Grænfriðungar eyðilögðu 2000 ára gamlan friðlýstan dýrgrip

 Tveir tugir grænfriðunga (Greenpeace) eiga yfir höfði sér átta ára fangelsi í Perú.  Þeir eru sakaðir um að hafa eyðilagt 2000 ára gamlan friðlýstan dýrgrip.  Það er svokölluð Nazca teikning á jörð.  Hún er afgirt.  Aðgangur er bannaður.  Enda nýtur teikningin sín aðeins úr lofti séð. 

  Grænfriðungarnir brutu sér leið inn á svæðið í skjóli nætur.  Þar máluðu þeir á jörðina textann  "Time for Change!  The Future is Renewable.  Greenpeace".       

  Embættismenn í Perú segja að grænfriðungar hafi valdið ómetanlegum skaða.  Verksummerki eftir skemmdarvargana verði sýnileg næstu mörg hundruð árin.  Jafnvel 1000 ár.

  Ástæða skemmdarverksins var að koma skilaboðum til alþjóðlegrar loftlagsráðstefnu í Perú.   

Hvaða þjóðir njóta mesta netfrelsis?

  Í útlöndum er til stofnun sem mælir netfrelsi hinna ýmsu þjóða.  Hún heitir Freedom house.  Allt sem snýr að netfrelsi er skoðað.  Meðal annars út frá því hvort eða hvaða skorður yfirvöld setja á umgengni almennings við netið.  Til að mynda hvort að einhver forrit séu bönnuð eða aðgengi að þeim takmörkuð og bara allskonar.  Listinn yfir þær þjóðir sem búa við mesta netfrelsi er forvitnilegur.  Ekki síst fyrir okkur Íslendinga.  Þessi lönd tróna á toppnum:

1  Ísland

2  Eistland

3  Kanada

4  Ástralía

5  Þýskaland 

  Íranar búa við minnst netfrelsi.  Þar er eiginlega flest blokkerað eða stranglega bannað.  Sýrlendingar koma þar næst.  Síðan eru það Kínverjar.  Kúbanar eru í fjórða neðsta sæti.  Á hæla þeirra koma Eþíópar.

  Ekki reyndist unnt að mæla netfrelsi í N-Kóreu.  Enginn þeirra íbúa sem rannsóknarteymið ræddi við þar í landi hafði hugmynd um hvað internet er.    

-----------------------------------------------------------

  

Bónus blekkir neytendur gróflega

  Netmiðill Atla Fannars Bjarkasonar, Nútíminn,  vekur í dag athygli á því að í verslunum Bónus sé nú fyrir jól á boðstólum Bónus-konfekt í kílóa öskjum.  Svo einkennilega vill til að umbúðirnar eru stæling á kílóa öskjum af konfekti frá Nóa  (http://nutiminn.is/bonus-konfekt-likist-noa-konfekti-neytendastofa-kannar-malid/ ).  Ekki aðeins er framhlið umbúða stæling heldur líka er lögun (stans) kassans sá sami.    

  Á vesturlöndum er neytendavernd víðast í þokkalegu horfi.  Ódýrar eftirlíkingar af hágæðavörum eru ólöglegar.  Þegar gengið er svo langt með eftirlíkinguna að hún er skreytt vörumerki fyrirmyndarinnar þá er hún ekki tollafgreidd heldur fargað.  Jafnframt er innflytjandinn sektaður.

  Í öðrum tilfellum kemur til kasta Neytendastofu eða systurstofnana hennar að taka snöfurlega á eftirlíkingadæmum.  Oft í kjölfar þess að Neytendasamtök eða systursamtök hafa skoðað málið og fellt sinn úrskurð.

 Hérlendis hafa Neytendasamtökin staðið sig með prýði í svona eftirlíkingamálum.  Það sama verður ekki sagt um Neytendastofu.  Nægir í því sambandi að benda á að til fjölda ára hefur heildsalan Eggert Kristjánsson ehf fengið átölulaust að selja ódýrt hvítt ginseng í umbúðum sem eru stæling á umbúðum Rauðs Eðal Ginsengs.  Og það þrátt fyrir ítrekaðar kærur og ábendingar um vörusvik og augljósar blekkingar varðandi innihaldslýsingar,  vöruumbúðir og margt fleira.

 Vörusvik hafa þann eina tilgang að svindla á neytandanum.  Blekkja hann til að kaupa lakari vöru.  

  Hver er ávinningur seljandans af því að blekkja viðskiptavini til að kaupa lakari vöru?  Hann er fjárhagslegur gróði.  Lakari varan er miklu ódýrari í framleiðslu (ódýr og léleg hráefni notuð í stað dýrra hágæða hráefna). Það stundar enginn svona svindl nema verðmunur sé mikill.  Þess vegna getur svindlarinn jafnan verðlagt svikavöruna aðeins lægra verði en fyrirmyndina.  Viðskiptavinurinn er þess vegna ginnkeyptari út á það eitt.  Hann telur sig hafa komið auga á hagstæðara verð á vörunni.  

  Fyrirtæki sem framleiða og selja ódýrar eftirlíkingar afhjúpa eðli sitt og viðhorf gagnvart viðskiptavininum.  Viðskiptavinurinn er ekki annað en tækifæri til að svindla á.  Í lok dags er salan gerð upp og hlegið að viðskiptavininum alla leið í bankann.

---------------------------

  Í þessi samhengi má rifja upp að Atli Fannar var söngvari yndislegrar hljómsveitar,  Haltrar hóru:  

         

Byssan er saklaus

  Byssur drepa engan.  Þessu halda margir fram í kjölfar þess að hafa sett upp spekingslegan svip og tekið í nefið.  Ef vel er að gáð er það alveg rétt að byssur drepa engan.  Ekki fremur en handsprengjur,  kjarnorkusprengjur,  eldflaugar,  eiturefnavopn eða rafmagnsstóllinn.  Það er ástæðulaust að agnúast út í þetta dót.  Drápstækin eru saklaus uns sekt er sönnuð.  Sökin liggur hjá manneskjunum sem misnota leikföngin.  Svo geta alltaf orðið slys.  Eins og gengur.  Þau gera ekki boð á undan sér.

 

    

Skotinn til bana fyrir slysni

Tónlistarmaðurinn Charles Manson

  Þetta má ekki hljóma eins og ég sé að upphefja bandaríska nasistann Charles Manson.  Að sjálfsögðu fyrirlít ég hann og hans glæpagengi.  Framhjá hinu verður ekki litið:  Að hann er hluti af sögu rokksins.  Hann var í slagtogi með brimbrettahljómsveitinni The Beach Boys.  Hún gaf út plötu með sönglagi hans Never Learn Not To Love.

  Hljómsveitin Guns N' Roses krákaði (cover song) lag CM Look At Your Game,  Girl á plötunni Spaghetti Incident.  

  

  Gothrokkarinn Marilyn Manson kennir sviðsnafn sitt við Charles Manson og róttæka anti-rasistann Marilyn Monroe.  Hann hefur sent frá sér sönglag Charles My Monkey.  

 

 

  Frægasta rokklag tengt CM er Bítlalagið Helter Skelter.  CM taldi það vera skilaboð til sín um að blökkumenn væru að gera byltingu í Bandaríkjum Norður-Ameríku og taka þar yfir.  Þar með réðist hann til atlögu.  Fékk gengi sitt til að drepa fólk og skrifa á veggi með blóði fórnarlambanna slagorð sem áttu að virka eins og þau væru skrifuð af blökkumönnum.  Það átti að æsa hvítt fólk upp og fá það til að ráðast gegn hörundsdökkum.     

 

Ást blóðþyrsta brjálæðingsins

Lögreglan treður ruslfæði ofan í unglinga

 

  Hamborg er nafn á þýskri hafnarborg.  Næst fjölmennustu borg Þýskalands.  Hún er frægust fyrir að hafa fóstrað frægustu og áhrifamestu hljómsveit heims,  Bítlana,  í árdaga;  í upphafi sjöunda áratugarins.  Það var áður en Bítlarnir slógu í gegn á heimsvísu.

  Ástmar heitinn,  vinur minn (bróðir Röggu Gísla), var líklega einn fárra Íslendinga til að heyra í Bítlunum í Hamborg.  Hann var að vísu ekki 100% viss.  Hann slæddist inn á skemmtistað.  Þar spilaði ensk unglingahljómsveit öll uppáhalds bandarísku rokk og ról lög Ása.  Söngvararnir skiptust á að öskursyngja lögin.  Það sem var ennþá skemmtilegra var að á milli laga grínuðust þeir mikið hver við annan og voru rosalega fyndnir.  Þýskir áheyrendur skildu kannski ekki enskuna.  En Ási skemmti sér konunglega.  

  Bítlarnir átu meira af dópi en hamborgurum í Hamborg.  Þýskir iðnaðarmenn snæddu hinsvegar hamborgara. Það er að segja hveitibrauðssamloku með kjötbollu á milli.  Þannig gátu þeir snætt nestið sitt án hnífapara.

  Þegar ég fór fyrst til Færeyja, 1993,  ásamt syni mínum þá var keyptur hamborgari.  Hann var hveitibrauðssamloka með kjötbollu á milli.  Þegar undrun var nefnd yfir þessari útfærslu á hamborgara var vísað til þess að svona væri ekta hamborgari að hætti iðnaðarmanna í Hamborg.

  Vestur í N-Ameríku þróaðist hamborgarinn yfir í að kjötbollan varð flöt.  Þannig passar hún betur við hveitibrauðið.  

  Hveitibrauðssamloka með flatri bollu úr kjöthakki er skilgreind sem ruslfæði.  Sósum er sullað með. Mörgum þykir hamborgari vera bragðgóður skyndibiti.  Hampa því að í dag er snifsi af salatblaði með.  Jafnvel rauðlaukur,  tómatsneið og ostur.

  Í Prince Albert í Kanada stendur lögreglan nú fyrir sérkennilegri tilraun.  Þar er fylgst með ungu fólki.  Þau ungmenni sem sýna af sér góða hegðun eru verðlaunuð af löggunni með hamborgara. Til að mynda ef sést til unglings taka upp rusl og henda í ruslafötu.  Eða þegar unglingur virðir rautt ljós við gangbraut.  

  Lögregluþjónn sem verður vitni að slíku stekkur fram og gefur unglingnum inneignarmiða á hamborgara.  Hugmyndin er áhugaverð.  Tilgangurinn er góður:  Þetta er hvatning til góðrar hegðunar ungmenna.  Þetta er einnig jákvætt átak til að skerpa á skilningi á því að lögregluþjónar séu þjónar fólksins og samfélagsins;  einnig í þágu góðrar hegðunar.  Spurning er hinsvegar sú hvort að heppilegt sé að troða ruslfæði ofan í fyrirmyndarunglinga.  

   

 

 

 

Dýrt í Noregi

  Á síðustu árum hafa Íslendingar í þúsundatali flutt búferlum til Noregs.  Þeir láta vel af sér og sínum þar.  Sumir þeirra geta ekki haldið aftur af sér og gaspra um að vera komnir á tvö- eða þrefaldan launataxta í samanburði við það sem býðst á Íslandi.  En ekki er allt sem sýnist.  Þegar betur er að gáð kemur í ljós að sumt er dýrara í Noregi en á Íslandi.

  Dæmi:  Ungur Norðmaður á níræðisaldri tók einn sólríkan sumardag eftir því að rafmagnsinnstunga var laus í kjallara íbúðar hans.  Fyrstu viðbrögð voru þau að festa hana sjálfur.  Eftir að hafa tekið síðdegisblund komst hann að þeirri niðurstöðu að tryggara væri að fá fagmann í verkið.

  Hann hringdi í rafvirkja.  Sá mætti með bros á vör,  festi innstunguna og þáði kaffi og norska hveitibollu með sultu.  Hann sagði að reikningurinn kæmi í pósti. 

  Maðurinn var orðheldinn.  Reikningurinn kom.  Hann hljóðaði upp á rúma kvartmilljón (13.750 norskar krónur x 18,5).  Ellilífeyrisþeginn hélt að núlli væri ofaukið fyrir mistök en borgaði þó upphæðina þegar í stað.  Síðan hringdi hann í rafvirkjann og gerði grein fyrir grun sínum. 

  Nei,  rafmagnskallinn sagði að reikningurinn væri samkvæmt taxta.  Ellilífeyrisþeginn hafði fátt fyrir stafni.  Hann tók þess vegna upp á því að skrifa rafvirkjanum sendibréf.  Þar hótaði hann málsókn.  Varð rafvirkinn þá hvumsa.  Í fátinu bauðst hann til að lækka reikninginn um 150 þúsund kall. 

  Síðan leið og beið.  Þrátt fyrir eftirrekstur skilaði endurgreiðslan sér ekki.  Þá var sjónvarpsstöðin TV2 sett í málið.  Hún gróf upp að frá 2011 hefði rafvirkinn margsinnis verið kærður fyrir svipuð atvik.  Skyndilega varð rafvirkinn gríðarlega áhugasamur um að endurgreiða ellilífeyrisþeganum 150 þúsund kallinn og koma málinu úr sögunni.

 

  

Ungabarn í lífshættu skríðandi á klettabrún

  Myndin hér fyrir ofan hefur vakið undrun,  hneykslun og reiði.  Á henni efst til hægri sést ungabarn skríða óstyrkum fjórum fótum á klettabrúninni.  Fall þarna fram af er 604 metrar.  Á síðustu árum hafa margir látist við að falla fram af klettinum.  Enginn sem fellur lifir það af. 

  Faðirinn tekur ljósmynd af glannaskapnum.  Hann hefur enga möguleika á að grípa inn í ef krakkinn veltir sér og rúllar.   Móðirin krýpur nær.  Samt er hún of langt frá barninu.  Skríðandi barn getur verið eldsnöggt að velta sér.   Fjarlægð móðurinnar ræðst af því að hún er að leyfa bóndanum að ná ljósmynd af barninu aleinu að skríða á klettasnösinni yfir gapandi hyldýpinu. 

  Mörgum þykir sport í því að glannast á klettabrúninni.  Það er í góðu lagi - þó að dauðaslys hafi hlotist af.  En að glannast með líf ungabarns,  óvita,  til þess eins að ná glæfralegri mynd er ekki til eftirbreytni. 

 

  Kletturinn er í Noregi og kallast Predikunarstóllinn.  Nokkur umræða hefur farið fram um það hvort að ástæða sé til að girða klettabrúnina af.  Sú skoðun er ofan á að með því myndi kletturinn tapa náttúrulegu aðdráttarafli sínu.  Einnig hitt að glannar muni ekki láta einhverja girðingu eða grindverk hindra sig í glannaskap.  Þvert á móti þætti þeim svoleiðis vera ennþá meiri áskorun fyrir sig.   

Embættismenn skemmta sér

  Margar reglur eru skrítnar,  kjánalegar og til mikillar óþurftar.  Opinberir embættismenn skemmta sér aldrei betur en þegar þeir fá tækifæri til að beita þessum reglum.  Þá kumra þeir innan í sér.  Sjálfsálit þeirra fer á flug þegar þeir fá að þreifa á valdi sínu.

  Nýjasta dæmið er bann Samgöngustofu,  staðfest af ráuneyti Hönnu Birnu og aðstoðarmanna hennar - annar í fríi (ríkisvæddur frjálshyggjudrengur með 900 þús kall í mánaðrlaun á ríkisjötunni),  á innfluttum bíl frá Bretlandi.  Stýrið er hægra megin.  Margir slíkir bílar eru og hafa verið í umferð á Íslandi.  Án þess að nokkur vandræði hafi hlotist af.  Bílar með stýri hægra megin aka vandræðalaust um Evrópu þvers og kruss.  Ég man ekki betur en að söngkonan Ragga Gísla hafi ekið með reisn á þannig bíl um götur Reykjavíkur.  Ég hef ekið í breskri vinstri umferð á bíl með stýri vinstra megin.  Ekkert mál.  

  Þetta hefur lítið sem ekkert með umferðaröryggi að gera (þó að því sé borið við).  Þetta hefur aðallega með það að gera að farþegum sé hleypt út gangstéttarmegin í stað þess að æða út í umferðina.  

  Enda má flytja inn til landsins bíl með stýri hægra megin ef að hann er hluti af búslóð og eigandinn hafi átt hann í sex mánuði.  Hvers vegna sex mánuði?  Það er meira töff en fimm mánuðir.  Búslóð þarf lágmark að samanstanda af stól og borði.  Það auðveldar dæmið ef að pottur er með.     

  Hinn möguleikinn er að hafa verið skráður fyrir bílnum í 12 mánuði.  Þá þarf enga búslóð með í pakkanum.   

  Sá sem hefur - án fyrirhyggju -  gripið með sér frá Bretlandi bíl með stýri hægra megin hefur um tvennt að velja:  

  a)  Flytja bílinn aftur út.  Bíða í sex mánuði og flytja hann þá inn ásamt borði  stól og potti.

  b)  Flytja bílinn aftur út.  Bíða í 12 mánuði og flytja hann þá inn án borðs,  stóls og potti.

  Í öllum tilfellum er þetta sami bíllinn.  Öryggi hans í umferðinni er það sama.  Eini munurinn er sá að embættismenn fá að kumra.  Það skiptir máli.  

----------------------------------------

  Á áttunda áratugnum skruppu þúsundir Íslendinga til Svíþjóðar að vinna í Volvo-verksmiðju og á fleiri stöðum.  Á þeim tíma kostuðu raftæki í Svíþjóð aðeins hálfvirði eða minna í samanburði við raftæki á Íslandi.  Þegar Íslendingarnar snéru heim var til siðs að kaupa gott sjónvarpstæki til að grípa með sér heim.  Vandamálið var að þeir þurftu að hafa átt það í eitt ár úti í Svíþjóð.  Sænskir sjónvarpssalar gáfu þeim kvittun með ársgamalli dagsetningu.  Ekkert mál.  Svíunum þótti þetta spaugilegt.  Til að skerpa á trúverðugleikanum spreyjuðu Svíarnir úr úðabrúsa ryki yfir sjónvarpstækið sem annars virtist vera nýtt.  Allir hlógu vel og lengi að þessu.  Nema embættismennirnir sem alvörugefnir skoðuðu kvittanir og kíktu á rykfallin sjónvarpstækin.

  

Neitað um skráningu með hægra stýri

Danskur strippari strippaður í Færeyjum

  Tollverðir í einu flugstöðinni í Færeyjum,  í Vogum,  hafa yfir að ráða fíkniefnahundi.  Fram til þessa hefur hvutti bent með áberandi hætti á þá Dani sem eru svo vitlausir að koma til Færeyja með eiturlyf.  Svo bar það til að fræg dönsk nektardansmey hugðist verja rómantískri helgi í Færeyjum.  Fíkniefnahundurinn trylltist í návist hennar.  Leitað var á dömunni.  Ekkert fannst.  Hún var send í röntgenmyndatöku.  Ekkert grunsamlegt kom þar fram.  Þá var framkvæmd á henni gróf líkamsleit.  Að hennar sögn var ekki aðeins einum putta stungið í endaþarm hennar heldur fimm fingra krumlu upp að olnboga.  Ekkert dóp fannst. 

  Færeysku tollvörðunum til afsökunar má tiltaka að fíkniefnahundurinn hefur fram til þessa verið óskeikull.  En öllum verður á.  Skýringin er eflaust sú að danska nektardansmærin hefur einhvern tíma áður verið með dóp í sínum vösum.  Hún uppgötvaði nýlega að hún væri komin með barn í mallakútinn.  Undir þannig kringumstæðum hætta margar konur að neyta eiturlyfja.  Hinn möguleikinn er sá að daman hafi vitað af dóphundinum í Vogum og verið nógu klár til að láta ekki reyna á dópsmygl til Færeyja.  

  En hún er ósátt.  Verulega ósátt við meðhöndlunina á sér.  Kannski hefur þetta eftirmála.  Henni var samt nær að koma til Færeyja í fatnaði sem hafði hýst dóp.  Svo er ég ekkert viss um að daman segi satt og rétt frá að öllu leyti.  Hitt er annað mál að færeyskir tollverðir eru harðir í horn að taka þegar kemur að eiturlyfjum.  Þeir standa sína vakt vegna þess að Færeyjar eiga að vera fíkniefnalausar. 

  

  

Þunguð nektardansmær í endaþarmsleit