Metnaðarlaus aprílgöbb

 Á mínum uppvaxtarárum - upp úr miðri síðustu öld - var 1. apríl viðburðparríkur dagur.  Fjölmiðlar lögðu mikið í vönduð og trúverðug aprílgöbb.  Markmiðið var að láta trúgjarna hlaupa í bókstaflegri merkingu.  Inni á heimilum lögðu ungmenni metnað sinn í að láta aðra hlaupa yfir þrjá þröskulda.  

  Að mörgu leyti var auðveldara að gabba fólk í dreifbýlinu á þessum árum.  Dagblöð bárust með pósti mörgum dögum eftir útgáfudag.  Þá var fólk ekki lengur á varðbergi.  

  Í dag er ein helsta frétt í fjölmiðlum 1. apríl að það sé kominn 1. apríl og margir verði gabbaðir.  Sama dag eru net- og ljósvakamiðlar snöggir að segja frá aprílgöbbum annarra miðla.  Almenningur er þannig stöðugt varaður við allan daginn.

  Út af þessu eru fjölmiðlar hættir að leggja mikið í aprílgöbb.  Þeir eru hættir að reyna að fá trúgjarna til að hlaupa í bókstaflegri merkingu.  Metnaðurinn nær ekki lengra en að ljúga einhverju.  Tilganginum er náð ef einhver trúir lygafrétt.  Vandamálið er það að í dag eru fjölmiðlar alla daga uppfullir af lygafréttum.

.   

   

Aprílgöbb um víða veröld

Tvífarar af sitthvorum kynþætti

  Hver kannast ekki við að vera staddur í erlendri borg - eða þorpi - og rekast á kunnuglegt andlit?  Ganga að viðkomandi og heilsa með tilþrifum.  Við undrunarsvipinn á manneskjunni - og allt að því óttasvip - uppgötvast að þetta er ekki sá eða sú sem þú hélst.  Við nánari skoðun er viðkomandi ekki einu sinni af sama kynþætti.  

  Fræga fólkið á líka svona tvífara.  Hér eru nokkur skemmtileg dæmi af George Clooney, Hussein Obama, Nicolas Cage, Schwarzenegger og Rihanna.

 

Af hverju?

  Leiðtogi Norður-Kóreu heitir Kim Jong-Un.  Hann er klikkaður.  Á ekki langt að sækja það. Þetta einkenndi pabba hans og afa.  Úr fjarlægð er greining á klikkun hans ekki auðveldlega skilgreind af nákvæmni.  Hún einkennist af ofsóknarkennd,  vænisýki og einhverju svoleiðis.  Vegna þessa nær hann ekki góðum svefni.  Eins og gengur.  Liggur andvaka flestar nætur.  Þjáist líka af þvagsýrugigt.  Er leiðandi frumkvöðull í hárgreiðslu sem kallast kústur.  Er í fjölmiðlum heimalands skilgreindur kynþokkafyllsti karlmaður heims og vitnað í útlenda "Baggalúts"-síðu því til sönnunnar.

  Kim Jong-Un er sakaður um að hafa látið myrða bróðir sinn.  Það væri ekki frétt nema vegna þess hvernig að því var staðið.  Tvær konur - önnur víetnamísk, hin frá Indónesíu - drápu hann með eitruðum nálum og eiturúða á flugvelli í Malasíu.  

  Af hverju var hann ekki drepinn í kyrrþey svo lítið bar á?  Af hverju að drepa hann í Malasíu?  Af hverju að fá til verksins útlendar konur?  Af hverju á flugvelli undir vökulum augum eftirlitsmyndavéla?  Þessum spurningum verður seint svarað.  Vegir Kim Jong-Uns eru órannsakanlegir.

  Það ku lengi hafa setið í Kim Jong-Un að bróðir hans fékk í afmælisgjöf á 16. ári ferð í tívolí í Japan.  Dagur hefndar hlaut að renna upp.  Þar að auki hafði brósi hvatt til þess að í N-Kóreu yrði tekið upp kínverskt markaðskerfi.     

  Ein tilgátan er sú að morðið eigi að vera skilaboð til allra í Kóreu og allra í heiminum:  Enginn sé óhultur og hvergi.  Ekki einu sinni nánustu ættingjar Kim Jong-Uns.  Hann hefur líka látið drepa háttsettan föðurbróður.  Einnig fræga kærustu sem var vinsæl leik- og söngkona.  Sú hefur ekki látið það hafa áhrif á feril sinn nema að óverulegu leyti.  

         

  

Myrtur af útsendurum bróður síns

Íslensk gælunöfn útlendra heimilisvina

 

  Íslendingar hafa löngum íslenskað nöfn útlendinga.  Ekki allra útlendinga.  Alls ekki.  Eiginlega bara þeirra útlendinga sem okkur líkar virkilega vel við.  Þeirra sem við lítum á sem einskonar heimilisvini.  Dæmi um það eru Prince Charles sem við köllum Kalla Bretaprins.  Annað dæmi er Juan Carlos sem var lengst af kallaður Jóhann Karl Spánarkonungur.  

  Bandaríski rokkarinn Bruce Springsteen er iðulega kallaður Brúsi frændi.  Í Bandaríkjunum er hann kallaður the Boss.  Kántrý-boltinn Johnny Cash er Jón Reiðufé.  Breska hljómsveitin the Beatles er Bítlarnir.  The Rolling Stones eru Rollingarnir.  John Lennon er Hinn eini sanni Jón.  Kántrý-söngonan Emmylou Harris er Emma frænka.

  Bandaríski kvikmyndleikarinn John Wayne var ýmist kallaður Jón Væni eða Jón Vein.  Leikkonan Catherine Zeta Jones er kölluð Kata Sæta-Jóns.  

  Nú höfum við eignast nýjan heimilisvin.  Hann er sá ljúfi og litríki forseti Bandaríkja Norður-Ameríku, Donald Trump.  Beinast liggur við að kalla gleðigjafann - á vinarlegum nótum - Dóna Trump.  Ekki Dóna Prump.              

  

            

Einangraður og finnst að sér þrengt

Hvað eyddir þú miklu í jólagjafir? Komstu út í plús?

  Samkvæmt skoðanakönnun í Bretlandi eru íbúar Sheffield eyðslusamastir allra þegar kemur að jólagjöfum.  Þeir eyða hver um sig að meðaltali 69 þúsund og 700 krónum í jólagjafakaup (498 pund).  Ef við miðum við gengið eins og það var áður en það hrundi í haust erum við að tala um 100 þúsund kall.

  Skotar eru ekki eins nískir og enskir brandarar herma.  Glasgow-búar koma fast á hæla Sheffield-búa.  Þeir kaupa jólagjafir fyrir 69 þúsund og 300 kr.

  Bítlabærinn Liverpool er í 3ja sæti.  Púllarar spandera 64 þúsund og 100 kr. í jólagjafir.  

  Bristol-búar halda að sér höndum.  Þeirra jólagjafainnkaup kosta 51 þúsund og 800 kr.  

  Að meðaltali fær húsbóndi gjafir að andvirði 5880 kr.  Húsfrúin fær gjafir að andvirði 7420 kr.  Börnin fá dýru gjafirnar.  80% Breta segja að sælla sé að gefa en þiggja.

    

Jólaskip

  Sinn er siður í landi hverju.  Það kemur glöggt í ljós varðandi siði tengdum sólrisuhátíðinni jólum,  hátíð ljóss og friðar.  Jólasveinar leika stórt hlutverk ásamt ljósaskreytingum.  Íslendingar búa svo vel að eiga þrettán nafnkennda jólasveina,  svo og ófrýnilega foreldra þeirra,  Grýlu og Leppalúða.  Jólakötturinn er á hröðu undanhaldi.  Kannski blessunarlega.  Skepna sem étur börn er óvelkomin.

  Erlendis er jólasveinninn iðulega skilgreindur með ákveðnum greini.  Hann er einn.  Hann er jólasveinninn.  Oft nýtur hann liðsinni hjálpsamra jólaálfa,  svokallaðra nissa.  Þeir setja til að mynda glaðning í skóinn.

  Það skrýtna er að þrátt fyrir að jólasveinninn í útlandinu sé aðeins einn þá má engu að síður rekast á fjölda slíkra sveina samankomna á einum stað.  Það er ruglingslegt.  Eða hvað?  Skemmtilegt, jú.  

  Þannig er það í Færeyjum.  Einn jólasveinn og margir nissar.  Líka samt margir jólasveinar.  Um og upp undir miðjan desember sigla ljósum prýddir bátar í höfn í þorpum.  Um borð eru margir kátir jólasveinar.  Þeir gleðja börnin með söng og og leik og nammi.  Þetta mættu íslenskir jólasveinar taka upp.

   

   

Geislaskreytingar færast í aukana

Börnin bregða á leik

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    Börn búa yfir ýmsum eiginleikum.  Þau eru miklu áhugasamari um að læra en fullorðnir.  Þau eru viljugri að hjálpa til en fullorðnir.  Þau elska að gera heimilið fínt.  Sérstaklega að skreyta það.  Alveg sama hvort er að skreyta jólatré eða annað.

  Ef málning eða tússlitir eru á staðnum þarf ekki að hvetja börn til að skreyta heimilið.  Þau taka upp á því sjálf.  Best njóta þau sín í ró og næði þegar enginn sér til þeirra.

  Ef hundur á leið um þegar þau eru í þessum ham er hann skreyttur í leiðinni.  

  Mikilvægt er að hrósa börnum þegar þau leggja sig svona fram um að gera hlutina fína.  

  

Ég ber kennsl á íslenska bitvarginn

 

 

 

 

 

 

 

  Ég sé ekki betur á ljósmynd af bitvarginum í Þýskalandi en að þar sé um íslenskan mann að ræða.  Rammíslenskan í bæði föður- og móðurætt.  Ég sé ekki betur en að hann sé í rammíslenska Sólstafa-bolnum sínum.  Það er allt í fréttinni annað sem smellpassar við þann sem mér sýnist þetta vera.  Sá er búsettur í Berlín.  Hann er með þetta "attitude".  Er þaulvanur svona uppákomum.  Var í þungarokkshljómsveitum hérlendis áður en hann flutti út.  Og með þetta síða hár.  Ég hannaði "lógó" fyrir eina þeirra.  Það eina sem passar ekki nákvæmlega er aldurinn.  Þar munar um árið eða svo.  

  Í nánasta vinahópi mannsins eru menn mér sammála um hvern ræðir.      

  Er ekki nóg að Norðmenn séu stöðugt að stela af okkur Leifi Eiríkssyni og Eiríki rauða?  Þurfa þeir líka að eigna sér bitvarginn í Berlín?  Eða á Íslendingurinn í Berlín norskan tvífara?  

Árásarmaðurinn sagður norskur

Afa- og ömmudagurinn

 Víða í hinum siðmenntaða heimi er afa- og ömmudagurinn haldinn hátíðlegur með lúðrablæstri og söng.  Gallinn er sá að dagsetningin er ekki samræmd á milli landa.  Sumstaðar er afadagurinn haldinn á einum degi en ömmudagurinn á einhverjum allt öðrum degi.  Annars staðar er þetta einn og sami dagurinn.  Það er heppilegra.  Þá er ekki verið að gera upp á milli - með tilheyrandi leiðindum.  Þetta á að vera skemmtilegt.

  Vestur-Íslendingar í Kanada halda upp á afa- og ömmudaginn (Grandparents' Day) með pomp og prakt annan sunnudag í september.  Aðrir Kanadabúar gera það einnig.  Þetta er formlegur opinber hátíðisdagur.

  Sunnar í Ameríku halda Kanar daginn hátíðlegan á næsta sunnudegi á eftir frídegi verkamanna.  Hann er fyrsta mánudag í september.  Fyrir bragðið lendir bandaríski afa- og ömmudagurinn á sömu dagsetningu og sá kanadíski.  Þannig var það til að mynda í gær.  

  Er ekki tilvalið að einhver íslenskur þingmaður taki upp á sína arma baráttu fyrir því að lögfesta í sessi afa- og ömmudaginn?  Sporna þannig gegn hraðri þróun í þá átt að gamla fólkið gleymist.  Ég legg til að við fylgjum dagsetningu Vestur-Íslendinga.  Það gera Eistar.

 

Spaugilegar utanáskriftir

  Vegna skondinnar fréttar af utanáskrift á pósti frá erlendum ferðamanni til bóndabæjar á Vestfjörðum;  hann mundi hvorki bæjarnafnið né nafn viðtakanda.  Þess í stað teiknaði hann landakort af svæðinu og merkti bæjarstæðið.  Með fylgdu upplýsingar um heimilisfólkið og búfénað.

  Við lestur fréttarinnar kemur Anna frænka mín á Hesteyri upp í hugann.  Hún var lítið fyrir smáatriði þegar kom póstáritun.  Eitt sinn bjó ég í blokk á Grettisgötu 64.  Þá bar við að þangað barst þykkt umslag með ljósmyndum.  Á umslaginu stóð aðeins Heimilisfólkið á Grettisgötu.  Ekkert meira.  Og ekkert skrifað bréf með.  

  Umslagið hafði verið opnað.  Ég leit á myndirnar og þekkti strax mömmu og fleiri ættingja.  Það leyndi sér ekki að sendingin var til mín frá Önnu Mörtu á Hesteyri.  Við nánari athugun kom í ljós að sendingin hafði verið póstlögð mörgum mánuðum áður.  Póstburðarmaðurinn hafði leyst gestaþrautina snöfurlega:  Opnað umslagið og borið út í stigagang á Grettisgötu 1.  Næsta eða þar næsta dag var umslagið óhreyft en annar póstur kominn í réttar hendur. Póstburðarmanneskjan bar umslagið þá út á Grettisgötu 2.  Þannig koll af kolli uns kom að Grettisgötu 64.  

  Í annað sinn hringdi í mig ókunnug kona.  Henni hafði borist afar hlýlegt og elskulegt jólakort frá Önnu á Hesteyri.  Þær þekktust ekki neitt.  Þar að auki stóð utan á umslaginu aðeins nafn konunnar og Reykjavík.  Ekkert heimilisfang.  Konan hafði lesið eitthvað eftir mig um Önnu frænku og taldi mig geta leyst gestaþrautina.

  Ég vissi að Anna átti vinkonu í Kópavogi með þessu fornafni.  Sú var ekki í símaskránni.  Hinsvegar vissi ég að hún var í söfnuði Aðventista.  Þangað hringdi ég og fékk póstfang hennar.  Málið í höfn.

  Miðað við þessi tvö dæmi er líklegt að fleiri póstsendingar frá Önnu á Hesteyri hafi átt í erfiðleikum með að rata á leiðarenda.  

Bréf án heimilisfangs slær í gegn