Íslenskur myndbandshöfundur í Danmörku

  Einn af virtustu og vinsælustu tónlistarmyndbandshöfundum í veldi Margrétar Danadrottningar er íslenskur kvikmyndagerðarmaður,  Guðmundur Örn Ísfeld.  Hans eftirsóttu höfundareinkenni eru einfaldleiki og lagni við að leyfa sjálfri tónlistinni að njóta sín.  Oftar en ekki eru myndbönd hans svart-hvít.   

  Vandamálið er að ég er ekki vel að mér um danska rokkmúsík.  Samt rakst ég á þetta myndband hans.  Söngvarinn heitir Rasmus Frost.  Það er frekar kuldalegt nafn.  Eða eins og unga fólkið segir:  Cool!

  Ég veit ekki hvernig ég get fundið fleiri myndbönd eftir Guðmund Örn Ísfeld.  Ég ætla að reyna að finna einhver önnur.  Ég hef séð þau.  Man bara ekki nöfn flytjenda.

Bestu lög tíunda áratugarins

  Breska popptónlistartímaritið New Musical Express hefur birt lista yfir bestu lög tíunda áratugarins.  Ég veit ekki hvernig staðið var að vali á þessum lögum á listann.  Listinn er ekki fráleitur.  En áreiðanlega ekki samkvæmt nákvæmri uppskrift neins.  Þannig er það alltaf.  Reyndar virðast lesendur blaðsins vera nokkuð sáttir.  Sumir kvarta yfir að fleiri Oasis lög vanti á listann.  Bretar eru svo hrifnir af Oasis.

  Það er Brit-popp slagsíða á listanum.  Eins og oft hjá NME.  Að öðru leyti er þokkaleg breidd í þessu.  Annars er þetta bara birt hér til gamans.  Það er ljúft að rifja þessi lög upp. 

1

Pulp

’Common People’

2

Nirvana

’Smells Like Teen Spirit’

3

Suede

‘Stay Together’

4

Radiohead

’Paranoid Android’

5

Manic Street Preachers

‘Motorcycle Emptiness’

6

Oasis

‘Supersonic’

7

Beastie Boys

‘Sabotage’

8

Daft Punk

‘Da Funk’

9

McAlmont & Butler

‘Yes’

10

Rage Against The Machine

‘Killing In The Name’

Íslenskt lag í sænskum diskótekum

  Lagið Song For Dotér (When You Let Go)  fer nú eins og stormsveipur um sænsk diskótek.  Þetta lag kom á markað fyrir 10 mánuðum.  Þá í gjörólíkum búningi.  Látlausum, hægum og fallegum.  Fyrr í þessum mánuði kom það út í hröðum og hörðum danstakti.  Það er sú útgáfa sem spiluð er á diskótekunum.

  Höfundur lags og texta er ung íslensk kona,  Íris Kjærnested.  Hún syngur jafnframt lagið.  Mike Shiver sér um undirspil og útsetningar.  Hann er stórt nafn í skandinavísku dansmúsíksenunni:  Upptökustjóri,  plötusnúður,  plötuútgefandi og útvarpsmaður 

   Íris Kjærnested er lærður tónsmiður.  Hún hefur samið tónlist fyrir kvikmyndir, sjónvarpsþætti og auglýsingar.  Allir þekkja auglýsingastefið hennar "Veldu gæði, veldu Kjarnafæði". 

   Hér fyrir ofan er dansútgáfa lagsins.  Fyrir neðan er upphaflega útgáfan:

  Hér er samantekt og kynning á helstu nýju danslögum á alþjóðamarkaði,  Solaris International.  Solarstone er skráð fyrir þessari kynningu.  Solarstone er breskt plötufyrirtæki sem sérhæfir sig í dansmúsík.  Í inngangi nefnir kynnirinn 3 nöfn af þeim 14 sem eiga lag í þessari samantekt.  Eitt þessara 3ja nafna er Mike Shiver.  Ég sé að þetta er skráð inn á Þútúpuna 24. apríl en lagið  Song For Dotér  í dansútgáfunni kom ekki út fyrr en 8 maí.  Það heyrist á mínútu 40.50.

  Að gamni sló ég inn "Song For Doter" á google.  Það skilaði 35.500 síðum.  Ég skoðaði ekki allar síðurnar.  Af þeim fyrstu í röðinni eru það aðallega sölusíður á borð við Amazon, iTune og slíkar. 

  Nánari upplýsingar um Írisi:

http://www.imdb.com/name/nm3572798

http://www.iriskjaernested.com/

Mick Jagger fyrr og nú

 

  Forsprakkar bítlabylgju sjöunda áratugarins eru hver á fætur öðrum að hrúgast inn á áttræðisaldur um þessar mundir.  Það er dálítið skrítið fyrir mann á mínum aldri að fylgjast með því.  Ég var krakki þegar Bítlarnir,  The Rolling Stones, The Kinks,  The Animals,  Manfred Mann og allt það lið kom fram á sjónarsviðið og lagði undir sig markaðinn.  Það voru nú meiri lætin og æðið. 

  Ég heyrði ekki hver var í viðtali í síðdegisútvarpi rásar 2 í dag.  Þetta var varðandi endurfundi skólafélaga í Vesturbænum eða eitthvað svoleiðis.  Viðmælandinn hafði dálæti á The Shadows.  Svo heyrði hann í fyrsta skipti lag með Bítlunum.  Þá varð sprenging í hausnum á honum og hann hugsaði:  "Hvað nú með The Shadows?".

  Margir fleiri,  þar á meðal ég,  muna glöggt er þeir heyrðu í Bítlunum í fyrsta skipti.  Það varð sprenging í hausnum á manni.  Mér yngra fólk mun aldrei skilja þessa upplifun.

  Liðsmenn Bítlanna og Rollinganna hafa ætíð síðan verið það rækilega til umfjöllunar í fjölmiðlum og enn í dag að maður hefur varla tekið eftir því er aldurinn færist yfir þá.  Mick Jagger,  söngvari The Rolling Stones verður sjötugur á næsta ári.  Í huga mér hafði hann ekkert breyst.  En svo fór ég að bera saman gamlar og nýjar myndir af honum.  Galgopalegur svipur unglings hefur vikið fyrir svip virðulegs eldri manns. 

  Einhverra hluta vegna fannst mér aftur á móti fyrir löngu síðan sem Keith Richards væri orðinn fullorðinslegur í framan.  Förum ekki út í þá sálma að sinni.

  Mick 1962.  Krakkar í dag halda að kanadíski viðbjóðurinn, Justin Bieber, hafi byrjað með þessa hárgreiðslu.

  Svo síkkaði hárið örlítið.  Fór að ná yfir eyrun.

  Hárið hélt áfram að síkka og huldi eyrun.

  1965 var hárið komið niður á herðar.

  1968 var hárið komið niður á bak.

  Þar kom að hann fór að skipta hárinu í miðju.  Toppurinn var orðinn það síður.

  Hann fór að mála sig um augun og lita hárið svart til að skerpa á útlitinu.

  Aðeins eldri, kominn með bláa augnskugga og hárið klippt í stílnum "sítt að aftan".  

  Svo eru það nýlegar myndir af kappanum.  Kyntáknið er hætt að nota andlitsfarða.  En litar áfram á sér hárið og augabrúnir.  Raggi Bjarna,  sem er nokkuð eldri,  er unglegri þegar betur er að gáð.

 

  Mick Jagger er reggae-geggjari, eins og Keith glysbróðir hans.  Í gamla daga söng Mick með jamísku reggae-stjörnunni Peter Tosh (úr Bob Marley & The Wailers) og gaf út á plötu.  Að undanförnu hefur Mick gert út hljómsveitina Super Heavy með Damian Marley (syni Bobs).

  Svo var Peter Tosh myrtur.  Skömmu síðar sóttu blaðamenn bandaríska klámblaðsins Play Jamaica heim.  Þeir hittu gamla félaga Peters Tosh og spurðu hvort morðinginn hafi fundist.  Svarið var:  "já, við fundum þá og slátruðum þeim."  Blaðamennirnir hváðu og spurðu hvað löggan geri í svona dæmi.  Svarið:  "Löggan?  Þetta kom henni ekkert við.  það var enginn að bögga hana!"

  Til skýringar:  Dráp og morð eru algeng orð og tilvik á Jamaica.  Þar hafa verið framin allt upp í 600 morð á viku þegar verst lætur.  En, vel að merkja, sumar vikur eru engin morð framin á Jamaica.

Niðurdregnustu þunglyndissöngvarnir

  New Musical Express heitir vinsælasta breska poppmúsíktímaritið.  Þetta er vikublað sem selst bærilega víða um heim.  Þar á bæ dettur mönnum margt áhugavert í hug og leggja á borð skemmtilegar vangaveltur.  Nú hafa þeir tekið saman lista yfir niðurdregnustu þunglyndissöngvana.  Augljóslega koma einungis vel þekktir söngvar til greina.

  Nokkur sátt virðist ríkja um niðurstöðuna ef marka má athugasemdir á Fésbók.  Einhverjir sakna söngva á borð við  Mother  með John Lennon,  Strange Fruit  með Billie Holyday og einhverra úr herbúðum Radiohead.  Aðrir hlupu til og bentu á að textar Radiohead væru of þokukenndir til að eiga heima á listanum.

  Eins og með alla aðra svona lista er hér aðeins um léttan samkvæmisleik að ræða en ekki Salómonsdóm.

  Hvaða vinsæl íslensk lög ættu heima á svona lista?

1   Johnny Cash - Hurt

2   Joy Division - Love Will Tear Us Apart

3   The Smiths - This Night Have Opened My Eyes

4   Lou Reed - The Kids

5   Bruce Springsteen - The River

Frábærir hljómleikar

 

  - Staðsetning:  Edrúhöllin,  Efstaleiti 7

  - Viðburður:  Kaffi, kökur, rokk & ról

  - Flytjendur:  Eivör og hljómsveitin 1860

  - Umsjón:  Arnar Eggert Thoroddsen

  - Einkunn:  ****1/2 (af 5)

  Tónleikaröðin  Kaffi, kökur, rokk & ról,  hefur staðið yfir í allan vetur.  Umsjónarmaðurinn,  Arnar Eggert Thoroddsen,  hefur verið einkar lunkinn við að stilla upp einkar áhugaverðri dagskrá.  Þetta er rosalega vel heppnað og flott dæmi.  Aðgöngumiðinn kostar aðeins 500 kall - hversu stór sem nöfn flytjenda eru.  Boðið er upp á kaffi og meðlæti.  Að þessu sinni var það Torfi Geirmundsson sem hellti upp á og bakaði kökur. 

  Venjulega eru tónleikarnir á þriðjudögum.  Núna hentaði fimmtudagur betur vegna þess að Eivör kom frá útlöndum í dag.

  Dagskráin hófst á því að Arnar Eggert sté á svið,  bauð gesti velkomna og kynnti flytjendur kvöldsins.  Hann lét þess jafnframt getið að hljómleikarnir hefjist á slaginu hálf níu og ljúki á slaginu klukkan 10.  Ekkert hringl með það.  Og við þetta var staðið.  Það er til fyrirmyndar.  Alltof oft hefjast hljómleikar á Íslandi ekki fyrr en heilum eða hálfum klukkutíma á eftir auglýstum tíma.  Stemmningin er settlegri en á hliðstæðum hljómleikum.  Allir eru edrú og sitja á stólum.  Nema hvað aðsókn var svo góð að sumir urðu að standa.  Edrú engu að síður. 

  Sextettinn 1860 flytur frumsamið léttrafmagnað þjóðlagaskotið popp.  Hljóðfæraleikur er fínn og raddanir setja svip á flutninginn,  ásamt mandólíni.   Í fyrra sendi 1860 frá sér plötuna  Söguna.  Einhver lög af henni fengu ágæta útvarpsspilun.  Einkum lagið  Snæfellsnes.  Enda ágætis lög,  hlý og notaleg. 

  Drengirnir eru heimilislegir á sviði.  Spjalla við áheyrendur og hvern annan á milli laga.  Það skapar góða stemmningu.

  Eivör kom beint úr flugi í Edrúhöllina.  Sjálf sagðist hún varla vera lent ennþá.  Engu að síður var hún í góðu formi.  Hóf leik með rafmagnsgítar,  skipti svo yfir í kassagítar um miðbik hljómleikanna og endaði með trommuslætti.  Hún flutti meðal annars ný lög af plötu sem hún hefur verið að hljóðrita í Færeyjum og kemur út í sumar.  Þau lög hljóma virkilega spennandi.  Það segir kannski eitthvað að fyrir þeim lögum var klappað ennþá ákafar og lengur en gamalkunnu lögunum.  En að sjálfsögðu var kvittað fyrir öll lögin með háværu klappi og flauti.

  Það þarf ekki að fara mörgum orðum um stórkostlegan söng Eivarar og túlkun.  Eða hennar skemmtilegu kynningar á milli laga.  Hún er besta söngkona heims.  Drengirnir í 1860 upplýstu áheyrendur um að áður en hljómleikarnir hófust fóru fram hljóðprufur.  Þeir sögðust hafa orðið dolfallnir af hrifningu er þeir hlýddu á Eivöru í hljóðprufunni.  Samt hafi hún ekki einu sinni verið að flytja neitt lag.  Hún hefur líkast til "aðeins" verið að spinna eitthvað.  1860-liðar sögðu það vera mikinn heiður að fá að spila á sömu hljómleikum og Eivör.

  Hrifningin var gagnkvæm.  Eivör lýsti 1860 sem æðislega flottri hljómsveit.

  Arnar Eggert kom með skemmtilega lýsingu á Eivöru.  Hann sagði að er hann heyrði fyrst í henni hafi hann fengið á tilfinninguna að hún hafi fundist 2ja ára nakin úti í skógi.  Þaðan hafi hún verið flutt yfir í mannheima og tónlistin síðan streymt frá henni eins og náttúruafl. 

  Það er eitthvað eins og mikið satt í þessu.  Færeyska álfadrottningin er óviðjafnanlegur náttúrutalent.

Merkustu rokkgítarleikararnir

  Blaðamenn næst söluhæsta bandaríska poppblaðsins,  Spin,  (Rolling Stone er söluhæst) hafa sett saman verulega áhugaverðan lista yfir merkustu (greatest) gítarleikara rokksögunnar.  Það sem gerir listann spennandi er að tæknilegur erfiður gítarleikur,  fingrafimi,  hraði og þess háttar telja ekki heldur nýsköpun, framsækni og áhrif á framvindu rokkgítarleiks.  Fyrir bragðið eru hvorki Robert Johnson né Eric Clapton á listanum. 

1 Lee Ranaldo ogThurston Moore (Sonic Youth)

  Indie-rokk síðasta aldarfjórðungs hljómaði allt öðru vísi án Sonic Youth.  Takið eftir sólókaflanum sem hefst frá og með mínútu 1.33.  Aftur á mínútu 2.44.  Þar er ekki loftfimleikum fyrir að fara að hætti klisjukallanna í bransanum.  Þess í stað látlaus, seyðandi og svalur gítarleikur.  Svo sem líka undir sungnu köflunum.

2 Kevin Shields (My Bloody Valentine)

  Lætur gítarinn hljóma eins og eitthvað allt annað.

3 John Fahey

  John heitinn Fahey fæddist 1930-og-eitthvað.  Hann hefur haft gríðarmikil áhrif á fjölda tónlistarmanna,  allt frá Will Oldham til Glenns Jones.

4 Kurt Cobain (Nirvana)

  Kurt var fjarri því tæknilega fær gítarleikari.  En gítarleikur hans túlkaði tilfinningar hans og persónuleika frábærlega vel.  Meira að segja hvernig hann hittir á súra nótu í þessu ofur einfalda lagi.

5 J Mascis (Dinasaur Jr.)

  Brúar bilið á milli Neils Youngs og Prince og Minor Threat.

6 Prince

7 Tom Verlaine ogRichard Lloyd (Television)

8 Johnny Ramone (Ramones)

9 Eddie Hazel (Funkadelic)

10 Jam Master Jay (Run-DMC)

11 Ron Asheton (The Stooges)

12 Andy Gill (Gang of Four)

  Andy Gill var fyrsta anti-gítarhetjan.  Hann var og er mjög flinkur gítarleikari.  Sem unglingur var hann þekktur (í kunningjahópnum í Leeds í Englandi) fyrir að spila eins og Jimi Hendrix.  Kunni hans gítarleika aftur á bak og áfram. Pönkbyltingin 1976/´77 kúventi viðhorfi Andys til rokktónlistar og gítarleiks.  Hann ákvað að spila eins ólíkt gítarhetjum hipparokksins og hægt væri.  Gítarsólóin afgreiddi hann í naumhyggju en fönkaði þar fyrir utan.  Gang of Four varð fyrirmynd ótal hljómsveita,  allt frá Red Hot Chili Peppers til Franz Ferdinand.  

13 The Edge (U2)

  Írski gítarleikarinn The Edge er stundum kallaður besti lélegi gítarleikari heims.  Klingjandi snyrtilegur naumhyggju gítarleikur hans er vörumerki U2.

14 Kerry King ogJeff Hanneman (Slayer)

15 Greg Ginn (Black Flag)

Íslensk tónlist vinsæl í Þýskalandi

 

  Það njóta fleiri íslenskir tónlistarmenn vinsælda í Þýskalandi en Q4U.  Og fleiri en Björk og Sigur Rós.  Afgreiðslumaður í plötubúð í Berlín tjáði mér á dögunum að íslensk tónlist hafi sterka og svala ímynd í huga Þjóðverja.  Hún þyki spennandi,  fersk,  fjölbreytt og í háum gæðaflokki.  Hann viðurkenndi fúslega að íslenskar plötur seljist vel í Þýskalandi.

  Þessi náungi var vel að sér um þær íslensku plötur sem fást í þýskum plötubúðum.

  Mér er minnisstætt þegar ég átti leið til Þýskalands fyrir 15 árum eða svo.  Þá tók ég bíl á leigu.  Svo skemmtilega vildi til að í honum var útvarp.  Fljótlega fann ég útvarpsstöð sem ég kunni þokkalega vel við.  Þar var spilað lag með Emilíönu Torríni.  Hún var ekki orðin þekkt utan Íslands á þeim tíma.  Skömmu síðar bárust aftur á móti fréttir af vinsældum hennar í Ítalíu.  Og í dag er Emilíana Torríni alveg bærilega vel þekkt nafn víða um heim.

  Fyrir 5 árum eða svo stökk ég inn á gólf í plötubúð í Berlín.  Þar hljómaði í hátölurum rokklag sem ég kannaðist við.  Hins vegar kom ég því ekki fyrir mér hvaða hljómsveit þetta væri.  Í vandræðum mínum bar ég undir afgreiðslumenn hvað þeir væru að spila.  Þeir upplýstu að það væri frábær íslensk hljómsveit,  I Adapt.  Fagurri lýsingu sinni fylgdu þeir eftir með því að sýna mér tvö þýsk rokkblöð sem fjölluðu um I Adapt. 

  Ég kann ekki þýsku en mér skildist á mönnunum að umfjöllun blaðanna væri mjög jákvæð.  Til að strákarnir í I Adapt myndu trúa frásögn minni af þessu náði ég að suða blöðin út úr afgreiðsludrengjunum.

  Þetta snilldar lag með I Adapt hefur verið spilað næstum 20 þúsund sinnum á Þútúppunni.

  Til gamans má skjóta inn í að fyrir 2 eða 3 árum endurtók sagan sig (reyndar dálítið öðru vísi) úti í Póllandi.  Frásögn mín af því leiddi í ljós að þar höfðu óprúttnir útgefendur þar í landi gefið út sjóræningjaútgáfu af plötu I Adapt.  Síðast þegar ég vissi var það mál komið í hendur lögfræðinga.  Ég veit ekki niðurstöðuna.

  Fyrir utan þau nöfn sem áður hafa verið nefnd fann ég núna í þýskum plötubúðum plötur með eftirtöldum:  Ólafi Arnalds (5 plötur),  Benna Hemm Hemm (2 plötur),  Jónsa (3 plötur),  Helga Hrafni Jónssyni (3 plötur),  Gus Gus (3 plötur),  Seabear (2 plötur) Sóleyju og Of Monsters and Men.   

  Þetta er gaman.  Þýski plötumarkaðurinn er sá stærsti í Evrópu.  Hann nær líka yfir til Austurríkis,  Sviss og víðar. 

  Plöturnar með Benna Hemm Hemm komu ekki verulega á óvart.  Fyrir nokkrum árum sá ég í þýsku blaði umsögn um hljómleika hans,  innan um umsagnir um (3 um í röð.  Það er flott) heimsþekkt nöfn.

   Á plötu Sóleyjar er límmiði þar sem vakin er athygli á að hún hafi verið í Seabear og Sin Fang.  Nafn Seabear er feitletrað (sem vísar til þess að Þjóðverjar þekki hljómsveitina).

  Á plötu með Emilíönu Torríni er límmiði með fullyrðingu um að platan innihaldi "#1 hit song Jungle Drum".  Getur verið að það glæsilega lag hafi náð 1. sæti þýska vinsældalistans?  Ég gleymdi að spyrja að því.  Ef það er tilfellið þá hafa íslenskir fjölmiðlar vanrækt að upplýsa það.

  Ég keypti mér lítið vasaútvarp í Berlín.  Svo skemmtilega vildi til að um leið og ég kveikti á því þá hljómaði  Little Talk  með Of Monsters and Men.

  Þetta ljúfa lag með Ólafi Arnalds hefur verið spilað yfir 1,3 milljón sinnum á Þútúpunni!  Þegar ég var í New York í fyrra voru hljómleikar með Ólafi auglýstir á þann hátt að hann var/er greinilega stórt nafn þar í borg.

Bestu plötur allra tíma?

  Breska útvarpsstöðin Absolute Radio leitaði til hlustenda sinna um val á bestu plötum popp- og rokksögunnar.  Þeir brugðust vel við.  Niðurstaðan kemur kannski ekki mjög á óvart.  En litast pínulítið af músíklínu stöðvarinnar (lauflétt "háskólapopp";  Brit-popp, Coldplay, Keane, Kings of Leon, Muse...),  eins og við mátti búast.  Samt er útkoman ekki alveg út í hött.  Hlustendur hafa reynt að leita út fyrir "playlista" stöðvarinnar.  Svona smá.  Fyrst og fremst er þetta samt aðeins skemmtilegur samkvæmisleikur en ekki fullgildur dómur. 

  Þessar plötur verma efstu sæti:

1   Pink Floyd - Dark Side Of The Moon

2   Oasis - (What´s the Story) Morning Glory

3   U2 - The Joshua Tree

4   Keane - Hopes And Fears

5   The Stone Roses - Stone Roses

6   Led Zeppelin - Led Zeppelin IV

7   David Bowie - The Rise And Fall Of Ziggy Stardust

8   Queen - A Night At The Opera

9   The Beatles - Sgt. Pepper´s Lonely Hearts Club Band

10  Guns N´Roses - Appetite For Destructin

  Það segir nokkra sögu að plöturnar í 9 efstu sætunum eru breskar.  Útvarpsstöðin er, jú, bresk og töluvert á bresku línunni.

11  Meatloaf - Bat Out Of Hell

12  AC/DC - Back In Black

13  The Beatles - Abbey Road

14  Fleetwood Mac - Rumours

15  Nirvana - Nevermind

16  Radiohead - OK Computer

17  The Clash - London Calling

18  Depeche Mode - Violator

19  The Smiths - The Queen Is Dead

20  Oasis - Definitely

Ólöf Arnalds vinsæl í Skotlandi

  Ég veit ekki hvort að ég er heppinn eða óheppinn með það að hafa 0% áhuga á búðarrápi.  Sama hvort er hérlendis eða erlendis.  Á dögunum brá ég mér til Glasgow í Skotlandi.  Keypti þar ekki neitt nema nokkra geisladiska.  Á flugvellinum á leiðinni heim voru aðrir Íslendingar með þetta 3 - 4 stórar úttroðnar ferðatöskur eftir helgarinnkaup.  Það var broslegt að bera saman raðir fólks sem var að innrita sig hjá öðrum flugfélögum til annarra landa.  Í þeim röðum var fólk ýmist með eina litla ferðatösku eða bara handfarangur.

  Einu búðirnar sem ég heimsæki í útlöndum eru  plötubúðir.  Þar skoða ég hverja einustu plötu.  Í Skotlandi keypti ég um 20 diska.  Eitt af því sem mér þykir gaman að kanna í útlendum plötubúðum er hvað þar er á boðstólum af íslenskum plötum.  Ég fór í 3 plötubúðir í Glasgow.  Í einni þeirra var Brúsi frændi (Bruce Springsteen,  samanber Uncle Sam) tónlistarmaður mánaðarins.  Sérstakur rekki var undir allar hans plötur á tilboðsverði.  Alveg eins uppstilling var á plötum Bjarkar (og Sykurmolanna) en ekki með yfirskriftinni "Artist of the month". 

  Það er að vísu ekki eins gaman að skoða plötubúðir í dag eins og var fyrir 15 - 20 árum.  Núna er aðeins að finna í plötubúðum plötur með þekktum nöfnum.  Maður finnur ekki lengur í plötubúðum plötur með lítið þekktum nöfnum.

  Þeim mun meira gaman var að uppgötva að í skoskum plötubúðum er til sölu 5 laga diskur með Ólöfu Arnalds,  Ólöf Sings.  Ég spurði afgreiðslumann út í plötuna án þess að geta þjóðernis.  Hann svaraði:  "Hún er ekki mega hit og ekkert lík Björk þó að þær séu báðar frá Íslandi.  Ólöf er "folk". Þú getur tékkað á henni á allmusic.com og play.com.  Hún fær góða dóma."

  Ég fletti Ólöfu upp á allmusic.com og platan  Innundir skinni  fær þar 4 stjörnur (af 5).  En sú plata fæst ekki í plötubúðunum sem ég heimsótti.  Bara platan  Ólöf Sings.  Ég sló einnig upp play.com.  Þar fær platan  Við og við  5 stjörnur (af 5).  Sú plata er ekki heldur til sölu í skosku plötubúðunum.  En að  Ólöf Sings  sé til sölu í skosku plötunum staðfestir að Ólöf er nafn í Skotlandi.

  Plötur Sigur Rósar og Jónsa eru einnig til sölu í skoskum plötubúðum.   Þar með eru íslenskar plötur í skoskum plötubúðum upp taldar.