Klúður

  Það er ekki öllum gefið að komast klakklaust í gegnum einföldustu líkamsræktartæki.  

Óhollur matur sem er hollur

  Fátt tekur meiri breytingum í áranna rás en kenningar um hollustu og óhollustu hinna ýmsu matvæla og drykkjar.  Margt sem var hollt í gær er óhollt í dag.  Annað sem var óhollt í gær er hollt í dag.  Inn í umræðuna blandast kenningar á borð við það að litlu máli skipti hvernig hádegisverður er samsettur.  Ennþá minna máli skipti hvernig morgunmatur er samsettur.  Öllu skipti hvað sé í kvöldmatinn.  Líkaminn vinni léttilega úr öllu sem neytt er fyrir klukkan 15.00 á daginn.  Það þurfi hinsvegar að gæta að því sem látið er inn fyrir varir um kvöldið. 

  Af matvælum sem áður voru talin óholl en eru í dag holl má nefna:  Egg,  beikon,  kartöflur,  súrdeigsbrauð,  mjólkur-jógúrt,  heitt kakó og kaffi. 

  Tökum dæmi:  Egg innihalda mikið af kólesteróli.  Fyrir það hafa þau verið hædd og smánuð.  Kölluð lífshættulegar kólesteról-sprengjur sem beri ábyrgð á fjölda hjartasjúkdóma.

  Í dag liggur fyrir að kólesteról skiptist í vont kólesteról og gott kólesteról.  Eggið inniheldur góða kólesterólið.  Það styrkir hjartað og margt fleira.  Stútfullt af vítamínum,  steinefnum og allskonar.   Öflug vísbending um hollust eggs er að það getur breyst í unga.  Heilbrigðan unga með gott hjarta.

  Það má líka nota spælt egg fyrir húfu.

  Lengi hefur því verið haldið á lofti að matvæli tapi öllum vítamínum,  steinefnum og næringarefnum við hitun í örbylgjuofni.  Hvert fara þessi efni?  Nú er búið að komast að því.  Þau safnast saman í neðra vinstra hornið í ofninum.  Það eina sem þarf að gera er að grípa með lúkunni utan um ósýnilega hrúguna og strá næringarefnunum yfir matinn. 

Hrátt sjávarfang er lífshættulegt

  Á uppvaxtarárum mínum á sjötta og sjöunda áratug síðustu aldar var fiskmeti ánægjulega oft á borðum.  Allra handa fiskur og silungur.  Ýsa og þorskur voru oftast í matinn.  Stundum var þorskurinn saltaður vel og lengi,  vikum saman.  Það var ekkert nætursaltað.  Þetta var alvöru saltfiskur.  Ýsan var stundum látin hanga.  Sigin ýsa er meiriháttar sælgæti.  Af og til var lúða,  rauðspretta eða rauðmagi.  

  Allur var fiskurinn soðinn í langan tíma.  Látinn malla í korter eða 20 mínútur.  Eða steiktur í drjúga stund.   

  Síðari tíma kenningar ganga út á að best sé að snöggsjóða eða snöggsteikja fisk.  Þær má til sanns vegar færa.  Þannig er fiskurinn þéttari, bragðmeiri og hollari.  Gallinn við þetta er að hringormurinn stendur af sér svona stuttan hita.  Að vísu dasast hann og verður töluvert ringlaður.  En það er ekki lystugt að borða iðandi orm.  Hann getur lifað um tíma í maganum.  Síðan borar hann sig í gegnum allskonar líffæri.  Það er ekki þægilegt þegar um kannski 3ja - 4ra cm langt kvikindi er að ræða.  

  Á allra síðustu árum hefur færst í vöxt að fólk snæði hrátt sjávarfang.  Japanski þjóðarrétturinn suchi er í ört vaxandi hávegum hafður.  Tískufyrirbæri.  Bæði sem veisluréttur og partýsnakk.  Svo eru það hráar ostrur,  laxatartar,  hörpuskel og sashimi.  

  Vandamálið með hrátt sjávarfang er að það er löðrandi í spriklandi ormum,  flóm,  lús og allskonar óþverra.  Sumum finnst "töff" að snæða þannig mat.  Vandamálið er að þetta veldur magakveisum,  matareitrun og bráðaofnæmi.  Sá sem eitt sinn fær bráðaofnæmi við að snæða hrátt sjávarfang verður að sniðganga sjávarrétti það sem eftir er ævinnar.  Um líf og dauða er að tefla.    

  Ostrur eru iðulega á glæsilegustu veisluborðum.  Þær eru ofan á ísklakahrúgu og snæddar hráar.  Kokkur sagði mér að það sé ólystugt að sjá vatnið eftir að veisluhöldum lýkur,  ostrurnar uppétnar og ísklakarnir bráðnaðir.  Aðeins vatn eftir.  Yfirborð þess er allt á hreyfingu,  krökkt af lús.      

  Ef að ég man rétt eru einhversstaðar í Gamla testamentinu fyrirmæli um að einungis skuli borða sjávardýr með hreistur og ugga.  Eða eins og Bítillinn Ringo Starr orðaði það í Atlavík:  "Ekkert sem skríður." 

  Í splunku-Nýja testamentinu fjölfaldar Jesús nokkra fiska og mettar fjöldann.  Ágreiningur er um hvort að fiskurinn var hrár,  marineraður,  soðinn eða steiktur.  Maður sem hefur rannsakað þetta útilokar að fiskurinn hafi verið djúpsteiktur.  

  Ormalausir hoppa hátt

og hendast yfir slána.

  Fyrr var oft í koti kátt 

og klofað yfir rána.

.

 

Hringormur veldur bráðaofnæmi

Einföld ókeypis leið til bæta heilsuna svo um munar

  Hvað er að hrjá þig?  Streita?  Lungnasjúkdómar?  Bronkitis?  Lungnaþemba?  Ég man ekki hvað það heitir þegar fólk er andstutt.  Þegar það nær ekki því sem kallast djúpöndun.  Kannski andnauð?  Það er til einföld,  auðveld og ókeypis aðferð til að ráða léttilega niðurlögum allra þessara vandamála.

  Það eina sem þarf að gera er að syngja.  Syngja oft á dag og mikið.  Ræfilslegt humm og raul hjálpar.  Einkum til að losa um spennu/streitu.  En að þenja sig og syngja kröftuglega gerir gæfumun.  Hóflegur söngur hjálpar hóflega.  Gróflegur söngur hjálpar gróflega.  Honum fylgir öflug súrefnisinntaka.  Þegar best tekst til tæmast lungun og fyllast aftur af súrefni sem nærir frumur líkamans.  Frumur sem fá góðan skammt af súrefni eiga auðveldar með að verjast krabbameini.  Bara svo að eitt dæmi af mörgum sé nefnt.  Eftir góðan söngsprett andar söngvarinn dýpra í töluverðan tíma.  Lungun herðast og nýta súrefnið betur.  

 

Lulla frænka um fallega hárið á sér

  Lullu föðursystur minni datt margt í hug.  Hana rangminnti um suma atburði.  Aðra atburði túlkaði hún á sinn hátt.  Oft töluvert fjarri raunveruleika.  Fáir urðu til að leiðrétta hana.  Lulla átti það til að vera sjálfhælin.  Samt án rembings eða hroka.  Það var einhvernvegin frekar eins og hreinskilni og einlægni.

  Þegar ég hóf nám í Myndlista- og handíðaskóla Íslands kom Lulla því að við hvern sem heyra vildi að ég hefði erft teiknihæfileika frá henni.  Hún sýndi fólki teikningar eftir sig því til sönnunar.  Teikningar Lullu voru líkastar teikningum fjögurra ára barna af Óla priki (punktur, punktur, komma, strik).  Teikningarnar áttu að vera af tilteknu frægu fólki.  Það var ekki séns að geta sér til um hver var hvaða Óli prik.

  Systir Lullu var eiginlega eina manneskjan sem leiðrétti hana og benti á villur.  Þær systur voru gestkomandi ásamt mér og fleirum heima hjá systurdóttur mömmu.   Systurnar fóru að rifja upp atburði frá æskuárum sínum.  Lulla sagði:  "Ég var með óvenju fallegt hár sem barn og unglingur.  Ég var með fallegasta hár af öllum í sveitinni.  Ég var með þykkasta hárið og lengsta hárið.  Það var tinnusvart og liðað.  Það stirndi á það.  Allir dáðust að hárinu á mér."

  Lóa systir hennar gerði athugasemd:  "Dæmalaus della.  Það voru allar stelpur í sveitinni með þykkt og sítt hár.  Þitt hár var ekkert öðruvísi en þeirra hár."

  Lulla bakkaði ekki.  Hún kom með óverjandi gullmola:  "Þú getur nú barasta spurt pabba heitinn að þessu.  Sumarið áður en hann dó viðurkenndi hann að ég hafi verið með einstaklega fallegt hár sem barn og unglingur." 

--------------------------------------------------

Fleiri sögur af Lullu frænku:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1366492/

--------------------------------------------------

   

  Það er skelfilegt að heyra þennan 5 ára gutta segja frá sinni stuttu ævi.  Hann segist vera fastur í fangelsi eftir að hafa skotið mann,  til þess eins að sjá hann deyja.  Það er svo langt síðan guttinn sá til sólar að hann man ekki eftir því.  

Fór með lungnabólgu inn á spítala, vaknaði án handa og án fóta

 

  56 ára kona var lögð inn á sjúkrahús vegna lungnabólgu.  Til að byrja með hafði hún það bara alveg gott.  Hún þambaði að venju - eins og ekkert hefði í skorist - sinn kóladrykk og maulaði sitt sælgæti,  nokkuð sátt við tilveruna.  Lífið gekk sinn vanagang.  Þetta var ekkert mál út af fyrir sig.  Engin ástæða til að kippa sér neitt sérstaklega upp við.  

  Skyndilega fann konan fyrir sérkennilegum fótakulda.  Svo leið yfir hana.  Þegar hún vaknaði upp uppgötvaði hún sér til skelfingar að búið var að fjarlægja af henni hendur og fætur.  

  Við eftirgrennslan komst konan, hin norska Anniken Kvaal,  að því að baktería úr lungunum hafði komist út í blóðið.  Bakterían olli blóðeitrun með þessum afleiðingum.  Til að bjarga lífi konunnar dugði ekki minna en höggva af henni alla útlimi.   

  Vitaskuld var henni töluvert brugðið.  Engu að síður er hún þakklát læknunum fyrir lífsbjörgina.  Þeir gerðu það sem þurfti að gera.   

 

 

 

 

 

 

 

---------------------------------------

  Eitt af þekktustu lögum hljómsveitarinnar Nirvana frá 16 þúsund manna þorpinu Aberdeen í Bandaríkjunum heitir  Come As You Are.   Nú hafa gömul (auglýsinga-) póstkort frá hóteli í Aberdeen skyndilega orðið eftirsótt.  Slagorð hótelsins var Come as you are.  Það þykir næsta víst að slagorð hótelsins hafi orðið höfundi sönglagsins,  Kurt Cobain,  beint eða óbeint innblástur.  Þegar smellt er á myndina stækkar póstkortið og slagorðið verður læsilegra.  

 

Flensa er bráðholl

  Þegar kona kvefast eða fær flensu þá,  jú,  hún kippir sér örlítið upp við það.  Tekur jafnvel frí frá vinnu eða námi.  Fyrst og fremst af tillitssemi við vinnufélaga og skólasystkini.  Það er dónaskapur að smita liðið, lama vinnustaðinn eða skólann.  Heima er konan hinsvegar nokkuð spræk þrátt fyrir hita og slappleika.

  Þegar karlmaður kvefast eða fær flensu þá verður hann virkilega veikur.  Hann nánast lamast.  Leggst fárveikur undir sæng.  Er nánast með óráði.  Með bullandi hita,  kaldan svita og vorkennir sér alveg gríðarlega mikið.

  Í hverju liggur munurinn á viðbrögðum konu og karls við kvefi og flensu?  Munurinn er líffræðilegur að því er vísindaleg rannsókn í háskóla í Kaliforníu hefur leitt í ljós.  Karlmennskuhormónið testósteron hálf lamar varnarkerfi líkamans þegar það vill berjast við kvef- og flensubakteríur.  Fyrir bragðið leika bakteríurnar óáreittar að mestu lausum hala í karlinum.   Þær djöflast þvílíkt að kallinn er í raun fárveikur.  Gott að vita það.

  Líkami konunnar framleiðir lítið af testósteroni.  Þess vegna tvíeflist varnarkerfi hennar við áreiti frá kvefi og flensu.  Það ræðst á bakteríurnar af fullum þunga og lætur þær ekki komast upp með neitt múður.  Slátrar þeim léttilega þvers og kruss.  Fyrir bragðið er konan ekki eins veik og kallinn.  

  Engu að síður:  Henni veitir ekkert af hvíld.  Barátta varnarkerfisins kostar orku og átök.  

  Muninn á þessu má rekja til þess að í aldanna rás hefur karlinn unnið við erfiðar aðstæður.  Stundað veiðar,  siglingar á úfnu hafi og hernað af ýmsu tagi.  Í þessar aldir er kallinn stöðugt að meiða sig og slasa.  Það hefur leitt til þess að líkaminn hefur fundið leið til þess að gera lítið úr svoleiðis áreiti.  En þegar kemur að kvef- og flensubakteríum þá er stillingin föst í viðbrögðum sem miðast við smáskeinur og annað líkamlegt hnjask.

  Góðu fréttirnar eru þær að fyrir bæði karla og konur eru kvef og flensa gott áreiti fyrir varnarkerfi líkamans.  Það fær æskilega æfingu og stendur sterkar á eftir.  

  Til viðbótar losa hósti, hæsi og önnur óþægindi um spennu í líkamanum.  Það er sérlega heppilegt í tilfelli skapstyggra.  Óþægindin tappa af þeim.  Í kjölfarið verða þeir ljúfir sem lömb.  Þeir eru þá búnir að fá sinn skammt af útrás.

  Ekki nóg með það.  Veikindin neyða sjúklinginn til að slaka á.  Liggja fyrir.  Hósta í rólegheitum undir sæng og sofa lengur en venjulega.  Í streitu nútímans er svona "pása" frá álagi daglegs amsturs og þeytings út um borg og bí alveg nauðsynleg endrum og eins.   

   Þegar upp er staðið er hollt að fá kvef og flensu.  Þess vegna á að fagna því að fá kvef og flensu.  Jafnvel halda upp á það og gera vel við sig.

    

--------------------------

 

 

 

 

 

 

 

  Nýja starfsmanninum var sagt að mála sebrabraut þarna.  Ekki málið.  Hann leysti það vel og snyrtilega úr hendi.   

Hvað er í gangi?

  Ég átti leið um Garðabæ áðan.  Mér datt í hug að koma við í Ikea og kaupa sænska gosdrykki.  Þegar á reyndi missti ég alla lyst á drykkjarföngum.  Hvert sem litið var blasti við undarleg sjón.  Það var eins og æði hafi runnið á mannskapinn.

Saltkjötið ekki lengur á túkall

Lulla frænka og stöðumælar

  Lulla frænka tók lítið mark á umferðarreglum.  Fyrir bragðið var hún stundum án ökuréttinda.  Það breytti engu hjá henni.  Hún keyrði eftir sem áður.  Frændi minn var lögregluþjónn til skamms tíma.  Á Lögreglustöðinni við Hverfisgötu fann hann heila möppu smekkfulla af umferðarsektum af öllu tagi á Lullu.  Allar ógreiddar.

  Þetta var löngu fyrir daga tölvunnar.  Sektir voru handskrifaðar og innheimta í molum.  Umferðalagabrot voru ekki neitt meiriháttar mál.  Áreiðanlega var eitthvað umburðarlyndi gagnvart því að Lulla var andlega vanheil og eignalaus að frátalinni bíldruslunni,  dældaðri á öllum hliðum.  

  Þegar Lullu var bent á að varasamt væri að keyra án ökuréttinda svaraði hún:  "Það getur enginn ætlast til þess að ég labbi út í búð,  eins slæm og ég er til fótanna.  Ég þarf auðvitað að kaupa sígarettur eins og allir aðrir."

  Og:  "Það skilja nú allir að ég þurfi að keyra niður í SÍBS til að endurnýja happdrættismiðann minn.  Ekki endurnýjar miðinn sig sjálfur." 

  Lulla bjó í Reykjavík alveg frá unglingsárum.  Hún þekkti Reykjavík eins og lófann á sér.  Samt fór hún iðulega einkennilegar leiðir án nokkurra vandræða að komast á réttan stað.  Um tíma bjó ég á Kleppsvegi við hliðina á Laugárásbíói.  Lulla kom í heimsókn síðdegis á sunnudegi.  Um kvöldmatarleytið hugði hún að heimferð.  Okkur hjónakornum datt í hug að skreppa í Gamla bíó og fá að sitja í hjá Lullu þangað (hún var með ökuréttindi þann daginn).  Lulla bjó á Skúlagötu,  skammt frá bíóinu.  Leiðin frá Kleppsvegi meðfram sjónum og niður á Skúlagötu var einföld, þægileg og fljótfarin.  

  Lulla fór ekki þá leið.  Hún brunaði austur að Elliðaám.  Í undrun minni sagði ég að Gamla bíó væri á Hverfisgötu.  Lulla svaraði:  "Heldurðu að ég viti ekki hvar Gamla bíó er?  Ég veit hvar allir staðir eru í Reykjavík.  Þess vegna get ég alltaf ekið stystu leið hvert sem er.  Ég keyri aldrei krókaleiðir."    

  Síðan brunaði hún vestur að Tjörninni,  ók Lækjargötuna og skilaði okkur af sér við hornið á Gamla bíói.  Þessi leið var að minnsta kosti tvöfalt lengri en hefði hún ekið vestur Kleppsveginn.  

  Bróðir minn var unglingur og farþegi í bíl hjá Lullu niður Skólavörðustíg.  Eins og ekkert væri sjálfsagðra þá ók hún eftir gangstéttinni.  Komst reyndar ekki langt því að stöðumælar voru fyrir.  Lulla ók tvo niður.  Það var ekki þrautalaust.  Þeir voru vel skorðaðir í gangstéttina og bíll Lullu í hægagangi.  Lögregluþjónn kom aðvífandi og skrifaði skýrslu á staðnum.  Lulla hellti sér yfir hann með skömmum og formælingum.  "Hvað á það eiginlega að þýða að planta stöðumælum niður þvert fyrir umferðina?  Þetta eru stórhættulegir stöðumælar?  Þú skalt ekki láta hvarfla að þér að ég fari ekki lengra með þetta!"   

  Til að byrja með reyndi lögreglumaðurinn að benda Lullu á að gangstéttin væri fyrir gangandi vegfarendur en ekki bíla.  Það var eins og að skvetta vatni á gæs.  Lulla herti á reiðilestrinum.  Lögreglumaðurinn lenti í vörn,  muldraði eitthvað, flýtti sér að ljúka skýrslugerð og forðaði sér.  Lulla kallaði á eftir honum að hann ætti að skammast sín og allt hans hyski. 

  Lullu tókst að bakka bílnum af stöðumælinum, komast út á götuna og halda áfram för niður Skólavörðustíginn.  En hún var hvergi hætt að hneykslast á þessum fíflagangi að setja stöðumæla þar sem fólk þurfi að keyra.

-----------------------------------------

Fleiri sögur af Lullu frænku:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1353811/

 

Kjúklingur er grænmeti

  Sú var tíð að börn og unglingar ólust við það að sjá grunnhráefnið í mat verða til fyrir framan sig.  Lamb fæddist að vori,  óx úr grasi og var slátrað að hausti.  Skrokkurinn var sagaður í lærissneiðar,  sviðakjamma,  síðubita o.s.frv.  Blóð og lifur urðu sláturkeppir.  Kálfur fæddist og breyttist skömmu síðar í kálfasteik og kálfabjúgu.  Þannig mætti áfram telja.  Svona er hringrás lífsins og matarkeðjunnar.

  Í dag kemst margt fólk á fullorðinsár án þess að hafa hugmynd um það hvernig maturinn verður til.  Dýravinir hvetja fólk til að hætta að drepa dýr og kaupa frekar kjöt í kjötborði stórverslana. 

  Aðrir gera sér ekki grein fyrir því hvað er dýraafurð og hvað er kjöt.  Það færist í vöxt að fólk haldi að ekkert sé kjöt nema rautt kjöt.  Öfgafullar grænmetisætur lifa á kjúklingasalati um leið og þær sniðganga egg á þeirri forsendu að egg sé dýraafurð. 

  Í dag var áróðursriti kvótakónganna dreift í öll hús í boði hamborgarasjoppu.  Þar gat - í bland - að líta matseðil sjoppunnar.  Í innrömmuðum texta voru taldir upp nokkrir valmöguleikar,  vik frá uppskriftinni.  Meðal annars að hægt væri að fá kjúklingabringu í staðinn fyrir kjöt.  

  Þennan útbreidda misskilning; að kjúklingur sé grænmeti, má rekja til lýsinga á illri meðferð á verksmiðjukjúklingum.  Aðbúnaður er svo vondur og meðferðin á þeim svo vond að þeir eru viti sínu fjær,  skelfingu lostnir,  sljóir og ein taugahrúga.  Skilja hvorki upp né niður.  Uppfullir af fúkkalyfjum og með dritbrunna fætur,  reittir og tættir.  Þeir ná ekki heilli hugsun.  Að því leyti eru þeir grænmeti í merkingunni að hausinn sé ónýtur.