Hörmulegir bílar

 

 

 

 

 

 

 

 

  Það er ekki öllum lagið að hanna bíl svo vel fari.  Að mörgu þarf að hyggja.  Hætta er á að eitthvað gleymist.  Enginn getur séð fyrir öllu.  Þannig var það 2003 með franska bílinn Citroën C3 PLURIEL.  Hann var svo sportlegur að hægt var að taka toppinn af í heilu lagi.  Hinsvegar var ekkert geymslurými í bílnum fyrir toppinn.  Þess vegna þurfti að geyma toppinn inni í stofu.  Verra var að rigning og snjór gera ekki alltaf boð á undan sér.  Fáir treystu sér til að fara í langt ferðalag á topplausum sportbílnum.  

 

 

 

 

 

 

 

 

  1998 kom á markað Fiat MULTIPLA.  Öll áhersla var lögð á að bíllinn væri sem rúmbestur að innan.  Það tókst að því marki að sitjandi inni í honum leið fólki eins og það væri í mun stærri bíl.  Gallinn var sá að þetta kom illilega niður á útlitinu.  Bíllinn var hörmulega kauðalegur, klesstur og ljótur.  Eins og alltof stóru húsi væri hnoðað ofan á smábíl.  Sem var raunin.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 1991 birtist Subaru SVX með undarlegar hliðarrúður.  Það var líkt og gluggarnir væru tvöfaldir;  að minni aukagluggum hefði verið bætt utan á þær.  Ekki aðeins á hurðarrúðunni heldur einnig á aftari hliðarrúðunni.  Áhorfendur þurftu ekki að vera ölvaðir til að finnast þeir vera að sjá tvöfalt.  

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í Júgóslavíu var fyrir fall járntjaldsins framleiddur bíllinn Yugo GV.  Útlitið var allt í lagi.  Öfugt við flest annað.  Eitthvað bilaði í hvert sinn sem hann var settur í gang.  Vélin var kraftlítil og bilanagjörn.  Tímareimin slitnaði langt fyrir aldur fram.  Rafmagnsþræðir bráðnuðu ásamt fleiru.  Lykt af brunnu plasti eða öðru einkenndu bílinn,  sem og allskonar hlutir sem losnuðu:  Hurðahúnar, ljós, takkar og stangir.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Á Norður-Írlandi var á níunda áratugnum framleiddur nýtískulegur Delorean DMC-12.  Mestu munaði að dyrnar opnuðust upp.  Það var framúrstefnulegt.  En kostaði vandræði í þröngum bílastæðum og inni í bílskúr.  Og bara út um allt.  Aðeins hávaxnir og handsterkir gátu lokað dyrunum.  Ofan á bættist að vélin var alltof veik fyrir þennan þunga stálhlunk.  Bíllinn var ekki hraðbrautarfær vegna kraftleysis.  Til að bæta gráu ofan á svart var hann verðlagður alltof hátt.            

Samgleðjumst bónusþegum

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Hvað hefur orðið um eiginleika fólks til samkenndar?  Setja sig í spor annarra og samgleðjast í einlægni yfir velgengni þeirra?  Af hverju er ekki almennur fögnuður yfir því að guttar í Kaupþingi fái 1000 eða 1500 milljónir króna í kaupauka,  svokallaðan bónus?  Án þessa kaupauka myndu hvorki þeir né aðrir varla nenna að mæta í vinnuna.  Hver láir þeim?  Vinnan er leiðinleg tölvuvinna.  Án kaupauka myndu þeir ekki sinna vinnunni - þó að þeir mæti með herkjum í vinnuna á næstum því réttum tíma.

  Kemur það niður á einhverjum að guttarnir fái í vasapening 1000 milljónir fyrir að mæta í vinnuna og sinna vinnunni? Nei. Þvert á móti - að því er mér skilst.  Þeir hafa sjálfir sagt að þetta sé í góðu lagi.  Það er ekki einu sinni vík á milli vina.  Guttarnir hafa alveg skilning á því að heilbrigðiskerfið sé í klessu;  aldraðir og öryrkjar séu í vandræðum með að ná endum saman um mánaðarmót og það allt.  Það er verkefni fyrir stjórnmálamenn að bæta og laga. Guttarnir hafa í nógu að snúast við að soga peninga inn í bankakerfið og ofan í sína vasa.  Það er þeirra vinna. Annað ekki.

      

Bónusar hvati til að ljúka verkinu

Missti af Herjólfi

  Þeir kalla ekki allt og alla ömmu sína í Vestmannaeyjum.  Enda yrði það fljótlega ruglingslegt.  Vestamannaeyingar eru harðgerðir afkomendur víkinga og þræla.  Í gærkvöldi bar svo við að lögreglumaður Eyjanna missti - fyrir hlálegan misskilning - af fari með bátnum Herjólfi.  Hann gerði sér þá lítið fyrir og synti frá Eyjum til lands.  Lagði af stað laust fyrir miðnætti og náði landi við Landeyjahöfn um hálf sjö í morgun.   

  Þegar þangað var komið uppgötvaðist að hann hafði sparað sér 1320 króna fargjald.  

 

Synti 11 km leið frá Eyjum

Hvar er dýrast að búa?

  Hvar er dýrast að dvelja þegar allur helsti kostnaður við það er tekinn saman?  Við erum að tala um húsaleigukostnað,  verðlag á veitingastöðum,  verð í stórmörkuðum,  kaupmátt innfæddra og eitthvað svoleiðis.  Netmiðillinn Numbeo þykir vera sá marktækasti í heiminum þegar kemur að samanburði á þessu.  Á hálfs árs fresti tekur hann saman lista yfir þetta.  Nú hefur birt lista yfir dvalarkostnað í borgum heimsins.  

  Hann spannar 372 borgir í hinum ýmsu löndum.  Eðlilega hrúga sig saman á listann borgir í sama landinu.  Hér hef ég aðeins dýrustu borg hvers lands:

1.  Hamilton,  Bermuda

2.  Zurich,  Sviss

3.  Luanda,  Angóla

4.  Tromsö,  Noregi

5.  Tokyo,  Japan

6.  Reykjavík,  Íslandi

7.  New York,  Bandaríkjunum

8.  Kaupmannahöfn,  Danmörku

9.  Singapore,  Singapore

10. Perth,  Ástralíu

11. Kuweit,  Kuweit

12. Hamilton,  Nýja-Sjálandi

13. Stokkhólm,  Svíþjóð

14. London,  Englandi

15. París,  Frakklandi 

16. Dublin, Írlandi

17. Turku,  Finnlandi

18. Busan,  Suður-Kóreu

19. Linz,  Austurríki

20. Tel Aviv,  Ísrael

  Kostnaður á Bermúda er um það bil 36% hærri en á Íslandi.  Þó að kostnaður í Reykjavík og New York sé nánast sá sami þá er kaupmáttur launa Reykvíkinga aðeins 86% af kaupmætti New York búa.  

  Lægstur er kostnaður á Indlandi.  Þar er kaupmáttur launa lítill.  Sama á við um Úkraínu þar sem kostnaður er næst lægstur og Moldova sem vermir 3ja neðsta sætið. 

  Með því að smella á kortið má betur sjá hvar ódýrast er að hreiðra um sig í sumarfríinu.

Léttvægt fundið að níðast á keppinaut

  Samkeppni er góð.  Oftast. Samkeppni hefur góð áhrif á keppinauta.  Hún veitir þeim aðhald. Er þeim hvatning til að leggja sig alla fram.  Veita viðskiptavinum bestu þjónustu.  Lokka þá til sín með bestu kjörum.  Þannig er heilbrigð samkeppni.  Flestir kunna þessar leikreglur.  Þær eru svo einfaldar og almennar að venjulegu fólki eru þær eðlislægar.  

  Í öllum kimum mannlífs finnast einstaklingar sem kunna sig ekki.  Kunna ekki leikreglurnar.  Þetta er fólkið sem leggur aðra í einelti;  tuddast áfram í lífinu.  Stelur bílum eða rænir banka - innan frá jafnt sem utan.  Lýgur og svindlar hvar sem því er við komið.

  Til margra ára vann ég á auglýsingastofu.  Af og til kom viðskiptavinur með hrútshorn.  Hann vildi stanga keppinaut. Hann var með hugmyndir um auglýsingar sem áttu að níða niður keppinautinn.  Það þurfti aldrei langt spjall til að telja honum hughvarf.  Fá hann til að beina allri athygli fremur að kostum þess sem hann hafði upp á að bjóða.  Þegar upp var staðið urðu allir glaðir yfir að hafa valið réttu aðferðina.

  Nýju samfélagsmiðlarnir í netheimum eru þess eðlis að hvatvísum sést ekki fyrir.  Við sjáum það í sóðalegum,  heimskulegum og hatursfullum "kommentum" margra sem skilgreinast sem "virkir í athugasemdum".  Nýju samfélagsmiðlarnir eru opinn hljóðnemi fyrir fólk án sómakenndar.

  Nýju samfélagsmiðlarnir hafa opnað fyrir margan vettvang þar sem almenningur getur tjáð sig um kosti og galla allskonar.  Alveg frá plötuumsögnum til dvalar á hóteli.  Allt þar á milli.

  Nú hefur opinberast að starfsmaður hótels í Keflavík misnotaði umsagnarvettvang á netinu hjá keppinauti í Keflavík.  Þar níddi hann og rakkaði niður samkeppnisaðila.  Aftur og aftur.  Ítrekað.  Ætla má að níðingslegar umsagnir hans hafi fælt fjölmenni frá viðskiptum við keppinautinn.  Giskum á að gistinótt í 2ja manna herbergi sé um 50 þúsund kall.  Þetta er fljótt að telja.  

  Neytendastofa hefur nú sektað glæpahótelið um 250 þúsund kall.  Það er ekki upp í kött á Nesi.  Tjónið er áreiðanlega meira en tíföld þessi upphæð. Eða meira.  Með svona lágri sekt er Neytendastofa að gefa ósvífnum grænt ljós.  Til að sektin hafi fælingarmátt þarf hún að koma við pyngju glæpamannsins.  5 milljón króna sekt myndi hitt í mark.    

Níddist á keppinaut í Keflavík

Furðufugl

  Ég hitti mann í gærkvöldi.  Ég spurði:  "Ertu búinn að ákveða hvað þú kýst í haust?"  Hann svaraði því neitandi.  Hinsvegar væri hann búinn að ákveða hvað hann kysi ekki:  "Enga manneskju sem hefur falið gjaldeyri í skattaskjóli.  Engan flokk sem hefur að geyma manneskju með tengsl við skattaskjól."

  Ég benti manninum á að enginn hafi viljandi geymt gjaldeyri í Money heaven.  Það hafa þeir allir vottað.  Gjaldeyrinn er og var aðeins falinn þar vegna hlálegs misskilnings einhverra amatörgutta í Landsbankanum.  Enginn hafi hagnast á þessu.  Þvert á móti.  Allir töpuðu nánast allri sinni eigu á þessu brölti.  Engu að síður borguðu allir samviskusamlega alla skatta og gjöld til Íslands af þessum gjaldeyri.  Meira að segja heldur ríflega.  Samt þurftu þeir þess ekki vegna þess að enginn vissi af földu peningunum.  Þar fyrir utan kostuðu menn milljónir króna í að stofna allskonar afætulandsfélög,  dótturfyrirtæki og vafninga til að hylja slóðina.  Eintómur kostnaður á kostnað ofan.

  Við þessa fróðleiksmola æstist kunninginn.  Hann kvaðst héðan í frá (klukkan var að ganga níu) ætla að segja upp áskrift á fjölmiðlum sem tengjast Money heaven.  Hann ætli að hætta að lesa fríblöð, hlusta á útvarp og horfa á sjónvarpstöðvar í eigu fólks með peninga í skattaskjóli.  Því síður muni hann kaupa símaþjónustu frá þessu fólki.  

  Hann hélt áfram:  "Inn á mitt skuldsetta heimili mun aldrei koma vara frá Matfugli,  Mata,  Síld & Fiski eða Salathúsinu."  

  Nú var mér öllum lokið.  Þvíklík sérviska.  Ég kvaddi vininn með þeim orðum að eina ljósið í myrkrinu væri að ekki séu fleiri svona furðufuglar eins og hann á kreiki.  

  

       

   

Er nafn ráðherra í gögnunum?

Klúður sem verður að rannsaka

  Það er auðvelt að vera vitur eftirá.  Það hef ég sjálfur sannreynt.  Í mörgum tilfellum er einnig auðvelt að vera vitur í tæka tíð.  Vera forsjáll og hafa vaðið fyrir neðan sig.  Einkennilegt verður að teljast að gatnagerðamenn Reykjavíkur helluleggi við Hverfisgötu viðkvæmar og brothættar gangstéttarhellur sem molna þegar í stað eins og hrökkbrauð við notkun.

  Spurningar vakna:  Hefur enginn rænu á að kanna aðstæður áður en gengið er til verka?  Leyndi seljandi í útboði kaupanda hvert burðarþol gangstéttarhellunnar er?  Eða laug hann?  Það er ekki sjálfgefið að hellur sem eiga að þola þunga barnavagna beri rútur jafn léttilega.  Eða fór ekki fram útboð?  Var um klíkuskap að ræða?  

  Hugsanleg afsökun er að rútur eigi ekki erindi upp á gangstéttir.  Málið er að fyrir lá að rútur fara stöðugt upp á stéttina við Hótel Skugga.  Auðvelt er að sporna gegn því með auðskildu skilti sem bannar rútum að laumast upp á stétt.  Ef það er ekki virt er rútufyrirtækið sektað umsvifalaust og látið borga allan kostnað við skemmdir.  

  Eðlilegast er samt að leggja gangstéttir með þokkalegu burðarþoli.  Annað er vítavert og kallar á rannsókn þegar í stað.  Svona vinnubrögð mega ekki endurtaka sig.  Borgarsjóður hefur ekki efni á því.  

.  

Hellur brotna undan flugrútum

Meira um mat í Amsterdam

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Starfsmenn veitingastaða í Amsterdam eru næstum því óþægilega ágengir. Eða þannig. Þegar stansað er fyrir framan veitingastað til að lesa matseðil úti í glugga eða á auglýsingatrönu sprettur skyndilega upp þjónn eða annar starfsmaður staðarins. Hann reynir hvað hann getur til að lokka mann til viðskipta.  Fer yfir "tilboð dagsins" og þylur upp fleiri kosti. Ef maður er tvístígandi færist hann í aukana.  Lofar desert sem kaupauka.  Ef það dugir ekki lofar hann einnig ókeypis drykk með matnum. Þetta er barátta um brauðið.  Eða öllu heldur þjórfé. Þegar margir veitingastaðir eru staðsettir hlið við hlið munar um harkið.  Bera sig eftir björginni.  Túristar fylla götur miðbæjarins.

  Bob Marley er í hávegum í Amsterdam.  Myndir af honum skreyta allskonar kaffihús og verslanir. Í sumum kaffihúsum eru hass og marijúana til sölu.  Það höfðar ekki til mín.  Ég hef á árum áður prófað þannig jurtir í þrígang.  Víman heillar mig ekki. Ég held mig við bjórinn. Enda inniheldur hann B-vítamín.

  Víða í Amsterdam eru sölubásar með franskar kartöflur.  Bara franskar kartöflur og majonesklessu.  I einhverjum tilfellum er hægt að velja um fleiri sósur.  Ég skipti mér ekki af því.  Alveg áhugalaus um franskar kartöflur. Við þessa bása eru langar biðraðir.  Þetta fyrirbæri er þvílíkt vinsælt.  Á sumum stöðum eru svona básar hlið við hlið.  Á öðrum stöðum er stutt á milli þeirra.  Allstaðar er löng biðröð fyrir framan þá.  Samt gengur afgreiðslan mjög hratt fyrir sig.  Ég horfði upp á starfsmenn moka þeim frönsku í kramarhús eins og í akkorði.  Eldsnöggir.

  Þetta er auðsjáanlega góður bisness. Húsnæðið er álíka stórt og pylsuvagn.  Kartöflurnar afhentar út á stétt miklu hraðar en pylsur.  

 Svo eru það sjálfsalar með heitum skyndibita.  Þeir eru rosalega vinsælir. Þeir eru eins og hefðbundnir sjálfsalar. Réttirnir sjást í hólfi:  Hamborgarar, pylsur,  kjúklingabitar og allskonar djúpsteiktir réttir.  200 - 300 kall eða svo er settur í sjálfsalann og hólf opnast.  Einfalt og notalegt.

    

    

Fagnaðarefni

  Það er fátt neikvætt við að fráfarandi forsætisráðherra Íslands,  Sigmundur Davíð Gunn-LAUG-sson, sé aðhlátursefni út um allan heim. Heimspressan - netmiðlar,  dagblöð og sjónvarpsstöðvar - keppast við að búa til, fara lengra með og teygja brandara og skemmtiefni úr klaufaskap hans við að ljúga.  Það er ekkert nema kostur að kæta heimsbyggðina með safaríku grínfóðri.  

  Í framhjáhlaupi má skjóta því inn að vandræðagangur kauða,  stam og óðagot, sannar að hann er ekki siðblindur.  Hann þekkir mun á réttu og röngu.  Afhjúpandi einkenni siðblindra er að þeir eiga jafn auðvelt með að ljúga og segja satt. Þetta eru góðar fréttir.

  Ennþá betri fréttir er að mikil umfjöllun um Ísland í heimspressunni vekur athygli á Íslandi og skilar auknum ferðamannastraumi.  Útlendingar þyrpast til Íslands sem aldrei fyrr með fangið fullt af gjaldeyri.  Okkur bráðvantar þann gjaldeyri í stað allra peninganna sem Íslendingar fela í skattaskjólum á Tortóla.

   

      

    

Sigmundur Davíð skotspónn spéfugla beggja vegna Atlantshafs

Ölgerð á dauðalista sýndi Færeyingum fádæma hroka

  Það fer ekki öllum vel að fara með völd. Eitt ljótasta dæmi þess var framkoma forstjóra Ölgerðarinnar,  Andra Þórs Guðmundssonar,  í garð bestu og traustustu vina Íslendinga,  Færeyinga.  Fyrir nokkrum árum sendi hann færeyskum bjórframleiðanda,  Föroya Bjór, fádæma hrokafullt bréf. Krafðist þess með ruddalegum hótunum að Föroya Bjór hætti að merkja gullbjór sinn sem gullbjór. Þetta ósvífna erindi var svo yfirgengilegt að það þjónaði engum tilgangi öðrum en kitla stórmennskubrjálæði/minnimáttarkennd forstjóra fyrirtækis á dauðalista. Hann fann þörf til að sparka í minnimáttar og réðst á garðinn þar sem hann var lægstur.

  Viðbrögð Íslendinga við ógeðslegri og yfirgengilegri framkomu Ölgerðarinnar við færeyska vini voru til fyrirmyndar. Þeir skiptu snarlega innkaupum frá Gull-gutli Ölgerðarinnar yfir til bragðgóða Föroya Bjór Gullsins.  Svo rækilega að síðarnefndi bjórinn flaug upp sölulista vínbúðanna.  Áður fékkst hann aðeins í örfáum vínbúðum. Salan jókst um 1200%.  Nú er hann í öllum vínbúðum. Eða svo gott sem. Enda mun betri en Ölgerðarsullið. Margir hættir að kaupa allar aðrar vörur Ölgerðarinnar.  

  Það fráleita í hrokafullu frekjukasti forstjóra Ölgerðarinnar var að Föroya Gull hefur verið miklu lengur á markaði en Ölgerðar-gutlið.  Þar fyrir utan er Gull alþjóðleg lýsing á tilteknum bjórflokki.  Alveg eins og pilsner eða stout bjór.  Já,  eða "diet" á öðrum vörum.  Það var engin innistæða fyrir heimskulegri yfirgangskröfu Ölgerðarinnar.  Hún gerði ekki annað en opinbera illt innræti og hroka forstjórans.

  Höfum þetta í huga við helgarinnkaup á bjór og öðrum drykkjum. Ekki kaupa neitt frá Ölgerðinni.  Kaupið þess í stað hágæða Föroya Gull.  

  Ég tek fram að ég tengist ekki Föroya bjór á neinn hátt. Hinsvegar er brýnt að halda þessu til haga þegar Ölgerðin fer á markað.  Hugsanlegir væntanlegir kaupendur þurfa að vita þetta.  Fyrirtækið er í vondri stöðu með forstjóra sem kann ekki mannasiði.   

 

    

Vissu af „dauðalistanum“