Pamela Anderson strandaglópur í Færeyjum

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í júní ætluðu bandarísku hryðjuverkasamtökin Sea Shepherd að slá sér upp með árás á 48 þúsund manna samfélag í Færeyjum  Átakið kallast Grind Stop 2014.  Það gengur út á að stöðva veiðar Færeyinga á marsvínum (grind).  

 

  Eins og segir í afbökuðu orðatiltæki þá hefur allt farið afsíðis sem getur farið afsíðis.  Félagar í SS fjölmenntu til Færeyja.  Hluti þeirra var staðinn að stórtækum og grófum þjófnaði á matvælum í skipinu Norrænu og aftur í verslun í Nolsoy í Færeyjum.   Þar stálu hryðjuverkamennirnir bjór.  Trúverðugleiki um gott siðferði flaug út um gluggann.  Hafi hann verið til staðar.  Sem er óvíst.  Þess í stað urðu liðsmenn Sea Shepherd aðhlátursefni í Færeyjum.  

 

  Iðulega ná Færeyingar marsvínavöðum yfir sumartímann.  Þó er allur gangur á því.  Í sumar hefur fátt borið til tíðinda í þeim efnum.  Liðsmenn SS hafa staðið í erindisleysu í fjöru í Færeyjum,  gónt út á haf án þess að verða varir við hval.  Fyrr en í fyrradag.  Þá varð vart við marsvín úti fyrir Haraldssundi.  Veður var óhagstætt.  Þess vegna voru mótorbátar ekki ræstir út.  Hinsvegar sigldi skip SS til móts við hvalina og fældi þá úr sundinu.

 

  Sýslumaður Norðureyjanna hefur kært uppátækið.  Þar er um formlega stjórnsýsluaðgerð að ræða.  

 

  Til tíðinda dró um síðustu helgi.  Þá tilkynnti kanadíska leikkonan Pamela Anderson komu sína til Færeyja.  Erindið var að vekja athygli heimsins á (misheppnuðu) átaki SS gegn hvalveiðum Færeyinga.  

 

  Pamela er heimsfræg leikkona og Playboy fyrirsæta.  Líka fræg fyrir að hafa verið eiginkona trommuleikara glysrokksveitarinnar Mötley Crue,  Tommy Lee.  

 

  Pamelu gekk illa að komast til Færeyja.  Hún flaug til Danmerkur en komst ekki þaðan á auglýstum tíma.  Sem átti að vera fyrr í vikunni.  Hún slapp loks til Færeyja í dag og hélt þar blaðamannafund.    

  Ljóskan er illa að sér um samgöngur til og frá Færeyjum.  Færeyingar reka eitt flugfélag,  Atlantic.  Frábært flugfélag sem gaman er að ferðast með (ókeypis bjór).  Það er oft uppbókað.  Einkum í kringum hátíðir á borð við Ólafsvökuna sem fór fram í þessari viku.   

 

  Nú er Pamela strandaglópur í Færeyjum.  Ekkert laust flugsæti næstu daga.  

 

  Pamela grætur það ekki.  Á blaðamannafundinum í dag sagðist hún vera dolfallin yfir fegurð Færeyja.  Sjálf alin upp á eyju í Kanada og sé því eyjastelpa.

 

  Á fundinum hélt hún því fram að hvalir séu gáfaðar skepnur sem leggi mikið upp úr nánum fjölskyldutengslum.  Fjölskyldan sé hornsteinn í þeirra tilveru.

 

 Þetta er rangt hjá kellu.  Hvalir eru heimskir.  Jafnvel í samanburði við Tommy Lee.   Fjölskyldutengsl þeirra ná lítið út fyrir nýfædda kálfa.     

   

  Pamela leyfði fyrirspurnir á blaðamannafundinum.  Hún lýsti jafnframt yfir áhuga á að skiptast á skoðunum við færeyska hvalveiðimenn eftir blaðamannafundinn.   Allt gekk þetta lipurlega fyrir sig.  Allir voru kurteisir og yfirvegaðir.   Eins og Færeyinga er von og vísa.  Sjálf var Pamela ljúf sem lamb.  Hún sýndi viðmælendum sínum virðingu,  hlustaði á þeirra skoðun en hvikaði hvergi frá sínum viðhorfum.  

 

  Þrátt fyrir að ekki hafi náðst niðurstaða sameiginlegs viðhorfs þá skoraði Pamela prik með fagmannlegri og góðri framkomu.  Hún er atvinnuleikkona.   

   

 

Er Ísland bráðum að skríða inn á 21. öldina?

   Íslenska mannanafnalöggan er aðhlátursefni út um allan heim.  Réttilega og verðskuldað.  Íslenska áfengislöggjöfin er annað aðhlátursefni.  

  Hvað er svona merkilegt við bjór og annað áfengi að það kalli á strangari reglur umfram súkkulaði?  Hvað er svona merkilegt við það að skipta um dekk á vörubíl?  Aldursmörk á þeim sem kaupa áfenga drykki eru óvirk.  Það vita allir.  Hver sem er 14 eða 15 ára kemst léttilega yfir áfenga drykki.  Í mörgum tilfellum reyndar með kaupum á landa,  brugguðum í klósettskál eða við aðrar sóðalegar aðstæður.  

  Hvað er svona nauðsynlegt við að hafa höft og reglur um áfenga drykki?  Hvers vegna er sala á áfengum drykkjum utan veitingastaða rígbundin við að ríkisstarfsmenn afgreiði það?  Á hvern hátt eru ríkisstarfsmenn hæfari til að selja og afhenda áfenga drykki en aðrir?

  Hvers vegna þarf að einskorða sölu á áfengum drykkjum utan veitingastaða við aldur og ríkisreknar verslanir?  Það þarf ekki einu sinni að vísa til ágætrar  reynslu nágrannaþjóða af sölu á áfengum drykkjum í matvöruverslunum.   Bjór og vín eiga að lúta sömu frjálsu reglum og sala á súkkulaði.   

  Sú var tíð að mjólk og mjólkurvörur voru seldar í ríkisverslunum.  Forræðishyggjumenn ottuðust að úrval á mjólkurvörum myndi hrynja ef sala á þeim yrði gefin frjáls.  Einnig að verðið myndi rjúka upp úr öllu valdi.   Hver er reynslan? 

  Sú var tíð að ríkið sá um sölu á útvarpstækjum.  Forræðishyggjumenn óttuðust að úrval á útvarpstækjum myndi hrynja ef einkaaðilum væri hleypt að sölunni.  Sömuleiðis að verð á útvarpstækjum myndi rjúka upp úr öllu valdi.  Hver er reynslan? 

 

„Svo mikil forræðishyggja á Íslandi“

Vandræðalegar reglur sem eru bara kjánalegar

  "Það verður að vera agi í hernum," sagði Góði dátinn Svejk þegar kjánalegar reglur hjá hernum bar á góma.  Reglur eru til að fara eftir þeim.  Því fastar og ákveðið sem farið er eftir reglunum þeim mun betri agi er á skrílnum.  Fyrir mörgum árum skrapp maður nokkur á Akureyri að kvöldlagi út og færði bílinn sinn til úti á bílastæðisplani fyrir utan heimili sitt.  Áður hafði gestkomandi lagt í bílastæði mannsins.  Hann lagði þess vegna í annað stæði.  Þegar hans bílastæði losnaði þá færði hann bílinn í það stæði.  Í þann mund kom löggan að.  Kallinn var ekki með öryggisbeltið spennt.  Löggan sektaði kauða umsvifalaust.

  Kallinn var vissulega að brjóta lög.  En öryggisbeltið þjónaði engum tilgangi undir þessum kringumstæðum.  

  Við megum ekki tala í farsíma undir stýri án þess að nota handfrjálsan búnað.  Samt hefur fjöldi rannsókna sýnt að enginn munur er á árvekni ökumanna hvort heldur sem þeir nota handfrjálsan búnað eða blaðra í síma með því að halda honum við eyra.  Það er refsilaust að blaðra undir stýri allskonar vitleysu í talstöð.  Það notfæra lögreglumenn og fleiri sér ótæpilega.  

  Ég kom við í Vínbúð.  Var að kanna stöðuna á færeyskum bjór og færeyskum cider.  Staðan var ekki góð í þessari Vínbúð.  Þá keypti ég mér Saku bjór.  Til að gera eitthvað.  Á undan mér í röð við afgreiðslukassann var ungt par.  Það keypti glannalega mikið af allskonar áfengum drykkjum.  Ég get mér til að rauðvín hafi átt að fara út í sósuna,  hvítvín yfir ofnbakaðan fiskrétt og eitthvað svoleiðis.  Kannski átti að gefa blómum í blómapotti cider.

  Nema það að ekki reyndist vera nægileg inneign á korti drengsins fyrir veisluföngunum.  Hann bað dömuna að hlaupa undir bagga með það sem upp á vantaði.  Afgreiðsludaman - sem virtist kannast við parið - sagði ábúðafull:  "Það má ekki.  Hún er ekki orðin tvítug.  Hún má ekki borga."

  Parið dró upp snjallsíma sína.  Fyrir framan afgreiðslukonuna millifærði stelpan úr sínum heimabanka upphæðina sem upp á vantaði yfir á kort drengsins.  Þetta tók aðeins nokkrar sekúndur.  Afgreiðslukonan var alsæl.  Hún fór eftir reglum sem henni eru settar.  Þeim var framfylgt út í ystu æsar.  Allir voru glaðir með málalok.  En þetta var vandræðalega kjánalegt.  

 

Hryðjuverkasamtök aðhlátursefni

 

  Bandarísku hryðjuverkasamtökin Sea Shepherd standa þessa dagana í átaki gegn veiðum Færeyinga á marsvíni (grind).  Blásið var í herlúðra í júní.  Boðuð var koma og mótmælastaða þúsunda manna hvaðanæva af úr heiminum.  Aðallega jörðinni, að því er virðist.  Skip Sea Shepherd sigldi inn í færeyska höfn.  Nokkrir mótmælendur komu með Norrænu til Færeyja.  Þeir stálu mat í Norrænu.  Fylltu heilu ferðatöskurnar af stolnum mat.  Komnir til Færeyja héldu þeir uppteknum hætti:  Stunduðu búðarþjófnað.

  Ekki verður hjá því komist að velta fyrir sér tvískinnungi þegar einstaklingar ferðast heimshorna á milli til að fordæma fólk sem nær sér á heiðarlegan og löglegan hátt í hvalkjöt í matinn; en stelur sjálft sér til matar.  Ekki einum sykurmola heldur fyllir fjölda ferðataska af stolnum mat.  Og stelur úr búðum.  Um það má lesa hér:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1399541/

  Fáfræði hryðjuverkahópsins um eitt og annað er aðhlátursefni.  Liðsmenn hans halda því fram að marsvínin séu myrt á kvalarfullan hátt. Það er rangt.  Marsvín eru drepin með stungu sem tekur sekúndubrot.  Meðferð á öðrum dýrum í Bandaríkjunum og víðar er langvarandi dýraníð;  kjúklingar,  svín og fleiri dýr í verksmiðjubúskap búa við óhugnanlegar aðstæður.  Hænur eru aldar í þröngum búrum.  Þær afmyndast,  fætur skemmast af saurbruna,  í þær er dælt fúkkalyfjum,  fjaðrir hrynja af þeim og skilja eftir sig skallabletti og svo framvegis.  Flestar hænur í þessum aðstæðum verða fljótlega geðbilaðar.  Þær eru ekki hamingjusamar hænur.  

  Einn félagi í Sea Shepherd bloggaði um komu sína til Færeyja.  Þetta var kona sem sagðist hafa byrgt sig upp af dósamat áður en haldið var til Færeyja.  Hún hélt að erfitt yrði að finna eitthvað ætilegt í Færeyjum.  Henni til mikillar undrunar uppgötvaði hún að í Færeyjum var hægt að kaupa ávexti í búð.  Meira að segja banana.  

  Átak Sea Shepherd gegn marsvínaveiði Færeyinga i sumar hefur algjörlega mistekist.   Fyrir það fyrsta hafa tiltölulega fáir liðsmenn svarað kallinu.  Í annan stað hefur ekkert borið til tíðinda.  Marsvínaveiðar Færeyinga eru tilfallandi.  Þegar vart verður við marsvínatorfu í einhverjum firði er útkall.  Tugir mótorbáta mæta á svæðið og smala torfunni upp í fjöru.  Sérhæfðir slátrarar deyða dýrin af öryggi.  Þetta gengur hratt fyrir sig.  Jú,  vissulega litar blóðið sjóinn.  Það lítur ekki vel út fyrir borgarbörn sem aldrei hafa séð dýri slátrað.

  Ég vann til fjölda ára í Sláturhúsi Skagfirðinga á Sauðárkróki.  Er þar að auki fæddur og uppalinn í sveit og þaulvanur heimaslátrun.  Marsvínaslátrun Færeyinga er alveg jafn hraðvirk og dýrunum sársaukalaus og dráp á öðrum dýrum.  Fyrir utan það að marsvínakjöt er einstaklega gott snöggsteikt.     

  SS hreykir sér af því að engar hvalveiðar hafi verið í Færeyjum frá því að hryðjuverkasamtökin hófu átak sitt gegn þeim í sumar.  Það er þó ekki SS að "þakka" heldur því að engin marsvínatorfa hefur komið inn í færeyskan fjörð á þessu tímabili.  SS-liðar standa vaktina í erindisleysu niðri í fjöru dögum saman.  Það er aðhlátursefni í Færeyjum.   Þarna standa þeir og góna út á haf en ekkert gerist.  

  Engu að síður herðir SS á hvatningu til félaga að koma til Færeyja og standa vaktina við að góna út á haf.  En ekkert gerist.  Það hefur verið tíðindalaust á vígstöðvum í júní.  Dag eftir dag,  viku eftir viku,  má sjá 3 - 4 félaga SS standa samviskusamlega vaktina niðri í fjöru allan daginn og reyna að koma auga á marsvín.  Þetta var verulega fyndið fyrstu dagana. Svo varð það ennþá meira fyndið.  Í dag er það meiriháttar fyndið.  Og heldur áfram að vera meira og meira fyndið.  

  

Ekki segja löggunni að þú sért að segja satt

  Ég er hugsi og ringlaður yfir niðurstöðu Héraðsdóms Suðurlands í nauðgunarmáli kenndu við Þjóðhátíð í Vestmannaeyjum um verslunarmannahelgina 2012.  Fyrir það fyrsta eru tvö ár liðin frá meintri nauðgun.  Það er fyrir neðan allar hellur að kynferðisbrotskæra velkist í "kerfinu" í tvö ár áður en Héraðsdómur kveður upp sinn dóm.  Verði málinu áfríað til Hæstaréttar gætu önnur ár liðið áður en málinu lýkur.  Unglingar sem málið snýst um verða orðnir rígfullorðið fólk.

 Vissulega er þetta ekkert einsdæmi.  Kynferðisbrotamál eru afgreidd á hraða snigilsins.  Þau þurfa að njóta forgangs.

  Málsatvik eru þau í stuttu máli að strákur og stelpa hittust á tjaldstæði í Herjólfsdal.  Þau kysstust og létu vel hvort að öðru.  Leikurinn barst inn í tjald stelpunnar.   Að hennar sögn vildi drengurinn fljótlega hafa kynmök.  Hún vildi það ekki á þeim tímapunkti.  Vildi fyrst kynnast drengnum betur.  Þá nauðgaði hann henni,  samkvæmt kærunni.  Hann heldur því fram að kynmök hafi átt sér stað með vilja beggja.

  Í dómsniðurstöðum er rakið að stelpan hafi við læknisskoðun verið aum í hársverði og lengri vöðvum;  vitni segja hana hafa verið í sjokki,  miklu áfalli og grátið mikið eftir atburðinn.   Hún hafi átt erfitt með að tjá sig.  Sálfræðingur Barnahúss vitnaði um að andleg líðan hennar væri slæm.  Framburður hennar hafi verið stöðugur,  bæði hjá lögreglu og fyrir dómi.  

  Engu að síður kemst Héraðsdómur að þeirri niðurstöðu að sýkna beri ákærða.  Rökin eru þessi orðrétt:

  "Hins vegar verður ekki horft fram hjá því við mat á trúverðugleika framburðar brotaþola að hún taldi í tvígang ástæður til þess í yfirheyrslu hjá lögreglu að taka fram að hún væri að segja satt og rétt frá."

  Tengdasonur Kára Klára í Íslenskri erfðagreiningu gerði sér lítið fyrir og stal lagi frá Ekki háttvirtum löngu áður en hann samdi það.  Með trommu-intrói og öllum pakkanum.  Eins og gengur.   

 

Sea Shepherd er ósvífið þjófahyski

 

 

  Sea Shepherd eru bandarísk samtök herskárra aðgerðarsinna sem berjast gegn veiðum á hákörlum, hvölum, sel og hinu og þessu.  Víða um heim eru samtökin skilgreind sem hryðjuverkahópur.  Meðal "afreka" hópsins er að 1986 sökkti hann tveimur rammíslenskum hvalveiðibátum.    

 

  Paul Watson stofnaði Sea Shepherd 1977 í kjölfar þess að hann var rekinn úr Greenpeace.  Þar á bæ þótti hann of herskár og koma óorði á Grænfriðunga.  Fjöldi bandarískra auðmanna,  kvikmyndastjarna,  rokkstjarna og fleiri ausa peningum í Sea Shepherd.  Þeirra á meðal eru söngvari Red Hot Chili Peppers,  upptökustjórinn Rick Rubin og leikararnir Martin Sheen,  William Shatner og Daryl Hannah.  Samtökin njóta skattaívilnana í Bandaríkjunum.  Þau eiga vísan stuðning margra helstu fjölmiðla Bandaríkjanna.  Þar er hampað fegraðri mynd af Sea Shepherd; hópi hugsjónafólks í sjálfboðavinnu gegn gráðugum útlendingum sem myrða með köldu blóði af illmennsku krúttleg og gáfuð sjávardýr.  Dýr sem vilja synda frjáls um heimsins höf og eru stórtækari í áti á fiski en fiskveiðimenn.  Fiskurinn er hvort sem er heimskur.  Og hvalurinn étur selinn.   

 

  Nú eru Sea Shepherd með átak í gangi í Færeyjum.  Markmiðið er - að sögn - að stöðva hvalveiðar Færeyinga.  Í morgun kynntu samtökin átakið á blaðamannafundi.  Færeyskir fjölmiðlar sýndu fundinum lítinn áhuga.  Það voru aðallega bandarískir fjölmiðlar sem mættu á svæðið.  

 

  Að morgni sunnudags safnaðist hópur Færeyinga á bryggjuna þar sem bátur Sea Shepherd liggur bundinn.  Einhverjir köstuðu kveðju á bátsverja.  Við það greip um sig gríðarleg hræðsla um borð.  Bátsverjar forðuðu sér niður í lúkar,  læstu kyrfilega á eftir sér og hringdu í mikilli geðhræringu í lögregluna.   Lögreglumenn mættu óðara og báðu menn um að hræða ekki líftóruna úr vesalingunum um borð.  Hópurinn tók vel í það.  Enda kirkjur farnar að hringja til messu.  

 

   Sama morgun komu nokkrir félagar í Sea Shepherd til Færeyja með Norrænu.  Færeyingur um borð tók eftir því að við morgunverðarhlaðborð stálu SS-liðarnir öllu steini léttara.  Þetta voru greinilega þaulvanir þjófar.  Þeir báru sig svo fagmannlega að.  Þeir fylltu heilu töskurnar af brauði,  smjöri,  áleggi o.s.frv.  án þess að nærstaddir yrðu nokkurs varir.  Aðferðin sem þjófarnir notuðu var að leggja kæruleysislega munnþurrkur yfir matvælin,  hinkra svo í smástund áður en þýfinu var laumað ásamt munnþurrkunni ofan í tösku.

 

 

 

  Færeyingurinn hnippti í borðfélaga sína og benti þeim á hvað var í gangi.  Þeir urðu svo dolfallnir af undrun yfir ósvífninni að þeir frusu;  höfðu ekki rænu á að gera neitt í málinu.  Einn tók þó að lokum ljósmynd af þjófunum.  Einn var þá farinn burt með troðfulla ferðatösku af þýfi.  

 

  Við hlið svarthærðu konunnar sést glitta í rauðan makka konu sem kom með stóra húfu á höfðinu en enga tösku.  Kella fyllti húfuna af mat.  Ef myndin er stækkuð (með því að smella á hana) þá má greina að svarthærða konan heldur í sína tösku undir borðinu.

 

  Maðurinn sem horfir á ljósmyndarann var nokkrum mínútum síðar kominn á barinn.  Þar reyndi hann að æsa fulla Færeyinga upp í slagsmál.  Færeyingarnir virtu hann ekki viðlits.   

 

  Í gær sigldu þjófarnir til Nolsoy.  Þar stálu þeir bjórflöskum úr verslun.     

Fúsk leikmanna

 

  Margir hafa tekið eftir því hvað forsetar Bandaríkja Norður-Ameríku eldast hratt í embætti.  Þegar þeir setjast í forsetastól geislar af þeim æskuljómi.  Þeir eru strákslegir í útliti og til orðs og æðis.  Er þeir fara úr forsetastóli er annað upp á teningnum.  Þá eru það hokin og útslitin gamalmenni sem staulast á braut.  Hárið hefur gránað (sumir fela það með ósannfærandi hárlit),  hrukkur marka ennið,  baugar undir augum.  Í stað brosandi galgopasvips er kominn alvörugefinn áhyggjusvipur.  Ástæðurnar fyrir breytingunni eru einmitt áhyggjur.

  Bandarískir forsetar burðast ætíð með gríðarlegar áhyggjur.  Þessa dagana nær Hussein Obama,  forseti Bandaríkjanna,  varla að festa blund á nóttunni.  Áhyggjurnar halda fyrir honum vöku.  Ekki síst yfir því hvað illa gengur að drepa fanga í Bandaríkjunum.  Fangadrápin einkennast af fúski áhugamanna um dráp.  Treglega gengur að fá vandvirka fagmenn í verkið.    

  Á sama tíma hefur Hussein ennþá stærri áhyggjur af því að Íslendingar drepa hval.  Bandarískir embættismenn hleypa Íslendingum ekki inn á alþjóðlega ráðstefnu um sjóinn - vegna siðleysis og hvalréttindabrota Íslendinga.  Þeir skella aftur hurðinni á nefið á Íslendingum.  Allt vegna þeirrar villimennsku Íslendinga að drepa hval.     

  Á móti vega góðar fréttir af því að hvaladráp Bandaríkjamanna ganga mun betur og snurðulausar fyrir sig en fangadrápin.  Svo vel ganga þau að Bandaríkjamenn drepa fleiri hvali en nokkur önnur þjóð í heiminum.  Það kitlar stoltið að vera númer 1.  

Aftökuteymið algörlega vanhæft

Eru Íslendingar of bláeygir?

  Fyrir nokkrum áratugum hafði aldrei verið framið bankarán á Íslandi.  Sú staðreynd var svo eðlileg að enginn hugsaði út í þann möguleika að eitthvað slíkt gæti gerst á Íslandi.  Svo gerðist það að maður með lambhúshettu bankaði á bakdyr í banka í Breiðholti.  Þetta var eftir lokun bankans.  Starfsmaður bankans opnaði dyrnar og hleypti lambhúshettumanninum inn.  Hvorugur sagði orð.  Starfsmaðurinn gekk út frá því sem vísu að þetta væri einhver að sækja konuna sína úr vinnu í bankanum.

  Lambhúshettumaðurinn gekk að gjaldkerastúku og hrifsaði til sín alla seðlana þar.  Starfsfólk bankans horfði á og hugsaði með sér:  "Þetta er nú meiri grínistinn!"  Svo hélt það áfram að vinna.  Lambhúshettumaðurinn yfirgaf bankann.  Starfsfólkið reiknaði með að hann kæmi aftur og segðist hafa verið að grínast.  En það gerðist ekki.  Síðan hefur ekkert til mannsins né peninganna spurst.  

  Löngu síðar komst starfsfólk bankans að þeirri niðurstöðu - í samráði við lögregluna - að um bankarán hafi verið að ræða.  Vandamálið var það að starfsfólkið hafði eiginlega ekki veitt manninum neina athygli.  Það átti í erfiðleikum með að muna klæðaburð hans eða annað.  Nema að allir mundu eftir því að hann var með lambhúshettu.  Einhver taldi sig hafa séð út undan sér er maðurinn hvarf út í myrkrið að göngulag hans hefði verið fjaðrandi er hann steig yfir þröskuldinn.  Sá sami taldi sig hafa tekið eftir herðablöðum mannsins.   Þau hafi vísað út.  

  Þegar ljóst var að bankaþjófurinn myndi ekki gefa sig fram af sjálfsdáðum auglýsti lögreglan eftir manni með lambhúshettu,  útstæð herðablöð og fjaðrandi göngulag.   

  Það eina sem kom út úr því var niðurstaða aldraðrar konu sem fór - sjálfviljug - á ballettsýningu.  Hún tók eftir því að göngulag sumra dansaranna var fjaðrandi.  Hinsvegar var enginn þeirra með útstæð herðablöð.   

  Um svipað leyti tókst ungu pari að svíkja fé út úr pósthúsi.  Það hringdi í pósthús og sagðist vera að hringja frá banka.  Peningur hafi verið lagður inn í bankann og yrði sóttur í pósthúsið.  Svo var mætt í pósthúsið og sagt:  "Það á að vera kominn peningur til mín sem var lagður inn á banka."  Afreiðslukonan kannaðist við það og afhenti peninga án spurningar.   Það hafði aldrei hvarflað að neinum að neinn myndi misnota þetta einfalda og þægilega fyrirkomulag.

  Í mars var eldri maður dæmdur í tveggja og hálfs árs fangelsi fyrir að svíkja á annað hundrað milljónir út úr 16 manneskjum.  Í lok síðustu aldar var hann dæmdur í 20 mánaða fangelsi fyrir samskonar brot.  Þá brá svo við að hann var náðaður á þeirri forsendu að honum myndi líða illa í fangelsi.  Hann væri vanur að reka hótel,  tívolí,  billjardstofu og sjoppu og búa við lífsstíl sem er ólíkur þeim sem stela samloku og snærisspotta.  Líklegt væri að depurð myndi sækja að honum í fátæklega búnum fangaklefa.   

  Af dómnum í mars verður ekki ráðið annað en að maðurinn hafi síðustu áratugi verið í fullri vinnu við að svíkja fé út úr fólki.  Hann vann ekkert annað.  Hann þóttist vera auðmaður - og var það í raun vegna þess hve vel honum gekk að komast yfir fé annarra.   Hann bauðst til að gera fólk ríkt.  Það eina sem það þyrfti að gera væri að láta hann hafa allan sinn pening.  Svo myndi hann sjá um rest.  Ekkert gerðist annað en fólkinu var sagt að það þyrfti að láta manninn fá meiri pening svo að það yrði ennþá ríkara.       

Ævintýraleg ákæra yfir „Sigga hakkara“

Af hverju strýkur fólk af elliheimilum?

 

  Iðulega má sjá og lesa í blöðum fréttir af gömlu fólki sem strýkur af elliheimilum.  Oftast til að komast í einhvern gleðskap.  Þetta vekur upp margar áleitnar spurningar:  Hvers vegna strýkur fólk af elliheimilum?  Af hverju þarf það að strjúka?  Hvað er til ráða svo draga megi úr stroki fólks af elliheimilum?

  Hugsanleg lausn er að leyfa fólkinu að vera frjálst ferða sinna.  Þá getur það ekki strokið.  Það bara fer þegar því langar til að bregða sér bæjarleið.   

  Önnur lausn er að bjóða reglulega upp á partý inni á elliheimilum.  Villt partý með þungarokki, dópi og fjölbreyttu kynlífi.   

 

Strauk af elliheimili fyrir partí

Friðsælustu lönd heims

 

  Sú var tíð að Íslendingar voru afskaplega friðsamir.  Elskuðu friðinn og struku friðinn.  Sú stemmning náði hæstum hæðum á hippaárunum svokölluð (seinni hluta sjöunda áratugarins og fyrri hluta áttunda áratugarins).  Auðvitað tuskuðust strákar.  Það er eðli stráka.  Þeir spreyta sig.  Maður á mann.  Ef annar féll var dæmið útkljáð.  

  Ég veit ekki hvenær eða hvernig það gerðist að tveir eða jafnvel fleiri létu eftir sér að ráðast í sameiningu á einn.  Og þegar sá er ofurliði borinn fellur í götuna er gengið í skrokk á honum með spörkum í höfuð.  Í mínu ungdæmi hefði þannig hegðun umsvifalaust verið skilgreind sem aumingjaskapur vesalinga.  

  Með tilkomu Fésbókar og "kommentakerfis" netmiðla fundu vesalingarnir

sér nýjan vettvang.  Þar belgja þeir sig digurbarkalega.  Nú eru þeir farnir að hóta ókunnugu fólki lífláti.  Það er brýnt að taka með festu á líflátshótunum.  Kæfa svoleiðis dólgshátt í fæðingu.  

  Íslendingar vilja búa í friðsömu samfélagi.  Við erum stolt yfir því að búa í tiltölulega friðsælu samfélagi.  Samfélagi þar sem ágreiningsmál eru leyst í bróðerni í stað ógnana og líflátshótana.

  Samkvæmt bandarískum netmiðli,  Amerikanki,  er Ísland 6. friðsælasta land í heimi.   

  Amerikanki fjallar um helstu hugðarefni kvenna:  Snyrtivörur,  fatnað,  innkaup (shopping),  matreiðslu og svo framvegis.  Einnig um ferðalög.

  Amerikanki sækir sína heimild um friðsælustu lönd til fyrirbæris sem kallast Global Peace Index.  Þannig er listinn:

1.  Danmörk.  Danir eru sagðir vera afskaplega hjálpsamir,  vingjarnlegir og opinskáir.  Greinarhöfundur segist hafa tvívegis komið til Kaupmannahafnar og vottar að þetta sé rétt mat.

2.  Noregur.  Vísað er til þess að fjöldamorð Breivíks gefi alranga mynd af Noregi.  Þetta sé eitt friðsælasta land í heimi og öruggast að búa í við mikla velsæld.

3.  Singapore.  Öryggisgæsla er góð.  Glæpatíðni mjög lág og morð fátíð.

4.  Slóvenía.  Greinarhöfundur samþykkir þetta mat GPI.  

5.  Svíþjóð.  Fegursta landið í Skandinavíu.  Þrátt fyrir að Svíar séu stórtækastir Evrópubúa í útflutningi á vopnum þá hafa Svíar ekki staðaið hernaði gegn öðrum þjóðum síðustu tvær aldir.  Glæpatíðni er svo lág að rán eru aðeins 8000 á ári.  Til samanburðar eru rán í Bandaríkjunum 350.000.  

6.  Ísland.  Ótrúleg náttúrufegurð.  Ísland tekur ekki þátt í stríðsátökum heimsbyggðarinnar og hefur eingöngu verið í fréttum vegna bankahruns.  

  Þarna skeikar greinarhöfundi.  Tveir menn skráðu Ísland á lista yfir stríðsfúsar þjóðir sem gerðu innrás í Írak 2003 með skelfilegum afleiðingum fyrir Írösku þjóðina.  Það sér hvergi fyrir enda á þeim hörmungum.      

Kærir hatursfull ummæli