Boltaleikir eru hættulegir

  Um daginn var sýnt í sjónvarpi frá blönduðum bardagaíþróttum.  Íslendingur,  Gunnar Nelson,  tuskaðist við útlending.  Viðureignin stóð í örfáar mínútur.  Á þeim stutta tíma bankaði Gunnar olnboga í andlit útlendingsins.  Einhverjir töldu sig sjá örla fyrir blóði á andliti útlendingsins.  Mörgum var illa brugðið.  Þótti ofbeldið yfirgengilegt og ekki til fyrirmyndar.  Sumir gengu svo langt að vilja banna sjónvarpsútsendingar af bardagaíþróttum af þessu tagi.  Aðrir töldu nóg að útsendingin væri stranglega bönnuð börnum og unglingum.  Einungis rígfullorðið fólk hefði þroska til að virða fyrir sér ofbeldið.   

  Út af fyrir sig er gott að fólk sé gagnrýnið á ofbeldi.  Ofbeldi er ekki til eftirbreytni fyrir leikmenn,  fremur en áhættuatriði í kvikmyndum. 

  Einu íþróttir sem ég fylgist með eru bardagaíþróttir,  bæði box og blandaðar.  Vissulega eru átök á milli keppenda.  En það eru strangar leikreglur.  Til að mynda má ekki sparka í pung eða pota í augu.  Keppendur virða það.  Líka áhorfendur. 

  Því er ólíkt farið með boltaleiki.  Að vísu fylgist ég ekkert með þeim.  Hinsvegar kemst ég ekki hjá því að verða var við gríðarlegt ofbeldi í boltaleikjum og í kringum þá.  Það er ekki þverfótað fyrir myndum og myndbrotum af blóðugum boltaleikmönnum og áhangendum,  öskrandi þjálfurum,  slagsmálum,  punghöggum og svo framvegis.  Ósjaldan enda boltaleikir í allsherjar óeirðum,  brotnum stólum og öðrum bareflum.  Boltaleikir eru hættulegir.  Þeir eru hættuleg ofbeldisíþrótt.  Ekki aðeins fyrir óharðnaða áhorfendur sem þurfa að horfa upp á ofbeldið heldur enn fremur fyrir leikmenn.  Ef þeim er ekki sparkað út og suður á leikvellinum,  lamdir í svaðið og það allt þá eru þeir myrtir ef þeir standa ekki undir væntingum.  Þannig er farið að afgreiða þá í Lýbíu og fleiri löndum.  Í N-Kóreu eru þeir hýddir.  Er mér sagt.  Reyndar þrætti s-kóreskur hermaður sem ég hitti í Noregi fyrir það.  En hann er ekkert endilega áreiðanleg heimild.  

l

Lulla frænka um fallega hárið á sér

  Lullu föðursystur minni datt margt í hug.  Hana rangminnti um suma atburði.  Aðra atburði túlkaði hún á sinn hátt.  Oft töluvert fjarri raunveruleika.  Fáir urðu til að leiðrétta hana.  Lulla átti það til að vera sjálfhælin.  Samt án rembings eða hroka.  Það var einhvernvegin frekar eins og hreinskilni og einlægni.

  Þegar ég hóf nám í Myndlista- og handíðaskóla Íslands kom Lulla því að við hvern sem heyra vildi að ég hefði erft teiknihæfileika frá henni.  Hún sýndi fólki teikningar eftir sig því til sönnunar.  Teikningar Lullu voru líkastar teikningum fjögurra ára barna af Óla priki (punktur, punktur, komma, strik).  Teikningarnar áttu að vera af tilteknu frægu fólki.  Það var ekki séns að geta sér til um hver var hvaða Óli prik.

  Systir Lullu var eiginlega eina manneskjan sem leiðrétti hana og benti á villur.  Þær systur voru gestkomandi ásamt mér og fleirum heima hjá systurdóttur mömmu.   Systurnar fóru að rifja upp atburði frá æskuárum sínum.  Lulla sagði:  "Ég var með óvenju fallegt hár sem barn og unglingur.  Ég var með fallegasta hár af öllum í sveitinni.  Ég var með þykkasta hárið og lengsta hárið.  Það var tinnusvart og liðað.  Það stirndi á það.  Allir dáðust að hárinu á mér."

  Lóa systir hennar gerði athugasemd:  "Dæmalaus della.  Það voru allar stelpur í sveitinni með þykkt og sítt hár.  Þitt hár var ekkert öðruvísi en þeirra hár."

  Lulla bakkaði ekki.  Hún kom með óverjandi gullmola:  "Þú getur nú barasta spurt pabba heitinn að þessu.  Sumarið áður en hann dó viðurkenndi hann að ég hafi verið með einstaklega fallegt hár sem barn og unglingur." 

--------------------------------------------------

Fleiri sögur af Lullu frænku:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1366492/

--------------------------------------------------

   

  Það er skelfilegt að heyra þennan 5 ára gutta segja frá sinni stuttu ævi.  Hann segist vera fastur í fangelsi eftir að hafa skotið mann,  til þess eins að sjá hann deyja.  Það er svo langt síðan guttinn sá til sólar að hann man ekki eftir því.  

Fór með lungnabólgu inn á spítala, vaknaði án handa og án fóta

 

  56 ára kona var lögð inn á sjúkrahús vegna lungnabólgu.  Til að byrja með hafði hún það bara alveg gott.  Hún þambaði að venju - eins og ekkert hefði í skorist - sinn kóladrykk og maulaði sitt sælgæti,  nokkuð sátt við tilveruna.  Lífið gekk sinn vanagang.  Þetta var ekkert mál út af fyrir sig.  Engin ástæða til að kippa sér neitt sérstaklega upp við.  

  Skyndilega fann konan fyrir sérkennilegum fótakulda.  Svo leið yfir hana.  Þegar hún vaknaði upp uppgötvaði hún sér til skelfingar að búið var að fjarlægja af henni hendur og fætur.  

  Við eftirgrennslan komst konan, hin norska Anniken Kvaal,  að því að baktería úr lungunum hafði komist út í blóðið.  Bakterían olli blóðeitrun með þessum afleiðingum.  Til að bjarga lífi konunnar dugði ekki minna en höggva af henni alla útlimi.   

  Vitaskuld var henni töluvert brugðið.  Engu að síður er hún þakklát læknunum fyrir lífsbjörgina.  Þeir gerðu það sem þurfti að gera.   

 

 

 

 

 

 

 

---------------------------------------

  Eitt af þekktustu lögum hljómsveitarinnar Nirvana frá 16 þúsund manna þorpinu Aberdeen í Bandaríkjunum heitir  Come As You Are.   Nú hafa gömul (auglýsinga-) póstkort frá hóteli í Aberdeen skyndilega orðið eftirsótt.  Slagorð hótelsins var Come as you are.  Það þykir næsta víst að slagorð hótelsins hafi orðið höfundi sönglagsins,  Kurt Cobain,  beint eða óbeint innblástur.  Þegar smellt er á myndina stækkar póstkortið og slagorðið verður læsilegra.  

 

Rauðhálsinn reddar þessu

   Það vill enginn láta stela frá sér bílnum.  En hvað er til ráða þegar læsingin er biluð?  Rauðhálsinn reddar því:  Gerir gat á framhurð og afturhurð,  keðjar þær saman og læsir með góðum lás.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Undirvagn bílsins bilar.  Ekkert verkstæði í nálægð.  Engin gryfja. Enda engin þörf á.  Rauðhálsinn reddar málunum.  Bílnum er hálfvelt og skorðaður þannig með tveimur spýtum.    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Það er vont mál þegar brotnar upp úr múrsteini í efsta lagi fyrir neðan glugga.  En ekki ef maður á Lego kubba.  Það er minnsta mál í heimi að fylla upp í skarðið með kubbunum. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   Það er hvimleitt þegar framhjólið á reiðhjólinu verður ónothæft.  Þó er vandamálið ekki stærra en svo að næsta matvöruverslun er heimsótt og innkaupakerru hnuplað.  Það er til nóg af þeim.

 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

  Sá sem á þvingu lendir aldrei í vandræðum með að láta hlutina hanga saman.  

 

 

 

 

 

 

 

 Fleiri dæmi:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1147213/ 

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1094756/ 

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1099144/ 

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1114098/ 

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1096306/ 

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1309569/ 

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1191956/ 

----------------------------------------

  Fílum er oft hælt fyrir færni í að teikna og mála.  Hæfileikar þeirra eru ofmetnir.  Þeir hafa aldrei málað neitt merkilegt.  Þetta er hálfgert krot;  barnalegar teikningar:

 

Flensa er bráðholl

  Þegar kona kvefast eða fær flensu þá,  jú,  hún kippir sér örlítið upp við það.  Tekur jafnvel frí frá vinnu eða námi.  Fyrst og fremst af tillitssemi við vinnufélaga og skólasystkini.  Það er dónaskapur að smita liðið, lama vinnustaðinn eða skólann.  Heima er konan hinsvegar nokkuð spræk þrátt fyrir hita og slappleika.

  Þegar karlmaður kvefast eða fær flensu þá verður hann virkilega veikur.  Hann nánast lamast.  Leggst fárveikur undir sæng.  Er nánast með óráði.  Með bullandi hita,  kaldan svita og vorkennir sér alveg gríðarlega mikið.

  Í hverju liggur munurinn á viðbrögðum konu og karls við kvefi og flensu?  Munurinn er líffræðilegur að því er vísindaleg rannsókn í háskóla í Kaliforníu hefur leitt í ljós.  Karlmennskuhormónið testósteron hálf lamar varnarkerfi líkamans þegar það vill berjast við kvef- og flensubakteríur.  Fyrir bragðið leika bakteríurnar óáreittar að mestu lausum hala í karlinum.   Þær djöflast þvílíkt að kallinn er í raun fárveikur.  Gott að vita það.

  Líkami konunnar framleiðir lítið af testósteroni.  Þess vegna tvíeflist varnarkerfi hennar við áreiti frá kvefi og flensu.  Það ræðst á bakteríurnar af fullum þunga og lætur þær ekki komast upp með neitt múður.  Slátrar þeim léttilega þvers og kruss.  Fyrir bragðið er konan ekki eins veik og kallinn.  

  Engu að síður:  Henni veitir ekkert af hvíld.  Barátta varnarkerfisins kostar orku og átök.  

  Muninn á þessu má rekja til þess að í aldanna rás hefur karlinn unnið við erfiðar aðstæður.  Stundað veiðar,  siglingar á úfnu hafi og hernað af ýmsu tagi.  Í þessar aldir er kallinn stöðugt að meiða sig og slasa.  Það hefur leitt til þess að líkaminn hefur fundið leið til þess að gera lítið úr svoleiðis áreiti.  En þegar kemur að kvef- og flensubakteríum þá er stillingin föst í viðbrögðum sem miðast við smáskeinur og annað líkamlegt hnjask.

  Góðu fréttirnar eru þær að fyrir bæði karla og konur eru kvef og flensa gott áreiti fyrir varnarkerfi líkamans.  Það fær æskilega æfingu og stendur sterkar á eftir.  

  Til viðbótar losa hósti, hæsi og önnur óþægindi um spennu í líkamanum.  Það er sérlega heppilegt í tilfelli skapstyggra.  Óþægindin tappa af þeim.  Í kjölfarið verða þeir ljúfir sem lömb.  Þeir eru þá búnir að fá sinn skammt af útrás.

  Ekki nóg með það.  Veikindin neyða sjúklinginn til að slaka á.  Liggja fyrir.  Hósta í rólegheitum undir sæng og sofa lengur en venjulega.  Í streitu nútímans er svona "pása" frá álagi daglegs amsturs og þeytings út um borg og bí alveg nauðsynleg endrum og eins.   

   Þegar upp er staðið er hollt að fá kvef og flensu.  Þess vegna á að fagna því að fá kvef og flensu.  Jafnvel halda upp á það og gera vel við sig.

    

--------------------------

 

 

 

 

 

 

 

  Nýja starfsmanninum var sagt að mála sebrabraut þarna.  Ekki málið.  Hann leysti það vel og snyrtilega úr hendi.   

Kvikmyndarumsögn

 - Titill:  Gamlinginn sem skreið út um glugga og hvarf

 - Leikstjóri:  Felix Herngren

 - Leikarar:  Robert Gustafsson,  Alan Ford, Mia Skaringer

 - Einkunn: ***1/2

   Þessi ljúfa gamanmynd byggir á samnefndri metsölubók eftir sænska rithöfundinn Jonas Jonasson.  Hún hefur verið gefin út á íslensku og fengið frábæra dóma (5 stjörnur,  fullt hús).  Leikstjórinn Felix Herngren er þekktur fyrir sjónvarpsþættina ágætu  Solsiden. 

  Í grófum dráttum fjallar myndin um mann sem yfirgefur elliheimilið sitt á hundrað ára afmælisdegi sínum.  Stingur af eins og í rælni.  Þetta er einfeldningur.  Flóttasagan býður upp á marga góða brandara.  Inn í hana fléttast önnur saga sem fyllir upp í og skýrir persónuleika gamla mannsins.  Í þeirri sögu er farið yfir lífshlaup hans.  Hann er með sprengjublæti.  Það býður sömuleiðis upp á marga góða brandara.    

  Þetta er gamanmynd;  fyndin,  hlý og notaleg.  Í framvindunni jaðrar við spennu á köflum.  Takturinn er jafn og þéttur.  Flestir leikararnir eru trúverðugir.   Þar fer fremstur í flokki Robert Gustafsson í hlutverki Gamlingjans (á ýmsum aldursskeiðum).  Hann á stjörnuleik.  Það er gaman að sjá Miu Skaringer á öðrum vettvangi en í  Solsiden.  Hún túlkar reyndar svipaða týpu og þar.  Það styrkir trúverðugleikann.  Flott leikkona.         

  Einn af framleiðendum myndarinnar er Íslendingurinn Sigurjón Sighvatsson.  Það er gæðavottorð. 

  Án þess að hafa lesið bókina geng ég út frá því sem vísu að heppilegast sé að sjá myndina áður en bókin er lesin.  Kvikmyndin hlýtur að vera aðeins útdráttur úr bókinni.  Ég mæli með myndinni sem góðri kvöldskemmtun. 

Lulla frænka og afi

  Lulla frænka var með skemmtilegt jafnaðargeð.  Hún kippti sér sjaldnast upp við hlutina.  Það var eiginlega sama hvað bar til tíðinda.  Hún sýndi yfirleitt engin skapbrigði.  Var jafnan róleg til orðs og æðis.  Hló sjaldan,  brosti sjaldan og reiddist sjaldan.  Samt kom það fyrir að henni mislíkaði eitthvað.  Líka að hún skellti upp úr.  En það var afar sjaldgæft.  Heyrði til undantekninga og vakti þá undrun viðstaddra.

  Faðir hennar,  afi minn,  féll frá 1976.  Ég hringdi í Lullu og bar henni fréttina.  Lulla sagði,  róleg að vanda:  "Æ,  já.  Það var svo sem komið að þessu." (Afi var á sjúkrahúsi í margar vikur áður en hann lést).  Svo bætti Lulla við sallaróleg:  "Mér þykir hálf leiðinlegt að það síðasta sem ég sagði við hann var:  Haltu kjafti!"

  Ég hrökk við undir þessari lýsingu.  Lullu var tamar að vera orðvör en kjaftfor.  Ég spurði hana hvers vegna hún hefði sagt afa að halda kjafti.   Það var þannig að hún hafði sumarið áður verið í heimsókn á heimili mínu norður í Skagafirði.  Daginn sem hún hélt suður brá hún sér í heimsókn á næsta bæ.  Afi fór með.  Að sögn Lullu deildi afi stöðugt á aksturslag dóttur sinnar.  Honum þótti hún keyra óþægilega hægt á meðan hún keðjureykti og púaði þykkum reyk á framrúðuna.  Ekið var eftir einbreiðum malarvegi og Lulla var ekkert að fylgja miðju vegarins af nákvæmni.  Afi óttaðist að hún myndi keyra út af.  Hann var með stöðugar aðfinnslur.  Þau komust þó vandræðalaust á leiðarenda og aftur til baka.  Komin aftur í Hrafnhól,  æskuheimili mitt,  kastaði Lulla kveðju á heimilisfólk og hélt suður til Reykjavíkur.  Bærinn á Hrafnhóli stóð á háum hól.  Hann var snarbrattur til tveggja hliða en hægt að aka heim á hlað frá þriðju hlið.  Lullu gekk brösulega að snúa bíl sínum við á hlaðinu.  Hún var með hausinn hálfan út um glugga til að sjá betur stöðuna.  Afi kallaði til hennar að gæta sín á að missa bílinn ekki fram af hólnum.  Þá var það sem Lulla kallaði til baka:  "Haltu kjafti!" um leið og hún ók úr hlaði. 

 

  Fleiri sögur af Lullu frænku:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1362238/  

Íslenskur tónlistarmaður og íslensk bók verðlaunuð í útlöndum!

  Það dró heldur betur til tíðinda í verðlaunaafhendingu FMA 2014 um helgina.  Íslenskur söngvari og söngvahöfundur hlaut verðlaun fyrir besta lag ársins 2014.  Íslenskt leikrit,  sem gefið var út á geisladisk í fyrra,  var verðlaunað sem besta plata ársins 2014. 

  Eins og nafn verðlaunanna,  FMA,  bendir til þá er það heiti á Færeysku tónlistarverðlaununum (Faroese Music Awards).  Færeysku tónlistarverðlaunin eru árleg uppskeruhátíð í færeysku tónlistarlífi.  Þau eru öflug vítamínssprauta fyrir færeyska tónlist.  Fyrir og eftir verðlaunaafhendinguna er færeysk tónlist í sviðsljósinu dögum saman.  Bæði í fjölmiðlum og eins í daglegu tali almennings.  Menn velta vöngum, spá í spilin og rifja upp það sem hæst bar á liðnu ári. 

  Tónlistarfólkið sem er nefnt til verðlauna er í kastljósi.  Verðlaun þýða að viðkomandi hefur stimplað sig rækilega inn í hóp þeirra stærstu og merkustu.    

  Færeysku tónlistarverðlaunin hafa í áranna rás verið í stöðugri þróun.  Vegur þeirra,  vægi og umfang hefur vaxið stig af stígi.  Jafnframt hefur nafn þeirra tekið breytingum.  Þetta er í fyrsta skipti sem þau bera enska (alþjóðlega) heitið FMA (Faroese Music Awards).  Kannski vegna þess að útlendingar (les = Íslendingar) komu rækilega við sögu að þessu sinni.

  Í flokknum "Jaðartónlist" (þungarokk,  djass,  blús,  vísnatónlist (folk)) bar  Þokan  sigur úr bítum.  Var verðlaunað sem besta lag ársins.  Höfundar og flytjendur eru Íslendingurinn Svavar Knútur og Færeyingurinn Maríus. 

  Þetta er í fyrsta skipti sem íslenskur tónlistarmaður hampar verðlaunagripi í Færeysku tónlistarverðlaununum.  Jafnframt eru þetta fyrstu tónlistarverðlaun Svavars Knúts. 

  Þokan  naut mikilla vinsælda í Færeyjum í fyrra.  Sömuleiðis var lagið vikum saman á íslenska vinsældalistanum (Rás 2). 

 

   Í fyrra var leikverk Íslendingsins Helgu Arnalds,  Skrímslið litla systir mín,  sýnt margoft fyrir fullum sal ánægðra áhorfenda hérlendis og í Færeyjum.  Það fékk einróma afskaplega lofsamlega dóma gagnrýnenda.  Enda er þetta flott verk í alla staði.  Um tónlist í leikritinu sá færeyska álfadísin Eivör.  Hún samdi lög og afgreiddi flutning þeirra við texta Íslendingsins Hallveigar Thorlacius.  Í árslok var verkið gefið út í einum pakka á plötu og í myndskreyttri bók, bæði á íslensku og færeysku.  Á plötunni er leikverkið flutt í upplestri með tónlist.  Bókin er meira eins og myndskreyting fyrir áheyrendur,  blessuð börnin,  til að skoða á meðan platan er spiluð.   Pakkinn var útnefndur og verðlaunaður sem "Besta plata ársins" í "Opnum flokki". 

  Þetta er í fyrsta skipti sem íslenskt leikverk er verðlaunað erlendis. 

  Eivör var einnig verðlaunuð fyrir besta laga ársins,  Lurta nu,  í "Opnum flokki".   

  Víkingarokkararnir í Tý,  sem Íslendingar elska,  voru verðlaunaðir fyrir bestu plötu,  Valkyrju,  í flokki jaðartónlistar, besta flytjanda í sama flokki og besta plötuumslag. 

  Í almennum poppflokki var dúettinn Byrta verðlaunaður fyrir bestu plötu ársins,  samnefnda dúettinum,  og besti flytjandi.  Dúettinn var stofnaður á Íslandi.  Færeyski hljómborðsleikarinn Janus Rasmusen hefur búið á Íslandi til margra ára og gert það gott með íslensku hljómsveitinni Blloodgroup.  Hinn helmingur dúettsins,  söngvaskáldið og söngkonan Guðríð Hansdóttir,  hefur sömuleiðis af og til búið á Íslandi til lengri tíma.  Þá hefur hún verið dugleg við að leika og syngja hérlendis á hinum ýmsu skemmtistöðum. 

  Sá Færeyingur sem náð hefur hæstu hæðum á alþjóðavettvangi er lagahöfundurinn og söngkonan Greta Svabo.  Hún á lag á plötu sem kom út í fyrra með bandarísku söng- og leikkonunni Cher.  Platan með laginu náði 1. sæti vinsældalista víða um heim.  Meðal annars þess bandaríska (sem er stærsti plötumarkaður heims).  Greta Svabo var verðlaunuð á FMA sem söngkona ársins og fyrir besta myndband ársins,  Broken Bones.  Greta Svabo er fyrsti - en ekki síðasti - Færeyingur sem á lag á plötu í toppsæti bandaríska vinsældalistans.

  Besti söngvari í poppflokk var verðlaunaður kántrý-boltinn Hallur Joensen.

  Lista yfir útnefningar má finna í næstu bloggfærslu hér á undan.

Lulla frænka forðaði sér

  Eins og áður hefur komið fram í upprifjun minni af Lullu frænku þá var hún dugleg að heimsækja systkini sín.  Þau bjuggu öll á Norðurlandi en Lulla í Reykjavík.  Í heimsóknum sínum norður til systkinanna dvaldi Lulla vikum saman á hverjum bæ.  Öllum til mikillar gleði og ánægju.  Lulla var svo skemmtileg.  

  Norðurreisa Lullu fékk óvæntan endi eitt sumarið.  Hún mætti til bróðir síns að kvöldi dags.  Er leið að háttatíma gekk heimilisfólkið og Lulla til hvílu.  Morguninn eftir var Lullu og bíl hennar hvergi að finna.  Á þessum árum var símasamband með öðru sniði en í dag.  Aðeins var möguleiki á að hringja út fyrir sína sveit í einn eða tvo klukkutíma snemma morguns og eða að kvöldi til.  Um kvöldið var gerð tilraun til að hringja í síma Lullu í Reykjavík.  Hún svaraði.  Sagðist hafa vaknað óvænt snemma nætur.  Þá mundi hún skyndilega eftir því að hestalest átti að fara úr Reykjavík norður í land einhverja næstu daga.  Lullu hugnaðist ekki að lenda inni í hestaþvögu.  Hún spratt þegar í stað á fætur,  rauk út í bíl og brunaði suður til Reykjavíkur - án þess að kveðja kóng né prest eða skilja eftir sig orðsendingu.  Mikilvægara var að komast hjá hestaþvögunni.    

  Nú leita ég til þín,  kæri lesandi,  eftir hjálp við að staðsetja hestalestina - upp á seinni tíma sagnfræði (Bókaforlag hefur óskað eftir því að fá að gefa út sögurnar af Lullu frænku í bókarformi).  Þetta var einhvern veginn þannig að hestalest flutti póst á milli landshluta af einhverju sérstöku tilefni.  Frímerkjasafnarar sættu lagi,  sendu póst og náðu þar póststimpli sem aðeins var notaður í þessari einu póstlest.   

------------

Fleiri sögur af Lullu frænku: http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1360372/

        

Ódýrasta heimsreisan II

  Í fyrradag benti ég ykkur á leið til að komast í heimsreisu fyrir aðeins brot af því sem hefðbundin aðferð kostar í beinhörðum pengingum.  Uppskriftina má sjá með því að smella á eftirfarandi slóð:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1360942/ .  Ferðin hófst í Evrópu.  Drífum okkur þá til Ástralíu.  Til þess þarf að komast yfir mauk sem heitir Vegemite.  Ég veit ekki hvort að það fæst hérlendis.  Ef ekki er áreiðanlega hægt að kaupa eina krukku fyrir lítinn pening í gegnum einhverja póstverslun.  Vegemite má til að mynda finna á fésbók.  Vegemite er smurt á ristað brauð.  Með því er drukkið te og hlustað á AC/DC á meðan.  Þar með ertu í Ástralíu.

 

  Næst er það Ameríka.  Byrjum á Grænlandi.  Þar er það dökkt brauð úr rúgi.  Heldur ljósara en íslenska rúgbrauðið.  Á það er sett smjör og salami sneiðar.  Á aðra brauðsneið er settur smurostur.  Þessar vörur eru innfluttar frá Danmörku.  Algengt er að mjólkurglas sé drukkið með og fylgt eftir með frekar bragðdaufu kaffi.  Meðfram hljómar hljómsveitin Inneruulat. 

 

  Frá Grænlandi liggur leið til Kanada.  Tökum einföldu útgáfuna (sleppum djúpsteiktu hálfmánunum sem súrkáli, kartöflum, ávöxtum og kjöti.  Þeir eru hvort sem er bara til spari).  Einfalda hversdagsútgáfan samanstendur af eggjahræru,  litlum pylsum (sausage),  ristuðu franskbrauði, beikoni og djúpsteiktum kartöflukökum sem kallast hash brown.  Þær eru lagaðar úr stöppuðum soðnum kartöflum og formaðar í litlar kökur. 

  Til gamans má geta að lengi vel var í Keflavík (eða Njarðvík) veitingastaður í húsi Skeljungs þar sem nú er verslunarmiðstöð Hagkaups,  Bónus og fleiri verslana.  Þar var borðið upp á hash browns með mat.  Á tímabili var ég með nokkur skrautskriftarnámskeið í Keflavík.  Á leið minni til kennslu snæddi ég á þessum veitingastað.  Bað alltaf um hasskökur með matnum (og átti við hash browns).  Einn daginn sagði konan sem rak staðinn eitthvað á þessa leið:  "Þetta er alveg ferlegt að þú kallir hash browns hasskökur.  Ég var að afgreiða fólk hér og varð á í hugsunarleysi að spyrja hvort það vildi franskar eða hasskökur með matnum.  Þegar fólkið varð undarlegt á svipinn áttaði ég mig á því hvað það hljómaði illa að kalla hash browns hasskökur."

  Þetta var útúrdúr.  En með kanadískum morgunverði er af nógu að taka í kanadískri músík.

   

  Frá Kanada er stutt til Bandaríkjanna.  Einkennandi þar eru svokallaðar bandarískar pönnukökur.  Þær eru það sem við köllum lummur.  Litlar, þykkar og sætar pönnusteiktar lummur.  Ofan á þær nýsteiktar er sett stórt smjörstykki sem bráðnar yfir þær.  Síðan er sýrópi hellt yfir í svo miklu magni að það flýtur yfir lummurnar og út á diskinn.  Á allra síðustu árum er vinsælt að hafa súkkulaðibita í lummunum. 

  

.