Milljón króna brauðbiti í boði skattgreiðenda

  Misjafnt hafast menn að og misjafn tilgangur sem að fyrir þeim vakir.  Sumir ræna banka og eru fínustu kallar þotuliðsins.  Það fellur ekki rykkorn á glansmynd þeirra.  Aðrir endurnýja bensínþyrstan glæsijeppaflota ráðherranna.  Enn aðrir koma sér þægilega fyrir í bílastæði fatlaðra.

  Víkur þá sögu að láglaunakonu sem smurði samlokur ofan í fátæklinga í subbusjoppu.  Tæki og tól staðarins meira og minna biluð.  Karlinn hennar var fenginn til að bregða sér í hlutverk viðgerðarmanns.  Hann skipti nokkrum sinnum út 100 kílóa grillofni og beintengdi. Í stað þess að senda eiganda reikning fyrir vinnu þá varð að samkomulagi að hann fengi að bíta í brauðsamloku.

  Þegar orðrómur um athæfið barst til yfirmanns subbusjoppunnar var aðeins um eitt að ræða:  Kæra málið til lögreglu.  Í verkefnaleysi hennar var kæran velkomin.  Glæpurinn rannsakaður í bak og fyrir.  Á löngu tímabili vann fjölmenni fullar vinnuvikur við rannsóknina.  Allt var lagt undir.  Málið eitt það alvarlegasta á þessari öld.  Ef láglauna samlokukona kæmist upp með að launa með brauðbita manni fyrir viðgerð á tækjabúnaði sjoppu þá var hætta á upplausn í samfélaginu.  Hvað næst?  Fengi næsti viðgerðarmaður borgað með fullu vatnsglasi?  

  Ákæruvaldið spýtti í lófana og fór á flug.  Þetta þoldi enga bið.  Á forgangshraða var farið með málið fyrir héraðsdóm.  Þar var það reifað í bak og fyrir af sprenglærðum lögmönnum og dómurum.  Allir á tímakaupi er nemur vikulaunum kvenna sem smyrja samlokur.  

  Eftir heilmikið og tímafrekt stapp í dómsölum tókst ekki að finna neitt saknæmt við að viðgerðarmanni væri borgað fyrir vel unnin störf með brauðbita.  Má jafnvel leiða rök að því að um hagsýni hafi verið að ræða og sparnað fyrir subbusjoppuna.  

  Skattgreiðendur fagna niðurstöðunni.  Þarna var um brýnt forgangsverkefni að ræða.  Glæpinn þurfti að vega og meta af lögreglu og löglærðum.  Óvissuþáttur í málinu hefði ært óstöðuga.

  Upphlaupið kostar skattgreiðendur aðeins um milljón kall (968.610 kr.).  Þeim pening er vel varið.  Milljón kall er metnaðarfull upphæð fyrir brauðbita,  dýrasta samlokubita í sögu Íslands.  Kannski í heiminum. Það vantar fleiri svona mál.

  Á Fésbók er ólund í mörgum út af málinu.  Hver um annan þveran lýsir því yfir að hann sé hættur viðskiptum við subbusjoppuna.  Yeah, right!  Ætla Íslendingar allt í einu að standa við þess háttar yfirlýsingu?  Ó, nei. Það gerist aldrei.

    

Subway: Komum gögnum til lögreglu

Hvar er dýrast að búa?

  Í gær opinberaði The Economist Intelligence Unit lista yfir það hvar dýrast er að búa.  Listinn er áhugaverður.  Hann er afmarkaður við borgir.  Staða þeirra á listanum er útskýrð.  Samantektin nær yfir laun,  matvælaverð,  eldneytisverð og eitthvað svoleiðis.

  Þetta eru dýrustu borgirnar í Vestur-Evrópu (þær sem við berum okkur helst saman við):

1  Zúrich í Swiss

2-3  Geneva í Swiss

2-3  París í Frakklandi

4  Kaupmannahöfn í Danmörku

5  Osló í Noregi

6-7  Helsinki í Finnlandi

6-7  Reykjavík

8  Vín í Austurríki

9  Frankfurt í Þýskalandi

10 London í Englandi

11 Dublin á Írlandi

12 Mílan í Ítalíu

13 Hamborg í Þýskalandi

14-15 Munich í Þýskalandi

14-15 Róm í Ítalíu

16-18 Dusseldorf í Þýskalandi

16-18 Barcelona á Spáni

16-18 Brussel í Belgíu

  Athygli vekur að Berlín kemst ekki á listann.  Aðrar þýskar borgir slá höfuðborginni við.

  Dýrtíðin í Reykjavík er útskýrð með lítilli innanlandsframleiðslu.  Íslendingar verði að flytja flestar vörur inn frá útlöndum.  Það kosti sitt.

   

Að tala skýrt með tungum tveim

  Löngum hefur háð Íslendingum að tala óskýrt um hlutina.  Reglugerðir og lög eru loðin og óljós.  Fróðasta fólk er í vandræðum með að átta sig á þeim.  Fyrir bragðið einkennast samskipti af ágreiningi.   

  Nýjasta dæmið er bankabrask hæstaréttardómara.  Þeir dæmdu á færibandi bankanum í vil í hverju málinu á fætur öðru.  Bankanum sem þeir áttu sjálfir hlut í.  Sumir telja að þarna hafi verið um grófa hagsmunaárekstra að ræða.  Hæstaréttardómarar eru því ósammála.  Þvert á móti.  Þetta auðveldaði þeim í stöðunni.  Þeir sáu málið frá báðum hliðum á meðan þeir sátu beggja vegna borðsins.      

  Þessu er öfugt farið í sjávarútvegi á Austurland.  Þar tala menn skýrt.  Þegar útgerðarmaður segir við hafnarvörð:  "Drullaðu þér í burtu!" þá fer ekkert á milli mála hvað það þýðir.  Hann vill að hafnarvörðurinn fari eitthvað annað.  Þegar hann síðan fylgir málinu eftir með því að dúndra bumbunni í hafnarvörðinn er það ítrekun á fyrirmælunum. 

  Léttvægur ágreiningur vitna er um það hvort að upp úr útgerðarmanninum hrökk um leið:  "Ég drep þig, ég drep þig!"  Eða hvort að hann sagði aðeins einu sinni:  "Ég drep þig!" - ef hann sagði það á annað borð.  Hvort heldur sem er þá hefur hafnarvörðurinn sofið á bak við harðlæstar eftir þetta.  Til öryggis.  

  Það var auðvelt fyrir héraðsdómara að komast að niðurstöðu í málinu.  Þrátt fyrir að menn greini á um það hvort að hafnarverðinum hafi stafað ógn af framkomu útgerðarmannsins eða mikil ógn.  Til refslækkunnar var metið að hann bað hafnarvörðinn afsökunar síðar sama dag.  Hæfileg refsing er mánaðardvöl í fangelsi sem kemur ekki til fullnustu ef kauði heldur sig á mottunni í tvö ár.  Ef hann hefði ekki beðist afsökunar fyrr en daginn eftir er ljóst að dómur væri þyngri.

 

          

Dæmdur fyrir að hóta hafnarverði

Áríðandi að hafa í huga

  Margir kunna ekki fótum sínum forráð.  Þeir kaupa skó á kolvitlausum tíma.  Til að mynda þegar haldið er í sumarfrí til útlanda eða hringinn í kringum Ísland.  Eða hitt:  Að fólk fer til útlanda í ónýtum skóm til að láta sitt fyrsta verk í útlandinu vera að endurnýja skóbúnað.

  Vandamálið er að oft og tíðum þarf að ganga skó til.  Þó að þeir séu í réttri stærð þá eru fletir á þeim sem þrengja að hér og þar fyrstu dagana;  nuddast á húð og valda særindum.  Við það bólgnar fóturinn.  Þá nuddast hann ennþá meira.  Á faraldsfæti er fátt til ráða annað en láta þetta yfir sig ganga.  Og sumarfríið ónýtt.  Er undirlagt aumum og sárum fótum.

  Kunningi minn átti erindi til Asíu.  10 daga ferðalag.  Hann fjárfesti í nýjum skóm degi áður.  Um nóttina hófst ferðalagið á því að hann ók niður á Umferðamiðstöðina til að taka flugrútuna til Keflavíkur.  

  Skórnir voru strax til vandræða.  Það kostaði illindi að troðast í þá með aðstoð skóhorns.  Kominn í flugrútuna varð hann að taka af sér skóna vegna sársauka. Í flugstöðinni komst hann ekki í skóna.  Hann lét sig hafa það að ganga á sokkunum um hana og út í vél.  Í flugvélinni sofnaði hann skólaus og vær.  Síðla rumskaði hann við það að bornar voru fram veitingar.  Þá stal hann hnífnum;  vitandi að hans þyrfti við til að komast í skóna á áfangastað.  Veitti ekki af.

  Næstu daga tóku við fundarhöld.  Skórnir sem áttu að gangast til gerðu það ekki. Þeir þrengdust með hverjum degi.  Maðurinn sparaði þá.  Gekk á sokkunum meira en góðu hófi gegndi.  Þegar hann neyddist til að troðast í skóna (vegna rigningar) þá varð hann að beita undarlegu göngulagi til að lágmarka sársaukann.  Hann staulaðist á þeim upp á rönd þannig að iljar snéru inn.

  Hann var félaus að mestu.  Þetta var í árdaga greiðslukorta.  Kortið hans virkaði ekki í Asíu þegar á reyndi. Hann var aðeins með lágmarks gjaldeyri meðferðis.  Ekkert svigrúm til að kaupa nýja skó.

  Ferðin sem átti að vera ævintýri í framandi heimsálfu varð kvöl og pína.  Maðurinn var aldrei glaðari en þegar hann loks skjögraði hálf skríðandi inn um útidyrnar heima hjá sér.  Eiginkonan tók honum fagnandi opnum örmum og spurði:  "Af hverju fórstu í mínum skóm?"

   

Atvinnuviðtal er kúnst

  Það er kúnst að fara í atvinnuviðtal.  Klæðnaður skiptir miklu máli.  Uppskriftin fer eftir því hvert starfið er.  Margt annað spilar inn í. Aldrei gefst vel að umsækjandi byrji á því að lemja vinnuveitandann. Hinsvegar veit ég um dæmi þess að umsækjandi lenti í harkalegu rifrildi við vinnuveitanda í atvinnuviðtali - og var ráðinn, einmitt vegna illdeilunnar.

  Þegar ég var krakki sagði mér vinnuveitandi að hann hefði eina reglu:  Hann horfði á neglur umsækjenda.  Þeir einir voru ráðnir í vinnu sem voru með hvít naglabönd.  Umsækjendur með "sorgarrendur" á nöglum komu aldrei til greina.  

Atvinnuviðtal endaði með hnefahöggum

Í mál fyrir að leiðast í vinnunni

 

 

 

 

 

 

 

 

  44 ára franskur karlmaður hefur höfðað mál á hendur fyrrverandi vinnuveitanda sínum.  Kæran gengur út á það að manninum leiddist í vinnunni.  Hann vann hjá ilmvatnsframleiðanda í París.  Of lítils var krafist af honum.  Honum var sjaldan sem aldrei úthlutað nægilega mörgum verkefnum.  Hálfu dagana hafði hann ekkert fyrir stafni;  sat bara og starði út um glugga,  fletti ómerkilegum slúðurtímarit og sötraði kaffi.  Bara til að láta tímann líða.  Hann kann ekki á samfélagsmiðla á borð við Fésbók,  Twitter,  blogg eða slíkt.  Hann langar ekkert að hanga í tölvu.  Honum þykir leiðinlegt að blaðra í síma.  Fátt var til bjargar sem stytti honum stundir.  

  Lögmaður fyrirtækisins undrast kæruna.  Enginn kannist við að maðurinn hafi nokkru sinni gert athugasemd við vinnu sína.  Enginn varð var við að honum leiddist.  En hann er neikvæða týpan.  Finnur alltaf dökkar hliðar á öllum hlutum.  Kvartaði yfir vondu kaffi,  drykkjarvatn væri ekki nógu kalt og þess háttar.  Reyndar játa vinnufélagarnir að þeir hafi verið uppteknari við að sinna krefjandi vinnunni en fylgjast náið með manninum.  

Hvar er best að búa?

  Flóttamenn frá stríðshrjáðum löndum og margir aðrir spyrja sig og aðra:  Hvar er best að búa?  Hvar eru lífskjör best?  Hvar eru almenningssamgöngur bestar?  Hvar eru atvinnutækifæri?  Hvar eru fæstir glæpir?  Hvar eru menn óhultir fyrir árásum ofbeldisfullra öfgamanna? Netsíðan Mercer hefur tekið saman lista og svarar þessu.

  Bestu kostir eru þessir:

1.  Vín í Austurríki

2.  Zuire í Swiss

3.  Auchland á Nýja-Sjálandi

4.  Munich í Þýskalandi

5.  Vankúver í Kanada

6.  Dusseldorf í Þýskalandi 

7.  Frankfurt í Þýskalandi

8.  Geneva í Swiss

9.  Kaupmannahöfn í Danmörku

10. Sidney í Ástralíu

  Einhverra hluta vegna eru hvorki Reykjavík né Ísland á listanum.  Það er undarlegt.  Það ógildir listann.  Skamm!  Höfuðborgir allra hinna Norðurlandanna eru ofarlega á listanum: Stokkhólmur í Svíþjóð í 19. sæti,  Helsinki í Finnlandi og Osló í Noregi báðar í 30. sæti.

  Verstu borgir eru:

1.  Bagdat í Írak. Einkennilegt vegna þess að í aldarbyrjun réðst bandarískur her með stuðningi Íslands inn í Írak til að innleiða þar vestrænt lýðræði og hefja vestræn mannréttindi til vegs og virðingar.  Yfirtóku illræmd fangelsi á borð við Abu Ghraib til að kenna innfæddum mannúð.

2.  Bangui í Mið-afríska lýðveldinu

3.  Sana´a í Jemen

4.  Port au Prince í Haiti

5.  Khartoum í Súdan

  Verstu borgir í Evrópu eru Minsk í Belarus,  Tírana í Albaníu og Kænugarður í Úkraínu.   

  Bestu borgir í Ameríku - fyrir utan Vankúver í Kanada - eru Toronto í Kanada (15.sæti) og Ottawa í Kanada (17.sæti).  

 

  

Gátan leyst

Fréttir hafa borist af eldri borgurum í Reykjavík,  höfuðborg landsins.  Þeir eru svangir.  Einkum og sér í lagi um helgar.  Fréttirnar af þessu eru um margt óljósar.  Jafnvel villandi.  Sumir fullyrða að matur eldri borgara sé eldaður af alúð.  Hann sé skammtaður samviskusamlega ofan í þar til gerð hitabox.  Vandamálið er að maturinn hefur ekki skilað sér til eldri borgara.  Einhver annar borðaði hann.  Nú er komin skýring á.  Sá sem borðaði mat eldri borgara hefur játað:  "Dagur borðaði mat eldri borgara".

  

Dagur borðaði mat eldri borgara

Margur verður af aurum api

Gríðarlega spennandi tækifæri

 

  Í Hafnarfirði ríkir mikil gleði og tilhlökkun vegna yfirvofandi endanlegrar lokunar Álversins í Straumsvík.  Þarna opnast ótal möguleikar fyrir spennandi verkefni.  Kiddi kanína - oft kenndur við Hljómalind - og félagar hans í Menningar- og listafjelagi Hafnarfjarðar eru komnir á flug.  

  Meðal hugmynda sem fleygt hefur verið fram er að breyta svæðinu í Ylverið í Straumsvík,  The Green Lagoon.  Þar yrði í Edengörðum ræktað grænmeti af öllu tagi.  Einnig fræ,  ávextir,  baunir,  hnetur og svo framvegis.  Þar á milli verður glæsihótel með heitum inni- og útisundlaugum, til viðbótar heimsins bestu aðstöðu til sjósunds. Nóg af ódýru niðurgreiddu rafmagni.

  Í Straumsvík er góð hafnaraðstaða.  Þarna verður heitasti áfangastaður skemmtiferðaskipa hvaðanæva úr heiminum.  Staðsetningin er frábær þarna í útjaðri höfuðborgarinnar;  Bláa lónið og flugstöðina í Sandgerði nánast í göngufæri.  Áhugaverð og sérstæð náttúra í hlaðvarpanum.  Álfar í hverjum hól og vel klætt huldufólk sem leikur við hvurn sinn fingur. 

„Ákaflega sérstakt“ ef álverið lokar