  gítarleikaranum flotta Keith heitnum Levene.  Lydon segir hann hafa verið fagmann í neikvæðni.  

  Nokkrum árum áður stofnaði Keith hljómsveitina The Clash.  Hann þótti svo leiðinlegur að honum var sparkað.

  Kunningi minn er í sama gír.  Hann leyfir sér aldrei að gleðjast.  Hann finnur ætíð einhverja vankanta á öllu.  Gárungarnir kalla hann Leif óheppna.

  Hann er tengdur bílaumboði fjölskylduböndum.  Eitt sinn var hann í bílavandræðum.  Umboðið gaf honum nýjan bíl.  Kappinn hafði allt á hornum sér.  Einkum var hann ósáttur við að bíllinn var hvítur.  Hann hélt því fram að hvítir bílar væru ógæfutæki.  Þeir lentu í árekstrum og fleiri vandamálum en aðrir bílar.  Eftir langt ólundarskeið tókst honum að skipta á bílnum við vinnufélaga sem átti rauðan bíl.  Sá var gamall og mikið keyrður.  Öllu munaði að hann var ekki hvít slysagildra.

  Svo bar til að við hittumst á asískum veitingastað.  Í boði var meðal annars tilboðsréttur mánaðarins.  Hægt var að velja á milli venjulegs skammts og stórs.  Ég valdi venjulegan en vinurinn stóran.  Er réttirnir voru bornir fram blasti við að skammtarnir voru álíka stórir.  Eiginlega munaði aðeins að hans var á stærri diski. Þetta "óréttlæti" eyðilagði fyrir honum daginn.  Skipti engu þó ég héldi því fram að hans skammtur væri í réttri stærð;  ég hefði fengið óvenju stóran skammt.  

  Steininn tók úr er hann fékk lottóvinning upp á 9 millur.  Í stað fagnaðar brotnaði hann niður.  Þvílík ógæfa!  Vikuna áður hafði 80 milljón króna vinningur gengið út.  Kauða leið eins og hann hefði í raun tapað 71 milljón með því að fá vinning í "rangri" viku!  Hann var svo miður sín að hann mætti ekki í vinnu í nokkra daga.