Veitingahússumsögn

  - Réttur:  Blandaður "smakkseðill"

  - Veitingastaður:  Grillmarkaðurinn, Lækjargötu 2

  - Verð:  8900 kr.

  - Einkunn:  ***** (af 5)

  Þegar inn í Grillmarkaðinn er stigið blasa glæsilegar innréttingar við.  Þær eru risa töff.  Hráar,  berar,  grófgerðar en jafnframt háklassa.  Gott dæmi um það eru sjálf borðin.  Þau eru ekki þessi dæmigerðu ferköntuðu dúkuðu borð sem einkenna fína veitingastaði.  Þess í stað er borðplatan þykk þverskorin tréplata.  Ójafnar og bylgjulaga útlínur trjábolsins fá að njóta sín.  Engin tvö borð eru nákvæmlega eins.  Platan er lökkuð og hver æð og önnur náttúruleg sérkenni tréplötunnar fá að njóta sín.  Enginn dúkur. 

  Eldhúsið er opið og að hluta frammi í borðsal.  Það er ævintýraleg stemmning að sjá eldtungur teygja sig hátt upp frá grillinu og kokka ganga frá sósum og öðru með réttunum.

  Eftir að hafa verið vísað til sætis er vatnsflaska borin á borð ásamt vínlista.  Svo kemur á tréplötu fjölkornabrauð (bakað á staðnum) og smjör (lagað á staðnum).  Smjörið er ókryddað en við hlið þess er smáhrúga af öskusalti.  Viðskiptavinir geta sjálfir saltað smjörið ef löngun er til þess. 

  Grillmarkaðurinn er háklassa veitingastaður og verðið eftir því.  Þegar rennt er yfir matseðilinn blasir við að besta val er svokallað smakk:  Samsettur pakki með af mörgu af því besta á spennandi matseðlinum.  Forréttir,  aðalréttir og eftirréttir. 

  Í forrétt var djúpsteiktur harðfiskur í grænum hjúpi (kannski eitthvað úr þara?),  djúpsteiktur smokkfiskur,  grilluð svínarif með dressingu og hunangi.  Yfir þau var stráð bragðgóðri kökumylsnu,  nautaþynnur (eiginlega þykkt skorið smá-roastbeaf) með remúlaði, steiktum lauk og grænmeti);  hrefnusteik með afskaplega góðri þunnri glærri sósu.  Hrefnusteikin var svo mjúk að hún bráðnaði á tungunni.   Besta hrefnusteik sem ég hef smakkað.  Svo var borin fram hægelduð önd með spínati og fleiru. 

  Í aðalrétt var grillaður lax,  lamba T-bein með stökkum sætum kartöflum,  gulrótum og bearnaise-sósu;  nautavöðvi úr framhrygg með frönskum kartöflum.  Frönsku kartöflurnar eru þær bestu sem ég hef bragðað.  Þær eru ekki þessar hefðbundnu (beinir renningar) heldur krullaðir hringir með snörpu kryddbragði. 

Laxinn er stökkur og kryddaður að utan en dúnmjúkur að innan.  Mér þótti hann vera besti rétturinn.  Og þó.  Það var svo margt annað sem var besti rétturinn á meðan hann kitlaði bragðlaukana.

 

  Í eftirrétt voru súkkulaðimús,  ísréttir,  kaka með skyri og allskonar sem ég kann ekki að nefna.  Eflaust hef ég gleymt að telja upp einhvern forrétt eða aðalrétt.  Allur þessi fjöldi rétta ruglar mann fljótlega í ríminu.  En gerir máltíðina þeim mun ævintýralegri upplifun.     

 

  Hver einn og einasti réttur var einstaklega ljúffengur.  Betri en sambærilegir réttir annars staðar.  Og margir "öðru vísi" og komu ánægjulega á óvart.  Allir eldaðir á fullkominn hátt með aðdáunarlega vel völdu kryddi, sósum, grænmeti og öðru meðlæti.  Það er meiriháttar upplifun og algjört ævintýri að kynnast "smakkinu" á Grillmarkaðnum.  Ég hef ekki áður gefið veitingastað 5 stjörnur í einkunn (fullt hús).  Grillmarkaðurinn er vel að þeirri einkunn kominn.  Orðið frábært á við um allt sem snýr að þessum stað.

  Það á líka við um þjóna staðarins.  Maður var ekki fyrr búinn að leggja frá sér gaffal en þjónn var mættur með nýjan disk, hnífapör og næsta rétt.  Samt án þess að reka á eftir.  Andrúmsloftið var afskaplega afslappað og þægilegt.  Þjónarnir spurðu bara hvort að þeir mættu taka af borðinu tiltekna bakka eða hvort að þeir ættu að leyfa þessum bakka að vera áfram þó að annar réttur væri að koma á borðið.  Það var "brjálað" að gera (öll borð þéttsetin) en þjónar sýndu engin merki álags eða streitu.  Gáfu sér tíma til að gefa ráð, útskýra þetta og hitt og spjalla.  Maður upplifði að borðinu væri sinnt af alúð og natni,  eins og þetta borð væri að fá bestu þjónustu.  

  Niðurstaða:  Grillmarkaðurinn er frábær veitingastaður.  Frábær matur.  Frábær þjónusta.   

.  

Fleiri nýlegar veitingaumsagnir:

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1296771/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1296313/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1288948/

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1287104

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1284984/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1282151/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1280116/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1279446/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1270414/

Risa verðhækkanir á súkkulaði framundan

 

 Það er ekki langt síðan súkkulaði náði almennum vinsældum í Evrópu.  Það er mjög stutt síðan.  Áður var kakódrykkur sötraður í Mið-Ameríku.  Hann þótti góður.  Á 16. öld barst kakóbaun til Spánar.  Spánverjar héldu því leyndu.  Þetta var þeirra leyndarmál í meira en öld.  Svo talaði einhver af sér undir álagi.  Ítalir og Frakkar komust upp á lag með að laga sér kakódrykk.

  Um miðja 19. öld hóf enskt fyrirtæki framleiðslu á hörðu súkkulaði.  Það var snilld.  Þetta var það sem í dag er kallað suðusúkkulaði.  29 árum síðar datt svissneskur sælgætisframleiðandi niður á þá byltingarkenndu uppskrift að blanda mjólkurdufti saman við hræruna.  Þannig varð mjólkursúkkulaði til.  Síðan hæla Svisslendingar sér af því í tíma og ótíma að þeir hafi fundið upp súkkulaðið.  Guma sig af því hvert sem þeir fara.

  Fram til þessa hefur súkkulaði verið ódýr matvara,  til dæmis í samanburði við kæstan hákarl og hvítlauksristaðan humar.  Nú eru hinsvegar blikur á lofti.  Ástæðan er sú að nýverið var kínverskum og indverskum embættismönnum boðið upp á súkkulaði í veislu í Englandi.  Asíumennirnir kolféllu fyrir súkkulaði.  Þeir hömstruðu það í kjölfarið.  Jafnframt gáfu þeir vinum og vandamönnum heima í Kína og Indlandi smakk.  

  Spurn eftir súkkulaði vex afar hratt í Kína og á Indlandi.  Þessi tvö lönd hýsa 34% af jarðarbúum.  Það segir ekki alla söguna hvað súkkulaði varðar.  Víða um heim veit fólk lítið sem ekkert um súkkulaði.  Ljóst er að spurn eftir súkkulaði tvöfaldast á næstu örfáum árum.  Þar af jórtra Kínverjar og Indverjar helminginn af framleiðslunni.

  Kakóframleiðendur geta ekki annað eftirspurn nægilega vel.  Það þýðir aðeins eitt:  Verð á kakói rýkur upp eins og rjúpa við staur.  Þar með snarhækkar verð á súkkulaði.  

  Hvernig er hægt að bregðast við því?  Svar:  Með því að hamstra súkkulaði á meðan verðið er lágt og eiga byrgðir til lífstíðar.  Svona einfalt er að sjá við verðhækkunum á súkkulaði.  

 

Veitingahússumsögn

 - Réttur:  Asian Glazed Salmon (Grillaður lax)

 - Veitingahús:  Ruby Tuesday, Skipholti

 - Verð: 2290 kr.

 - Einkunn: ***1/2 (af 5)

  Ruby Tuesday er einkennilegt nafn á veitingastað.  Rúbín Týsdagur.  Það er eitthvað hippalegt og sýrt við þetta nafn.  Enda var höfundur nafnsins dópaður hippi þegar hann kynnti nafnið til sögunnar.  Það var í samnefndu sönglagi með bresku blús-rokksveitinni The Rolling Stones 1966.  Heimildum ber ekki saman um söguhetju söngsins,  hana Rúbín Týsdag.  Sumir segja Keith hafa ort um þáverandi kærustu sína (Lindu Keith, ef ég man rétt).  Aðrir telja hann hafa ort um ónefnda grúppíu,  hljómsveitamellu (þetta er ljótt og neikvætt orð.  Nýtt og jákvæðara orð óskast).  Í textanum segir að erfitt sé að henda reiður á nafni dömunnar því að hún skipti daglega um nafn.

  Veitingahúsakeðjunni Ruby Tuesday var gefið nafn í höfuðið á lagi The Rolling Stones.  Sennilega má rekja upphaf Ruby Tuesday veitingahúsakeðjunnar til hippaáranna.  Það má víða rekast á Ruby Tuesday veitingastaði í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Þar hófst ævintýrið.  Það má líka rekast á Ruby Tuesday í Bretlandi.  Og á Íslandi.       

  Á matseðli Ruby Tuesday í Skipholti er að finna rétt sem kallast útlensku nafni,  Asian Glazed Salmon. Um er að ræða grillaðan lax.  Það væri meiri reisn yfir því að hafa einnig íslenskt heiti á réttinum.  Á sama matseðli er að finna ýmsa rétti með íslenskum heitum.  Til að mynda Lúðu-sítrónusneið og Kryddhjúpaða ýsu.  

  Á matseðlinum er sagt að Asian Glazed Salmon sé borinn fram með brokkolí, hrísgrjónum, tómötum og osti.  Út frá þessari lýsingu sá ég fyrir mér að á disknum væru nokkrar vænar tómatsneiðar og rifnum osti stráð yfir laxinn.  Þegar á reyndi var aðeins fáa örsmáa (0,5 x 0,5 cm) tómatteninga að finna ofan á hrísgrjónabeði.  Ef vel var að gáð mátti finna örfáa pínulitla ostabita inni í hrísgrjónabeðinu.  Þar fundust einnig örfáir smáir paprikuteningar.  Þetta hrísgrjónabeð var þurrt og ekki merkilegt.

  Rétturinn var borinn fram á löngum mjóum disk.  Það er veislustemmning i því.  Laxasneiðin lá í miðjunni.  Hrísgrjónabeðið hægra megin og ágæt hrúga af gufusoðnu brokkolí vinstra megin.  Það jaðraði við að vera ofsoðið.  En slapp fyrir horn.  Brokkolí á að sjóða þannig að það sé mitt á milli þess að vera stíft og mjúkt.  Á Ruby Tuesday jaðraði það við að vera nær mjúku útfærslunni.  

  Við fyrstu sýn virtist laxasneiðin vera rýr (um 4 cm á breidd).  Ofan á henni flaut sæt hnetusósa.  Ofan á sósuna var stráð nokkrum sesamfræjum.  Mér þótti sæta sósubragðið til óþurftar.  Ég er hinsvegar viss um að það hentar bandarískum bragðlaukum.  Eftir að hafa skafið sósuna af fékk ljúfengt grillbragðið að njóta sín.  Ég saknaði þess pínulítið að hafa ekki sítrónusneið til að dreypa yfir laxinn.

  Þegar yfir lauk reyndist laxasneiðin vera í rúmlega hæfilegri stærð.  Þetta vera saðsamur réttur.  Ég var ánægður með laxasneiðina og brokkolíið.  Hrísgrjónabeðið olli vonbrigðum.  Það væri eiginlega nákvæmara að sleppa því á matseðlinum að nefna tómata og ost.       

Veitingahússumsögn

 

-  Réttur:  Mínútulambasteik með bakaðri kartöflu

-  Veitingastaður:  Grill 66,  Olís við Álfheima

-  Verð: 2150 kr.

-  Einkunn:  ***1/2 (af 5)

.

  Fyrst:  Áður en lestur hefst er áríðandi að setja myndbandið hér fyrir ofan í gang.  það er dæmigerður Amarillo slagari.  Hann þarf að hljóma undir lestrinum. 

  Hefst þá frásögn:  Frumleiki í nafngiftum einkennir veitingastaðinn í Olís bensínstöðinni við Álfheima.  Veitingastaðurinn ber nafn þjóðvegar 66 á Vestfjörðum.  Mínútulambasteikin á matseðlinum er kölluð Amarillo.  Eins og flestir vita þá er liturinn gulur kallaður amarillo í spænsku.

  Vestur í Bandaríkjum Norður-Ameríku er lítið 200 þúsund manna þorp sem heitir Amarillo.  Nafnið er dregið af gulum rósum sem þar vaxa og einkenna tún og engi.  Eitthvað segir mér að nafnið á réttinum sé dregið af þorpinu fremur en gulum lit.

  Eitt sinn dvaldi ég í hálfan annan mánuð í Amarillo.  Þar er fátt sem minnir á mínútulambasteikina á Grilli 66.  Lambakjöt varð hvergi á vegi mínum í Amarillo.  Ég held að það þekkist ekki þar um slóðir.  Nautakjöt er mest áberandi.  Fjórðungur alls nautakjöts í bandarískum matvöruverslunum kemur frá Amarillo.  Til hátíðisbrigða snæða íbúar Amarillo hænur, svín, humar og steinbít.  Einnig skjóta þeir smáfugla sem ég man ekki nafn á og borða brjóstið á þeim eins og snakk.   

  Eitt sinn fékk ég inn fyrir mínar varir svo sterkt krydd að til því að ná anda skellti ég í mig fullu glasi af whiskýi.  Sá drykkur bragðaðist eins og bragðlaust vatn í því tilfelli.  

  Um þriðjungur íbúa Amarillo er af mexíkóskum uppruna.  Maturinn dregur algjörlega dám af því.  Chili-krydd er áberandi ásamt hvítlauk,  allskonar korni, tortilla vefjum,  hörðum tortilla skeljum,  tortilla-flögum og salsa,  bökuðum baunum, maísstönglum og jalapenó.  Þekktasti rétturinn er Chili corn carne.

  Þegar nafn þorpsins Amarillo ber á góma brjótast fram minningar um vel kryddaðan og bragðsterkan mat.  Meðal annars þess vegna voru vonbrigði hvað mínútulambasteikin á Grilli 66 er bragðlaus.  Blessunarlega var hún vel steikt í gegn - þrátt fyrir að vera kynnt sem mínútusteik.  Ekkert rautt blóð.  Bara mjúkt brúnt kjöt,  alveg eins að utan og í gegn.     

  Uppistöðu meðlætið er óvenju vegleg hrúga af jöklasalati.  Það er líka bragðlítið.  Ofan á jöklasalatshrúguna er lögð ein tómatsneið, skorin í tvennt, og gusa af hvítri dressingu.  Tómatsneiðin gerir máltíðina litríkari.  En lítið meira.  Ein þunn tómatsneið breytir litlu um bragðgæði máltíðar.  Það væri meiri reisn yfir tveimur tómatsneiðum.  Eða þá að agúrkusneiðar fylgdu einnig með.  Annað við réttinn er gott:  Pönnusteiktur laukur og sveppir gefa hátíðarbragð.  Einnig bakaða kartaflan.  Saltstaukur liggur frammi á borðum.  Piparstauk vantar þegar um bragðlítinn málsverð er að ræða..   

   

  Aðrar nýlegar veitingaumsagnir: 

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1288948/

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1287104

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1284984/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1282151/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1280116/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1279446/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1270414/

 

Besta mjólk í heimi

  Tveir enskir bræður selja dýrustu mjólk í heimi.  Það er togast á um hvern dropa af henni.  Hún þykir svo rosalega góð.  Bretar selja allan vökva í hálfpottsskammti (570 millilítrar).  Bræðurnir selja hálfpottinn af mjólkinni á 250 sterlingspund (45 þúsund íslenskar krónur). 

  Leyndarmálið á bak við bragðgæði mjólkurinnar er margþætt.  Að hluta til liggur það í fóðrinu sem kúnum er gefið.  Það samanstendur af sérinnfluttu korni úr svissnesku Ölpunum annars vegar og hinsvegar japönsku þangi.  Mestu máli skiptir hinsvegar að þegar bræðurnir eru ekki að fóðra beljurnar þá fer vinnudagur þeirra í að gefa kusunum notalegt höfuðnudd tímunum saman.  Það gefur mu-mu góða tilfinningu.  Þeim líður vel.  Það skilar sér í góðri mjólk.    

  Þetta geta íslenskir bændur tekið sér til fyrirmyndar.  Þeim þykir hvort sem er gaman að nudda;  standa í þessu eilífa nuddi.  Nóg er til af þangi við Íslandsstrendur.  Það er spurning með kornið.  Kannski vex korngras við Vatnajökul?

Ráð gegn handskjálfta

  Flestir kannast við það að stríða við skjálfandi hendur af og til.  Þetta getur hent til að mynda eftir langvarandi fyllerí.  Eða þegar parkinson lætur á sér kræla.  Eða eitthvað svoleiðis.  Vandamálið er að þá er erfitt að hella kaffi í bolla.  Kaffið vill sullast út fyrir bollann og út um allt.  Þetta er vandræðalegt þegar gesti ber að garði.

  Það er til einföld aðferð sem kemur í veg fyrir vandamálið.  Hún er sú að grípa um kaffikönnuna með tám hægri fótar,  teygja hann upp fyrir höfuð og hella lipurlega úr könnunni styrkum fæti í kaffibollana.  Ekki dropi fer til spillis út fyrir bollana ef stutt er þéttingsfast með báðum höndum við hægri fótinn.

Breskur morgunverður er bráðhollur

  Að óathuguðu máli eru margir gagnrýnir á enskan morgunverð.  Þá erum við að tala um þennan hefðbundna:  Beikon,  spæld egg,  bakaðar baunir,  sausage pylsur,  djúpsteiktar kartöflukökur og ristað brauð með smjöri.  Á hátíðis- og tyllidögum er splæst í steiktar tómatsneiðar og sveppi að auki.

  Eitthvað af þessu hráefni er ekki beinlínis verulega hollt út af fyrir sig.  Síst ef þess er neytt þegar degi tekur að halla.  Og alls ekki ef þess er neytt seint að kvöldi.  Hinsvegar hefur ný rannsókn leitt í ljós að enskur morgunverður sé hollur þegar hann er snæddur að morgni.  Hann stillir af blóðsykurinn fyrir restina af deginum.  Viðkomandi langar ekkert í sætindi,  gosdrykki eða skyndibita.  Þvert á móti.  Það er bara til staðar löngun í smávægilegt nart í ávexti og annað heilsufæði.  Kannski tesopa og tekex með ostsneið.   

 

Egg er málið á morgnana

Rottu- eða hundakjöt?

 

  Ég dvaldi í góðu yfirlæti í London yfir páskana.  Það er gaman að rölta um Oxford stræti og nágrenni,  setjast inn í framandi veitingahús og smakka mat sem ekki er daglega á borðum í íslenskum veitingahúsum.  Smakka eitthvað annað en sviðakjamma,  hrútspunga og kjötfarsbollur.  Skemmtilegast er að finna í útlöndum kóresk,  grísk,  tyrknesk og kambódísk hlaðborð.  Eða bara einhver hlaðborð með torkennilegum mat. 

  Það er jafnan þétt setið í veitingastöðum í London.  Nema núna.  Indversk veitingahús voru eins og dauðs manns gröf.  Það sást varla hræða þar innan dyra.  Ástæðan er sú að rétt fyrir páska voru tekin sýni úr indverskum veitingastað.  Réttur sem var seldur undir heitinu Lambakjöt í karrý reyndist innihalda annað en lambakjöt.  Síðast þegar ég vissi var ekki komin niðurstaða í það af hvaða dýri kjötið er.  Þegar lá þó fyrir að það var hvorki af svíni, grasbít né fugli.  Helst þykir koma til greina að um sé að ræða kjöt af hundi, rottu eða ketti.   

  Lundúnabúum varð svo hvert við tíðindin að löngun þeirra í indverskan mat hvarf eins og dögg fyrir sólu.  Ég hreifst með múgnum og sniðgekk indverska veitingastaði að þessu sinni.  Bretar dustuðu rykið af flökkusögum um að rottur,  kettir og hundar á lausagöngu sjáist aldrei í nágrenni indversks veitingahúss.  Það sé eins og þau dýr hverfi fyrir galdra sakir um leið og indverskur veitingastaður opnar. 

    

IKEA innkallar lasagna

Veitingaumsögn

- Réttur:  Morgunverður 

 - Veitingastaður:  Prikið,  Bankastræti 12

 - Verð:  1690 kr.

 - Einkunn:  *** (af 5)

.

  Morgunverðardiskurinn á Prikinu er kallaður Vörubíll.  Hugsanlega er nafnið tilvísun í bandarískan morgunverð sem þarlendir vörubílstjórar sækja í.  Einkenni hans eru stórar nýbakaðar lummur (í Bandaríkjunum kallaðar pönnukökur), bornar fram með smjörstykki sem bráðnar ofan á þeim.  Þeim er drekkt í dísætu sýrópi.

  Hver svona lumma er tvöfalt stærri en íslensk lumma.  Þegar smjörið og sýrópið bætast við eru tvær þannig lummur nægilega matmiklar til að standa sem heil máltíð.  En ekki í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Þar eru nokkrar lummur í beit aðeins upphitun fyrir enskan morgunverð. 

  Morgunverðardiskurinn á Prikinu samanstendur af tveimur lummum með smjöri og sýrópi,  beikoni,  steiktum kartöflum,  tveimur spældum eggjum og ristuðum franskbrauðssneiðum.

  Fyrir minn smekk passa dísætar lummur með sýrópi engan veginn við beikon og egg.  Ekki fremur en karamelluhúð á poppkorni.  Hvorutveggja nýtur engu að síður gríðarmikilla vinsælda í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Eftir að ég hafði snætt beikonið,  eggin og kartöflurnar nartaði ég í lummurnar.  En var orðinn saddur og hryllti við sætubragðinu af sýrópinu. 

  Lummur með smjöri og sýrópi séu áreiðanlega ljúffengar einar og sér með kaffi í kaffitíma síðdegis.

  Steiktu kartöflurnar á Prikinu eru alvöru kartöflur með hýði.  Þær eru vel djúpsteiktar, dökkbrúnar að utan og ágætar.  Ég held að beikonsneiðarnar hafi verið sex.  Kannski voru þær sjö.  Þær mættu vera örlítið fleiri.  En allt í lagi. 

  Prikið er dálítið "sjabbí" staður.  Veggir,  innréttingar og gólfefni hafa látið verulega á sjá.  Samt er þetta hlýlegur staður og vel sóttur. 

  Frá því að ég pantaði liðu 25 mín þangað til maturinn var borinn á borð.  Kokkurinn baðst afsökunar á biðinni.  Það bendir til þess að afgreiðsla sé oftast styttri.  Mér leiddist þó ekki.  Músíkin var svo skemmtileg.  Notalegt jamaískt reggae.  Meðal annars flott dub-remix af Get Up Stand Up með Bob Marley.  Ég hefði ekki viljað missa af því.  Glæsilega flott.  Ég verð að leita þá útgáfu uppi til að eignast.  Og vegna fleiri flottra reggae-laga flýtti ég mér ekki að snæða Vörubílinn heldur dundaði mér.   

     

Ráð til að fá börn til að borða pizzu

  Pizza er þekkt flatbaka og vinsæl meðal fátæklinga á Ítalíu.  Svo vinsæl að hún einskonar vörumerki fyrir Ítalíu.  Reyndar á hún ættir að rekja aftur til Forngrikka en barst eftir krókaleiðum til Ítalíu fyrir þremur öldum eða svo.  Ástæðan fyrir gríðarlegum vinsældum pizzunnar meðal ítalskra fátæklinga er fyrst og fremst sú að hráefniskostnaður er lægri en við flestan annan mat.  Einungis þarf hveiti,  vatn,  ger og matarolíu.  Kannski örlítið salt.  Þessum hráefnum er hnoðað saman og rúllað út í þunnan brauðbotn.  Ofan á hann er dreift matarafgöngum úr ísskápnum sem annars væri hent í ruslið.  Galdurinn er að saxa alla bita í smátt.  Ef harður ostbiti finnst í ísskápnum er ágætt að raspa hann niður og strá yfir.  Flatbakan er síðan bökuð í ofni.  Eftir bankahrunið er pizza heppilegur kostur á fátækum heimilum.

  Vandamálið er að börn fúlsa jafnan við þessum fátækramat.  Þau vilja frekar siginn fisk og grænmetisbuff.  Það eru til ráð við því vandamáli.  Eitt ráðið felst í svokallaðri kolkrabbapizzu.  Hún er útfærð á þennan hátt og börnunum talin trú um að þetta sé ekki pizza heldur kolkrabbi:

  Sama hátt má hafa á með kisupizzu.  Börnum þykir spennandi að halda að þau séu að borða kisu.

  Í desember og janúar er upplagt að bjóða upp á jólasveinspizzu.  Börn elska að halda að þau séu að borða jólasvein.

  Þegar börn læra á klukku er upplagt að segja því að vekjaraklukkan hafi bilað.  Þess vegna sé best að snæða hana. 

  Þegar barn á afmæli er kannski hægt að spandera hamborgurum,  kjúklinganöggum og frönskum á pizzuna.