Gapandi hissa

  Ég veit ekkert um boltaleiki.  Fylgist ekki með neinum slíkum.  Engu að síður fer ekki framhjá mér hvað boltafólk gapir mikið.  Það er eins og stöðug undrun mæti því.  Það gapir af undrun.  Að mér læðist grunsemd um að einhverskonar súrefnisþörf spili inn í.  Fólkið berjist við - í örvæntingu - að gleypa súrefni.  Þetta er eins og bráðasturlun.

 

Bítlasynir taka höndum saman

  Það hefur ýmsa kosti að eiga fræga og dáða foreldra.  Því miður hefur það einnig ókosti.  Meðal kosta er að börnin eiga greiðan aðgang að fjölmiðum.  Kastljósið er á þeim.  Af ókostum má nefna að barnið verður alltaf borið saman við það allra besta sem eftir foreldra liggur.  Þetta hafa synir Bítlanna sannreynt.  

  Til samans hafa synirnir spilað og sungið inn á um tvo tugi platna.  Þær standast ekki samanburð við Bítlana.  Og þó.  Sonur Ringos,  Zak,  er virkilega góður trommari.  Hann hefur meðal annars spilað með Oasis og Who.  

  Nú feta Sean Lennon og James McCartney nýja leið.  James hefur sent frá sér lag, "Primrose Hill", sem hann samdi og flytur með Sean.  Lagið er Bítla-Lennon-legt.  Það hefði verið boðlegt sem B-hlið á Bítlasmáskífu en varla ratað inn á stóra Bítlaplötu.  Því síður toppað vinsældalista. Hinsvegar hefði sterk laglína og flottur texti hjálpað.   

  

Örstutt og snaggaralegt leikrit um handrið

  Persónur og leikendur: 

Miðaldra kvenforstjóri

Álappalegur unglingspiltur

----------------------------------------------------------------------------------

Forstjórinn (horfir í forundran á piltinn baslast við að koma stóru handriði inn á gólf)  Hvað er í gangi?

Piltur:  Ég fann gott handrið!

Forstjórinn:  Til hvers?

Piltur:  Þú sagðir á föstudaginn að okkur vanti gott handrið.  Ég leitaði að svoleiðis alla helgina og fann þetta í næstu götu.

Forstjórinn:  Ég hef aldrei talað um handrið.

Piltur:  Jú. þú sagðir að okkur vanti gott handrið til að taka þátt í jólabókaflóðinu í haust.

Forstjórinn:  Ég sagði handrit;  að okkur vanti gott handrit!

Tjaldið fellur.

 

 

Metnaðarleysi

  Einhver allsherjar doði liggur yfir Íslendingum þessa dagana.  Meðal annars birtist það í áhugaleysi fyrir komandi forsetakosningum.  Innan við sjötíu manns eru byrjaðir að safna meðmælendum.  Það er lágt hlutfall hjá þjóð sem telur nálægt fjögur hundruð þúsund manns.  Að vísu þrengir stöðuna að frambjóðandi verður að vera 35 ára eða eldri.  Einnig þurfa kjósendur að vera 18 ára eða eldri.  Samt. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Steinunn Ólína byrjuð að safna undirskriftum

Eftirminnilegur jólapakki frá Önnu frænku á Hesteyri

  Móðir mín og Anna Marta á Hesteyri í Mjóafirði voru bræðradætur.  Kannski var það þess vegna sem þær skiptust á jólagjöfum.  Ein jólin fékk mamma frá Önnu langan og mjóan konfektkassa.  Hann var samanbrotinn í miðjunni.  Endarnir voru kyrfilega bundnir saman með límbandi.  Með fylgdi heimagert jólakort.  Anna var ágætur teiknari.  Hún skreytti kortið með teikningum af jólatrjágreinum og fleiru jólaskrauti.  Í kortið voru meðal annars þessi skilaboð: 

  "Láttu þér ekki bregða við að konfektkassinn sé samanbrotinn.  Það er með vilja gert til að konfektmolarnir verði ekki fyrir hnjaski í ótryggum póstflutningum."

  Þegar mamma opnaði kassann blasti við ein allsherjar klessa.  Einmitt vegna þess að hann var samanbrotinn.  Molarnir voru mölbrotnir.  Mjúkar fyllingarnar límdu klessuna saman við pappírinn. 

  Áfast pakkanum hékk límbandsrúlla.  Anna hafði gleymt að klippa hana frá.     

   

Maður með nef

  Margir kannast við ævintýrið um Gosa spýtukall.  Hann er lygalaupur.  Hann kemur jafnóðum upp um sig.  Þannig er að í hvert sinn sem hann lýgur þá lengist nef hans.  Þetta er ekki einsdæmi.  Fyrir áratug fór að bera á svona hjá breskum hermanni á eftirlaunum,  Jóa lygara,  Þegar hann laug bólgnaði nef hans.  Að því kom að nefið formaðist í stóran hnúður.  Þetta hefur eitthvað að gera með taugaboð og örari hjartslátt þegar hann fer með fleipur.  

  Þetta lagðist þungt á 64 ára mann.  Hann einangraði sig.  Læddist með Covid-grímu út í matvörubúð að nóttu til þegar fáir eru á ferli.  Fyrir tveimur árum leitaði hann til lýtalæknis.  Sá fjarlægði hnúðinn, lagaði nefið í upprunalegt horf og gaf Jóa ströng fyrirmæli um að láta af ósannindum..  

    

Kallinn reddar

  Í samfélagi mannanna má jafnan finna kallinn sem græjar hlutina; lagar það sem úrskeiðis fer.  Hann er engin pjattrófa.  Hann grípur til þess sem hendi er næst og virkar.   Það eitt skiptir máli.  Útlitið er algjört aukaatriði.  Sama hvort um er að ræða stól,  handstýrða rúðuþurrku,  flöskuopnara,  farangursskott með læsingu,  klósettrúllustatíf eða hurð í risinu.  Það leikur allt í höndunum á honum.

Vandræði við að rata

  Ég átti leið í Costco.  Flest þar er á svipuðu verði og í Bónus.  Fólk getur þess vegna sparað sér 5000 króna félagsgjald í Costco.  Þó má komast í ódýrara bensín og smakk á ýmsum matvælum.

  Samferða mér inn í Costco var ungur maður og öldruð kona.  Maðurinn gekk greitt.  Konan dróst afturúr.  Hún kallaði á eftir honum hvellri röddu:  "Erum við núna í Keflavík?"

  Maðurinn umlaði eitthvað sem ég náði ekki.  Rifjaðist þá upp fyrir mér þegar mæðgur á Akureyri þurftu að bregða sér til Reykjavíkur.  Þær rötuðu ekkert í höfuðborginni.  Þetta var fyrir daga tölvunnar.  Þær ákváðu að keyra vel inn í Reykjavík áður en spurt yrði til vegar.  Allt gekk vel.  Svo komu þær að sjoppu og spurðu afgreiðsludömuna:  "Hvert er best að fara í átt að Krummahólum?"

  Daman snéri sér að annarri afgreiðsludömu og spurði:  "Eru Krummahólar ekki einhversstaðar í Reykjavík?"

  Áður en hún náðu að svara spurðu mæðgurnar:  "Erum við ekki í Reykjavík?"

  - Nei,  svaraði daman.  Við erum í Hafnarfirði!

Áfall!

  Ég verð seint sakaður um að horfa of mikið og of lengi á sjónvarp.  Síst af öllu að horfa á línulaga dagskrá.  Þess í stað fletti ég upp á dagskrá Rúv á heimasíðu þess og hlera hvort þar hafi verið sýnt eitthvað áhugavert.  Ég er ekki með neina keypta áskrift.  

    Í gær fletti ég upp á endursýndri spurningakeppni framhaldsskólanna, Gettu betur.  Það er fróðlegt og skemmtilegt sjónvarp.  Í kjölfarið birtist óvænt Hemmi Gunn á skjánum.  Mér var illa brugðið.  Gleðipinninn féll frá fyrir 11 árum.  Þetta var áfall.  Mér skilst að Sjónvarpið hafi hvorki varað ættingja hans né vini við.  Þetta var svakalegt.

  Við nánari könnun kom í ljós að um var að ræða endursýningu á gömlum skemmtiþætti,  Á tali hjá Hemma Gunn. Sem betur fer var tali sjónvarpsstjörnunnar ekki breytt með gervigreind.  Það var lán í óláni.

  Ég vara viðkvæma við að "skrolla" lengra niður þessa bloggsíðu.  Fyrir neðan eru nefnilega myndir af Hemma.

Óvænt og ferskt stílbragð Rúv

  Löng hefð er fyrir því að viðurkenningarskjöl,  meistarabréf og fleira af því tagi séu virðuleg og vegleg.  Einkum er nafn handhafa plaggsins sem glæsilegast.  Oft skrautskrifað.  Tilefnið kallar á að reisn sé yfir verkinu.  Enda algengt að það sé innrammað og prýði veggi.  

  Í fésbókarhóp sem kallast Blekbyttur vekur Árni Sigurðsson athygli á nýstárlegri framsetningu Rúv á viðurkenningarskjali.  Þar eru fréttamenn ársins heiðraðir.  Skjalið sem staðfestir titilinn lætur lítið yfir sér - ef frá er talið nafn handhafans.  Það stingur í stúf við tilefnið;  er krotað með hrafnasparki líkt og eftir smábarn að krota með kúlupenna.

  Með uppátækinu fer Rúv inn á nýjar brautir.  Út af fyrir sig er metnaður í því.  Einhver kallaði þennan nýja stíl "pönk".  Munurinn er þó sá að pönk er "kúl".