Karllægt bloggsamfélag

  Þegar ég byrjaði að blogga á Moggabloggi - sennilega um 2008 - voru kvenbloggarar áberandi í efstu sætum yfir vinsælustu blogg.  Þetta voru Jenný Anna,  Jóna Á. Gísladóttir,  Áslaug Ósk,  Ragnhildur Sverrisdóttir,  Gurrí Haralds,  Helga Guðrún Eiríksdóttir,  Ásthildur Cesil,  Salvör Gissurardóttir,  Rannveig Höskuldsdóttir,  Halla Rut,  Heiða B.,  Heiða Þórðar,  Birgitta Jónsdóttir,  Kolbrún Baldursdóttir,  Katrín Snæhólm,  Kristín Björg Þorsteinsdóttir,  Vilborg Traustadóttir,  Hjóla-Hrönn, Sóley Tómasdóttir,  Anna Kristjánsdóttir og margar fleiri sem ég vona að móðgist ekki þó að ég muni ekki eftir í augnablikinu.  

  Nokkru síðar hurfu þessir frábæru kvenbloggarar nánast eins og dögg fyrir sólu af Moggablogginu á sama tíma.  Þeir/þær færðu sig yfir á Fésbók eða á aðrar bloggsíður.  Eftir sátum við karlpungarnir á Moggablogginu.  Nú er svo komið að Moggabloggið er nánast einskorðað við okkar einsleita karlaheim.  Það er miður.  Spurning vaknar um hvað veldur kúvendingunni.  

  Rétt er að halda til haga að Ásthildur Cesil,  Kolbrún Baldursdóttir, Salvör Gissurardóttir og Hjóla-Hrönn eiga það til að henda inn bloggfærslu hér endrum og eins.  Þær fá jafnan góðar viðtökur.  það er alltaf fagnaðarefni.  Eftir stendur að í dag er Moggabloggið karlasamkunda. Öfugt við Fésbók,  twitter og alla þá aðra samfélagsmiðla sem skarta sjónarmiðum beggja/allra kynja í þokkalega jöfnum hlutföllum.         

Hryðjuverkamenn hóta stjórnmálamönnum lífláti

 

 

 

 

 

 

 

 

  Barátta bandarísku hryðjuverkasamtakanna Sea Shepherd í sumar gegn hvalveiðum Færeyinga tekur á sig ýmsar myndir. Að sumu leyti ber baráttan merki örvæntingar - vegna árangursleysis. Hvorki gengur né rekur í "rétta" átt.  Þvert á móti.  Allt gengur á afturfótunum.  Spaugilegasta dæmið (af mörgum) var þegar skip SS,  Birgitta Bardot,  rak fyrir klaufaskap 200 hvali upp í fjöru.  Þar slátruðu Færeyingar fengnum og kunnu SS bestu þökk fyrir.    

  SS-liðum gengur illa að átta sig á danska sambandsríkinu.  Færeyjar eru ásamt Grænlendingum hluti af því.  En hafa sjálfstæða utanríkisstefnu og sjálfstæða sjávarútvegsstefnu.  Danmörk er í Evrópusambandinu.  Ekki Færeyingar og Grænlendingar.  Færeyingar hafa aldrei verið í Evrópusambandinu.  Grænlendingar voru það en sögðu sig úr því. Fyrsta og eina þjóð sem stigið hefur það gæfuríka skref.

  Sem aðildarríki Evrópusambandsins eru Danir á móti hvalveiðum.  Þeir geta samt ekki gengið gegn sjálfstæðri sjávarútvegsmálastefnu Færeyinga og hvalveiðum þeirra.  

  Fyrir nokkrum dögum skipulögðu SS-liðar mótmælastöðu í Englandi fyrir utan danska sendiráðið.  Mótmælastaðan snérist öll um slagorð gegn meintum hvalveiðum Dana (sem engar eru).  Kveikt var í danska fánanum við fagnaðarlæti og Dönum formælt sem aldrei fyrr.

  Á dögunum skrifaði bandaríska leikkonan,  módelið og Strandvarðarpían (Bay Watch) Pamela Anderson danska forsætisráðherranum bréf.  Þar fordæmdi hún hvalveiðar Dana.  Jafnframt áréttaði hún fyrri fullyrðingar um að hvalir séu fallegir,  gáfaðir og fjölskylduhollir.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í fyrra hélt hún því fram að fjölskyldutengsl hvala séu hornsteinn hvalasamfélagsins.  Þegar einn hvalur sé drepinn þá syrgi öll fjölskyldan:  Systkini,  foreldrar,  afkvæmi og meira að segja fjarskyldir.

  Þetta er della hjá kellu.  Hvalir eru heimskir,  ljótir og hafa enga rænu á neinum fjölskyldutengslum nema rétt á meðan kálfar eru nýfæddir.

  Hvalveiðar Færeyinga koma danska forsætisráðherranum ekkert við.

  Ýmsir danskir ráðherrar hafa einnig fengið póst frá SS-liðum með líku erindi.  Sumir allt upp í 200 bréf.  Þar á meðal hafa slæðst með ruddalegar morðhótanir (líflátshótanir eru kannski alltaf dálítið ruddalegar).    

 

"Fölsk" netárás á færeyska fréttasíðu og útafkeyrsla hryðjuverkamanna

  Átök á milli bandarísku hryðjuverkasamtakanna Sea Shepherd og Færeyinga fara harðnandi.  Hryðjuverkamennirnir beita öllum ráðum - flestum klaufalegum - til að hindra hvalveiðar Færeyinga.   Um helgina varð færeysk netsíða, portal.fo, fyrir árás. Hún var skotin niður og yfirtekin af SS-liðum er þóttust vera á vegum hóps aðgerðarsinna í netheimum sem kalla sig Anonymous.  

  Ég veit fátt um þann félagsskap.  Hinsvegar spratt fram hópur Færeyinga sem er mér fróðari um Anonymous.  Hann benti á sitthvað sem passaði ekki við að þarna væri Anonymous á ferð.  Þar á meðal orðfæri ólík því sem fólk þekkir frá Anonymous en einkennir málflutning SS og áróðursmyndefni þeirra.  Að auki búa liðsmenn Anonymous yfir mun meiri tölvufærni en þessir skemmdarverkamenn.

  Nú hafa Anonymous staðfest að hafa hvergi komið nærri.  Þau samtök taki frekar afstöðu með Færeyingum en SS, án þess að taka þátt í deilum þeirra.

  Hér er myndband sem tölvuþrjótar SS póstuðu undir fölsku nafni inn á færeyskan netmiðil.

  Þegar SS-liðar óku um færeyskar götur í fyrra vakti athygli hvað þeim gekk illa að halda sig á vegi.  Þeir góndu eftir hvölum.  Þess vegna óku þeir út af.  

  Sagan endurtekur sig í ár.  Þeir eru staðnir að því að keyra út af.  Sem er afar óvenjulegt í Færeyjum.  Þar keyrir enginn út af.  Nema SS-aularnir.

  Löggan hefur nú gefið SS-liðum fyrirmæli um að horfa á götuna en ekki skima eftir hval þegar þeir eru úti að aka.

 

Hryðjuverkamenn aðhlátursefni í Færeyjum

  Í júní komu liðsmenn hryðjuverkasamtakanna Sea Shepherd til Færeyja.  Þeir komu á tveimur stórum skipum,  Birgittu Bardot og Sam Simoni.  Meðferðis voru nokkrir litlir spíttbátar (uppblásnar gúmmítuðrur með mótor).  Erindið er að hindra hvalveiðar Færeyinga í sumar.  Það hefur algjörlega misheppnast.

  Fyrsta hvalvaða sumarsins var veidd síðla nætur fyrir framan trýnið á hrjótandi hryðjuverkamönnum.  Þeir áttu að standa næturvakt.  Í tíðindaleysi fyrri parts nætur kallaði draumalandið á þá og hafði betur.  Ekkert hafði borið til tíðinda á þeim hálfa mánuði sem var liðinn frá komu SS til eyjanna.  Kæruleysi var komið í mannskapinn.

  Nú í vikubyrjun varð vart annarrar hvalvöðu.  Þá tóku SS-liðar við sér.  Mættu á svæðið á Sam Simoni,  hentu út spíttbáti og ætluðu að bruna af stað og fæla vöðuna.  Í sömu svifum handtók lögreglan þá tvo SS-liða sem í tuðrunni voru.  Tuðran var gerð upptæk og fólkinu stungið í varðhald.  Þá greip um sig ofsahræðsla hjá þeim sem eftir voru á Sam Simoni.  Af ótta við að skipið yrði einnig gert upptækt var í angist sett á fullt stím alla leið til Hjaltlandseyja.  Þar hefur skipið síðan verið í felum.  

  SS-liðar halda fram öðru.  Þeir segja að skyndilegur flótti Sam Simonar - á sama augnabliki og spíttbátur var gerður upptækur og SS-liðar færðir í járn - eigi sér augljósa og einfalda skýringu:  Skipstjórinn hafi einmitt á þessu andartaki fengið þá snjöllu hugmynd að sækja vistir til Hjaltlandseyja;  fremur en fylgjast með einhverju sem skipti engu máli.  Eins og til að mynda hvaladrápi.

  Hitt skipið,  Birgitta Bardot,  dólaði úti fyrir færeyskum fjörðum.  Í fyrradag urðu skipsverjar varir við stóra hvalvöðu.  Í viðleitni til að kvikmynda hana og ljósmynda í návígi tókst ekki betur til en svo að vaðan lagði á flótta - beinustu leið upp í fjöru.  Færeyingar brugðust við skjótt,  ræstu sína mótorbáta og lokuðu marsvínunum (grind) leið úr fjörunni.  Náðist þar að slátra hátt í 200 hvölum.  Þökk sé aulahætti skipverja á Birgittu Bardot.  

  Í leiðinni voru fimm SS-liðar handteknir.  Samtals hafa sjö SS-liðar verið sektaðir um hálfa milljón ísl. kr. hver og margvíslegur búnaður haldlagður. 

  Þegar konan sem fyrst var handtekin var færð fyrir dómara sór hún af sér öll tengsl við Sea Shepherd.  Hún sagðist aldrei hafa heyrt á það fyrirbæri minnst.  Hún væri aðeins óbreyttur ferðamaður á eigin vegum.  

  Klæðnaður hennar var merktur SS í bak og fyrir.  Hún er formlega skráð sem skipverji á Sam Simoni.  Fjöldi ljósmynda af henni er á heimasíðu SS.  Hún hélt að saksóknari og dómari myndu ekki fatta þetta.

  SS-liðar eru úr tengslum við raunveruleikann.  Þeir lifa í fantasíuheimi.  Lítið þarf til að ímyndunaraflið fari á flug.  Þannig komu nokkrir þeirra auga á hnísu að leik á haffletinum.  Skyndilega hvarf hún og sást ekki meir.  SS-liðarnir sturluðust.  Í örvæntingu hóuðu þeir í lögregluna og báðu um að dýralæknir yrði sendur á vettvang.  Hnísan væri áreiðanlega slösuð.  Hún hafi verið að biðja um hjálp á haffletinum en örmagnast.  Þess vegna sæist ekkert til hennar lengur.   

  Í annað sinn varð á vegi SS-liða olíubrák á sjónum.  Töldu þeir að um skemmdarverk væri að ræða.  Óprúttnir aðilar væru að menga sjóinn til að drepa allt lífríki í honum.  Löggan mætti á svæðið.  Bletturinn reyndist innihalda innan við desílítra af olíu.  Það þótti ekki vera nægilegt magn til að hefja rannsókn á málinu.

  Ennþá taugaveiklaðri urðu SS-liðar er á vegi þeirra varð stór hvítur blettur á sjónum upp í fjöru.  Töldu þeir fullvíst að þarna væri um gríðarmikið magn af eitri að ræða.  Löggan kannaði málið.  Í ljós kom að þetta var mjólkurblandað affallsvatn frá mjólkurbúi.  

  Margt fleira mætti upp telja sem valdið hefur SS-liðum óþarfa ofsakvíðakasti.  Það þarf fátt til.  Þeir höfðu meira að segja samband við lögregluna út af einni stakri bauju á hafi úti.  Óttuðust að hún væri staðsetningarmerki fyrir eitthvað varhugavert sem lónaði undir henni.  Kannski sprengju eða annað sem gæti valdið skipum SS tjóni.  Löggan sinnti ekki því útkalli.  

  

    

Hryðjuverkamenn snúnir niður í Færeyjum og handjárnaðir

 

 

 

 

 

 

 

   Bandarísku hryðjuverkasamtökin Sea Shepherd komu til Færeyja með látum 14. júní.  Ætlunin er að standa vakt og hindra hvalveiðar Færeyinga fram á haust.  Allt hefur gengið á afturfótunum hjá SS-liðum síðan.  En þeir bera sig vel á heimasíðu SS.  Láta eins og dvölin í Færeyjum sé sigurganga.

  Raunveruleikinn er annar.  SS-liðar eru aðhlátursefni í Færeyjum.  Aftur og aftur.  Bara tvö dæmi af mörgum:  SS-liðar boðuðu til blaðamannafundar með þéttri dagskrá:  Fyrirlestrum, setið fyrir svörum og bæklingum dreift.  Í fyrra mættu fulltrúar 15 stærstu fjölmiðla heims á samskonar blaðamannafund.  Í ár mætti aðeins ein manneskja.  Það var myndatökumaður frá færeyska sjónvarpinu,  Kringvarpinu.  Honum var boðið að leggja spurningar fyrir fulltrúa SS.  Hann afþakkaði.  Sagðist ekkert hafa við þá að tala.  

  Nokkru síðar varð vart við litla hvalvöðu við Sandey.  Þetta var snemma morguns.  SS-liðar voru þar á vakt í bíl.  En þeir sváfu.  Hvalirnir voru veiddir fyrir framan nefið á þeim.  Þegar SS-liðar loks vöknuðu var í fjörunni aðeins það sem ekki var hirt af marsvínunum (grindinni).  Síðan tala Færeyingar um Sleep Shepherd.  

  Í morgun varð vart við aðra vöðu.  Að þessu sinni í Kalsoyarfirði í norðri.  SS-liðar voru vakandi að þessu sinni og hugðust fæla vöðuna.  Þeir voru snarlega snúnir niður á asnaeyrunum, handjárnaðir og fjarlægðir af vettvangi.  Um er að ræða Súsönnu, fertuga bandaríska konu, og þrítugan drengstaula. Hvort um sig er sektað um hálfa milljón ísl. króna.  Þar með reynir í fyrsta skipti á ný færeysk lög.  Þau kveða á um að hver sá sem reynir að fæla hvalvöðu skuli sæta sekt að þessari upphæð.  Sama sektarupphæð liggur við því að koma auga á hvalvöðu og láta ekki vita af henni.

  Nýju lögin eru umdeild í Færeyjum.  Sumir óttast að þau muni gera SS-liða að píslarvættum,  ofsóttum fórnarlömbum harkalegra laga.  Forvitnilegt verður að fylgjast með framhaldinu.  Vegabréf eru tekin af SS-liðunum sem voru handteknir.  Sömuleiðis var hald lagt á dót þeirra,  svo sem myndavélar og bátdruslu.  Aularnir eru fastir í Færeyjum uns sektin verður greidd.  

  Af hvalvöðunni er það að frétta að hún samanstóð af ungum og smávöxnum marsvínum (grind).  Þarna er töluvert dýpi.  Dýrin náðu að kafa undir færeysku bátana og sleppa. Það hendir og kemur framkomu SS-liða ekkert við. Þeir hreykja sér engu að síður af því að hafa bjargað kvikindunum frá því að lenda á matardiskum Færeyinga. Næstum allt sem þú lest á heimasíðum SS-hryðjuverkasamtakanna er lygi.  

 

 

Neyðarlegur happdrættisvinningur

 Á sjöunda áratugnum - og eflaust fyrr og síðar - urðu flokksbundnir í Sjálfstæðisflokknum sjálfkrafa áskrifendur að árlegum happdrættismiða flokksins.  Þar á meðal foreldrar mínir.  Svo bar til að einn miðaeigandi,  Grétar á Goðdölum í Skagafirði, fékk langlínusímtal frá Reykjavík.  Erindið var að tilkynna honum að hann hefði unnið glæsibifreið í happdrættinu.

 Á þessum tíma,  á fyrri hluta sjöunda áratugarins,  var heilmikið mál að ferðast landshluta á milli. Helsta ráð var að leita uppi vörubíl á leið suður.  Björninn var ekki unninn þegar komið var til höfuðborgarinnar.  Þá var eftir að finna hótel og gistingu næstu daga.  Það skaust enginn eina dagstund suður og til baka samdægurs. Í bestu færð við góð skilyrði fór dagurinn í ferð aðra leið.

  Farið til Reykjavíkur fékk Grétar á föstudegi.  Sanngjarnt þótti að hann tæki þátt í bensínkostnaði við ferðina.  Þar við bættist að það sprakk á tveimur dekkjum á leiðinni með tilheyrandi kostnaði.  Þetta var í tíð gúmmíslöngunnar og dekk voru fljót að étast upp á grófum malarvegum.  Farþeginn deildi kostnaði af hrakförunum með vörubílstjóranum.  Útgjöldin voru ekki óvænt.  Svona var þetta fyrir hálfri öld.

  Kominn til Reykjavíkur naut Grétar aðstoðar leigubílstjóra við að finna rándýra gistingu næstu örfáa daga. Hann gisti á Hótel Sögu.  Það var gaman.  Um helgina voru dansleikir á hótelinu.  Matartímar á Grillinu á Hótel Sögu voru glæsilegar veislur en dýrar.  

  Á mánudeginum mætti Grétar glaður og hamingjusamur á skrifstofu Sjálfstæðisflokksins til að veita glæsibifreið móttöku.  Þá kom babb í bátinn.  Happdrættismiðinn sem hann framvísaði passaði ekki við vinningsnúmerið.  Þar skeikaði síðasta tölustaf. Við nánari athugun kom í ljós að bróðir Grétars,  Borgar,  átti vinningsmiðann.  Borgar bjó einnig í Goðdölum.

  Aldrei var fyllilega upplýst hvað fór úrskeiðis.  Kannski víxluðustu happdrættismiðar bræðranna þegar þeir voru póstlagðir.  Líklegra þótti þó að lélegt og frumstætt símasamband ætti sök að máli.  Hringja þurfti frá einni símstöð til annarrar til að koma á símtali.  Ein símadama þurfti að biðja aðra um að ná sambandi við þann sem kallaður var til.  Nafnið Borgar á Goðdölum varð við þessi skilyrði Grétar á Goðdölum.  Hugsanlega spilaði inn í að Grétar fékk oft langlínusímtöl en ekki Borgar.  

  Spenningurinn og tilhlökkun Grétars við að eignast nýjan bíl breyttist í spennufall.  Bílar voru ekki á öllum heimilum,  eins og í dag.  Hlutfallslega voru bílar miklu dýrari og meiri lúxus.  Grétar var gráti nær.  Að auki var hann að eyða mörgum dögum í ferðalagið,  mikilli fyrirhöfn og heilmiklum útgjöldum í platferð suður.

  Næsta skref var að á skrifstofu flokksins var hringt í Borgar.  Hann var upplýstur um stöðu mála.  Hann þurfti ekki að framvísa happdrættismiðanum.  Númer miðans var skráð á hann.  Er leið á símtalið var Grétari rétt tólið.  Hann sagði síðar þannig frá:  "Það var eins og nudda salti í sárið þegar Borgar bað mig um að grípa bílinn með norður fyrst að ég væri á norðurleið hvort sem er."

  Næstu ár bjó Grétar við það að horfa upp á glæsikerru Borgars í heimreiðinni á Goðdölum.  Á þeim tíma voru aðeins gamlir jeppar á öðrum sveitabæjum.  Ef þar var bíll á annað borð.

    

Framhaldsskólakennari vann Mercedes-Benz

Íslendingar mjakast hægt í humátt að nútímanum

 Fyrsta aldarþriðjung ævi minnar var bannað að selja bjór á Íslandi.  Utan Keflavíkurflugvallar,  vel að merkja.  Fólk laumaðist til að kaupa bjór af bandarískum hermönnum á Vellinum.  Þeim þótti þetta vitaskuld vera furðulegt og geggjað.  Og jafnframt verulega sprenghlægilegt.  Þeir voru allir af vilja gerðir að hjálpa til við smygl á bjór ofan af Velli.  Þaðan barst hann í bílförmum áratugum saman. 

  Bjórbannið stóð frá 1915 til 1989.  Eitthvað var um að veitingastaðir hefðu á boðstólum svokallað bjórlíki.  Þar var Kláravíni blandað út í óáfengt öl.  Eftirspurn var góð.  En þetta var meiriháttar kjánalegt.  

  Svo mátti ekki selja áfengi á skemmtistöðum á miðvikudögum  (þann dag átti að renna af mönnum).  Það mátti ekki sýna sjónvarpsdagskrá á fimmtudögum (það átti að vera fjölskyldukvöld) og ekki allan júní-mánuð (þá átti fjölskyldan að njóta sumarfrís).  Það mátti ekki selja mjólk nema í sérstökum mjólkurbúðum.  Það mátti ekki selja útvarpstæki nema í útvarpsverslun ríkisins.  Það mátti ekki selja ost nema í Osta- og smjörsölunni.  Það mátti ekki hafa verslanir opnar lengur en til klukkan 18.00.  Nema á föstudögum.  Þá mátti hafa opið til klukkan 19.00 (það þurfti að sækja formlega um leyfi til þess).  Á laugardögum máttu verslanir vera opnar á milli klukkan 11.00 til 14.00.  Allt lokað á sunnudögum og hátíðisdögum.

 Það mátti ekki halda rokkhljómleika í námunda við hátíðisdaga ríkiskirkjunnar.  Gríntímaritið Spegillinn var gert upptækt og útgefandinn sendur í gjaldþrot vegna góðlátlegs gríns um fermingarbörn.  Það var guðlast.  Engu mátti muna að Spaugstofan hlyti sömu örlög fyrir orðaleik um að Jesú gæfi blindum sýn (í útfærslu Spaugstofunnar gaf Jesú blindum áskrift að sjónvarpsstöðinni Sýn).  

  Það mátti ekki selja föt eða annað utandyra í göngugötu.  Sala á vöfflum bökuðum á staðnum utandyra var stöðvuð af því að það vantaði 4 cm upp á lofthæð þar sem deigið var hrært.  Ábúðafullir embættismenn fengu gott "kikk" út úr því að passa upp á að strangasta lögstaf væri fylgt í hvívetna.    

  Svona mætti lengi lengi lengi telja.  Enn í dag er starfandi manna- og hundanafnanefnd sem bíður á bak við skírnarfontinn og stekkur fram þegar henni mislíkar nafn.  Bann,  bann, bann!

  Ísland var og er ótrúlega forpokað land.  Öll skref í átt frjálsu og nútímalegu samfélagi eru stigin seint og hægt og mæta öflugu mótlæti.  

  Árið 2015 er það uppsláttarfrétt í fjölmiðlum að veitingastaðir tengdir bensínsölu ætli að selja bjór með mat.  Danskan Tuborg bjór í örfáa daga á örfáum matsölustöðum. Það að þetta sé frétt og til umfjöllunar á bloggsíðum sýnir hvað Ísland á langt í land með að komast inn í nútímann.  Í nágrannalöndum þykir sjálfsagt að kaupa bjór í úrvali á bensínstöðvum,  hverfissjoppum og hvar sem er.     

Bjór á bensínstöðvum Olís

Íslendingar með allt niðrum sig

 

  Fyrirséður vaxandi straumur erlendra ferðamanna til Íslands afhjúpar ýmis einkenni Íslendinga.  Til að mynda fyrirhyggjuleysi og gullgrafaraæði.  Ýmsir hafa síðustu ár bent á sáran skort á salernum við helstu áfangastaði ferðamanna.  En þeir sem málið heyrir undir góna út í loftið sljóum augum og aðhafast ekki neitt.  Á sama tíma fjölgar erlendum ferðamönnum.  Þeim fjölgar um mörg prósent í hverjum einasta mánuði.

  Tölurnar eru stórar.  Í fyrra kom ein milljón erlendra ferðamanna til Íslands.  Í ár eru þeir 200.000 fleiri.  Á næsta ári verða þeir um 1,5 millj.

  Túrhestarnir koma hingað með fulla vasa fjár.  Þeir moka seðlunum í sparibauka allra sem koma nálægt ferðaþjónustu.  Hátt hlutfall af fjármagninu hefur viðkomu í ríkissjóði.  Við erum að tala um milljarða.  Enginn hefur rænu á að taka af skarið og láta eitthvað af gróðanum renna í að koma til móts við spurn eftir salernum.  Peningurinn er notaður til að standa straum af nýjum ráðherrabílum og tíðum utanlandsferðum embættismanna. Aðstoðarmönnum ráðherra fjölgar jafn hratt og túrhestum.  Einnig nýjum nefndum,  starfshópum og ráðgjafateymi um allt annað en salernisaðstöðu.  

  Túrhestunum er nauðugur einn kostur að ganga sinna erinda úti um allar koppagrundir. Hvorki kirkjugarðar né aðrir grænir blettir sleppa undan áganginum.  Hvergi er hægt að víkja út af gönguleið án þess að vaða skarn upp að hnjám.

  Víða má í fjarlægð líta snjó í fjallshlíðum.  Þegar nær er komið er engan snjó að sjá. Aðeins klósettpappír.

  Viðbrögð Íslendinga eru þau ein að yppa öxlum í forundran og saka túrhestana um sóðaskap.  

  Góðu fréttirnar eru þær að hraukarnir sem túrhestarnir skilja eftir sig er fyrirtaks áburður.  Eigendur skrautblómagarða gætu gert sér eitthvað gott úr því.   

   

„Míga og skíta“ glottandi við Gullfoss

Hvað verður um fólk sem hlustar á þungarokk á unglingsárum?

  Frá því að rokkið kom fram á sjónarsvið um miðjan sjötta áratuginn hefur það verið skilgreint sem afkvæmi djöfulsins.  Meðal þeirra sem héldu þessu fram var bandaríski sjónvarpspredikarinn Jimmy Swaggart.  Í dag má oft sjá hann fara á kostum í sjónvarpsstöðinni Omega.  Sonur hans hefur komið til Íslands,  predikað og fordæmt homma.

  Nýverið sá ég Jimmy Swaggart hæla sér af því að vera náfrændi Jerry Lee Lewis,  eins af frumherjum rokksins.  Hann er hættur að skilgreina rokk og ról sem afkvæmi djöfulsins.  Hann benti hinsvegar á að þungarokkið væri afkvæmi djöfulsins.  Því til sönnunar nefndi hann að norskar þungarokkshljómsveitir brenni kirkjur til kaldra kola.

  

  Um miðjan níunda áratuginn dvaldi ég - eins og stundum áður og síðar - í Bandaríkjunum í hálfan annan mánuð.  Þar fóru mikinn svokölluð Verndarsamtök foreldra,  PMRC.  Fremstar í flokki voru eiginkonur bandarískra öldungadeildarþingmanna.  Tipper Gore,  eiginkona Als Gores,  leiddi baráttuna.  Baráttuna gegn þungarokki.  Það var sagt upphefja grófasta ofbeldi,  klám,  guðlast og djöfladýrkun.

  Konurnar drógu fram plötuumslög hljómsveitanna Twisted Sisters og WASP máli sínu til stuðnings.  Þær náðu töluverðum árangri.  Plötufyrirtæki voru skikkuð til að setja aðvörunarmiða á plötur með hættulegum boðskap.  Þau voru skikkuð til að prenta söngtextana á plötuumbúðir (til að foreldrar gætu sannreynt um hvað söngtextarnir fjölluðu án þess að þurfa að hlusta á djöflarokkið).  Jafnframt var bannað að selja plötur til 16 ára og yngri.  

  Frægt dæmi kom upp þegar 15 ára strákur í Flórída var fangelsaður fyrir að kaupa plötu.  

  Lögin eru enn í gildi.  Verndarsamtökin beittu þeirri aðferð að herja á auglýsendur útvarpsstöðva sem spiluðu þungarokk.  Útvarpsstöðvarnar eiginlega hættu að þora að spila þungarokk.  Þá kom sænska hljómsveitin Europe til sögunnar eins og frelsandi engill.  Snoppufríðir drengir sem ómögulegt var að tengja djöflum,  klámi og sadó-masókisma.  Allar konurnar í Verndarsamtökum foreldra bráðnuðu undir léttu og sakleysislegu þungarokki Europe.  Rokkútvarpsstöðvar sem höfðu lagt til hliðar allar plötur með Twisted Sisters og Black Sabbath fögnuðu sem aldrei fyrr né síðar að geta spilað "Final Countdown" án þess að auglýsendur sættu ofsóknum og þvingunum Verndarsamtaka foreldra.

  

Skjaldborg um kynferðisbrotamenn

  Þegar hópur kvenna stígur fram og sakar þekktan mann um kynferðislegt áreiti, nauðgun og þess háttar fer ætíð af stað sama ferli:  Fjöldinn allur stormar af stað og kemur manninum til varnar.  Allt er reynt til að draga úr trúverðugleika kvennanna.  Hamrað er á klisjunni:  "Allir eru saklausir uns sekt er sönnuð."  Jafnfram er dustað ryk af dæmi um falska nauðgunarkæru eða upploginn áburð um barnaníð (í öllum brotaflokkum eru til dæmi um falskar kærur.  Allt frá kærðum innbrotum til bilaþjófnaðar. Þau dæmi eru aldrei dregin fram í umfjöllun um önnur afbrot en kynferðisbrot).   

  Við þekkjum allt um þetta af máli Ólafs Skúlasonar biskopps.  Einnig af máli predikarans Gvendar "smjörsýru" Byrgismanns og pastors.  Bara svo tvö þekkt dæmi séu nefnd. Þrátt fyrir vitneskju um barnaníð biskoppsins og kynferðisofbeldi gagnvart fullorðnum konum sátu embættismenn biskupsstofu glaðir og reifir undir málverki af níðingnum.  Þar á bæ þótti við hæfi að hampa delanum og heiðra svo lengi sem kostur var.  Karl Sigurbjörnsson,  þá biskup,  sparaði aldrei lofsöng um kynferðisglæpamanninn - hvar sem hann kom því við.  Fremur en þeir sem lofsungu barnaníðinga kaþólsku kirkjunnar hérlendis og erlendis,  barnaníðinginn Karl Vigni aðventísta,  kynferðisofbeldi á stúlknaheimili Auðar Eir,  Bjargi, og allskonar.  

  Nú hefur verið opinberað að bandaríska sjónvarpsstjarnan Bill Cosby viðurkenndi fyrir dómi 2005 að hafa byrlað konu ólyfjan og nauðgað henni. Hópur fleiri kvenna hefur sakað hann um hið sama. Þrátt fyrir það eru ennþá til manneskjur sem halda áfram að verja Cosby með kjafti og klóm.  Þeirra á meðal er leikkonan Whoopi Goldberg. Sumir aðrir í harðlínu stuðningsmannahópi Cosbys hafa dregið í land - eða látið af háværum opinberum stuðningi - eftir að játning hans var opinberuð.  

www.stigamot.is

www.aflidak.is

www.solstafir.is

www.blattafram.is

 

    

   

Felur ekki lengur sannleikann