Bob Dylan og hans bestu lög

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Bandaríska söngvaskáldið Bob Dylan átti afmæli í vikunni.  Varð hálf áttræður.  Fór létt með það.  Dylan er tvímælalaust einn merkasti tónlistarmaður sögunnar.  Ljóðrænir textar hans eru magnaðir,  lagasmíðar iðulega grípandi og áhrifaríkar og tónlist hans oft og tíðum frábær.  

  Í upphafi ferils í árdaga sjöunda áratugarins var Dylan trúbador;  spilaði á kassagítar og blés í munnhörpu.  Hann varð kóngur og fyrirmynd í þjóðlagasenunni á alþjóðavísu.  Flestar vestrænar þjóðir eignuðust sína útgáfu af Dylan.  

  Rokkhljómsveitir ekki síður en vísnasöngsveitir kepptust við að flytja söngva hans.  Margar með hámarks árangri á vinsældalistum.

  Dylan hafði djúpstæð áhrif á Bítlana og allan rokkbransann,  sem og hippakynslóðina.  Óvænt tók hann heljarstökk út úr þjóðlagamúsíkinni og inn í innsta hring rokksins 1965.  Margir gamlir aðdáendur móðguðust.  Sumir meira en móðguðust.  Trylltust.  Nýir fögnuðu.  

  Í tilefni stórafmælis skáldsins er ástæða til að rifja upp ársgamlan lista sem  breska tónlistarblaðið Uncut gerði yfir bestu lög kappans.  Leitað var til margra tuga þekktustu söngvaskálda sem besta sýn hafa yfir allan tónlistarferil skáldsins.  Þ.á.m.  Kris Kristofersson,  Natalie Merchant (10.000 Maniacs),  Tom Waits,  Joan Baez,  Bryan Ferry,  Ian McGulloch (Echo and the Bunnymen), Jeff Tweedy (Wilco), Billy Bragg,  Richie Havens... 

  Niðurstaðan varð þessi (orginalar af lögum hans eru ekki í boði fyrir evrópska þútúpu-notendur):  

1.  Like a Rolling Stone (af plötunni "Highway 61 Revisited" frá haustinu 1965).  Ekki aðeins eru lag og texti áleitin listaverk heldur var hljóðheimurinn nýr, ferskur,  töfrandi og sláandi á þessum tíma.  Þetta var  gjörólíkt öllu sem áður hafði heyrst.  Flutningurinn á laginu hér er ekki afgreiddur af Dylan sjálfum.  Þútúpan geymir ekki "orginalinn" með honum.  En þetta er þokkaleg hermikráka (cover song).   

2. Tangle up in Blue (af plötunni "Blood on the Tracks" 1975)

3. Visions of Johanna (af "Blonde on Blonde" 1966)

4. A Hard Rain´s A-Gonna Fall  (af "Free Wheelin´" 1963)

5. It´s Allright, Ma (I´m Only Bleeding)  (af "Bringing it all back Home" vorið 1965)  

6.  Subterrean Homesick Blues (af plötunni "Bringing it all back Home" 1965)

7.  Desolation Row (af "Highway 61 Revisited" 1965) 

8.  I Want You (af "Blonde on Blonde" 1966)

9.  Idiot Wind (af "Blood on the Tracks" 1975)

10. Sad-Eyed Lady of the Lowlands (af "Blonde on Blonde" 1966)

Banni létt af Trump

 

 

 

 

 

 

 

 

   Margt hefur orðið til þess að Donald Trump er vinsælt fyrirsagnafóður í fjölmiðlum út um allan heim.  Líka á Íslandi.  Mest þó í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Það er heppilegt.  Hann er einmitt að keppast við að tryggja sér útnefningu sem forsetaframbjóðandi bandaríska Reppaflokksins.  

  Ástæður þess að kallinn baðar sig í sviðsljósinu eru ekki að öllu leyti þær að hann sé meðvitað snjall að koma sér þangað.  Allskonar vandræðagangur hefur einnig skilað honum í sviðsljósið.  Til að mynda að vinir hans í tónlistarbransanum hafa hver á fætur öðrum stungið hann í bakið.  Fyrstur til þess var Njáll Ungi.  Þeir eru góðir vinir.  Í upphafi kosningabaráttunnar notaði Trump lag hans,  Rockin' in the Free World, sem kosningalag.

  Njáll er stuðningsmaður Bernie Sanders.  Sá keppir við Hillary Clinton um að verða forsetaframbjóðandi Demókrata.  Njáll bannaði Trump umsvifalaust að nota lagið á kosningafundum.  Trump hélt fyrst að hann væri að stríða sér.  Þeirra vinskapur hefur staðið til margra ára.  En Njáli var alvara.  Trump varð að finna sér nýtt kosningalag.  Það reyndist vera þrautin þyngri.  Þungavigtartónlistarmenn eru ekki í stuðningsliði Trumps.  Þvert á móti.

  Nú bregður svo við að Njáll hefur skipt um skoðun.  Hann lýsir því yfir að héðan í frá sé ÖLLUM heimilt að nota tónlist hans hvar sem er og hvenær sem er.  Einu skilyrði er að borgað sé ríflega fyrir notkunina.  Um það snúist kúvendingin.  Hann þurfi á peningum að halda.

  Án þess að Njáll hafi tekið það fram þá rekur hann sumarbúðir fyrir fatlaða og fjáröflunarsamtök fyrir bændur.  

  Trump hefur tekið umskiptum Njáls fagnandi. En ekki David Crosby,  fyrrum félagi Njáls í hljómsveitinni Crosby, Stills, Nash & Young.  Sá sendir Njáli kaldar kveðjur á twitter.

   

Trump öruggur með útnefningu

Plötuumsögn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 - Titill:  Gillon

 - Flytjandi:  Gillon 

 - Einkunn: ****

   Gillon er listamannsnafn Gísla Þórs Ólafssonar.  Þetta er hans fjórða plata.  Sú fyrsta,  "Næturgárun",  kom út 2012.  Til hliðar er hann bassaleikari í hinni ágætu skagfirsku blúshljómsveit Contalgen Funeral.

  Tónlistin á nýju plötunni,  samnefnd flytjanda,  er einfaldari,  lágstemmdari og látlausari en á fyrri plötum.  Hún er ljúf og notaleg út í gegn.  Öll lögin eru frumsamin.  Þau flæða lipurlega og átakalaust.  Textarnir eru frumsamdir með tveimur undantekningum. Þær undantekningar eru ljóð eftir Ingunni Snædal úr bókinni "Komin til að vera, nóttin".  Góð ljóð.  Verulega mögnuð.  Líka ljóð Gillons.  Ljóðin lyfta plötunni upp fyrir "venjulegar" poppplötur.  Þau standa sterk í textabæklingi plötunnar burt séð frá tónlistinni.  En lifna áhrifaríkari við í tónlistinni.  

  Söngstíll Gillons er sérstakur og auðþekktur.  Hann er í humátt að söngstíl Toms Waits,  Bjartmars og Megasar.  

  Hægri hönd Gillons á plötunni er Sigfús Arnar Benediktsson. Hann stjórnar upptökum og spilar á öll hljóðfæri önnur en kassagítar Gillons og bassa. Samstarf þeirra Gillons er eins og best verður á kosið.  Þeir hafa fundið ljóðunum væna og þægilega umgjörð. Þetta er plata sem ég mæli með.

     

Ljótur hrekkur

  Ég ók á löglegum hraða vestur eftir Bústaðavegi.  Þá upphófst skyndilega hávært sírenuvæl nálægt mér.  Ég gaf mér ekki tíma til að athuga hvort að þar væri lögreglubíll eða sjúkrabíll á ferð.  Þess í stað brunaði ég á fullri ferð upp á umferðareyju til að opna greiða leið fyrir sírenubílinn.  Ég beygði heldur skart upp á eyjuna því að felga á framhjóli beyglaðist.  

  Umferð var töluverð.  Mér til undrunar sinnti enginn í öðrum bíl sírenukallinu.  Umferð hélt áfram eins og ekkert hefði í skorist.  Jafnframt þagnaði sírenan án þess að ég kæmi auga á sírenubíl.

  Við nánari athugun virðist sem sírenuvælið hafi hljómað úr útvarpinu.  Þar var í spilun lag,  "Ai ai ai",  með þeirri góðu reggae-sveit AmabAdama.  Undir lok lagsins hljómar sírenuvæl (á mín 2.54).    

  Þó að sírenan hafi hrekkt mig og minn bíl þá situr það ekki í mér.  AmabAdama er svo assgoti flott hljómsveit.

  Annað mál er að fólk í næstu bílum á eftir mér hefur næsta víst þótt aksturslag mitt einkennilegt og undrast skyndilegt erindi mitt upp á umferðareyju.

Örfá minningarorð

  Ólafur Stephensen,  almannatengill og djasspíanóleikari,  lést í vikunni;  nýkominn á níræðisaldur. Hann kenndi mér markaðsfræði í auglýsingadeild Myndlista- og handíðaskóla Íslands á áttunda áratugnum.  Sumarið 1979 vann ég á auglýsingastofu hans,  ÓSA.  Einnig á álagstímum á stofunni meðfram námi veturinn ´79-´80.

  Ólafur var skemmtilegur kennari. Og ennþá skemmtilegri vinnuveitandi.  Það var alltaf létt yfir honum.  Stutt í gamansemi.  Aldrei vandamál.  Bara lausnir.  Hann lagði sig fram um að það væri gaman í vinnunni.  Á sólríkum degi átti hann það til að birtast hlaðinn ís-shake handa liðinu.  Einn sérlega heitan sumardag tilkynnti hann að það væri ekki vinnufriður vegna veðurs.  Hann bað okkur um að setja miða á útidyrahurðina með textanum "Lokað vegna veðurs".  Síðan bauð hann okkur að taka maka með í grillveislu út í Viðey.  Hann átti Viðey.  Grillveislan var glæsileg,  eins og við mátti búast. Gott ef kældur bjór var ekki meira að segja á boðstólum (þrátt fyrir bjórbann).

  Óli var djassgeggjari.  Ég var ekki byrjaður að hlusta á órafmagnaðan djass á þessum tíma en var að hlusta á Weather Report,  Mahavishnu Orcestra og þess háttar rafdjass.  Óli var opinn fyrir því.  Herbie Hancock var skólabróðir hans í Ameríku.  Við mættumst í plötum Herbies og djasslögum Frank Zappa. Í leiðinni laumaði Óli að mér tillögum - lúmskur og án ýtni - um að kynna mér tiltekin órafmögnuð djasslög. Sem ég gerði. Og varð djassgeggjari.

  Óli sendi frá sér þrjár djassplötur.  Hver annarri skemmtilegri. Pjúra djass.  Ég skrifaði umsögn um eina þeirra í eitthvert tímarit. Man ekki hvaða.  Þá hringdi Óli í mig og var sáttur við umsögnina. Að öðru leyti vorum við í litlum samskiptum síðustu áratugi umfram stutt spjall þegar leiðir lágu saman úti á götu eða á mannamótum.  En í þessu símtali spjölluðum við um margt og lengi. Hann upplýsti mig meðal annars um að sonur hans væri í hljómsveitinni Gus Gus. Ég hafði ekki áttað mig á því.  

  Óli breytti áherslum í auglýsingum á Íslandi.  Færði þær frá því að vera auglýsingateikningar yfir í vel útfærða markaðssetningu.  Hann var snjall á sínu sviði. Ég lærði meira á auglýsingastofu hans en í skólastofu auglýsingadeildar Myndlista- og handíðaskóla Íslands.

  Ég kveð með hlýjum minningum og þakklæti góðan læriföður.  Ég man ekki eftir honum öðruvísi en með glaðvært bros á andliti.      

       

Hvaða Bítlalög eru vinsælust?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Hvernig á að finna út hvaða lög bresku hljómsveitarinnar Bítlanna (The Beatles) eru vinsælust?  Ein leiðin er að skoða sölutölur;  sjá hvaða smáskífur Bítlanna hafa selst best.  Gallinn við þessa aðferð er sá að verulega hátt hlutfall af lögum Bítlanna kom aldrei út á smáskífu.  Þar fyrir utan voru flestar smáskífurnar merktar sem A hlið og B hlið.  Einungis lagið á A hliðinni telur.  Hugsanlegt er að einhverjir - jafnvel margir - hafi keypt smáskífur vegna lagsins á B hlið fremur en A hlið.

  Einstakar smáskífur voru aðeins gefnar út í tilteknum löndum en ekki á alþjóðavísu.  Til að mynda var "Yesterday" einungis gefið út á smáskífu í Bandaríkjunum.    

  Nú er loks hægt að komast að því hvaða Bítlalög njóta í raun mestra vinsælda heims um ból:  Það er með því að skoða hvaða lög eru mest spiluð á Spotify.  Þá bregður svo við að fæstir Bítlafræðingar hefðu að óreyndu giskað á hvaða lag trónir í toppsætinu. Það hefur ekki einu sinni verið gert myndband við það.  Né heldur er til filma af Bítlunum að spila það í hljóðveri eða á hljómleikum.  Fyrir bragðið er lagið ekki spilað í sjónvarpsstöðvum,  hvorki tónlistarstöðvum á borð við MTV né öðrum. Svona lítur listinn út:  

1.  Come Together

2.  Let It Be

3.  Hey Jude 

4.  Love Me Do

5.  Yesterday

6.  Here Comes the Sun

7.  Help!

8.  All You Need Is Love

9.  I Want To Hold Your Hand

10. Twist and Shout

  Þegar listar eru skoðaðir eftir löndum þá er niðurstaðan svipuð.  Einstök lög hafa sætaskipti.  "Come Together" er mest spilaða lagið í Bandaríkjunum en þar er "Hey Jude" í öðru sæti og "Let it Be" í 4. sæti,  svo dæmi séu tekin.

.

Sá svalasti

  Enski gítarleikarinn Keith Richards er einn svalasti töffari rokksögunnar.  Það eru ekki meðmæli út af fyrir sig.  Þannig lagað.  En í tilfelli Keiths er það heillandi. Þegar ég sé forsíðuviðtal við hann í poppblöðum þá kaupi ég þau. Vitandi um að góðan  skemmtilestur er að ræða. Gullmolarnir velta upp úr honum. Óviljandi ekki síður en viljandi. Hann lætur allt flakka.  Hvort heldur sem er um félaga sína í Rolling Stones,  aðra tónlistarmenn eða sjálfan sig.  Stundum reynir hann klaufalega að fegra sinn hlut.  Jafnan leiðréttir hann það síðar.  Dæmi:  Það rataði í heimsfréttir er hann slasaðist við að klifra í tré fyrir nokkrum árum.  

  Til að byrja með sagðist hann hafa dottið niður úr trénu.  Svo fór að hann dró það að hluta til baka.  Sagðist hafa í raun flækst í lággróðri,  runnaþyrpingu,  fælst, lent í áflogum við hríslurnar og slasast.  Hann snöggreiddist.  Barðirst um á hæl og hnakka með þeim afleiðingum að bein brákuðust. Hann skammaðist sín svo mikið fyrir að hafa farið halloka í áflogum við trérunna að fyrstu viðbrögð voru að segjast hafa dottið úr tré.  

  Eins þegar hann missti út úr sér að hafa tekið öskuna af föður sínum í nefið. Blaðafulltrúar Rolling Stones kepptust í kjölfarið við að upplýsa að þar hafi verið um óhappaverk að ræða en ekki ásetning.  Kauði missti öskuna fyrir klaufaskap ofan í síðasta kókaín-skemmtinn sem hann átti þann daginn.  Það var ekki hægt að greina öskuna frá kókaíninu undir þeim kringumstæðum.  Ekki var um annað að ræða en sniffa öskuna með.  Síðar upplýsti Keith að einungis hluti öskunnar hafi blandast kókinu. Hann hafi þess vegna aldrei tekið alla öskuna af pabba sínum í nefið.  

  Til eru ótal brandarar um Keith.  Einn slíkur hermir að einungis kakkalakkar og hann lifi af kjarnorkuárás.  Er þá vísað til lífernis hans sem dópista og drykkjubolta.  Neyslufélagar hans hafa fallið frá hver á fætur öðrum.  En Keith er alltaf sprækur. Miðað við allt og alla ber hann aldur vel.  Að vísu er andlitið rúnum rist og fingurnir orðnir hnúóðttir og snúnir eins og roð í hundskjafti.

  Í gær hlustaði ég á síðustu sólóplötu kappans. Hún er nokkuð góð og skemmtileg.  Þar krákar hann sitthvort lagið eftir jamaísku reggí-stjörnuna Gregory Isaacs (Love Overdue) og bandaríska þjóðlaga-blúsistann Leadbelly (Goodnight Irene).  Virkilega flott. Frumsömdu lögin eru líka alveg ljómandi flott.

 

Ekkert lát á eineltinu

  Alveg frá því að leit hófst að frambærilegum frambjóðanda repúblikana til embættis forseta Bandaríkja Norður-Ameríku hefur framboð eins kandídats sætt stöðugum árásum.  Frambjóðandinn Donald Trump er hæddur, smáður og svívirtur úr öllum áttum.  Það er sama hvort hann segist vera fylgjandi frelsi kvenna til fóstureyðinga eða ætli að taka upp harðar refsingar við fóstureyðingum;  hann fær yfir sig sama gusuganginn.  Líka þegar hann segir tiltekinn kvenframbjóðanda vera of ljótan til að verða forseti eða þegar hann segir konuna ekkert vera svo ljóta.  Viðbrögð eru öll á einn veg.  Það er fussað,  sveiað og hneykslast.    

  Eineltið birtist einna best í vandræðum með kosningalag framboðsins.  Í vikunni var Donald bannað að nota síðast kosningalag sitt,  "Jump Around" með House of Pain.  Í yfirlýsingu frá liðsmönnum House of Pain er hann uppnefndur "piece of shit" og "scumbag".  Ekki er kurteisinni fyrir að fara hjá eineltispúkunum.

  Í upphafi kosningabaráttunnar notaði Trump lagið "Rocking in a free world" með Neil Young.  Þrátt fyrir langvarandi vinskap þeirra tveggja þá bannaði Njáll Ungi honum að nota lagið.  Það kom Trump illilega á óvart. Hann var búinn að borga plötuútgefandanum fyrir notkunarrétt á laginu.  

  Vegna vináttunnar kaus Trump að láta gott heita.  Hann skipti um kosningalag.  Nýja lagið var "It´s the end of the world" með REM.  Það átti ekki að vera vandamál. Hljómsveitin löngu hætt og liðsmenn hennar í litlu sem engu sambandi við hvern annan.

  Þar misreiknaði kappinn sig.  REM-ararnir tóku höndum saman og bönnuðu Trump að nota lagið.  Þeir létu fúkyrði um frambjóðandann fljóta með.  Þessir rokkarar kunna sig ekki.

  Þá var ekki um annað að ræða en leita í smiðju góðs vinar og golf-félaga,  Stebba Tylers,  söngvara Aerosmith.  Trump gerði lagið "Dream On" að kosningalagi sínu. Stebbi bað hann undir eins að hætta að nota lagið.  Hann hélt að Tyler væri að grínast í vini sínum út af vandræðunum með lög Njáls Unga og REM.  Hann hélt áfram að nota lagið.  Steve gerði sér lítið fyrir og setti lögbann á notkun lagsins.

  Nú var úr vöndu að ráða.  Lausnin var að leita í útlenda tónlist.  Bretar vita ekkert hvað gengur á í kosningabaráttu í Bandaríkjunum.  Ekki frekar en að Trump veit ekkert hvað gengur á í kosningabaráttu í útlöndum.  Næsta kosningalag var "Skyfall" með ensku söngkonunni Adele.  Sem aukalag notaði hann annað Adele lag,  "Rolling in the deep". 

  Svo ótrúlega vildi til að Adele frétti af þessu. Hún bannaði þegar í stað frekari notkun á sinni tónlist á kosningafundum auðmannsins knáa.

  Hvað var til ráða?  Jú,  það var að gera út á blökkumannarapp.  Blökkumenn mæta ekki á kosningafundi Trumps.  "Jump Around" með House of Pain var kjörið.  En þá fór þetta svona.  

 Til skamms tíma í fyrra fékk Trump leyfi góðs vinar,  söngvara Twister Sisters,  til að nota lag hans "We are not gonna take it" sem kosningalag. Sá þekkti Trump sem jafnaðarmann og anti-rasista. Kosningabarátta Trumps kom söngvaranum Snider í opna skjöldu. Kauði var skyndilega - að mati Sniders - allt önnur persóna;  rasísk og fordómafull herská ofbeldisbulla. Snider skilur ekki upp né niður í leikriti Trumps.  Hann bað vin sinn,  Trump, um að hæta að nota "We are not gonna take it",  sem kosningalag.  Það er eina kosningalagið sem Trump hefur hætt að nota í vinsemd og af skilningi við sjónarmið höfundar.  

 

    

      

Yfirgefa flokkinn ef Trump vinnur

Ákall og áskorun

  Wim Van Hooste er belgískur aðdáandi íslenskrar rokktónlistar.  Hann lætur sér ekki nægja að hlusta á íslenskt rokk í ró og næði út af fyrir sig. Hann veltir íslensku rokki fyrir sér. Veltir því fram og til baka. Mátar það við nútímann og allskonar.  Hann hélt upp á þrítugsafmæli "Rokks í Reykjavík" með hávaða, látum og Rokki í Reykjavík 2.0.  

  Nú blæs Wim Van Hooste til hátíðarhalda vegna þrítugsafmælis lagsins "Ammæli" með Sykurmolunum og plötunnar "Life´s Too Good".  Hann óskar eftir flutningi annarra á lögum Sykurmolanna.  Þetta er spennandi.

Færeysku tónlistarverðlaunin

  Í vikunni voru færeysku tónlistarverðlaunin afhent við hátíðlega athöfn. Þau kallast FMA.  Eins og einhvern grunar þá er það skammstöfun.  Stytting á Faroese Music Awards. Ýmsar opinberar stofnanir og einkafyrirtæki standa að FMA.  Ekkert er til sparað svo allt fari sem best fram.  Svo sannarlega tókst það.  

  Athöfnin tók næstum þrjá klukkutíma.  Allt mjög glæsilegt og fagmennska fram í fingurgóma:  Boðið var upp á fjölbreytt tónlistaratriði á milli verðlaunaafhendinga og rætt við tónlistarfólk.  Tveir kynnar fóru á kostum og geisluðu af öryggi.  Laumuðu lúmskum bröndurum inn á milli fróðleiksmola.  

  21 verðlaunagripur var afhentur.  Spenna var gríðarmikil.  Tugir voru tilnefndir.  Þar af var Eivör tilnefnd í fimm flokkum.  Hún landaði fjórum verðlaunum:  

  -  Flytjandi ársins 2015

  -  Söngkona ársins

  -  Plata ársins (Bridges / Slör)

  -  Bestu plötuumbúðir ársins

  Systir Eivarar,  Elínborg,  hlaut verðlaun sem "Besti flytjandi á sviði".  

  Eiginmaður Eivarar,  Tróndur Bogason,  landaði verðlaunum sem "Upptökustjóri ársins". 

  Vísnasöngkonan Annika Hoydal kom fast á hæla Eivarar.  Hérlendis er Annika þekktust sem söngkona Harkaliðsins. Hún á einnig farsælan sólóferil.  Verðlaun Anniku voru í riðlinum "Þjóðlagatónlist,  sveitasöngvar og blús".  

  -  Söngvari ársins

  -  Plata ársins (Endurljós)

  -  Heiðursverðlaun 

  Að auki var Gunnar Hoydal,  höfundur texta á ýjustu plötu hennar, verðlaunaður "Textahöfundur ársins".

 

  Aðrir verðlaunahafar:

  -  Marius:  "Besta lag ársins" (Going home) og "Karlsöngvari ársins".  

  -  Hamferð:  "Myndband ársins" (Deyðir varðar)

  -  Hallur Joensen:  "Lag ársins" (Livið er ein lítil löta) í riðlinum "Þjóðlagatónlist,  sveitasöngvar og blús"

  -  Sunleif Rasmusen:  "Besta platan" (Territorial songs) í Opnum flokki og "Tónskáld ársins".

  -  Kammerkór Þórshafnar: "Kór ársins"

  -  Jensína Olsen:  "Söngvari ársins" í Opnum flokki. 

  -  Loftbrú:  "Viðburður ársins"

  -  Punjab:  "Nýliðar ársins" og "Hljómsveit ársins"

  Svo skemmtilega vill til að flestir verðlaunahafa eru Íslendingum að góðu kunnir;  Marius hefur margoft spilað hérlendis. Átti að auki vinsælt lag með Svavari Knúti fyrir tveimur árum,  "Þokan".  Það dvaldi lengi í efstu sætum vinsældalista Rásar 2.

  Hamferð er ein best kynnta færeyska þungarokkshljómsveit á Íslandi.  Túraði um landið með Skálmöld um árið.

  Kántrýkóngurinn Hallur Joensen gladdi Íslendinga með sveitasöngvum fyrir tveimur árum. 

  Sunleif er hátt skrifaður í klassísku deildinni á Norðurlöndum. Hefur hlotið Tónlistarverðlaun Norðurlandaráðs og tónverk hans hafa verið flutt hérlendis.

  Loftbrú er hliðstæð íslensku Loftbrúnni:  Samstarfsverkefni opinberra stofnana og einkafyrirtækja til að auðvelda innlendum listamönnum að koma sér á framfæri erlendis.  Munurinn er sá að íslenska Loftbrú styður við tónlistarmenn en sú færeyska einnig við aðra listamenn.