Hæstaréttardómarar gefa grænt ljós á kynferðislega áreitni

  Hæstaréttardómararnir Greta Baldursdóttir, Benedikt Bogason og Helgi I. Jónsson sjá enga kynferðislega áreitni í þvi að starfskona sé kölluð í "vinnuferð" í sumarbústað með tveimur karlkyns yfirmönnum sínum.  Þar gengu þeir naktir og hálfnaktir um og vildu undir þeim kringumstæðum ræða við konuna.  Konan tók nektinni illa og ásókn typpalinganna í svefnherbergi hennar um nóttina.  Í kjölfar var hún lækkuð í tign.  Greta,  Benedikt og Helgi meta það svo sem konan hafi ekki verið áreitt kynferðislega.  Svona hafi bara verið vinnumórallinn. 

  Þetta vekur upp spurningar um vinnumóralinn hjá Hæstarétti.  Þar er sennilega daglegt brauð að þau Greta,  Benedikt og Helgi rölti um nakin.  Taki nakin kollhnýs á göngum og hangi daglangt saman nakin í baðkari.  Eru nakin undir dómarahempu í Hæstarétti.  Og hlaupa þess á milli nakin um rangala Hæstaréttar. Það getur verið undarlegt að fylgjast með þessum strípalingum að skokka um húsakynni Hæstaréttar.

  Það er ekkert kynferðislegt við stríplið í Hæstarétti.  Vinnumórallinn er bara svona.

Kynlífsfíkn er ekkert grín

Athugasemdir

[sveinn sigurður ólafsson (IP-tala skráð) 17.2.2012 kl. 10:34]

vinnuþýið á að halda kjafti og gera sem því er sagt?

merkilegt hve vel það tókst að ná orðinu "þræll" úr daglegri umgengni. :)

[Tobbi (IP-tala skráð) 17.2.2012 kl. 16:42]

Lastu dóminn ekki?  Niðurstaða hæstaréttar var á þá leið að fyrirtækið hefði gert allt sem í þess valdi stóð til að bæta konunni fyrir áreitið sem hún varð fyrir og því ætti hún ekki rétt á frekari bótum.  Og hvernig  hægt er að sjá í dómnum að báðir vinnufélagar konunnar hafi gengið um berrassaðir er aldeilis óskiljanlegt.

Kannski þarftu að fá þér ný gleraugu.

[Sólrún (IP-tala skráð) 17.2.2012 kl. 18:38]

Jens þetta eru myndrænar lýsingar hjá þér...:)

ILLUGI JÖKULSSON Á HEIÐURINN AF ÞVÍ AÐ TAKA VEL TIL BÆNA VINNUMÓRALINN Í hÆSTARÉTTI FYRIR NOKKUÐ MÖRGUM ÁRUM.

Þetta var nú á meðan að hann Illugi var og hét.

Það var í ógeðfelldu brotamáli gegn barni sem átti að skauta léttilega yfir í dómssal samkvæmt vinnulagi sem tíðkaðist þá og almenningur var ótrúlega rænulaus og sofandi yfir.

Eg mun minnast Illuga til efsta dags hvernig hann fór í þetta mál og tel að hann hafi valdið viðsnúningi í hugsunarhætti almennt í slíkum málum enda var kröftuglega tekið á því eins og honum einum var lagið.

Ekki veit eg hversvegna hinir mjög svo vinsælu þættir Illuga hurfu af dagskrá RUV skömmu síðar

[Jens Guð, 18.2.2012 kl. 20:28]

  Sveinn Sigurður,  ég sá einmitt að Snorri í Betel var að reyna að réttlæta fyrirmæli Biblíunnar um það hvernig þræll á að haga sér sem og húsbóndi hans.  Niðurstaða Snorra er sú að fyrirmælin tryggi þrælnum vist og viðurværi til sex ára í senn.  Betra gerist það ekki.

[Jens Guð, 18.2.2012 kl. 20:44]

  Tobbi,  ég las og endurlas dóminn.  Þar fann ég ekki stafkrók um að annar eða báðir karlmennirnir hafi verið í fötum.  Þvert á móti kom fram - og var ekki mótmælt - að karlarnir hafi skellt sér í heitan pott.  Konan settist - fyrir þrábeiðni þeirra - á stól skammt frá.  Út undan sér leit hún til annars þeirra og sá að hann var allsnakinn.  Við það var henni svo brugðið að hún forðaði sér inn í hús og hringdi miður sinn í eiginmann sinn.  

  Frekar var ekkert sagt af hinum kallinum í heita pottinum.  Við vitum þess vegna ekki hvort að hann sat einnig nakinn í heita pottinum eða hvort að hann sat þar kappklæddur í úlpu og með vettlinga.  Að óreyndu ætla ég að hann hafi ekki verið mikið minna nakinn en hinn kallinn í heita pottinum.  En af dómsorðum má ráða að það hafi ekkert komið fram.  Kannski var hann í G-streng?  Eða einhverju öðru?  Áreiðanlega hefði samt komið fram ef konan hefði veitt því eftirtekt að hann hefði verið í jakkafötum.

  Niðurstaða Hæstaréttar var önnur en niðurstaða héraðsdóms um frammistöðu fyrirtækisins.  Niðurstaða héraðsdóms og mat konunnar var það að hún hefði hrökklast úr starfi í kjölfar þess hvernig fyrirtækið tók á málum.  Niðurstaða Hæstaréttar var hinsvegar sú að þetta hafi allt verið í besta lagi.  Þá niðustöðu deili ég á í bloggfærslunni og fordæmi sem fráleita.

[Jens Guð, 18.2.2012 kl. 20:44]

  Sólrún,  Illugi er frábær.

[Tobbi (IP-tala skráð) 19.2.2012 kl. 00:41]

Í dóminum stendur:  „Óumdeilt er að sú háttsemi sem hér um ræðir átti sér stað einu sinni og að stefnda gaf á engan hátt í skyn að hegðunin væri óvelkomin. Kvaddi hún vinnufélaga sína með þökkum fyrir daginn og bauð góða nótt án þess að nefna að hún hefði tekið eftir að E væri nakinn í pottinum. Þá bera gögn málsins með sér að daginn eftir héldu þau öll áfram vinnufundinum, óku heim og kvöddust eins og ekkert hefði í skorist.“  Konan kærir E fyrir að reyna við sig, m.a. með því að sitja berrassaður í pottinum, hvað henni hugnaðist ekki.  Væntanlega hefði hún líka kært hinn karlinn hefði hún talið hann misbjóða sér á sama hátt.  Og hún sat á pottbarminum drjúga stund og spjallaði við félagana þannig að hún hefur þá haft nægan tíma til að skoða sniðið á jakkafötunum þess sem ekki sat á nýju fötunum keisarans.  Hefði hún þá trúlega kært hann hefðu þeir verið í fötum úr sama efni.

Jamm.  Og síðar:  „Þvert á móti benda gögn málsins ótvírætt til þess að áfrýjandi hafi lagt sig allan fram um að gera það sem í hans valdi stóð til að stefnda [konan sem kærði] gæti sinnt starfi sínu eins og best var á kosið.“  Um þetta má vissulega deila, en hversu langt hefði vinnuveitandinn átt að ganga?  Átti að reka manninn fyrir að reyna við konuna, sem hann hefur vafalaust verið að?  Á þá að reka alla þá sem reyna við vinnufélaga sína, amk. ef viðreynslan er óvelkomin?  Hvernig getur viðreynandinn vitað hvort viðreynsla er óvelkomin nema prófa?  Og í minni sveit kunni kvenfólkið að upplýsa hvort það var móttækilegt eða ekki og einhvern veginn minnir mig að sama gilti um kvenfólk úr Hjaltadal. Nú liggur fyrir að það var ekki eins og maðurinn skriði undir sæng hjá henni eða káfaði á henni, þvert á móti virðist hann hafa beðist afsökunar á misskilningi sínum. Verður að banna alla náttúru nema á viðurkenndum stöðum?  Ætli yrði ekki mannfækkun á sumum vinnustöðum?  Dugði ekki að koma í veg fyrir að þau umgengjust eða sæjust í vinnunni eins og vinnuveitandinn gerði?

[Jens Guð, 20.2.2012 kl. 00:20]

  Tobbi,  við höfum báðir komið okkar sjónarmiðum bærilega til skila.  Í Hjaltadal kunnu á sínum tíma bæði karlar og konur að gera geinarmun á greina á milli kynferðislegrar áreitni annarsvegar og viðreynslu hinsvegar.  Á þessu tvennu er mikill munur.  Láttu mig þekkja það.  Í gamansömu framhjáhlaupi.  Þú kannast kannski við vinsælt sönglag með Hljómsveit Ingimars Eydals.  Ég man ekki hvað það heitir en þar eru taldir upp margir mögulegir feður barns (Og það var Lilli Jóns Doddi læknisins.... og einhver áframhaldandi þula um mögulega feður).  Þessi texti var saminn um raunverulegt vandræðamál varðandi barnsfaðerni í Hjaltadal.  Síðar var talað um þetta sem 18 feðra barnið. Þess ber að geta að á þeim árum voru hvorki blóðprufur né DNA tiltæk sönnunargögn.  Jafnframt held ég að á þeim tíma hafi ekki verið hægt að staðsetja þungun jafn nákvæmt og í dag.

[Jens Guð, 20.2.2012 kl. 00:25]

  Snúum okkur þá að þessu máli á Suðurnesjum:  Engar breytingar voru geröar á vinnustaðnum þannig að stefnanda sé kleift að mæta aftur til vinnu sinnar. Með vísan til þeirra vottorða sem liggja fyrir í málinu og hafa ekki verið véfengd af stefnda, er ljóst að stefnandi hefur orðið fyrir miska vegna þeirrar kynferðislegu áreitni sem hún varð fyrir í vinnutíma og eineltis í kjölfar kvörtunar hennar. Það athafnaleysi stefnda að búa ekki svo um hnútana að stefnanda væri fært að sinna starfi sínu áfram, sem hún var í áður en kynferðisleg áreitni átti sér stað, hefur verið til þess fallið að valda stefnanda vanlíðan. Fól þetta athafnaleysi yfirmanns stefnanda í sér meingerð gegn persónu hennar, sem stefndi ber ábyrgð á. Verður stefndi því dæmdur til greiðslu miskabóta með vísan til b-liðar 26. gr. skaðabótalaga nr. 50/1993, sbr. og 31. gr. laga nr. 10/2008 um jafna stöðu og jafnan rétt kvenna og karla vegna þeirrar meingerðar til handa stefnanda og eru hæfilega taldar vera 800.000 krónur ásamt dráttarvöxtum frá dómsuppsögudegi til greiðsludags,

[Jens Guð, 20.2.2012 kl. 00:28]

  Hæstiréttur kýs aftur á móti aö gera ekkert með þetta.  Skilgreina dæmið sem í góðu lagi.  Það deili ég á. 

[Jens Guð, 20.2.2012 kl. 00:55]

 Erum við sammála um að konan var áreitt kynferðislega?  Eða ekki?

[Tobbi (IP-tala skráð) 20.2.2012 kl. 18:34]

„Þvert á móti benda gögn málsins ótvírætt til þess að áfrýjandi hafi lagt sig allan fram um að gera það sem í hans valdi stóð til að stefnda [konan sem kærði] gæti sinnt starfi sínu eins og best var á kosið.“

Þetta var niðurstaða Hæstaréttar og forsenda þess að dóminum var snúið við.  Má geta þess að einn dómaranna við Hæstarétt í þessu máli var kona.  Konan, sem mat það sjálf þannig að hún hefði orðið fyrir áreiti, taldi að reka hefði átt manninn en Hæstiréttur hins vegar mat það svo að vinnuveitandanum hefði dugað að koma í veg fyrir að fundum þeirra bæri saman í vinnunni, hvað hann gerði. 

Hefði nú konan talið að lágmark hefði verið að hengja manninn væri þá sanngjarnt að fara að því?  Hvar drögum við mörkin milli eðlilegra viðbragða og ofurviðkvæmni?

En þótt við séum sammála um að konunni þurfi ekki að vera skylt að horfa upp á karlmenn máta nýju fötin keisarans erum við greinilega ekki sammála um hvar mörk eðlilegra viðbragða liggja.  Þú telur héraðsdóm setja skynsamleg mörk en ég hæstarétt. Verður þá bara svo að vera.

Annars var fróðlegt að frétta af barnsfaðernismálum í Hjaltadal.  Og ég sem hélt að þetta væri sænskur texti sem Sigurður Þórarinsson hefði þýtt.  En hann hefur sem sagt verið kunnugur í Hjaltadalnum. Skrítið samt að ég hefi aldrei heyrt um þetta og á þó marga náfrændur þarna sem ekki liggja á safaríkum slúðursögum. En lengi skal manninn reyna.

Lifðu svo heill.

[Jens Guð, 21.2.2012 kl. 22:22]

  Tobbi minn,  við gerum ekki annað en endurtaka það sem við höfum þegar sagt ef við höldum áfram að þrefa um þetta.  Þú hefur komið þínu sjónarmiði vel til skila.  Það má alveg vera að texti Sigurðar Þórarinssonar sé þýddur sænskur texti.  Ég heyrði á rás 2 í helgarútvarpi (næturdagskrá) að textinn fjallaði um þetta tiltekna dómsmál í Hjaltadal.  Annað veit ég ekki um það.  Hinsvegar þekki ég mjög vel til um þetta dæmi í Hjaltadal.  Það eru sennilega um 80 ár síðan það kom upp.  Ég ætla ekki á þessum vettvangi að fara frekar út í það.  Mér nátengdir ættingjar koma þar við sögu.