Bráðskemmtileg matarveisla

  Nýverið tapaði kona á Suðurnesjum máli sem veisluþjónusta höfðaði gegn henni.  Samið hafði verið um kaup á veisluföngum fyrir tiltekna upphæð.  Að mig minnir á 4ða hundrað þúsund.  Konan borgaði 100 þúsund kall fyrirfram.  Hún var ósátt við veisluföngin og neitaði að borga það sem út af stóð.  Taldi sig hafa verið svikna. 

  Í svona tilfelli tapar kaupandinn alltaf málinu.  Þó að konan væri ósátt þá hafði hún fengið meira en 100 þúsund króna virði veisluföng.  Til að eiga möguleika á að vinna málið hefði konan þurft að fá óháðan matsmann til að meta raunvirði veislufanganna og borga þá upphæð.  Sem gat hugsanlega verið lægri upphæð en samið var um í upphafi.  Þetta þarf fólk að vita.  Ef það greiðir lægra verð fyrir vöru eða þjónustu en sanngjarnt þykir þá tapar það máli fyrir dómi.  Líka þó að fólkið hafi ekki fengið þau veisluföng og þá þjónustu sem um var samið.  Til að vinna svona mál þarf fólk að hafa borgað "sanngjarna" upphæð,  studda mati óháðs aðila.  Sá sem sækir málið tapar því. 

  Það er dýrt að tapa svona máli.  Miklu dýrara en að borga sanngjarnt verð.  Málskostnaður þess sem tapar máli telur nokkur hundruð þúsundkalla.

  Nú í kjölfar nýafstaðinna fermingarveislna og í upphafi ættarmóta er gaman að rifja upp eftirminnilega veislu.  Sú var haldin skömmu eftir bankahrun og veisluþjónustan klárlega í þröng.

  Samið var um þjóðlegan aðalrétt,  lambakjöt í karrý,  og súkkulaðitertu með rjóma sem desert.  Þegar til kom var á borðum ekki aðeins lambakjöt í karrý heldur einnig kjúklingapottréttur.  Eini gallinn var sá að karrýkjötið var af skornum skammti.  Góðu fréttirnar voru þær að nóg var til af kjúklingapottréttinum.

  Eins og venja er þegar hátt í hundrað manns koma saman til að snæða mat fór fólk að veisluborðinu í skipulagðri röð eftir því hvar borð þess voru staðsett.  Karrýrétturinn kláraðist fljótt.  Fólkið á síðustu borðunum hafði ekki um annað að velja en kjúklingapottréttinn.  Hann dugði öllum.  En sumir horfðu öfundaraugum á þá sem náðu karrýkjötinu.

  Skýringin sem var gefin var sú að kokkinn hefði misminnt hvað hann átti mikið af lambakjöti á lager.  En reddaði málinu með kjúklingapottréttinum.

  Næst var röðin komin að súkkulaðitertunni með rjóma.  Þá kom upp annað vandamál.  Það hafði gleymst að baka súkkulaðitertur og kaupa rjóma.  Þessu var reddað með því að bjóða upp á konfekt.  Einn mola á mann.  Stór skál með konfektmolum var látin ganga á milli borða.  Áður en röðin kom að síðustu borðum var konfektið á þrotum.  Gamansamur maður spurði þjóninn hvort hann gæti skorið síðasta konfektmolann í nokkra bita svo allir fengju smá konfekt.  Þjónninn kunni ekki að meta brandarann og sagði með þjósti að einhverjir hefðu greinilega tekið fleiri en einn konfektmola.  Molarnir hefðu verið taldir og áttu að vera jafn margir gestunum.  Þar með var það útrætt.

   Gosdrykki keyptu matargestir sérstaklega á barnum.  Einkum voru það krakkar sem sóttu í gosdrykkina.  Einn bað um sogrör.  Aðrir krakkar brugðu við skjótt og báðu einnig um sogrör.  Þjónninn brást vel við því.  Hann tók nokkur rör og klippti þau með skærum í tvennt.  Hvert barn fékk hálft rör sem var of stutt fyrir glösin.  Þjónninn upplýsti krakkana um að þeir yrðu að passa upp á rörin sín því þeir myndu ekki fá annað rör. 

  Eftir vel heppnaða matarveisluna sóttu gestir út í gott veðrið.  Utan við húsið,  til hliðar,  er stór trépallur.  Þar safnaðist fólkið saman,  spjallaði og söng nokkur lög.  Einhverjir sóttu sér bjórdós í bíla sína.  Aðrir keyptu bjór á barnum og báru út.  Inni á barnum voru spiluð fjörleg íslensk dægurlög.  Það er hægt að opna hurð á barnum út á trépallinn. 

  Þar sem allir voru komnir út bað ég þjóninn að opna út á trépallinn til að músíkin bærist þangað út.  Mér var svarað:  "Það er ekki mitt hlutverk að spila músík fyrir fólk sem kaupir ekki bjór á barnum heldur drekkur bjór úr dósum sem það kemur sjálft með."

  Ég benti honum á að margir væru að kaupa bjór á barnum.  Þjóninn svaraði:  "Þá getur það fólk verið hérna inni ef það vill heyra músík."

  Skömmu síðar var húsinu lokað með þeim orðum að staðurinn ætlaði ekki að halda opinni salernisaðstöðu fyrir fólk sem væri að drekka úr sínum eigin bjórdósum í stað þess að kaupa á barnum.

  Gleðskapurinn hélt þó áfram þarna fyrir utan.  Allir skemmtu sér vel og sýndu aðstæðum fullan skilning.  Þetta var,  jú,  í kjölfar bankahrunsins og veisluþjónustur urðu að horfa í hverja krónu.  Og gert var upp við veisluþjónustuna eins og tilboð hennar hljóðaði fyrir lambakjöt í karrý og súkkulaðitertu með rjóma.  Allir voru kátir og glaðir.  Nema kannski þjónninn sem vildi selja meira á barnum.   

Pottþétt aðverð til að venja börn af matvendni

  Allir foreldrar þekkja matvönd börn.  Það hlálega er að matvendnin er sjaldnast tilkomin vegna þess að börnunum þyki tiltekinn matur vondur.  Þetta er aðeins aðferð barna til að kanna hvað þau komast upp með.  En matvendnin er jafn hvimleið fyrir því.  Einkum þegar mikið hefur verið haft fyrir matreiðslunni og barnið bara harðneitar að borða - þrátt fyrir að vera svangt.  Viðbrögð foreldrisins er jafnan að reyna að finna þá eitthvað annað handa barninu að borða.  Panta handa því pizzu eða eitthvað.

  Til er einföld aðferð sem slær matvönd börn út af laginu.  Hún er sú að hafa alltaf þríréttaða máltíð.  Barnið fær að velja hvaða réttur fer á disk þess.  Undir þeim kringumstæðum nær barnið ekki að hugsa hvort það eigi að neita að borða matinn eða ekki.  Það eina sem kemst að í huga barnsins er hvaða réttur sé bestur.

  Heppilegast er að hafa réttina sem ólíkasta.  Einn rétturinn getur til dæmis að taka verið grillaður humar með hvítlaukssmjöri.  Annar rétturinn getur verið pipruð nautalund með rauðvínssósu og lerkisveppa-kartöfluköku.  Þriðji rétturinn getur verið kjúklingabringur,  maríneraðar í tandoori-kryddi og eldaðar á fati ásamt tómötum,  fenugreek,  engifer og rjóma.

  Þeim rétti sem barnið velur er skipt út í næstu máltíð.  Hinir fá að halda sér í öllum næstu máltíðum alveg þangað til blessað barnið hefur valið þá líka.

Einkennilegt samtal á fésbók

  Í gærkvöldi kíkti ég rétt sem snöggvast á fésbók,  eftir að hafa skemmt mér konunglega í fermingarveislu (nei,  það var ekki verið að ferma mig heldur frænku mína).  Ég var ekki fyrr búinn að skrá mig inn á fésbókina en góðkunningi minn kastaði á mig kveðju á lokuðu spjallrásinni.  Hann var blindfullur,  eins og gengur.  Og langdrukkinn að auki.  Það er að segja var búinn að hella hraustlega í sig alveg frá því að vinnudegi lauk á föstudaginn.  Þannig að hann var orðinn töluvert ringlaður.

  Eftir að hafa kastað á mig kveðju og talið upp þær vínflöskur og bjórdósir sem hann var búinn að slátra sagðist hann vera að spjalla við tiltekna manneskju á fésbók.  Og bætir við:  "Við erum búin að ræða heilmikið um þig."

  Ég spurði:  "Hvað í ósköpunum getið þið rætt um mig?"

  Hann svaraði:  "Ég er nú eiginlega ekki alveg klár á því ennþá.  Við tölum nefnilega undir rós.  Við höfum ekki nefnt þig á nafn.  Það getur verið að við séum að tala um einhvern annan.  Ég held samt að við séum að tala um þig." 

Minningarljóð um Pál Jacobsen

  Nýverið féll frá,  langt fyrir aldur fram,  faðir Eivarar,  Páll Jacobsen.  Ég vona að það virki ekki ósmekklegt af mér að birta hér á þessum vettvangi fallegt ljóð dóttur hans,  Elinborgar,  til minningar um föður sinn. Virkilega fallegt og hjartnæmt ljóð sem segir svo margt í knöppu formi.  Páll var af öllum dáður fyrir elskulegheit og glaðværð og þekktur fyrir að vera einstaklega góður sögumaður.  Yndislegur og skemmtilegur maður. 

  Í íslenskri þýðingu er minningarljóð Elinborgar eitthvað á þessa leið:

.

Sakna þín sérhvern dag

.

  Þegar ljósin slökkna að kveldi og hugsanir fara á flug

þá sakna ég þín.

  Ég varðveiti minningarnar og mun aldrei gleyma þér.

.

    Allt sem við áttum saman er nú liðin tíð.

  En í hjarta mínu áttu fastan samastað.

  Núna ertu fjarri mér og þá sakna ég þín

- sérhvern dag.

.

    Svo hrífandi,  svo sterkur og svo vís.

  Ég sakna þín,  kæri pabbi.

  En ég veit að við hittumst aftur

undir stóra fossinum. 

 

  Frumtextinn er þannig:

 

Sakni teg hvønn dag

.

  Tá ljósini slókna um kvøldið, og tankarnir flúgva avstað.

Tá sakni eg teg.

  Havi bert minnini her hjá mær, aldri eg gloymi teg.

.

 

Alt vit gjørdu saman, tað er nú søga.

Men tú fert altíð at vera her, við mina lið.

  Og sjált um tù ert á øðrumstað, so sakni eg teg - hvønn dag.

.

 

So stuttligur so sterkur og so vísur

Eg sakni teg- góði babba....

Men eg veit at vit síggjast aftur

Undir stóra fossinum.

 

Forsetinn er írskur

  Þjóðsagan kennir okkur að forseti Bandaríkja Norður-Ameríku,  Barack Hussein Obama,  hafi fæðst í jötu í Honolulu á eyjunni Hawai í Hawai-eyjaklasanum.  Faðir hans og alnafni var frá Kenía í Austur-Afríku.  Hann átti leið um Hawaii og fór að leika sér við stelpuskottið Ann Dunham.  Hún giftist manni frá Jakarta í Indónesíu.  Þar var Barack Hussein Obama alinn upp.  Það er að segja Hussein yngri.  Sá eldri var alinn upp í Kenía.

  Vegna uppruna og æskuára Husseins yngri hefur löngum vakið undrun ásókn hans í írska tónlist,  írska river-dansinn,  írskar sögur,  írskan bjór og svo framvegis.  Þá hefur verið eftir því tekið hvað vel Hussein lyndir við þá Íra sem á vegi hans verða. 

  Nú hefur gátan varðandi þetta verið leyst.  Ættfræðingar hafa rakið uppruna Husseins til Írlands.  1850 flúði 19 ára Íri hungursneyð í föðurlandi sínu og hélt vestur um haf;  til Bandaríkja Norður-Ameríku.  Hann eignaðist eina dóttur.  Henni var gefið nafnið Ann.  Þegar hún varð gjafvaxta tók hún saman við mann sem bar ættarnafnið Dunham.  Afkomendur Ann Dunham teljast vera 28 (í lauslegri talningu án DNA prófunar).   Þeirra á meðal móðir Husseins og alnafna ömmu sinnar.

  Fyrir ættfróða Íslendinga hljómar undarlega hversu algengt er að Norður-Ameríkanar séu lítt að sér um uppruna sinn langt aftur í ættir.  Hinsvegar er það svo að Bandaríkin eru litríkt fjölmenningarsamfélag.  Eins og dæmið um Hussein sýnir eiga margir Bandaríkjamenn uppruna að rekja til svo margra þjóða og landa að þeir eiga nóg með að kannast við hvar foreldrar þeirra og afi og amma voru fædd. 

  Annar þekktur forseti Bandaríkjanna var líka af írskum ættum.  Hann hét John F. Kennedy en staldraði stutt við í embætti. 

 

Foreldrar ársins - eða þannig

  Takið eftir barninu sem maðurinn situr á.  Hann virðist ekki taka eftir því.  Auðsjáanlega ekki þægileg staða fyrir barnið.

  Hvað er í gangi?  Er verið að hlífa barninu fyrir svifryki?

  Krökkum þykir gaman að leika sér í byssó.  Ég minnist þess frá mínum æskuárum.  En eitt er að leika sér í byssó og annað að vera nánast á bleyjunni þjálfaður í alvöru Suðurríkjastemmningu.

  Krakkinn sér um innkaupakerruna fyrir bjórinn.  Lofar góðu.

  Já,  hvers vegna að rölta um með barnavagninn þegar hægt er að draga hann á eftir mótorhjólinu?

 

  Það verður að leyfa krakkanum að ná "kontakt" við hættulegu dýrin á dýrasafninu.  Það er enginn vandi að kippa krakkanum upp ef dýrið bítur. 

  Ég man ekki hvað það heitir þetta rafknúna hjólatæki.  En það sparar sporin þegar krakkinn er viðraður. 

 

Framhjáhald látinna

  Þetta er snúið mál og ekki auðleyst.  Þannig er að öldruð kona,  nánar tiltekið hálf níræð,  uppgötvaði nýverið sér til skelfingar að látinn maður hennar (eiginmaður frá unglingsárum þeirra og barnsfaðir) og látin systir hennar hvíla saman hlið við hlið í glæsilegum einskonar hjónagrafreit.  Þarna er um mistök að ræða hjá þeim sem sáu um útförina.  Gamla konan,  Sandy,  er niðurbrotin út af þessu.  Hún er afar kirkjurækin og upptekin af trúmálum.  Samkvæmt hennar trúarsannfæringu má ekki hrófla við jarðneskum leifum þessara ástvina hennar,  núna þegar meira en ár er liðið frá útför systurinnar og ennþá lengra liðið frá útför eiginmannsins.  Það sem verra er:  Samkvæmt sömu trúarsannfæringu Sandyar jafngildir það framhjáhaldi að hjónaleysin,  eiginmaðurinn og systirin,  skuli hvíla saman í gröf.  Og það um alla eilífð.  

  Á móti vegur að mágur Sandyar,  látinn eiginmaður systurinnar,  hvílir í næstu gröf við hlið konu sinnar.  Við hina hlið hans bíður pláss ætlað líki Sandyar.  Það þykir Sandy með öllu óásættanlegt af fyrrgreindum trúarástæðum.

  Forsaga þessa snúna máls er sú að fyrir nokkrum árum keyptu Sandy og systir hennar sitthvorn hjónagrafreitinn hlið við hlið.  Eiginmenn þeirra féllu frá með stuttu millibili og allt gekk samkvæmt áætlun.  Í ágúst 2009 dó systirin.  Hún var fyrir handvömm jörðuð í gröfina hennar Sandyar. 

  Útfararstofan hefur boðist til að breyta um merkingu á legsteini systurinnar,  Sandy að kostnaðarlausu.  Í stað þess að á legsteininum standi við hlið nafns eiginmanns Sandyar "Ástkær eiginkona" verði textinn "Ástkær mágkona". 

  Sandy þykir sáttaboð útfararstofunnar móðgandi.  Sjálf hefur hún ekki komið auga á neina viðunandi lausn.  En þangað til henni dettur eitthvað í hug hefur hún dregið útfararstofuna fyrir dómstól í New York og krefst 1700 milljóna ísl. kr.  í skaðabætur - til að létta sér lund eftir áfallið.  Nú væri gott ef netverjum dettur í hug eitthvað gott ráð til að leysa hnútinn.

1001 gamansaga - V. hluti

 

  Fólk hefur rosalega gaman af sögunum sem ég hef verið að birta úr bókinni  1001 gamansaga  eftir Helga Seljan.  Þess vegna er um að gera að birta hér fleiri sýnishorn.  Í þessum skammti segir Helgi spaugilegar sögur af barnabörnum sínum.  Ef "skrollað" er örlítið niður eftir síðunni má sjá fyrri útdrættina.  Í fyrsta hlutanum er nánara sagt frá þessari bráðskemmtilegu bók og höfundi hennar.

   .Þegar Hannes Rúnar var fimm ára og tannlaus tók Ómar Ragnarsson við hann viðtal en hann var þá á Stöð tvö. Hann spurði Hannes hvað honum fyndist vanta á Stöð tvö og sá litli var skjótur til svars: „Bannaðar myndir.“

   .Hákon Unnar bauð okkur hjónum að þvo og bóna bílinn okkar. Hann fékk hjá mér 5000 krónur til að kaupa sig inn á þvottastöðina og kaupa svo bón og fleira. Þegar hann kom með afganginn til mín sagði ég honum að hann mætti eiga afganginn. Þá svaraði hann með skelmislegu brosi: „Ég hefði nú ekki keypt svona mikið, afi, ef ég hefði vitað að ég mætti eiga afganginn.“

   .Þegar Snær Seljan var um það bil þriggja ára var hann með móður sinni á göngu í Kaupmannahöfn og rakst þar á dauðan fugl og færði henni. „Aumingja fuglinn, hann er dáinn,“ sagði mamma hans. Þá sagði Snær: „Vantar ekki bara batterí?“

   .Hildur Seljan, dóttir Önnu Árdísar, var mikið hjá ömmu sinni og afa þegar hún var lítil. Einu sinni var hún svo óþæg og handóð að afa hennar fannst að hann sló á höndina á henni. Þá fór sú litla að hágráta og afinn fullur eftirsjár fór að spyrja. „Meiddi afi þig í hendinni, má ég sjá?“ Þá grét sú litla enn meira og stundi svo upp: „Ég man ekki hvor höndin það var.“ Þá létti afanum.

   .Steinunn var einu sinni með Helgu Björk frænku sinni og þær fóru í kirkjugarðinn á Eskifirði þar sem margir ættingjar okkar hvíla. Helga var að segja henni frá hver hvíldi hvar og sú litla fylgdist vel með. Allt í einu segir hún: „Það er gaman að vera hérna, Helga Björk, við þekkjum svo marga sem eru gróðursettir hérna.“

Sparnaðarráð - 50% sparnaður!

  Í því árferði sem ríkir um þessar mundir er brýnt að Íslendingar standi saman og deili með hver öðrum sparnaðarráðum.  Guðirnir blessi Ísland.  Ekki stendur á mér.  Ég hef komið á framfæri í  Sunnudagshugvekjunni  á Nálinni fm 101,5 mörgu notadrjúgu sparnaðarráðinu.  Þó flestir hlusti samviskusamlega á Nálina eru alltaf einhverjir í þeirri ömurlegu aðstöðu að koma því ekki við að hlusta á útvarp einmitt þegar  Sunnudagshugvekjan  er í loftinu.  Þetta á til að mynda við um fólk sem er statt í flugvél eða er í yfirheyrslu hjá lögreglunni. 

  Mér er ljúft að koma til móts við þá vesalinga sem lenda í þessum ósköpum og birta hér nýlegt sparnaðarráð úr  Sunnudagshugvekjunni.

  Þannig er að flestar fjölskyldur og einstaklingar þurfa að fara til læknis eða á slysavarðstofu af og til.  Sumir oft á ári.  Það kostar pening.  Margar ferðir kosta marga peninga.  Þennan kostnaðarlið má lækka um 50%.  Það munar um minna.  Það eina sem þarf að gera er að fara aðeins í annað hvert skipti.

Hér eru fleiri hagræðis- og sparnaðarráð:

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1031748/

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/665336

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/640833

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/530712

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/537968

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/501251

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/686753

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1073015/

Veitingahússumsögn - Færeyskir dagar

 - Veitingahús:  Smurbrauðsstofa Sylvíu,  Laugavegi 170

 - Réttur:  Ræstkjötssúpa og brauð með áleggi

 - Verð:  500 kr. + 1000 kr.

 - Einkunn:  **** (af 5)

  Þessa dagana eru færeyskir dagar á Smurbrauðsstofu Sylvíu.  Þar er boðið upp á ræstkjötssúpu (rast kjöt).  Einnig bakka með fjórum brauðsneiðum.  Á einni brauðsneiðinni er skerpukjöt (skerpikjöt).  Á annarri er færeysk rúllupylsa.  Á þeirri þriðju eru niðursneiddir knettir.  Á þeirri fjórðu eru niðursneiddir fríkadellur.

  Ræst kjöt og skerpukjöt eru hvorutveggja þurrkað lambakjöt.  Ræstkjötið er hryggur og frampartur og hangir skemur uppi.  Það er á stigi svipuðu því sem við köllum siginn fisk.  Skerpukjötið er læri (sjá mynd) og hangir lengur uppi en er ekki jafn þurrt og harðfiskur.  Bæði skerpukjötið og ræstkjötið eru bragðsterk og gefa endingargott eftirbragð.  

  Það er algengt að Íslendingum þyki þetta ekki góður matur þegar það er smakkað í fyrsta skipti.  Eftir að hafa smakkað það oftar vex sterk löngun í að komast í svona kjöt oftar.  Þetta er svipað og löngunin í kæstan hákarl,  kæsta skötu og hangikjöt.  Eitthvað sem maður verður að fá sér í það minnsta árlega.  Helst miklu oftar.

  Ræstkjötssúpunni svipar mjög til íslensku kjötsúpunnar.  Þetta er matmikil grænmetissúpa með rófum,  gulrótum,  lauk,  hrísgrjónum og þess háttar.  Hlutfall ræstkjötsins er minna en kjötið í íslensku kjötsúpunni.  Í Færeyjum er algengt að ræstkjötið sé fjarlægt úr súpunni og borðað sér með soðnum kartöflum.  Á Smurbrauðsstofu Sylvíu er kjötið í súpunni.  Bragðið af ræstkjötinu gefur súpunni töluvert skarpara bragð en er af íslensku kjötsúpunni.  500 krónur fyrir súpuna á Smurbrauðsstofu Sylvíu er gott verð og auðveldar óvönum að smakka.  Innifalið í verðinu er ábót ef einhver er rosalega svangur.  Ég hef aldrei þurft á því að halda.  Súpan er saðsöm og ein besta ræstkjötssúpa sem ég hef fengið.  Alveg súper.  5 stjörnu súpa.

  Það er ósanngjarnt að gefa einföldu "smurðu heimilisbrauði" hefðbundna einkunn (þó ég láti það draga heildareinkunn örlítið niður í þessari umsögn).  Smurðu heimilisbrauði er ekki ætlað að vera veislumatur sem keppir við alvöru "danskt smurbrauð".  Brauðbakkinn gefur góða hugmynd um hefðbundið smurt brauð á færeyskum heimilum.  Þó er skerpukjöt meira til spari í Færeyjum en snætt hvunndags. 

  Færeyska rúllupylsan er keimlík þeirri íslensku.  Sú færeyska er mildari og hlutfall kjöts meira á móti fitu.  Það er töluvert af lauk í henni og smávegis af púðursykri. 

  Knettir eru soðnar fiskbollur.  Uppistöðu hráefnið í knöttum er þorskur og kindamör.  Saman við það er blandað lauk, salti og pipar.  Sumir hafa örlítið af sykri með.  Færeysku knettirnir eru blessunarlega lausir við hveitibragð íslensku fiskbollanna.  Fyrir bragðið (í bókstaflegri merkingu) eru knettirnir eins og ferskari.  Að öðru leyti er bragðið líkt.

  Fríkadellur eru steiktar fiskbollur.  Að öðru leyti eru þær alveg eins og knettir.

  Þannig er frá brauðbökkunum gengið að hægt er að grípa þá með sér heim.  Það er upplagt að gera.  Meðal annars til að gefa öðrum að smakka með sér.  Og þess vegna að grípa með sér nokkra bakka til að eiga daginn eftir.  Jafnvel marga bakka til að eiga í marga daga. 

  Smurbrauðsstofa Sylvíu er lítil og hlýleg.  Þar eru 14 sæti sem raðast við fjögur borð. 

  Færeysku dagarnir standa fram á helgi.  Þið hafið morgundaginn (föstudag til klukkan 22.00) og laugardaginn (opið til klukkan 14.00) til að upplifa færeyska stemmningu í mat fyrir lítinn pening.