Brýnt að afgreiða Geirfinns og Guðmundarmálið fyrir fullt og allt

  Flestum sem kynnt hafa sér svokallað Geirfinns- og Guðmundarmál er ljóst að það er ljótur blettur á réttarfarssögu Íslendinga.  Í því máli voru framin dómsmorð.  Ungt fólk var saklaust dæmt til margra ára fangelsunar eftir glæpsamlega langa einangrunarvist og pyntingar.     

  Öll afgreiðsla á GG-málinu var rugl og della frá A-Ö.  

  - Geirfinnur hvarf.  Margir Íslendingar hafa horfið.  Í mörgum tilfellum hefur seint og síðar meir komið í ljós að þeir hurfu af slysförum.  Í öðrum tilfellum er líklegast að um slys hafi verið að ræða.  

  - Dæmi er um að horfinn Íslendingur,  formlega skráður dáinn,  hafi birst mörgum árum síðar á Íslandi eftir langa dvöl erlendis.  

  - EKKERT bendir til þess að Geirfinnur hafi verið myrtur.  Hinsvegar eru vísbendingar um að hann hafi farið í sjóinn.  Hundur rakti spor hans að klettasnös við sjóinn.  

  - EKKERT bendir til þess að Guðmundur hafi verið myrtur.  Hann sást síðast óstöðugur og verulega ölvaður í miðbæ Hafnarfjarðar.  Hugsanlega féll hann í sjóinn.  Hugsanlega gekk hann út fyrir Hafnarfjörð og varð úti.  Hraunið er felulandslag.  Það var einmitt ein dellukenningin um meint morð á Geirfinni að líkið hafi verið falið um aldur og ævi í hrauninu.     

  - Frumrannsókn á hvarfi Geirfinns var della frá A - Ö.  Eitt dæmið er að hringt var í hann frá Hafnarsjoppu í Keflavík.  Afgreiðsludömur þar voru ekkert hafðar með í ráðum með framvindu rannsóknar á hvarfinu.  Ekki einu sinni þegar gerð var leirstytta af hugsanlegum þeim sem hringdi í Geirfinn.  Þess í stað var teiknara sýnd ljósmynd af Magnúsi Leopoldssyni.  Hann var beðinn um að teikna mynd af Magnúsi og styttan var gerð eftir teikningunni.    

  - Afgreiðsludömurnar sáu ekki að sá sem hringdi væri líkur neinum sem síðar voru dæmdir morðingjar Geirfinns.   

  - Unglingarnir sem dæmdir voru morðingjar GG þekktu hvorugan og engar vísbendingar eru um þ-að þeir hafi þekkt neitt til þeirra.

  - Unglingarnir sem dæmdir voru morðingjar GG máttu sæta gríðarlegu harðræði í glæpsamlega löngu gæsluvarðhaldi og einangrun.   Þar á meðal var pyntingum beitt,  óhóflegri lyfjagjöf og svo framvegis.  Jafnvel nauðgun.  

  - Nákvæmlega EKKERT bendir til þess að unglingarnir sem dæmdir voru morðingjar hafi átt nein samskipti við GG.  

  Það er nauðsynlegt og áríðandi að GG-málið verði afgreitt á þann hátt að sakborningar verði opinberlega sýknaðir.  Jafnframt að greint og skilgreint verði hvernig staðið var að allri þeirri dellu sem skilaði dómsmorðum.  Ekki endilega til þess að sækja til saka þá sem frömdu dómsmorð.  Miklu frekar til þess að læra af mistökum fortíðar.  Fyrst og fremst til þess að koma skikkan á að rétt sé rétt og ranglæti verði upplýst og leiðrétt.  Samt má alveg halda til haga ógeðfelldum viðhorfum

  Ég man ekki hvaða drullusokkur,  dómari sem hafnaði upptöku á GG-málinu,  rökstuddi í sínum hroka afstöðuna með þeim orðum að Sævar og félagar væru ekki neinir kórdrengir sem hefðu verið sóttir í fermingarveislu. 

http://mal214.blog.is/blog/mal214/

 

 

„Ég viðurkenndi að hafa drepið Geirfinn“

Áttavilltur lögregluþjónn

 

  Í kvikmyndinni sívinsælu,  Sódóma Reykjavík,  gengur einn af mörgum vel heppnuðum bröndurum út á það að ein persónan þekkir ekki mun á hægri og vinstri.  Þetta er smákrimmi sem Helgi Björnsson leikur af snilld.  Reyndar er það svo að mörgum,  einkum ungum börnum,  gengur illa að muna hvað er hægri og hvað er vinstri.  Flestir eru búnir að læra það þegar þeir eru komnir töluvert á fullorðinsár.

  Fyrir tveimur árum varð lögregluþjónn á Manhattan-eyju í Bandaríkjum Norður-Ameríku fyrir því að ungur reiður maður kýldi hann með olnboga af öllu afli í annað augað.  Á dögunum var málið dómtekið.

  Sækjandi og verjandi þráspurðu lögregluþjóninn um atvikið og eftirmála þess.  Í ljós kom að hann gerði engan greinarmun á vinstri og hægri.  Ítrekað benti hann á vinstra auga þegar hann nefndi hægra auga og öfugt.  

  Þetta olli miklum vandræðum.  Einkum setti þetta dómsritara í klípu og klúðraði að stórum hluta skráningu hans.  Hún fylgdi framsögn lögregluþjónsins að uppistöðu til en þurfti jafnframt að geta bendinga hans.  Þar stangaðist allt á.

  Önnur vandræði fylgdu því að lögregluþjónninn hafði í upphafi réttarhalda gengist undir eið,  svarið við gamlar þjóðsögur gyðinga í Arabíu,  að segja sannleikann og ekkert nema sannleikann.  Maður sem fer rangt með hægri og vinstri undir eið er í raun að rjúfa eiðinn og eyðileggja réttarhöldin.  Strangt til tekið.  

  Vegna þessara vandræða neyddist dómarinn í lok réttarhaldanna til að fá úr því skorið hvort að lögregluþjónninn vissi hvað væri hægri og hvað vinstri.  Hann skaut sér lipurlega undan því að svara já eða nei heldur sagði að í þessu tilfelli skipti það engu máli.  Til væru ljósmyndir og áverkavottorð sem sýndu hvort augað var slasað.  

 

Lögreglan skoðar mál

  Héraðsdómur dæmir mann í nálgunarbann.  Samkvæmt dómnum má hann ekki undir neinum kringumstæðum hafa samband við konuna sem hann hafði ofsótt og beitt grófu ofbeldi.  Hann má ekki nálgast heimili hennar né hafa samband við hana í síma eða senda henni skilaboð í sms,  tölvupósti eða eftir öðrum leiðum.

  Dómurinn virðist vera skýr og auðskilinn.  Samt vefst hann fyrir lögreglunni.  Á hálfu ári hefur maðurinn brotið nálgunarbannið á margvíslegan hátt um það bil þúsund sinnum.  Þar á meðal með opinskáum morðhótunum.  Hann heldur heilu bæjarfélagi í heljargreipum.

  Lögreglan gerir ekkert.  Hún er að skoða fyrri ofbeldismál mannsins.  Á meðan er ekkert gert.  

  Er það í lagi? 

www.aflidak.is

www.stigamot.is 

www.solstafir.is 

„Hann ætlar að láta mig borga“

Lögregluþjónar í vondum málum

  Fönix - eða réttara sagt Phoenix - er höfuðborg Arizona ríkis í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Þetta er jafnframt fjölmennasta borg Arizona.  Nú eru tveir lögreglumenn þar í borg í vondum málum.  Þeir voru á vakt þar sem þeir áttu að sitja inni í lögreglubíl,  drekka kaffi og maula kleinuhringi,  og vera tilbúnir að sinna útkalli.  

  Innra eftirlit lögreglunnar stóð lögreglumennina að því glóðvolga að spila Olsen, Olsen á vaktinni.  Vissulega drukku lögreglumennirnir samviskusamlega sitt kaffi og mauluðu kleinuhringi með glassúr.  En þeir biðu ekki nógu einbeittir og vakandi eftir útkalli á meðan þeir spiluðu Olsen, Olsen.  Þeir hafa verið leystir frá störfum í lögreglunni tímabundið á meðan lögregluyfirvöld í Fönix ráða sínum ráðum og ákveða hvað skal með löggur sem spila Olsen, Olsen.  Lögregluþjónar um gervöll Bandaríki Norður-Ameríku fylgjast spenntir með framvindu mála - á milli vonar og ótta.  Niðurstaðan mun setja fordæmi.  

   

   

Stóra rafrettusvindlið

  Framleiðsla og sala á sígarettum hefur lengst af verið góður bissness.  Sígarettuframleiðendur eru öflugur þrýstihópur í Bandaríkjum Norður-Ameríku og víðar.  Hann hefur farið sínu fram með því að "kaupa" rétta fólkið inn í stjórnsýslunni.

 

  Hægt og bítandi hefur samt þrengt að sígarettuframleiðendum.  Og um leið að reykingafólki.  Forræðishyggjufólk hefur komist upp með að banna reykingar hér og þar.  Það má ekki reykja í flugvélum.  Ekki inni á veitingastöðum.  Ekki hér og ekki þar.  Samt hefur ekki tekist að sýna fram á að reykingar séu verulega skaðlegar.  Að minnsta kosti ekki nógu skaðlegar til að banna þær alfarið.  Þær eru meira eins og óhollusta sykurs,  hvíts hveitis og McDonalds.  Meira óhollar en hollar.

 

  Sem dæmi um hvað sígarettuframleiðendur eru sterkur þrýstihópur í Bandaríkjum Norður-Ameríku má nefna að eftir árásirnar á tvíburaturnana í New York voru settar strangar reglur um hvað má og hvað má ekki hafa með sér í flugvél.  Til að mynda má ekki hafa með sér drykki,  sjampó eða handsprengjur.  Fyrst mátti ekki hafa með sér kveikjara.  Því banni var fljótlega aflétt.  Þökk sé sígarettuframleiðendum.

 

  Á síðustu árum hefur verið illa þrengt að sígarettuframleiðendum á auglýsingamarkaði.  Hérlendis má ekki auglýsa sígarettur.  Í Bandaríkjum Norður-Ameríku má ekki auglýsa sígarettur hvar sem er.  Til að mynda ekki í ljósvakamiðlum.

 

  Þá dúkkuðu skyndilega upp svokallaðar rafrettur.  Þær líta út eins og venjulegar sígarettur.  Þær má reykja hvar sem er.  Þær má auglýsa hvar sem er.  Þær eru markaðssettar sem tæki til að reykja án þess að reykja alvöru sígarettur.  Þær má auglýsta hvar sem er.   Fallegt fólk er sýnt í auglýsingum reykja rafrettur.  Það er töff að reykja rafrettur.   Því er slegið upp sem "frelsi" að reykja hvar sem er (rafrettur).     

 

  Í fljótu bragði virðist sem áróður fyrir rafrettum sé átak gegn því að reykja venjulegar sígarettur.  Þegar betur er að gáð þá eru það sígarettuframleiðendur sem standa á bak við rafretturnar.  Þetta er klók markaðsaðferð sígarettuframleiðenda til að viðhalda ímynd um að það sé töff að reykja.  Til lengri tíma hættir enginn að reykja þó að hann skipti tímabundið yfir í rafrettur.  Þetta er plat.  Vel heppnað markaðstrix sígarettuframleiðenda.      

   

 Nú eru auglýsingatímar sjónvarpsstöðva uppfullir af myndarlegu fólki með sígarettu í munnviki.  Það eru engin aldursmörk á kaupum á rafrettum.  10 - 12 ára krakkar kaupa sér rafrettur.  Og þykir töff að totta þær.  Það er aftur komið í tísku að reykja sígarettur.

 

  

 

   

Nasistaklúður

 

  Í Suðurríkjum Bandaríkja Norður-Ameríku hafa í á annað hundrað ár starfað kristin samtök kynþáttahátara.  Þau kallast Ku Klux Klan.  Oftast kölluð KKK.  Félagar í KKK hatast við gyðinga og alla kynþætti aðra en aría.  Þeirra saga er blóði drifin.  Þeir hafa myrt fjölda blökkumanna og annarra.  Jafnan refsilaust.   Billie Holiday orti um þá frægt lag,  Strange Fruit.  Þar syngur hún um blökkumenn sem KKK hengdu upp á sport í Suðurríkjunum.  

   

  Heldur hefur fjarað undan ójafnaðarmönnum KKK síðustu áratugina.  Þó sprikla þeir enn og ofsækja fólk.  Inn á milli reyna þeir að bæta ímynd sína.  Það gengur ekkert vel.  Þetta eru nasistar og óþverrar.  

  Í páskavikunni reyndi einn af KKK forsprökkunum í Kansas að blása glæður í starfsemi KKK.  Hann hóf skotárás á hóp fólks fyrir utan bænahús gyðinga.  Myrti þrjá og særði fleiri.  Fyrstu fréttir af morðárásinni vöktu fögnuð meðal KKK og blés þeim kapp í kinn.  Glansinn fór snögglega af hryðjuverkinu þegar í ljós kom að öll fórnarlömbin voru kristin.  14 ára unglingur,  amma hans og læknir hennar.  

 

 

  Morðinginn,  Glenn Miller,  hrópaði "Heil Hitler!" þegar hann var handtekinn.  

  Í stað þess að verða hetja innan KKK nasistasamfélagsins er Glenn Miller nú fordæmdur af kristnum KKK félögum sínum.  Það er hin versta smán fyrir nasistana að fulltrúi þeirra hafi myrt hvíta kristna bræður og systur.   

  Þetta er ekki í fyrsta skiptið sem hinn grunnhyggni Glenn Miller klúðrar málum.  Eins og félagar hans í KKK er hann hommahatari.  Fyrir nokkrum árum var hann gripinn glóðvolgur í almenningsgarði í áköfum kynmökum með svörtum karlmanni.  Glenn afsakaði sig þá með því að hann hafi leitt samkynhneigða blökkumanninn í gildru til að lemja hann til óbóta.  Áður en af því ætlunarverki varð hafi fyrir klaufaskap leikar þróast yfir í kynlíf.  Laganna verðir hafi verið of fljótir á sér að grípa inn í áður en hann lamdi svarta hommann.   Röðin hafi eiginlega alveg verið komin að því.

  

Páskar í Vesturheimi

  Ég brá mér vestur um haf til að fagna stórhátíðinni kenndri við frjósemisgyðjuna Oester,  páskana (eða easter).  Nánar tiltekið var stefnan sett á Washington DC,  höfuðborg Bandaríkja Norður-Ameríku.  Hún er einnig kölluð morðhöfuðborgin.  Mannslífið er til fárra fiska metið þarna um slóðir.

 

  Glæpir í WDC eru ekki bundnir við morð.  Það er öll flóran.  Kynferðisofbeldi,  vopnuð rán,  innbrot og annað slíkt er daglegt brauð.  Ég varð ekki var við það á annan hátt en þannig að dag og nótt ómuðu sírenur lögreglubíla og bláu blikkljósin lýstu upp hverfið.  Einn daginn rölti ég mér til gamans um nokkur íbúðahverfi.  Við mörg hús og í görðum eru auglýsingaspjöld með upplýsingum um að þar séu öryggismyndavélar, skynjarar og annað slíkt í notkun.  

 

  Það er ekki hægt að villast í WDC.  Svo auðvelt er að rata að það er vandræðalegt.  Götukerfið er svipað og í New York.  Þar heita götur 1. stræti, 2. stræti, 3ja stræti og svo framvegis.  Götur í hina áttina heita 1. Ave,  2. Ave,  3ja Ave og svo framvegis.  Í WDC heita götur einnig 1. stræti, 2. stræti og 3ja stræti.  Götur í hina áttina bera bókstafi:  A-stræti, B-stræti og C-stræti.  Mjög snjallt.  Undarlegt að þessi uppskrift sé ekki ráðandi í borgum heimsins.  

 

  Ráðamenn í Reykjavík og á Akureyri þurfa að huga að þessu.  Það auðveldar ferðamanninum heldur betur að rata.  

   

  Umferð í WDC er róleg og afslöppuð (ólíkt brjálæðinu í New York).  Ég fékk mér gistingu í miðbænum,  í útjaðri Kínahverfisins.  Einhverra hluta vegna er gistiheimilið ómerkt.  

 

   

  Ég varð var við að fleiri gistiheimili eru algjörlega ómerkt.  Miðað við hvað Kaninn er almennt harður í auglýsingamennsku þá er þetta einkennilegt.  Ástæðan hlýtur að vera einhver praktísk.  Hugsanlega tengd hárri glæpatíðni.   

 

  Í Kínahverfinu er ógrynni af fjölbreyttum veitingastöðum:  Japönskum, indverskum, thailenskum,  vietnömskum,  kínverskum...  Ég hélt mig við þá sem buðu upp á hlaðborð.  Þá er hægt að bragða á einu og öðru framandi án þess að sitja uppi með fullan disk af einhverju ekki góðu.  Annars fannst mér allur matur góður.  

 

 

  Það er ekki beinlínis galli en mér gekk illa að muna eftir því að öll verð eru gefin upp án virðisaukaskatts.  Hann er á bilinu 10 - 14,5%.  Þegar greitt er fyrir mat eða leigubíl eða eitthvað þá þarf að auki að bæta 15% þjórfé ofan á upphæðina.  

 

  Það er í góðu lagi.  Hlaðborð með öllu er á 2500 kall.  

 

  Á nóttunni er mannlífið fjörlegt sem aldrei fyrr í Kínahverfinu.  Fullorðna fólkið er heima að sofa og unglingarnir leika lausum hala.  Þarna má sjá ungan hraustan dreng slá sér upp á því að hlaupa með blaðsölustand undan Washington Post og henda honum á gangstéttina skammt frá.  Þvílíkur töffari!  Og ekki eldri en þetta.  

  

 

. 

Fellir dægurlag morðingjann?

  Það hefur ekki farið hátt í íslenskum fjölmiðlum að illræmt dægurlag spilar hlutverk í réttarhöldunum yfir s-afríska hlauparanum og morðingjanum Óskari Pistorius.  Hlauparinn er sakaður um að hafa viljandi myrt kærustu sína í frekju- og afbrýðiskasti.  Hans vörn felst í því að þvert á móti hafi hann ætlað að vernda kærustuna fyrir hættulegum innbrotsþjófi.  Hann hafi fellt hinn meinta innbrotsþjóf með því að skjóta hann fjórum sinnum.  Síðar kom í ljós að ekki var um innbrotsþjóf að ræða heldur hafði hlauparinn skotið og myrt kærustuna.  Haldið að hún væri innbrotsþjófurinn.

  Í réttarhöldum yfir morðingjanum er dregin upp mynd af honum sem sjálfselskum,  stjórnsömum,  frekum,  afbrýðisömum,  ógnandi og byssudýrkandi skapofsamanni.  Sem dæmi um persónuleika hans og ógnandi framkomu er vísað í ökuferð kærustuparsins í kjölfar heiftarlegs rifrildis.  Þar á Óskar að hafa "blastað" á fullu illræmdu dægurlagi með hótandi texta,  Bitch, Don´t Kill My Vibe.  Í honum er viðmælandinn,  kona,  ítrekað ávörpuð með orðinu tík (bitch).  Í textanum er henni hótað dauða.  Þar segir meðal annars:  "Ég veit að þú verður að deyja á sársaukafullan hátt" (I Know You Had to Die in a Pitiful pain).

  Með því að spila þetta fyrir kærustuna í uppnámi er hlauparinn sakaður um að hafa notað texta lagsins sem hótun.  Hótun sem morðinginn stóð við.  Og hann hefur vondan músíksmekk.  

.  

--------------------------------------

 

  Allt annað:  Minnir þetta ekki einhvernvegin á hefðbundið viðtal við SDG? 

 

„Öskraði hún þegar þú skaust hana?“

Boltaleikir eru hættulegir

  Um daginn var sýnt í sjónvarpi frá blönduðum bardagaíþróttum.  Íslendingur,  Gunnar Nelson,  tuskaðist við útlending.  Viðureignin stóð í örfáar mínútur.  Á þeim stutta tíma bankaði Gunnar olnboga í andlit útlendingsins.  Einhverjir töldu sig sjá örla fyrir blóði á andliti útlendingsins.  Mörgum var illa brugðið.  Þótti ofbeldið yfirgengilegt og ekki til fyrirmyndar.  Sumir gengu svo langt að vilja banna sjónvarpsútsendingar af bardagaíþróttum af þessu tagi.  Aðrir töldu nóg að útsendingin væri stranglega bönnuð börnum og unglingum.  Einungis rígfullorðið fólk hefði þroska til að virða fyrir sér ofbeldið.   

  Út af fyrir sig er gott að fólk sé gagnrýnið á ofbeldi.  Ofbeldi er ekki til eftirbreytni fyrir leikmenn,  fremur en áhættuatriði í kvikmyndum. 

  Einu íþróttir sem ég fylgist með eru bardagaíþróttir,  bæði box og blandaðar.  Vissulega eru átök á milli keppenda.  En það eru strangar leikreglur.  Til að mynda má ekki sparka í pung eða pota í augu.  Keppendur virða það.  Líka áhorfendur. 

  Því er ólíkt farið með boltaleiki.  Að vísu fylgist ég ekkert með þeim.  Hinsvegar kemst ég ekki hjá því að verða var við gríðarlegt ofbeldi í boltaleikjum og í kringum þá.  Það er ekki þverfótað fyrir myndum og myndbrotum af blóðugum boltaleikmönnum og áhangendum,  öskrandi þjálfurum,  slagsmálum,  punghöggum og svo framvegis.  Ósjaldan enda boltaleikir í allsherjar óeirðum,  brotnum stólum og öðrum bareflum.  Boltaleikir eru hættulegir.  Þeir eru hættuleg ofbeldisíþrótt.  Ekki aðeins fyrir óharðnaða áhorfendur sem þurfa að horfa upp á ofbeldið heldur enn fremur fyrir leikmenn.  Ef þeim er ekki sparkað út og suður á leikvellinum,  lamdir í svaðið og það allt þá eru þeir myrtir ef þeir standa ekki undir væntingum.  Þannig er farið að afgreiða þá í Lýbíu og fleiri löndum.  Í N-Kóreu eru þeir hýddir.  Er mér sagt.  Reyndar þrætti s-kóreskur hermaður sem ég hitti í Noregi fyrir það.  En hann er ekkert endilega áreiðanleg heimild.  

l

Sakar íslenskan ráðherra um að vera ótíndan lygamörð og bullukoll

  Sjaldan launar kálfur ofeldið.  Íslendingar hafa aldrei mátt vita af einhverju sem betur má fara í Noregi öðru vísi en hlaupa undir bagga og kippa málum í lag.  Gott dæmi um það er að á síðustu sex árum hefur verið tilfinnanlegur skortur í Noregi á frambærilegum vörubílstjórum,  strætisvagnabílstjórum,  iðnaðarmönnum og verkafólki.  Þrátt fyrir að Íslendingar séu aðeins 325 þúsund hræður - og þurfi á öllum vinnufúsum höndum að halda - hafa Íslendingar í þúsundatali fórnað sér í þágu Noregs.  Frá 2008 hafa hátt í,  um eða yfir,  10 þúsund Íslendingar flutt til Noregs.  Það eru þessir fórnfúsu Íslendingar sem halda hjólum atvinnulífsins í Noregi gangandi.  Án þeirra væri Noregur ekki mesta velferðarríki heims.  Það kæmist ekki einu sinni á lista yfir 10 mestu velferðarríkin.  Væri á pari við Kasatan... Kasasan... Kastaman... eða hvað landið heitir þarna langt í burtu.  

  Hverjar eru þakkirnar?  Jú,  Beta sjávarútvegsráðherra Noregs kallar íslenskan starfsbróðir sinn ósvífinn lygara og rugludall.  Kannski er þetta rétt hjá henni.  Og á svo sem ekkert frekar við um Makríldeiluna en annað.  Og á við um marga fleiri íslenska ráðherra og ekkert síður fyrrverandi ráðherra.  Ég veit annars ekkert um það.  En ósvífið er af norskum ráðherra lýsi þessu yfir opinberlega.  Verulega ósvífið.  Fólk sem kann sig hvíslast aðeins á um svona.  Það er rembingur í Norðmönnum út af því að þeim hefur vegnað betur í Júrivisjón en Íslendingum.   

 

Segir ráðherra fara með rangt mál