Verulega vandræðaleg staða hryðjuverkasamtaka

    Bandarísku hryðjuverkasamtökin Sea Shepherd ætluðu að slá sér upp í sumar með átaki sem kynnt var undir yfirskriftinni GrindStop 2014.  Átakið átti að vekja athygli og aðdáun á baráttu samtakanna gegn hvalveiðum Færeyinga.  Jafnframt í kjölfarið að afla þeim vænum styrktarframlögum í beinhörðum peningum frá ríkum poppstjörnum,  kvikmyndaleikurum og öðrum auðmönnum.  Það lið "kaupir sér" á þann hátt tilgang í lífinu:  Með því að bjarga lífi hvala.  Það stendur í þeirri trú að hvalir séu gáfaðir.  Sem er alrangt.  Hvalir eru nautheimskir.  Enda náskyldir beljum.  Þar fyrir utan éta hvalir meira af öðrum lifandi sjávardýrum en nokkuð annað dýr. 

  Með veiði á einum hval er lífi þúsunda annarra dýra þyrmt.  Ef út í það er farið.  Fiskurinn sem hvalurinn sporðrennir hefur líka tilfinningar.  Á foreldra, systkini og aðra ástvini.

  Upphaf átaksins GrindStop 2014 fór vel af stað.  Blaðamannafundur á bryggju í Færeyjum dró að um 15 stóra fjölmiðla frá heimspressunni.  Þetta var í júníbyrjun. 

  Nú er hálfur annar mánuður liðinn frá upphafi átaksins.  Hver dagur verður æ vandræðalegri fyrir SS.  Nákvæmlega ekkert hefur borið til tíðinda allan þennan tíma.  Liðsmenn SS sem standa vaktina í Færeyjum eru meira að segja farnir að væla á Fésbók undan aðgerðarleysi og tilbreytingaleysi.  Frá sólarupprás til sólarlags standa þeir 3 og 3 saman og stara út á haf.  Þeir reyna að koma auga á marsvínavöðu (grind) í sjávarmálinu.  Þeir bíða eftir því að firðir fyllist af mótorbátum sem smala marsvínum upp í fjöru.  Ekkert slíkt hefur gerst.  Það hefur ekkert gerst í hálfan annan mánuð.  Átakinu lýkur eftir hálfan mánuð.

  Færeyjarnar eru 18.  Færeyskir firðir eru miklu fleiri.  SS-liðar hafa ekki aðstöðu til né rænu á að vakta þá alla.  Það er ekki útilokað að hvalveiðar hafi átt sér stað í einhverjum þeirra án þess að SS-liðar yrðu þess varir.  Þegar útlendingar eru í grennd láta Færeyingar lítið bera á hvalveiðum.     

  Fjölmiðlar heimsins hafa fyrir löngu síðan misst allan áhuga á átakinu GrindStop 2014.   Átakið hefur ekki skilað SS neinum fjárframlögum frá auðmönnum.  Það eina sem átakið hefur skilað er að gera félaga SS að fíflum. 

  Hvað er bjánalegra en að standa í fjöru frá sólarupprás til sólarlags daglega í 2 mánuði,  góna út á haf og ekkert gerist? 

  Athygli Færeyinga vekur að SS-liðarnir sem stara á hafið með augun mött klæðast fóðruðum leðurjökkum og eru í leðurskóm.  Sumir eru með leðurbelti í buxnastreng.  Er hráefnið í þessum klæðnaði af sjálfdauðum dýrum?  Eða dýrum sem hafa verið drepin gagngert til að fólk,  þar á meðal SS-liðar, geti klæðst skinnvöru?   

  Um rænandi SS-liða og fleira má lesa með því að smella á þennan hlekk:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1405591/

  Færeyingar hafa skemmt sér konunglega við að hlæja að vandræðagangi SS.  Enda gott grín. 

Í fangelsi fyrir að safna regnvatni

 

  Í alríki Husseins í Vesturheimi eru margar vistaverur og margt bannað.  Þess vegna er það kallað Bannríki Norður-Ameríku.  Ríkin 50 sem mynda alríkið eru mörg hver afar ólík hvert öðru.  Þau eru með sín eigin lög og eigin reglur um margt.   Til að mynda eru áfengislög ólík,  svo og lög um giftinga- og ökuprófsaldur.  Bara svo örfá dæmi séu nefnd.  Að því leyti og fleiru svipar þetta til Evrópusambandsins.  

  Í Oregan-ríki á vesturströnd BNA var stórtækur glæpamaður dæmdur í fangelsi og fjársekt fyrir að safna regnvatni.  Hann safnaði því í tank inni á sinni landareign.  Með því braut hann gróflega gegn lögum um einkarétt Vatnsveitunnar til að höndla með viðskipti á vatni.  Með því að nota regnvatnið hafði glæpamaðurinn fé af Vatnsveitunni vegna þess að þá keypti hann ekki af henni það magn af vatni er hann þurfti.  

  Vatnsberinn ósvífni var umsvifalaust dæmdur í mánaðarlanga fangelsisafplánun.  Honum var jafnframt gert að greiða hátt í 200 þúsund króna sekt.  Sem er ekki upp í kött á Nesi til samanburðar við lögfræði- og dómskostnað.  

  Við dómsuppkvaðningu mætti fjöldi manns.  Hópurinn bar mótmælaspjöld vatnsberanum til stuðnings.  Hussein Obama er vitaskuld kennt um lögin sem dæmt var eftir.  Þau hafa verið í gildi í 89 ár og eru bundin við Oregan en ekki alríkið.  Í sumum öðrum ríkjum,  svo sem Maryland og Florida,  eru íbúar skattaðir fyrir regnvatn.  Í staðinn mega þeir safna því og jafnvel nota það.   

    

Obama þykir sá lélegasti

Ekki segja löggunni að þú sért að segja satt

  Ég er hugsi og ringlaður yfir niðurstöðu Héraðsdóms Suðurlands í nauðgunarmáli kenndu við Þjóðhátíð í Vestmannaeyjum um verslunarmannahelgina 2012.  Fyrir það fyrsta eru tvö ár liðin frá meintri nauðgun.  Það er fyrir neðan allar hellur að kynferðisbrotskæra velkist í "kerfinu" í tvö ár áður en Héraðsdómur kveður upp sinn dóm.  Verði málinu áfríað til Hæstaréttar gætu önnur ár liðið áður en málinu lýkur.  Unglingar sem málið snýst um verða orðnir rígfullorðið fólk.

 Vissulega er þetta ekkert einsdæmi.  Kynferðisbrotamál eru afgreidd á hraða snigilsins.  Þau þurfa að njóta forgangs.

  Málsatvik eru þau í stuttu máli að strákur og stelpa hittust á tjaldstæði í Herjólfsdal.  Þau kysstust og létu vel hvort að öðru.  Leikurinn barst inn í tjald stelpunnar.   Að hennar sögn vildi drengurinn fljótlega hafa kynmök.  Hún vildi það ekki á þeim tímapunkti.  Vildi fyrst kynnast drengnum betur.  Þá nauðgaði hann henni,  samkvæmt kærunni.  Hann heldur því fram að kynmök hafi átt sér stað með vilja beggja.

  Í dómsniðurstöðum er rakið að stelpan hafi við læknisskoðun verið aum í hársverði og lengri vöðvum;  vitni segja hana hafa verið í sjokki,  miklu áfalli og grátið mikið eftir atburðinn.   Hún hafi átt erfitt með að tjá sig.  Sálfræðingur Barnahúss vitnaði um að andleg líðan hennar væri slæm.  Framburður hennar hafi verið stöðugur,  bæði hjá lögreglu og fyrir dómi.  

  Engu að síður kemst Héraðsdómur að þeirri niðurstöðu að sýkna beri ákærða.  Rökin eru þessi orðrétt:

  "Hins vegar verður ekki horft fram hjá því við mat á trúverðugleika framburðar brotaþola að hún taldi í tvígang ástæður til þess í yfirheyrslu hjá lögreglu að taka fram að hún væri að segja satt og rétt frá."

  Tengdasonur Kára Klára í Íslenskri erfðagreiningu gerði sér lítið fyrir og stal lagi frá Ekki háttvirtum löngu áður en hann samdi það.  Með trommu-intrói og öllum pakkanum.  Eins og gengur.   

 

Sea Shepherd er ósvífið þjófahyski

 

 

  Sea Shepherd eru bandarísk samtök herskárra aðgerðarsinna sem berjast gegn veiðum á hákörlum, hvölum, sel og hinu og þessu.  Víða um heim eru samtökin skilgreind sem hryðjuverkahópur.  Meðal "afreka" hópsins er að 1986 sökkti hann tveimur rammíslenskum hvalveiðibátum.    

 

  Paul Watson stofnaði Sea Shepherd 1977 í kjölfar þess að hann var rekinn úr Greenpeace.  Þar á bæ þótti hann of herskár og koma óorði á Grænfriðunga.  Fjöldi bandarískra auðmanna,  kvikmyndastjarna,  rokkstjarna og fleiri ausa peningum í Sea Shepherd.  Þeirra á meðal eru söngvari Red Hot Chili Peppers,  upptökustjórinn Rick Rubin og leikararnir Martin Sheen,  William Shatner og Daryl Hannah.  Samtökin njóta skattaívilnana í Bandaríkjunum.  Þau eiga vísan stuðning margra helstu fjölmiðla Bandaríkjanna.  Þar er hampað fegraðri mynd af Sea Shepherd; hópi hugsjónafólks í sjálfboðavinnu gegn gráðugum útlendingum sem myrða með köldu blóði af illmennsku krúttleg og gáfuð sjávardýr.  Dýr sem vilja synda frjáls um heimsins höf og eru stórtækari í áti á fiski en fiskveiðimenn.  Fiskurinn er hvort sem er heimskur.  Og hvalurinn étur selinn.   

 

  Nú eru Sea Shepherd með átak í gangi í Færeyjum.  Markmiðið er - að sögn - að stöðva hvalveiðar Færeyinga.  Í morgun kynntu samtökin átakið á blaðamannafundi.  Færeyskir fjölmiðlar sýndu fundinum lítinn áhuga.  Það voru aðallega bandarískir fjölmiðlar sem mættu á svæðið.  

 

  Að morgni sunnudags safnaðist hópur Færeyinga á bryggjuna þar sem bátur Sea Shepherd liggur bundinn.  Einhverjir köstuðu kveðju á bátsverja.  Við það greip um sig gríðarleg hræðsla um borð.  Bátsverjar forðuðu sér niður í lúkar,  læstu kyrfilega á eftir sér og hringdu í mikilli geðhræringu í lögregluna.   Lögreglumenn mættu óðara og báðu menn um að hræða ekki líftóruna úr vesalingunum um borð.  Hópurinn tók vel í það.  Enda kirkjur farnar að hringja til messu.  

 

   Sama morgun komu nokkrir félagar í Sea Shepherd til Færeyja með Norrænu.  Færeyingur um borð tók eftir því að við morgunverðarhlaðborð stálu SS-liðarnir öllu steini léttara.  Þetta voru greinilega þaulvanir þjófar.  Þeir báru sig svo fagmannlega að.  Þeir fylltu heilu töskurnar af brauði,  smjöri,  áleggi o.s.frv.  án þess að nærstaddir yrðu nokkurs varir.  Aðferðin sem þjófarnir notuðu var að leggja kæruleysislega munnþurrkur yfir matvælin,  hinkra svo í smástund áður en þýfinu var laumað ásamt munnþurrkunni ofan í tösku.

 

 

 

  Færeyingurinn hnippti í borðfélaga sína og benti þeim á hvað var í gangi.  Þeir urðu svo dolfallnir af undrun yfir ósvífninni að þeir frusu;  höfðu ekki rænu á að gera neitt í málinu.  Einn tók þó að lokum ljósmynd af þjófunum.  Einn var þá farinn burt með troðfulla ferðatösku af þýfi.  

 

  Við hlið svarthærðu konunnar sést glitta í rauðan makka konu sem kom með stóra húfu á höfðinu en enga tösku.  Kella fyllti húfuna af mat.  Ef myndin er stækkuð (með því að smella á hana) þá má greina að svarthærða konan heldur í sína tösku undir borðinu.

 

  Maðurinn sem horfir á ljósmyndarann var nokkrum mínútum síðar kominn á barinn.  Þar reyndi hann að æsa fulla Færeyinga upp í slagsmál.  Færeyingarnir virtu hann ekki viðlits.   

 

  Í gær sigldu þjófarnir til Nolsoy.  Þar stálu þeir bjórflöskum úr verslun.     

Fúsk leikmanna

 

  Margir hafa tekið eftir því hvað forsetar Bandaríkja Norður-Ameríku eldast hratt í embætti.  Þegar þeir setjast í forsetastól geislar af þeim æskuljómi.  Þeir eru strákslegir í útliti og til orðs og æðis.  Er þeir fara úr forsetastóli er annað upp á teningnum.  Þá eru það hokin og útslitin gamalmenni sem staulast á braut.  Hárið hefur gránað (sumir fela það með ósannfærandi hárlit),  hrukkur marka ennið,  baugar undir augum.  Í stað brosandi galgopasvips er kominn alvörugefinn áhyggjusvipur.  Ástæðurnar fyrir breytingunni eru einmitt áhyggjur.

  Bandarískir forsetar burðast ætíð með gríðarlegar áhyggjur.  Þessa dagana nær Hussein Obama,  forseti Bandaríkjanna,  varla að festa blund á nóttunni.  Áhyggjurnar halda fyrir honum vöku.  Ekki síst yfir því hvað illa gengur að drepa fanga í Bandaríkjunum.  Fangadrápin einkennast af fúski áhugamanna um dráp.  Treglega gengur að fá vandvirka fagmenn í verkið.    

  Á sama tíma hefur Hussein ennþá stærri áhyggjur af því að Íslendingar drepa hval.  Bandarískir embættismenn hleypa Íslendingum ekki inn á alþjóðlega ráðstefnu um sjóinn - vegna siðleysis og hvalréttindabrota Íslendinga.  Þeir skella aftur hurðinni á nefið á Íslendingum.  Allt vegna þeirrar villimennsku Íslendinga að drepa hval.     

  Á móti vega góðar fréttir af því að hvaladráp Bandaríkjamanna ganga mun betur og snurðulausar fyrir sig en fangadrápin.  Svo vel ganga þau að Bandaríkjamenn drepa fleiri hvali en nokkur önnur þjóð í heiminum.  Það kitlar stoltið að vera númer 1.  

Aftökuteymið algörlega vanhæft

Útlendingahræðsla

 

  Jón heitinn Þorleifsson,  verkamaður og rithöfundur,  var ekki rasisti í þeim skilningi að honum væri illa við útlendinga.  Hann var oftast réttsýnn og mannréttindasinnaður.  Það var fjarri honum að sýna fólki af öðrum kynþáttum andúð og ókurteisi.  Að vísu voru djasstónlist og blús eitur í hans beinum.  Ekki vegna þess að það væri blökkumannatónlist heldur vegna þess að þetta var bandarísk músík.  Hann hafði horn í síðu bandaríska hersins á Miðnesheiði.  Einhverra hluta vegna setti hann rokkið ekki undir sama hatt.  Sennilega vegna þess að fjölmargir breskir og íslenskir tónlistarmenn spiluðu rokk.

  Jón hafði ekkert gaman af rokki en dáðist að vinsældum bresku Bítlanna,  Stóns og fleiri á heimsmarkaði.  Það hlakkaði í honum yfir því að breskir rokkarar væru vinsælli á alþjóðavettvangi en bandarískir.  Jón fylgdist með framvindunni og var nokkuð vel að sér um bresku rokkarana.  Einkum Bítlana.  Hann var óvenju vel að sér um Bítlana miðað við að músík þeirra höfðaði ekki til hans.  

  Reyndar var Jón fjölfróður um ótal margt.  Hann kunni ekkert erlent tungumál.  En  fylgdist vel með íslenskum fjölmiðlum.  Oftar en einu sinni og oftar en tvisvar var Jón í heimsókn heima hjá mér þegar spurningaþættir á borð við Útsvar og Gettu betur voru í sjónvarpinu.  Jón gaf keppendum þar ekkert eftir.  Var iðulega snöggur til rétts svars.  

  Á seinni hluta síðustu aldar bjó Jón háaldraður í íbúð við Hlemm.  Á þeim tíma var dálítill straumur af fólki frá Asíu til Íslands.  Aðallega víetnömskum flóttamönnum og kvenfólki frá Tælandi og Filippseyjum.   Jón beit það í sig að kínverska eiturlyfjamafían væri búin að leggja undir sig Hlemm-svæðið.  Þar voru á stuttum tíma komin fjögur asísk veitingahús.  Jón taldi að stutt væri í að kínverska eiturlyfjamafían myndi leggja Ísland undir sig.  

  Rök hans voru:  "Af hverju þrífast íslensk veitingahús ekki við Hlemm?  Af hverju gengur kínverskum veitingahúsum betur?  Getur verið að þar sé selt eitthvað fleira en matur?  Hvar segir löggan að eiturlyfjasala fari helst fram?  Er það ekki við Hlemm?  Hvers vegna hreiðra Kínverjar um sig við Hlemm af öllum stöðum?  Hvað dregur þá að Hlemmi?  Fyrir hvað er kínverska mafían þekkt út um allan heim?  Er það ekki fyrir eiturlyfjasölu?  Ég er ekki fæddur í gær.  Ég legg saman 2 og 2.  Ég er búinn að átta mig á því hvað er í gangi."

  Þegar ég maldaði í móinn og gerði lítið úr hræðslu Jóns við kínversku eiturlyfjamafíuna sagði hann:  "Þú áttar þig á alvöru málsins þegar leigumorðingjar kínversku eiturlyfjamafíunnar fara að taka til sinna ráða.  Þetta eru engin lömb að leika sér við." 

  Þarna - fyrir aldarfjórðungi eða svo - átti Jón sér mörg skoðanasystkini sem deildu með honum hræðslu við að kínverska eiturlyfjamafían væri að leggja íslenska dópmarkaðinn undir sig.  Nokkrum árum síðar færðist hræðslan yfir á rússnesku mafíuna.  Það tímabil stóð stutt yfir.  Það færðist eldsnöggt yfir á litháísku mafíuna.  Í undirheimum Reykjavíkur - þar sem handrukkun komst í tísku - þótti árangursríkt um tíma að hóta því að menn myndu fá heimsókn frá litháísku mafíunni.  

  Í dag gráta framsóknarkellingar - þar á meðal Savíð - sárt undan eigin hræðsluáróðri gegn múslímum.  

 

-------------------- 

Fleiri sögur af Jóni Þorleifs: 

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1225402/

   

Segir umræðuna viðbjóðslega

Friðsælustu lönd heims

 

  Sú var tíð að Íslendingar voru afskaplega friðsamir.  Elskuðu friðinn og struku friðinn.  Sú stemmning náði hæstum hæðum á hippaárunum svokölluð (seinni hluta sjöunda áratugarins og fyrri hluta áttunda áratugarins).  Auðvitað tuskuðust strákar.  Það er eðli stráka.  Þeir spreyta sig.  Maður á mann.  Ef annar féll var dæmið útkljáð.  

  Ég veit ekki hvenær eða hvernig það gerðist að tveir eða jafnvel fleiri létu eftir sér að ráðast í sameiningu á einn.  Og þegar sá er ofurliði borinn fellur í götuna er gengið í skrokk á honum með spörkum í höfuð.  Í mínu ungdæmi hefði þannig hegðun umsvifalaust verið skilgreind sem aumingjaskapur vesalinga.  

  Með tilkomu Fésbókar og "kommentakerfis" netmiðla fundu vesalingarnir

sér nýjan vettvang.  Þar belgja þeir sig digurbarkalega.  Nú eru þeir farnir að hóta ókunnugu fólki lífláti.  Það er brýnt að taka með festu á líflátshótunum.  Kæfa svoleiðis dólgshátt í fæðingu.  

  Íslendingar vilja búa í friðsömu samfélagi.  Við erum stolt yfir því að búa í tiltölulega friðsælu samfélagi.  Samfélagi þar sem ágreiningsmál eru leyst í bróðerni í stað ógnana og líflátshótana.

  Samkvæmt bandarískum netmiðli,  Amerikanki,  er Ísland 6. friðsælasta land í heimi.   

  Amerikanki fjallar um helstu hugðarefni kvenna:  Snyrtivörur,  fatnað,  innkaup (shopping),  matreiðslu og svo framvegis.  Einnig um ferðalög.

  Amerikanki sækir sína heimild um friðsælustu lönd til fyrirbæris sem kallast Global Peace Index.  Þannig er listinn:

1.  Danmörk.  Danir eru sagðir vera afskaplega hjálpsamir,  vingjarnlegir og opinskáir.  Greinarhöfundur segist hafa tvívegis komið til Kaupmannahafnar og vottar að þetta sé rétt mat.

2.  Noregur.  Vísað er til þess að fjöldamorð Breivíks gefi alranga mynd af Noregi.  Þetta sé eitt friðsælasta land í heimi og öruggast að búa í við mikla velsæld.

3.  Singapore.  Öryggisgæsla er góð.  Glæpatíðni mjög lág og morð fátíð.

4.  Slóvenía.  Greinarhöfundur samþykkir þetta mat GPI.  

5.  Svíþjóð.  Fegursta landið í Skandinavíu.  Þrátt fyrir að Svíar séu stórtækastir Evrópubúa í útflutningi á vopnum þá hafa Svíar ekki staðaið hernaði gegn öðrum þjóðum síðustu tvær aldir.  Glæpatíðni er svo lág að rán eru aðeins 8000 á ári.  Til samanburðar eru rán í Bandaríkjunum 350.000.  

6.  Ísland.  Ótrúleg náttúrufegurð.  Ísland tekur ekki þátt í stríðsátökum heimsbyggðarinnar og hefur eingöngu verið í fréttum vegna bankahruns.  

  Þarna skeikar greinarhöfundi.  Tveir menn skráðu Ísland á lista yfir stríðsfúsar þjóðir sem gerðu innrás í Írak 2003 með skelfilegum afleiðingum fyrir Írösku þjóðina.  Það sér hvergi fyrir enda á þeim hörmungum.      

Kærir hatursfull ummæli

Færeyingar vilja ensku í stað dönsku

 

Á allra síðustu árum hefur færeyska færst mjög hratt í átt að dönsku.  Sjónvarpinu er kennt um.  Færeyska sjónvarpið sendir út mikið af dönsku efni.  Einnig útlendu sjónvarpsefni með dönskum undirtexta.  Mikil umræða er um þetta í Færeyjum í dag.  Ný skoðanakönnun sýnir að 71% Færeyinga vill efla enskukennslu í grunnskóla á kostnað dönsku.   Inn í afstöðuna spilar að margir Færeyingar - um helmingur - aðhyllist sjálfstæði Færeyja og aðskilnað frá danska sambandsríkinu.

  Athyglisvert er að ungir Færeyingar eru mun áhugasamari um enskukennslu á kostnað dönsku.  Stuðningur 29 ára og yngri við enskuna á kostnað dönsku er 87%.  Það er einmitt yngra fólkið sem jafnframt vill aðskilnað Færeyja frá danska sambandsríkinu.

  Ein rök hinna,  sem vilja óbreytta áherslu á dönskukennslu,  benda á Ísland.  Þeir telja að það hái Íslendingum verulega að kunna hvorki dönsku né önnur norræn tungumál.  Verði að tjá sig á ensku í samskiptum við aðrar Norðurlandaþjóðir.

  Sumir ganga svo langt að vilja að áhersla á enskukennslu gangi fyrir og þýska komi þar á eftir.  Þýskumælandi eru,  jú,  næst fjölmennastir í Evrópu á eftir enskumælandi.  Danska eigi að mæta afgangi.  Færeyingar læri hvort sem er dönsku af sjónvarpsglápi og lestri danskra slúðurblaða og glanstímarita.  

  Þar fyrir utan eru Færeyingar almennt næmir fyrir erlendum tungumálum.  Ótrúlega margir þeirra tala þýsku og frönsku - til viðbótar við að vera reiprennandi í ensku, dönsku, sænsku og norsku.  Og skilja talaða íslensku.   

Klúður!

  Það eru ekki allir með alla hluti á hreinu alltaf.  Ólíklegustu hlutir geta þvælst fyrir hverjum sem er.  Sumir geta dvalið í Abu Dhabi í heilan mánuð án þess að koma auga á eina einustu kirkju.  Fyrir bragðið standa sumir í fullvissu um að þar séu engar kirkjur,  "eðli málsins samkvæmt" - þrátt fyrir að þar séu margar reisulegar kirkjur.

  Sumir eru urrandi ósáttir við að Reykjavíkurborg hafi úthlutað grísku rétttrúnaðarkirkjunni lóð undir kirkjubyggingu.  Það má mótmæla af minna tilefni.  Þrátt fyrir að gríska rétttrúnaðarkirkjan hafi aldrei sótt um lóð í Reykjavík.  Kannski er það einmitt þess vegna sem Reykjavíkurborg hefur ekki úthlutað grísku rétttrúnaðarkirkjunni lóð. 

  Sumir komast upp með að skila nýkeyptri þráðlausri fjarstýringu vegna þess að það "vantaði" tengisnúru.  Fulltrúinn í skiladeild verslunarinnar gerir enga athugasemd og skráir "gallann" samviskusamlega.    

 

  Það er gaman að kunna að fótósjoppa.  Það býður m.a. upp á að bæta við nokkrum lóðum á lyftingastöngina og pósta myndinni á Fésbók.  Jú, jú.  Gaurinn virðist vera kraftakall.  Þegar betur er að gáð má sjá spegil á veggnum fyrir aftan.  Hann sýnir aðeins eitt par af lóðum á lyftingastönginni.  Dáldið neyðarlegt klúður.   

 

  Sumir eru ekki með landafræðina á hreinu.  Vita ekki að Miami er í Flórída. 

 

  Nestissamloka með osti.  Æ,  gleymdist að taka plastið utan af ostsneiðinni. 

 

  Lesskilningur fólks er misjafn.  Ekki síst þegar kemur að skammstöfun. 

 

  Úps! 

Lulla frænka kaus

  Lulla föðursystir mín fylgdist ekkert með stjórnmálum.  Var að mestu áhugalaus um þau - ef undan er skilið að hún gætti þess vandlega að mæta ætíð á kjörstað.  Þar kaus hún Sjálfstæðisflokkinn,  eins og bræður sínir og fleiri ættingjar.  Hún lét Sjálfstæðisflokkinn sjá um pólitíkina;  þá þurfti hún þess ekki sjálf.  Einu áhyggjurnar sem hún hafði voru af því hvort að hún myndi gleyma að kjósa eða kjósa vitlaust fyrir klaufaskap eða ógilda kjörseðilinn.

  Lulla gerði ráðstafanir í tæka tíð til að tryggja að ekkert færi úrskeiðis.  Hún samdi við einhvern um að fylgja sér á kjörstað.  Eitt sinn fylgdi henni kona sem var afar stríðin og mikill stuðbolti.  Hún fylgdi Lullu að kjörklefanum svo langt sem það mátti.  Þetta var á áttunda áratugnum og reglur frjálslegri en í dag.  Njósnarar frá stjórnmálaflokkunum sátu við kjörklefann og skráðu hjá sér hverjir mættu á kjörstað og hvenær.  

  Fylgi stjórnmálaflokka var fastara í hendi en í dag.  Kjósendur fylgdu sínum flokki fram í rauðan dauðann hvað sem á gekk.  Þetta var eins og trúarbrögð eða áhang við fótboltalið.  Þeir sem mættu seint á kjörstað fengu upphringingu frá sínum flokki og voru hvattir til að drífa sig.  Þeim var boðin aðstoð í formi aksturs eða annars liðsinnis.   

  Lulla staulaðist inn í kjörklefann.  Síðan leið og beið.  Hún kom ekki aftur út úr honum.  Allir viðstaddir urðu langeygir.  Þeir horfðu með undrunar- og ráðaleysissvip hver á annan.  Svo mændu þeir á fylgdarkonu Lullu eins og hún gæti leyst málið.  Hún brosti glaðlega á móti og þótti biðin brosleg.

  Að mörgum mörgum mínútum liðnum heyrðist Lulla kalla hátt og snjallt:  "Er það D eins og drottinn?"

  Stríðna fylgdarkonan svaraði um hæl af hvatvísi:  "G eins og guð!" 

  Sumir viðstaddra hvesstu reiðilega augu að fylgdarkonunni.  Einn sýndi henni manndrápssvip.  Allir voru mjög alvörugefnir.  Henni þótti það gera hrekkinn við Lullu ennþá fyndnari.  Höfuðandstæðingur Sjálfstæðisflokksins,  Alþýðubandalagið,  var með listabókstafinn G.  Sjálf nýtti hún ekki kosningarétt sinn.  

  Nú gengu hlutir hraðar fyrir sig.  Lulla skilaði sér glaðbeitt að vörmu spori út úr kjörklefanum og stakk kjörseðlinum í kjörkassann.

  Þegar þær stöllurnar voru komnar út og sestar inn í bíl sagði Lulla:  "Það er skelfilega ruglingslegt að Sjálfstæðisflokkurinn sé ekki X-S.  Það ruglar mann í ríminu að hann sé með einhvern annan staf.  Ég var alveg á nálum.  Ég var svo hrædd um að kjósa vitlaust út af þessu rugli með stafinn!"   

--------------------

  Fleiri sögur af Lullu frænku:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1382276/

--------------------

Staðgengill borgarstjóra hefur afnot af bíl hans