Hvergi sér fyrir enda á flóttamannastraumnum

 

 

 

 

 

 

 

 

  Ört vaxandi straumur flóttafólks flæðir yfir alla Evrópu.  Jafnvel fleiri heimsálfur ef vel er að gáð.  Þessi þróun hefur þegar skapað ótal vandamál af öllu tagi.  Sífellt bætast fleiri vandamál í hópinn.  Bara á þessu ári - á fyrstu níu mánuðum þess - hafa hátt á fjórða þúsund Íslendingar flutt til útlanda.  Flúið skuldabagga,  vaxtaokur,  húsnæðisvandræði,  spillingu,  brostnar vonir og hringlandahátt.  Meðal annars með reisupassa.

  Uppistaðan af íslenska flóttamannastraumnum er ungt fólk.  Kraftmikið, atorkusamt og vel menntað.  Það er gríðarlegt tjón fyrir þjóðfélagið að missa flóttafólkið út úr íslenska atvinnumarkaðnum.  Þetta hefur þegar skapað illvígan skort á iðnaðarmönnum.  Þetta er vinnandi fólk sem á í heilbrigðu þjóðfélagsástandi að standa undir ellilífeyrisgreiðslum, rekstri hjúkrunarheimila og allskonar.

  Eina ráðið til að stoppa upp í götin er að lokka með einhverjum ráðum til Íslands fólk frá öðrum löndum.  

 

Fjöldi Íslendinga flytur úr landi

Vandamál leyst með rosamiklum fjárhagslegum ávinningi fyrir þjóðarbúið

  Í vel á annað þúsund ár hafa Íslendingar haldið húsdýr:  Kindur, kýr, hesta, hunda, ketti og hænur.  Á nítjándu öld varð breyting á.  Fólk safnaðist saman, myndaði kaupstaði og tók upp á því að vinna við flest annað en húsdýrahald. Þróunin í þessa átt var hröð.  

  Í dag er Ísland nánast borgríki.  Genin garga samt á sveitina.  Því er mætt með sumarbústað í sveitinni og gæludýrum:  Gullfiskum,  nagrís,  páfagauk,  hundum og köttum. 

  Þessu fylgja vandamál.  Það þarf að fara út með hundana.  Þeir gelta og hræða ókunnuga.  Þeir bíta gesti og póstburðarfólk.  Þó má hafa gagn af þeim.  Þeir eru innbrotsvörn.  Af hinum dýrunum er ekkert gagn.  Bara fyrirhöfn.  Jú,  reyndar halda kettir músum og rottum frá.  Þeir eru að auki eina gæludýrið sem nýtur frelsis.  Hin búa við vondar aðstæður.  Gæludýrahald er vond meðferð á dýrum.

  Það þarf að leysa vandamálið og hugsa upp á nýtt.  Gefa dýrunum frelsi án þess að missa af þeirri skemmtun sem fylgir gæludýrahaldi.  Þetta er hægt að gera með því að ættleiða gamalmenni og taka með heim.  Það er þjóðhagslega hagkvæmt.  Léttir álagi af yfirfullum elliheimilum.  

  Vel stæðir gæludýraeigendur hafa margir hverjir sagt hryllingssögur af elliheimilum.  Þar er verið að troða fjórum og fimm einstaklingum saman inn í eina herbergiskytru.  Enginn skiptir sér af þessu fólki.  Starfsfólk er ofhlaðið störfum og gleymir gamlingjunum heilu og hálfu dagana og vikurnar.  Enginn klappar þeim eða sýnir þeim á annan hátt athygli og hlýju.  

  Gamlinginn á það sameiginlegt með páfagauk að geta talað og hermt eftir ýmsum hljóðum.  Það má líka kenna honum að gelta til að hræða innbrotsþjófa.

 

Tóku hund af heimilislausum manni

Enn ein ástæðan fyrir því að aflétta einokun ÁTVR

  Sala á áfengum drykkjum er lögleg á Íslandi.  Neysla á áfengum drykkjum er lögleg á Íslandi.  Hið einkennilega er að einu verslanir sem mega selja þessa löglegu vöru eru örfáar ríkisbúðir. Aðeins starfsmönnum á launaskrá ríkisins er treyst til að afgreiða bjórdósir og vínflöskur.  

  Þetta er eins geggjað og hugsast getur. Þetta á eftir að verða sama aðhlátursefni og bjórbannið,  sjónvarpslausir fimmtudagar, sjónvarpslaus júní, einokunarsala mjólkurverslana,  skömmtunarseðlar, einokunarsala ríkisins á útvarpstækjum, galdrabrennur og effemm-hnakkar.    

 

Vínbúðum lokað

Túpupressan - Þannig nýtir þú allt innihald kavíartúpunnar, tannkremstúpunnar, næturkremstúpunnar....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Bandarísk skoðanakönnun hefur leitt í ljós að helsta ágreiningsefni hjóna er peningar.  Næst algengasta ágreiningsefnið er umgengni við tannkremstúpuna.  Karlar kreista tannkremstúpuna iðulega frá miðju.  Konur kreista túpuna frá enda hennar.  

  Hvor leiðin sem er valin leiðir nær ekki að fullnýtta innihaldið.  Þegar túpunni er loks hent er töluvert eftir af innihaldi hennar.  Þetta á líka við um kavíartúpur,  hárlitunartúpur,  rakakremstúpur,  næturkremstúpur og allskonar túpur.

  Sumir nota einhvern harðan hlut,  eins og hnífsskaft, til að leggjast á túpuna og pressa sem mest úr henni.  Það eru líka til þvingur fyrir plasttúpur sem virka líkt og póstlúga sem pósti er troðið í gegnum.  Og sitthvað fleira.  Allt gott og blessað.

  Svo er það túpupressan,  EZ sqeezer.  Hún er þannig að túpuendanum er stungið í lítið plasttæki.  Síðan er sveif snúið.  Túpan pressast svo fast að allt innihald hennar er fullnýtt. Ef túpan er að lokinni pressu skorin upp þá finnst ekki tangur né tetur af innihaldi í henni. Einfalt og þægilegt.  Þegar búið er að pressa allt úr túpunni þá er túpan örlítil samanþjöppuð klessa án innihalds.  Túpupressan kostar um 600 - 700 kall og er fljót að borga sig.

  Túpupressan fæst í Bike Cave í Skerjafirði,  Nettó í Keflavík,  Vöruvali í Vestmannaeyjum og í apótekinu í JL-húsinu,  Dómus Medica,  Kringlunni,  Mjódd, Mosfellsbæ,  Hellu, Glerártorgi á Akureyri og Akureyrar Apóteki í Kaupangi.

Brött verðhækkun á mat

  Matur er dýr.  Ekki aðeins á Íslandi heldur einnig í útlöndum.  Þetta er útbreitt vandamál.  Þetta veldur vandræðum með skólamáltíðir.  Á vesturlöndum koma iðulega upp vandamál í skólamötuneytum vegna þess að foreldrar nemanda hafa ekki staðið í skilum.  Vandamálið er leyst einhvern veginn eða óleyst.

  Ég elda ekki.  Snæði þess í stað á veitingastöðum sem bjóða upp á svokallaðan gamaldags heimilismat.  Það er hið besta mál  Nema að frá áramótum hefur verð hækkað jafn og þétt.  Síðast á mánudaginn hækkaði verð á máltíð í Bykó í Breidd úr 1500 kalli í 1650 kall.  Þetta er ekki peningur sem skiptir miklu máli.  En samt næstum 11% hækkun  Kótelettur í Múlakaffi eru komnar í 2480 kall.  Það er ekkert langt síðan enginn réttur á Múlakaffi var yfir 2000 kalli.  Kótelettur inni á BSÍ kosta í dag 2890 kr.  Um daginn hækkaði verð á súpuskál á kaffiteríu Perlunnar úr 1100 kalli í 1200 kall.  Þannig mætti áfram telja.

  Á Fésbók upplýsti kokkur mig um að orsökin væri brött verðhækkun á hráefnum.  Og svo hækkun matarskatts úr 7% í 12%. Það er reisn yfir því.  

   

Rekin fyrir að gefa börnum mat

Kvikmyndarumsögn: Dásamleg mynd

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  - Titill:  Bakk

 - Handrit:  Gunnar Hansson

 - Leikstjórn:  Gunnar Hansson og Davíð Óskar Davíðsson

 - Leikendur:  Gunnar Hansson,  Víkingur Kristjánsson,  Saga Garðarsdóttir,  Ágústa Eva...

 - Tónlist:  Snorri Helgason

 - Einkunn: ****

  Í fljótu bragði hljómar ekki spennandi kvikmynd um fólk að bakka bíl hringinn í kringum Ísland.  En kvikmyndin Bakk er góð skemmtun.  

  Myndin hefst á því að ungur leikari frá Hellissandi,  Gísli (Gunnar Hansson),  er á sviði í leikhúsi í Reykjavík.  Hann er í lítilvægu hlutverki.  Er "drepinn" í upphafssenu og leikur dauðan mann á sviðinu þaðan í frá.  Þetta reynist vera táknrænt fyrir raunverulegt lífshlaup hans.  Hann er með allt niðrum sig.  Hann er ekki endurráðinn hjá leikhúsinu.  Konan sparkar honum.  Hann flýr vestur til pabba síns á Hellissandi. Pabbinn hefur meiri metnað fyrir hans hönd en hann sjálfur.  

  Í fljótfærni hörfar Gísli undan stjórnsemi pabbans með því að ákveða að bakka bíl í kringum Ísland. Tilgangurinn - í og með - er að safna peningum fyrir langveik börn.  Hann suðar í og neyðir æskuvin sinn,  Viðar (Víkingur Kristjánsson) til að slást með í för. Á leiðinni taka þeir upp puttaferðalang sem heitir því fagra nafni Blær (Sara Garðarsdóttir).

  Ferðalagið verður viðburðarríkt.  Samt ekki þannig að eins og sé verið að troða atburðum inn í söguna.  Framvindan er öll trúverðug og lipur.  Sagan rennur eðlilega áfram.  Ekki átakalaus en eins og búast mátti við eftir á að hyggja.

  Þar komum við að einum helsta styrkleika myndarinnar:  Persónusköpun er svo sterk að áhorfandinn fær þegar í stað samkennd með öllum persónunum.  Gallar þeirra og kostir er eitthvað sem við þekkjum í kunningjahópi okkar.

  Annar styrkleiki myndarinnar er að hún er verulega fyndin.  Ég hef ekki hlegið jafn oft upphátt í bíóhúsi síðan ég sá Klovn og Bjarnfreðarson.  Ég stóð mig ítrekað að því að garga úr hlátri.  

  Jú, jú.  Það slæðast með fimmaurabrandarar og endurnýttir góðir brandarar.  Það jaðrar við að vera ofnotað flotta stilbragðið að hafa viðmælanda næst myndavél úr fókus í samtölum en viðmælanda lengra frá í fókus.  Á móti kemur að allt er þetta afgreitt svo skemmtilega að útkoman er harla góð.  Leikararnir vinna hvern leiksigur á fætur öðrum.  Valinn maður í hverju rúmi.  Mest mæðir á Gunnari Hanssyni og Víkingi Kristjánssyni.  Þeir fara á kostum.  Eins og allir aðrir.

  Í bland við brandarana er sagan drama í aðra röndina.  Allt í réttum hlutföllum og í góðum takti myndina út í gegn.  

  Kántrýblús-skotin þjóðlagakennd tónlist Snorra Helgasonar leikur stórt og áhrifamikið hlutverk.  Skemmtileg og vel við hæfi tónlist.  Hún neglir í mark í öllum tilfellum. Gerir mikið fyrir myndina.  Líka fagurt íslenskt landslag.

  Ég mæli með og hvet til þess að fólk fari í bíó og upplifi góða kvöldskemmtun.  Virkilega vel heppnuð mynd.  Sem lærður grafískur hönnuður er ég að auki hrifinn af "lógói" myndarinnar.

           

Samgleðjumst vegna rausnalegra launahækkana

   Eðlilega hafa ríflegar nýsamþykktar launahækkanir stjórnenda HB Granda vakið athygli.  Þó eru það ekki nema 33% hækkanir. Minni athygli hafa vakið 75% launahækkanir stjórnarmanna VÍS.  Þegar betur er að gáð er ekki um háar launagreiðslur að ræða.  Menn eru að fá þetta 200 til 350 þúsund kall fyrir að sitja mánaðarlegan stjórnarfund.  Hann getur teygst alveg yfir í á annan klukkutíma.  Á móti vegur að gott kaffibrauð er á borðum.  Engu að síður eru stjórnarfundir leiðinlegir.  Ef laun stjórnamanna væru lægri myndi enginn fást til að taka sæti í stjórn svona fyrirtækja. Þeir myndu allir sem einn flytja til útlanda.  Útlend fyrirtæki myndu togast á um þá ef stjórnarlaun þeirra á Íslandi væru skorin við nögl.

 Þar fyrir utan fá stjórnarmenn ýmissa annarra íslenskra fyrirtækja alveg upp í 1,2 milljónir í mánaðarlaun fyrir fundinn.  

 Þetta er fagnaðarefni.  Þetta staðfestir að fyrirtækin eru vel rekin.  Þau hafa efni á þessu. Þau búa við gott atlæti.  Ennþá betra er að eigendur þessara sömu fyrirtækja eru að greiða sér þessa dagana allt upp í nokkra milljarða í arð.  Það er reisn yfir því.

  Ómenntaði skófluskríllinn nýtur góðs af.  Hann er ofdekraður.  Hver sem þiggja vill fær 3,5% launahækkun á næstu dögum.  Liðið þarf ekkert að gera annað en samþykkja það.  Nýverið fengu allir starfsmenn HB Granda íspinna að gjöf frá fyrirtækinu.         

  

Stjórn VÍS fékk 75% hækkun

Verðmæti urðuð með reisn

  Íslendingar eru framarlega í hópi ríkustu þjóða heims.  Á næstu dögum fara Íslendingar á þvílíkt flug að hinar ríku þjóðirnar verða skildar eftir á brúsapalli.  Þökk sé stöðugleikaskattinum.  Eftir örfáa daga heyra gjaldeyrishöft fortíðinni til.  Verða um leið aðhlátursefni eins og mannanafnalöggan,  bjórbannið,  sjónvarpslausir fimmtudagar,  einkasala Mjólkurbúða á mjólk,  einkasala Osta- og smjörsölunnar á ostum og banni á bingóspili á frjósmishátíð Freyju.  

  Íslenska auðmannasamfélagið hendir á haugana á næstu dögum stólum að marg milljóna króna virði.  Stólarnir fara á sama ruslahaug og gríðarlega mikið magn af úrvalsgóðum matvælum sem nálgast síðasta söludag (löngu áður en kemur að síðasta neysludegi).  Á sama ruslahaug fer reglulega mikið magn af innlendri framleiðslu á grasi,  sömu vöru og seld er á kaffihúsum í Hollandi og seld er í lækningaskini í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  

  Íslenska auðmannaþjóðfélagið þarf hvergi að horfa í sparnað.  Bruðl á öllum sviðum hentar betur lífstíl auðmannaþjóðfélags.  Svo að enginn freistist til að hirða milljóna króna stóla Reykjavíkurborgar er við hæfi að mölbrjóta þá í smæstu einingar um leið og þeir eru urðaðir engum til góða.  

  Á undanförnum mánuðum hefur straumur erlendra ferðamanna til Íslands margfaldast.  Á þessu ári eru líkur á að hátt í hálf önnur milljón ferðamanna komi með alla vasa úttroðna af peningum.  Þeir fylla veitingastaði landsins, hótel, leigða bíla, þyrlur og rútur.  Þeir fylla gjaldeyrishirslur Seðlabankans svo út úr flæðir.  

  Til að fagna þessari nýju gjöfulustu auðlind landsins hefur verið lagt fram frumvarp um nýjan nefskatt á Íslendinga í formi reisupassa.  Það er reisn yfir því.     

Stóla á að borgin fargi stólunum

Borgum þjórfé

  Í löndum þar sem tíðkast að borga þjórfé er þjórféð laun starfsmannsins. Vinnuveitandinn borgar honum afar lág grunnlaun.  Uppistaðan af launum starfsmannsins er þjórfé.  Sá sem borgar ekki þjórfé er í raun að stela af launum starfsmannsins.

  Alltof oft hef ég heyrt Íslendinga hæla sér af því að hafa á ferðalagi erlendis þóst ekki fatta að borga þjórfé.  Sumir Íslendingar þykjast vera Þjóðverjar.  Þjóðverjar eru þekktir fyrir að borga ekki þjórfé.  Á útlendum ferðamannastöðum er umburðarlyndi gagnvart því að þessi fjölmennasta þjóð Evrópu kunni ekki og viti ekki og skilji ekki þjórfé.  

  Í löndum þar sem þjórfé tíðkast er fólk í þjónustustörfum láglaunafólk.  Þrátt fyrir þjórfé eru mánaðartekjur lágar.  Þetta er fólkið sem rétt svo skrimtir og munar um hverja krónu.  Þjónar á veitingstöðum,  pizzusendlar,  töskuberar,  klósettverðir og skúringafólk á hótelum og leigubílstjórar.

  Í bandarísku dagblaði var viðtal við nokkra þarlendra starfsmenn skyndibitastaða.  Viðtalinu fylgdu "komment" frá lesendum.  Ótrúlega margir upplýstu að föstum viðskiptavinum sem eru nískir á þjórfé sé refsað.  Það er hrækt í matinn þeirra. Af viðtölunum og "kommentum" má ráða að þetta sé allt að því regla.     

  Þrátt fyrir bankahrunið 2008 og það allt þá eru Íslendingar í hópi ríkustu jarðarbúa.  Við eigum með bros á vör,  stolt og af reisn að borga lágmark 10 - 15% þjórfé.  Það er að segja þegar við erum á ferðalagi í landi þar sem tíðkast að borga þjórfé.  

 

Snuðuðu pítsasendil um þjórfé og fengu það óþvegið

Helgi Hóseasson og Jón Þorleifs

  Ég skrifaði um Helga Hóseasson í gær.  Sjá hér .  Hann varð landsfrægur er hann skvetti skyri yfir þingmenn 1972.  Þannig mótmælti hann því að fá ekki að afturkalla það að hafa verið fermdur á barnsaldri,  14 ára krakki.  

  Helgi mætti allstaðar lokuðum dyrum í baráttu sinni fyrir afturköllun. Hann fylgdi eftir þessu baráttumáli sínu til dauðadags.  Og gaf engan afslátt.

  Jón Þorleifsson,  rithöfundur og verkamaður,  átti margt sameiginlegt með
Helga. Jón barðist fyrir því að afhjúpa verkalýðsforingjana.  Hann kallaði þá verkalýðsrekendur.  Taldi þá vera fláráða og spillta.  Hann taldi þá hafa farið illa með sig og íslenskan verkalýð.  

  Fyrst þegar ég kynntist Jóni Þorleifs á fyrri hluta áttunda áratugarins var Jóni oft líkt við Helga Hóseasson.  Þeir voru róttækir uppreisnarmenn.  Þeir fylgdu baráttu sinni eftir og fóru ótroðnar slóðir í baráttunni.

  Jón og Helgi voru vinnufélagar.  Helgi var húsasmiður og Jón verkamaður í vinnu við að byggja Breiðholtið.

  Þrátt fyrir að vera skoðanabræður um flest varð vinnufélögunum ekki vel til vinar.  Báðir sökuðu hinn um að vera öfgamann.  Eftir stutt kynni töluðust þeir ekki við.  En gáfu sameiginlegum vinnufélögum þá skýringu að hinn væri svo mikill öfgamaður að hann verðskuldaði ekki samskipti.  

  Lengst gekk gagnkvæm andúð á hvor öðrum - en jafnframt sama afstaða - þegar vinnufélagi þeirra var borinn til grafar. Báðir mættu spariklæddir til jarðarfararinnar.  Hvorugur mætti þó til kirkjunnar þar sem útförin fór fram. Þeir stilltu sér upp fyrir utan kirkjugarðinn.  Höfðu um það bil 10 metra bil á milli sín.  Þar stóðu þeir án þess að talast við á meðan messað var yfir hinum látna.  Samt viðstaddir utan kirkjugarðs til að votta hinum látna virðingu sína.  Þeir stóðu sömu vakt utan kirkjugarðs á meðan kista hins látna var lögð í gröf.  Báðir tóku niður höfuðfat á meðan.  Svo héldu allir heim á leið.

  Þegar Jón sagði mér frá þessu spurði ég:  "Heilsuðust þið vinnufélagarnir ekki?" svaraði Jón:  "Nei,  ég átti ekkert vantalað við þennan öfgamann!"  

  Fleiri sögur af Jóni: http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1541557/