Af hverju er metið léttvægara brot gegn barnungum dreng en fullorðinni konu?

 

 

 

 

 

  Fyrir hálfum öðrum mánuði var leigubílstóri dæmdur í 18 mánaða fangelsi ÓSKILORÐSBUNDIÐ.  Hann verður því að afplána refsing sína á bak við fangelsisrimla í það minnsta tólf mánuði af dómnum.  Það er að segja ef hann hagar sér vel í fangelsinu og verður ljúfur sem lamb.  Leigubílstjórinn var jafnframt dæmdur til að greiða fórnarlambi sínu 700 þúsund krónur.

  Brot mannsins var eftirfarandi:  Hann sá til fullorðinnar konu kasta af sér vatni í miðbæ Reykjavíkur.  Leigubílstjórinn hljóp að konunni og rak fingur í endaþarm hennar.  Konan hrökk undan manninum og spurði hvað væri í gangi.  Hann hljóp hlæjandi í burtu án þess að svara.  Hann hljóp hlæjandi eins hratt og fætur toguðu að Reykjavíkurtjörn og inn Pósthússtræti.

  Dómurinn yfir manninum var sanngjarn.  Hann fær að hugsa ráð sitt í fangelsi og átta sig á að framkoma hans var kynferðisglæpur en ekki grín og léttur mórall.  Með því að manninum er gert að greiða konunni skaðabætur fær konan skýr skilaboð um að það hafi verið rétt af henni að kæra manninn og að hann hafi sannarlega brotið á henni.  Það skal undirstrikað að hér er ekki verið að hnýta í dóminn yfir leigubílstjóranum. 

  Það er umhugsunarvert að bera þennan dóm saman við nýfallinn dóm þar sem putta var troðið í endaþarm á dreng.  Dreng á barnsaldri.  Ekki einu sinni heldur oftar.  Það var níðst á honum á fleiri vegu.  Og af fleiri en einum perra.  Honum var haldið af einum á meðan annar djöflaðist í honum.  Oftar en einu sinni.  Berum kynfærum var otað að andliti hans.  Það var reynt að neyða hann til að horfa á klámmynd í sjónvarpi.  Hann upplifði sig í lífshættu þegar honum var hallað fyrir borð og neyddur til að segja að níðingurinn væri bestur - annars yrði honum hent fyrir borð.  Honum var hótað nauðgun.  Hann bjó við þetta ofbeldi í tíu daga,  fastur um borð með barnaníðingunum.  Þar var enginn til að verja hann.  Perrarnir voru fjórir sem skiptust á níðast á honum,  ýmist sitt í hverju lagi eða tveir og tveir í senn.

  Héraðsdómur Reykjaness mat ofbeldi fjórmenninganna gegn drengnum ólíkt mildilegra en Héraðsdómur Reykjavíkur mat ofbeldi leigubílstjórans gegn fullorðnu konunni.  Fjórmenningaklíkan þarf ekki að gjalda fyrir níð sitt gegn drengnum með því að fara í fangelsi.  Hún þarf ekki að greiða drengnum skaðabætur.

  Hvers vegna er þessi hrópandi munur á dómi yfir leigubílstjóra sem setti putta í endaþarm fullorðinnar konu annarsvegar og hinsvegar mönnum sem settu putta í endaþarm drengs ásamt því að beita hann margvíslegu öðru níði?  

  Er það kynferði fórnarlambsins?  Aldur fórnarlambsins?  Eða munur á dómurum Héraðsdóms Reykjaness og Héraðsdóms Reykjavíkur?

  Í fljótu bragði verður ekki séð annað en refsing barnaníðinganna ætti að vera töluvert þyngri en réttlátur dómur yfir leigubílstjóranum.  Það er að segja:  Brot barnaníðinganna var víðtækara og grófara.

  Annað:  Það er ósmekklegt af Pressunni að uppnefna í fréttum fórnarlamb barnaníðinganna "pungaða drenginn".   

   

Refsilaust barnaníð

  Dómurinn yfir sjómönnunum sem níddust á barni í tíu daga sjóferð skilur eftir ótal spurningar.  Það er ljóst að þeir fjórir barnaníðingar sem voru ákærðir eru svo brenglaðir og hættulegir að börnum stafar mikil ógn af þeim.  Þeir mega alls ekki vera inni á heimili þar sem börn eru.  Áreiðanlega eru þetta ekki fjölskyldumenn.

.

  Lýsingar á hrottaskap þeirra á barninu eru skelfilegar.  Og ekki síður afstaða pervertanna til framkomu sinnar.  Þeir fullyrða meðal annars hver um annan þveran að kynferðisleg áreitni gagnvart barni sé ekki refsiverð.  Reyndar hafa þeir að nokkru leyti rétt fyrir sér,  sé mið tekið af dómi héraðsdóms Reykjaness.  Þar er níðingunum sagt að ef þeir hagi sér vel í nokkrar vikur þá sé þetta allt í lagi.  Þeir þurfi hvorki að taka út refsingu í fangelsi né greiða fórnarlambi sínu skaðabætur.

  Perrarnir vísa ábyrgð frá sér yfir á föður barnsins.  Hann hefði átt að grípa í taumana ef það var ekki í lagi að níðast á barninu. 

. 

  Vissulega brást faðirinn í því hlutverki að vernda barn sitt.  Hann óttaðist að missa vinnuna þar sem forsprakkarnir í barnaníðinu voru annars vegar besti vinur skipstjórans og hinsvegar náfrændi skipstjórans.  Níðingsverk óþokkanna eru í engu saklausari þó faðirinn hafi ekki hindrað þau.  Þvert á móti.  Barnið var ennþá varnarlausara og örvæntingarfyllra fyrir bragðið.

.

  Vesældómur pervertanna er þeim mun svívirðilegri sem þeir voru tveir og tveir saman að níðast á barninu í grófustu kynferðisbrotunum. Og bíta höfuðið af skömminni með því að kalla níðið "væga busun".  Hverjar eru hugmyndir perranna um aðrar útfærslur á busun - fyrst þeir kalla barnaníð væga útgáfu?

  .

  Barnaníðingunum ber saman um að mórallinn um borð hafi verið fínn og léttur.  Þar hafi þeir stöðugt verið að atast í rassinum hver á öðrum og riðlast hver á öðrum "eins og gangi og gerist á sjó".  Mórallinn hafi verið góður og grófur á þennan hátt "eins og alltaf um borð í skipum".   

  Á fésbók og víðar hafa sjómenn mótmælt háttalagi perranna.  Sjómenn almennt kannast ekki við þessa gengdarlausu ásókn í rassinn á skipsfélögum og þörf fyrir að hjakkast endalaust á þeim. 

.

  Hvernig ætli skipstjórinn hafi tekið á þessu?  Er hann sáttur?  Eru barnaníðingarnir ennþá í vinnu hjá honum?

  Hvað með útgerðina? 

.

  Það er aðdáunarvert að drengurinn skuli hafa kært pervertana.  Hann stendur með sjálfum sér,  fer gegn óréttlæti og er mikið í mun um að sér sé trúað.  Hann er hetja.

 .

www.stigamot.is

www.aflidak.is

www.solstafir.is    

Níddust á 13 ára dreng í veiðiferð

Ég styð Guðrúnu Ebbu

  Vissulega er allt heila dæmið um barnaníðinginn og kynferðisofbeldismanninn Ólaf Skúlason dapurlegt frá A- Ö.  Sonur hans,  Skúli,  reyndi að bera í bækifláka fyrir kallinn í Kastljósi í kvöld.  Málflutningur hans var eins og hljómlaus bjalla.

.

 - Skúli kannaðist ekki við andlegt ofbeldi og kúgun af hálfu Ólafs.  EN:  Orðrétt sagði Skúli:  "Okkar heimili var afskaplega hefðbundið.  Það voru vissulega átök, eins og gengur, en það voru átök..."

.

  Nú hef ég ekki samanburð við mörg heimili.  Á mínu æskuheimili voru aldrei átök.  Foreldrar mínir voru alltaf samstillt/ir og aldrei nein átök. Ég ólst upp við glaðvært og átakalaust heimilislíf og tel líklegra að það sé "afskaplega hefðbundið".

.

  Skúli sagði enn fremur um heimilislifið:  "Fólk svaraði fyrir sig." 

 .

   Þessi setning segir töluvert um andrúmsloftið á heimilinu og staðfestir í raun lýsingu GE á því.

. 

  Skúli kannast ekki við einkasalerni föður síns.  Segir það hafa verið gestaklósett.  Þar hafi kallinn geymt tannbursta sinn og rakáhöld.  Það dót hefur þá væntanlega verið ætlað gestum, eins og salernið.

  Er það svo á gestasalernum almennt, að þar geymi húsbóndinn tannbursta og rakáhöld handa gestum?

.

 GE lýsti í bók sinni yfir 10 ára tímabili tengdu þessu "gestasalerni".  10 ár.  Já.  Skúli er 12 árum yngri en GE.  Hann kannast ekkert við í þeirri frásögn.  GE var 13 ára þegar Skúli var 1 árs og 14 ára þegar Skúli var 2ja ára.  Og hann varð einskis var.

.

  Skúli telur minningar GE byggja á einhverju sem einstaklingur á miðjum aldri hefur orðið fyrir miklu áfalli.  Já,  hvað olli því áfalli?

.

  Skúli tekur ekki afstöðu til ásakana fjölda kvenna á hendur Ólafi.  Rökin:  Hann var ekki á staðnum.  Hann var ekki vitni.  Skúli tekur hinsvegar afstöðu gegn ásakökunum GE. Samt var hann ekki heldur viðstaddur þá atburði.

.

  Skúli viðurkennir þó að hann geti ekkert útilokað að ásakanir kvennanna eigi við rök að styðjast. "Ég veit það ekki,"  var svar hans.

.

  Skúli segist ekki vilja verja föður sinn fyrir hverjum þeim ásökunum sem á hann eru bornar:  "Hverju lýsir Sigrún Pálína?  Þetta er káf.  Þetta er kvensemi. Þetta er tilraun til einhverrar tilraunar til algjörlega óeðlilegrar athafna. Hún lýsi því að hún hafi ekki haft áhuga á því að taka þátt í þessum ógeðfellda leik og þá hafi hún komist undan. Hann hafi hætt."

.

  Þannig lýsir Skúli því sem Sigrún Pálína og Sigmar Guðmundsson kalla réttilega nauðgunartilraun.  Sigrún þurfti að slást við árásarmanninn af öllum kröftum til að verjast nauðgunarárásinni.  Káf og kvensemi er allt annað en nauðgun.  Allt allt annað.

.

  "Þetta er eðlis ólíkt barnaníði,"  segir Skúli.  Jú,  vissulega er nauðgunarárás gagnvart fullorðinni konu eðlis ólíkt barnaníði.  En samt.  Þegar um sama geranda er að ræða snýst þetta allt um að beygja fórnarlamb undir sig með kynferðisofbeldi.

.

  Skúli heldur sig við að í grundvallaratriðum sé kynferðisleg áreitni föður síns gagnvart 13 ára til fullorðinna manneskja ólík barnaníði.  Humm.  Jú,  kannski.  Jú,  eins og barnaníð er ólíkt öðru kynferðisofbeldi.  Það er stigsmunur varðandi hvert aldursár fórnarlambs.  Eða þannig. En ekki eðlismunur.

.

 

Sígaunar og íslensk vændiskona

  Sígaunar setja svip á miðborg Óslóar.  Þeir sitja á gangstéttum allan daginn alla daga (nema sunnudaga) í öllum veðrum.  Fyrir framan þá er pappamál.  Vegfarendur henda smáaurum í pappamálin um leið og þeir ganga framhjá.  Ég sá aldrei neinn setja annað en verðminnsta klink í pappamálin.  Ég sá heldur aldrei pappamálin nema rétt botnfull.  Líklegt má telja að sígaunarnir tæmi úr pappamálunum reglulega í vasa sína.  Næstum tóm pappamál laða fremur til sín smáaura en full pappamál. 

  Það er eitthvað dapurlegt við þetta.  Ég hef ekki sett mig inn í sögu sígauna.  Mér skilst að þeir séu meira og minna utanvelta í þjóðfélögum;  flakki um og búi við fátækt, ólæsi og sígaunastúlkur byrji að eignast börn um 14 ára aldur.  Það er að segja sígaunastúlkurnar séu 14 ára (ekki börnin þegar þau fæðast). 

  Kjör sígauna eru eitthvað misjöfn eftir löndum.  Í einhverjum tilfellum eru þeir réttlausir:  Komast ekki inn á vinnumarkað; hafa ekki aðgang að heilbrigðiskerfi, fá ekki atvinnuleysisbætur né ellilífeyri.  Kostur þeirra er að betla,  spila músík og stela.  Í stað þess að ganga í opinbera leikskóla, grunnskóla og framhaldsskóla er sígaunabörnum kennt að stela.  Vasaþjófnaður er listgrein,  náskyld sjónhverfingum.  Algengt mun vera að sígaunakonur bjóði upp á spádóma gegn greiðslu.  Ég rakst ekki á neina spákonu í Ósló.  Hinsvegar gekk ég fram á íslenska vændiskonu í Ósló.

  Þannig var að ég staldraði örstutt við hjá fullorðnum sígauna á meðan ég smalaði saman handa honum nokkrum aurum.  Í þann mund sem ég hélt för minni áfram kom þar að ung,  falleg, ljóshærð og vel klædd kona.  Hún beygði sig niður að betlaranum, ávarpaði hann á ensku og gaf honum sígarettu.  Konan afsakaði sig með þeim orðum að hún væri ekki með neinn pening á sér.  Hún væri vændiskona frá Reykjavík og vinnutími hennar ekki hafinn.  Hinsvegar lofaði hún sígaunanum því að ef hann yrði ennþá þarna seint um kvöldið þá myndi hún svo sannarlega gefa honum pening.  Þangað til yrði sígarettan að duga.  Ég varð stoltur af landa mínum.  Hefði ég verið með íslenska fánann við hönd er næsta víst að ég hefði flaggað honum.

  Sígaunar eru ekki þekktir fyrir að ráðast með stórskotaliði inn í lönd,  sprengja upp fólk og mannvirki, útrýma kynþáttum eða salla niður ungliðahreyfingar jafnaðarmanna.  Aftur á móti hafa sígaunar skemmt mörgum með söng og hljóðfæraleik.  Ég saknaði þess að þeir væru ekki að "böska" í Ósló.  Aðeins einu sinni varð ég var við sígauna spila á harmónikku.  

Jón Þorleifs IV

  Ég held áfram að rifja upp sögur af Jóni Þorleifs,  verkamanni og rithöfundi.  Hann var órétti beittur af forystu verkalýðshreyfingar á Íslandi á sjötta,  sjöunda og áttunda áratug síðustu aldar.   

  Ég er ekki klár á ártalinu þegar sá atburður gerðist sem nú verður sagt frá.  Þetta var einhvern tíma á miðjum áttunda áratug síðustu aldar.  Eflaust má "gúgla" fréttaflutning af þessu.  Ég nenni aldrei að "gúgla".

  Eðvarð Sigurðsson var forystumaður í verkalýðshreyfingunni.  Jón var ósáttur við hann eins og Gvend Jaka og fleiri sem Jón kallaði verkalýðsrekendur og stéttarsvikara.  Það voru hátíðarhöld verkalýðs 1 maí.  Kannski var þetta 1975 eða 1976.  Fjölmenni var á Lækjartorgi í kjölfar kröfugöngu niður Laugarveg.  Kannski 10 þúsund manns eða 15 þúsund manns eða eitthvað álíka.   

  Um leið og Eðvarð Sigurðsson steig í pontu og huggðist ávarpa fjöldann spratt Jón upp á svið og reif af honum skrifaða ræðu.  Jón hafði snör handtök;  hnoðaði ræðublöðunum eldsnöggt saman í vöndul eða kúlu í greip sinni.  Lögreglumenn og fleiri stukku á Jón.  Þeir náðu að plokka utan af pappírsboltanum einum og einum putta á Jóni þangað til Jón var orðinn berhentur.  Þá var pappírsklessunni skilað í hendur Eðvarð Sigurðssonar.  Jón var fluttur í handjárnum á lögreglustöð upp við Hlemm.

  Eðvarð reyndi að slétta úr pappírshrúgunni og hélt sitt árlega ávarp eftir fum og tilheyrandi hlé á dagskrá hátíðarhaldanna.

  Jóni var sleppt af lögreglustöðinni eftir að hátíðarhöldum á Lækjartorgi lauk.  Jón sagðist hafa sannfrétt að ávarp Eðvarðs Sigurðssonar hafi aldrei verið jafn stutt og snautlegt og í þetta skipti.  Jón taldi sig hafa krumpað ræðublöð hans nægilega mikið til að Eðvarð hefði orðið að skauta yfir megnið af "innihaldslausu skruminu".  Jón taldi sig hafa afhjúpað þarna "ómerkilegt orðagjálfur" Eðvarðs.  Það hefði enginn tekið eftir að í ræðu Eðvarðs vantaði allt hryggjarstykkið.  Eðvarð hefði ekki náð að lesa ræðuna vegna krumpu á ræðublöðunum.

  Þetta uppátæki Jóns varð fréttaefni.  Í viðtali við fjölmiðla sagði Eðvarð að þarna hafi gamall vinur sinn verið að glettast.  Jón sendi í kjölfar frá sér yfirlýsingu þess efnis að ef Eðvarð væri vinur sinn þá óskaði hann eftir að eiga sem flesta óvini.  Enginn fjölmiðill birti yfirlýsingu Jóns.  Jóni sárnaði það.  Þetta sat í honum alla tíð.  En var honum jafnframt sönnun þess hvað fjölmiðlar væru galopnir fyrir gaspri embættismanna en harðlæstir fyrir rödd óbreytts verkamanns.

  Næstu ár á eftir var Jón ætíð stöðvaður af lögreglunni og tekinn úr umferð í upphafi kröfugöngu verkalýðshreyfingarinnar.  Um leið og kröfuganga var að hefjast undu einkennisklæddir lögreglumenn sér að Jóni og færðu inn í lögreglubíl.  Bílnum var ekið vítt og breitt um borgina í tvo til þrjá klukkutíma og lögreglumenn ræddu af vinsemd við Jón á meðan.  Jóni þótti upphefð af þessu.  Hann fékk næði til að upplýsa lögregluþjónana um hina spilltu og hættulegu Eðvarði Sigurðssoni og Gvendi Jaka.        

  "Ég kynntist aldrei öðrum en skilingsríkum lögreglumönnum,"  sagði Jón.   "Stundum fóru þeir með mig upp á stöð á Hverfisgötu og gáfu mér kaffi.  Stundum rúntuðu þeir með mig inn að Sundahöfn.  Löggurnar voru alltaf komnar á mitt band þegar þær slepptu mér.  Þær voru farnar að kalla mig "Jón minn" þegar við kvöddumst" og óku mér heim að dyrum."

  Þessi háttur var hafður á svo lengi sem Jón lifði.  Það hefðu orðið honum vonbrigði ef löggan hefði ekki kippt honum úr umferð á 1. maí.  

Guðrún Ebba er hetja! Karl getur ekki setið áfram sem biskup

  Sjónvarpsviðtal Þórhalls Gunnarssonar við Guðrúnu Ebbu var átakanlegt og áhrifamikið.  Þórhallur sýndi sínar bestu hliðar sem góður sjónvarpsmaður:  Ágengur en nærfærinn og hélt sig við kjarna málsins.  Guðrún Ebba er hetja.  Þetta er stórt skref sem hún hefur stigið með því að segja alþjóð frá því skrímsli sem faðir hennar var;  margkrossaður frímúrari og biskup.  Æðsti embættismaður íslensku ríkiskirkjunnar. 

  Guðrún Ebba útskýrði mjög vel í hvaða stöðu fórnarlamb barnaníðs og annars heimilisofbeldi er.  Viðtalið á erindi inn í skólastofur landsins.

  Verri er hlutur núverandi biskups,  Karls Sigurbjörnssonar.  Hann kaus að stinga undir stól erindi Guðrúnar Ebbu.  Hann sat á því í hálft annað ár.  Reyndi þöggun í þessu alvarlega glæpamáli.  Það var ekki fyrr en DV tók málið upp sem erindi Guðrúnar Ebbu var dregið undan stóli Karls.  Karl hélt áfram að reyna að humma málið af sér.  Og hlóð lofsorðum á barnaníðinginn í millitíðinni.

  Er Karli stætt á að sitja áfram sem biskup eins og ekkert hafi í skorist?  Er hann það sáttur við sína framgöngu?  Eða er hann maður til að sýna fórnarlömbum kynferðisglæpamannsins samstöðu og samúð með því að viðurkenna embættisafglöp sín og segja af sér?

www.stigamot.is

www.aflidak.is

www.drekaslod.is

www.solstafir.is

 

Gleðifrétt fyrir kynlífssvelta

  Nýverið dæmdi franskur dómstóll mann nokkurn til að greiða fyrrverandi eiginkonu sinni skaðabætur fyrir að hafa vanrækt hjónabandsskylduna við hana.  Sigurð Þórðarson,  forstjóra Eðalvara ehf.,  grunar að vandamálið sé ekki bundið við Frakka.  Það sé jafnvel til staðar hérlendis.  Þess vegna hefur hann snúið sér til lögmannsstofunnar Lagarök,  Síðumúla 27,  til að annast lögfræðiumsýslu fyrir fyrstu 3 sem fara fram á bætur frá maka sínum vegna ónógs kynlífs.

  Ef velja þarf úr fjölmennum hópi umsækjenda munu þeir njóta forgangs sem geta staðið við það að makinn hafi ekki leitað bót meina sinna með því að neyta Rauðs Eðal Ginsengs.  Um þetta má lesa nánar með því að smella á þennan hlekk:

http://www.facebook.com/notes/sigur%C3%B0ur-%C3%BE%C3%B3r%C3%B0arson/refsiver%C3%B0ur-kynl%C3%ADfsskortur/230032853715835

Bráðnauðsynlegt að vita um auglýsingatexta

 

  Þessa dagana eru Íslendingar að leggja drög að því hvað skuli gera og hvert skuli fara í sumarfríinu.  Samtímis eru dagblöð og tímarit full af auglýsingum um freistandi gististaði:  Hótel,  gistihús,  tjaldstæði,  húsbílaaðstöðu og þess háttar.  Nánast öllum þessum stöðum er lýst sem "notalegum" í fögru umhverfi og með mörgum gönguleiðum.  Þetta eru klisjur sem segja í raun ekki neitt.  Engin gistiþjónusta er svo illa staðsett að ekki megi rölta hingað og þangað umhverfis hana.  Hvarvetna á Íslandi má benda á eitthvað í umhverfi sem telst fagurt.

  Það eru aðrar lýsingar sem taka þarf með fyrirvara.  Ekki er allt sem sýnist.  Hér eru nokkur dæmi:

  "Kyrrð og ró."  Þetta þýðir:  "Hér er allt steindautt.  Ekkert um að vera."

  "Persónulegt viðmót."  Þetta þýðir:  "Við erum rosalega forvitin.  Við hellum yfir gesti okkar spurningaflóði.  Spyrjum hvaðan þeir komi,  hverra manna þeir séu,  við hvað þeir vinni.  Gestirnir fá ekki stundlegan frið fyrir forvitni okkar."

  "Heimabakað brauðmeti."  Þetta þýðir:  "Við erum svo hrikalega afskekkt að það er engin verslun og ekkert bakarí í akstursfjarlægð."

  "Byggingin hefur fengið að halda uppruna sínum."  Þýðir:  "Ekkert aðgengi fyrir fatlaða.  Engin lyfta.  Það marrar í öllum gólfum og stigum.  Húsakynni eru þröng og óþægileg,  herbergi lítil..."

  "Umhverfið geymir náttúruperlur sem bíða þess að vera uppgötvaðar."  Þýðir:  "Við vitum ekki um neitt merkilegt í grenndinni."

  "Spennandi matseðill."  Þýðir:  "Við vitum aldrei hvað verður í matinn.  Við notum bara það hráefni hverju sinni sem lengst er síðan fór fram yfir síðasta söludag." 

  "Veitingar á sanngjörnu verði."  Þýðir:  "Þið eigið nógan pening fyrst þið hafið efni á að ferðast um landið.  Það er sanngjarnt að þið borgið rausnarlega fyrir veitingarnar."

  "Fjölskyldurekið fyrirtæki."  Þýðir:  "Það helst aldrei neinn í vinnu hjá okkur.  Við verðum að sjá um þetta sjálf."

  "Gestir geta fengið sér hressingu þegar þeir vilja."  Þýðir:  "Það er kóksjálfsali í anddyrinu.  Lítil kókdós kostar 300 kall."

  "Aðgengi að hundum."  Þýðir:  "Það þýðir ekkert að kvarta þegar hundarnir bíta þig.  Þú vissir að það væru hundar á bænum."

.

 

Allt í rugli í Eyjum

  Fyrir mörgum árum tók Fíknó upp á því að fylgjast með gestum þjóðhátíðar í Vestmannaeyjum.  Það var furðulegt uppátæki.  Fíkniefnaneysla hafði ekki verið til verulegra vandræða í Vestmannaeyjum,  svona almennt.  Almenningur varð lítið var við fíkniefnasölu og dópneyslu.  Þetta breyttist þegar Fíknó fór að skipta sér af.  Það var eins og Fíknó nærðist á að vandamálið væri til staðar og reyndi að ýta undir dópneyslu frekar en hitt.  Því miður virðist sem nærvera Fíknó magni upp vandamálið.  Tilfellin verða alltaf fleiri og stærri þar sem Fíknó er.

  Þetta sama gerðist mörgum árum áður þegar umferðarlögregla tók til starfa í Vestmannaeyjum.  Fram að þeim tíma varð almenningur lítið var við ólöglegan ökuhraða,  ölvunarakstur og önnur umferðarlagabrot.  Það breyttist heldur betur þegar umferðarlögreglan fór að skipta sér af.  Það er eins og umferðarlögreglan nærist á að vandamálið sé til staðar og reyni að ýta undir umferðalagabrot frekar en hitt.  Því miður virðist sem nærvera umferðarlögreglunnar magni upp vandamálið.  Tilfellin verða alltaf fleiri og stærri þar sem umferðarlögreglan er.

 

  Þarna voru næstum engin vandræði fyrr en lögreglan mætti á svæðið.  Þá undir eins drap bíll á sér úti á miðri götu.  Það var ekki einkennileg tilviljun að það var einmitt löggubíllinn. 

Ósannindi um Osama bin Laden

  Þetta má ekki hljóma eins og ég sé að verja Osama bin Laden eða gera lítið úr blóðugri fortíð hans eða eitthvað í þá áttina.  Ég þarf ekkert að rekja hans glæpaferil til að taka fram að samúð mín með honum er 0%.  Hitt er annað mál að ég hef tekið eftir því að á íslenskum fréttasíðum og enn fremur á fésbók og í bloggi hefur mikið verið gert úr því að í skotgröfunum sem leiddu til þess að hann var felldur hafi hann notað eiginkonu sína sem lifandi skjöld er hann skiptist á skotum við bandarísku sérsveitina í 40 mínútur.  Samt kom snemma fram að þetta úrhrak var vopnalaust og fyrstu fréttir af því að hann hafi notað konuna sem skjöld voru ósannar.  Samt er haldið áfram að hampa þeirri söguskýringu og leggja út af henni sem dæmi um hversu ómerkilegur pappír kauði var.  Honum hefði svo sem verið vel trúandi til þess að hafa falið sig á bak við konuna á meðan hann skiptist á skotum við böðla sína.  En það var bara ekki þannig.  Barnung dóttir hans,  sem varð vitni að atburðarrásinni,  upplýsti strax að Osama var fyrst handtekinn óvopnaður og síðar skotinn í handjárnum.  Í vinstra augað.  Fyrsta útgáfa fréttarinnar er engu að síður lífseig á fésbók og í bloggfærslum.

.

Reyndi að nota eiginkonuna sem skjöld