Mistök

  Dægurlagamúsík á að vera lifandi.  Þannig er hún ekta.  Þannig fær hún að anda.  Hún er betri þegar örlítil mistök fá að fljóta með í stað þess að allt sé sótthreinsað og allir hnökrar fjarlægðir.  Hér eru nokkur dæmi - og gaman væri að fá fleiri dæmi frá ykkur:

  Minning um mann með Logum:  Þarna er sungið um mann sem drakk Brennivín úr stæk.  Orðið stendur með einhverju sem lyktar illa (stæk fýla).  Eða að einhver sé öfgafullur (stækur andstæðingur).  Lagið er eftir Gylfa Ægis.  Hann orti um mann sem drakk Brennivín úr sæ og söng það inn á kassettutæki.  Hann var í glasi og dálítið þvoglumæltur.  Söngvara Loga misheyrðist.

  Draumaprinsinn með Ragnhildi Gísla:  Lagið er í kvikmyndinni Í hita og þunga dagsins.  Á einum stað syngur hún um draumaprinsinn Benedikt.  Á öðrum stað er draumaprinsinn Benjamín.  Lengst af var skýringin sú að Ragga hafi ruglast á nafninu.  Einhver hefur haldið því fram að um meðvitaðan rugling væri að ræða. 

  Blue Suede Shoes með Carl Perkins:  Bilið (hikið) á milli fyrstu línu (Well, it´s one for the money) og annarrar (Two for the show) átti ekki að vera þarna.  Þetta voru mistök.  Carl var búinn með upptökutíma sinn og allan pening og gat ekki lagað mistökin.

  Life on mars með David Bowie:  Ef hækkað er í græjunum þegar píanóið fjarar út í lok lags má heyra símhringingu.  Einhver gleymdi að loka dyrunum á hljóðversklefanum. 

  Satisfaction með Rolling Stones:  Í lok hvers vers - rétt áður en gítar-riffið skellur á - má heyra pínulítinn smell þegar Keith Richards stígur á "effekta" fótstigið.  Enginn tók eftir þessu í tæka tíð.

  

Örstutt og snaggaralegt leikrit

   Persónur eru tveir menn á tíræðisaldri.  Annar situr á bekk við göngustíg.  Hann er í stuttbuxum og ermalausum bol.  Hinn kemur skokkandi, móður og másandi.  Hann er í þykkri úlpu,  með prjónahúfu undir hettunni, trefil um hálsinn og hnausþykka prjónavettlinga á höndum.  Hann stillir sér upp fyrir framan þann léttklædda.

  - Góðan dag.  Ég er staðráðinn í að kasta mæðunni í smá stund.

  - Góðan og blessaðan daginn í allan dag og fram til morguns.

  - Ég heiti Jón Sigurðsson,  kallaður Kiddi Skokk.

  - Hvers son segist þú vera?  

  - Ég er oftast Pétursson.  Heitir þú eitthvað?

  - Nei,  en ég er kallaður Palli eða Kalli.  Ég er farinn að tapa heyrn þannig að ég veit ekki hvort er. 

  - Hvað gerir þú, strákur?

  - Ég?  Ertu að tala við mig?

  - Það eru ekkert rosalega margir aðrir hér, er það? 

  - Ég er bara gestur.

  - Er það vinna?

  - Eiginlega frekar tómstundagaman.

  - Í hverju felst það?

  - Ég leyfi sköpunargleðinni að brokka eða fara á skeið.  Jafnvel stökk.

  - Fyrirgefðu,  sagðist þú vera gestur eða hestur?

  - Gestur.

  - Ertu skyldur Gesti Einari Jónssyni,  leikara?

  - Nei,  en ég hef heyrt um mann sem er skyldur honum.  Ég hef það þó ekki frá fyrstu hendi

  - Þú segir fréttir.  Ég er heldur ekki skyldur honum.  Við eru þá sennilega frændur.

  - Ég er ekki viss um að ég sé skyldur neinum.  Ég hef aldrei heyrt neitt um það.  

  - Allir eru skyldir einhverjum.

  - Það er áróður.

  - Er ekki allt áróður?

  - Eru sokkarnir þínir áróður?

  - Kannski og kannski ekki.  (Dregur tvö Prince Polo upp úr vasa sínum og réttir hinum annað þeirra).

  - Bestu þakkir (Rífur bréfið í ákafa utan af,  hendir súkkulaðikexinu en stingur bréfinu upp í sig og kyngir).

  - Hendirðu súkkulaðinu?

  - Þetta er ekki súkkulaði.  Þetta er spýta sem bréfið er vafið utanum til að halda því sléttu og lystugu.  Annars myndi enginn kaupa þetta óæti.  Þeir sem eru vanir að borða spýtur átta sig strax á þessu.  

  - Alltaf lærir maður eitthvað nýtt í landafræði.  Vertu svo margblessaður frá öllum hliðum.

Herkænska

  Ég skrapp í Ikea.  Keypti mér þar skæri og hélt síðan á veitingasvæðið.  Þar fékk ég mér lax.  Á næsta borði sátu nokkur ungmenni.  Kannski um tvítug.  Ég fylgdist ekkert með þeim þangað til sími pípti hjá einum drengnum.  Hann kíkti á sms skilaboð,  dæsti og sagði:  "Æ andskotinn.  Framkvæmdastjórinn boðar mig á fund í fyrramálið."

  - Hvað er í gangi? spurði annar.

  - Ég held að hann ætli að reka mig.  Hann hefur hótað því,  útskýrði drengurinn og hélt svo áfram:  Ég ætla að byrja fundinn á því að rétta honum uppsagnarbréf.  Reka hann áður en hann rekur mig.  Hann getur ekki rekið mig ef hann er ekki lengur framkvæmdastjóri!

  - Getur þú rekið hann?  

  - Ég læt allavega reyna á það!

  

Dularfulla kexið

  Eitt sinn heyrði ég sögu af nafngreindum eldri bræðrum.  Þeir bjuggu tveir saman á sveitabæ í nágrenni Bolungarvíkur.  Þeir stunduðu fjárbúskap.  Fátt var um gestakomur til þeirra.  Þó brá svo við einn daginn að farandsali heilsaði upp á þá.  Annar bróðirinn bauð honum upp á kaffi og mjólkurkex.  Hann bleytti upp í kexinu með því að dýfa því ofan í kaffið.  Það mýkti kexið.  Er hann hafði sporðrennt nokkrum kexbitum spurði gestgjafinn:

  - Þykir þér vera skrýtið bragð af kexinu?

  Gesturinn velti bragðinu og spurningunni fyrir sér og kvað hálf hikandi nei við.  Bróðirinn mælti: 

  - Bróðir minn heldur því fram að kötturinn hafi migið í kexkassann.  Ég held ekki. 

 

  

Hlálegt

  Opal er rammíslenskt jórtursælgæti í töfluformi.  Það kom á markað á fyrri hluta síðustu aldar.  Í Danmörku heitir það Obal.  Ástæðan er sú að einhver danskur grallari varð fyrri til að tryggja sér einkarétt á nafninu Opal á dönskum markaði. 

  Sagan segir að upphaflega hafi Opal verið pappalím.  Menn sem unnu við að líma saman pappakassa sóttu í að jórtra storknað límið.  Svo datt þeim í hug að bragðbæta það.  Þá varð þetta hið ágætasta nammi.  Í kjölfar var stofnað fyrirtækið Opal og opalið selt í töfluformi.  Það sló í gegn.  Síðar keypti sælgætisgerðin Nói fyrirtækið sem þá var í blóma. 

     

Undarlegar nágrannaerjur

  Ég átti erindi í smáíbúðahverfi;  skutlaði þangað dóti til kunningja.  Við stóðum við útidyrnar er nágranni renndi í hlað.  Kunninginn kastaði glaðlega kveðju á hann.  Viðbrögðin voru:  "Haltu kjafti,  fáviti!" 

  Kunninginn er ör og hvatvís.  Hann er aldrei kyrr.  Sama hvort hann horfir á sjónvarp eða situr í kirkju.  Hann sprettur ítrekað á fætur til að senda sms eða sækja penna út í bíl.  Ókyrrðin getur komið sér vel.  

  Hann útskýrði fyrir mér hegðun nágrannans:  "Um síðustu helgi tók ég garðinn minn í gegn;  sló, snyrti blómabeð,  bjó til þetta kúlulagamunstur á limgerðið.  Ég gleymdi mér í gróðri og mold.  Rankaði allt í einu við að ég var farinn að taka til í þessum samliggjandi garði nágrannans.  Ekki veitti af.  Ég stakk upp blómabeð og endurraðaði blómum til að ná fram betri litasamsetningu.  Sérðu þrepin þarna?  Þetta var bara ljótur grjótbingur.  Nokkrum dögum síðar kom nágranninn frá útlöndum.  Hann trylltist.  Sakaði mig um ósvífni,  frekju,  yfirgang og afskiptasemi.  Ég átti frekar von á þakklæti.  Maðurinn er eitthvað vanstilltur.  Þú heyrðir hvernig hann hreytti í mig áðan.  Það er annað en gaman að búa við hliðina á svona skapstirðum nágranna!"

Rökfastur krakki

  Ég renndi með bílinn í bifreiðaskoðun.  Tími kominn á það árlega og nauðsynlega eftirlit.  Á biðstofunni var ungt par með lítinn gutta.  Ég giska á að hann sé þriggja ára eða rúmlega það.  Mamman tilkynnti honum:  "Eftir skoðunina kíkjum við í heimsókn til Gunnu ömmu og Nonna afa.  Manstu hvar þau eiga heima?" 

  Jú,  pilturinn romsaði heimilisfanginu út úr sér.  Mamman hélt áfram:  "Manstu hvar Halli afi á heima?"

  Stráksi sagðist ekki þurfa að muna það.  Mamman mótmælti.  Sagði það geta komið sér vel að kunna heimilisfangið. 

  Stráksi útskýrði:  "Við heimsækjum Halla afa aldrei.  Hann heimsækir okkur.  Það er hann sem þarf að vita hvar við eigum heima!"

  

Ástarsvik eða?

  Hann er á sjötugs aldri.  Á enga vini og er ekki í samskiptum við neina ættingja.  Skapgerðarbrestir eiga hlut að máli.  Hann pirrast af litlu tilefni,  snöggreiðist og verður stóryrtur.  

  Hann er heilsulítill offitusjúklingur;  étur daglega lófafylli af pillum.  Hann er nánast rúmfastur vegna orkuleysis,  mæði,  blóðþrýstings,  brjóstsviða,  magakveisu og allskonar.

  Hann er mjög einmana.  Fyrir nokkrum árum skráði hann sig á stefnumótavefinn Tinder.  Um leið og hann skráði sig heilsaði upp á hann þrítug fegurðardís í Úkraínu.  Hún sagðist vera forfallin Íslandsaðdáandi.  Hún fagnaði því að ná sambandi við Íslending.  Þau spjölluðu vel og lengi.  Og ítrekað.  Fljótlega samdi daman um að þau myndu skrá sig af Tinder og þróa þeirra samband.

  Stúlkan er í stopulli vinnu og hugsar um veika móðir sína.  Hún er í fjárhagsvandræðum.  Að því kom að hún bað um smá peningalán.  Svo færði hún sig upp á skaftið.  Aldrei er neitt endurgreitt.  Hún fór að ávarpa kallinn sem "kæra eiginmann sinn".  Hann er uppveðraður af því.  Sýnir hverjum sem er ljósmynd af fallegu eiginkonu sinni. 

  Verra er að hann gengur nærri sér til að senda "eiginkonunni" sem mestan pening í hverjum mánuði.  Hann sveltir dögum saman og nær ekki alltaf að leysa út lyfin sín með tilheyrandi afleiðingum.

  Konunni til afsökunar má telja að hún veit ekki af heilsuleysi mannsins.  Á móti kemur að samband þeirra gefur tilveru hans lit.  Það slær á einmanaleikann. 

 

Einn að misskilja!

  Bono Vox.  söngvari írsku rokkhljómsveitarinnar U2,  blandar iðulega inn í hljómleikadagskrá hljómsveitarinnar hugleiðingum um trúmál,  stríð og frið,  fátækt,  hungur,  mengun og svo framvegis.

  Svo bar til að U2 hélt hljómleika í Skotlandi.  Á miðjum hljómleikum stöðvaði Bono tónlistina og bað áheyrendur um algjöra þögn.  Síðan byrjaði hann að klappa saman höndum.  Hægt en taktfast.  Í salnum ríkti þögn í langan tíma á meðan.  Loks tók Bono til máls og tilkynnti með þunga í röddinni:  "Í hvert sinn sem ég klappa saman höndum þá deyr barn í afríku."

  Mjóróma rödd framarlega í salnum hrópaði reiðilega á móti með sterkum skoskum hreim: "Hættu þá að klappa, óþokkinn þinn!"     

Ógeðfelld grilluppskrift

  Þessa dagana eru netsíður,  blöð og tímarit uppfull af tillögum um hitt og þetta varðandi grill og matseld.  Lesendur eru hvattir til að brjóta upp hversdaginn og prófa þetta og hitt á grillið.  Fyrirsagnirnar eru:  "Tilvalið að grilla pizzur með banönum og bláberjum!"  "Tilvalið að grilla pizzur með ís og súkkulaði!"  "Tilvalið að grilla pizzur með lifrapylsu!". 

  Ólystugasta uppskriftin birtist fyrir nokkrum árum í dagblaði.  Þar sagði:  "Tilvalið að grilla pizzur með börnunum!"  Ég hef ekki getað hætt að hugsa um þetta.  Að vísu er víða þröngt í búi,  börn dýr í rekstri og það má alltaf búa til fleiri börn.  Samt...