Smásaga um týnda sæng

  Gistiheimilið lætur lítið yfir sér.  Það er sparlega merkt - ef frá eru talin vel merkt bílastæði.  Enginn hörgull er á viðskiptavinum.  Hvert herbergi er jafnan uppbókað.  Umsjónarmaður hússins hefur þann hátt á að skúra gólf um klukkan fjögur að morgni.  Þá eru nefnilega engir á ferli.  Engir til að trufla skúringarnar né rölta um blaut gólf á sokkunum.

  Að loknum vel heppnuðum skúringum er kallinn vanur að skríða upp í rúm og leggja sig.  Þá brá svo til eitt sinn að sængin hans var horfin.  Sama hversu vel hann leitaði;  sængin fannst ekki.  Hann hinkraði frameftir morgni þangað til gestir fóru á ról.  Þá bankaði hann upp á hjá öllum og spurði hvort þeir vissu hvar sængin hans væri.  Enginn kannaðist við sængina.  Fáir skildu upp né niður í málinu.  Enda fáheyrt að menn týni sænginni sinni á meðan þeir skúra gólf.  Fólk fór að tala um "stóra sængurmálið".   

  Góðar eftirlitsmyndavélar eru út um allt hús.  Verra er að vegna persónuverndar tekur tvo daga að fá að skoða myndirnar.  Á meðan þurfti umsjónarmaðurinn að sofa sængurlaus dúðaður í föt.  Þegar myndirnar voru loks skoðaðar sást að umsjónarmaðurinn sjálfur arkaði með sængina inn í þvottahús.  Þar tróð hann henni inn í þvottavél.  Mikið rétt.  Þarna var sængin komin er að var gáð.  Niðurstaðan var sú að kallinn hefði gengið í svefni.  Honum var brugðið við þessa uppgötvun.  Á móti komu fagnaðarlæti yfir að fá sængina aftur í fangið.  

 

Ótrúlega ósvífið vanþakklæti

  Ford pallbíll og Chrysler fólksbíll skullu harkalega saman á gatnamótum í Boston í Bandaríkjunum.  Ökumaður síðarnefnda bílsins lést samstundis.  Farþegi,  ungur maður,  slasaðist.  Sjónarvottur að slysinu brá við skjótt.  Hann hjúkraði þeim slasaða,  veitti honum fyrstu hjálp og bar hann inn í sinn bíl.  Því næst brunaði hann að næsta sjúkrahúsi og kom honum inn á slysavarðstofu.  Þar aðstoðaði hann starfsfólk við að hlúa að sjúklingnum á meðan gert var að sárum hans. 

  Að því kom að hægt var að útskrifa hann.  Hann sagðist þurfa að skreppa á salerni áður en hann myndi fylla út tryggingapappíra.  Hann skilaði sér ekki til baka heldur náði að skríða út um glugga á salerninu.  Þar með sat hjálpsami Samverjinn uppi með sjúkrareikninginn.  Það var, jú,  hann sem kom með "viðfangsefnið" á slysó.

  Verra var að þegar hann kom út var bíllinn hans horfinn.  Lögreglan var kölluð til.  Í ljós kom að sá slasaði hafði náð að stela bíllykli Samverjans.  Hann hafði gefið upp rétt nafn og heimilisfang við innritun.  Lögreglan brunaði þangað og mikið rétt.  Bíllinn var þar.  Er lögreglan handtók kauða gaf hann þá skýringu að eftir andlát bílstjórans hafi hann verið bíllaus.  Þetta var eina ráðið sem honum datt í hug til að bæta sér upp bílleysið.

  

    

Undarleg gáta leyst

  Dýralæknir var kallaður á heimili gamallar konu.  Hún bjó ein í stórri blokkaríbúð á höfuðborgarsvæðinu.  Hún átti litla og fallega kisu.  Nú var hún veik.  Verulega uppþembd og aðgerðalítil.  Læknirinn fann strax út að kisan var kettlingafull.  

  "Það getur ekki verið," mótmælti gamla konan.  "Hún er alltaf hérna inni.  Hún fær aðeins að skjótast út á svalir þar sem ég fylgist með henni."

  Læknirinn var viss í sinni sök.  Hann fullyrti að stutt væri í að kettlingarnir kæmu í heiminn.  Meira gæti hann ekki gert í málinu.

  Á leið sinni út kom hann auga á kött.  Sá svaf makindalega í forstofunni.  Læknirinn kallaði á konuna og benti á köttinn.  "Hér er ástæðan fyrir því að kisa er kettlingafull."

  Konan gapti af undrun og hreytti hneyksluð út úr sér:  "Er herra læknirinn eitthvað verri?  Þetta er bróðir hennar!"

  

Heilsu- og megrunarkúr sem slær í gegn

  Margir bera nettan kvíðboga gagnvart jólunum - í bland við tilhlökkun vegna sigurs ljóssins yfir myrkrinu.  Honum er fagnað með mat og drykk.  Fólk gerir vel við sig og aðra.  Sælgæti af ýmsu tagi er hluti af gleðinni:  Konfekt, brjóstsykur, kökur,  tertur,  heitt súkkulaði og þessháttar er hluti af hefðinni.  Ýmsum hættir til að bæta á sig einhverjum kílóum. 

  Á nýju ári er gripið til þess ráðs að fara í megrunarkúr.  Jafnan er hann til þess verra er upp er staðið.  Þá er gott að vita að til er bráðhollur megrunarkúr.  Hann er fyrst og fremst heilskúr en hefur megrandi hliðarverkun.  Engin fita og kaloríur.  Bara prótein,  steinefni og hollusta.  Að auki kostar hann ekki neitt en kallar á skemmtilega útiveru fyrir alla fjölskylduna.

  Þetta er skordýrakúrinn.  Fjölskyldan fer út í náttúruna og safnar skordýrum:  Flugum,  möðkum,  brekkusniglum,  jötunuxum, járnsmiðum, köngulóm og svo framvegis.  Dýrin eru skoluð og síðan léttsteikt á pönnu.  Gott er að strá örlitlu salti og pipar yfir.  Þetta má snæða með soðnum kartöflum.  Einfalt, fljótlegt, holt og gott. 

    

Anna frænka á Hesteyri hringdi á lögguna

  Fyrir nokkrum árum hringdi Anna Marta á Hesteyri í eldri frænku okkar í Reykjavík.  Það var alvanalegt.  Konan var nýbúin að setja lit í hárið á sér   Hún beið eftir að hann verkaðist áður en hann yrði skolaður.  Hún upplýsti Önnu um stöðuna.  Bað hana um að hringja aftur eftir 10 mínútur.  

  Í þann mund er konan skolaði hárið mundi hún eftir því að kartöflur og mjólk vantaði.  Komið fast að kvöldverðartíma og eiginmaðurinn væntanlegur úr vinnu.  Hún skrapp í matvörubúðina skammt frá.  Aðeins ein stelpa var á afgreiðslukassanum.  Hún var nýbyrjuð og óörugg.  Gerði einhver mistök með tilheyrandi töfum.  Röðin við kassann lengdist.   

  Er konan hélt heim blöstu við blikkandi ljós á sjúkrabíl og lögreglubíl í innkeyrslu  hennar.  Lögreglumaður upplýsti að tilkynnt hafi verið að kona væri steinrotuð og slösuð á baðherberginu.

  Konan sýndi lögreglunni inn í baðherbergi og útskýrði að um misskilning væri að ræða.  Síðan hringdi hún í Önnu fjúkandi reið.  Anna sagðist hafa hringt í hana 10 mínútum eftir að konan bað hana um það.  Síminn hringdi út.  Aftur og aftur.  Hún hafi þá lagt saman 2 og 2 og fengið þá niðurstöðu að konan hefði runnið til við að skola hárið og skollið harkalega á gólfið.  

  Konan bannaði Önnu að senda aftur á sig sjúkrabíl og lögreglu.  Anna svaraði:  "Jú,  ef ég verð vör við að þú liggir slösuð þá hringi ég í neyðarlínuna!  Ef þú hefðir slasast núna þá værir þú að þakka mér en ekki skamma mig."

Pottþétt ráð gegn veggjalús

  Veggjalúsin er leiðinda kvikindi.  Hún lifir í þurru og hlýju umhverfi.  Hún felur sig á daginn og bíður í rólegheitum eftir að fórnarlambið fari að sofa.  Þegar það er sofnað læðist lúsin hljóðlega að því og sýgur úr því blóð.  Í bitinu er staðdeyfiefni.  Þess vegna vaknar fórnarlambið ekki við bitið. 

  Blessunarlega er lítið um lúsina hérlendis.  Til þess er of kalt.  Á ferðalögum erlendis verður margur var við kláða og blóðblett í sárinu.  Einfalt er að sporna gegn dýrinu.  Aðeins þarf að kaupa létta frystikistu og geyma í henni föt, handklæði,  snyrtivörur og fleira.  Þar með eru litlir möguleikar fyrir skepnuna að laumast heim til  Íslands með ferðamanninum. 

Ekki taka upp úr ferðatöskum

Þannig týnast bílar

  Lögreglan hefur vottað að fólk eigi til að týna bílnum sínum.  Margir kannast við það.  Þar af er ekki alltaf verið að blanda lögreglunni í málið.  Fyrst eru fleiri möguleikar kannaðir.

  Eitt sinn - sem oftar - átti ég leið í Kringluna.  Þetta var rétt fyrir lokun.  Eftir að hafa útréttað fór ég út á bílastæði.  Ég mundi ekki hvar ég hafði lagt bílnum.  Það gerist iðulega.  Sjaldan þarf ég að rölta langt áður en hann blasir við.  Það tókst ekki í þessu tilfelli.  Þó vissi ég fyrir víst að hann var á jarðhæð og ekki í hliðarsal.  

  Eftir dágóða stund hringdi ég í konuna og lýsti stöðunni.  Ég átti að sækja hana úr vinnu.  Hún ráðlagði mér að hinkra á meðan bílum fækkaði á stæðunum.  Leið svo og beið.  Bílum fækkaði fyrir framan mig.  Að því kom að ég kannaðist við einn.  Rann þá upp fyrir mér ljós:  Ég mundi skyndilega eftir því að ég var á leigðum bíl.  Minn var á verkstæði.  Því hafði ég steingleymt!

  

Gapandi hissa

  Ég veit ekkert um boltaleiki.  Fylgist ekki með neinum slíkum.  Engu að síður fer ekki framhjá mér hvað boltafólk gapir mikið.  Það er eins og stöðug undrun mæti því.  Það gapir af undrun.  Að mér læðist grunsemd um að einhverskonar súrefnisþörf spili inn í.  Fólkið berjist við - í örvæntingu - að gleypa súrefni.  Þetta er eins og bráðasturlun.

 

Allir góðir saman!

  Fyrir nokkrum árum stálpuðust barnabörn mín.  Þau lærðu að lesa og lásu mikið;  allskonar blöð,  tímarit, bækur og netmiðla.  Gaman var að fylgjast með því.  Nema að mér varð ljóst að margt í fjölmiðlum er ekki til fyrirmyndar.  Þá datt mér í hug að setja sjálfum mér reglu:  Að skrifa og segja aldrei neitt neikvætt og ljótt um neina manneskju.

  Þetta var U-beygja til góðs.  Það er miklu skemmtilegra að vakna og sofna jákvæður og glaður heldur en velta sér upp úr leiðindum.  Til viðbótar ákvað ég að hrósa einhverjum eða einhverju á hverjum degi.  Svoleiðis er smitandi og gerir öllum gott.

        

Maður með nef

  Margir kannast við ævintýrið um Gosa spýtukall.  Hann er lygalaupur.  Hann kemur jafnóðum upp um sig.  Þannig er að í hvert sinn sem hann lýgur þá lengist nef hans.  Þetta er ekki einsdæmi.  Fyrir áratug fór að bera á svona hjá breskum hermanni á eftirlaunum,  Jóa lygara,  Þegar hann laug bólgnaði nef hans.  Að því kom að nefið formaðist í stóran hnúður.  Þetta hefur eitthvað að gera með taugaboð og örari hjartslátt þegar hann fer með fleipur.  

  Þetta lagðist þungt á 64 ára mann.  Hann einangraði sig.  Læddist með Covid-grímu út í matvörubúð að nóttu til þegar fáir eru á ferli.  Fyrir tveimur árum leitaði hann til lýtalæknis.  Sá fjarlægði hnúðinn, lagaði nefið í upprunalegt horf og gaf Jóa ströng fyrirmæli um að láta af ósannindum..