Auðlærðar aðferðir til að lesa í veðrið

  Stöðug vætutíðin í vor og sumar hefur slævt tilfinningu Íslendinga fyrir veðrinu.  Veðrið er alltaf eins.  Við erum hætt að hugsa út í það.  Hætt að spá í veðrið.  Hætt að tala um veðrið.  Veðrið er bara þarna.  Alveg eins og í gær.  Alveg eins og í síðustu viku.  Alveg eins og í síðasta mánuði.  Alveg eins og í allt sumar. 

  Þetta er hættuleg staða.  Ef að skyndilega hitnar í veðri og enginn tekur eftir því er næsta víst að illa getur farið.  Til að forðast hættuna er ástæða til að hafa augun hjá sér.  Skima stöðugt allt í kringum sig.  Reyna að koma auga á vísbendingar.  Það er auðveldara en halda má í fljótu bragði.  Þumalputtareglan er að læra utan að eftirfarandi atriði:

  Tekur vodkaglasið úti á veröndinni skyndilega upp á því að halla undir flatt?   Svoleiðis hendir í heitu veðri.  Einkum ef um plastglas er að ræða. 

  Liggur umferðarkeilan í götunni eins og sprungin blaðra?  Gáðu að því.  Kannski er þetta húfa sem álfur hefur týnt.  Ef þetta reynist vera umferðarkeila er heitt í veðri.

  Sjást fuglar aðeins í skugga?  Hvergi annarsstaðar?  Þá er heitt.

  Liggur hálfsofandi dýr ofan í vatnsskálinni á veröndinni?  Ef að dýrið harðneitar að yfirgefa vatnsskálina má reikna með að heitt sé í veðri. 

  Liggur hesturinn ofan í vatnsbalanum sínum?  Það gerir hann bara í heitu veðri.

  Leka spaðarnir á loftkælingunni niður?  Það er ekkert flott.

Andlit út um allt

  Við lifum öll í spilltum heim, sem gefur engum grið.

  Þar sem samviska er engin til og lítil von um frið.

  Þar sem tortryggni og sjálfselska sér eiga engin mörk.

  Þar sem jafnrétti og bræðralag eru orð á hvítri örk.

  Þannig orti og söng Jóhann G. Jóhannsson fyrir meira en fjórum áratugum.  Þá voru spilling og njósnir frumstæðari en í dag.  Miklu frumstæðari.  Það var ekki einu sinni hægt að njósna í gegnum internetið.  Né heldur var hægt að leka myndböndum af stríðsglæpum inn á netið.  

  Nú er fylgst með öllum allsstaðar.  Ef að vel er gáð má greina uppglenntar glyrnur og kjöftuga kjafta út um allt.  Það eru andlit út um allt.  Þau eru fyrir framan okkur hvar sem við erum og hvert sem við förum.  Við tökum hinsvegar ekki eftir neinu.  Við erum alveg sljó.  Þess vegna er svona auðvelt að ráðskast með okkur. 

  Rauður sportbíll lætur lítið yfir sér.  Hann er sakleysið upp málað.  Eða hvað?  Prófum að þrengja sjónarhornið.  Þá blasa við forvitin augu sem láta ekkert fram hjá sér fara og gapandi gin.    

  Innan í bílnum er öryggisbelti.  Það er auðvelt að afhjúpa andlit þess með tunguna lafandi út úr sér. 

  

  Inniljós bílsins hafa vakandi auga með öllu.

 

  Báturinn glápir og glottir.

   Líka flugvélin.

  Og járnbrautalestin.

  Með útstandandi augu svolgra herþyrlur í sig hermenn. 

  Í keilusalnum er fylgst með hverri hreyfingu. 

Manning huggaði grátandi lögmenn

Spaugileg húðflúraklúður

  Ég hitti mann sem ég kannast lítillega við.  Við tókum spjall saman.  Einhverra hluta vegna barst tal að skrautskrift.  Maðurinn sagði að sér veitti ekki af tilsögn í skrift.  Hann skrifaði svo illa að það væri til vandræða.  Því til sönnunar bretti hann upp ermi og sýndi mér húðflúr á handleggnum.  Þar stóð skýrum stöfum  ÓLA   FUR. 

  Þetta húðflúr fékk maðurinn sér úti í Hollandi fyrir fjörtíu árum eða svo.  Þar hafði hann vel við skál rambað inn á húðflúrstofu, skrifað nafn sitt á blað og beðið um að það væri flúrað á handlegginn.  Maðurinn var óvanur að skrifa nafn sitt með eintómum upphafsstöfum.  Því fór svo að hann hafði í ógáti of mikið bil á milli A og F.  Hollenski húðflúrarinn hélt að um tvö nöfn væri að ræða og hafði bilið ennþá stærra. 

  Maðurinn skammast sín svo mikið fyrir þetta klúður að hann hefur alla tíð falið húðflúrið í stað þess að flagga því með stolti. 

  Þetta er gallinn við húðflúr:  Það er varanlegt "skraut" á líkamanum.  Að vísu eru snjallir húðflúrarar lagnir við að flúra ofan á gömul húðflúr og "lagfæra" þau.  Það er líka hægt að láta fjarlægja húðflúr.   Eftir stendur þá ör.  Það er síst snotrara en ljótt húðflúr.

  Út um allan heim má finna klaufaleg húðflúr,  hvort heldur sem er með vitlaust stafsettum texta eða einstaklega illa teiknuð.  Þetta er sérlega áberandi í sunnanverðum Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Ástæðan er margþætt.  M.a. sú að Suðurríkjamenn eru vanir að gera hlutina sjálfir.  "Redda sér" án aðstoðar fagmanna.  Rauðhálsarnir í suðrinu eru lausir við pjatt og eltast ekki við fínlegustu útfærslur.  Það er krúttlegt.

  Mörg húðflúr eru teiknuð innan fangelsismúra.  Það er ekki einskorðað við Suðurríkin.  Margir sem sitja í fangelsi hafa ekki góð tök á réttritun.  Þetta á einnig við um þá fanga sem húðflúra.  Þeir eru ekki fagmenn.  Því er útkoman skrautleg.

Húðflúr með svona og álíka yfirlýsingum eru vinsæl meðal fanga og fyrrverandi fanga:  "Iðrast einskis".  Gallinn er sá að það vantar t í orðið nothing. 

"Enginn draumur er of stór" er metnaðarfull yfirlýsing.  Réttritunin er ekki eins metnaðarfull.  Það vantar annað o í Too.           

"Til fjandans með yfirvöld" er algeng yfirlýsing á handleggjum rauðhálsa.  Ótrúlega oft er s ofaukið í orðinu system. 

  Á þútúpunni má finna mörg myndbönd þar sem flytjandi tónlistar er ranglega skráður Bob Marley.  Þetta er algengara en með aðra tónlistarmenn.  Ég hef séð mörg vel heppnuð húðflúr með andliti Bobs Marleys.  Það allra flottasta er á tónlistarmanninum Hilmari Garðarssyni,  teiknað af Sverri "Tattú".  Hér er aftur á móti ágætt húðflúr með andliti Jimis Hendrix.  En það er merkt Bob Marley.

  Ekki er öllum gefið að teikna og húðflúra andlit svo vel sé.  Það er sérstök kúnst.  Jafnvel flestir annars góðir teiknarar eiga í basli með að teikna andlit.  Bandaríska and-rasíska mannréttindabaráttukonan fagra Marilyn Monroe (skráð meintur kommúnisti í skjölum bandarísku alríkislögreglunnar, FBI) er vinsælt viðfangsefni húðflúrara.  Sjaldan með góðum árangri.   

Siðvöndum húðflúraranum þótti Marilyn full léttklædd (neðri myndin).  Hann kappklæddi hana. 

Aðdáendur furðufugsins Mikjáls Jacksonar hafa margir hverjir fengið sér húðflúr með mynd af "fríkinu".  Það er svo sem nokkuð sama hver útkoman er.  Húðflúruð mynd af Mikjáli er ekkert furðulegri en ljósmynd af honum.

   

Eftirlitsiðnaðurinn - fölsk vernd

  Þú ert aldrei ein/n á ferð.  Það er alltaf einhver sem fylgist með þér.  Allsstaðar.  Á bak við hverja þúfu er ábúðafullur embættismaður.  Hann passar upp á að allt sé í lagi;  að allt sé samkvæmt strangasta bókstaf laga og reglna.  Eftirlitsiðnaðurinn blæs út eins og púki á fjósbita.  Verra er að hann er orðinn helst til dýr.  Rándýr.  Og frekur á pappír,  skýrslur og annað slíkt til að raða í möppur.  Árangurinn er rýr.  Neytendaverndin er fölsk.

  Árum saman fengu sælgætis- og matvælaframleiðendur að nota götusalt í framleiðslu sína.  Eftirlitsaðilar vissu af því en horfðu sljóeygir framhjá ósvífninni.  Svo dæmi sé nefnt.

  Lítið matvælafyrirtæki á Suðurnesjum neyddist til að hækka verðlista sinn um 12% vegna aukins kostnaðar við pappírsvinnuna.  Kostnaður fyrirtækisins vegna heilbrigðiseftirlits voru einhverjir þúsund kallar.  Ég man ekki hvort árlegur kostnaður var 30 eða 40 þúsund.  Það var eitthvað svoleiðis.  Í dag er árlegur kostnaður kominn yfir 800 þúsund kall ásamt því sem drjúgur tími fer í að skrifa á pappíra.   

  Jón Gerald Sullenberger hefur skrifað blaðagreinar um samskipti Kosts við embættismenn Tollsins.  Það er gott grín en kemur niður á neytendum.     

  Sigurður Þórðarson,  forstjóri Eðalvara,  hefur í áraraðir staðið í stappi við embættismenn.  Ástæðan er sú að á markaðnum er svikið ginseng.  Sigurður selur Rautt Eðal ginseng.  Svikna ginsengið er kallað Rautt kóreskt ginseng.  Það er selt í keimlíkum umbúðum í sömu litum og með hliðstæðum íslenskum texta. 

  Neytendasamtökin (sem eru ekki opinber stofnun) hafði frumkvæði að því að láta rannsaka svikna ginsengið (eftir fjölda kvartana frá neytendum).  Niðurstaðan var sú að EKKI væri um rautt ginseng að ræða.  Til að ginseng sé skilgreint rautt þarf það að uppfylla ýmis ströng skilyrði varðandi ræktun.   

  Eðalvörur hafa snúið sér til hinna ýmsu embætta til að verjast svikna ginsenginu.  Söluaðili þess hefur brugðið fyrir sig ósannindum og öðru sprelli.  Eftir margra ára ferli hefur ekki ennþá tekist að upplýsa um uppruna svikna ginsengsins.  Embættisaðilar vísa hver á annan og henda málinu á milli sín.  Það kallar á nauðsyn þess að fækka svona embættum.  Tálga þau niður þannig að eftir standi eitt embætti sem verði fært um að taka snöfurlega á málum.  Það er verkefni fyrir Viggu Hauks og félaga með niðurskurðarhnífana. 

 

  Sigurður hefur sent Neytendastofu eftirfarandi bréf:

"Hegningarlagabrot í skjóli Neytendastofu? Um aðild og kæruheimild vegna brota á 146. og 147 gr. hegningarlaganna."   . 

.

Að gefnu tilefni hef ég undirritaður reynt eftir bestu getu að kynna mér hver sé til þess bær að láta þá sem brjóta þessar lagagreinar sæta ábyrgð.Lagagreinarnar ákvarða refsingar við því að gefa eftirlitsstjórnvaldi rangar upplýsingar er varða mál sem stjórnvaldið rannsakar.  

  Brot á þessum lagagreinum beinist gegn stjórnvaldinu sem slíku, þó það geti bitnað á almannahagsmunum eða lögaðilum.

  Flest bendir til að vilji eftirlitsstofnun alls ekki kæra þess háttar lögbrot, muni hinn seki sleppa og forherðast, því brotin beinast tæknilega að henni.  Þarna takast á annars vegar almannahagsmunir og hins vegar réttur stjórnsýslunnar til að taka við röngum (atvinnuskapandi) skýrslum, sem samdar eru til að villa um fyrir stjórnsýslunni, tefja mál og/eða ná fram rangri niðurstöðu og forða brotlegum aðilum þannig frá réttvísinni eftir eigin geðþótta.  

  Athygli yðar er því vakin á því að fyrirtæki mitt hefur skaðast verulega vegna viðvarandi og endurtekinna lögbrota, sem ekki hafa verið kærð til lögreglu af þar til bærum yfirvöldum, þrátt fyrir óskir mínar þar að lútandi. Þó brotin blasi við eru svör stjórnsýslunnar vægast sagt mismunandi um hverjum beri að kæra.

  Áfrýjunarnefndum ber saman um að þeim beri ekki að kæra því þær séu bara úrskurðaraðili en ekki eftirlitsstofnun.

  Neytendastofa segir að áfrýjunarnefndin geti vel kært sérstaklega fyrir það sem skrökvað sé að henni ef hún vill. Allavega beri Neytendastofa enga ábyrgð á því að logið sé að áfrýjunarnefnd neytendamála.

  Innanríkisráðuneytið telur að ekki þurfi að kæra brot til lögreglunnar sem kemst upp, sbr. úrskurð Neytendastofu nr. 8/ 2007, en telur að ég geti sjálfur kært ef brotin halda áfram.

  Ákærusvið lögreglunnar hefur skoðað málið og segist muni rannsaka það sem refsimál berist um það ósk frá Neytendastofu. Kannski er þyngst á metunum lögfræðiálit Páls Þórhallssonar, forstöðumanns lagasviðs forsætisráðuneytisins (sem hefur yfirumsjón með allri stjórnsýslunni) en þar segir að eftirlitsstofnanir eigi að kæra en vilji þær ekki kæra tiltekinn aðila af einhverjum ástæðum, liggi ábyrgðin hjá viðkomandi ráðuneyti sem fulltrúa almannahagsmuna.

  Æskilegt væri ef lögin væru virt, það myndi spara stjórnsýslunni og almenningi tíma og fjármuni. Fullt tilefni er að spyrja Neytendastofu og kannski fleiri eftirlitsstofnanir, hvers vegna óprúttnir aðilar ættu að víla fyrir sér að brjóta lög með því að gefa rangar skýrslur ef aldrei er kært og refsiheimildir laganna ekki nýttar? Vonandi telur Neytendastofa lögin ekki óþörf en telji hún að verklagsreglur um framkvæmd laganna séu ekki nógu skýrar vil ég spyrja hana hvort hún vilji þá leggja mér lið við að kynna þetta vandamál fyrir Alþingi svo bæta megi úr?

Greitt eftir eyranu

  Þegar árunum fjölgar fækkar hárunum.  Einkum á hvirflinum á karlmönnum.  Þau sem eftir sitja grána.  Menn bregðast við á ýmsan máta.  Sumir taka varla eftir þessu.  Aðrir fagna.  Þeim þykir breytingin færa sér yfirbragð virðulegs eldri manns.  Það er gott að losna við galgopasvip unglingsáranna.  

  Svo eru það þeir sem bregðast ókvæða við.  Þeir hefja gagnsókn og berjast á hæl og hnakka gegn þróuninni.  Hárígræðsla og snotur kolla geta gert kraftaverk. 

  Þegar svoleiðis lúxus er ekki fyrir hendi má grípa til annarra ráða.  Klassíska leiðin er að safna hári fyrir ofan annað eyrað og greiða það (hárið, ekki eyrað) yfir skallann.  Þegar best tekst til fattar enginn hvað er í gangi.

  Gott ráð er að safna einnig hári allt umhverfis eyrað og í hnakkanum,  leyfa því að falla niður að öxlum.  Skegg hjálpar heilmikið.  Þar með er talað um að viðkomandi sé loðinn um höfuðið og enginn áttar sig á skallanum.

  Til að leiða athyglina enn fremur frá hvirflinum er upplagt að svitna vel undir höndunum. Þá beinir fólk sjónum ekki eins ofarlega.  

  Það er einn galli við þessa hárgreiðslu:  Þegar viðkomandi er berhöfðaður úti að ganga og gustur kemur,  feykir hárinu af hvirflinum og það flaggar eins og láréttur fáni fyrir ofan eyrað. 

  Það gerist ekki oft.  En ég hef séð svoleiðis.  Það kemur ekki nógu vel út.   

  Oft vill brenna við að menn séu heldur seinir á sér að bregðast við breytingunni á hárvexti.  Þegar þeir loks taka ákvörðun um að safna hári frá eyra yfir hvirfil líður á löngu þangað til hárið nær yfir hvirfilinn.  Á meðan er hárgreiðslan skrítin.  Þolinmæði vinnur þrautir allar.  Málið er að halda sínu striki. 

   Jafnvel þó að ekkert sé hvassviðrið þá er hlýðir hárið ekki alltaf fyrirmælum um að sitja eins og þægur krakki á hvirflinum.  Margir sem aðhyllast þessa útfærslu þróa með sér kæk sem felst í því að strjúka hárið stöðugt.  Ganga þannig úr skugga um að það sitji vel og veita því strangt aðhald. 

  Algengt vandamál við aðferðina er að hún virkar vel í spegilmyndinni beint framan frá en aftar á höfðinu er allt í klúðri. 

  Önnur aðferð er að safna hári í hnakkanum og greiða það snyrtilega fram á enni.  Þá er ekkert klúður í hnakkanum. 

  Ein heimsfrægasta útfærsla á "greitt frá hnakka" er íslensk.  Jón "sprettur" límir hárið úr hnakkanum á ennið á sér og krullar það þar. 

  Enn ein aðferðin er að safna síðu skeggi og greiða það rækilega yfir höfuðið.  Eins og einskonar húfu.

  Frægasta hárgreiðsla heims er sennilega sú sem einkennir bandaríska auðmanninn Donald Trump.  Hann brúkar hárið úr hnakkanum með góðum árangri til að vera hárprúður.  Fyrrverandi ástkona segir hann aðeins þurfa hálftíma á morgnana til að græja dæmið.  Hann notar ljósmynda-spreylím til að festa hluta af hárinu úr hnakkanum fram á enni.  Þannig tryggir hann að skalli komi ekki í ljós þó að veðurguðirnir blási. 

  Myndin hér fyrir neðan er frá því áður en Donald komst upp á lag með að brúka ljósmynda-spreylímið:

Presley eftirhermur

 

  Út um allan heim er allt morandi í svokölluðum Presley-eftirhermum.  Það eru menn sem lifa að meira og minna leyti á því að herma eftir bandaríska rokksöngvaranum Elvis Presley.  Eftirhermurnar reyna að líkjast Presley sem mest í útliti og sviðsframkomu.  Þær klæðast samskonar hvítum samfestingi og Presley lét sérsauma á sig á áttunda áratugnum.  Þær líma á sig gervibarta og syngja lög sem Presley gerði fræg.  Herma að sjálfsögðu sem nákvæmast eftir söngrödd og söngstíl Presleys.

  Einhverra hluta vegna er uppistaðan af Presley-eftirhermum "skrítnir" náungar.  Sumir mikið skrítnir og laglausir.  Aðrir smá skrítnir og syngja betur.  Þetta á ekki við um alla.  Og hver er svo sem ekki skrítinn á sinn hátt?  Málið er bara að í nánast öllum löndum má finna aragrúa af laglausum og skrítnum Presley-eftirhermur.   Sumar eru stjörnur í sínu landi.  Til að mynda Svíinn Eilert Pilarm.  Hann er stórstjarna út um alla Skandinavíu og víðar. 

  Presley sjálfur var mjög góður söngvari;  lagviss með sterka baritón-rödd og góða raddbeitingu.  Sennilega var hann fyrsti hvíti söngvarinn til að beita öskursöngstíl.  Og afgreiddi það dæmi frábærlega flott. 

  Margir hafa velt fyrir sér og reynt að greina ástæðu þess að tugþúsundir mishæfileikaríkra/-lausra manna um allan heim hermi eftir Presley.  Sumir sjá samlíkingu við þann fjölda vistmanna á geðdeildum sem telur sig vera Napoleon og aðrir telja sig vera Jesú.  Sá munur er á að Presley-eftirhermurnar eru meðvitaðar um að þær eru ekki Elvis Presley.  Þær vita að um hlutverkaleik er að ræða. 

  Hvers vegna tugþúsundir Presley-eftirherma en teljandi á fingrum annarrar handar Mikjáls Jacksons eftirhermur og varla finnast Paul McCartney eftirhermur af þessu tagi?  Það er alveg jafn auðvelt að herma eftir útliti og söng Johns Lennons og Bobs Dylans,  svo dæmi séu tekin.  Margir fagmenn gera út á það.  En Presley-eftirhermurnar dúkka upp við öll tilefni við misjafnar undirtektir.

  Sumir vilja rekja ásóknina í að herma eftir Presley felast í hvíta samfestingnum.  Hann sé svo sterkt einkenni fyrir Presley að sá sem klæðist samfestingnum upplifi sig vera að klæðast í sjálfan Presley.

  Það vantar sjaldan íburðinn þegar takt- og laglausar Presley-eftirhermur fara mikinn á sviði.  Né heldur vantar fagnaðarlætin frá áheyrendum.

Töfrar ljósmyndarinnar

  Ljósmyndir eru merkilegt fyrirbæri.  Það er hægt að ljúga með þeim.  Það er ennþá auðveldara eftir að "fótósjopp" kom til sögunnar.  Ljósmyndir geta líka lýst raunveruleikanum betur en margt annað.  Þær geta varðveitt augnablikið;  komið tíðarandanum og stemmningunni rækilega til skila.  Meðfylgjandi eru nokkrar skemmtilegar para- og fjölskyldumyndir sem staðfesta þetta.

  Efsta myndin er auðsjáanlega samsett úr tveimur myndum af sama parinu.  

  Næst efsta myndin er af gæfum vatnafiski sem heitir Som.  Það er ónákvæmt að kalla hann og dömuna eiginlegt par.  Meira svona vini.  

  Neðsta myndin segir stærstu eða skrítnustu söguna.   

 

Sannleikurinn á bak við „fyrir og eftir“ myndir

Hagfræðingar ljúga

 

  Hagfræðingar eru óáreiðanleg heimild um ástandið.  Það vantaði ekki kokhrausta hagfræðinga til að vísa á bug viðvörunarljósum sem blikkuðu út um allt korteri fyrir bankahrun.  Hagfræðingar skrifuðu og gjömmuðu hver í kapp við annan (á háum launum) um að engin hætta væri á bankahruni eða neinu slíku.  Þvert á móti þá væri ástandið tær snilld og bankarnir ættu að gefa í með Icesave og alla þessa hamingju sem þeir væru að útdeila.

  Eflaust má finna árinu 1976 sitthvað til ágætis.  Bæði í Bretlandi og víðar.  Breska pönkið byrjaði 1976.  Það var frábært.  Hófst um sumarið sem einskonar neðanjarðarhreyfing Sex Pistols, The Clash,  The Damned,  The Buzzcocks og Siouxie & The Banshees.  Hreyfingin vatt hratt upp á sig.  Um haustið var haldið 2ja daga pönk-festival í 100 Club við Oxford stræti.  Fyrir árslok var pönkið orðið umtalað og komið á forsíður dagblaðanna. 

   Næstu ár á eftir fór pönkið með völd.  Það ól af sér ótal músíkstíla sem kölluðust samheitinu nýbylgja.  Það opnaði dyr fyrir reggí og ska.  Það skóp hártísku og fatatísku.  Það stillti rokkbransanum í heilu lagi upp við vegg.  Flest sem rokkarar höfðu verið að gera og voru að gera var borið saman við pönkið.  Breska pönkið fór eins og stormsveipur um heiminn.  Upp spruttu öflugar pönkbylgjur þvers og kruss að hætti þeirrar bresku.  Hérlendis hefur pönkbylgjan verið kennd við kvikmyndina Rokk í Reykjavík.

  Til að breska pönkið næði upp á yfirborðið og yrði sú bylting sem það varð þá þurfti sérstakan farveg.  Sá farvegur samanstóð af vondu efnahagsástandi í Bretlandi 1976,  vonleysi og reiði.  Einnig þreytu og leiða á risaeðlunni sem rokkmarkaðurinn var orðinn.

  Atvinnuleysi í Bretlandi var mikið,  heilu fjölskyldurnar og íbúar heilu bæjarhlutanna voru fastir í fátækragildru.  Það logaði allt í verkföllum,  kynþáttaóeirðum,  lögregluofbeldi,  pirringi.  Stærsti nasistaflokkurinn í Bretlandi,  National Front,  naut stuðnings 130 þúsund kjósenda.  Hatur og reiði út í allt og alla kraumaði og leitaði útrásar. 

  Ástandið,  eins og ungir lágstéttarmenn upplifðu það,  var súmmerað upp á næst fyrstu smáskífu Sex Pistols,  God Save The Queen.  Það getur að heyra í myndbandinu efst.  Textinn hefst á þessum orðum: 

God save the queen
The fascist regime
They made you a moron
Potential H-bomb

God save the queen
She ain't no human being
There is no future
In England's dreaming

  Í niðurlaginu er margendurtekið að það sé engin framtíð.  Svipuð viðhorf voru áberandi í öðrum breskum pönksöngvum.  Það var sungið um fasisma og anarkisma,  atvinnuleysi og vonleysi.  Á fyrstu smáskífu Sex Pistols,  Anarchy In U.K.,  er stjórnleysi boðað.

  Í fyrsta smáskífulagi The Clash,  White Riot,  var sungið um óeirðir og uppþot.  Myndbandið var skreytt klippum af lögreglu og mótmælendum.  Upplifun bresku pönkaranna á ástandinu 1976 er ólík lýsingu hagfræðinganna á besta og hamingjuríkasta ári Bretlands.  Söngvar bresku pönkaranna eru marktæk sagnfræði að einhverju leyti.

  Tom Robinson lýsir ástandinu skýrar og ljóðrænna í Up Against The Wall.  Þar segir m.a. 

Darkhaired dangerous schoolkids
Vicious, suspicious sixteen
Jet-black blazers at the bus stop
Sullen, unhealthy and mean
Teenage guerillas on the tarmac
Fighting in the middle of the road
Supercharged FS1Es on the asphalt
The kids are coming in from the cold

Look out, listen can you hear it
Panic in the County Hall
Look out, listen can you hear it
Whitehall (got us) up against a wall
Up against the wall...

High wire fencing on the playground
High rise housing all around
High rise prices on the high street
High time to pull it all down
White boys kicking in a window
Straight girls watching where they gone
Never trust a copper in a crime car
Just whose side are you on?

Consternation in Brixton
Rioting in Notting Hill Gate

Fascists marching on the high street
Carving up the welfare state
Operator get me the hotline
Father can you hear me at all?
Telephone kiosk out of order
Spraycan writing on the wall

  Eitt af mörgu góðu við pönkið var að það gerði þarfa uppreisn gegn kynþáttafordómum og nasisma.  Slátraði National Front með því að spila undir yfirskrift á borð við Anti-Nazi League og Rock Against Racism,  ásamt því að gagnrýna í textum kynþáttafordóma.  Eins og að framan greinir áttu breskir nasistar sterkt fylgi þegar pönkbyltingin skall á.  The Clash lýstu stöðunni þannig að ef Adolf Hitler kæmi til Bretlands þá yrði tekið á móti honum í limmósíu á flugvellinum.

   

1976 var hamingjuríkasta árið

Aðförin að Ólafi F. Magnússyni

  Ólafur F. Magnússon hefur aldrei farið leynt með veikindi sín.  Hann hefur tjáð sig af hreinskilni um þau í fjölmiðlum og ekkert dregið undan.  Veikindi hans eru ekki stöðug.  Þau eru sveiflukennd.  Hann hefur náð heilsu og er alveg meðvitaður um ástandið.  Meðvitaðri en margur annar undir þessum kringumstæðum vegna þess að hann er læknir og hefur læknisfræðilega þekkingu á sjúkdómnum.

  Ég átti töluverð samskipti við Ólaf þegar hann var borgarstjóri og eftir það.  Hann var við góða heilsu á því tímabili.  Hann er vel gefinn,  léttur og skemmtilegur í umgengni,  með góðan tónlistarsmekk og hugsjónarmaður sem gefur engan afslátt á sínum hugsjónum.  Hann er baráttumaður fyrir þeim.  Hann er einlægur og fylginn sér í baráttu fyrir umhverfisvernd,  verndun eldri húsa og því að flugvöllurinn sé áfram í Vatnsmýri.  

  Þessi lýsing á honum þýðir ekki að ég sé sammála honum um alla hluti.  En sammála honum um marga hluti,  svo sem flugvöllinn.  Mér þykir vænt um hlý orð hans og góð í garð  Ásatrúarfélagsins.  Ég er í Ásatrúarfélaginu.

  Að þessu sögðu vil ég fullyrða að lýsing Þorbjargar Helgu Vigfúsdóttur í tímaritinu Nýju lífi á heilsu Ólafs sé röng.  Ólafur F. Magnússon var ekki veikur á því tímabili sem þau fóru saman með stjórn Reykjavíkurborgar.  Alls ekki.  Hann var við góða heilsu.  Hann var góður borgarstjóri.  Agaður og fastur fyrir.  Hann leið ekki spillingu eða bruðl.  Sem dæmi get ég tiltekið að iðulega nota borgarfulltrúar hvert tækifæri sem gefst til utanlandsferða á kostnað borgarbúa.  Ólafur sat í borgarstjórn í áratugi og fór aðeins einu sinni til útlanda.  Það var til Færeyja í boði þarlendra stjórnvalda.        

  Það felast miklir fordómar í garð fólks með geðhvörf að heimfæra sjúkdóminn yfir á allt í þeirra tilveru,  líka þegar heilsa þess er í lagi og þú ert ósammála skoðunum þess.  Ólafur F.  Magnússon var heilbrigðastur allra sem sátu samtímis honum í borgarstjórn.  Hann var sá eini sem gat lagt fram heilbrigðisvottorð.  

  

Misnotuðu veikindi Ólafs F.

Norskur þungarokksnasisti, morðingi og kirkjubrennari

  Ég er dálítð "svag" fyrir svartamálmi (black metal).  Þessi músíkstíll varð til í Noregi og hefur breiðst út um heim.  Verra er að einn af forsprökkum svartamálms er Norðmaðurinn Vargur Vikernes.  Léttgeggjaður hægri öfgamaður sem blandar saman nasisma og ásatrú.  Það þykir mér sem félaga í Ásatrúarfélaginu miður.  Ásatrúarfélagið á Íslandi hafnar blessunarlega kynþáttafordómum,  kynþáttahatri og nasisma. 

  1994 var Vargur dæmdur í lífstíðarfangelsi í Noregi fyrir að drepa gítarleikarann sinn og kveikja í fjórum kirkjum.  Aðrar heimildir herma að hann hafi kveikt í 50 kirkjum.  Einhverjir Íslendingar hófu bréfasamskipti við Varg á meðan hann sat í fangelsi.  Flestir gáfust fljótlega upp á þeim samskiptum þegar þeir áttuðu sig á því hvað nasistinn er kolgeggjaður. 

  Lífstíðarfangelsi í Noregi þýðir 21 ár.  Vargur losnaði úr fangelsi 2005.  Hann stofnaði fjölskyldu með franskri konu og flutti til Frakklands.  Að undanförnu hefur hann farið mikinn á internetinu.  Hann hefur hvatt til uppreisnar gegn gyðingum og múslimum í Evrópu.  Hann kennir gyðingum um bankakrísuna og skilgreinir almenning sem þræla gyðinga. 

  Frönsk yfirvöld hafa nú gripið inn í og handtekið Varg.  það gerðu þau í kjölfar þess að hann var farinn að safna að sér skotvopnum og undirbúa hryðjuverk.  Í dagblaðinu VG er Vargur sagður vera aðdáandi norska hægriöfgamannsins Breiviks og hefur átt í bréfasamskiptum við hann.  Vargur var þó ósáttur við fjöldamorð Breiviks til að byrja með. 

  Eftir sem áður er Vargur flottur tónlistarmaður.  Það reynir á prinsipp mitt að njóta tónlistar óháð viðhorfum flytjandans.  Að vísu hef ég gert undantekningu með því að sniðganga barnaníðinga.  En það er á mörkunum þegar nasistar á borð við Varg eiga í hlut.  Læt fylgja með fordæmingu á nasisma,  fasisma, kynþáttahatri og öllu því ógeði um leið og þetta ljúfa lag Vargs hljómar.

Aðdáandi Breivik handtekinn