Ríkisrekna mannanafnalöggan rassskelt eina ferðina enn

  Það er að verða dálítið staglkennt hjá mér að fjalla um ríkisreknu íslensku mannanafnalögguna.  Hún er brandari út í eitt.  Súrrealískt dæmi um leikhús fáránleikans.  Á dögunum átti ég samtal við kanadískan mann.  Íbúar Kanada eru rösklega 35 milljónir.  Þar hafa ekki komið upp nein vandamál með mannanöfn - þrátt fyrir að samfélagið sé blessunarlega laust við ríkisrekna mannanafnalöggu. Hann sagði mér að besti brandari sem hann geti sagt í Kanada sé af ríkisreknu íslensku mannanafnalöggunni. Þá leggjast þarlendir í gólfið í hláturskrampa yfir fáránleikanum.

  Íslenskur vinur minn,  búsettur í N-Karólínu,  hefur sömu sögu að segja.  Kaninn skríkir úr hlátri þegar honum er sagt frá ríkisreknu íslensku mannanafnalöggunni.  

  Fyrir helgi hnekkti Héraðsdómur Reykjavíkur banni mannanafnalöggunnar á millinafninu Gests.  Mannanafnalöggan taldi brýna nauðsyn á takmörkun svo léttúðugs nafns.  Almannahagsmunir væru í húfi.  Skipti engu að drengurinn var nefndur í höfuð á móðurbróðir sínum.  Jafnframt gekk einn þekktasti plötuútgefandi,  grínari,  trommuleikari og hljómsveitarstjóri Íslands áratugum saman undir nafninu Svavar Gests.  Gott ef stjórnmálamaðurinn Svavar Gests,  fyrrum ráðherra og sendiherra, er ekki einnig í daglegu tali kallaður Svavar Gests.  

  Íslenska ríkisrekna mannanafnalöggan er út í hött.  Hún hefur tapað hverju einasta dómsmáli bæði hérlendis og erlendis.  Það undirstrikar ruglið. En fyrst og síðast snýst málið um það að mannanafnalögga er í toppsæti yfir fáránlegustu ríkisreknu óþurftarfyrirbæri samfélagsins.    

    

Kynsvall með markmiði

  Fréttir af Eiturlyfjastofnun Bandaríkjanna,  DEA,  vekja upp spurningar.  Um leið og þær vekja til umhugsunar.  Fjöldi starfsmanna stofnunarinnar,  lögreglumenn,  var ofdekraður af eiturlyfjamafíunni.  Hún hlóð á þá gjöfum af ýmsu tagi.  Þar á meðal þykkum seðlabúntum og skemmtilegum byssum.  Til viðbótar voru lögreglumennirnir ofaldir í langvarandi og fjölbreyttu kynsvalli með vændiskonum á snærum eiturlyfjabaróna.  Sumir starfsmenn DEA þurftu meira en aðrir. Þá var gripið til þess ráðs að borga vændiskonum með beinhörðum peningum af tékkareikningi Eiturlyfjastofnunar Bandaríkjanna.  

  Í síðasta mánuði var flett ofan af vinnubrögðum lögreglumannanna.  Nokkrir þeirra voru í kjölfarið skammaðir.  Þar af voru sumir leystir frá störfum í tvær vikur.  

  Lögreglumennirnir hafa sitthvað sér til málsbóta.  Sumir stunduðu kynsvallið í von um að veiða upp úr vændiskonunum leyndarmál um eiturlyfjabarónana.  Aðrir höfðu ekki hugmynd um það hver bauð þeim í kynsvallið.  Þeir héldu að það væru bara einhverjir ókunnugir góðviljaðir og gestrisnir menn úti í bæ.  Það hefði verið dónaskapur að hafna því sem þeir buðu.  

  Þegar fjölmiðlar komust í málið hitnaði undir yfirmanni Eiturlyfjastofnunar Bandaríkjanna.  Góðri konu sem má ekki vamm sitt vita.  En í útlöndum segja yfirmenn stofnana af sér undir svona kringumstæðum.  Hún lætur af störfum um miðjan maí.  Þegar dómsmálaráðherra Bandaríkjanna tilkynnti um afsögn hennar þá hlóð hann á hana lofi.  Önnur eins sómamanneskja hefur ekki gengið á jörðinni síðan María mey rölti kasólétt um torg og grundir með barn undir belti eftir kvöldstund með guði. 

  

Segir af sér vegna kynsvalls

Vopnaðir innbrotsþjófar fengu hirtingu. Ekki fyrir viðkvæma!

  Fjörtíu og níu ára gamall maður svaf vært ásamt konu sinni í Cordoba í Argentínu.  Um klukkan hálf fjögur var þögnin í húsinu rofin.  Það leyndi sér ekki að óboðnir gestir höfðu brotist inn í íbúðina.  Maðurinn spratt á fætur eins og stálfjöður til að kanna málið.  Fyrr en varði stóð hann fjögur ungmenni að verki;  þrjá drengi og eina stúlku.  

  Tveir drengjanna voru vopnaðir byssum.  Þeim gafst ekki tóm til að munda þær til gagns.  Maðurinn brá eldsnöggt japönsku samuraia-sverði á loft og lagði til þeirra.  Hann kunni að beita því.  Innbrotsþjófarnir komu engum vörnum við.  Eina ráðið var að flýja eins hratt og fætur toguðu og forða sér á bíl.  Ökuferðin fékk snautlegan endi. Ökumaðurinn leið út af vegna blóðmissis og klessukeyrði bílinn.  Farþegarnir voru engu betur settir.  Bíllinn flaut í blóði.

  Ræningjarnir verða ekki til stórræða á næstunni.  Þeir fá að sleikja sárin á bak við lás og slá.  Þeir munu bera ljót ör það sem eftir er.  

   

Kristin hljómsveit í blóðugum átökum við lögregluna

  Bandaríska hljómsveitin Matthew 24 now er þekkt fyrir kristilegan boðskap.  Þetta er svokölluð guðspjallahljómsveit (gosepel).  Enda veitir ekkert af að boða kristilegan kærleika,  ást og frið hvar sem þvi verður viðkomið.  Í heimi þjáðum af ofbeldi, andúð og hatri,  fordómum og heift er kærleikur og ást sterkasti mótleikurinn.    

  Á dögunum lentu liðsmenn hennar í útistöðum við starfsmenn matvörumarkaðarins Walmart í Arizona.  Walmart er bandaríska Bónus-keðjan (ódýrasta lágvöruverslunin). Lögreglan var kölluð til.  Þá brá svo við að liðsmenn hljómsveitarinnar buðu ekki fram vinstri kinnina heldur hnefa.  

  Þegar á leið átök var gripið til skotvopna.  Einn í hljómsveitinni var skotinn til bana.  Lögreglumaður var einnig skotinn.  En tórir.

  Áríðandi er að taka fram að framganga liðsmanna Matthew 24 Now er ekki til fyrirmyndar né dæmigerð fyrir hegðun milljarða kristinna.    

  Hér má sjá myndband af atburðarrásinni.  Betur hefði farið á faðmlögum,  knúsi og blessun.    

Geggjuð söfnunarárátta

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Um 2% manna eru haldin söfnunaráráttu.  Alvöru þráhyggjukenndri áráttu.  Við erum ekki að tala um þá sem eiga 500 geisladiska af ýmsu tagi með flytjendum úr öllum áttum, 100 DVD og 20 sokkapör.  Við erum að tala um þá sem safna öllum geisladiskum er tengjast einum tilteknum tónlistarmanni eða hljómsveit; öllum DVD með tengingu við viðkomandi - jafnvel mjög langsóttum.  Jafnframt allskonar glingri og dóti merktu hlutaðeigandi (glös, lyklakippur, pennar, skyrtubolir, húfur, veggmyndir o.s.frv.).

  Krakkar og unglingar fara iðulega í gegnum tímabil söfnunar.  Það er eðlilegur liður í þroska til sjálfstæðis,  svo og eðlilega keppnisáráttu og þörf til að sanna sig; skara fram úr.  Svo eldist það af þeim. Þegar söfnunaráráttan heldur áfram og eflist með aldrinum er um arfgenga þráhyggju að ræða.  Hún tengist taugaboðefnum (serótíni og dópamíni) og stafar af ofnæmisviðbrögðum við sýkingu.  Hún flokkast sem geðröskun í flokki með Tourette,  einhverfu og geðklofa. Einstaklingurinn hefur ekki fulla stjórn á sér.  Áráttan ræður för.       

 Söfnunarárátta getur tekið á sig ýmsar og óvæntar myndir.  Bandarísk kona, Liana Barientos, safnar eiginmönnum.  Hún sætir ákæru fyrir að eiga í eiginmannasafni sínu 10 stykki.  Þeir vissu ekki hver af öðrum fyrr en nýverið.  Mesta athygli vekur að þeir eru mismunandi.    

  

Giftist 10 sinnum án þess að skilja

Hver er vitlaus?

   Ingibjörg Kristjánsdóttir kemur brött inn í umræðuna með greinarstúfi í Fréttablaðinu í dag.  Þar heldur hún því fram að vitlaus Ólafur hafi verið dæmdur til fangelsisvistar vegna saknæms blekkingarleiks í svokölluðu Al-Thani máli.  Ég þekki þennan Ólaf ekki persónulega og treysti mér ekki til að staðfesta eða þræta fyrir að hann sé vitlaus.  Konan þekkir hann - ætla ég.  

   

Stendur ekki og fellur með símtalinu

Nakinn og blóðugur

  Á fyrri hluta áttunda áratugarins var kunningi minn fréttamaður á einu af dagblöðum þess tíma.  Hann náði að hlera talstöðvarrás lögreglunnar í Reykjavík.  Þannig komst hann að mörgum fréttnæmum atburðum.

  Einn daginn heyrði vinurinn að lögreglubílar voru kallaðir upp.  Nakinn og blóðugur karlmaður hafði sést á hlaupum við gamla kirkjugarðinn við Suðurgötu.  Lögreglubílum var stefnt á svæðið til að svipast um eftir manninum.

  Úr einum lögreglubíl var tilkynnt að hann væri á leið þangað.  Nokkru síðar kom uppkall þaðan:  "Eru þið með nánari lýsingu á manninum?"  

  

Nakinn karlmaður á Sæbraut

Jón Þorleifsson aðstoðaði Rannsóknarlögregluna

  Jón Þorleifsson,  verkamaður og rithöfundur,  var afar ósáttur við Gvend Jaka (Guðmundur J.  Guðmundsson).  Jakinn var alþingismaður og formaður verkalýðsfélagsins Dagsbrúnar.  Iðulega titlaður verkalýðsforingi.  Jón kallaði hann verkalýðsrekanda.

  Ég hef áður sagt frá samskiptum Jóns og Gvendar Jaka.  Hægt er að fletta því upp á hlekk hér fyrir neðan.

  Svo bar við eitt árið að skipafélagið Hafskip fór á hausinn.  Björgólfur Guðmundsson og fleiri sem þar réðu ferð voru dæmdir sakamenn í því uppgjöri.  

  Við rannsókn málsins uppgötvaðist að Hafskip og Eimskip höfðu sameiginlega lagt í sjúkrasjóð handa Gvendi Jaka.  Þetta var íslensk spilling.  Sárasaklaus.  Gvendur þurfti að leggjast inn á spítala í útlöndum.  Albert Guðmundsson,  alþingismaður og ráðherra,  hafði milligöngu um að smala í sjúkrasjóð handa honum.  Framlag skipafélaganna var greitt undir borði í beinhörðum peningum.  Albert stal hluta af upphæðinni.  Eða þannig.  Stakk nokkrum seðlabúntum í sinn vasa og hélt þeim þar fyrir sig.  Eins og gengur.

  Sem formaður Dagsbrúnar þurfti Gvendur að kljást við forráðamenn skipafélaganna í harðvítugri baráttu fyrir bættum kjörum verkamanna.  Gvendur var í einkennilegri stöðu er hann á sama tíma þáði peninga undir borði frá viðsemjendum sínum.

  Jón Þorleifs var ekki einn um að finnast þetta lykta af mútum.  Hann settist við skriftir.  Hann skráði niður á blað rökstuddar grunsemdir sínar um að Gvendur hefði óhreint mjöl í fleiri pokahornum.  Þetta var mikil greinargerð.  Það tók marga daga að klambra henni saman.  Síðan tók Jón af henni tvö ljósrit.  Hann fór með frumritið til Rannsóknarlögreglunnar - til að auðvelda henni að rannsaka þátt Gvendar Jaka í "mútumálinu".  

  Öðru ljósritinu hélt Jón til haga fyrir sig.  Hitt fór hann með heim til Gvendar Jaka.  Afhenti honum það með þeim orðum að hann væri að hjálpa lögreglunni að rannsaka glæpaferil hans.  Að sögn Jóns var Gvendi brugðið við tíðindin og fámáll,  sem aldrei áður.  

  Jón var ekki fyrr kominn heim til sín en hann mundi eftir fleiri grunsemdum sínum um óheiðarleika Gvendar Jaka.  Það var ekki um annað að ræða en setjast aftur við skriftir. Að nokkrum dögum liðnum var Jón kominn með viðbótargreinargerð,  álíka stóra og hina fyrri.  Hann hafði sama hátt á:  Lögreglan fékk frumritið.  Sjálfur hélt hann eftir ljósriti og fór með annað heim til Jakans.  

  Jón ljómaði af gleði sigurvegarans er hann sagði frá:  "Það leyndi sér ekki að Gvendur hefur gríðarmiklar áhyggjur af málinu.  Hann var eins og ósofinn og tuskulegur.  Ég get svo svarið það að hann er búinn að eldast um mörg ár á þessum fáu dögum er liðu á milli þess sem ég lét hann fá afritin."

    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Fleiri sögur af Jóni hér 

   

  

  

Hvergi sér fyrir enda á íslenska mannanafnagríninu

  Mannanafnanefnd hefur mótmælt því harðlega að vera lögð niður.  Það er gott grín.  Eins og allt sem að mannanafnanefnd snýr.  Þessi nefnd hefur aldrei verið annað en til mikillar óþurftar,  kostnaðar og aðhláturs.  Ekki aðeins á Íslandi heldur víða um heim.

  Mannanafnanefnd óttast umfram annað að án síns nafnalögguhlutverks muni stúlku vera gefið nafnið Sigmundur.  Ég deili þeim áhyggjum - óháð því hvort að nafninu sé klínt á stúlku, dreng eða heimilishundinn.

  Inn á milli hefur nefndin verið flengd fram og til baka af Mannréttindadómstól Evrópu.  Og þykir það gott.  Skemmst er að minnast afgreiðslu á hinu mjög svo fallega kvenmannsnafni Blær.  Sem er einnig til sem fallegt karlmannsnafn.  Og nákvæmlega ekkert að því.  Nema síður sé.

  Nú hefur Þjóðskrá hótað að beita fjársektum foreldra sem í óþökk mannanafnanefndar kalla dóttir sína Alex:  547.500 kr. á ári (1500 kr. á dag),  takk fyrir.  Geggjunin er spaugileg.  En getur verið foreldrunum dýr. 

  Vonandi hefur innanríkisráðherra bein í nefinu til að bregðast sköruglega við og rassskella forpokaða embættismenn mannanafnanefndar og Þjóðskrár.  Og um leið að leggja hina fáránlegu og illilega óþurftar mannanafnanefnd niður.  

  Alex er fallegt nafn,  hvort sem er á strák eða stelpu.  Ein þekktasta sálarsöngkona Breta ber þetta nafn með reisn,  Alex Hepburn heitir hún.  Ég hef líka lúllað hjá breskri sjónvarpskonu sem heitir Alex.  Það var gaman.  Síðar póstsendi ég henni íslenskt Nóa konfekt.  Henni þótti það gott.   

 

Ljótir glæpamenn eru handteknir aftur og aftur

  Eitt einkennir glæpamenn umfram annað:  Þeir eru ljótir.  Svo ljótir að iðulega kemst upp um þá vegna þess.  Þeir nást vegna þess hvað þeir eru áberandi ljótir.  Það þarf ekki að fletta upp á mörgum síbrotamönnum til að sjá hvað þeir eru áberandi ljótir.

 Þetta hefur verið rannsakað til margra ára í Bandaríkjunum.  Niðurstaðan er öll á einn veg:  Glæpamenn eru ljótir.  Um það má lesa hér 

 Til þessa er einungis vitað af tveimur þokkalega vel útlítandi síbrotamönnum.  Annar er ungur drengur.  Hinn ung stúlka.  Ef þau láta sér ekki segjast er næsta víst að þau verði ljótunni að bráð.

  Hér eru myndir - valdar af handahófi - af nokkrum þekktum síbrotamönnum:

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessi er í Flórida.  Gengur undir gælunafninu Dracula.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daman er góðkunningi lögreglunnar í Flórída. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Glæpagutti í Kaliforníu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 Það vantar neðri hlutann á höfuð glæpadrengsins í Phoenix.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Framan á þennan krimma vantar nef og varir.

 

 

 

 

 

 

 

 

Breskir glæpamenn eru lítið skárri en þeir bandarísku.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Texas-glæpakvenndi.

 

 

„Sæta“ glæpastúlkan handtekin aftur