Snillingarnir toppa hvern annan

  Stundum er sagt um suma ráðamenn að þeir sitji í fílabeinsturni.  Þá er átt við að þeir séu úr tengslum við almúgann.  Þeir lifi í sýndarveruleika.  Þeir raða í kringum sig já-mönnum.  Loka eyrunum fyrir gagnrýnum röddum.

  Á tíunda áratugnum hratt þáverandi heilbrigðisráðherra úr vör verkefninu "Ísland án eiturlyfja 2002".  Ég man ekki hver það var en einhver Framsóknarmaður.  Peningum var sturtað í verkefnið og gæðingum raðað á jötuna;  ótal nefndir og ráð með tilheyrandi fundarhöldum og veisluföngum.   

  Um síðustu aldamót vakti dómsráðherra,  Sólveig Pétursdóttir, athygli fyrir að deila ekki salerni með öðrum starfsmönnum ráðuneytisins.  Þess í stað lét hann innrétta splunkunýtt einkaklósett sem kostaði milljónir króna.  Gékk undir gælunafninu gullklósettið.  Enda var ekki vitað um jafn dýrt og glæsilegt klósett hérlendis.    

  Ráðherrans er ekki síður minnst fyrir skelegg viðbrögð við kröfu um fjölgun lögregluþjóna.  Hann lét fjöldaframleiða pappalöggur!  Þeim var plantað á ljósastaura við Reykjanesbraut.  Pappalöggurnar útrýmdu ekki hraðakstri og öðrum afbrotum á Suð-Vestur horni landsins.  Fjarri því.  Þess í stað var pappalöggunum stolið og vöktu kátínu í partýum út um allt.

  Nokkru síðar fóru utanríkisráðherrann Ingibjörg Sólrún Gísladóttir og forsætisráðherrann Geir Haaarde á flug við að koma Íslandi í Öryggisráð Sameinuðu þjóðanna.  Tilgangurinn var enginn nema að spila sig stóra/n í útlöndum.  Allir með lágmarksþekkingu á heimsmálum vissu að þetta var meira en út í hött; meira en óraunhæft.  Dæmigert heilkenni íbúa fílabeinsturnsins.  

  Þetta var brandari.  Dýr brandari.  Yfir 1000 milljónum króna var sturtað út um gluggann.  Ísland átti aldrei raunhæfa möguleika á inngöngu í Öryggisráðið.  Því síður erindi.

  Nú reynir fjármálaráðherrann,  Benedikt, að toppa Sólveigu Pétursdóttur,  Ingibjörgu Sólrúnu og Geir Haaarde.  Hann boðar upprætingu svartrar atvinnustarfsemi með því að taka 10.000 kallinn og 5000 kallinn úr umferð.  Þjóðinni og 2,5 milljónum túrista árlega verði skylt að borga fjölskyldufyrirtækjum Engeyinga,  Borgun og Valitor, "kommisjón" af öllum viðskiptum.  

  Rökin eru snilld:  Þeir sem stunda svarta atvinnustarfsemi eru svo vitlausir að ef þeir geta ekki borgað með 5000 kalli þá fatta þeir ekki að það er hægt að borga með 5 þúsund köllum.       

   

10.000 króna seðillinn úr umferð

Bensínsvindlið

  Margir kaupa eldsneyti á bílinn sinn hjá Kaupfélagi Garðahrepps - heildverslun.  Bensínlítrinn þar er að minnsta kosti 11 kr. lægri en á næst ódýrustu bensínstöðvum.  Dælt á tóman 35 lítra tank er sparnaðurinn 385 kr.  Munar um minna.  Annað hefur vakið athygli margra:  Bensínið er ekki einungis ódýrast heldur miklu kröftugra og endingarbetra.  

  Fjöldinn hefur upplýst og skipst á reynslusögum á Fésbók, tísti og víðar.  Gamlar kraftlitlar druslur breytast í tryllitæki sem reykspóla af minnsta tilefni.  Rólegheitabílstjórar sem voru vanir að dóla á 80 kílómetra hraða á þjóðvegum eiga nú í basli með að halda hraðanum undir 100 km.  

  Einn sem átti erindi úr Reykjavík til Sauðárkróks var vanur að komast á einum tanki norður.  Það smellpassaði svo snyrtilega að hann renndi ætíð á síðasta lítranum upp að bensíndælu Ábæjar.  Þar keypti hann pylsu af Gunnari Braga.  Nú brá svo við að með bensín frá KG á tanknum var nóg eftir þegar hann nálgaðist Varmahlíð.  Hann beygði því til hægri og linnti ekki látum fyrr en við Glerártorg á Akureyri.  Samt gutlaði enn í tanknum.

  Hvernig má þetta vera?  KG kaupir bensínið frá Skeljungi.  

  Skýringin liggur í því að Skeljungur (eins og Neinn og Olís) þynnir sitt bensín með etanóli á stöðvunum.  Þetta er gert í kyrrþey.  Þetta er leyndarmál.  Hitt er annað mál að Costco blandar saman við sitt bensín efni frá Lubisol.  Þsð hreinsar og smyr vélina.     

 

     

   

Costco veldur vonbrigðum

  Ég átti erindi í Hafnarfjörðinn.  Um leið var bíllinn að suða um að fá bensín.  Af því að ég er töluvert á rúntinum um allt höfuðborgarsvæðið þá var upplagt að virkja gömlu kaupfélagshugsjónina og gerast félagsmaður í breska útibúi Costco í Garðabæ (sem er útibú frá bandarísku demókratamóðurfélagi).  Ég sé í hendi mér að til lengri tíma er sparnaður að kaupa bensínlítrann þar á 170 (fremur en 186 í Orkunni).   

  Allt gekk þetta hratt og vel fyrir sig. Allir sem ég átti samskipti við voru Bretar (allt í góðu.  Það er ekkert atvinnuleysi á Íslandi.  En eitthvað atvinnuleysi í Bretlandi). Frekar fáir á ferli - miðað við að það er 2. í Costco.  Ég rölti hring inni í búðinni.  Einsetumaður sem eldar ekki mat þarf ekki að fínkemba matvörubretti.  Þó sá ég út undan mér að flest allt er selt í miklu stærri pakkningum en íslenskir neytendur eiga að venjast.  Einnig að ekki er hægt að kaupa staka flösku af hinu eða þessu.  Aðeins 20 - 40 flöskur í einingu.  Enda heitir Costco fullu nafni Costco heildverslun.  Fjölmennir vinnustaðir og stærri mötuneyti geta gert hagstæð kaup.  Einnig stórar fjölskyldur.  Ýmislegt er á hærra verði en fyrst var slegið upp.  Til að mynda kranavatn.  Það er á 11 krónur en ekki 6.  Aðeins í 30 flaskna pakkningu.  Sem svo sem eru ekki vond kaup - nema í samanburði við ókeypis kranavatn. 

  Ég skimaði vel um fatadeildina.  Rúmfatalagerinn er töluvert ódýrari.  Hvort sem um er að ræða gallabuxur, skyrtur, nærföt eða sokka.

  Bónus, Krónan, Kostur, Nettó, Iceland og Elkó þurfa ekki að óttast flótta á sínum viðskiptavinum yfir til Costco.  Að því leyti olli Costco mér vonbrigðum.  Verðlagningin þar er ekki sú róttæka bylting sem lá í loftinu - og var boðuð.

  Ég keypti ekkert í Costco nema bensín.  Ég skráði ekki hjá mér  verð sem ég sá.  Ég man að kílóverð á Prince Póló er um 1100 kall.  Svipað og í Bónus.  Heitur kjúklingur er á 1300 kall.  Er það ekki svipað og í Krónunni?  Kókómjólkin er á 230 kall.  Er það ekki svipað og í Bónus?  Kellog´s kornflögur á 475 kall.  Sama verð og í Bónus.  Pylsa og gosglas kostar 400 kall í Costco en 195 kall í Ikea (hinumegin við götuna). 

  Ég fagna innkomu Costco alla leið.  Undanfarnar vikur hafa íslenskar verslanir lagt sig fram um að lækka verð til að mæta samkeppninni.  Ekki aðeins íslenskar verslanir.  Líka erlendir framleiðendur og heildsalar.  Margir þeirra hafa skilgreint Ísland sem hálaunasvæði; dýrt land og verðlagt sínar vörur hátt til samræmis við það.  Nú þurfa þeir að endurskoða dæmið til að mæta samkeppninni.

  Annað gott:  Costco selur ekki innkaupapoka.  Viðskiptavinir verða að taka poka með sér að heiman.  Eða fá hjá Costco pappakassa - ef þeir eru til staðar í það skiptið.  Ég sá fólk draga upp úr pússi sínu platspoka frá Bónus og Hagkaupum.  

  Ástæða er til að taka með í reikninginn að viðskiptavinir Bónus, Krónunnar, Kosts, Iceland, Nettó og Elkó þurfa ekki að borga 5000 kall með sér til að spara aurinn og henda krónunni.  Eða þannig.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Túpupressan fæst nú í Skagafirði

  Túpupressan vinsæla fæst ekki í Costco.  Hinsvegar fæst hún núna á Sauðárkróki.  Nánar tiltekið hjá Nudd & trimform,  Skagfirðingabraut 6.  Listi yfir aðra sölustaði má finna með því að smella HÉR      

        

Ódýrara í Costco en hann bjóst við

Hvar er dýrast að búa?

  Í gær opinberaði The Economist Intelligence Unit lista yfir það hvar dýrast er að búa.  Listinn er áhugaverður.  Hann er afmarkaður við borgir.  Staða þeirra á listanum er útskýrð.  Samantektin nær yfir laun,  matvælaverð,  eldneytisverð og eitthvað svoleiðis.

  Þetta eru dýrustu borgirnar í Vestur-Evrópu (þær sem við berum okkur helst saman við):

1  Zúrich í Swiss

2-3  Geneva í Swiss

2-3  París í Frakklandi

4  Kaupmannahöfn í Danmörku

5  Osló í Noregi

6-7  Helsinki í Finnlandi

6-7  Reykjavík

8  Vín í Austurríki

9  Frankfurt í Þýskalandi

10 London í Englandi

11 Dublin á Írlandi

12 Mílan í Ítalíu

13 Hamborg í Þýskalandi

14-15 Munich í Þýskalandi

14-15 Róm í Ítalíu

16-18 Dusseldorf í Þýskalandi

16-18 Barcelona á Spáni

16-18 Brussel í Belgíu

  Athygli vekur að Berlín kemst ekki á listann.  Aðrar þýskar borgir slá höfuðborginni við.

  Dýrtíðin í Reykjavík er útskýrð með lítilli innanlandsframleiðslu.  Íslendingar verði að flytja flestar vörur inn frá útlöndum.  Það kosti sitt.

   

Samviskusamur þjófur

  Fyrir fjórum áratugum rataði í fjölmiðla krúttleg frétt af þjófnaði í skemmtistaðnum Klúbbnum í Borgartúni í Reykjavík.  Svo framarlega sem þjófnaður getur verið krúttlegur.  Þannig var að í lok dansleiks uppgötvaði karlkynsgestur á skemmtistaðnum að seðlaveski hans var horfið.  Sem betur fer voru ekki mikil verðmæti í því.  Aðeins eitthvað sem á núvirði gæti verið 15 eða 20 þúsund kall.

  Nokkrum dögum síðar fékk maðurinn seðlaverskið í pósti.  Án penings.  Þess í stað var handskrifað bréf.  Þar stóð eitthvað á þessa leið:  

  Ég biðst fyrirgefningar á því að hafa stolið af þér veskinu.  Ég var í vandræðum:  Peningalaus og þurfti að taka leigubíl til Keflavíkur.  Ég vona að þú virðir mér til vorkunnar að ég skili þér hér með veskinu - reyndar án peningsins.  En með því að skila veskinu spara ég þér fyrirhöfn og kostnað við að endurnýja ökuskírteini, vegabréf, nafnskírteini og annað í veskinu.  Strætómiðar og sundkort eru þarna. 

  Því má bæta við að eigandi veskisins var hinn ánægðasti með þessi endalok.  

Þjófur skildi eftir skilaboð og peninga

Einkennileg þjónustulund hjá N1

 

 

 

 

 

 

 

  Kunningjahjón mín áttu erindi í bensínsjoppuna Neinn í Lækjargötu 46 í Hafnarfirði.  Það var í gær.  Þau ætluðu að steikja sér egg, beikon og bandarískar pönnukökur með sýrópi, smjöri og bláberjum.  Þá kom í ljós að gaskútur eldavélarinnar var ekki á vetur setjandi.

  Hjónin renndu í Neinn.  Konan skottaðist inn. Kom út að vörmu spori og sagði afgreiðslumanninn neita að selja sér gas.  Það væri snjór úti.  Líka þar sem gasið er geymt.

  Húsbóndinn tók tíðindunum illa.  Hann snaraðist inn í bensínsjoppuna og endurtók erindið.  Hann fékk sama svar.  Þá spurði hann hvort að málið væri ekki að moka snjóinn frá gaskútageymslunni.  "Nei, þetta er töluverður snjór," var svarið. Hann spurði:  "Er ekki nein skófla á bænum?"  "Jú, í næstu dyrum," viðurkenndi starfsmaður á plani fúslega.

  Viðskiptavinurinn gerði sér lítið fyrir:  Sótti skóflu og mokaði frá geymslunni.  Það tók 3 mínútur.  Snjórinn var mjúkur og léttur eins og fiður.  Það hefði verið auðveldara að sópa honum í burt.

  Undir lok snjómokstursins kom starfsmaðurinn út.  Hann sagði:  "Það þarf ekki að moka meira.  Ég næ gaskútnum."  Sem reyndist rétt.  

  Útnefnir Neinn ekki fyrirmyndarstafsmann mánaðarins?

  Hvernig er það:  Var Neinn ekki að fá einhverja milljarða afskrifaða vegna tapreksturs eða eitthvað svoleiðis?  Kannski vegna vafnings með aflandskrónur í Dubai.  Eða hvort að það var bótasjóður Sjóvá.  Eða hvort að þetta blandaðist saman í vafning.

  Annað tengt snjómokstri:  Bíllinn minn var í morgun innilokaður í 4ra metra snjóskafli sem náði upp að gluggum.  Ég mokaði og mokaði í hálftíma.  Lengst af létt verk vegna þess hvað snjórinn var mjúkur og léttur.  Síðasta spölinn syrti í álinn.  Þar var hár ruðningur frá snjóbíl.  Samanfrosinn pakki.  Bar þá að ungan mann á snjóbíl.  Hann gerði sér lítið fyrir;  tók krók inn á innkeyrsluna hjá mér og ruddi öllum snjó burt.  Sparaði mér að minnsta kosti hálftíma snjómoksturspuð.  Hafi hann bestu þökk fyrir.

             

„Hún ætlar að moka alla götuna“

Ekki er allt sem sýnist

  Fyrirtækið Mmr (Market and media research) stóð fyrir skemmtilegri skoðanakönnun.  Þátttakendum var stillt upp við vegg og spurðir:  "Hversu hlynnt/ur eða andvíg/ur ertu að leyft verði að selja eftirfarandi flokka áfengis í matvöruverslunum á Íslandi?"  Flokkarnir sem spurt var um voru: a) sterkt áfengi b) létt vín og bjór.

  Niðurstaðan er sú að þriðjungur landsmanna er áhugasamur um að fá létt vín og bjór í matvöruverslanir.  15,4% þyrstir í sterkt áfengi í matvöruverslanir.  

  Ýmsir túlka útkomuna á þann veg að hún sýni stuðning um og yfir helmings landsmanna við óbreytt ástand í áfengissölu.  Það er óvarleg túlkun.  Ég kannaði málið.  Þá kom vissulega í ljós að meirihlutinn vill ekki áfengi í matvöruverslanir heldur í fataverslanir, skóbúðir og bensínsjoppur.  Einn nefndi ísbúð.  

 

Óvenjulegur fata- og fataleysissmekkur forsetahjóna

 

 Forseti Bandaríkja Norður-Ameríku,  Dóni Trump, er vel giftur.  Ekki í fyrsta sinn.  Ekki í annað sinn.  Hann er þaulvanur - þrátt fyrir að Biblían fordæmi skilnað hjóna.  Nýjasta eiginkona Trumps,  Melanía, er slóvenskur innflytjandi,  nýbúi í Bandaríkjunum.  Fyrsta útlenda "the First Escort Lady" í Hvíta húsinu.

  Trump-hjónin hafa íhaldssaman og einfaldan fatasmekk - þrátt fyrir að fjárráð leyfi "flipp".  Herrann er fastheldinn á dökk jakkaföt, hvíta skyrtu og rautt bindi.  Gott val.  Konan er ekki fyrir föt.  Til að gæta fyllsta siðgæðis sleppi ég öllum þekktustu ljósmyndum af henni.  Hér eru tvær af annars hlutfallslega fáum siðsömum.  Ótal aðrar fatalausar myndir af henni eiga ekki heima hér "dannaðri" bloggsíðu.  

 

     

Ætlar að lækka kostnaðinn við múrinn

Hræðileg mistök

  Vegir guðanna eru órannsakanlegir.  Ætlun er ekki alltaf ljós í fljótu bragði.  Stundum eru farnar krókaleiðir til að koma skilaboðum á framfæri.  Það henti í kaþólskri kirkju í Kolombo á Sri Lanka í aðdraganda jóla í fyrra.  Til fjáröflunar - og til að mæta bænaþörf safnaðarins - var ákveðið að láta prenta innblásna Maríubæn,  móður Jesú til heiðurs.  Fundinn var fínasti pappír og frágangurinn hafður sem glæsilegastur.

  Salan hlaut fljúgandi start.  Mörg hundruð eintök seldust á einum degi.  Daginn eftir uppgötvaðist að textinn var ekki Maríubæn heldur kjaftfor dægurlagatexti eftir bandarískan rappara,  2bac Shakur.  Sá var myrtur fyrir tveimur áratugum.  Eins og gengur.  Textinn fjallar um ofbeldi, klám og eiturlyf.      

  Talsmaður kaþólikka á Sri Lanka segir að um mannleg mistök sé að ræða.  Klúður í prentsmiðjunni.  

  Ekki tókst að prenta réttan texta áður en jólin gengu í garð.  Kaupendum var hinsvegar boðin endurgreiðsla.  Fáir þáðu hana.  Flestir höfðu tekið ástfóstri við rapptextann.  Kröftugri bæn höfðu þeir ekki kynnst og þuldu hana daglega yfir alla jólahátíðina.  Stundum tvisvar á dag.  

  

Hvað eyddir þú miklu í jólagjafir? Komstu út í plús?

  Samkvæmt skoðanakönnun í Bretlandi eru íbúar Sheffield eyðslusamastir allra þegar kemur að jólagjöfum.  Þeir eyða hver um sig að meðaltali 69 þúsund og 700 krónum í jólagjafakaup (498 pund).  Ef við miðum við gengið eins og það var áður en það hrundi í haust erum við að tala um 100 þúsund kall.

  Skotar eru ekki eins nískir og enskir brandarar herma.  Glasgow-búar koma fast á hæla Sheffield-búa.  Þeir kaupa jólagjafir fyrir 69 þúsund og 300 kr.

  Bítlabærinn Liverpool er í 3ja sæti.  Púllarar spandera 64 þúsund og 100 kr. í jólagjafir.  

  Bristol-búar halda að sér höndum.  Þeirra jólagjafainnkaup kosta 51 þúsund og 800 kr.  

  Að meðaltali fær húsbóndi gjafir að andvirði 5880 kr.  Húsfrúin fær gjafir að andvirði 7420 kr.  Börnin fá dýru gjafirnar.  80% Breta segja að sælla sé að gefa en þiggja.