Diskó og pönk

  Ég kíkti á skemmtilega sýningu í Árbæjarsafni.  Hún heitir Diskó og pönk.  Þar hitti ég tónlistarmann frá Akureyri sem stundar íshokkí.  Ég nefndi við hann að mér þætti gaman að sjá á sýningunni sitthvað sem ég kom að á sínum tíma.  Meðal annars auglýsingu pönkplötubúðinni minni Stuð.

  Maðurinn sagðist þá hafa keypt plötur í póstkröfu frá búðinni.  Það sem honum þótti sérkennilegt var að ásamt plötunum innihélt pakkinn límbandsrúllu,  reglustriku,  tússpenna og samanbrotin auglýsingaplaköt fyrir pönkplötur. 

  Hann mundi eftir því að hafa beðið um hraðafgreiðslu á plötunum vegna þess að þær átti að nota á diskóteki um helgina.

  Þarna hafði greinilega einhver verið að flýta sér um of við að ganga frá póstkröfunni. 

  Eftir smá spjall rifjaði ég upp að eitt sinn hafði Sævar frændi minn Sverrisson,  meðeigandi búðarinnar,  söngvari og frábær náungi,  verið að flýta sér svakalega við að senda póstkröfu til Akureyrar.  Hann hafði þann hátt á að nota reglustriku við að skrifa utan á póstkröfur.  Í umræddu tilfelli týndi hann reglustrikunni í miðju kafi og gleymdi að bæta krók undir y í Akureyri. 

  Tveimur dögum síðar var hringt frá Akureyri.  Viðmælandinn hellti sér yfir Sævar fyrir að skrifa einfalt i í Akureyri.  Hótaði að hætta frekari viðskiptum við Stuð-búðina ef menn gætu ekki lært að skrifa y í Akureyri.  Sævar reyndi að slá þessu upp í létt grín.  Þá spurði viðkomandi þessarar áleitnu spurningar:

  "Hvernig myndi þér líða ef þú fengir póstkröfu þar sem ekkert y væri í Reykjavík?"

  Maðurinn sem ég hitti í Árbæjarsafni taldi sig ráma í að vera sá sem gerði þessa athugasemd.  Sem er merkilegt þar sem við afgreiddum daglega 3 - 5 póstkröfur.  

Skondið atvik rifjað upp

 

  Vegna frétta um að söngkonan Kim Wilde hafi gist á Egilsstöðum fyrir helgi þegar hún var á leið til Færeyja þá rifjaðist upp skemmtilegt atvik.  Það átti sér stað á G!Festivali í Götu í Færeyjum fyrir 2 árum.  Meðal þeirra sem þar komu fram voru gömlu jálkarnir í sænsku þungarokkshljómsveitinni Europe.  Síðhærðir miðaldra liðsmenn hljómsveitarinnar skáru sig dálítið úr í samanburði við stuttklippta ungliða annarra hljómsveita. 

  Þarna var einnig stelpnahljómsveit frá Vestmannaeyjum,  VaGínas.  Í augum stelpnanna í VaGínas litu karlarnir í Europe allir eins út:  Gamlingjar með sítt hár sem þeir allir skiptu í miðju.  Stelpurnar fengu þó stjörnur í augun þegar þær gengu fram á einn Europe-liðann daginn eftir.  Þær drógu í hvelli upp penna og blöð til að herja út eiginhandaráritanir.  Jafnframt ljósmynduðu þær sig í bak og fyrir með heimsfrægu poppstjörnunni.  Þeim þótti spaugilegt að þessi heimsvana súperstjarna fór hjá sér við ákafa og hrifningu stelpnanna.  Hann var hreinlega feiminn við þær.

  Á heimleið til Íslands sýndu stelpurnar samferðarfólkinu afrakstur ferðarinnar:  Myndir af karlinum úr Europe og eiginhandaráritanir hans.  Þeir sem betur þekktu til Europe sáu strax að myndirnar voru ekki af neinum úr Europe.  Nafnið á eiginhandaráritunum,  Jógvan á Heygum,  passaði heldur ekki við neinn í Europe.  En hljómar mjög færeyskt. 

 

 

Færeysk tónlistarhátíð fauk út í veður og vind

Annað lag með Gyllinæð

  Ég var að bæta við í tónspilarann öðru lagi með hljómsveitinni Gyllinæð,  Gamall maður í hjólastól.  Eins og hitt lagið með Gyllinæð,  Djöflakallinn,  var það hljóðritað við frumstæðar aðstæður á segulbandstæki á æfingu hjá hljómsveitinni þegar hún var nokkurra daga gömul.  Strákarnir voru bara 14 - 15 ára gamlir.  Þetta er þess vegna skemmtilega ferskt.  Einungis gítar,  trommur og söngur.  Textinn er sóttur í frétt af því þegar Hljómabítillinn Engilbert Jensen varð fyrir barðinu á handrukkurum.  Textinn er kannski dálítið yfirkeyrður.  En lagið er flott og hressandi.

Farið yfir úrslit í skoðanakönnun um bestu íslensku lagahöfundana

  Fyrir nokkrum dögum lauk skoðanakönnun um bestu íslensku lagahöfunda rokkgeirans.  Með orðinu rokkgeiri á ég við lagahöfunda sem hafa starfað í rokkhljómsveitum og eiga heima í sögu rokksins. 

  Upphaflega miðaði ég við að könnunni lyki við 500 greidd atkvæði.  Þar með væri niðurstaðan marktæk.  Frá fyrstu 50 greiddum atkvæðum lá endanleg röð fyrir.  Hún breyttist ekkert.  Nema hvað að Megas og Bubbi skiptust á 1. og 2. sæti alveg upp að 584 greiddum atkvæðum.  Munurinn var svo lítill og þeir skiptust svo reglulega á sætum að ég tók til ráðs að láta kjósa sérstaklega á milli þeirra tveggja.

  Í því tilfelli miðaði ég líka við að könnunni lyki við 500 greidd atkvæði.  Þau hlóðust hinsvegar svo hratt inn að fyrr en varði voru þau orðin 900 og úrslit orðin afgerandi. 

  Niðurstaðan er þessi:

1.  Megas (63,3%)

  Mörgum hættir til að líta framhjá snilli Megasar sem lagahöfundar.  Fólk einblínir í hans mörgu frábæru texta hans og gleymir að hlusta eftir og meta magnaðar laglínur hans.  Þetta sama henti Bob Dylan framan af.  Söngstíllinn er ekki fagurfræðilega góður,  truflar marga,  en textarnir eru slíkt konfekt að þeir skyggðu á flottar laglínur.  Það var ekki fyrr en aðrir fóru að flytja lög Dylans sem menn áttuðu sig á því að lögin eru ekki síðri textunum. 

  Enn í dag átta ýmsir sig ekki á því hvað Megas er góður lagahöfundur.  Það hefur þó verið að opinberast æ betur þegar lögin eru flutt af öðrum.  Þrjár plötur hafa komið út með einungis söngvum Megasar í flutningi annarra.  Þar af tvær í fyrra.  Í fljótu bragði held ég að annar íslenskur lagahöfundur hafi ekki verið heiðraðir jafn oft á þennan hátt.

  Sem lagahöfundur ræður Megas við marga stíla.  Mörg lög hans eru gullfalleg og seyðandi.  Dæmi um það eru Tvær stjörnur og Fílahirðirinn.  Önnur eru grípandi slagarar.  Dæmi:  Spáðu í mig og Fatlafól.  Rútubílasöngvar og vinsæl dansiballalög.  Fyrrnefnda lagið hefur verið "coverað" af Kolrössu krókríðandi og Bjögga Halldórs.

  Megas er vel að titlinum besti íslenski lagahöfundurinn kominn.     

2.  Bubbi (36,3%)

  Sennilega liggja fleiri lög eftir Bubba á plötum en aðra Íslendinga.  Að minnsta kosti síðustu 27 ár. Kannski er Gunni Þórðar á svipuðu róli ef við teljum frá 1964.  Bubbi á afar létt með að hrista fram úr erminni slagara með grípandi krækjum.  Mér er minnisstætt þegar hann skilaði af sér ónefndri plötu.  Útgefandinn nefndi við hann að það vantaði "smelli" á plötuna.  Þeir þyrftu helst að vera tveir.  Bubbi fór heim og samdi tvo slíka um kvöldið.  Daginn eftir voru þeir hljóðritaðir með hraði og slógu rækilega í gegn.

  Að óreyndu reiknaði ég með að Bubbi myndi sigra í þessari skoðanakönnun.  Gífurlegar og stöðugar vinsældir hans vísuðu í þá átt.  Ég ætla ekki að gera lítið úr hans hæfileikum sem góðs lagahöfundar þó að ég lýsi yfir ánægju með að þær hafi ekki ráðið úrslitum í þessum leik.  Enda er það ekki lítill titill að vera annar tveggja bestu íslensku lagahöfunda.

  Til gamans má geta að lög Bubba njóta mikilla vinsælda í Færeyjum.  Þau eru spiluð á þarlendum böllum og hljómleikum.  Ég á sömuleiðis tvær færeyskar plötur þar sem lag hans Talað við glugganner "coverað".  

3.  Magnús Eiríksson (11,7%)

  Ég kaus Magga Eiríks í þessari könnun.  Ég tel hann vera jafnbesta lagahöfund landsins.  Hann sendir aldrei frá sér slöpp lög (en það hafa bæði Bubbi og Megas gert).  Hann semur gríðarlega mörg lög og er allra lagahöfunda mest gagnrýninn á sjálfan sig.  Sonur minn hefur heyrt kassettur með lögum eftir Magga sem hefur verið hent í ruslið.  Fín lög en ekki nógu öflug að mati höfundar.

4.  Gunnar Þórðarson (11,3%)

  Það munar aðeins % broti á Magga og Gunna.  Eins og Ásthildur Cesil benti á hér á öðrum stað á blogginu þá hefur Gunni ekki verið áberandi að undanförnu.  Ég tel þessa fjóra bestu lagahöfunda landsins vera í sérflokki:  Gunna,  Magga,  Bubba og Megas.  Þeir eru toppurinn burt séð frá því í hvaða sæti þeir lentu nákvæmlega.   

5.  Magnús Þór Sigmundsson (4,7%)

  Að óreyndu hélt ég að Jóhann yrði í 5. sæti en Magnús Þór í því 6.  En Magnús Þór leynir á sér.  Ísland er land þitt er klassík.  Það er líka ansi magnað lagið eftir hann sem Ragnheiður Gröndal söng.  Man í augnablikinu ekki hvað það heitir.  Lög Magnúsar Þórs eru ekki beinlínis slagarar heldur þægileg lög sem lifa án þess að fólk fái leiða á þeim.

6.  Jóhann Helgason (4,0%)

  Jói Helga er lunkinn lagahöfundur.  Sum lög hans eru þannig að maður hugsar um þau sem eitthvað sem getur sómt sér vel á alþjóðamarkaði.  Það háir kannski lagasmíðum Jóa að þau "renna" öll ljúflega en rífa ekki verulega í.  Þessi annmarki kemur best fram á sólóplötum hans.  Hvert og eitt lag er fínt út af fyrir sig en ekkert brýtur upp stemmninguna og gargar á mann. 

7.  Jóhann G. Jóhannsson (3,0%)

  Jói G.  samdi mörg góð lög með Óðmönnum og á sólóplötum.  Síðan fór hann að semja misgóð lög fyrir aðra.  Eða öllu heldur mismetnaðarfull lög fyrir aðra.  Eftir stendur að lag hans Don´t Try to Fool Me er tvímælalaust eitt allra besta íslenska lag poppsögunnar.

Úrslit í könnun um besta íslenska lagahöfundinn

 

   Núna liggja fyrir úrslit í könnun um það hverjir eru bestu íslensku lagahöfundarnir.  Ég einskorðaði valið við þá sem eru innan marka rokkgeirans.  Þar með útilokaði ég góða vísnasöngvahöfunda og ýmsa sem falla utan rokksögunnar:  Atla Heimi,  Jón Múla,  Jón Ásgeirsson,  Hörð Torfa,  Bergþóru Árnadóttur o.s.frv.  Aðrir bloggarar verða að gera könnun um heildardæmið ef áhugi er fyrir hendi.

  Könnunin fór fram í fjórum stigum.  Fyrst fékk ég sérstaka 30 manna dómnefnd til að tilnefna þá lagahöfunda sem helst komu til greina.  Sá listi var langur og við tók grimmur niðurskurður.  Mörgum til skapraunar og ósættis.  Líka mér.  En beygði mig samt undir rök.  Þegar á reyndi voru Megas og Bubbi hnífjafnir upp fyrir 500 atkvæði.  Eftir samráð við dómnefnd og bloggara lét ég kjósa sérstaklega á milli þeirra 2ja.  Ég ætlaði að láta marktæk 500 atkvæði ráða.  En áður en ég vissi af voru atkvæðin orðin 900 og raunhæf úrslit lágu í höfn.  Niðurstaðan breyttist ekkert frá 500 atkvæðum til 9oo. 

  Þannig lýtur listinn út:

1.  Megas (63,3%)

2.  Bubbi (36,3%)

3.  Magnús Eiríksson (11,7%)

4.  Gunnar Þórðarson (11,3%)

5.  Magnús Þór Sigmundsson (4,7%)

6.  Jóhann Helgason (4,0%)

7.  Jóhann G. Jóhannsson (3,0%)

  Samkvæmt öllum forsendum marktækrar könnunar telst Megas vera besti íslenski lagahöfundur rokkgeirans.   

Hverjir hafa "coverað" flest lög eftir Bob Dylan?

 

  Þessi listi er í nýjasta hefti breska tónlistarblaðsins Uncut.  Hann tekur þess vegna fyrst og fremst mið af engilsaxneska plötumarkaðinn.  Ég hef séð í skandinavískum plötubúðum heilu plöturnar þar sem skandinavískir söngvarar syngja lög Dylans.  Eflaust eru líka til minna þekktir engilsaxneskir söngvarar sem hljóðritað hafa lög eftir Dylan.  En þannig er listinn í Uncut:

1.  Joan Baez (29 lög)

2.  Judy Collins (23 lög)

3.  The Byrds (21 lag)

4.  Greatful Dead (19 lög)

5.  Fairport Convention (17 lög)

6.  Bryan Ferry (14 lög)

7.  Joe Cocker (10 lög)

8.  Rod Stewart (9 lög)

9.  Johnny Cash (6 lög)

  Hvert lag er talið bara einu sinni þó að viðkomandi flytjandi hafi sungið það inn á plötur í fleiri en einni útsetningu.     

Frábær hljómsveit

  Aldrei þessu vant átti ég í kvöld leið í bílastæði fyrir framan skemmtistaðinn Classic Rock sportbar í Ármúla 5.  Ég hafði ekki fyrr skrúfað niður bílrúðurnar en yndisleg músík barst mér til eyrna.  Krafturinn var meiri en hjá Geirmundi Valtýs.  Þarf kannski ekki mikið til (nei,  ég segi svona í hálfkæringi.  Geirmundur er sveitungi minn úr Skagafirðinum og góður fyrir sinn hatt.  Bara ekki afgerandi í harðkjarnanum.  Hann er meira í skagfirsku sveiflunni).   Söngurinn var sömuleiðis þróttmeiri.  Rokkið var heldur harðara en hjá hefðbundnum laugardagsballhljómsveitum. 

  Ég gekk á heillandi hljóðið.  Á sviðinu blasti við hljómsveitin I Adapt.  Og komin með tvo gítarleikara,  sem gerirsándið þéttara.  Mér var vorkunn fyrir að kveikja ekki strax á perunni því að þessi frábæra hljómsveit var að spila ný lög sem koma út á plötu eftir hálfan mánuð.  Aldeilis meiriháttar flott lög.  Ég einhenti mér í það auðleysta verkefni að tryggja mér eintak af plötunni á útgáfudegi. 

  Ef platan hljómar eins og hljómleikarnir er mér óhætt að hlakka til.  Ég þarf svo sem ekki að hafa áhyggjur af að tilhlökkunin sé ástæðulaus.  Ég á fyrri plötur þessara snillinga.

  Svo skemmtilega vildi til í fyrra að ég álpaðist óbeðinn og stjórnlaus inn í pönkplötubúð í Berlín.  Á meðan ég tók út stöðuna á plötulager búðarinnar hljómaði úr hátölurum kunnuglegt lag.  Ég áttaði mig samt ekki á því hver var flytjandinn.  Ég spurði afgreiðslufólkið út í það.  Mér til ánægjulegrar undrunar lyfti afgreiðslumaður upp umbúðum af plötu með I Adapt.  Hann lét þess jafnframt getið að þetta væri flott hljómsveit frá Íslandi. 

  Ég átti flest lögin á plötunni á annarri plötu með öðruvísi umslagi.  En var snöggur að kaupa þessa.  Afgreiðslumaðurinn dró upp þýskt tímarit og benti mér þar á jákvæða dóma um plötur með I Adapt.  Ég herjaði út úr honum blaðið og heimkominn arfleiddi ég Birki Fjalar,  söngvara I Adapt,  að blaðinu.  Enda hefði hann ekki trúað sögu minni án þessa mikilvæga sönnunargagns.     

10 mest óþolandi dægurlögin

  Hér er listi yfir þau 10 dægurlög sem pirra fólk mest.  Listinn er unninn af blaðamönnum bandaríska tímaritsins Rolling Stone,  með aðstoð 400 lesenda.  Blessunarlega hefur þetta fólk ekki heyrt lag Eyjólfs Kristjánssonar um Nínu - fyrst að það er ekki á listanum.  Gaman væri heyra hvaða íslensk lög þið eigið erfiðast með að þola.

 1.  Black Eyed Peas, “My Humps”
2.   Los Del Rio,         “Macarena”
3.   Baha Men,           “Who Let The Dogs Out”
4.   Celine Dion,        “My Heart Will Go On”
5.   Nickelback,          “Photograph”
6.   Lou Bega,           “Mambo No. 5″
7.   James Blunt,       “You’re Beautiful”
8.   Spice Girls,          “Wannabe”
9.   Sisqo,                 “The Thong Song”
10. Cher,                  “Believe”

Hremmingar Billa Start

  Tónlistarmaðurinn Billy Start varð fyrir sérkennilegri reynslu á dögunum.  Heimilissíminn hans þagnaði.  Hann kippti sér ekki upp við það.  Reiknaði með að viðgerð stæði yfir hjá Símanum eða eitthvað álíka.  Slíkt hendir. 

  Það næsta sem gerðist var að vinir Billa sögðu honum að maður úti í bæ væri farinn að svara í símann fyrir hann.  Við eftirgrennslan kom í ljós að Síminn hafði tekið símanúmerið hans Billa og afhent ókunnugum. 

  Billy hefur haft þetta sama símanúmer til fjölda ára.  Hann hefur alltaf borgað símreikninginn á gjalddaga. 

  Þegar Billy hafði samband við Símann mætti hann bara dónaskap.  Viðurkennt var að um mistök væri að ræða.  En lítill vilji reyndist vera fyrir því að leiðrétta þau.  Var helst á mönnum að heyra að svona væri þetta og Billy yrði að sætta sig við það.  

  Það var ekki fyrr en í fimmta símtali við Símann sem loksins var fallist á að Billy fengi númerið sitt aftur.  Þá var farið að þyngjast í Billa og hann farinn að byrsta sig.  Daginn eftir var kominn sónn í símann hjá honum.

  Í engu af þeim 5 símtölum sem Billy átti við Símann var beðist afsökunar á mistökunum.  

  Nú bíður Billy spenntur eftir næsta símreikningi.  Það verður forvitnilegt að vita hver verður rukkaður fyrir símtölin sem ókunnugi maðurinn hringdi úr símanúmeri Billa.   

Ósvífni í plötusölu

  Vegna umræðu sem spannst út frá færslu hér fyrir neðan um Sambandsleysi rifjaðist upp fyrir mér 30 ára gömul bernskubrek.  Þau eru fyrnd.  Þess vegna er mér óhætt að leysa frá skjóðunni. 

  Ég var fátækur námsmaður.  En sótti þá sem nú í plötubúðir.  Ég stal slatta af plötum í flestum þessara plötubúða.  Var laginn við það.  Sem kom sér vel þegar ég setti upp Stuð-pönkbúðina.  Þá sá ég strax ef einhver var í þjófnaðarpælingum. 

  Ein af þeim búðum sem ég heimsótti hét Plötuportið.  Hún var til húsa í portinu gegnt Máli og Menningu á Laugarvegi (þar sem Gramm var síðar).   Ég hafði aldrei stolið plötu þar.  En stal mörgum eftir þann atburð sem nú greinir frá.

  Í Plötuportinu rakst ég plötusamloku með Yoko Ono.  Þessi tvöfalda plata fékkst ekki í öðrum plötubúðum í Reykjavík.   Ég keypti hana.

  Þegar ég spilaði plöturnar heima kom í ljós að pressun á þeim var gölluð.  Litlar bólur hér og þar komu í veg fyrir að hægt væri að spila sum lögin óbrengluð (nálin hoppaði þegar hún mætti bólunum).  Útgefandinn var Apple,  plötufyrirtæki Bítlanna.  Þar á bæ höfðu menn tekið upp á því að í stað þess að henda lítillega gölluðum plötum með öðrum en Bítlunum var skellt á þær brúnum myndum af epli (í stað græns) og plöturnar seldar á smotterí til að gefa fólki kost á því að kynnast músík artista fyrirtækisins. 

  Plötuportið hafði keypt plötur á "slikk" en seldi á fullu verði.  Þegar ég ætlaði að skila gallaðri plötunni í Plötuportinu var ekki við það komandi..  Ég gekk í Neytendasamtökin og fékk þau í lið með mér.  Eftir mikið þref, mikil læti og hótanir tókst að skila plötunni og fá inneignarnótu. 

  Ég var ósáttur yfir ósvífninni hjá Plötuportinu.  Ég tók óáteknar kassettur út á inneignina og stal nokkrum plötum í leiðinni.  Hélt síðan áfram næstu vikur að stela plötum þar.  Rispaði líka slatta af plötum í plöturekkunum og víxlaði hellingi af plötum á milli plötuumslaga. 

  Á þessum árum fengu allir útborgað á föstudögum.  90% af allri plötusölu fór fram á föstudögum.  Ég eyðilagði næstu föstudaga hjá Plötuportinu.  Mætti við inngang Plötuportsins fyrir opnun og braut tannstöngla í skráargati útihurðarinnar.  Sprautaði stundum lími (tonnataki) í skráargatið og í öðrum tilfellum sílikoni í hurðarfalsinn. 

  Oft var vel liðið á dag áður en tókst að opna búðina við illan leik með tilheyrandi kostnaði. 

  Í símaskránni fann ég nöfn fólks úti á landi.  Ég hringdi í þeirra nafni ítrekað í Plötuportið og bað um væna pakka af hinum ýmsu vinsælu plötum í póstkröfu. 

  Það var gaman að fylgjast með starfsfólki Plötuportsins þramma með fangið fullt af póstkröfupökkum á Pósthúsið.  Jafn gaman var að fylgjast með því þramma með sömu pakka aftur í verslunina af Pósthúsinu.  Viðtakendur höfðu ekki leyst út póstkröfurnar.  Plötuportið sat uppi með póstkostnað.

  Ég sendi út um allan heim rándýr símskeyti með löngum textum á símanúmer Plötuportsins.  Las upp heilu greinarnar úr poppblöðum í þessi skeyti.  Ágreiningur vegna reikninga fyrir þessi skeyti leiddi til þess að Síminn lokaði síma Plötuportsins.  Það var ekki gott fyrir plötubúð að vera með lokaðan síma.  Kaupendur hringdu iðulega í plötubúðir til að vita hvort að þessi eða hin platan fengist,  létu símleiðis taka frá fyrir sig plötur og pöntuðu plötur í kröfu út um allt land.   

  Áður en símanum var lokað hélt ég símalínu Plötuportsins heilu og hálfu dagana.  Fór í símklefana á Lækjartorgi.  Hringdi í Plötuportið og fyllti peningarennuna af tíköllum. 

  Þegar mest var að gera í Plötuportinu síðdegis á föstudögum pantaði ég tertur og fleira,  meðal annars frá Hressingarskálanum og víðar,  í Plötuportið.  Það var skondið að fylgjast með starfsfólki Plötuportsins eiga í erfiðleikum með að afgreiða viðskiptavini vegna leigubílstjóra með fangið fullt af rjómatertum reyna að fá greitt fyrir pöntunina.

  Sitthvað fleira dundaði ég mér við til að hefna mín á ófyrirleitni Plötuportsins.  Ég er áreiðanlega búinn að gleyma mörgum hrekkjunum.  Það liðu ekki margir mánuðir þangað til Plötuportið lokaði.  Reksturinn var í klessu.  Ég hugsaði með mér að þar með væri lokið ósvífnum verslunarháttum þar á bæ.

  Fyrir örfáum árum komst eigandi Plötuportsins í fréttir.  Þá rak hann gistiheimili.  Hann fékk þann frægan handrukkara til að lemja í klessu einn leigjanda sinn.  Sá var fárveikur og með hendur í gipsi eftir handleggsbrot.  Handrukkarinn fékk dóm fyrir barsmíðarnar.  Mig minnir að eigandinn heiti Ragnar.