Af hverju?

  Leiðtogi Norður-Kóreu heitir Kim Jong-Un.  Hann er klikkaður.  Á ekki langt að sækja það. Þetta einkenndi pabba hans og afa.  Úr fjarlægð er greining á klikkun hans ekki auðveldlega skilgreind af nákvæmni.  Hún einkennist af ofsóknarkennd,  vænisýki og einhverju svoleiðis.  Vegna þessa nær hann ekki góðum svefni.  Eins og gengur.  Liggur andvaka flestar nætur.  Þjáist líka af þvagsýrugigt.  Er leiðandi frumkvöðull í hárgreiðslu sem kallast kústur.  Er í fjölmiðlum heimalands skilgreindur kynþokkafyllsti karlmaður heims og vitnað í útlenda "Baggalúts"-síðu því til sönnunnar.

  Kim Jong-Un er sakaður um að hafa látið myrða bróðir sinn.  Það væri ekki frétt nema vegna þess hvernig að því var staðið.  Tvær konur - önnur víetnamísk, hin frá Indónesíu - drápu hann með eitruðum nálum og eiturúða á flugvelli í Malasíu.  

  Af hverju var hann ekki drepinn í kyrrþey svo lítið bar á?  Af hverju að drepa hann í Malasíu?  Af hverju að fá til verksins útlendar konur?  Af hverju á flugvelli undir vökulum augum eftirlitsmyndavéla?  Þessum spurningum verður seint svarað.  Vegir Kim Jong-Uns eru órannsakanlegir.

  Það ku lengi hafa setið í Kim Jong-Un að bróðir hans fékk í afmælisgjöf á 16. ári ferð í tívolí í Japan.  Dagur hefndar hlaut að renna upp.  Þar að auki hafði brósi hvatt til þess að í N-Kóreu yrði tekið upp kínverskt markaðskerfi.     

  Ein tilgátan er sú að morðið eigi að vera skilaboð til allra í Kóreu og allra í heiminum:  Enginn sé óhultur og hvergi.  Ekki einu sinni nánustu ættingjar Kim Jong-Uns.  Hann hefur líka látið drepa háttsettan föðurbróður.  Einnig fræga kærustu sem var vinsæl leik- og söngkona.  Sú hefur ekki látið það hafa áhrif á feril sinn nema að óverulegu leyti.  

         

  

Myrtur af útsendurum bróður síns

Íslensk gælunöfn útlendra heimilisvina

 

  Íslendingar hafa löngum íslenskað nöfn útlendinga.  Ekki allra útlendinga.  Alls ekki.  Eiginlega bara þeirra útlendinga sem okkur líkar virkilega vel við.  Þeirra sem við lítum á sem einskonar heimilisvini.  Dæmi um það eru Prince Charles sem við köllum Kalla Bretaprins.  Annað dæmi er Juan Carlos sem var lengst af kallaður Jóhann Karl Spánarkonungur.  

  Bandaríski rokkarinn Bruce Springsteen er iðulega kallaður Brúsi frændi.  Í Bandaríkjunum er hann kallaður the Boss.  Kántrý-boltinn Johnny Cash er Jón Reiðufé.  Breska hljómsveitin the Beatles er Bítlarnir.  The Rolling Stones eru Rollingarnir.  John Lennon er Hinn eini sanni Jón.  Kántrý-söngonan Emmylou Harris er Emma frænka.

  Bandaríski kvikmyndleikarinn John Wayne var ýmist kallaður Jón Væni eða Jón Vein.  Leikkonan Catherine Zeta Jones er kölluð Kata Sæta-Jóns.  

  Nú höfum við eignast nýjan heimilisvin.  Hann er sá ljúfi og litríki forseti Bandaríkja Norður-Ameríku, Donald Trump.  Beinast liggur við að kalla gleðigjafann - á vinarlegum nótum - Dóna Trump.  Ekki Dóna Prump.              

  

            

Einangraður og finnst að sér þrengt

Hvað eyddir þú miklu í jólagjafir? Komstu út í plús?

  Samkvæmt skoðanakönnun í Bretlandi eru íbúar Sheffield eyðslusamastir allra þegar kemur að jólagjöfum.  Þeir eyða hver um sig að meðaltali 69 þúsund og 700 krónum í jólagjafakaup (498 pund).  Ef við miðum við gengið eins og það var áður en það hrundi í haust erum við að tala um 100 þúsund kall.

  Skotar eru ekki eins nískir og enskir brandarar herma.  Glasgow-búar koma fast á hæla Sheffield-búa.  Þeir kaupa jólagjafir fyrir 69 þúsund og 300 kr.

  Bítlabærinn Liverpool er í 3ja sæti.  Púllarar spandera 64 þúsund og 100 kr. í jólagjafir.  

  Bristol-búar halda að sér höndum.  Þeirra jólagjafainnkaup kosta 51 þúsund og 800 kr.  

  Að meðaltali fær húsbóndi gjafir að andvirði 5880 kr.  Húsfrúin fær gjafir að andvirði 7420 kr.  Börnin fá dýru gjafirnar.  80% Breta segja að sælla sé að gefa en þiggja.

    

Jólaskip

  Sinn er siður í landi hverju.  Það kemur glöggt í ljós varðandi siði tengdum sólrisuhátíðinni jólum,  hátíð ljóss og friðar.  Jólasveinar leika stórt hlutverk ásamt ljósaskreytingum.  Íslendingar búa svo vel að eiga þrettán nafnkennda jólasveina,  svo og ófrýnilega foreldra þeirra,  Grýlu og Leppalúða.  Jólakötturinn er á hröðu undanhaldi.  Kannski blessunarlega.  Skepna sem étur börn er óvelkomin.

  Erlendis er jólasveinninn iðulega skilgreindur með ákveðnum greini.  Hann er einn.  Hann er jólasveinninn.  Oft nýtur hann liðsinni hjálpsamra jólaálfa,  svokallaðra nissa.  Þeir setja til að mynda glaðning í skóinn.

  Það skrýtna er að þrátt fyrir að jólasveinninn í útlandinu sé aðeins einn þá má engu að síður rekast á fjölda slíkra sveina samankomna á einum stað.  Það er ruglingslegt.  Eða hvað?  Skemmtilegt, jú.  

  Þannig er það í Færeyjum.  Einn jólasveinn og margir nissar.  Líka samt margir jólasveinar.  Um og upp undir miðjan desember sigla ljósum prýddir bátar í höfn í þorpum.  Um borð eru margir kátir jólasveinar.  Þeir gleðja börnin með söng og og leik og nammi.  Þetta mættu íslenskir jólasveinar taka upp.

   

   

Geislaskreytingar færast í aukana

Börnin bregða á leik

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    Börn búa yfir ýmsum eiginleikum.  Þau eru miklu áhugasamari um að læra en fullorðnir.  Þau eru viljugri að hjálpa til en fullorðnir.  Þau elska að gera heimilið fínt.  Sérstaklega að skreyta það.  Alveg sama hvort er að skreyta jólatré eða annað.

  Ef málning eða tússlitir eru á staðnum þarf ekki að hvetja börn til að skreyta heimilið.  Þau taka upp á því sjálf.  Best njóta þau sín í ró og næði þegar enginn sér til þeirra.

  Ef hundur á leið um þegar þau eru í þessum ham er hann skreyttur í leiðinni.  

  Mikilvægt er að hrósa börnum þegar þau leggja sig svona fram um að gera hlutina fína.  

  

Ég ber kennsl á íslenska bitvarginn

 

 

 

 

 

 

 

  Ég sé ekki betur á ljósmynd af bitvarginum í Þýskalandi en að þar sé um íslenskan mann að ræða.  Rammíslenskan í bæði föður- og móðurætt.  Ég sé ekki betur en að hann sé í rammíslenska Sólstafa-bolnum sínum.  Það er allt í fréttinni annað sem smellpassar við þann sem mér sýnist þetta vera.  Sá er búsettur í Berlín.  Hann er með þetta "attitude".  Er þaulvanur svona uppákomum.  Var í þungarokkshljómsveitum hérlendis áður en hann flutti út.  Og með þetta síða hár.  Ég hannaði "lógó" fyrir eina þeirra.  Það eina sem passar ekki nákvæmlega er aldurinn.  Þar munar um árið eða svo.  

  Í nánasta vinahópi mannsins eru menn mér sammála um hvern ræðir.      

  Er ekki nóg að Norðmenn séu stöðugt að stela af okkur Leifi Eiríkssyni og Eiríki rauða?  Þurfa þeir líka að eigna sér bitvarginn í Berlín?  Eða á Íslendingurinn í Berlín norskan tvífara?  

Árásarmaðurinn sagður norskur

Afa- og ömmudagurinn

 Víða í hinum siðmenntaða heimi er afa- og ömmudagurinn haldinn hátíðlegur með lúðrablæstri og söng.  Gallinn er sá að dagsetningin er ekki samræmd á milli landa.  Sumstaðar er afadagurinn haldinn á einum degi en ömmudagurinn á einhverjum allt öðrum degi.  Annars staðar er þetta einn og sami dagurinn.  Það er heppilegra.  Þá er ekki verið að gera upp á milli - með tilheyrandi leiðindum.  Þetta á að vera skemmtilegt.

  Vestur-Íslendingar í Kanada halda upp á afa- og ömmudaginn (Grandparents' Day) með pomp og prakt annan sunnudag í september.  Aðrir Kanadabúar gera það einnig.  Þetta er formlegur opinber hátíðisdagur.

  Sunnar í Ameríku halda Kanar daginn hátíðlegan á næsta sunnudegi á eftir frídegi verkamanna.  Hann er fyrsta mánudag í september.  Fyrir bragðið lendir bandaríski afa- og ömmudagurinn á sömu dagsetningu og sá kanadíski.  Þannig var það til að mynda í gær.  

  Er ekki tilvalið að einhver íslenskur þingmaður taki upp á sína arma baráttu fyrir því að lögfesta í sessi afa- og ömmudaginn?  Sporna þannig gegn hraðri þróun í þá átt að gamla fólkið gleymist.  Ég legg til að við fylgjum dagsetningu Vestur-Íslendinga.  Það gera Eistar.

 

Spaugilegar utanáskriftir

  Vegna skondinnar fréttar af utanáskrift á pósti frá erlendum ferðamanni til bóndabæjar á Vestfjörðum;  hann mundi hvorki bæjarnafnið né nafn viðtakanda.  Þess í stað teiknaði hann landakort af svæðinu og merkti bæjarstæðið.  Með fylgdu upplýsingar um heimilisfólkið og búfénað.

  Við lestur fréttarinnar kemur Anna frænka mín á Hesteyri upp í hugann.  Hún var lítið fyrir smáatriði þegar kom póstáritun.  Eitt sinn bjó ég í blokk á Grettisgötu 64.  Þá bar við að þangað barst þykkt umslag með ljósmyndum.  Á umslaginu stóð aðeins Heimilisfólkið á Grettisgötu.  Ekkert meira.  Og ekkert skrifað bréf með.  

  Umslagið hafði verið opnað.  Ég leit á myndirnar og þekkti strax mömmu og fleiri ættingja.  Það leyndi sér ekki að sendingin var til mín frá Önnu Mörtu á Hesteyri.  Við nánari athugun kom í ljós að sendingin hafði verið póstlögð mörgum mánuðum áður.  Póstburðarmaðurinn hafði leyst gestaþrautina snöfurlega:  Opnað umslagið og borið út í stigagang á Grettisgötu 1.  Næsta eða þar næsta dag var umslagið óhreyft en annar póstur kominn í réttar hendur. Póstburðarmanneskjan bar umslagið þá út á Grettisgötu 2.  Þannig koll af kolli uns kom að Grettisgötu 64.  

  Í annað sinn hringdi í mig ókunnug kona.  Henni hafði borist afar hlýlegt og elskulegt jólakort frá Önnu á Hesteyri.  Þær þekktust ekki neitt.  Þar að auki stóð utan á umslaginu aðeins nafn konunnar og Reykjavík.  Ekkert heimilisfang.  Konan hafði lesið eitthvað eftir mig um Önnu frænku og taldi mig geta leyst gestaþrautina.

  Ég vissi að Anna átti vinkonu í Kópavogi með þessu fornafni.  Sú var ekki í símaskránni.  Hinsvegar vissi ég að hún var í söfnuði Aðventista.  Þangað hringdi ég og fékk póstfang hennar.  Málið í höfn.

  Miðað við þessi tvö dæmi er líklegt að fleiri póstsendingar frá Önnu á Hesteyri hafi átt í erfiðleikum með að rata á leiðarenda.  

Bréf án heimilisfangs slær í gegn

Kurteisu börnin

 

 

 

 

 

 

 

 

  Sú var tíð að fjölskyldan mataðist á sama tíma og á sama stað.  Sat umhverfis matarborðið á matmálstímum.  Einnig í kaffitímum.  Þegar börnin stóðu mett upp frá borði þá þökkuðu þau foreldrunum fyrir matinn.  

  Nú er öldin önnur.  Á mörgum heimilum eru ekki eiginlegir sameiginlegir matmálstímar.  Börn kíkja eins og fyrir tilviljun inn í eldhús þegar þau renna á matarlykt.  Þau skella einhverju matarkyns á disk og fara með inn í stofu. Maula matinn fyrir framan sjónvarpið.  Foreldrar gera það gjarnan líka.  Algengt er að börnin beri mat inn í herbergi sitt.  Kroppa í hann fyrir framan tölvuskjá. 

  Til áratuga hafa fæstir heyrt neinn þakka fyrir matinn.  

  Í fyrra var mér boðið í mat úti á landi.  Glæsilegan veislumat.  Í lok borðhalds stóð heimasætan,  unglingsstelpa,  upp og þakkaði foreldrunum með kossi fyrir matinn.  Það var til fyrirmyndar; undirstrikaði gott uppeldi og fallegt fjölskyldulíf.  Ég hélt fram að því að það væri alveg liðin tíð að börn þakki fyrir matinn.

  Í dag skrapp ég á veitingastað.  Á næsta borði var ungt par ásamt um það bil fjögurra eða fimm ára barni.  Þegar mig bar að hafði það lokið máltíð.  Parið stóð upp.  Barnið spurði hátt og snjallt:  "Við hvern á ég að segja takk fyrir matinn?"

  "Við mig,"  svaraði móðirin.

  Krakkinn skellti upp úr við þetta fráleita svar og mótmælti hæðnislega í hláturskasti:  "Þú bjóst ekki til þennan mat!"

   

Smásagan Veiðiferð. Bönnuð börnum!

  Hvað er betra í heiminum en að vera aleinn uppi í óbyggðum í heila viku;  með veiðistöng og nóg af köldum bjór?  Þetta hugsar Brandur um leið og hann sporðrennur ljúffengri nýgrillaðri bleikju.  Klukkutíma áður synti hún hamingjusöm í nálægum lækjarhyl ásamt nánustu ættingjum og æskuvinum.

  Brandur stendur upp, ropar og skolar mataráhöld í hylnum.  Hann gengur frá grillinu og kemur því fyrir í farangursgeymslu húsbílsins.  Það fer að rökkva innan skamms.  Þrátt fyrir bjór í maga þá sest hann undir stýri og ekur af stað.  Hann verður hvort sem er ekki kominn til byggða fyrr en upp úr miðnætti.

  Ferðin gengur eins og í sögu.  Hann leggur í bílastæðið fjarri húsinu.  Konan er greinilega sofnuð.  Myrkur grúfir yfir.  Hann vill ekki vekja hana.  Læðist hljóðlega inn,  afklæðist og leggst upp í rúm þétt við frúna.  Svefninn sækir strax á.  Hjónarúmið er miklu mýkra og betra en beddinn í húsbílnum.  Í þann mund sem hann er að svífa inn í draumaland þá vaknar lostakústur.  Eftir vikufríið vill hann sitt.  Í svefnrofanum hlýðir Brandur kallinu og bregður sér á bak.  Það er hvorki tölt né brokkað heldur þeysireið á harðastökki með kröftugum rykkjum og hnykkjum í allar áttir.  Hamagangurinn er slíkur að stæðilegt rúmið leikur á reiðiskjálfi.

  Að leik loknum leggst Brandur á bakið og blæs eins og hvalur.  Hann er alveg búinn á því.  Munnurinn er þurr og þorsti sækir á.  Hann læðist fram í eldhús og fær sér vatnssopa.  Út undan sér tekur hann eftir veikum bláum bjarma í hálflokuðum stofudyrunum.  Hann læðist að og stingur höfði varlega inn um dyragættina.  Við stofuborðið situr eiginkonan.  Hún er með fartölvu fyrir framan sig.  Hún kemur strax auga á Brand, rífur af sér heyrnartól og kallar hálf hvíslandi:  "Hæ, elskan!  Ég heyrði þig ekki koma.  Amma í Kanada kom áðan í heimsókn.  Hún ætlar að vera hjá okkur í nokkra daga áður en hún fer norður.  Hún er orðin svo hrum,  97 ára,  skökk og stirð og bakveik að ég leyfði henni að sofa í hjónarúminu. Við sofum bara í gestaherberginu á meðan." 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

_______________________

  Fleiri smásögur HÉR.