Útvarpsraunir

  Við sem búum á suðvesturhorninu erum þokkalega stödd varðandi úrval útvarpsstöðva til að hlusta á.  Öðru máli gegnir með afganginn af landsbyggðinni.  Þegar ekið er út úr bænum byrja útvarpsstöðvarnar að detta út hver á fætur annarri fljótlega eftir að Ártúnsbrekkunni sleppir.

  Enn þrengir að.  Nú er Sýn búin að slökkva á öllum sendum FM957 á landsbyggðinni að undanskildum Vestmannaeyjum og Akureyri.  Verra er að slökkt hefur verið á öllum sendum X-ins út um landið.  Það vekur furðu.  X-ið er með miklu meiri hlustun en FM957.  Eina skýringin sem mér dettur í hug er að manneskjan sem slekkur á útvapsstöðvum hlusti sjálf á FM957 en aldrei á X-ið.    

  Tekið skal fram að mæling á hlustun er meingölluð.  Hún mælir einungis stöðvar sem borga fyrir að vera með.  Þannig vantar samanburðinn við Útvarp Sögu.  Í eldri könnunum hefur Saga verið í hópi 3ja vinsælustu stöðva.

  Athygli vekur að kántrý-stöðin hefur aldrei náð flugi - þrátt fyrir mikla og góða kynningu.  

Ólíkindatólið

  Enski bítillinn John Lennon var margbrotin persóna.  Hann burðaðist með fjölda áfallastreituraskana.  Pabbi hans stakk af út í heim er John var 5 ára.  Skömmu síðar stakk mamma hans af.  Systir hennar tók drenginn að sér ásamt eiginmanni sínum.  Sá var John mjög kær.  Hann féll óvænt frá er John komst á unglingsár.  Um svipað leyti kynntist hann mömmu sinni.  Nokkru síðar dó hún er fullur lögregluþjónn ók á hana. 

  John fór í myndlistaskóla og stofnaði hljómsveit sem síðar varð Bítlarnir (The Beatles).  Stu skólabróðir hans og besti vinur spilaði á bassagítar.  Þeir spiluðu m.a. í Þýskalandi.  Þar tók Stu saman við þýska stúlku og dó úr heilablóðfalli. 

  John var kjaftfor ruddi og slagsmálahundur.  Hann lamdi hina Bítlana (nema Ringo). Hann elskaði að stuða fólk með móðgunum.

  Í júlí 1974 hélt John útihljómleikum í Bandaríkjunum.  Hann kom auga á nokkra táninga,  á að giska 16 - 17 ára.  Þeir umkringdu 14 ára dreng.  Hann var með Downs heilkenni.  Systir hans bauð honum á hljómleikana.  Hann var ákafur Lennon aðdáandi og kunni öll lög hans utanað.  Hann söng með í öllum lögum,  dansaði og skemmti sér innilega. 

  Táningarnir hæddust að dansi hans og söng.  Bentu skellihlæjandi á hann,  grettu og geifluðu sig og gerðu hróp að honum.  Vegna heilkennisins áttaði strákurinn sig ekki á stríðninni. Systirin reyndi að koma honum frá hrekkjusvínunum.  Án árangurs. 

  John reiddist.  Hann stoppaði hljómleikana og benti á strákana;  bað ljósamanninn að lýsa á hópinn.  Hann las þeim pistilinn og lét fjarlægja þá af staðnum.  Hann bauð systkinunum að koma upp á svið og fylgjast með hljómleikunum þar.  Hann tileinkaði stráksa næstu lög. 

  Að loknum hljómleikum ræddi John við systkinin.  Eftir þetta hélt hann sambandi við piltinn fram á síðasta dag.  Skrifaði honum,  hringdi í hann og póstaði til hans árituðum eintökum af sólóplötum sínum.

Mistök

  Dægurlagamúsík á að vera lifandi.  Þannig er hún ekta.  Þannig fær hún að anda.  Hún er betri þegar örlítil mistök fá að fljóta með í stað þess að allt sé sótthreinsað og allir hnökrar fjarlægðir.  Hér eru nokkur dæmi - og gaman væri að fá fleiri dæmi frá ykkur:

  Minning um mann með Logum:  Þarna er sungið um mann sem drakk Brennivín úr stæk.  Orðið stendur með einhverju sem lyktar illa (stæk fýla).  Eða að einhver sé öfgafullur (stækur andstæðingur).  Lagið er eftir Gylfa Ægis.  Hann orti um mann sem drakk Brennivín úr sæ og söng það inn á kassettutæki.  Hann var í glasi og dálítið þvoglumæltur.  Söngvara Loga misheyrðist.

  Draumaprinsinn með Ragnhildi Gísla:  Lagið er í kvikmyndinni Í hita og þunga dagsins.  Á einum stað syngur hún um draumaprinsinn Benedikt.  Á öðrum stað er draumaprinsinn Benjamín.  Lengst af var skýringin sú að Ragga hafi ruglast á nafninu.  Einhver hefur haldið því fram að um meðvitaðan rugling væri að ræða. 

  Blue Suede Shoes með Carl Perkins:  Bilið (hikið) á milli fyrstu línu (Well, it´s one for the money) og annarrar (Two for the show) átti ekki að vera þarna.  Þetta voru mistök.  Carl var búinn með upptökutíma sinn og allan pening og gat ekki lagað mistökin.

  Life on mars með David Bowie:  Ef hækkað er í græjunum þegar píanóið fjarar út í lok lags má heyra símhringingu.  Einhver gleymdi að loka dyrunum á hljóðversklefanum. 

  Satisfaction með Rolling Stones:  Í lok hvers vers - rétt áður en gítar-riffið skellur á - má heyra pínulítinn smell þegar Keith Richards stígur á "effekta" fótstigið.  Enginn tók eftir þessu í tæka tíð.

  

Grillsvindlið mikla

  Fjöldamargir - bæði Íslendingar og útlendingar - standa í þeirri bjargföstu trú að matur matreiddur utandyra sé að öllu jafna grillmatur.  Fyrir bragðið troðast þeir hver um annan þveran - eins og rollur í rétt - við að kaupa færanlegar gaseldavélar á hjólum til að "grilla" utandyra.  Raunveruleikinn er sá að matur eldaður á gaseldavél er ekki grillmatur.  Skiptir þar engu máli hvort heldur sem hann er matreiddur utandyra eða innan. 

  Gaseldavélar á hjólum eru framleiddar fyrir fólk sem býr í hjólhýsi og eldar einungis utandyra.  Þær verða ekki grill þó þær séu kallaðar gasgrill. 

  Alvöru grillmatur fær sitt góða alvöru grillbragð vegna grillkola eða trjákurls.  Annað er ósvífin blekking.  Svei attan!  

 

Einn að misskilja!

  Bono Vox.  söngvari írsku rokkhljómsveitarinnar U2,  blandar iðulega inn í hljómleikadagskrá hljómsveitarinnar hugleiðingum um trúmál,  stríð og frið,  fátækt,  hungur,  mengun og svo framvegis.

  Svo bar til að U2 hélt hljómleika í Skotlandi.  Á miðjum hljómleikum stöðvaði Bono tónlistina og bað áheyrendur um algjöra þögn.  Síðan byrjaði hann að klappa saman höndum.  Hægt en taktfast.  Í salnum ríkti þögn í langan tíma á meðan.  Loks tók Bono til máls og tilkynnti með þunga í röddinni:  "Í hvert sinn sem ég klappa saman höndum þá deyr barn í afríku."

  Mjóróma rödd framarlega í salnum hrópaði reiðilega á móti með sterkum skoskum hreim: "Hættu þá að klappa, óþokkinn þinn!"     

Sparnaðarráð sem munar um!

  Sumt fólk fær gesti af og til.  Oft má gleðja gest með því að færa honum kaldan bjór.  Aðrir gestir eru uppvartaðir með tebolla og meðlæti.  Til að mynda kökum eða nammi.  Mesti höfðingjabragur er að bjóða upp á konfekt.  Vandamálið er að konfekt er rándýrt.  Þá er til ráð:  Í stórmörkuðum fást stórir pokar af hundafóðri.  2ja eða þriggja kílóa pokar kosta álíka og minnstu konfektkassar.

  Galdurinn er að bræða hjúpsúkkulaði og dýfa hundafóðursmolunum ofan í það.  Við það verða til ódýrir konfektmolar í mismunandi lögun og mislitri "fyllingu".  Til að skerpa á fjölbreytni er upplagt að strá sykurkosnum yfir suma molana og smá kókosmjöli yfir aðra. 

  Þarna eru orðnar til margra ára byrgðir af hollu konfekti á spottprís.  Það inniheldur steinefni,  vítamín,  trefjar og fleira sem hundar þurfa á að halda.    

Sérkennilegur vinsældalisti

 

  Fyrir nokkrum árum - nánar tiltekið fyrir 61 ári - gerðist undarlegur hlutur vestur í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Þetta var á vordögum 1964.  Ensk unglingahljómsveit naut óvænt vinsælda og virðingar þarna vesturfrá.  Slíkt hafði aldrei áður gerst.  Þótti óhugsandi. Bandaríski vinsældalistinn varð ólíkur því sem tónlistarunnendur áttu að venjast.  Skoðum hvaða lög röðuðu sér í 5 efstu sæti vinsældalistans:

  Í 1. sætinu var lagið "Can´t Buy Ne Love" með Bítlunum (The Beatles).  Lagið kom fyrst inn á vinsældalistann í marslok og klifraði síðan hratt upp í toppsætið.

  Í 2. sætinu var "Twist And Shout" með Bítlunum.  Það fór í 2. sætið í tveimur stökkum.

  Í 3. sæti var "She Loves You" með Bítlunum.  Lagið var áður í 1. sæti.

  Í 4. sæti var "I Want To Hold Your Hand" með Bítlunum.  Það var áður í 1. sæti.

  Í 5. sæti var "Please Please Me" með Bítlunum.  Það náði hæst í 3. sæti - vegna þess að sæti 1 og 2 voru blokkeruð af öðrum Bítlalögum. 

  Samtals áttu Bítlarnir 12 lög samtímis á bandaríska vinsældalistanum um þessar mundir.  Nokkuð sérstakt vegna þess að hljómsveitin hafði aðeins sent frá sér 2 plötur.  Þetta vakti heimsathygli.   

4 lög með Bítlunum sem þú hefur aldrei heyrt

  Flestir hafa heyrt flest lög bresku Bítlanna.  Flestir kveikja á perunni þegar þeir heyra í fyrsta skipti einhver önnur Bítlalög.  Söngstíllinn og fleiri sérkenni svipta hulunni af þeim.  En það eru til lög með Bítlunum sem þú hefur aldrei heyrt.  Lög sem eru aldrei spiluð í útvarpi.   

  Undarlegasta lagið heitir Revolution 9.  Það er eftir John Lennon.  Uppskriftin er sú að ekki sé hægt að tralla með laginu né slá takt með því.  Ekki nóg með það heldur er þetta lengsta lagið á Hvíta albúminu.  Það spannar á níundu mínútu. 

  Annað lag heitir The Inner Light.  Það er eftir George Harrison og var gefið út á B-hlið smáskífunnar Lady Madonna.

  Svo er það Good Night á Hvíta albúminu.  Það er eftir John Lennon en sungið af Ringo. 

   Upphaflega ætlaði John Lennon að hafa You Know My Name á Hvíta albúminu.  Hann hætti við það og ætlaði að gefa það út á smáskífu með hljómsveit sinni Plastic Ono Band.  Lagið endaði hinsvegar sem B-hlið Bítlasmáskífunnar Let It Be.  Paul hefur upplýst að hann hafi aldrei skemmt sér betur við hljóðritun Bítlalags en á þessu lagi. 

Stórhættulegar Færeyjar

  Í huga margra eru Færeyjarnar átján litlar sætar og saklausar krúttlegar smáeyjar.  Jú,  þær eru reyndar litlar sætar og krúttlegar smáeyjar.  Samt geta þær verið óvönum varasamar.  Einkum þeim sem þekkja lítið annað landslag en flatlendi. 

  Útlend kona,  ferðamaður,  komst í hann krappan er hún rölti upp fyrir þorpið Trongisvogur í Suðurey í Færeyjum.  Þjóðerni hennar er ekki gefið upp.  Hún var ekki komin langt upp hagann er henni varð litið aftur fyrir sig.  Þá sundlaði hana og hún var gripin ofsahræðslu.  Í kringum hana skokkuðu léttfættar kindur.  Hún óttaðist hrap og dauðsfall og hringdi í ofboði í Neyðarlínuna.   

  Lögregluþjóninum sem tók símtalið tókst að róa konuna og bjóðast til að lóðsa hana niður í þorp.  Sem hann og gerði.  

 

 

 

 

 

 

 

 

        

Frábær kvikmynd

 - Titill: The Complete Unknown

 - Lengd:  141 mín

 - Einkunn:**** (af 5)

  Myndin lýsir því þegar 19 ára söngvaskáldið Bob Dylan kemur til New York 1961.  Hann var fæddur og uppalinn í Minnesota.  Fyrirmyndir hans voru vísnasöngvararnir í New York.  Þar á meðal aðal idolið, Woody Guthrie. 

  Blessunarlega eru leikararnir í myndinni ekki látnir herma nákvæmlega eftir fyrirmyndunum.  Helstu sérkenni er þó stuðst við.  Eðlilega reynir mest á hæfileika Timothée Chalamet.  Hann leikur Dylan listilega vel;  hvort heldur sem er í gítarleik,  munnhörpublæstri,  tali eða töktum.  Hann er aðdáanlega jafnvígur á öllum þessum sviðum.  

  Monica Barbaro er eiginlega senuþjófur í hlutverki Joan Baez.  Hún fær það erfiða verkefni að túlka ofurflotta söngrödd Baez.  Útkoman er óaðfinnanleg.  

  Aðrir leikarar eru hver öðrum betri.  Tónlistar- og þroskaferli Dylans er fylgt eftir fram til ársins 1965.  Kauði er breyskur eins og flestir.  Hann ræður illa við skyndilega ofurfrægð.  Á það til að vera önugur,  ótrygglyndur,  vita ekki hver eru næstu skref og er í stöðugri vörn gagnvart samferðafólki sem setur fram ýmsar kröfur um framhaldið.

  Myndin er áhugaverð í alla staði.  Ekki bara fyrir aðdaendur Dylans.  Líka þá sem eru að kynnast honum í fyrsta sinn.  Tónlistin er að sjálfsögður fyrirferðamikil og skemmtileg.  Lögin mörg hver fá að njóta til enda.  Fyrir bragðið er myndin löng.  Sem er gott.  Enda meiriháttar lög og ennþá glæsilegri og safaríkari textar. 

  Ég hvet fólk til að drífa sig í bíó og njóta skemmtunarinnar í hæstu hljómgæðum.