Óheppileg nöfn

 

  Ég er ekki með söguna á hreinu.  Á Norðurlöndunum heita íslensku Ópaltöflurnar OBAL.  Ein sagan segir að Ópal þýði eitthvað dónalegt.  Önnur saga segir að Ópal sé skrásett vörumerki en ónotað á Norðurlöndunum.  Þriðja sagan segir að Ópal sé bæði dónalegt orð og líka skrásett og frátekið vörumerki.  Hvað sem rétt er þá eru til mörg dæmi um að nöfn á sælgæti og öðru matarkyns hljómi illa þegar það er sett á markað í öðrum löndum en upprunalandi.  Einkum á það við um asískar vörur sem eru merktar á ensku.  Hér eru nokkur dæmi:

  Þessi asíski drykkur heitir á ensku Gyðingaeyrnasafi.  Eða kannski Gyðingaeyrnamergur?

  Hér er rifsberjasulta.  Sennilega er átt við að hún bragðist eins og heimagerð sulta ömmu.  En yfirskriftin er "Bragðast eins og amma".   

  Ég veit ekki hver merkingin hefur átt að vera en þessi núðlusúpa heitir "Súpa fyrir druslur".

  "Aðeins æla" er nafnið á snakkinu. 

 

  "Ristaðar apahreðjar"

 

   "Piss kóla"

 

  "Rifið barnakjöt"

 

  "Extra typpi"

 

  "Gautaborgar nauðgun"

 

Húðflúraklúður

   Ég var að fá mér húðflúr.  Sem er ekki í frásögu færandi.  Það er merki færeyska OKKARA bjórsins.  Húðflúrarinn sagði mér frá manni sem kom til hans í vandræðum.  Maðurinn hélt upp á 10 ára edrúafmæli með því að láta húðflúra á sig Æðruleysisbænina.  Sá sem framkvæmdi verkið var ekki í góðu formi.  Fyrir bragðið var orðið breytt í tvígang skrifað með einföldu i.  Í öðru tilfellinu vantaði að auki e.  Edrúmaðurinn var og er í öngum sínum yfir þessu.  Það er ekki hægt að laga klúðrið nema með því að gera það ennþá kjánalegra.       

  Flestir umgangast húðflúr af varfærni.  Húðflúr er eitthvað sem fólk fær sér eftir vandlega yfirlegu.  Húðflúr er svo gott sem varanlegt skraut á líkamann.  Flestir sem á annað borð fá sér húðflúr fá sér aðeins eitt húðflúr.  Tiltölulega fáir fá sér mörg húðflúr.  Lengst af var húðflúr Íslendinga bundið við sjómenn.  Enda engir starfandi húðflúrarar á Íslandi.

  Erlendis,  til að mynda í Bandaríkjum Norður-Ameríku og í Bretlandi,  var húðflúr lengi vel einskorðað við þá sem sátu í fangelsi.

  Í dag er auðvelt að fá sér húðflúr hvar sem er.  Engu að síður vanda flestir val á húðflúri.  Nema í Suðurríkjum Bandaríkja Norður-Ameríku.  Þar gildir að menn redda sér.  Málið er að kýla á hlutina og gera þá sjálfir fremur en að hafa hæfileika til að útkoman verði fagmannleg.  Menn redda sér.  Húðflúrin eru mörg hver ansi fjarri því að vera flott.   Ótrúlega hallærislega ljót svo að ekki sé meira sagt.      

 

 

 

 

 

 

 

 

  Rangeygur hundur.  Ofteiknaðar augabrúnir.  Laufblöð í stað augabrúna.  

 

 

 

 

 

 

 

 

  "Dauði fremur en vanvirðing" er ágætt slagorð.  En virkar ekki trúverðug eða ógnandi þegar leturgerðin er svona illa handteiknuð.    

 

 

 

 

 

 

 

 "Fjölskylda" er algeng yfirlýsing þeirra sem telja sig tilheyra gengi og eða mafíu.  En það er engum til framdráttar að húðflúrið sé svona svakalega ljótt.   

   Húðflúr af dökkhærðri konu sýnir eiginlega vanskapaða ófreskju.  

  

 

   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Ég veit ekki hvaða trúður þetta á að vera.  Illa teiknað klúður.

 

 Þarna er eitt frægasta og ljótasta húðflúr sögunnar.  Ekkill fékk sér húðflúr,  mynd af barnsmóðir þeirra 3ja barna.  Hún fórst í eldsvoða.  Húðflúrarinn klúðraði myndinni all svakalega,  eins og gengur suður frá.  Alvöru húðflúrari tók sig til og endurgerði myndina með glæsilegum árangri.  

 

 

 

 

 

 

 

 ---------------------------------

  Flugur sækja í athygli.  Best er að þykjast ekki sjá þær.

 

Stóra rafrettusvindlið

  Framleiðsla og sala á sígarettum hefur lengst af verið góður bissness.  Sígarettuframleiðendur eru öflugur þrýstihópur í Bandaríkjum Norður-Ameríku og víðar.  Hann hefur farið sínu fram með því að "kaupa" rétta fólkið inn í stjórnsýslunni.

 

  Hægt og bítandi hefur samt þrengt að sígarettuframleiðendum.  Og um leið að reykingafólki.  Forræðishyggjufólk hefur komist upp með að banna reykingar hér og þar.  Það má ekki reykja í flugvélum.  Ekki inni á veitingastöðum.  Ekki hér og ekki þar.  Samt hefur ekki tekist að sýna fram á að reykingar séu verulega skaðlegar.  Að minnsta kosti ekki nógu skaðlegar til að banna þær alfarið.  Þær eru meira eins og óhollusta sykurs,  hvíts hveitis og McDonalds.  Meira óhollar en hollar.

 

  Sem dæmi um hvað sígarettuframleiðendur eru sterkur þrýstihópur í Bandaríkjum Norður-Ameríku má nefna að eftir árásirnar á tvíburaturnana í New York voru settar strangar reglur um hvað má og hvað má ekki hafa með sér í flugvél.  Til að mynda má ekki hafa með sér drykki,  sjampó eða handsprengjur.  Fyrst mátti ekki hafa með sér kveikjara.  Því banni var fljótlega aflétt.  Þökk sé sígarettuframleiðendum.

 

  Á síðustu árum hefur verið illa þrengt að sígarettuframleiðendum á auglýsingamarkaði.  Hérlendis má ekki auglýsa sígarettur.  Í Bandaríkjum Norður-Ameríku má ekki auglýsa sígarettur hvar sem er.  Til að mynda ekki í ljósvakamiðlum.

 

  Þá dúkkuðu skyndilega upp svokallaðar rafrettur.  Þær líta út eins og venjulegar sígarettur.  Þær má reykja hvar sem er.  Þær má auglýsa hvar sem er.  Þær eru markaðssettar sem tæki til að reykja án þess að reykja alvöru sígarettur.  Þær má auglýsta hvar sem er.   Fallegt fólk er sýnt í auglýsingum reykja rafrettur.  Það er töff að reykja rafrettur.   Því er slegið upp sem "frelsi" að reykja hvar sem er (rafrettur).     

 

  Í fljótu bragði virðist sem áróður fyrir rafrettum sé átak gegn því að reykja venjulegar sígarettur.  Þegar betur er að gáð þá eru það sígarettuframleiðendur sem standa á bak við rafretturnar.  Þetta er klók markaðsaðferð sígarettuframleiðenda til að viðhalda ímynd um að það sé töff að reykja.  Til lengri tíma hættir enginn að reykja þó að hann skipti tímabundið yfir í rafrettur.  Þetta er plat.  Vel heppnað markaðstrix sígarettuframleiðenda.      

   

 Nú eru auglýsingatímar sjónvarpsstöðva uppfullir af myndarlegu fólki með sígarettu í munnviki.  Það eru engin aldursmörk á kaupum á rafrettum.  10 - 12 ára krakkar kaupa sér rafrettur.  Og þykir töff að totta þær.  Það er aftur komið í tísku að reykja sígarettur.

 

  

 

   

Lulla frænka og karlamál

  Lulla frænka bjó alla tíð ein.  Þess á milli dvaldi hún á geðdeildum ýmissa stofnana.  Hún nefndi oft hversu fögur hún væri.  Sagðist vera svo lík ítölsku leikkonunni Sophiu Loren að fólk þekkti þær ekki í sundur.  Lulla nefndi oft að hún hefði verið með fallegasta hár allra í Skagafirði.  Sítt,  svart og þykkt hár sem allir dáðust að.

  Ég geri mér ekki grein fyrir því en ég held að Lulla hafi alveg verið nokkuð myndaleg.  Eitt sinn spurði ég hana að því hvort að hún hafi aldrei átt kærasta.  "Jú, ég átti kærasta sem hét Óli," svaraði Lulla.

  "Hvað varð um hann?"  spurði ég:  "Hann var vitleysingur," svaraði Lulla og gaf ekkert frekar út á það. 

  Ég:  "Af því að þú varst svona falleg þá hljóta karlmenn að hafa verið stöðugt að reyna við þig."

  Lulla:  "Já.  Þá gaf ég þeim svoleiðis á kjaftinn að þeir reyndu það ekki aftur."

-------------

Fleir sögur af Lullu frænku:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1374813/

Nasistaklúður

 

  Í Suðurríkjum Bandaríkja Norður-Ameríku hafa í á annað hundrað ár starfað kristin samtök kynþáttahátara.  Þau kallast Ku Klux Klan.  Oftast kölluð KKK.  Félagar í KKK hatast við gyðinga og alla kynþætti aðra en aría.  Þeirra saga er blóði drifin.  Þeir hafa myrt fjölda blökkumanna og annarra.  Jafnan refsilaust.   Billie Holiday orti um þá frægt lag,  Strange Fruit.  Þar syngur hún um blökkumenn sem KKK hengdu upp á sport í Suðurríkjunum.  

   

  Heldur hefur fjarað undan ójafnaðarmönnum KKK síðustu áratugina.  Þó sprikla þeir enn og ofsækja fólk.  Inn á milli reyna þeir að bæta ímynd sína.  Það gengur ekkert vel.  Þetta eru nasistar og óþverrar.  

  Í páskavikunni reyndi einn af KKK forsprökkunum í Kansas að blása glæður í starfsemi KKK.  Hann hóf skotárás á hóp fólks fyrir utan bænahús gyðinga.  Myrti þrjá og særði fleiri.  Fyrstu fréttir af morðárásinni vöktu fögnuð meðal KKK og blés þeim kapp í kinn.  Glansinn fór snögglega af hryðjuverkinu þegar í ljós kom að öll fórnarlömbin voru kristin.  14 ára unglingur,  amma hans og læknir hennar.  

 

 

  Morðinginn,  Glenn Miller,  hrópaði "Heil Hitler!" þegar hann var handtekinn.  

  Í stað þess að verða hetja innan KKK nasistasamfélagsins er Glenn Miller nú fordæmdur af kristnum KKK félögum sínum.  Það er hin versta smán fyrir nasistana að fulltrúi þeirra hafi myrt hvíta kristna bræður og systur.   

  Þetta er ekki í fyrsta skiptið sem hinn grunnhyggni Glenn Miller klúðrar málum.  Eins og félagar hans í KKK er hann hommahatari.  Fyrir nokkrum árum var hann gripinn glóðvolgur í almenningsgarði í áköfum kynmökum með svörtum karlmanni.  Glenn afsakaði sig þá með því að hann hafi leitt samkynhneigða blökkumanninn í gildru til að lemja hann til óbóta.  Áður en af því ætlunarverki varð hafi fyrir klaufaskap leikar þróast yfir í kynlíf.  Laganna verðir hafi verið of fljótir á sér að grípa inn í áður en hann lamdi svarta hommann.   Röðin hafi eiginlega alveg verið komin að því.

  

Páskar í Vesturheimi - III

 

 

 

 

  Mig grunar að fáar þjóðir geri eins mikið úr frjósemishátíðinni,  páskunum,  og Íslendingar.  Mörgum vikum fyrir páskana er ekki þverfótað í íslenskum matvöruverslunum fyrir páskaeggjum í ýmsum stærðum.  Um svipað leyti hellist blessaður páskabjórinn yfir land og þjóð.

 

  Í Washington DC fór lítið fyrir páskunum.  Í matvöruverslunum mátti sjá nett úrval af litlum súkkulaðikanínum og súkkulaðieggjum.  Súkkulaðieggin eru í sömu stærð og hænuegg.  Þau eru pökkuð inn í skrautlegan álpappír.  

  Ég veit ekki hvort að þau eru fyllt með nammi,  eins og íslensku eggin.  En ósköp eru þau ræfilsleg í samanburði við íslensku risaeggin.

 

  Súkkulaðikanínurnar eru í hóflegri stærð.  Það er meira úrval af þeim.  Fleiri útfærslur en eggjunum.  Hver kanína er einn til tveir munnbitar.  

 

  Á páskadag heilsaðist fólk í WDC með kveðjunni:  "Gleðilega páska!"  Allar verslanir og allir veitingastaðir voru opnir eins og á venjulegum sunnudegi.  Engin páska-tilboð eða páska-gylliboð.  

 

  Miðað við hvað Kaninn gerir almennt mikið úr tyllidögum og er duglegur að selja allskonar glingur stingur í stúf hvað frjósemishátíðin er lágstemmd í WDC.  

 

  Til samanburðar var á laugardaginn Plötubúðadagurinn.  Næstu daga á undan,  sama dag og næstu daga á eftir voru fjölmiðlar í WDC undirlagðir umfjöllun um Plötubúðadaginn.  Með þeim árangri að á laugardeginum þurfti að hleypa fólki inn í hollum í plötubúðirnar.  Það voru langar raðir,  margra metra langar,  fyrir utan hverja einustu plötubúð í WDC.  Ég nennti ekki að hanga í þannig röð.  En rölti framhjá.  Flestar helstu plötubúðirnar í WDC eru við sömu götu.  Það er verslunargata,  18. stræti,  í nokkurri fjarlægð frá miðbænum.  

 

  Í umfjöllun um Plötubúðadaginn kom fram að sala á vinylplötum vex bratt í Bandaríkjunum.  Geisladiskurinn víkur hratt fyrir niðurhali.  Einn viðmælandi benti réttilega á að sálfræðiþátturinn sé vinylplötunni í hag:  Það að vera með 12" flykki í fanginu,  stóra mynd á framhlið,  stórt letur á bakhlið,  nærhald og textablað,  setja hlunkinn á spilarann,  ræsa tækið,  koma klunnalegum hausnum með nálinni á sinn stað,  sjá ferlíkið snúast...  Þetta er athöfn sem gerir svo mikið úr upplifuninni að hlusta á plötu - áður en platan fer að hljóma.  Fyrir músíkdellufólk er þetta eins og helgiathöfn.    

 

  Geislaspilarann eða músík í tölvunni vantar allt sem gerir "athöfn".   Það er alveg eins hægt að setja útvarpið í gang.  

 

  Í móttökunni á gistiheimilinu sem ég dvaldi á var að jafnaði spiluð leiðinleg R & B músík.  Inn á milli spilaði ung dama heila plötu með Of Monster and Men.  Dag eftir dag.  Það var dásemd.  Aðspurð vissi hún ekki hvers lensk OMAM er.  Hún sagðist elska þessa plötu.  Varð mjög hissa þegar ég upplýsti hana um að OMAM væri íslensk hljómsveit.  Það örlaði jafnframt á efasemdum því að hún spurði:  "Hvernig veistu?"

 

 

 

Páskar í Vesturheimi - II

  Í Washington DC vekur athygli gríðarlega hátt hlutfall af skrifstofubyggingum.  Þegar málið er skoðað nánar þá á það sér eðlilegar skýringar.  WDC er stjórnsetur alríkisstjórnar Bandaríkja Norður-Ameríku.  Þarna er stjórnsýslan eins og hún leggur sig:  Alþingi,  ráðuneyti  forsetaembættið og það allt.  

 

  Bandaríkjamenn eru 1000 sinnum fjölmennari en Íslendingar.  Lauslega áætlað má gera ráð fyrir að embættismenn bandaríska alríkisins séu um það bil 1000 sinnum fleiri en skrifstofu- og embættismenn íslenska ríkisins.   Það þarf margar skrifstofur undir þann fjölmenna hóp sem nagar blýanta í nafni bandaríska alríkisins.  

 

  Víða eru bílastæðisplön.  Þau eru römmuð inn með hænsnaneti.  Það er togað og teygt.  Ber þess merki að óprúttnir stytti sér leið með því að klöngrast yfir það.  Plönin sjálf eru ekki með sléttu yfirborði.  Þau eru öll í hólum og lautum,  holum og hæðum.  Undirlagið er olíuborin möl.  Ég giska á að plönin séu rekin af einkaaðilum.  Inni á miðju plani er pínulítill skúr.  Þar hafast við 3 starfsmenn. Í öllum tilfellum hörundsdökkir ungir menn.  Þeir rukka 15 dollara (um 1700 kall) fyrir daginn.   

 

  Gönguljós við gangbrautir eru skemmtileg.  Þegar gangandi vegfarandi fær grænt ljós þá hefst niðurtalning á ljósaskilti í sek.  Það er mismunandi eftir gatnamótum hvort að gangandi fái 60 eða 80 sek.  Þegar 18 sek. eru eftir má enginn halda út á gangbraut.  Þeir sem lagðir eru af stað fá 18 sek. til að koma sér yfir.

 

  Það er ekki bundið við WDC heldur viðgengst um öll ríki BNA að alkahólprósenta er ekki gefin upp á bjórumbúðum.  Það er vandamál fyrir ókunnuga.  Sumir vilja kaupa léttan 3% bjór.  Aðrir sækja í 6% bjór.  Starfsfólk verslana er verra en ekkert.  það þykist vita og giskar á.  Jafnan með óþægilegum skekkjumörkum.  

 

  Ég hef ekki staðfestingu á en mér er sagt að þetta hafi allt með það að gera að ekkert samræmi sé með áfengislögum hinna ýmsu ríkja Bandaríkjanna.  Leyfður hámarksstyrkleiki bjórs sé mismunandi.  Bjórframleiðendur fríi sig vandræðum með því að gefa ekki upp styrkleika bjórsins.    

 

  Í WDC er mikið af áhugaverðum söfnum.  Það er frítt inn á þau.  Hæst ber kannski Smithsonian listasafnið.  

 

 

 

  Þar getur að líta bandaríska myndlist af ýmsu tagi.  Allt frá mörg hundruð ára gömlum málverkum til nútíma vídíóverka.  Þarna er fræga myndin hans Andys Warhols af mannréttindabaráttukonunni og anti-rasistanum Marilyn Monroe.  

 

 

  Þarna eru málverk af Muhammeth Ali og fleiri hnefaleikaköppum;  ýmsum öðrum íþróttahetjum,  forsetum og fleirum.  Mér skilst að uppskriftin af ókeypis aðgangi að söfnum í WDC sé sú að það laði ferðamenn til WDC.  Mig minnir að árlega komi 6 milljónir ferðamanna til WDC.  Þeir troðist í ókeypis söfn og skilji eftir sig góðan pening í formi hótelgistingar og matar og drykkjar.  

 

  Þegar ég var staddur við inngang Smithsonian safnsins blossaði upp í mér íslenskur Geysiskall.  Mig langaði virkilega til að hefja umsvifalaust þarna við innganginn rukkun á aðgengi.  Hundruð túrista streymdi að.  Hvað hefði þá munað um að borga mér eins og 500 kall? 

HEIMA - Stórkostleg tónlistarveisla í Hafnarfirði

  23. apríl verður boðið upp á glæsilega tónlistarveislu í Hafnarfirði.  Menningar- og listafélag Hafnafjarðar blæs til fjörsins.  Fyrirmyndin er sótt til Götu í Færeyjum.  Þarlendir segjast hafa sótt hugmyndina til Íslands.  Þá væntanlega til Menningarnætur.  Uppskriftin er sú að boðið er upp á fjölda hljómleika í heimahúsum.  

  Samtals er boðið upp á 13 tónlistaratriði í 13 heimahúsum í miðbæ Hafnarfjarðar,  svo og Fjörukránni og Gaflaraleikhúsinu.  Öll hvert öðru meira spennandi.  Flest tónlistaratriðin spanna 40 mínútur.  Flest eru þau flutt á að minnsta kosti tveimur stöðum um kvöldið.   Vel skipulagðir tónleikagestir geta náð hljómleikum margra flytjenda um kvöldið.       

  Fjörið hefst klukkan 20.00.  

 

Eftirtaldir stíga á stokk:

 - Hallur Joensen & félagar 

 - Steindór Andersen & Hilmar Örn Hilmarsson

 

 - Bjartmar Guðlaugsson

 

 - Vök (sigurhljómsveit Músíktilrauna í fyrra)

 

 - Fjallabræður

 

 - Snorri Helgason & Silla

 

 - Jónas Sigurðsson

 

 - Elíza Newman og Anna Magga 

 

 - Mono Town

 

 - Hot Eskimos

 

 - DossBaraDjamm (Steinn Ármann,  Davíð Þór Jónsson o.fl.)

 

 - Kátir piltar 

 

 - Ylja

 

  Hallur Joensen er heiðursgestur tónlistarhátíðarinnar Heima.  Hann er stærsta nafn í færeyskri kántrý-músík.  Hann er vel kynntur í kántrý-senunni víða um heim.  Hann hefur meðal annars sungið inn á plötu með Kris Kristofferson,  Charley Pride,  Bellamy Brothers og Katarínu Bærendsen.  Bara svo fá af mörgum nöfnum séu nefnd.  Eitthvað af þessu fólki fylgir Halli til Íslands.  

  Eftir að stofuhljómleikum í heimahúsum lýkur,  um klukkan 23.00,  treður Hallur upp í Gaflaraleikhúsinu.  Þar verður sömuleiðis "opinn hljóðnemi" og eitthvað fleira sprell.  Um svipað leyti hefst í Fjörukránni dansleikur með hafnfirsku stuðboltunum í Kátum piltum.   

  Miðasala á Heima hefst í dag (mánudaginn 14. apríl) á Súfistanum í Hafnarfirði.  Miðinn inn á öll herlegheitin kostar aðeins 4500 kall.  Vegna þess að heimahús rúma í besta falli aðeins örfáa tugi gesta eru fáir miðar í boði.  Fyrstir koma fyrstir fá.  

  Fleiri miðar eru í boði inn á einungis dansleik Kátra pilta í Fjörukránni og dagskrá Halls Joensen í Gaflaraleikhúsinu á 2500 kall.  

 

  Nánar á:  www.mlh.is 

Lulla frænka og jólaöl

  Þegar ég var í Myndlista- og handíðaskólanum á áttunda áratugnum var stranglega bannað að selja bjór á Íslandi (nema á Keflavíkurvelli).  Þingheimur taldi bjór vera stórhættulegan drykk sem myndi tortíma mannkyninu.  Ég hafði efasemdir og bruggaði dökkan bjór.  Líka vegna þess að námslánin dugðu ekki til að ég gæti styrkt ríkiskassann með myndarlegum fjárframlögum í gegnum vínbúðir ÁTVR.  Þrautalending var að brugga bjór.  

  Svo bar við eitt sunnudagskvöld að ég tappaði bjórnum á flöskur.  Allt var á kafi í snjó (úti,  vel að merkja) og ófærð.  Þá birtist Lulla frænka skyndilega í útidyrunum hjá mér.  Hún var alveg ónæm fyrir muni á færð og ófærð.  Það vissi enginn til þess að hún hefði einhvertíma lent í vandræðum á Skodanum sínum vegna ófærðar.  Þó hlýtur það að hafa gerst.  Ég hef áður sagt frá því þegar öll umferð lá niðri í Reykjavík vegna brjálaðs veðurs.  Allt lamaðist.  Fólk komst hvorki til vinnu né í skóla.  Öryrkjabíllinn fór hvergi.  En Lulla brunaði á sínum bíl frá Skúlagötu til Hvíta bandsins efst á Skólavörðustíg.  Og aftur til baka um kvöldið.  Eins og ekkert væri.

  Jæja,  nema það að komin inn á gólf hjá mér rak Lulla augu í bjórinn.  Það hýrnaði heldur betur yfir kellu.  Hún klappaði saman höndum og hrópaði í fögnuði:  "Þetta lýst mér á!  Húrra!  Ég hef ekki fengið jólaöl frá því að ég var krakki.  Nú ber vel í veiði.  Ég verð að fá glas af jólaöli hjá ykkur."

  Ég vildi ekki upplýsa Lullu um að þetta væri bjór.  Lögreglan hafði alltaf töluverð afskipti af Lullu og aldrei að vita hvað hún segði laganna vörðum í ógáti.  Það var,  jú,  ólöglegt að brugga áfengan bjór.  Ég brá á það ráð að segja Lullu að ölið væri ókælt og ekki tilbúið til drykkjar.   En Lulla var viðþolslaus af löngun og sagði að það gerði ekkert til.  Jólaöl væri það besta sem hún fengi hvort sem það væri kælt eða ókælt.

  Ég hellti í hálft glas.  Lulla skellti því í sig í einum teyg og ískraði af ánægju:  "Helltu almennilega í glasið,  drengur!   Þú átt nóg af þessu.  Þetta er sælgæti."   Lulla var ekki vön að vera frek.  Nú lá rosalega vel á henni.  Ég hlýddi.  En hafði nettar áhyggjur af þessu.  Lulla hafði aldrei bragðað áfengi.  Hún hafði óbeit á því.  

  Lulla drakk frekar hratt úr fulla glasinu og vildi meira.  Hún fékk aftur í glasið.  Drakk heldur hægar úr því.  Að því loknu sagði hún:  "Ég er kominn með svima."  Hún var orðin þvoglumælt.  Ég notaði tækifærið og sagði:  "Það borgar sig ekki að drekka meira af ölinu.  Það er ekki alveg tilbúið til drykkjar."  

  Lulla féllst á það.  Sagðist ætla að koma sér heim.  "Þetta er ekkert óþægilegur svimi," útskýrði hún.  "En ég ætla samt heim og leggja mig."  

  Eftir að hafa kvatt heimilisfólkið og þakkað fyrir sig fór Lulla fram í forstofu og tróð sér í stígvél.  Það gekk brösulega.  Lulla vaggaði óstöðug yfir stígvélunum og slagaði utan í vegg.  "Þetta er furðulegt,"  tautaði hún.  "Það er eins og fæturnir hitti ekki í stígvélin.  Ég vona að ég sé ekki að fá matareitrun." 

  Áhyggjur mínar jukust.  Það hvarflaði að mér að hvetja Lullu til að taka leigubíl.  Jafnharðan vissi ég að enga leigubíla var að fá í þessari ófærð.  Að lokum komst Lulla í bæði stígvélin eftir heilmikið puð.  Hún slagaði út í bílinn sinn.  Ég fylgdist með út um glugga.  Lulla kveikti sér í sígarettu um leið og hún settist inn í bílinn.  Hún setti bílinn ekki í gang næstu 40 mínútur.  Keðjureykti bara inni í bílnum.  Loks ræsti hún bílinn og brunaði af stað í gegnum snjóskaflana.

  Þegar ég áætlaði að Lulla væri komin heim til sín hringdi ég í hana.  Mér til óblandinnar gleði svaraði hún í heimasímann.  Heimförin hafði gengið vel.  Ég spurði hvernig sviminn væri.  Lulla svaraði:  "Hann er notalegur.  Ég ætla að leggjast en ekki sofna strax."  

--------------------------------------- 

   Fleiri sögur af Lullu frænku:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1371568/

--------------------------------------- 

   Hans klaufi

    

--------------------------------------

  Fyrir þremur áratugum eða svo stýrði Bryndís Schram ofur vinsælum barnatíma Sjónvarpsins.  Fjölmiðlakannanir mældu mjög gott áhorf.  Það einkennilega var að uppistaðan af áhorfendum voru miðaldra og eldri karlmenn. 

  Líkt þessu er hlustendakönnun á vinsælum barnatíma í færeyska útvarpinu.

 

Fellir dægurlag morðingjann?

  Það hefur ekki farið hátt í íslenskum fjölmiðlum að illræmt dægurlag spilar hlutverk í réttarhöldunum yfir s-afríska hlauparanum og morðingjanum Óskari Pistorius.  Hlauparinn er sakaður um að hafa viljandi myrt kærustu sína í frekju- og afbrýðiskasti.  Hans vörn felst í því að þvert á móti hafi hann ætlað að vernda kærustuna fyrir hættulegum innbrotsþjófi.  Hann hafi fellt hinn meinta innbrotsþjóf með því að skjóta hann fjórum sinnum.  Síðar kom í ljós að ekki var um innbrotsþjóf að ræða heldur hafði hlauparinn skotið og myrt kærustuna.  Haldið að hún væri innbrotsþjófurinn.

  Í réttarhöldum yfir morðingjanum er dregin upp mynd af honum sem sjálfselskum,  stjórnsömum,  frekum,  afbrýðisömum,  ógnandi og byssudýrkandi skapofsamanni.  Sem dæmi um persónuleika hans og ógnandi framkomu er vísað í ökuferð kærustuparsins í kjölfar heiftarlegs rifrildis.  Þar á Óskar að hafa "blastað" á fullu illræmdu dægurlagi með hótandi texta,  Bitch, Don´t Kill My Vibe.  Í honum er viðmælandinn,  kona,  ítrekað ávörpuð með orðinu tík (bitch).  Í textanum er henni hótað dauða.  Þar segir meðal annars:  "Ég veit að þú verður að deyja á sársaukafullan hátt" (I Know You Had to Die in a Pitiful pain).

  Með því að spila þetta fyrir kærustuna í uppnámi er hlauparinn sakaður um að hafa notað texta lagsins sem hótun.  Hótun sem morðinginn stóð við.  Og hann hefur vondan músíksmekk.  

.  

--------------------------------------

 

  Allt annað:  Minnir þetta ekki einhvernvegin á hefðbundið viðtal við SDG? 

 

„Öskraði hún þegar þú skaust hana?“