Óvenju hefðbundin, viðurkennd og yfirveguð handtaka

  Íslenskir lögregluþjónar,  þjónar fólksins,  hafa lært og tileinkað sér háþróaða aðferð norskra stéttarbræðra við að handtaka ósjálfbjarga, hálf rænulausa og áttavillta ofur ölvi konu.  Þetta er gríðarlega vandasamt verk.  Kona í þannig ásigkomulagi getur verið lögregluþjónum stórhættuleg.  Til að mynda gæti hún fyrirvaralaust lognast út af.  Við það er hætta á að hún örmagnist utan í lögreglubíl.  Konan gæti gubbað.  Þá er lögreglubíllinn í ennþá meiri hættu.  Það gæti slest á hann.  

  Hefðbundin og viðurkennd staða sem íslenskir lögregluþjónar standa frammi fyrir og hafa lært af norsku lögreglunni er; að á vegi þeirra verði ósjálfbjarga og ringluð kona.  Á miðjum vegi þeirra.  Þar liggur hún í götunni fyrir utan heimili sitt.  Nauðsynlegt er í þessari stöðu að lögregluþjónarnir séu þrír og fílefldir í öruggu vari í stórum löggubíl.  Þannig geta þeir af yfirvegun metið þá gríðarlegu hættu sem þeim stafar af konunni.  

  Þegar konan bröltir ringluð á fætur og skjögrar til hliðar - svo að bíllinn komist framhjá (á göngugötu, vel að merkja) - þá er brýnt,  viðurkennt og hefðbundið að bruna af stað á bílnum.  Trixið er að hættulega konan sé ekki búin að víkja meira en svo að spegillinn á löggubílnum skelli á andliti hennar.  Sú aðferð kallast "klappe kvinnen på kinnet" (að klappa konunni á kinn).

  Þessu er fylgt eftir með "nå kvinnen med dören".  Það er óvenju hefðbundin og viðurkennd norsk aðferð.  Hún felst í því að hurðinni er hrint upp og skellt framan á ringluðu konuna.  Við það verður konan ennþá ringlaðri.  Þá er lag að endurtaka hurðartrixið.  Skella hurðinni aftur á konuna.  Þá er hún orðin þrefalt ringlaðri.

  Þegar hér er komið sögu tekur við hættulegasti kaflinn fyrir lögregluþjónana þrjá.  Þeir verða að telja í sig kjark og yfirgefa öryggið inni í bílnum.  Þeir verða að sýna sitt allra mesta snarræði.  Sá sem er næstur konunni þarf að stökkva á hana,  kippa í handlegg á henni og fella hana hratt og kröftuglega á bakið á járnhandrið.  Járnhandriðið þolir þetta.  Er eins og nýtt.  En konan dasast og nær ekki andanum.  Í sveiflunni snýst konan á magann í götuna.  Lögregluþjónninn má hvergi gefa eftir.  Hann verður að draga konuna á maganum um það bil tvo metra.  Nákvæm hefðbundin og viðurkennd norsk vegalengd er 1.95 metrar.  Það mega vera skekkjumörk upp á 8 cm + -.  Ef drátturinn er innan skekkjumarka er skráð í lögregluskýrslu "að meðalhófs hafi verið gætt við handtökuna".

  Næst rífur lögreglumaðurinn hendur vankaðrar konunnar aftur fyrir bak.  Hún er handjárnuð með 90 kg lögregluþjón sitjandi ofan á baki hennar og hálsi.  Annar lögreglumaður hleypur undir bagga.  Það er rosalega mikil hætta af konunni og allt getur gerst.  Þriðji lögreglumaðurinn verður að standa yfir þeim,  tilbúinn til alls ef ringlaða konan rankar við sér og fer að beita grófu ofbeldi.   

  Hættan er hvergi liðin hjá.  Þessu næst þarf að henda konunni eins og hveitipoka inn í skott á löggubíl.  Þar sem hún er handjárnuð með hendur fyrir aftan bak skellur hún með andlitið í gólfið.  Á eftir henni og ofan á hana henda sér tveir lögregluþjónar.  Sá þriðji stendur vaktina tilbúinn að grípa inn í.

  Hefðbundnari,  viðurkenndari og yfirvegaðri getur handtaka á ósjálfbjarga ringlaðri konu ekki verið.  Formaður Landssambands lögreglumanna vottar það.  Hann viðurkennir undanbragðalaust að þessi óvenju hefðbundna aðferð líti ALDREI vel út á myndbandi.  Aldrei.  Þess vegna var óheppilegt að svona hefðbundin og viðurkennd handtaka á blindfullri konu rataði á myndband. 

  Hinsvegar lítur handtakan glæsilega út í lögregluskýrslu um þá skelfilegu ógn sem að lögregluþjónum steðjaði.  Ásamt því hvernig þeim tókst að afstýra yfirgripsmiklu hættuástandi fyrir land og þjóð með óvenju hefðbundinni, viðurkenndri og yfirvegaðri handtöku á ósjálfbjarga ringlaðri konu.   

 

  

Beitti viðurkenndri handtökuaðferð

Þetta vissir þú ekki!

  Geitur eru merkilegri skepnur en margur heldur í fljótu bragði.  Til að mynda hafa í aldir geitaspörð verið notuð til að lina þjáningar gigtveikra.  Það þarf aðeins að taka inn fimm geitaspörð á fastandi maga í átta daga.  Spörðunum er skolað niður með hvítu víni.  Við magakveisu hefur öldum saman gefist vel að þamba geitahland.  Það slær einnig á eyrnaverk.  Geitalifur heldur draugum og öðrum framliðnum ófreskjum í skefjum.  Ekki má gleyma því að þurrkað og mulið geitareista (af hafri) tekið inn með nægu vínmagni er kröftugasta meðal sem til er gegn ófrjósemi kvenna.

  Þessi lyf og þessar aðferðir eru mörg hundruð árum eldri en nútímakukl lækna sem dæla í sjúklinga hættulegum pillum framleiddum af fégráðugum og glæpsamlegum auðhringum.  Nútímalækningar eru svo ungar að þær eru í raun óhefðbundnar á meðan aldagamlar aðferðir með geitaafurðir eru hefðbundnar lækningar.  

  Geitur éta allt.  Þær éta gaddavír,  girðingastaura,  niðursuðudósir,  smásteina og hvað sem er.  Þær vilja ekki vera skilgreindar grænmetisætur og vera þar með settar í flokk með Hitler.  Geitur éta grasamat aðeins eins og meðlæti.  Á sama hátt og annað fólk en Hitler nartar í grænmeti með kjöti, fiski og þess háttar.  

  Geitur eru húmoristar.  Þeim þykir fátt skemmtilegra en að hræða fólk og hrella.  Þá hlæja geiturnar inn í sér.   

Misskilningur

  Það er glæsileg sýning hjá farandsirkusnum.  Í einu atriði kemur maður með stóran krókódíl inn á svið.  Maðurinn klæðir sig úr rándýrum jakkanum og brýtur hann rækilega saman.  Síðan bankar hann tvö högg á höfuð krókódílsins.  Viðbrögð krókódílsins eru þau að opna ginið upp á gátt.  Maðurinn leggur jakkann á neðri skolt krókódílsins.  Krókódíllinn lokar þegar í stað kjaftinum svo hvergi sést í fína jakkann.

  Maðurinn bankar aftur tvö högg á höfuð dýrsins.  Það opnar ginið.  Maðurinn tekur jakkann úr kjafti krókódílsins,  fer í jakkann,  snýr sér í hring og hneigir sig.  Síðan spyr hann áhorfendur hvort að einhver þeirra hafi kjark og þor til leika þetta eftir.  

  Gömul kona stendur upp.  Hún staulast hægt og með erfiðismunum upp á svið.  Þegar hún er komin að manninum segir hún:  "Þú mátt ekki banka mjög fast í höfuðið á mér.  Ég er svo gömul og veikburða."   

Fólk er fíklar

  Fólk elskar að ögra sér.  Fólk elskar að taka áhættu.  Fólk er fíkið í "adrenalínkikk".  Þetta er algengast hjá stálpuðum krökkum og seinþroska unglingum.  Þeir eru stöðugt að láta reyna á það hvað þeir þora að stökkva fram af háum byggingum,  hvað þeir þora að glannast mikið á hjólabrettum eða reiðhjólum.  Það eru stöðugar tilraunir í gangi.  Þessi ungmenni reikna síður með því að slasast og dauðsfall er ekki til í þeirra hugsun.

  Þegar unglingar ná fullum þroska hægir um.  Flestir eignast börn og verða ábyrgir uppalendur án glæfralegs glannaskapar.  Svo fljúga ungarnir úr hreiðrinu og hversdagurinn verður grár.  Þá blossar upp löngun í gamla adrenalínskammtinn.  Fólk fer að ögra sér með því að klífa fjöll,  fara í teygjustökk,  fallhlífastökk, kjósa Framsóknarflokkinn og allskonar.  Bölvaður glannaskapur alltaf hreint.

  Íbúar þessa turns á Indlandi láta lofthræðsluna kitla sig.  Aðrir þurfa stærri adrenalíngusu.  Þeir ganga á línu. 

   

  Mig grunar að þessi skemmtilegi fjallatroðningur sé í Asíu.  Útsýnið er fagurt en vegfarandur eru uppteknari af því að detta ekki. 

  Myndin fyrir neðan er af íslenskum fjallavegi.  Sumir kjósa fremur að ganga hann en aka.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Adrenalínfíknir Spánverjar byggja bratt.

Háskaleg ljósmyndataka ferðamanna

Þekkir þú skepnuna?

  Fólk ofmetur iðulega þekkingu sína á dýrum.  Fólk heldur að það þekki dýr sem það umgengst oft.  Jafnvel daglega.  Það heldur líka að það þekki dýr sem ber sjaldnar fyrir augu.  Látum reyna á þekkinguna.  Hér eru myndir af nokkrum dýrum.  Langt þar fyrir neðan eru nöfnin á þeim.

Mynd A

Mynd B

Mynd C

Mynd D

Mynd E

Mynd F

Mynd G

Mynd H

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mynd I 

-

-

-

-

-

-

-

-

-

Mynd A:  Þetta er augabrúnamaur.  Hann lifir í augabrúnum á okkur og víðar á skrokknum.  En aðallega í augabrúnum.  Þar grefur hann sig niður að hluta og skemmtir sér vel.  Sú er ástæðan fyrir því að okkur klæjar stundum örlítið í augabrún.  Þá er maurinn að krafsa.  Af sömu ástæðu fáum við stundum eins og örlitla flösu í augabrúnir.  Við varla sjáum hana reyndar.  Við sjáum ekki maurinn eiginlega heldur.  Nema vera með öflugt stækkunargler fyrir framan spegil.  Góðu fréttirnar eru að maurinn styrkir ofnæmiskerfi líkamans.  Hann heldur því sívakandi. 

Mynd B:  Höfuðlús.  Þarna er hún að fikra sig áfram á mannshári,  kvikindið atarna.  Lengi vel þótti mikil prýði af höfuðlúsinni.  Þeir lúsugustu voru eftirsóttir.  Hvort heldur sem var til vinnu eða undaneldis.  

Mynd C:  Húsaflugulirfa. 

Mynd D:  Vespa

Mynd E:  Fiðrildalirfa.  Hún er krútt.

Mynd F:  Skógarmítill.  Hann er alveg að springa.  Hann er svo uppbelgdur af blóði.  Þetta er stórhættuleg skepna.  Leitið upplýsinga um skógarmítil.  Gúglið kvikindið. 

Mynd G:  Sæormur.  Hann er örsmár.

Mynd H:  Vatnabjörn.  Hann er líka örsmár.  Þú verður ekkert var við hann þó að drekkir hann.

Mynd I:  Britney Spears

Lulla frænka

  Ég hef átt fleiri skemmtilega ættingja en Önnu á Hesteyri.  Anna Marta og móðir mín voru bræðradætur.  Systir pabba,  Lulla,  var líka skemmtileg.  Ég hélt upp á hana.  Hún var með annan fótinn á Kleppi og Geðdeild Borgarspítala.  Margoft reyndi hún að svipta sig lífi áður en það tókst.  Lulla var góð kona,  trygglynd og ættrækin.  Eftir að ég flutti sem unglingur til Reykjavíkur var hún dugleg að bjóða mér í heimsókn.  Hún var sömuleiðis dugleg að heimsækja mig.  Ekki síst eftir að synir mínir komu til sögunnar.  Hún átti það til að koma í heimsókn mörg kvöld í röð.  Það var gaman.  Lulla frænka var alltaf skemmtileg.

  Lulla gerði sér aldrei grein fyrir því að hún ætti við andleg veikindi að stríða.  Þegar hún var vistuð inni á Kleppi eða Geðdeild Borgarspítala sagði hún:  "Það halda margir að þetta sé geðdeild.  Það er eins og hver önnur della.  Þetta er heimili fyrir fólk sem þarf að hvíla sig."

  Eitt sinn var Lulla sett í vinnu hjá Múlalundi.   Múlalundur er það sem kallast verndaður vinnustaður.  Þá sagði Lulla:  "Það er alveg merkilegt hvernig getur safnast á einn vinnustað,  eins og Múlalund,  fólk sem eitthvað er að.  Ef það er ekki vangefið eða geðveikt þá er það á hækjum eða í hjólastól.  Það er eitthvað að öllum þarna nema mér.

Spennandi hljómleikar, kaffi og sölumarkaður 1. júní

 

  Nú verður heldur betur handagangur í öskjunni og fjörlegt í miðbæ höfuðborgar Íslands,  Reykjavík,  um næstu helgi.  Nánar tiltekið á Kirkjustræti 2.  Boðið er upp á glæsilega hljómleikadagskrá,  rjúkandi heitt og ilmandi kaffi,  nýbakað bakkelsi og stóran, fjölbreyttan og spennandi fata- og nytjamarkað. 

  Fjörið hefst klukkan 11.00 laugardaginn 1. júní í Herkastalanum og stendur til klukkan 17.00 sama dag.  Klukkan 14.00 stíga vinsælar poppstjörnur og hljómsveitir á stokk,  ein af annarri.  Þeirra á meðal er júrivisjón-söngvarinn Eyþór Ingi,  hljómsveitin Leaves,  færeyska söngkonan Dorthea Dam,  Steini í Hjálmum,  Sísý Ey og Siggi Ingimars. 

  Hátíðin heitir Hertex dagur 2013.  Tilgangurinn með hátíðinni er að skemmta sér og öðrum,  vekja athygli á og virkja náungakærleika og safna fé til hjálparstarfs Hjálpræðishersins;  fyrst og fremst til reksturs Dagsetursins á Eyjaslóð.  Það er athvarf fyrir útigangsfólk og aðra sem eru bágt staddir í lífinu. 

  Engin ein manneskja getur allt en allir geta eitthvað.  Nú er lag að hjálpast að við að hjálpa meðbræðrum okkar og -systrum sem hafa fallið utangarðs. 

Varaforsetinn vill súkkulaðikúlur í stað blýkúlna

  Varaforseti Bandaríkja Norður-Ameríku heitir Jói Biden.  Hann hefur sérkennilegan kæk.  Þegar hann skrökvar þá klípur hann í nefið á sér og kippir í.  Fyrir bragðið er hann oft og iðulega blóðugur um nefið. 

  Nú hefur Jói fengið hugljómun og ákafan áhuga fyrir því að í Bandaríkjum Norður-Ameríku verði hefðbundnum byssukúlum,  blýkúlum,  skipt út fyrir súkkulaðikúlur.  Rök hans fyrir því eru þau að blýkúlur séu varasamar og geti valdið skaða.  Súkkulaðikúlur muni aftur á móti gleðja.  Foreldri sem skjóti á börn sín í misgripum fyrir innbrotsþjófa kunni vel að meta að skjóta á þau súkkulaðikúlum í stað blýkúlna.  Hrískúlur eru of léttar og ekki nothæfar.  Gegnheilar súkkulaðikúlur - helst suðusúkkulaði - séu málið. 

  Jói bar þetta undir Hussein Obama forseta Bandaríkja Norður-Ameríku.  Obama svaraði því til að hann sé mest fyrir hamborgara og mjólkurhristing.

  Það jaðrar við að Pete Seeger (200 ára gamall) sé með færeyska húfu.  

Nauðgarinn er ennþá starfandi lögregluþjónn

  Það var rétt ákvörðun hjá Erlu Bolladóttur að kæra lögreglumanninn sem nauðgaði henni í gæslufangelsi í Síðumúla.  Vitandi það að málið var fyrnt og að hann myndi neita sök.  Kæran sendir lögreglumanninum og lögreglunni í heild skilaboð og undirstrikar í hvað vondri stöðu sakborningar voru.  Verra er að nauðgarinn er ennþá laganna vörður og þjónn.  Verra er líka að ríkissaksóknari hafi ekki séð ástæðu til að rannsaka málið út frá því að unglingsstúlkunni í einangrun var gert að taka inn getnaðarvarnapillu í kjölfar nauðgunarinnar.  Sú staðreynd,  skjalfest,  vottar að læknir og fangaverðir vissu af nauðguninni. Þeir voru meðsekir.  Tóku þátt í að fela verksummerki (þungun) glæpsins.

   Það að nauðgarinn sé ennþá starfandi lögreglumaður sýnir - eins og margt fleira - að glæpamennirnir í Guðmundar- og Geirsmálinu voru lögreglumennirnir og fangaverðir.  Svo og tilteknir blaðamenn,  saksóknari, dómarar og þýski spaugfuglinn Karl Schutz.     

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Karl var óhugnanlega líkur styttunni af Geirfinni.  Fólk tók stundum feil á þeim.

„Málinu er lokið af minni hálfu“

Það þarf að passa upp á bjálfa

  Fólk kann ekki fótum sínum forráð.  Það er bjálfar.  Ef ekki væri fyrir ákveðni, árvekni og afskiptasemi opinberra embættismanna er næsta víst að margur lendi í vandræðum.  Ekki aðeins með sig.  Einnig með sína.  Þökk sé mannanafnalöggunni og öðrum slíkum spaugfuglum.

  Ábúðafulli,  ábyrgðarfulli,  metnaðarfulli og meira fulli embættismaðurinn nærist á því að veita bjálfum leiðsögn.  Annars fer illa.  Bjálfar gætu til að mynda tekið upp á því að synda í straumhörðum fossum við lífshættulegar aðstæður ef engin væri forvörnin.  Hún felst í því að banna sund á svoleiðis stöðum.

  Embættismenn eru vakandi og sofandi yfir því að koma auga á eitthvað sem áríðandi er að banna.  Eða eitthvað til að beina bjálfum inn á réttar brautir.  Forða þeim frá hættum og vandræðagangi.  Stundum kemur fyrir að samviskusömustu og hugmyndaríkustu embættismönnum dettur ekkert í hug.  En samviskan lætur þá ekki í friði.  þeir vita að bjálfarnir treysta á leiðsögn þeirra.  Bjálfarnir horfa um allt í leit að skiltum með upplýsingum um hvað má ekki.  Frekar en að hafa ekkert skilti láta embættismenn setja upp skilti með upplýsingum um að skiltið sé ekki í notkun.

  Í öðrum tilfellum er gripið til þess ráðs að gefa á skilti upp nánari upplýsingar um skilti sem þjónar engum öðrum tilgangi.  Bjálfar fyllast öryggistilfinningu þegar þeir lesa upplýsingar um að þannig skilti megi ekki snerta vegna þess að brúnir þess séu hættulega beittar.

 

  Embættismenn grípa oft til stílbragðs sem kallast stofnanamál.  Það einkennist af því að enginn skilur almennilega hvað þeir eru að segja.  Ekki þeir sjálfir heldur.  Samt hljómar textinn ábyrgðarfullur og leiðbeinandi.  Eins og:  "Reykingar bannaðar innan 15 feta allsstaðar."

  Huga þarf að og skima eftir skiltum frá embættismönnum hvar sem þau kunna að leynast. Brýnt er að vita að ekki megi skjóta vélhjólaknapa í landi Skógræktar ríkisins.  Annað er útbreiddur misskilningur og refsivert athæfi.