Stórfenglegt! Ótrúlega flott!

  Það getur verið gaman að dvelja í þessari kanadísku byggingu að vetri til,  svona upp á úrsýni og stemmningu að gera.  Hins vegar er varasamt að hafa börn í lausagöngu um nágrennið.  Að minnsta kosti ef þau eru á sleipum skóm og glannast. 

  Salerni er í risi á 5. hæð.  Í gegnum þunna glerplötu á gólfi baðherbergisins sér alla leið ofan í kjallara.  Stranglega er bannað að fjölmenna inn á gólf.  Sömuleiðis er betra að hafa vara á ef fólk er í mikilli yfirvigt.  Að auki er bannað að stökkva inn á gólf á skóm með pinnahæl úr járni.  Það er ekkert gaman að pompa niður í kjallara innan um glerbrot.

 

Bretar væla undan köldu brauðmeti

 

  Bretar eru ótrúlegar væluskjóður.  Að minnsta kosti vantar ekkert upp á að volað sé undan öllu mögulegu og ómögulegu í breskum dagblöðum.  Ég man ekki hvort að þetta var svona á árum áður eða hvort að þetta er að ágerast.  Það er vælt undan stöðugum verðhækkunum,  vaxandi kostnaði við að reka heimili,  nýjum álögum,  nýjum boðum og bönnum og ég veit ekki hvað og hvað.

  Meðal nýrra laga sem Bretar væla undan er að óheimilt er að selja á góðu verði bjór,  létt vín og sterk vín.  Það má ekki verðleggja þessar veigar undir tilteknum upphæðum.

  Ennþá sárar er vælt undan 20% skatti sem verður settur á volgt og heitt brauðmeti í Bretlandi frá og með október.  Ekki aðeins vola Bretar undan verðhækkuninni sem skatturinn framkallar heldur einnig hverju þessi nýi skattur mun breyta. 

  Skatturinn leggst á brauðmeti sem er afgreitt heitar en stofuhita.  Þetta þýðir að bakarí verða að fjárfesta í hitamæli.  Pizzur,  vínarbrauð og ýmislegt annað brauð hefur til þessa verið afgreitt heitt eða vel volgt.  Til að komast hjá nýja skattinum þarf brauðið að standa í nokkrar mínútur þangað til það hefur kólnað undir stofuhita.  Verst er þetta með pizzurnar.  Þær koma 90 gráðu heitar út úr ofninum.  Það getur tekið pizzu 15-20 mínútur að kólna niður fyrir stofuhita. 

  Bakarar segja að útilokað sé að kæla brauðmetið undir kæliviftu eða einhverju slíku.  Það kæmi niður á bragðinu.  Brauðið verður að fá að kólna sjálft og hjálparlaust í stofuhita.

  Þá tekur við annað vandamál:  Allir vilja brauðmetið heitt eða vel volgt.  Einhverjir geta tekið strætó heim til sín og hitað það í eldavélarofninum.  Það tekur ekki nema kannski hálftíma ef stílað er upp á að strætisvagninn sé á réttum tíma. 

  Einn möguleikinn er sá að bakaríin komi sér upp auka aðstöðu í nágrenninu.  Þar þarf ekkert að vera annað en örbylgjuofnar.  Viðskiptavinirnir geta tekið brauðmetið þangað - eftir að það hefur kólnað niður fyrir stofuhita - og hitað að vild.  Verra er að pizza upphituð í örbylgjuofni verður lin og slepjuleg.  Best er að hita hana upp á steikarpönnu.  Kannski geta bakaríin líka komið eldavél fyrir í auka aðstöðu (við hliðina á örbylgjuofnum).  Í því tilfelli þurfa viðskipavinir að koma með steikarpönnur með sér að heiman.  Annars yrði þeim stolið.  Fastir viðskiptavinir geta hugsanlega fengið að geyma steikarpönnuna sína í bakaríinu.  Þá verður útbúið sérstakt geymsluherbergi í bakaríunum,  líkt og pósthólf á pósthúsi.  Hver viðskiptavinur fær merkt og númerað hólf undir steikarpönnuna sína.

  Einhver fleiri ráð ætla bakaríin að reyna að finna.  Það er einhugur um að spara viðskiptavininum verðhækkunina.  Staðan gæti orðið sú að skatturinn skili ríkissjóði engum tekjum þegar á reynir.  Það eina sem hann geri verður að valda viðskiptavinum bakaría óþægindum og tímafrekum leiðindum,  sem og bakaríunum.  Ásamt því að auka rekstrarkostnað bakaría.  Það er reisn yfir því.

Tími húsbílsins er genginn í garð

  Samkvæmt grátkórnum stefnir hraðbyr í að þorp landsins breytist í gettó (þau eru það reyndar þegar ef mark er takandi á jarmandi vælusöngvum þar um).  Fiskvinnslufólk og sjómenn hætta að fá borguð laun fyrir sína vinnu.  Þess í stað mun þetta fólk borga með sér til að fá að vinna.  Það mun togast á um hvert starf og yfirbjóða hvert annað til að fá að vinna.  Hvaðan fólkið fær pening til að borga háar upphæðir með sér er hulin ráðgáta.  Hitt er ljóst að fólkið mun ferðast frá þorpi til þorps,  úr einu gettói í annað eftir því hvar fólkið fær að borga með sér til að fá vinnu.

  Þá er runnin upp sú stund að jarðfast húsnæði er vondur kostur.  Tími húsbílsins er genginn í garð.

Best er að byrja ódýrum húsbíl.

Það getur komið sér vel að hafa smá verönd á húsbílnum,  þægilega eldunaraðstöðu og snúru til að hengja vinnugallann til þerris.

Miklu skiptir að hafa gott þak yfir höfuðið til að verjast íslenskum vindum og regni.  Og nýta rýmið vel.  Þegar fram í sækir verður húsbíllinn stöðutákn.  Þannig er þróunin.  Hún verður ekki stöðvuð.

Býr til gettó á landsbyggðinni

Veitingahússumsögn

- Veitingastaður:  Grill 66,  Álfheimum

- Réttur:  Grilluð svínarif

- Verð:  1320 kr.

- Einkunn: **1/2 (af 5)

.

  Grill 66 er staðsett í nokkrum afgreiðslustöðum Olís.  Þetta er "ódýr" skyndibitastaður. 

  Matseðillinn er töluvert evrópskur.  Meðal annars er boðið upp á pizzur (Ítalía),  hamborgara (Þýskaland),  fisk & franskar (England),  plokkfisk (Ísland) og svo framvegis.  Franskar kartöflur (Belgía) fylgja flestum réttum. 

.

  Nöfnin á réttunum svipa til nafna á bandarískum borgum og ríkjum (Chicago,  Los Angeles,  Hollywood...).  Ég fatta ekki samhengið.  Margarita pizza (einungis ostur og sósa) er kölluð Tulsa.  Hvernig tengist þannig pizza Tulsa?  Hamborgari er kallaður Oklahoma.  Tulsa er í Oklahoma.  Þetta er ruglingslegt.  

.

  Eitt sumar dvaldi ég í Amarillo.  Ég rakst aldrei á lambasteik þar.  Fór ég þó mikinn á veitingastöðum og lék lausum hala í ófáu hlaðborðinu.  Amarillo-búar eru áberandi sólgnir í nautakjöt og ýmiskonar mexíkanska rétti.  Lambasteikin á Grilli 66 er kölluð Amarillo.  

.  

  Svínarifin á Grilli 66 kallast Kingman.  Þau eru framreidd í litlum ferköntuðum bitum.  Aðeins 1 - 2 bein eru í hverjum bita.  Það auðveldar að ná kjötinu af beinunum með hnífi án þess að káma putta að ráði eins og gerist þar sem svínarifjalengjur eru afgreiddar með 10 beinum. 

  Verra er að svínarifin á Grilli 66 eru ansi bragðdauf - þrátt fyrir ágæta grillsósu.  Vegna þess hvað rifin eru bragðdauf væri betra að hafa meira af grillsósunni.  Hún er samt ekkert skorin við nögl.

  Meðlæti er spriklandi ferskt jöklasalat og bökuð kartafla.  Ofan á jöklasalatinu er jógúrtsósa og ein stór en þunn tómatsneið.  Það væri meiri reisn yfir því að hafa tvær tómatsneiðar.  Þó þær væru minni og ennþá þynnri.  Það er fátæklegt að sjá eina tómatsneið á vænni hrúgu af jöklasalati.  Tómatsneiðin er eins og umkomulaus,  litla greyið.  Ég vorkenndi henni.

  Öllu meiri reisn er yfir því að fá bakaða kartöflu með svínakjötinu.  Henni fylgir smjör (eins og á að vera,  en vill á sumum veitingastöðum verða misbrestur á).  Aftur á móti vantar pipar á borðin.  Á borðum er salt,  tómatsósa, krydd fyrir franskar kartöflur og nóg af handþurrkum.  En ekki pipar.  Eins og það bragðbætir bakaða kartöflu vel og rækilega að strá yfir hana pipar.   

  Vandamálið er þó ekki stærra en svo að viðskiptavinir geta gripið með sér nokkur piparstauk að heiman til að strá úr yfir bökuðu kartöfluna.

Sérkennilega lagt í bílastæði

  Það er ekki öllum gefið að leggja í bílastæði.  Sumum er algjörlega ómögulegt að leggja í stæði.  Aðrir geta lagt í hvaða stæði sem er.  Sama hversu lítið plássið er.

Sumir þurfa ekki einu sinni bílastæði til að leggja bílnum snyrtilega við erfiðustu skilyrði.

Heimakærum þykir notalegt að leggja bílnum sem næst svefnherberginu sínu.

Til er fólk sem nennir ekki að ganga stysta spöl.  Þegar það langar niður að sjó þá ekur það eins nálægt sjónum og hægt er og leggur bílnum nánast á yfirborði vatnsins.

Veitingahússumsögn

- Staður:  Roadhouse,  Snorrabraut 56

- Réttur:  Svínarif

- Verð:  1890 kr.

- Einkunn: ***1/2  (af 5)

.

  Það er pínulítið hallærislegt að íslenskur matsölustaður heiti útlensku nafni,  hvort sem það er á ensku,  kínversku eða finnsku.  Orðið "roadhouse" er í Bandaríkjum Norður-Ameríku notað yfir lítil ódýr þjóðvegamótel.  Þetta eru gistiheimili sem selja mat og bjór.  Eru í aðra röndina sveitakrár.  Venus í Borgarfirði er gott dæmi um svona vegamótel.

  Þjóðvegamótelið við Snorrabraut býður ekki upp á gistingu.  Það stendur ekki við þjóðveg.  Það er inni í miðri borg.  En þar er seldur matur og drykkur.

.

  Uppistaðan á matseðlinum er brauðsamlokur með áleggi,  þar á meðal ýmsir hamborgarar.  

  Góðu fréttirnar eru að það er líka boðið upp á reykt svínarif pensluð í grillsósu,  svokallaðri BBQ.  Minni stærðin (hálfur skammtur) kostar 1890 krónur.  Hann er alveg fullgild máltíð.  Stærri skammturinn kostar 3090 kr.  Hann hentar verulega svöngum mathákum.

.

  Reyktu svínarifin (spare ribs) eru virkilega bragðgóð.  Reykta bragðið skilar sér vel.  BBQ sósan er sömuleiðis bragðgóð.  Sú besta sem ég hef smakkað.  Iðulega er BBQ sósa óþægilega sæt.  En ekki þessi.  Hún er með góðu kryddbragði.  Og blessunarlega er hún í hófi.  Oftast þarf maður að skafa hluta af BBQ sósu burtu þegar svona réttur er á borðum.  Þarna er hún í temmilegum mæli.

.

  Meðlætið er franskar kartöflur og hrásalat. Kartöflurnar eru ekta kartöflur en ekki hveitistrimlar.  Þær eru að saltkryddaðar með einhverju kryddi sem gerir þær betri en aðrar franskar kartöflur.  Annars eru franskar kartöflur aldrei merkilegt meðlæti.  Ég hefði heldur kosið bakaða kartöflu.  Hún er ekki í boði.

.

  Hrásalataðið er borið fram í glerkrukku með loki.  Það er stæll á því.  Hrásalatið er ósköp venjulegt,  eins og það sem maður kaupir í matvörubúðum frá SS eða Kjarnafæði eða öðrum slíkum.

.

  Rif eru þannig matur að hnífur og gaffall ná ekki með góðu móti að hreinsa kjötið af beinunum.  Það þarf að taka á þeim með puttunum og naga kjötið af.  Ein bréfþurrka sem fylgir hnífapörum dugir ekki til að þurrka af puttunum.  Eflaust er auðsótt erindi að biðja um auka bréfaþurrku.  Auka bréfaþurrka mætti þó fylgja þessum rétti óumbeðið.

.

  Eitt af því sem angrar oft og tíðum á veitingastöðum er þegar í hátölurum hljómar dagskrá leiðinlegra útvarpsstöðva.  Á þjóðvegamótelinu við Snorrabraut hljómuðu hinsvegar ljúf jólalög með Jóni Reiðufé (Johnny Cash).  Að vísu er sérkennilegt að matast undir jólalögum um mánaðarmótin febrúar-mars.  En jólalög með Jóni eru notaleg á að hlýða. 

  Þjóðvegamótelið við Snorrabraut er millifínn veitingastaður.  Hluti af sætum er leðurbólstraður.  Önnur sæti eru lausir venjulegir eldhússtólar.  Það er fortíðarhyggjustíll í innréttingum.  Meðal annars gamaldags kóksjálfsali og fleira gamalt.  Það er þægileg stemmning þarna.

.

-----------------------------

.

Fleiri nýlegar umsagnir:

.

Sægreifinn

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1225233/

Shalimar

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1224003/

Tandoori

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1223171/

 

Alvöru rokk á landsbyggðinni

  Rokksveitirnar Sólstafir og Dimma leggja af stað í stutta hljómleikaferð um Ísland í dag (Þórsdag 23. febrúar). Fyrstu hljómleikarnir verða á Hvanneyri, aðrir á Akureyri og þeir þriðju á Egilsstöðum.

“Við höfum útvegað langferðarbíl og erum klárir í slaginn”, segir Sæþór Maríus, gítarleikari Sólstafa. “Það er heilmikið rokk úti á landi og alltaf gaman að halda tónleika þar”, bætir hann við. Sólstafir eru í góðu tónleikaformi eftir stífar æfingar fyrir annasamt sumar.  Það sama er hægt að segja um Dimmu sem eru að undirbúa útgáfu sinnar þriðju plötu.  Hún verður þeirra fyrsta útgáfa eftir að Stefán Jakobsson söngvari og trymbill Birgir Jónsson gengu til liðs við þá bræður Ingó og Silla Geirdal.

  Fyrstu tónleikarnir verða Þórsdaginn 23. febrúar á Kollubar á Hvanneyri. Þeir næstu á Græna Hattinum á Akureyri þann 24. febrúar.  Síðustu hljómleikarnir að þessu sinni verða í Valaskjálf á Egilsstöðum  25. febrúar. Hljómsveitin Gruesome Glory spilar með þeim á Akureyri og hljómsveitin Oni spilar með þeim á Egilsstöðum.

  Sólstafir áttu eina bestu rokkplötu heims á síðasta ári,  Svartir sandar.  Hljómsveitin er vel kynnt erlendis og platan náði inn á finnska vinsældalistann.  Þegar ég var í Finnlandi um jólin og áramót blasti platan við í öllum plötubúðum.

Hjálpum Róslín Ölmu að vinna utanlandsferð

  Hún Róslín Alma Valdemarsdóttir tekur ljómandi góðar ljósmyndir.  Hún sendi eina af sínum flottu ljósmyndum inn í ljósmyndakeppni á Fésbókinni.  Eigandi vinningsmyndarinnar fær í verðlaun utanlandsferð fyrir tvo.  Myndin er sigurstrangleg.  Hún ber af öðrum myndum í keppninni.  Vandamálið er að það er almenningur sem greiðir myndunum atkvæði.  Róslín Alma tilheyrir engum fjölmennum hópi sem hægt er að virkja til að smala atkvæðum á mynd hennar.  Nema ef við,  bloggvinir hennar og bloggsamfélagið,  tökum málið í okkar hendur.  Allir saman nú.  Hér er slóðin: 

http://apps.facebook.com/hunangskoss/?photo=141

 

 

Smá klúður

  Áfengir drykkir,  sjómennska og fiskveiðar eiga ekki alltaf sem best saman.  Veiðimaðurinn á myndinni drakk heilan kassa af bjór og tók ekkert eftir því að ísinn bráðnaði hratt í hlákunni.  Enda mátti hann ekkert vera að því að horfa í kringum sig.  Hann var upptekinn við að vakta vökina á ísnum.  Staðfastur maður með metnað til að standa sig.

 

Skipstjórinn var ódrukkinn

Veitingahússumsögn

 

.

- Veitingastaður:  Shalimar,  Austurstræti 4

- Réttur:  Saagwala Gosht

- Verð:  3190,-

- Einkunn: **** (af 5)

.

  Shalimar er pakistanskur veitingastaður.  Innréttingar,  músík í hátölurum,  starfsmenn og maturinn bera því glöggt vitni.  Það mætti einnig kalla þetta indverskan stað.  Munurinn er enginn.  Enda var Pakistan hluti af Indlandi þangað til um miðja síðustu öld.

  Aðlaðandi lykt af karrý og öðru austurlensku kryddi tekur á móti gestum um leið og gengið er inn um dyrnar.  Karrý og tandoori eru einmitt orðin sem koma upp í hugann þegar pakistanskur eða indverskur matur ber á góma.  Orðið tandoori var upphaflega notað yfir sérstakan leirofn sem er hitaður í 500°.  Á öldum áður var ofninn notaður til að baka brauð og hita upp húsakynni.  Síðar var farið að elda kjöt og fleira í honum.  Í dag nær orðið tandoori yfir sósur,  jógúrt-mareneringu,  krydd,  matreiðsluaðferðir,  indverska veitingastaði og allskonar.  Flestir setja tandoori sennilega í samhengi við rauða kjúklingarétti.     

  Þegar ég byrjaði að ferðast til útland fyrir nokkrum áratugum var hluti af skemmtuninni að heimsækja indverska og pakistanska matsölustaði.  Nú er hægt að upplifa það ævintýri í hlaðvarpanum í Reykjavík.

  Shalimar er millifínn staður.   Borð eru smá og það er þröngt um manninn.  Staðurinn er lítill en á tveimur hæðum.  Samt eru þrengsli ekki óþægileg á neinn hátt þó að salirnir á báðum séu þétt setnir.  

  Rétturinn Saagwala Gosht samanstendur af lambakjötsbitum elduðum í spínatsósu með lauk, hvítlauk og engifer og einhverju fleiru sem ég kann ekki að nefna..  Þetta er bragðgóður millisterkur réttur.  Meðlætið er ferskt hrásalat og hrísgrjón.  Ofan á salatið eru settar þrjár aðskildar sósur.  Ein sterk, önnur sæt, sú þriðja er mild jógúrtsósa.  Hrísgrjónin eru hvít,  gul og appelsínugul.  Þetta tekur sig vel út á disknum, er allt ljúffengt og hlutföll góð.  Fyrir minn smekk mætti hlutfall kjötbitanna þó vera örlítð hærra.  Örlítið.

  Margir fá sér naan-brauð með réttunum.  Það er upplagt fyrir þá sem eru fyrir brauð.  Betri gerast ofnbökuð hveitibrauð ekki.  Hinsvegar er máltíðin þá orðin heldur rífleg.  En það er svo sem enginn sektaður fyrir að klára ekki af disknum.

.