Manna- og hundanafnanefnd ríkisins kaghýdd einu sinni einu sinni enn

  Engin íslensk ríkisnefnd hefur verið rassskellt jafn oft og Manna- og hundanafnanefnd ríkisins.  Enda eru fáar nefndir hins opinbera til jafn mikillar óþurftar.  Samt eru margar um hituna.  Sennilega fjögur til fimm þúsund.  Ýmsar faldar á bak við nöfn eins og "aðgerðahópur",  "greiningardeild",  "starfshópur" og eitthvað svoleiðis.

  Rökin fyrir tilvist ríkisrekinnar manna- og hundanafnanefnd eru þau helst að foreldrum sé ekki treyst til að velja boðlegt nafn á barn sitt og hund.  Ríkisreknir starfsmenn séu nauðsynlegir til að standa vakt gegn vondum nöfnum.  Ríkisrekna nefndin vill ekki að stúlka heiti því fallega nafni Blær.  Þess í stað skal hún heita Himinbjört Snót.  Eða Hugljúf Þrá. 

  Nú hefur innanríkisráðuneytið flengt Manna- og hundanafnanefnd ríkisins vegna harðvítugrar andstöðu við nafnið Harriet.  Fram til þessa tókst manna- og hundanafnanefnd ríkisins til margra ára að hindra að Harriet-systkinin væru skráð hjá Þjóðskrá undir öðrum nöfnum en Stúlka og Drengur.  Samkvæmt úrskurði innanríkisráðuneytisins í dag er bull Manna- og hundanafnanefnd ógilt.  Harriet-systkinin mega héðan í frá vera skráð Harriet í stað Blíða Þúfa og Kaktus Þyrnir.

  Í vörn fyrir Manna- og hundanafnanefnd ríkisins hefur verið bent á að nefndin starfi eftir lögum.  Hún sé ekki sek um neitt.  Hún sé bara að vinna sína þægilegu og vel launuðu innivinnu.  

  Þetta er rétt.  Hinsvegar hefur enginn neytt neinn til að taka sæti í þessari óþurftarnefnd fáránleikans.  Þar fyrir utan berst nefndin á hæl og hnakka gegn því að vera lögð niður.  Vitaskuld.  Það segir sitt.  

  Ég skora á innanríkisráðherra,  frú Nordal,  að leggja Manna- og hundanafnanefnd ríkisins niður snarlega í haust er þing kemur saman.  - Þrátt fyrir harða andstöðu Bernhards Lambrechts,  Michaels Holtsmans,  Frances Welding,  Ethans Prezynas og fleiri við að slakað verði á ströngustu kröfum um rammíslensk mannanöfn. 

       

Hryðjuverkahóp meinuð landganga og sparkað frá Færeyjum

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í sumar hafa hvalveiðar gengið vel í Færeyjum.  Liðsmenn hryðjuverkasamtakanna Sea Shepherd hafa reynt að trufla þær eftir bestu getu.  Án árangurs.  Þeir hafa verið snúnir niður í fjörunni,  hnepptir í handjárn,  hent inn í fangaklefa,  sektaðir um hálfa milljón hver fyrir sig og sumir rösklega það.  Síðan hafa þeir fengið frímerki á rassinn og verið sendir úr landi án möguleika á að snúa aftur.

  Síðast í gær voru þrír SS-liðar handteknir í fjörunni í Fuglafirði. Tveir frá Ameríku og einn franskur.

  Í gær kom svo 21. manna SS-sveit til Færeyja siglandi á skipinu Bob Barker.  Henni var ætlað að fylla í skörð í stað hinna frímerktu.  Færeyska lögreglan meinaði henni landgöngu.  Á grundvelli þess að tilgangurinn með komunni til Færeyja væri að fremja lögbrot og spellvirki þá var henni gert að yfirgefa eyjarnar þegar í stað.  Hún má skilja skipið eftir í Færeyjum.  Það er engin krafa gerð um slíkt.  En ef hún vill skilja skipið eftir þá er það vel þegið.  Það gæti komið sér vel að gera skipið upptækt síðar í áframhaldandi átökum við SS-liða.

    

Ómerkilegur hræðsluáróður

  Á seinni hluta síðustu aldar komust sólbaðsstofur í tísku hérlendis.  Þær spruttu upp eins og gorkúlur.  Ekkert þorp var svo fámennt að þar blómstraði ekki sólbaðsstofa um og upp úr 1980.  Í fjölmennari kaupstöðum voru sólbaðsstofur á hverju horni.  Líka í útlöndum.  

  Um svipað leyti hófst ákafur og hávær áróður gegn sólbaðsstofum.  Hann magnaðist jafnt og þétt.  Hámarkinu var náð þegar stjórnmálamenn stukku á vagninn.  Settu lög á sólbaðsstofur.  Síðan hefur 18 ára og yngri verið stranglega bannað að koma nálægt sólbaðsstofum.  

  Á níunda áratug síðustu aldar fækkaði sólbaðsstofum hratt.  Áróðurinn gegn þeim var slíkur að almenningur faldi sig kappklæddur ofan í myrkvuðum kjallara í ofsahræðslu við ljós.

  Í dag er engin sólbaðsstofa í heilu landshlutunum.  Sólbaðsstofa er vandfundin utan höfuðborgarsvæðisins og Akureyrar.  Samt sem áður er ekkert lát á áróðri gegn sólbaðsstofum.  Hann er orðinn vandræðalega holur að innan.  Jafnframt kominn í hrópandi innbyrðis mótsögn.

  Í sunnudagsblaði Morgunblaðsins er sagt frá því að sortuæxli sé ört vaxandi vandamál hérlendis.  Þar á meðal séu sortuæxli farin að herja á 15 ára stúlkur.  Ljósabekkjum er kennt um.  Enn og aftur.  

  Blasir ekki bullið við?  Til fjölda ára hefur 18 ára og yngri ekki verið hleypt inn á sólbaðsstofum.  Í kjölfarið hellast sortuæxli yfir 15 ára stúlkur.  Þær hafa aldrei stigið fæti inn á sólbaðsstofu. Þrátt fyrir það er sólbaðsstofum kennt um.  Jafnframt eru sortuæxli vaxandi vandamál hjá 19 ára og eldri.  Einkum í sólbaðsstofulausum landshlutum.

  Staðreyndin er sú að sólböð eru bráðholl.  Þau vinna gegn krabbameini af flestu tagi.  Þau vinna gegn allskonar húðsjúkdómum,  þunglyndi,  beinþynningu,  kyndeyfð og styrkja tennur, hár og húð.

  Sólbað er besta uppspretta D-vítamíns.  Í dýraríkinu velja kvikindin sér til undaneldis þau dýr sem búa að mestum D-vítamínforða.  Það tryggir heilbrigði afkvæma.

  Rannsóknir hafa sýnt að sólbrúnir einstaklingar hafa miklu meira aðdráttarafl á hitt kynið en þeir sem eru guggnir og gráir.  Væntanlega af sömu ástæðu.  Sólbrún húð geislar af heilbrigði.  Fölhvít húð bendir til heilsuleysis.  

  Hafa má í huga að sólböð eru í beinni samkeppni við framleiðendur D-vítamíns í ýmsu formi,  lýsis,  kalktaflna,  svo og framleiðendur ótal húðkrema fyrir exem,  sóríasis,  unglingabólur og svo framvegis.  Þetta er harður bisness. Öllum meðölum beitt. 

Fróðleikur

  

  

  

   

Sortuæxli aðal krabbamein ungra kvenna

Öðrum til viðvörunar

 

  Frökk og ósvífin dúfa gerði sér lítið fyrir og reyndi að smygla eiturlyfjum inn í Le Reforma fangelsi í Kosta Ríka.  Ekkert fer framhjá árvökulum augum lögreglunnar.  Síst af öllu eiturlyfjasmygl dúfna.  Hún var því snarlega snúin niður í jörðina af laganna vörðum.  Þar voru henni lesin réttindi sín og hún síðan handtekin,  sjálfri sér til niðurlægingar og háðungar.  

  Að öllu jöfnu hefði lögreglan ekki séð ástæðu til að greina fjölmiðlum frá málinu.  Hinsvegar getur hún ekki á sér setið og kýs að blása málið upp með myndbirtingu og öllu.  Fyrst og síðast öðrum dúfum til aðvörunar.  Skilaboðin eru skýr:  Svona gera dúfur ekki.  Að minnsta kosti ekki án afleiðinga.

  Eftir helgi verður dúfan færð fyrir dómara.  Hann mun ákveða hversu margra ára dvöl á bak við lás og slá bíður hennar.

  Á myndinni fyrir ofan má sjá hálft hundrað af þeim tæplega þúsund vel þjálfuðu og hugrökku lögreglumönnum sem handtóku dúfuna. 

Smygldúfa handtekin

Sea Shepherd-liði sakar Paul Watson um grófar lygar

 

 

 

 

 

 

 

 

  Einn af herskáustu liðsmönnum hryðjuverkasamtakanna Sea Shepherd hefur nú vaknað upp við vondan draum.  Hann (hún) heitir Rosie Kunneke og hefur farið mikinn í baráttu gegn marsvínadrápi (grind) Færeyinga í sumar.  Hún er ein af þeim SS-liðum sem hefur verið handtekin og sektuð fyrir að reyna að hindra veiðarnar.  Nú hefur henni verið vísað úr Færeyjum með skít og skömm.

  Í gær var hún í viðtali hjá breska blaðamanninum Mark Wilson.  Þar segist hún hafa verið plötuð af SS-foringjanum Paul Watson.  Hann hafi fullyrt við sig og talið sér trú um að marsvínadráp Færeyinga væri þeim aðeins og eingöngu til skemmtunar.  Þetta væri gamall siður í eyjunum;  að leika sér að því að slátra hvölum.  

  Í dvöl sinni í Færeyjum í sumar hefur hún hinsvegar uppgötvað að Færeyingar hafi um aldir veitt marsvín sér til matar.  Hún hefur fullan skilning á því.  Á þessum smáu eyjum langt fjarri öðrum löndum hafi um aldir verið erfitt að nálgast fersk matvæli frá öðrum löndum.  Hvalvöður hafi verið eyjaskeggjum sannkallaður hvalreki.

  Hún er sár og svekkt út í Paul Watson fyrir lygarnar.  Hún segist aldrei muni trúa orðum hans framar.  Hún telur hann hafa meira óhreint mjöl í pokahorninu.  Til að mynda fullyrði hann að hann borði engar dýraafurðir.  Hann neyti einungis grænmetis og ávaxta.  Rosie segir að pattaralegt vaxtalag hans sýni að þetta sé enn ein blekkingin.

  Rosie íhugar að segja skilið við Sea Shepherd. Sjálf neytir hún stundum kjöts.  En bara þegar hún er svöng og einungis í tilbúnum réttum á borð við nautahamborgara og kjúklinganagga á skyndibitastöðum.  Ekki af dýrum sem er slátrað.   

  

  

Norðurlandaráð styður hvalveiðar Færeyinga

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessa daga stendur yfir þing Norðurlandaráðs.  Þar gengur á ýmsu.  Meðal annars er til umfjöllunar svívirðileg framkoma íslenskra embættismanna í garð færeyska fiskveiðiskipsins Nærabergs.  Skipinu var meinað að sækja til Íslands grænlenska áhöfn.  Rökin voru þau að Næraberg væri að veiða makríl við Grænlandsstrendur án þess að Færeyingar hafi samið um það við Íslendinga.  Á sama tíma dekstruðu Íslendingar rússnesk skip sem veiddu á sömu slóðum.  Fróðlegt verður að vita að hvaða niðurstöðu Norðurlandaráð kemst í því fáránlega máli.

  Hitt er merkilegra að í morgun samþykkti Norðurlandaráð eiróma stuðning við hvalveiðar Færeyinga.  Mér vitanlega hefur sú merkilega samþykkt ekki ratað í íslenska fjölmiðla.  Hún er engu að síður stórfrétt og hér með "skúbb".

  Hér má hlera fróðleiksmola um hvalveiðar Færeyinga:  

http://www.visir.is/section/MEDIA98&fileid=CLP38358 

Rasismi hefur margar hliðar

  Kynþáttafordómar,  lífsstílsfordómar og menningarfordómar hafa margar birtingamyndir.  Ein er sú að hörundsdökkt fólk leggur mikið á sig til að líkjast bleiknefjum.  Frægasta dæmið er bandaríska poppstjarnan Michael Jackson.  Þessi ein frægasta poppstjarna heims hefði getað nýtt ofurvinsældir sínar til að vera stoltur blökkumaður og fyrirmynd.  Þess í stað kaus hann að nota auðævi sín til að láta breyta sér í hvíta konu (Sófíu Lóren).

 En hvað getum við bleiknefjar sett okkur á stall og gagnrýnt þá leið sem hann valdi?  Við búum við forréttindi.  Þau forréttindi að húðlitur háir okkur ekki.  Truflar okkur ekki á neinn hátt.  Hvorki gagnvart vinnu eða viðhorfum almennings til okkar.

  Við bleiknefjar tökum ekki eftir flestu því mótlæti sem hörundsdekkri mæta.  Til að mynda getum við mætt skælbrosandi í plástursrekka hvaða apóteks eða súpermarkaðs sem er.  Þar finnum við gott úrval af plástrum í sama lit og okkar húðlit.  Plástrar í öðrum húðlit eru ekki í boði.

   

  

Elska konur sem skína í nóttinni

Heilaþvegin þjóð - hnípin í vanda

  Fyrir nokkrum árum dvaldi ég í góðu yfirlæti í Ósló,  höfuðborg Noregs.  Á sama hóteli þar í borg var meðal gesta ungur maður frá Suður-Kóreu.  Okkur varð vel til vina.  Forvitnir um þjóðir hvors annars spjölluðum við saman yfir bjór úti á gangstétt allt að því á hverju kvöldi.

  Hann spurði margs um Ísland.  Ýmislegt sem ég upplýsti hann um vakti undrun.  Mér þótti áhugaverðara sitthvað sem hann sagði mér af sínu lífi.

  Dvölin í Noregi var hans fyrsta alvöru frí til nokkurra ára.  Og fyrsta utanlandsferð.  Hann var svo óheppinn að verkstjóri hans var vinnualki.  Naut þess að vinna alla daga og oftar fram á kvöld en ekki.  Í S-Kóreu vinna undirmenn jafn lengi og yfirmenn.  Það er svo algjör regla að hún er ekki rædd.  

  Drengurinn hafði gegnt herþjónustu.  Að mig minnir til tveggja ára.  Hún fólst í gæslu við landamæri Suður- og Norður-Kóreu.  Á milli þessara ríkja er svæði sem er skilgreint hlutlaust.  Það er um 4 km breitt.  Sitthvoru megin sitja hermenn ríkjanna gráir fyrir járnum.  Iðulega má lítið út af bregða til að skipt sé á skotum.   

  Kunninginn var svo heppinn að hermenn beggja ríkjanna á þessu varðsvæði höfðu vingast.  Þeir léku sér saman í fótbolta,  tefldu og tóku í spil.  Fóru meira að segja saman í gönguferð upp á hátt fjall.  Horfðu saman á sjónvarp og voru ágætir vinir.  Skiptust á gjöfum og eitthvað svoleiðis.  Forðuðust samt eins og heitan eld að ræða pólitík.  

  Meðal annars horfðu þeir saman á beina útsendingu frá einhverri heimsmeistarakeppni í fótbolta.  Þar kepptu S- og N-Kórea.  Leikar fóru þannig að N-Kórea tapaði illilega.  Þá brá svo við að n-kóresku hermennirnir fóru að gráta.  Þeir hágrétu eins og kornabörn.  Þeir ætluðu ekki að trúa sínum eigin augum.  

  S-kóresku hermennirnir reyndu að hugga þá.  Sögðu að þetta væri bara saklaus leikur.  Það væri eðli svona leiks að stundum vinnur annað liðið.  En n-kóresku hermennirnir voru óhuggandi.  

  Þá áttaði kunninginn sig á því hvað n-kóresku vinirnir voru og eru svakalega heilaþvegnir.  Í þeirra huga var óhugsandi að n-kóreskt landslið gæti tapað leik.  

  Hárgreiðsla Kim Jong Un leiðtoga N-Kóreu kallast kústur.  Hann fann upp á henni sjálfur.  Nú nýtur hún gríðarmikilla vinsælda aðdáenda N-Kóreu um allan heim.  

  Forveri hans og faðir,  Kim Jong Il, var þekktari fyrir að þamba allsnakinn koníak á hverju kvöldi.  Uns hann dó á miðjum aldri vegna vinnuálags.  Hann lagði sig hart fram um að finna upp nýja og spennandi rétti.  Til að mynda hamborgara.  Heimshorna á milli drúpa jarðarbúar höfði í lotningu og snæða hamborgara - Kim Jong Il til heiðurs.  

Kveikja á hátölurum við landamærin

Uppreisn Jóns Þorleifs

 

 

 

 

 

 

 

  Jón Þorleifsson,  verkamaður og rithöfundur,  var að sumu leyti Helgi Hóseason.  Þeir voru á svipuðum aldri.  Unnu saman í byggingarvinnu.  En varð ekki vel til vina.  Þvert á móti.  Hvor um sig taldi hinn vera öfgamann.  Barátta Helga snéri að því að fá ógilt skírn sína í ríkiskirkjuna.  Barátta Jóns snéri að því að afhjúpa verkalýðsforingja sem stéttarsvikara.  

  Eitt sinn mætti Jón heim til mín með stóra og dökkfjólubláa marbletti á höndum og handleggjum.  Þá hafði hann gert sér erindi á Hótel Loftleiðir.  Þar var einhverskonar hátíð eða samkunda verkalýðsfélags í kjallara.  Jón gerði þar þegar í stað hróp að ræðumönnum.  Á hann stukku margir menn sem fjarlægðu hann af staðnum.  

 Jón var lágvaxinn en mikill um sig.  Honum var fleygt láréttum á dyr.  Það gekk ekki lipurt fyrir sig.  Upp um stiga þurfti að fara.  Jón brá á aðferð krókódíslins.  Hann vatt stöðugt upp á sig eins hratt og hann gat og eins og kraftar leyfðu.  Við það misstu útkastarar takið hvað eftir annað.  Þá sætti Jón lagi og greip rígfast um handrið.  Þurftu menn ítrekað að plokka fingur hans af til að halda áfram að varpa honum á dyr. Við það hlaut Jón alla þessa stóru og ljótu marbletti.  Hann taldi að það hafi alveg tekið um 15 - 20 mínútur að henda sér út þann daginn.     

  Í annað skipti gerði Jón sér erindi á skrifstofu Sósíalistafélags Reykjavíkur svipaðs fyrirbæris.  Einn stafsmaður var á skrifstofunni.  Jón las honum pistilinn.  Sá vísaði Jóni á dyr.  Jón sýndi ekki á sér fararsnið heldur herti á skömmum.  Starfsmaðurinn rauk þá að Jóni og reyndi að henda honum út með afli.  Jón brást við með því að standa gleiður til að halda jafnvægi.  Hann hafði hendur í vösum og lét ekki haggast.  Gekk svo um hríð.  Maðurinn reyndi ýmist að hrinda Jóni eða toga hann til.  Leikar fóru þannig að maðurinn rykkti í nýjan sparijakka Jóns með þeim afleiðingum að jakkinn rifnaði.  En Jón stóð keikur í sömu sporum og gróf hendur dýpra í vasana.

  Þegar sparijakki Jóns rifnaði komst styggð að starfsmanninum.  Hann hljóp á brott.  Skildi Jón einan eftir á skrifstofunni.  Jón reiknaði út hversu langan tíma tæki fyrir starfsmanninn að skila sér til síns heima.  Þá hringdi Jón í hann.  Gerði honum grein fyrir því hversu óábyrgt var að skilja ókunnugan mann einan eftir á skrifstofunni. Hægur leikur hefði verað að rústað skrifstofunni,  stela öllu fémætu og gera annan óskunda.  Það væri hinsvegar ekki sinn siður.  Aftur á móti gerði hann þá kröfu að starfsmaðurinn bæði sig afsökunar á að hafa rifið jakkann.  Hinn tók það ekki í mál, setti upp snúð og skellti á Jón.  Jón hringdi nokkrum sinnum til viðbótar.  Án árangurs.  Hinn svaraði ekki.

  Nokkrum dögum síðar mætti Jón aftur á skrifstofuna.  Hann henti þar rifna jakkanum á borðið með þeim orðum að jakkinn væri best geymdur þarna sem tákn um að starfsmaðurinn væri vesalingur.  Frekari orðaskipti urðu ekki né fleiri samskipti Jóns við skrifstofuna.   

  Fleiri sögur af Jóni:  HÉR 

  Til gamans má geta að í nýjasta tölublaði tímaritsins Heima er bezt eru nokkrar sögur af Jóni Þorleifs.  

Hryðjuverkamenn vængstífðir í Færeyjum

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í vor gengu í gildi ný lög í Færeyjum.  Þau voru og eru umdeild,  bæði innan og utan Færeyja.  Þau breyttust töluvert í meðförum færeyska Lögþingsins áður en samstaða náðist.  Lögin kveða á um það að hver sá sem reynir að hindra hvalveiðar Færeyinga skuli sektaður um 500 þúsund ísl. kr.  Einnig sá sem kemur auga á hvalvöðu í færeyskum fjörðum án þess að tilkynna "grindboð".  

  Í gær féllu fyrstu dómar yfir fimm einstaklingum sem brutu þessi lög í sumar.  Þar var um að ræða liðsmenn bandaríska hryðjuverkahópsins Sea Shepherd.  Aðeins einn þeirra var dæmdur til 500 þúsund króna sektar.  Annar fékk aðeins 100 þúsund króna sekt.  Ástæðan var sú að sá náungi var illa áttaður þegar hann var handtekinn fyrir að trufla hvalveiðar.  Hann var eins og vankaður.  Kannski vegna vímuefnaneyslu.  Kannski vegna andlegrar vanheilsu.  Kannski hvorutveggja í bland.

  Fyrir rétti var hann jafn ringlaður.  Saksóknari og dómarar sáu aumur á vesalingnum.

  Tveir SS-liðar voru dæmdir hvor um sig til 600 þúsund kr. sektar.  Til refsiþyngingar var metið að um samantekin ráð var að ræða.  Einnig að þeir sinntu ekki fyrirmælum lögreglu.

  Rosemarie hlaut 700 þúsund kr. sekt.  Til refsiþyngingar var metið að hún sé foringi og forsprakki SS í Færeyjum;  beri þar með höfuðábyrgð á starfseminni þar.

  Önnur kona þóttist ekkert kannast við Sea Shepherd.  Hún þóttist vera óbreyttur túristi í Færeyjum og hefði ekkert áttað sig á að þar væru hvalveiðar í gangi.  Myndbandsupptökur af henni og ljósmyndir sýndu að hún var í klæðnaði merktum Sea Shepherd í bak og fyrir.  Jafnframt er hún formlega skráð í áhöfn Sea Shepherd-skipsins Sam Simon.  

  Hún lýsti því jafnframt yfir að hún hafnaði færeyskum lögum.  Þau gætu átt við Færeyinga en kæmu sér ekki við.  

  Til viðbótar þeim einstaklingum sem hlutu dóm voru hryðjuverkasamtökin Sea Shepherd dæmd til sektar upp á hálfa aðra milljón ísl. kr. Rökin fyrir því eru þau að eigur Sea Shepherd (skip og litlir spíttbátar) voru notaðar til óhæfuverkanna.  Spíttbátarnir og allskonar dót (myndavélar,  vídíóupptökutæki og sitthvað fleira) var gert upptækt.

  Það verður áhugavert að fylgjast með framhaldinu.  Sumir dæmdra SS-liða hafa lýst því yfir að þeir muni frekar sitja af sér skuldafangelsi í Færeyjum en borga sektirnar. Á samfélagsmiðlum hafa þeir talað um að það geti kostað sig 8 ára fangelsi.  Aldrei áður hefur reynt á slíkt í Færeyjum. Líklegra er að vangreidd sekt kosti 2 vikur í fangelsi.   

  Annar möguleiki er sá að dómunum verði áfrýjað til danskra dómstóla.  Að því er ég best veit eru allar líkur á að það verði aðeins gálgafrestur.  Danskur dómstóll geti ekki ógilt færeysku lögin.  Nema þá aðeins að einhver stórvægileg mistök hafi átt sér stað við málsmeðferðina í Færeyjum.  

  Tveir SS-liðar til viðbótar hafa verið ákærðir.  Dómur yfir þeim verður felldur síðar.