Ólafur F. á fljúgandi siglingu

  Magnað frumsamið kvæði Ólafs F.  Magnússonar,  fyrrverandi borgarstjóra,  um Hönnu Birnu Kristjánsdóttur,  núverandi borgarstjóra,  hefur heldur betur slegið í gegn.  Kvæðið flutti Ólafur F.  á borgarstjórnarfundi Reykjavíkur í fyrradag og lesa má það hér á bloggi mínu fyrir neðan:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1007820/

  Nú hefur verið verið stofnuð á Fésbók síða Ólafi F.  til heiðurs.  Kíkið á hana og skráið ykkur.  Slóðin er:   http://www.facebook.com/group.php?gid=259477901537&v=info#/group.php?v=wall&gid=259477901537

Frumsamið kvæði Ólafs F. um Hönnu Birnu

  Hér er kvæðið góða sem Ólafur F.  Magnússon,  fyrrverandi borgarstjóri Reykjavíkur,  orti í morgun um Hönnu Birnu,  núverandi borgarstjóra.  Kvæðið flutti Ólafur F.  núna klukkan rúmlega 17.  Við flutning kvæðisins spilaði Vilhjálmur Þ.  Vilhjálmsson undir á bjöllu og fléttaði inn í stuttan rapp-kafla.  Ólafur F.  þótti lítið til klukkuspils Vilhjálms og rapp-innslags koma.  Þess vegna tvílas hann kvæðið.  Í seinna skiptið án undirleiks Vilhjálms.

Gírug í ferðir, gráðug í fé
Grandvör hvorki er hún né
Gætir hófs í gerðum sínum
Gjafir fær frá banka fínum
Auðmjúk er við auðvalds fætur
Ávallt að þess vilja lætur
Velferð viljug niður sker
Víða hnífinn fína ber
Sjaldnast nálægt sjálfri sér
Sárt í annars bakið fer
Laugaveg, flugvöll láttu kjurrt
lata Hanna farðu burt
í Valhöll heim að vefja þráð
með vinum þínum í síð og bráð.

.

Ólafur víttur á borgarstjórnarfundi

Færeyskt dagblað í eigu Íslendinga

 

   Það er pínulítið gaman að færeyska dagblaðið Dimmalætting sé komið í eigu Íslendinga.  Og þó.  Lengi vel var Dimmalætting aðal dagblaðið í Færeyjum.  Alvarlegt,  íhaldsamt og virðulegt dagblað sem studdi og styður að Færeyjar séu hluti af danska sambandsveldinu.  Svokallað sambandsblað.  Að mörgu leyti færeyski Mogginn.  Haus blaðsins er meira að segja skrifaður með líkri gotneskri skrautskriftarleturgerð og haus Morgunblaðsins.  Dimmalætting hefur komið út síðan 1800-og-eitthvað.

  Lengst af var Dimmalætting í broti sem er tvöfalt stærra en íslensku dagblöðin.  Svipaði þannig til margra evrópskra stórblaða.  Nafnið Dimmalætting þýðir = dimmu léttir = árblik/morgunskíma.  

  Annað dagblað í Færeyjum,  Sósíalurin,  hefur sótt í sig veðrið og er nú vinsælasta blaðið í Færeyjum.  Nafn þess má túlka sem Alþýðublaðið eða Almenningur.  Það er "óháð".  Það er að segja í eigu starfsmanna og ótengt pólitískri hreyfingu.  Blaðamenn eru samt flestir sjálfstæðissinnar.  Hallast að aðskilnaði frá danska sambandsríkinu.  En gera blaðið ekki út á harða pólitík í þá átt.  Er meira upptekið af léttum fréttaflutningi og sinnir vel dægurmálum.  Umfjöllun um músík,  leiklist,  íþróttum og þess háttar.  

  Sósíalurin sér meðal annars um netmiðilana www.portal.fo og www.planet.fo og rekur poppmúsíkurstöðina Rás 2.  Aðrar útvarpsstöðvar í Færeyjum eru ríkisútvarpið og kristilega stöðin Lindin.  Rás 2 er nokkurs konar Effemm957.  Mig minnir að www.portal.fo sé í eigu færeyska símafélagsins fremur en færeyska útvarpsins þó fréttirnar séu skrifaðar af blaðamönnum Sísíalsins.  Er samt ekki alveg viss.

 Ég les alltaf Dimmalætting og hef sérlega gaman að teiknimyndaskrýtlum Ferdinands.  Þær eru svo ófyndnar að undrun vekur. 

  

  

Dimmalætting í íslenska eigu

Útdráttur úr skemmtilegri og fróðlegri bók - annar hluti

  Í gær birti ég - með leyfi útgefanda - útdrátt úr bókinni  Niðri á sextugu.  Það vakti mikla ánægju.  Enda sagan hressileg og gamansöm.  Þess vegna er ekki um annað að ræða en halda áfram þar sem frá var horfið.  Hér kemur annar hluti.  Góða skemmtun!

  Pillsbury’s Best

  Ein af mergjuðustu Austragreinum Magnúsar Kjartanssonar í Þjóðviljanum á sinni tíð bar yfirskriftina Pillsbury’s Best. Kona ein, sem var á framboðslista Alþýðuflokksins við borgarstjórnarkosningar í Reykjavík, hafði ekki annað til saka unnið en að sigra í bökunarsamkeppni sem umboðsmaður Pillsbury’s Best hveitis hélt um þær mundir. Ritstjórinn ýjaði að því að slík manneskja, sem Pillsbury hafði heiðrað með hrærivél og hveitipoka í verðlaun, myndi sóma sér vel í borgarstjórn fyrir Alþýðuflokkinn. Nú leyfðist þetta ekki nokkrum manni og mundi vera kölluð argasta karlremba sem það var náttúrlega.
Því er þessi inngangur hafður að vorið 1973 þegar Tryggvi Guðmundsson lögfræðingur kom í bjargið var hann með nýja hvippu sem amma hans, Bjargey Pétursdóttir fyrrum húsfreyja í Hælavík, hafði saumað um veturinn handa drengnum. Hvippan var skjannahvít, gerð úr hveitipoka frá Pillsbury’s Best. Í fyrstu ferð datt Tryggvi á afturendann í brekkunni undir fíringavírnum og braut flestöll eggin í hvippunni. En hvippan var pottþétt og hélt öllu gumsinu að fyglingnum.
Tryggvi varð allreiður, stóð upp, leysti af sér hvippuna og lét hana falla utan af sér með öllu saman. Hvippan lá þarna í brekkunni síðast þegar menn vitu til. Upp frá því klæddist Tryggvi nethvippunni og ekki voru höfð fleiri orð um hvippuna Pillsbury’s Best.


Kjöldregnar gallabuxur

Í annan tíma voru þeir félagar að koma úr bjargferð og bar fatnaður þeirra ljóst vitni um það, allur grútdrullugur og illa lyktandi. Á heimstíminu tekur Tryggvi eftir því að Kjartan er að bjástra við að setja festingar í strenginn á gallabuxum sínum og bindur síðan í snæri. Lokaði buxnaklaufinni vandlega og henti síðan buxunum fyrir borð. Dró þær svo nokkra hríð á eftir bátnum og þegar honum fannst nóg dregið innbyrti hann fatið.
En með því að eggjalögur, fugladrit og annar almennur skítur úr bjarginu er sterk blanda vildu buxurnar ekki hreinkast. Kjartan hugsaði sig lengi um en fór síðan niður í lúkar og hafði þá fest handsápu á stagið svona hálfum metra framan við buxurnar. Var nú kastað aftur og buxurnar kjöldregnar inn allt Ísafjarðardjúp og inn undir höfn á Ísafirði. Voru þær þá orðnar tandurhreinar því handsápan hafði myndað löður sem gekk gegnum flíkina. Sáu menn nú fyrir sér að lítið yrði að gera fyrir þvottavélar á flotanum þar sem ný aðferð hafði verið fundin upp til að vaska gallana. Kjartan Sigmundsson var nefnilega frjór og hugmyndaríkur og hafði gaman af hvers kyns tilraunum.


Kjartan hvað hættast kominn

Gamlir sjóarar, sem hafa marga ölduna stigið, gera flestir lítið úr lífsháska sínum og muna ekki mikið eftir brotsjóum fyrri ára þegar öllu nema mönnum skolaði útbyrðis. Kjartan Sigmundsson gerir ekki heldur mikið úr lífsháskum sínum í Hælavíkurbjargi og Hornbjargi, enda þótt ýmsir hefðu talið hann í stöðugum háska þarna í björgunum. Þó er eitt atvik sem honum er ofarlega í sinni þótt liðin séu rúmlega sextíu ár frá atburðum og er lítillega getið hér að framan. Hann var þá við störf suður við Faxaflóa, en römm er föðurtúnataugin og í sumarleyfi sínu 1945 fór hann vestur að Hornbjargsvita, þar sem foreldrar hans bjuggu, ásamt frænda sínum Kjartani Guðmundssyni sem var fæddur og uppalinn á Búðum í Hlöðuvík. Þarna dvöldust þeir frændurnir í góðu yfirlæti í nokkra daga og nutu veðurblíðunnar á Ströndum. Einn daginn fóru þeir út í Stórubrekkuhillu í Hornbjargi að snara fugl. Til þess var notuð fuglastöng sem var með lykkju á endanum. Þetta var létt bambusstöng, en báðar hendur þurfti á stöngina þegar fuglinn var snaraður og lykkjan herti að höfði hans.
Kjartan sest nú á þúfu framarlega í brekkunni og dingla fætur fram af. Fer svo að bera sig til við að snara fugl. Fara verður afar varlega svo fuglinn styggist ekki því þá flýgur ekki bara fyrirhugaður fugl heldur líka allt næsta nágrenni og færa verður sig á annan stað. Með mikilli stillingu hafði Kjartani tekist að koma snörunni niður yfir hálsinn á foglinum, en í sama vetfangi og hann ætlar að kippa í stöngina og herða að hálsi fuglsins losnar þúfan sem hann situr á. Sleppir náttúrlega stönginni um leið og hún stingst fram af hengifluginu með fuglinn fastan í snörunni. Var nú líkt á komið með Kjartani Sigmundssyni og Þorgeiri Hávarssyni í Hornbjargi forðum nema Kjartani tókst að grípa í jurt af grasaættinni en Þorgeir hélt dauðahaldi í graðhvannarnjóla sem er ögn ofar settur í flórunni en grasið. Báðar urtirnar gerðu þó sitt gagn við að bjarga mannslífum og gat Kjartan híft sig upp á grastónni. Þormóður Kolbrúnarskáld barg hins vegar Þorgeiri fóstbróður sínum upp á bjargbrúnina án þess þó hann bæði um hjálp sem ekki var samboðið virðingu hans og hetjuskap. Varð samvera þeirra fóstbræðra ekki söm eftir lífgjöfina.
Allt gerðist með svo miklum flýti í dæmi Kjartans að hann segist ekki einu sinni hafa haft tíma til að verða hræddur, hvað þá að eitthvað flygi gegnum huga hans. Nafna hans Guðmundssyni brá aftur á móti illilega enda gat hann ekkert að gert annað en að horfa á atburðarásina og vona það besta. Ekki sannaðist þarna hið fornkveðna að oft velti lítil þúfa þungu hlassi.

Hælavíkurfólkið hefur einatt verið dálítið dómhart hvert um annað og erfitt að fá álit þess á því sjálfu svona manna í millum. En hvernig bjargmaður var Kjartan Sigmundsson? Að því er Arnór Stígsson spurður þá orðinn áttatíu og átta ára gamall.
,,Hann var þrælflinkur í bjargi en talinn svolítið djarfur; maður heyrði þær sögur af honum. Hann hlaut líka að vera flinkur úr því hann lenti aldrei í neinu slysi öll þessi ár sem hann var í bjargi.“

  Svo bar það við eitt sinn að fara þurfti yfir hættustað mikinn í Hvolfinu. Ofurhugar gefa sig jafnan fram til slíkra verka og var Hallgrímur, sem jafnan er kallaður Lalli, strax fús fararinnar. Þarna voru skörð í þræðingana og mjórra á einum stað en öðrum. ,,Þurfti allt að því að nota miðflóttaaflið þegar maður hljóp,“ segir Hallgrímur, ,,og auðvelt að klúðra því; þá var það búið.“ Gamli maðurinn kvað þá upp úr með það að Lalli færi ekki. Hann hafði lokið stúdentsprófi og fyrsta ári í læknisfræði og sagðist Kjartan ekki vilja missa þarna heilt ár í læknisfræði niður í fjöru. Sagnamenn úr Hornbjargi orðuðu þetta öðruvísi; Kjartan hefði sagt að Lalli væri orðinn of dýr og gildir einu um orðalagið, meiningin var sú sama. Kjartan Sigmundsson bar virðingu fyrir menntun, en hennar hafði hann ekki sjálfur notið formlega.

Fæðingarstofnun, kirkja og kálfsmagi

Einangrað sveitabýli var altæk stofnun þar sem húsbændur skipuðu fyrir verkum og frjálsræði svokallað á nútímavísu var lítið. Enda datt engum í hug að vera með eitthvert múður eða skella hurðum og fara út í fússi. Hvert átti svo sem að halda? Hver hafði sitt hlutverk og vissi að hverju hann gekk og ekkert meira um það. Öll fjölskyldan bar ábyrgð á því að hún skrimti áfram og nóg væri að borða. Eiginlega voru margar stofnanir í einni í Hælavík. Ein var fæðingardeild þar sem hagleiksmaðurinn Sigurður var ljósmóðir og fæðingarlæknir þegar ekki náðist til ljósmóður. Einnig var hann héraðsdýralæknir staðarins. Hann rak líka tæknifyrirtækið í plássinu og endaði með því að láta Bæjarána knýja rennibekk sinn sem hann smíðaði nýtt hús yfir uppi með ánni. Hælavíkurbærinn breyttist stundum í kirkju og á heimili Kjartans tók Sigmundur faðir hans að sér hlutverk prestsins, en móðir hans var kirkjukórinn. Hælavík var ekki síst barnaskóli þar sem börnin lærðu að lesa og draga til stafs. Aðalkennari Kjartans var Sigmundur faðir hans og þá urðu börn síst ólæsari með bandprjónsaðferðinni en þau urðu síðar með útlendum formúlum. Á bænum var líka rekin matvælavinnsla í tengslum við landbúnað og eggjatekju með langa hefð í að súrsa egg og salta fugl svo eitthvað sé nefnt. Fiðurgerð vortímann þegar allur fugl var plokkaður og fiðrið söluvara. Smér strokkað og skyr hleypt með maganum úr kálfinum, og slíkt skyr engu líkt í veröldinni. Úrvinnsla sláturafurða upp á líf og dauða á haustin í stóru iðnaðareldhúsi með pott á hlóðum undir berum himni. Þvottahús var rekið og keppur aðalverkfærið og skolunarprógrammið í bæjarlæknum endalaust. Ullarverksmiðjan Framtíðin var við Frakkastíg í Reykjavík og önnur norður á Gleráreyrum á Akureyri. Hefðu eins getað verið í Ástralíu. Því þurfti að starfrækja ullarverksmiðju í Hælavík og vélar framleiddar á staðnum sem voru forláta rokkar Sigurðar skipasmiðs. Búsáhaldadeildin var líka undir forstöðu Sigurðar. Það var langt til Þórðar úra á Ísafirði og því var úrsmíðavinnustofa rekin í Hælavík og úrmakarinn sjálflærður á bænum. Hvorki kola- né olíuskip lagðist inn á Hælavíkina með orkugjafa. Það þurfti bara að líta í kringum sig. Atlantshafið sendi þeim rekann alla leið frá Síberíu og ármilljónirnar höfðu framleitt mó úr jurtaleifum sem bara þurfti að stinga og þurrka. Orkulindirnar voru á staðnum og bóndinn eigin orkumálaráðherra.
Gjaldeyrir Hælavíkur var í lömbum sem send voru til slátrunar og innleggs á Ísafjörð á haustin, eitthvað fékkst fyrir svartfuglsegg og fiður og svo náttúrlega komu einhverjir aurar inn fyrir rokka og aðra smíð Sigurðar skipasmiðs. Annað var það nú ekki.

Kvikmyndarumsögn

- Titill:  Capitalism.  A Love Story

- Leikstjóri/höfundur:  Michael Moore

- Einkunn: ***

  Bandaríski leikstjórinn og heimildarkvikmyndakóngurinn Michael Moore veldur örlitlum vonbrigðum með myndinni  Capitalism: A Love Story.  Aðalsmerki hans hefur verið leiftrandi húmor.  Hér er hann alvörugefnari.  Að vísu stundum fyndinn.  En húmorinn er meira undirliggjandi en beinskeyttur og afgreiddur á færibandi gríns.  Hámarki nær kímnin þegar hann innsiglar banka með límbandi - eins og lögreglan notar - merktu "glæpavettvangur".

  Myndin er aldrei leiðinleg.  Hún er fróðleg og vekur upp margar áleitnar spurningar.  Án þess að þeim sé öllum svarað.  Hún fer frekar hægt af stað. Er á líður opinberast betri skilningur á upphafsatriðunum.

  Ég er ekki vel að mér í hruni bandaríska bankakerfisins.  Þekki ekki þau dæmi sem eru til umfjöllunar.  En margt virðist eiga samhljóm með siðrofinu,  fégræðginni og ýmsu öðru sem við þekkjum í ferli bankahrunsins á Íslandi.

  Athyglisverð er afstaða manns sem vann við að múta embættismönnum.  Hann segist bara hafa verið að vinna sína vinnu. Ef ekki hann þá hefði bara einhver annar afgreitt þau mál.

  Þetta er áróðursmynd gegn óheftum kapítalisma (frjálshyggju).  Gamli kapítalismi sjöunda og áttunda áratugarins fær að njóta sanngirnis. 

  Einn bútur myndarinnar sýnir klippur af hverjum republikanum á fætur öðrum kalla Barrack Hussein Obama sósíalista.  Kannski með réttu?  Og meirihluti Bandaríkjamanna kaus þennan sósíalista sem forseta Bandaríkja Norður-Ameríku.  Michael Moore lætur að því liggja að kapítalistar hafi keypt Hussein.

  Eftir stendur:  Þetta er frekar skemmtileg kvikmynd.  Hún vekur upp margar spurningar.  Hún er ekki skemmtilegasta kvikmynd Michaels Moores.  En það er hægt að mæla með henni sem ágætri skemmtun og þó öllu fremur áhugaverðri og fróðlegri.   

Rasismi í flugstöðinni í Sandgerði

 

  Kunningi minn er sár og svekktur.  Hann bað mig um að vekja athygli á eftirfarandi.  Þessi maður er frá Víetnam og hefur verið búsettur hérlendis í á annan áratug ásamt bróðir sínum.  Kona hans er einnig frá Víetnam.  Í hvert einasta skipti sem eitthvert þeirra skreppur út fyrir landsteinana taka tollverðir viðkomandi til rækilegrar skoðunar við heimkomuna.  Þau hafa aldrei lent í slíku á flugvöllum erlendis. 

  Þau fullyrða að aðrir Íslendingar frá Víetnam hafi sömu sögu að segja.  Það virðist vera vinnuregla hjá tollvörðum í Flugstöð Leifs Eiríkssonar að taka fólk frá Víetnam til sérstakrar skoðunar.

  Kunningi minn og hans fólk eru fyrirmyndar borgarar.  Hafa aldrei komist í kast við lög,  vinna mikið og hafa aðlagast íslensku samfélagi afskaplega vel.  Þetta fólk er alveg fylgjandi því að tollverðir sinni af alúð sínu eftirlitshlutverki.  En þeim þykir einkennilegt og pirrandi að vera stöðugt eina manneskjan sem er pikkuð út úr 100 - 200 manna farþegahópi og færð í skoðunarherbergi.  Þar er allt rifið upp úr ferðatöskum þeirra og pokum og grandskoðað.  Reynt er að finna eitthvað að sem flestu.  Þau krafin um greiðslukvittun fyrir gamalli ódýrri myndavél,  vöngum er velt yfir sælgæti (hvort það fáist á Íslandi),  hvort of mikið af fatnaði sé meðferðis og annað í þeim dúr.  Að auki eru þau yfirheyrð um hvar þau búi,  hvert erindið hafi verið til útlanda,  við hvað þau vinni og svo framvegis. 

  Svona nákvæm skoðun tekur langan tíma og veldur því að viðkomandi missir af flugrútunni.  Stundum næst far með annarri rútu löngu síðar.  Stundum eru ekki fleiri flugrútur það kvöldið.  Þá verður að taka leigubíl til Reykjavíkur með tilheyrandi aukakostnaði.  Eða reyna að hóa einhvern út til að sækja sig upp á flugstöð. 

  Fólkið frá Víetnam upplifir framkomu tollvarðanna sem neikvæða í sinn garð.  Það sé eins og einbeittur vilji sé til að sýna þeim leiðinlega framkomu.  Kunningi minn sem áður er nefndur skrapp til útlanda á dögunum.  Þegar skoðun á farangri hans var að ljúka sagðist hann ætla að biðja Jens Guð um að blogga um þetta.  Þá breyttist framkoman snarlega í hans garð.  Tollvörðurinn sagðist vera almennilegur og spurði hvort megi bjóða honum kaffi. 

  Sjálfur hef ég farið mörgum tugum sinnum í gegnum flugstöðina í Sandgerði.  Aðeins einu sinni hefur tollvörður skoðað dótið mitt - þrátt fyrir að ég hafi oftar óskað eindregið eftir því.  Í þetta eina skipti hafði hasshundur stokkið upp á bak á ferðafélögum mínum í pönksveitinni Gyllinæð (sjá tónspilara).  Við vorum því allir teknir til skoðunar.  Það var bara gaman og mér sýnd kurteisi í alla staði.  Tollvörðurinn bað mig meira að segja afsökunar á ónæðinu og benti á að hann yrði að framkvæma þessa skoðun vegna þess hvernig hundurinn hafi látið við ferðafélaga mína.  Ég fullvissaði hann um að mér væri ekkert á móti skapi að hann væri samviskusamur í vinnunni.

  Forvitnilegt væri að heyra hvort þið kannist við að fólk með annan litarhátt en hvítan hafi svipaða reynslu af tollvörðum í flugstöðinni og fólkið frá Víetnam.  Hér er ekki verið að tala um þessa almennu tollskoðun,  það er að segja þegar farangri er rennt í gegnum röntgentæki og kíkt ofan í poka eða töskur.  Hér er verið að tala um þegar farþegi er tekinn út úr hópnum og færður í sérstakt skoðunarherbergi og við tekur yfirheyrsla og allsherjar skoðun sem tekur 1 - 2 klukkutíma.

Þetta sem vantar í fréttina

  Á dv.is er frétt af lögfræðingi sem varð gjaldþrota og var út af öðru máli dæmdur í 12 mánaða fangelsi.  Hann skipti um nafn og hélt áfram að praktísera,  reka mál fyrir dómi og rekur lögmannsstofu.  Skrifstofustjóri dómsmálaráðuneytisins segir nafnbreytinguna hafa ruglað kerfið (eins og líkast til var ætlunin).

  Það sem vantar í frétt dv.is er að lögmaðurinn var dæmdur fyrir vörslu gífurlega mikils magns barnakláms.  Í heimatölvu hans og á vinnustað fundust yfir 40 þúsund barnaklámsmyndbönd og ljósmyndir.  Þar af voru myndir af fullorðnum mönnum að nauðga börnum og unglingum gróflega og neyða með ofbeldi til annarra kynferðisathafna.  Fíkn lögmannsins í ofbeldisfullt barnaklám taldist vera á háu stigi.

  Á sama tíma þjálfaði hann unglingsstúlkur og -stráka í körfubolta.    

  Um nafnbreytinguna má lesa á http://www.dv.is/frettir/2009/10/25/daemdur-logmadur-skipti-um-nafn/

www.aflidak.is

www.stigamot.is

Hulunni svipt af leyndarmálinu

  Næst síðasti forseti Bandaríkja Norður-Ameríku heitir Georg W.  Brúskur.  Margar sögur eru til af símtölum hans við bandaríska embættismenn og útlenda stjórnmálamenn.  Flestar eiga þær sammerkt að þær einkenndust af misskilningi á misskilning ofan.  Fyrir það fyrsta var rödd Brúsks eins og í fjarlægð.  Í annan stað áttu viðmælendur erfitt að greina hvort eða hvenær Brúskur var að svara spurningum þeirra eða hvort hann var að tala um eitthvað allt annað.

  Íslenskir stjórnmálamenn lentu ítrekað í vandræðalegum símtölum við Brúsk.  Þeir sömdu við hann um að hafa tiltekinn fjölda herþotna á Miðnesheiði um ókomna framtíð.  Íslenskir fjölmiðlar voru ekki fyrr búnir að slá frétt þessa efnis upp en Brúskur kallaði herþoturnar frá Íslandi.

  Því næst sömdu íslenskir stjórnmálamenn við Brúsk um að bandarískur her yrði í Keflavík næstu áratugi.  Fréttatilkynningar um að Brúskur hafi tekið erindinu vel höfðu ekki fyrr birst í fjölmiðlum en Brúskur fjarlægði bandaríska herinn frá Íslandi.

  Nú hafa ljósmyndir lekið í umferð sem útskýra hvers vegna símtöl við Brúsk voru út í hött.  Hér er eitt dæmi:

  Brúskur er einnig þekktur fyrir að sjá aldrei annað en myrkur þegar hann horfir í kíki.  Þetta vandamál hefur fylgt honum frá unglingsárum:

  Nú er spurning hvort Barack Hussein Obama og Hillary brúka þessi flóknu verkfæri öðruvísi? 

Clinton bjartsýn á lausn í Afganistan

Frábærar ljósmyndir af dýrum

  Blessuð dýrin þurfa að næra sig.  Fátt er betur til þess fallið en sporðrenna öðrum dýrum.  Rétt eins og maðurinn gerir.

Stundum þarf að skokka dálítið á eftir matnum.  Það er hressandi.

Takið eftir hvað fiskurinn er hissa.  Hann hefur aldrei séð landslagið úr þessari hæð áður og þykir þetta verulega furðulegt.

 

Hvers vegna...?

  Að undanförnu hafa stórmarkaðir,  hver á fætur öðrum,  hækkað verð á innkaupapokum úr 15 krónum í 20.  Þetta er svekkjandi fyrir þá sem safna innkaupapokum.  Öðrum þykir myndarskapur af þessu.  Enn aðrir telja að verðið á pokunum ætti að vera 50 kall til að draga úr óþörfu bruðli á þeim.

  Morgunblaðið hefur tekið afstöðu í málinu.  Þar er slegið upp frétt þess efnis að verð á innkaupapokum í Bónus hafi hækkað um þriðjung.  Fyrirsögnin er tvíræð:  "Hærra verð á plastpokunum í Bónus".  Fyrirsögnin vísar bæði til þess að verðið á pokunum hafi hækkað í Bónus og einnig til þess að verðið í Bónus sé hærra en í Krónunni.

  Hvers vegna er verðhækkunin í Bónus gerð að frétt en ekki minnst á aðra stórmarkaði sem einnig hafa hækkað verð á innkaupapokum í 20 krónur?  Hver er eiginlega ritstjóri Morgunblaðsins? 

  Eigandi Krónunnar,  Kaupás,  er stærsti auglýsandi Morgunblaðsins.  Það er skemmtileg tilviljun.  Enda er tilveran skemmtileg.

Hærra verð á plastpokunum í Bónus