Bestu plötur Megasar

 

  Fyrir nokkru síðan ýtti ég úr vör skoðanakönnun um bestu plötur Megasar.  Fyrsta skrefið var að leita á náðir lesenda.  Ég bað þá um að tiltaka þær plötur Megasar sem þeim þykir bestar.  Öllum plötum sem nefndar voru til sögunnar stillti ég upp í formlega skoðanakönnun.  Ég ákvað að láta könnunina standa þangað til 2000 atkvæði hefðu skilað sér í hús.  Nú hefur það mark náðst.  Niðurstaðan er sú sama og þegar 100 atkvæði höfðu verið greidd.  Af því dreg ég þá ályktun að útkoman sé nokkurn veginn til samræmis við almennan smekk fyrir plötum Megasar.  Að minnsta kosti hvað varðar plöturnar í efstu sætunum.  Þar er útkoman afgerandi.  Ég ætla að flestir aðdáendur Megasar hefðu að óreyndu giskað rétt á hvaða plötur myndu hreiðra um sig í efstu sætunum. 

  Þar fyrir utan er þetta fyrst og fremst léttur samkvæmisleikur. 

  Þannig er listinn: 

1.  Á bleikum náttkjólum 25,5%

2.  Megas (fyrsta platan) 17,7%

3.  Loftmynd 12,5%

4.  Til hamingju með fallið 8,1%

5.  Í góðri trú 7,7%

6.  Drög að sjálfsmorði 7,3%

7.  Millilending 6,4%

8.  Fram og aftur blindgötuna 5,2%

9.  Nú er ég klæddur og kominn á ról 4,5%

10.  Þrír blóðdropar 2,7%

11.  Höfuðlausnir 2,3%

Íslenskar plötur skora hátt á lista yfir bestu plötur ársins 2012

  Einn af áhugaverðustu tónlistarnetmiðlum heims heitir All Scandinavian (www.allscandinavian.com).  Nafnið gefur freklega til sterkra kynna að tímaritið fjalli að uppistöðu til um skandinavíska tónlist.  Svo sannarlega stendur það undir nafni.  Það gerir skandinavískri dægurlagamúsík mjög góð skil.

  All Scandinavian er gert út frá Danmörku.  Samt er tímaritið skrifað á ensku.  Skrítið.  Í síðustu viku birti það lista yfir bestu skandinavískar plötur ársins 2012.  Niðurstaðan varð þessi:

1.  200 (færeysk) - Vendetta

  Það er ástæðulaust að vitna í rök All Scandinavian fyrir valinu á Vendettu sem bestu skandinavísku plötu 2012.  200 er flottasta pönksveit heims!  Það vitum við Íslendingar.  200 hefur margoft spilað á hljómleikum á Íslandi,  plötur tríósins hafa selst ágætlega hérlendis og svo framvegis.  Góð og sanngjörn niðurstaða hjá All Scandinavian.

2.  The Savage Rose (dönsk) - Love and Freedom

  "Annisette og hljómsveit hennar sýna öllum retro-rokkandi hljómsveitum þarna úti hvernig á að gera þetta með sínu seyðandi sálarríka rokk meistaraverki sem 21. plata The Savege Rose er á 44. ára ferli."

3.  Kontinuum (íslensk) - Earth Blood Magic

   "Fyrsta plata íslenska kvartettsins Kontinuum,  Earth Blood Magic,  er einfaldlega besta framsækna sýru-krát-þungarokksplatan sem gat að heyra á liðnu ári."

4.  Simian Ghost (sænsk) - Youth

5.  The Megaphonic Thrift (norsk) - The Megaphonic Thrift 

6.  Murmansk (finnsk) - Ruutli

7.  Efterclang (dönsk) - Piramida

8.  Goat (sænsk) - World Music

9.  Dunderbeist (norsk) -Black Arts & Crooked Tails & Songs of the Buried

10.  Pétur Ben (íslenskur) - God´s Lonely Man

  "Sex árum eftir frumburð Pétur Ben verðlaunar hann okkur fyrir þolinmæðina með annarri framúrskarandi plötu."

11.  Susanne Sundför (norsk) - The Silicon Vail

12.  Kúra (íslensk) - Halfway to the Moon

Alvöru júró-rokk í kvöld (laugardaginn 26. janúar)

 

  Sólstafa hefur verið sárt saknað í Söngvakeppni evrópskra sjónvarpsstöðva,  Júrivisjón.  Einkum af Finnum.  Þar njóta Sólstafir meiri vinsælda en allir íslenskir þátttakendur í sögu Júrivisjón frá upphafi.  Stök plata með Sólstöfum lætur sig ekki muna um að fara í 12. sæti á finnska vinsældalistanum þegar vel liggur á mannskapnum. 

  Nú er júrivisjón-fárið skollið á í ár.  Þá er fátt heppilegra í stöðunni en flýja í faðm Sólstafa.  Hlusta á alvöru rokktónlist í hæsta gæðaflokki.  Og ekki bregðast Sólstafir sem aldrei fyrr.  Þeir bjóða upp á spennandi hljómleika í kvöld,  26. janúar (laugardag) á Gauki á Stöng.  Þetta eru fyrstu sjálfstæðu hljómleikar Sólstafa í meira en ár.  Vinna við næstu plötu er jafnframt hafin.   Hljómsveitin Kontinuum hitar upp.  Fjörið hefst klukkan 22.00. 

  “Við erum á flakki um Evrópu mest allt árið. Svona hefur þetta verið síðastliðin ár en þó aukist með ári hverju”, segir Sæþór Maríus, gítarleikari Sólstafa. “Á vorin og haustin eru það túrarnir og svo tónleikahátíðir yfir sumartímann”, bætir hann við.

  Síðust tónleikar Sólstafa erlendis voru á skemmtiferðaskipi sem sigldi frá Miami til Bahamaeyja. “Það var mikið ævintýri og ólíkt því sem við erum vanir. Við spiluðum á sundlaugadekkinu í glampandi sól. Fólk var þarna að headbanga í heitapottinum og fá sér sundsprett”.

Sæþór segir þá félaga í fantagóðu spilaformi enda nýta þeir vetrartímann vel til að æfa. “Við erum orðnir skipulagðir, æfingaplanið er komið í Excel-skjal. Við höfum líka verið duglegir að semja nýtt efni undanfarið. Það er alltaf gaman”, segir Sæþór kíminn.

Þrjú lög komust áfram

Bubbi gefur "World Music from the Cold Seas" jákvæða umsögn

 

 "Það hefur vel tekist til hér að flestu leyti þó ég geti kannski ekki metið fyllilega hversu sanna mynd þetta gefur af þjóðlegri tónlist þessara landa þar sem hún er mér frekar framandi. En platan stendur sem góð plata og henni er ef til vill frekar ætlað að sameina nútíð og fortíð því sumt af tónlistinni er kannski frekar samið í þjóðlegum anda, byggt á gömlum stemmum og ljóðum."

  Svo segir Bubbi um vest-norrænu plötuna World Music from the Cold Seas.  Hann skrifar reglulega yfirvegaða og vandaða plötugagnrýni af góðri þekkingu og sanngirni.  Hann greinir lögin á plötunni meðal annars með þessum orðum:

  "Það er vel við hæfi að Grænlenskur trommudans opni plötuna, en þeir sem kannast við dönsk/grænlensku myndina "Lysets hjerte" ættu að þekkja það. Síðan er mættur Færeyingurinn Kristian Blak sem er dálitið allt í öllu í tónlistarlífi landa sinna og tengist 3/4 hlutum færeyska efnisins hér og gott ef hann á ekki plötuútgáfuna Tutl sem gefur plötuna út. Hið fallega instrumental lag hans um öndina með langa stélið er byggt á tónlist frá Austur Grænlandi, en ég vissi fyrst ekki hvaðan á mig stóð veðrið er trommudansarinn Anda hóf upp raust sína í hlutverki andarinnar undir lok lagsins. Við Anda Kuitse erum nú orðnir vinir. 

  Kristian Blak mætir síðan aftur með Yggdrasil og Eivöru Páls í The Eagle, hvar jassfílingurinn kitlar hlustirnar. Enn kemur Blak við sögu  í Trana Trýta sem er úr instrumental svítu hans, Shalder Geo og byggt á færeyskum sálmi. Hér svífur nettur Þursaandi yfir vötnum... einhver óræð jassrokk/progg stemmning. Innlegg Kristian Blak er með því besta á plötunni, en víkingarokk sveitin  Týr lokar hinum Færeyska kafla... og plötunni með Orminum langa, hinum aldna Færeyska hringdansi sem margir hlustendur rásar 2 ættu að kannast við...þökk sé Guðna Má Henningssyni.

  Tónlist Samanna er mjög flott hér og það lag sem greip mig fyrst á plötunni  var heillandi samruni Samíska yóksins (yoik) hjá Ingu Juuso og kontrabassa Steinars Raknes í Taxi driver og flott hvernig hin forna samíska sönghefð blandast jassinum. Elin Kaven er dulúðug í Aibbas jaska og þar blandast nútíma poppmúsík við heimstónlist, jass og Samíska músík. Hún minnir dálítið á Samísku söngkonuna Mari Boine sem er sú eina af samísku tónlistarfólki sem ég þekki eitthvað til og hefur sent frá sér frábæra tónlist og gott ef hún hefur ekki sungið með Peter Gabriel. Hana er þó ekki að finna hér, en Johan Andesr Bær og Sámi Luondu, Collerisku eru hér og skila sínu óaðfinnanlega.

 

  Grænlendingarnir heilluðu mig minnst en eru þó ágætir. Hin draumkennda ballaða Qinnut með Samma Samma Jaffa Jaffa er full löng fyrir minn smekk en hún slagar í 9 mínútur. Hljómsveitin Sume eru frumkvöðlar í Grænlensku rokki og sendu frá sér fyrstu rokkplötu þarlendra 1973. Ég reikna með að lag þeirra Upernaaq sé frá 8. áratugnum en mér finnst það galli að ártöl eru ekki við lögin. Lagið dregur dám af Bandarísku 70´s kántrí rokki og skemmtileg munnharpa gegnumgangandi, en ekki er þetta sérlega Grænlenskt. Óhætt er að segja að framlag Grænlendinganna brjóti upp stemninguna hér og ekki síður The Drum með Nanu Disco, þar sem heyra má hraða danstónlist hvar aðal takturinn er byggður á gömlum trommudansi. Lagið byrjar á aðvörun á ensku en síðan heyri ég ekki betur en sungið sé á frönsku... nema Grænlenska og Franska séu farin að hljóma svona líkt.

 

  Fjöllistamaðurinn Tryggvi Hansen er hér með góða útgáfu af Ólafi Liljurós/Riddararós, sem ég veit aldrei hvort er Færeyskt eða Íslenskt þjóðlag. Að vísu á ég frekar erfitt með að skilja textann er líður á lagið, en það eru kannski bara eyrun á mér. Auk þess er galli í disknum í þessu eina lagi sem lýsir sér þannig að lagið hoppar til á tveimur stöðum, og það er bagalegt. Lagið Vélsög, eða á maður frekar að segja stef Margrétar Örnólfsdóttur úr kvikmynd Þráins Bertelssonar Einkalíf passar alveg inn í stemmninguna, en gaman væri að vita hver hin klassísk lærða söngkona er sem a-ar í laginu.

 

 

  Hinn Dansk/Íslenski Klakki með Nínu Björk Elíasson í fararbroddi á svo Fæðing máfsins við texta eftir Sjón og hef ég hug á að kynna mér frekar þá sveit eins og margt annað hér. Þá er tilgangi svona útgáfu sannarlega náð... vekja forvitni."

 

   Heildar umsögn Bubba má lesa á:  http://bubbij.123.is/blog/2013/01/05/645100/

  World Music from the Cold Seas fæst í verslun Smekkleysu á Laugarvegi og eflaust víðar.

 

Torg á Spáni nefnt í höfuðið á söngvara The Clash

 

  Nú er áratugur frá því að forsprakki ensku pönksveitarinnar The Clash,  Joe Strummer,  féll frá,  50 ára.  Í tilefni af þeim tímamótum er minning Jóa heiðruð í spænsku borginni Granada.  Í vikunni fékk helsta torg borgarinnar formlega nafnið Plaza Joe Strummer. Óháð Jóa er bassaintró London Calling eitt það flottasta í rokksögunni.  Ég þarf að kreista út úr Jakobi Smára og Pálma Gunnars staðfestingu á því glæsilega dæmi.  

  Í fljótu bragði er ekki augljóst samhengi á milli Jóa Strummers,  The Clash,  Granada og Spánar.  The Clash var önnur tveggja forystusveita bresku pönkbyltingarinnar á síðari hluta áttunda árum (hin var Sex Pistols).  Tónlist The Clash þróaðist frekar hratt frá frumpönkinu yfir í reggí,  fönk,  djass og ýmislegt fleira. 

  Hljómsveitin varð risaveldi á heimsvísu.  Þar munaði einhverju um að The Clash sló rækilega í gegn í Ameríku,  þar á meðal í Bandaríkjunum.  Breska pönkdeildin átti að öðru leyti erfitt uppdráttar á þeim slóðum. 

  The Clash hafði djúpstæð áhrif á íslenska rokkmúsík.  Hljómsveitir á borð við Fræbbblana og Utangarðsmenn spiluðu lög úr smiðju The Clash,  ásamt því sem frumsamin lög þeirra hljómsveita og fleiri bergmálaði áhrif frá The Clash.  1980 héldu Jói Strummer og The Clash magnaða hljómleika fyrir troðfullu húsi í Laugardalshöll. 

  Kærasta Jóa Strummers var spænsk en búsett í Englandi.  Hún var söngkona nýbylgjuhljómsveitarinnar The Slits.  Í samtölum kærustuparsins bar Spán stundum á góma.  Á þriðju plötu The Clash,  London Calling,  er að finna lagið  Spanish Bombs.  Í því er minnst á borgina Granada.  Platan kom út 1979.  Fjórum árum síðar settist Jói tímabundið að í Granada.  Þar var starfandi hljómsveitin 091.  Kærasta Jóa hafði nokkrum árum áður kynnt liðsmenn 091 fyrir Jóa.  Um tíma bjuggu þeir heima hjá kærustuparinu í London.

  Á meðan Jói Strummer bjó í Granada 1983 þá stýrði hann upptökum á plötu 091.  Hljómsveitin var staurblönk.  Það var ekkert mál.  Jói borgaði úr eigin vasa allan kostnað við hljóðversvinnuna og útgáfu plötunnar.  Ekkert mál.  Bara gjöf frá góðum vini.  Til viðbótar tróð Jói upp með 091 á þessu tímabili.  Platan seldist ekki neitt og 091 er fáum kunn.  Öðrum en íbúum Granada.  Þeir minnast með hlýju og þakklæti dvalar Jóa Strummers í Granada 1983 og vinskapar hans við 091.     

 

  Fleiri en Spánverjar heiðra minningu Jóa Strummers.  Í Englandi er haldin árlega popphátíðin Strummer of Love.  Á síðustu hátið komu fram stjörnur á borð við The Pogues,  Seasick Steve,  Frank Turner,  Emmy The Great og fleiri.   

  Til viðbótar hafa verið framleiddar tvær kvikmyndir um Joe Strummer.  Önnur þeirra,  Joe Strummer:  The Future is Unwritten,  er virkilega flott.  Hægt er að leigja hana á vod-inu hjá Skjábíó.  Hin heitir Strummerville.   

  Í vinnslu er kvikmynd,  söngleikur,  um Jóa Strummer.  Ég man ekki hvað hún heitir.   Hinsvegar var Jói Reiðufé (Johnny Cash)  mikill aðdáandi Jóa Strummers og The Clash.  Þeir deildu meðal annars aðdáun á jamaíska rastafarian trúboðanum Bob Marley.

  The Clash innleiddi reggí í pönkið.  Fræbbblarnir hentu það á lofti:

 

Plötuumsögn

Titill:  Time Passing Time

 

Flytjandi:  Hljómsveitin Monterey

.

Einkunn:  ****

.

  Það er nettur Pink Floyd keimur af tveimur fyrstu lögunum,  Moving On  og  Time Passing Time.  Að minnsta kosti við fyrstu hlustun.  Eftir ítrekaða spilun er hann ekki áberandi.  Gítar og orgel mynda þó hljóðheim álíkan þeim sem einkennir tónlist Pink Floyd frá fyrri hluta áttunda áratugarins. 

  Steindór Ingi Snorrason er höfundur laga og texta.  Hann syngur og spilar á orgel, gítar og bassa.  Hann er aðal númerið í Monterey.  Ég þekki ekki vel til en Monterey virðist vera hliðardæmi út frá hljómsveitinni Ég. 

  Andri Geir Árnason trommar.  Baldur Sívertsen Bjarnason leikur á gítar.  Arnar Ingi Hreiðarsson plokkar bassa. 

  Fyrstu tvö lögin eru mjög róleg og tregafull.  Það er mun léttara yfir þriðja laginu, ballöðunni Song from the Minor.  Og ekkert sem minnir á Pink Floyd en kannski eitthvað sem kallar nafn hljómsveitarinnar Wilco fram í hugann.  Þetta er fjörlegasta lag plötunnar.  Í allra víðasta skilningi má greina eitthvað í humátt að kántrý.   

  Óskar Guðjónsson lyftir vel undir fjórða lagið,  Jesus (like me),  með saxófónblæstri.  Þar örlar á fönk-stemmningu í niðurlagskafla.  Óskar fer á kostum. Aldeils frábært innlegg.

  Pink Floyd keimurinn skýtur aftur varfærnislega upp kolli í laginu  Don´t Shoot.  Þar ber þó meira á snyrtilegum básúnublæstri Þrastar Sigurðssonar.

  Í  With Your Open Eyes  syngur Ástrós Elíasdóttir með Steindóri.  Þetta er poppaðasta lag plötunnar.  Tvísöngur þeirra á þátt í því. 

  When I Go Away  leynir á sér.  Lætur ekki mikið yfir sér en sækir á við frekari spilun.  Rólegt og lágstemmt. 

  Mr. Smith  framkallar enn og aftur fram óm frá Pink Floyd.  Engan veginn má þó skilgreina plötuna sem einhverskonar Pink Floyd eftirhermu.  Alls ekki.  Ekkert fremur en að plötur Hljóma og The Rolling Stones voru ekki eftirhermur af Bítlaplötum.  Bara lík stemmning á köflum.  Tónlist Monterey hefur verið líkt við Bítlapopp seinni hluta sjöunda áratugarins.  Ég kvitta ekki alveg undir það.  Með einbeittum vilja má greina hippalega stemmningu.  En platan er ekki gamaldags. Hún hljómar vel og er notaleg og hógvær.  Samt engin lyftumúsík.  Hún getur þó notið sín sem hlutlaus bakgrunnsmúsík.  En það er meira gaman að hlusta á hana af athygli.  Lagasmíðar eru fínar og flutningur allur án rembings.  Platan rennur ljúflega í gegn. 

  Lokalagið,  Feeling Sorry,  sver sig í ætt við plötuna að öllu leyti.  Hæggengt, látlaust og þægilegt.

.

Ég leitaði of langt yfir skammt

  Fyrir jól hellti ég mér af fullum krafti í leit að strokufanganum Matthíasi.  Eftir á að hyggja færði ég leitarsvæðið út kannski aðeins um of.  Vinir og vandamenn Matthíasar höfðu lýst honum í fjölmiðlum sem einstöku ljúfmenni,  góðum dreng,  seinþreyttum til reiði og hinum vænsta manni í alla staði.  En hann væri dálítið týndur. Vissulega var hann töluvert týndur.  Mér datt þá í hug að hann gæti sómt sér vel í Stokkhólmi í Svíþjóð.  Þar er ein lægsta glæpatíðni af höfuðborgum heims.  Lýsingin á Matthíasi smellpassar við ljúfmennin í Stokkhólmi.

  Ég skrapp þess vegna til Stokkhólms og leitaði þar vel og lengi að Matthíasi.  Það var smá klúður hjá mér að hafa ekki meðferðis síma og tölvu.  Þess vegna fór alveg framhjá mér þegar Matthías fannst,  að sögn lögreglunnar klyfjaður sömu verkfærum og Rambó:  Sporjárni, hamri, eldhúsahnífum og öðrum ágætum smíða- og tréútskurðartólum.

  Í stað þess að finna Matthías í Stokkhólmi þá fann ég bar sem selur hálfslítra bjórglas á 590 kall (ísl. kr.).  Aðrar góðar fréttir eru að Matthías er búinn að fá húfuna sína aftur.   

.

.

  Þetta er vinsælt lag í sænskum dansklúbbum.  Ég kann ennþá betur við lagið í upphaflegu útgáfunni: 

.

.

  Höfundurinn,  Íris Kjærnested,  er Íslendingur.  Hún er tónskáld,  búsett í Svíþjóð og hefur samið vinsæl auglýsingastef.  Þekktast er "Veldu gæði.  Veldu Kjarnafæði.".  http://iriskjaernested.com/  Á heimasíðu hennar vantar sitthvað,  svo sem að hún hafði eitthvað að gera með hljóðupptöku fyrir kvikmyndina Óróa. 

Splunkunýtt lag með yngri systur Eivarar

  Elinborg Pálsdóttir er yngri systir Eivarar.  Hún hefur verið að semja músík og spila og syngja með hljómsveit en einnig sóló.  Hér er splunkunýtt lag með Elinborgu.

  Eivör hefur nú selt yfir 120.000 eintök í Noregi af nýjustu plötu hljómsveitar sinnar, Vamp.  Þar syngur hún um systur sínar:

Plötuumsögn

 

 - Titill:  Himinbrim

 - Flytjandi:  Nóra

  - Einkunn: *****

  Það var nokkuð merkilegt hvernig íslenska hljómsveitin Nóra fjármagnaði sína aðra plötu,  Himinbrim.  Hljómsveitin leitaði til aðdáenda sinna úti í heimi.  Og viti menn:  Frá gjörvallri heimsbyggð bárust fjárframlög sem gerðu hljómsveitinni kleift að hljóðrita og gefa út plötuna.  Það skemmtilega er að Nóra semur og syngur sín ljúfu lög á íslensku.  Rétt eins og Sigur Rós.

  Samlíkingin við Sigur Rós nær lengra.  Tónlist Nóru svipar að hluta til seiðmögnuðu fegurðarinnar sem einkennir músík Sigur Rósar.  Þó fer því fjarri að um stælingu á Sigur Rós sé að ræða.  Nóra er alveg með sinn persónulega og sjálfstæða hljóðheim.  Til að vísa í fleira kunnuglegt má alveg eins nefna hljómsveitina Maus til sögunnar.  En samt ekki beinlínis. Söngstíll Egils Viðarssonar minnir á söngstíl Bigga í Maus.  Ekki síst þegar gítar og rokk krauma undir. 

  Fallegur og stígandi hljómagangur einkennir lagasmíðar Nóru.  Fegurð, hátíðleiki og rísandi framvinda umlykja tónlistina.  Hugsanlega má staðsetja hljómaganginn í humátt að fegurstu lögum Coldplay.  Nóra er bara miklu skemmtilegri hljómsveit.  

  Platan í heild er pínulítið seintekin.  Lögin hljóma samt vel við fyrstu hlustun.  Þau hljóma ennþá betur við ítrekaða spilun.  Hægt og bítandi opnast blómið og springur að lokum út í allri sinni dýrð.

  Þetta er tölvupopp og píanóspil skreytt með strokhljóðfærum (fiðlum og sellói).  Söngrödd Auðar Viðarsdóttur er mjúk og ljúf.  Textaframburður hennar er skýr og góður.  Músíkin flakkar á milli þess að vera notalega þægileg annars vegar og fast að harðneskju og hávaða hins vegar.  Trommuleikurinn er aftarlega í hljóðblöndun. Hann er snilld þegar best lætur.  Virkilega flottur. 

  Allt er fagmannlega afgreitt en jafnframt á "lifandi" hátt.

 Umslagið er krúttlegt.  Nóra tilheyrir,  jú,  krúttkynslóðinni.  Allur texti á umslagi er handskrifaður með auðlæsilegri rithönd.  Það hefur tekið tímana tvo eða rúmlega það.  Sem leturfræðingur hef ég gaman af að rýna í nostursamlega handskrifaðan textann.  Brúnleitt litaval (út í gult og "orange") er gott. 

  Himinbrim  er glæsileg plata og tvímælalaust ein af þeim bestu 2012. 

  Hægt er að hlusta:  http://listen.noramusic.is/album/himinbrim

Hin jólalögin

  Sumir hafa horn í síðu jólalaga.  Segjast ekki þola jólalög.  Þetta er hálf kjánaleg afstaða.  Jólalög eru ekki afmarkaður músíkstíll.  Það má finna jólalög í flestum músíkstílum.  (Eitt það) flottasta er í írskum þjóðlagarokksstíl,  Fairytale of New York,  með Kirsty McColl og The Pogues.  Ég á fína jólaplötu með ýmsum bandarískum blúsurum.  Önnur jólalög má finna í músíkstílum á borð við reggí, kántrý, þungarokki, djassi, sálmasöng, pönk og hvað sem er.  Heims um ból fagnar fólk sólrisuhátíðinni jólum með söng og hljóðfæraleik.  Hátíð ljóss og friðar.  Jólin eru góð skemmtun í skammdeginu.  Vottar Jehova,  Amish-fólkið og fleiri sniðganga þó jólin fyrir það eitt að þau séu upphaflega heiðin hátíð.  Það er miður.  Jólin eru svo skemmtileg með jólasveinum,  jólaálfum, jólatré, jólagjöfum, veislumat, gott í skóinn og það allt. 

  Vissulega er til eitthvað sem fellur undir víða skilgreiningu á dæmigerðu jólalagi:  Létt popplag með bjöllum, klingjandi gítarspili og einhverju svoleiðis.  Þau eru fyrirferðarmest í útvarpi.  Hér eru nokkur sem sjaldnar er spiluð í útvarpi:

 

  Þetta eru kátir piltar frá Atlanta í Bandaríkjunum.

  Bresku anarkistarnir í Crass eru jólabörn.  Á dögunum fékk borgarstjóri Reykjavíkur sér húðflúr með lógói Crass.  Crass héldu hljómleika á Íslandi á níunda áratugnum og gáfu út plötur með íslensku hljómsveitinni Kukli.

  Íslandsvinirnir í bresku hljómsveitinni The Fall gáfu út jólalag til minningar um John Quays sem lést af völdum of stórs skammts af heróíni.

  Bandaríski rapparinn Snoop Doggy Dog stendur í þeirri trú nú að hann sé endurborinn Bob Marley.  En hann er sama jólabarnið fyrir því.

  Smá jólarokk.

  Íslenskt jólarokk með hljómsveitinni F.

  Og Fræbbblarnir.