Hver túlkar dægurlagatexta rétt?

  Kaldhæðni er vandmeðfarin.  Það kemur glöggt fram í skilningi lesenda á kaldhæðnum bloggfærslum, fésbókarstatusum og enn frekar í athugasemdakerfi á þeim vettvangi.  Svo ekki sé talað um í athugasemdum við fréttir dv.is og fleiri netmiðla. 

  Fólk á erfitt með að greina kaldhæðni þegar um ritað mál er að ræða.  Einkum þeir sem þekkja ekki skrifarann. 

.

  Þetta er auðveldara þegar fólk spjallar saman.  Þá undirstrika raddblær og hlæjandi andlit kaldhæðni í orðum.  Í ritmáli getur broskall gengt sama hlutverki.

.

  Söngvahöfundar bregða stundum fyrir sig kaldhæðni.  Oft með þeim "árangri" að hlustandinn mistúlkar söngtextann.  Áttar sig ekki á kaldhæðninni og tekur boðskapinn hátíðlega.

  Gott dæmi um þetta er lagið  Perfect Day  með Lou Reed.  Þar hæðist Lou að smáborgaranum og lágmenningu.  Þeim sem telur fullkominn dag felast í bíóglápi og heimsókn í dýragarð. 

  Lou segist glotta út í annað þegar þessir sömu menningarsnauðu smáborgarar og hann hæðist að spila  Perfect Day  í brúðkaupsveislum sínum.

.

 .

  Hvor hefur rétt fyrir sér í túlkun á dægurlagatexta,  höfundurinn eða hlustandinn?  Þegar vel er að gáð er meining höfundarins ekki rétthærri en túlkun hlustandans.  Hughrif hlustandans sem meðtekur söngtextann á sínum forsendum eru sönn og góð.  Hlustandinn hrífst af lagi og texta út frá sinni upplifun.  Hann er óbundinn af því á hvaða forsendum höfundurinn orti textan. 

  Það er við höfundinn að sakast að koma ekki kaldhæðni til skila.  Það er ósanngjörn krafa að hlustandinn leggist í djúpa pælingu og þurfi að hafa fyrir því að þekkja þankagang höfundarins. 

 

  Í auglýsingatexta er þumalputtaregla að máta texta við 12 ára krakka.  Að 12 ára krakki geti auðveldlega skilið textann.  Söngvaskáld mættu hafa þá reglu í huga. 

  Annað dæmi um misskilinn texta er  Part of the Union  með gömlu hljómsveit Bretans Ricks Wakemans (Yes),  Strawbs.  Textinn var háðsádeila á drullusokka sem skýla sér á bak við verkalýðsfélög.  Verkalýðsfélagasinnar tóku lagið upp sem baráttusöng fyrir verkalýðsfélagsaðild. 

.

.

  Liðsmenn Strawbs voru ekki andvígir verkalýðsfélögum sem slíkum heldur deildu þeir á þá sem komast upp með eitt og annað í skjóli þess að vera í verkalýðsfélagi.

.

  Enn eitt dæmið um misskilinn texta var og er  Born in the USA  með Brúsa frænda. Brúsi gagnrýndi Víetnamstríðsrekstur Bandaríkjanna og sitthvað fleira.  Áheyrendur fjölmenntu á hljómleika Brúsa veifandi bandaríska fánanum uppblásnir af þjóðernisrembingi.  Lagið varð allt að því bandarískur þjóðsöngur.  Þáverandi forseti Bandaríkjanna,  Ronald Reagan, notaði það sem kosningalag sitt. 

.

 

.

  Eitt dæmið til viðbótar er Revolution  með Bítlunum.   Höfundurinn,  John Lennon,  gagnrýnir þar róttækasta arm 67 kynslóðarinnar,  hippahreyfinguna sem var farin að krefjast byltingar í anda Maos í Kína.  John segir þeim að slappa af.  Hann hafni hatursfullum hugmyndum um byltingu í nafni Maos.  Engu að síður varð þetta lag baráttusöngur byltingarsinna vegna nafnsins,  Revolution  (bylting).  Í búsáhaldabyltingunni á Íslandi var laginu deilt út og suður á fésbók og víðar sem byltingarsönglagi.  Ef vel er að gáð er boðskapur textans and-byltingarsinnaður. 

.

.

  Að vísu var á Hvíta albúmi Bítlanna textanum breytt (eftir að það kom út sem smáskífa).  Á Hvíta albúminu er "count me out" (fælt mig frá) breytt í "count me in".

  Til gamans má geta að George Harrison hataði "fuzz" gítarsánd Lennons í þessu lagi.  Annað:  John söng og spilaði lagið liggjandi á bakinu til að túlka sem best hvað þetta var allt sett fram í rólegheitum án æsings.   

.

  Bubbi deildi á íslenska nasista í laginu  Nýbúinn.  Nasistarnir tóku lagið upp sem sinn baráttusöng. 

.

.

  Það var svo sem ekki við öðru að búast af þeim aulum. 

Plötuumsögn

 - Titill:  Room

 - Flytjandi:  Eivör

 - Einkunn:  ****1/2 (af 5)

  Þetta er fyrsta plata Eivarar sem er öll hljóðrituð í Færeyjum.  Hugsanlega hefur það gefið aukið svigrúm fyrir nostur við að fínpússa flutninginn.  Að minnsta kosti er þar ekki kastað til höndum.

 Platan hefst á ljúfri píanóballöðu,  Green Garden.  Píanóleikurinn er afar nettur og snyrtilegur. Þannig er píanóleikur afgreiddur hvar sem hann hljómar á plötunni.  Annar hljóðfæraleikur er sömuleiðis einfaldur og látlaus.  Útsetningar eru samt á köflum íburðarmiklar - þrátt fyrir einfaldleika hvers hljóðfæris fyrir sig. 

.

  Room  er mildari plata og lágstemmdari en síðasta platan,  Larva.  Room hljómar eins og Eivör hafi stigið eitt skref frá  Larva  og snúið aftur - að hluta - til sinnar ljúfu og notalegu þjóðlagakenndu tónlistar (folk).  

  Áferð plötunnar er þannig að í rökréttri plöturöð gæti ókunnugur haldið að Room væri brúin frá  Mannabarni  og  Live  yfir í  Larva. 

  Eivör þenur röddina aðeins í örfáum lögum.  Hún er oftar hálf hvíslandi í vögguvísustíl.  Eins og í laginu   I Know  (sem iTune og tonlist.is kaupendur plötunnar geta niðurhalað ókeypis með færeyska textanum  Ég veit).

  Kraftmesta og flottasta lag plötunnar er  Night´s Body.  Lag sem getur á hljómleikum leyst af hólmi  Nú brennur tú í mér  sem dúndrandi síðasta lag er skilur salinn eftir á suðupunkti.  Night´s Body er ólíkt öðrum lögum plötunnar - án þess að stinga í stúf.  Inngangur lagsins og síðari kaflar eru ágengt píanóstef með rokkuðu undirspili til skiptis við blíða kafla.  Magnað lag og ferskur tónn frá Eivöru.

  Það er tölvupoppsstemmning í sumum lögum. Til að mynda í titillaginu,  Room.

  Lagasmíðar eru að sumu leyti "þroskaðri" og úthugsaðri (þróaðri og "dýpri") en áður hjá Eivöru.  Þetta á einnig við um útsetningarnar.  Hver tónn er þaulútfærður.  Inn á milli eru einfaldari lög sem flæða létt og grípandi eins og samin fyrirhafnarlaust.

  Á  Larva  hljómaði söngur Eivarar á köflum líkur Kate Bush.  Eivör gerir það líka stundum á Room.   Söngur Eivarar er blæbrigðaríkari.  Með fullri virðingu fyrir Kate Bush þá er Eivör betri og fjölhæfari söngkona.  Það er samt ástæðulaust að bera þær saman.  Nema kannski til að leiðrétta algengan misskilning um að Eivör sé svo ákafur aðdáandi að hún hermi eftir Kötu.  Þann misskilning má rekja til þess að á  Larva  syngur Eivör lag eftir Kötu. 

  Það var að tillögu bassaleikarans Mikaels Blaks.  Eivör þekkti ekki lagið og varð að fletta því upp á þútúpunni til að læra það.  Hitt er annað mál að Eivör hefði ekki fallist á uppástungu Mikaels nema vegna þess að hún hreyfst að laginu.  Eivör er alveg hrifin af tónlist Kate Bush en Eivör er ekki að herma eftir henni.  Það sama er að segja um þann grun sumra annarra að á  Larva  væri Eivör að færa sig í átt að tölvupoppi Bjarkar.  Eivör er aðdáandi Bjarkar.  En Eivör er ekki í því hlutverki að herma eftir öðrum. 

.

   Room  er tileinkuð föður hennar sem féll óvænt frá snemma árs í fyrra.  Mörg lögin voru samin með hann í huga.  Far Away er minningaróður um hann og platan er tileinkuð honum.   Það er saknaðartónn í ljóðrænum textunum. 

 .

Færeyska innrásin

  Færeyskir listamenn verða áberandi á Menningarnótt í Reykjavík á morgun (laugardag).  Þeir eru misþekktir hérlendis en allir stórkostlegir og hátt skrifaðir heimafyrir - og víðar.  Fyrst skal frægasta nefna Eivöru.  Hún kemur fram á TÓNAFLÓÐI 2012 - stórhljómleikum rásar 2, Vodafone og Exton.  Þar eru flytjendur kynntir sem "margir af dáðustu og vinsælustu listamönnum þjóðarinnar".

  Vissulega er Eivör einn dáðasti og vinsælasti listamaður þjóðarinnar.  Orðalagið hljómar eins og Eivör tilheyri íslensku þjóðinni.  Hún gerir það í raun - þrátt fyrir að hún sé færeysk.  Hún hefur enda verið ein af Íslensku dívunum, sem svo eru kallaðar á hljómleikum og plötum Frostrósa.  Íslenska þjóðin hefur tekið þvílíku ástfóstri við Eivöru að í huga Íslendinga er hún ein af okkur.   Eivöru þykir vænt um það.  

  Aðrir af dáðustu og vinsælustu listamönnum þjóðarinnar sem koma fram á Tónaflóði 2012 eru KK,  Jónas Sigurðsson & Ritvélar framtíðarinnar, svo og Retro Stefán.  Þetta er spennandi pakki.

  Í Hörpu treður upp færeyski trúbadorinn Hanus G.  Hann hefur verið að í hálfa öld eða svo.  Semur afskaplega falleg lög.  Eivör hefur sungið ýmis lög hans inn á plötur og á hljómleikum.  Til að mynda  Á Kundi Á Tíðarhavi  (á fyrstu sólóplötu Eivarar).

  Takið eftir að allir syngja með.  Þannig er það alltaf á hljómleikum Hanusar.  Allir syngja með.  Hanus hefur stundum verið kallaður færeyskur Megas.  Ekki vegna þess að söngstíll þeirra sé líkur.  Hann er það ekki.  Það er frekar út af því að þeir eru á svipuðum aldri og njóta álíka virðingar/dýrkunar meðal yngri tónlistarmanna jafnt sem annarra.  Hanus er að sumu leyti einfari í músík.  Hann hefur sent frá sér örfáar plötur.  Ég held aðeins tvær eða svo og eina kassettu. 

  Hljómleikar Hanusar eru einstæð upplifun.  Þar ríkir einlægur og hrífandi flutningur á gullfallegum söngvum.  Það er í stíl Hanusar að hann er á myndbandinu í bol merktum hljómsveitinni Sic.  Hún er ein þyngsta þungarokkshljómsveit Færeyja.  Á færeyskum þungarokkshljómleikum má jafnan sjá Hanus í hópi áhorfenda. Þó að músík hans í dag sé ljúf vísnamúsík þá var hann endur fyrir löngu í rokkhljómsveitum.

  Hljómleikar Hanusar eru klukkan 17.00 í Kaldalóni í Hörpu.

  Lena Andersen kemur einnig fram í Hörpu.  Áður en Eivör sló í gegn á Íslandi,  á hinum Norðurlöndunum og út um allt var Lena þekktasti færeyski tónlistarmaður utan Færeyja.  Hún er þokkalega vel þekkt í Danmörku, Kanada og víðar.  Hún er magnaður lagahöfundur.  Plötur hennar eru fínar en hún er ennþá betri á sviði.  Með henni spilar Niclas á gítar.  Ég veit ekki af hverju mér finnst að strengjasveit spili sömuleiðis undir hjá Lenu.  Ég hlýt að hafa lesið það eða heyrt einhvers staðar.  Kannski dreymdi mig það.

  Hér spilar Lena í eldhúsinu heima hjá sér á meðan hún bíður eftir að suðan komi upp á kartöflunum.

  Hljómleikarnir með Lenu eru í Kaldalóni í Hörpu klukkan 19.00.  Það er ókeypis inn á alla þessa hljómleika.  

  Hanus hélt vel heppnaða hljómleika í Austurbæ í Reykjavík 2002.  Lena hefur einnig haldið hljómleika hérlendis.  Ég man eftir henni á Grand Rokk og á Nasa.  Ég er ekki klár á ártölunum.

  Hanus og Lena skemmta jafnframt í Sendistofu Færeyja í Austurstræti.  Þar er opið hús frá klukkan 14.00 til 18.00.  Boðið er upp á smakk á færeyskum mat,  glerlistasýningu, málverkasýningu, kvikmyndasýningu og sitthvað annað.  

Besta sjómannaplata sögunnar

  Ein merkasta hljómsveit rokksögunnar var bandaríska The Byrds.  Hún sameinaði það sem hæst bar í bandarískri þjóðlagamúsík á fyrri hluta sjötta áratugarins (Bob Dylan,  Joan Baez,  Peter, Paul & Mary...) og breska Bítlarokkið.  Frábær hljómsveit sem síðar leiddi framsækið Bítlarokk yfir í raga (indverskt popp),  kántrý,  space-rokk og sitthvað fleira.

  Forsprakki The Byrds var alla tíð Roger McGuinn.  Magnaður gítarleikari sem fór meðal annars á kostum í  Eight Miles High. 

  Margir telja þetta vera einn af hápunktum hipparokks sjöunda áratugarins.  Hljómsveitin The Byrds hafði djúpstæð áhrif á samtímahljómsveitir.  Ekki síst Bítlana.  En hún tók einnig mörg óvænt hliðarspor sem á þeim tíma ollu hneykslan.  Ekki síst með kántrý-plötunni Sweetheart of the Rodeo. 

 

    Á undaförnum árum hefur forsprakki The Byrds,  Roger McGuinn,  sett sig í það hlutverk að varðveita og kynna gömul bresk og bandarísk þjóðlög.  Nýjasta plata hans heitir CCD.  Það er orðaleikur með enska orðið "sea" (sjór).  Þar flytur hann gamla enska, írska og bandaríska sjómannaslagara. 

  Fáir vita að Roger McGuinn er af dönskum ættum.  Amma hans er dönsk og hann heldur samskiptum við danska ættingja.  Það er önnur saga.

  Á plötunni "CCD" flytur Roger McGuinn 23 sjómannaslagara.  Hann raddar af lagni með sjálfum sér.  Tenórsöngrödd hans er ljúf í aðalrödd.  Hann heldur tryggð við þjóðlagastemmningu laganna.  Þetta er notaleg plata.  Falleg lög og hlýlegur órafmagnaður flutningur.  Alveg dúndur góð plata.  Besta sjómannalagaplata sögunnar.

Rokkabillýsprengja aldarinnar á Gamla Gauknum!

  Kanadíska rokkabilly-stjarnan Bloodshot Bill lýkur hljómleikaferð sinni í Evrópu með hljómleikum á Gamla Gauknum 11. ágúst. Tónlistarferill Bloodshots Bills hófst 1998.  Síðan þá hefur hann spilað með fjölda hljómsveita (ýmist á trommur eða gítar) og í dúettum.
 Sólóferillinn er samt hans aðal.  Þá er hann eins-manns-hljómsveit:  Spilar samtímis á gítar og trommur ásamt því að syngja.  Til að svoleiðis komi vel út þarf viðkomandi að vera fjölhæfur gítarleikari, taktvís og kröftugur á
trommur og búa yfir blæbrigðaríkum söng.  Allt eiginleikar Bloodshots
Bills.  Til viðbótar er hann mikill grallari og kryddar tónlistarflutning
sinn með húmor.

  Bloodshot Bill hefur sent frá sér fjölda platna,  bæði smáskífur og
plötur í fullri lengd.  Sú nýjasta heitir "Thunder and Lightning".  Músíkin er hrátt og fjörlegt rokkabilly sem getur farið út í pönkabilly þegar sá gállinn er á honum.

https://www.facebook.com/events/487868717892605/

Nýgift og fyrirsæta hjá heimsþekktu vörumerki

  Um síðustu helgi,  nánar tiltekið á laugardag,  gengu í hjónaband færeyska álfadísin Eivör og færeyski tónlistarmaðurinn Tróndur Bogason.  Athöfnin fór fram í höfuðborg Færeyja,  Þórshöfn.  Í fyrradag,  mánudag,  tilkynnti heimsþekkt fyrirtæki á sviði hárvara (permanent, litir, lengingar og svo framvegis) að samningar hefðu náðst um að Eivör verði fyrirsæta vörumerkisins Balmain.

  Höfuðstöðvar fyrirtækisins eru í Hollandi en starfsemin er fyrirferðarmest í Bandaríkjunum og Bretlandi. 

  Það er upplagt að samfagna þessu öllu með því að fara inn á netsíðu vinsældalista rásar 2,  http://www.ruv.is/topp30 ,  og kjósa lagið  Ég veit  með Eivöru. 

Hljómleikar í hlöðu

 

 - Flytjendur:  Eldar og Brother Grass

 - Staðsetning:  Hlaðan í Vogum

 - Einkunn: ****

  Gunni Byrds hringdi í mig.  Hann er búsettur í Vogum og var áhugasamur um hljómleika í Hlöðunni með blágresishljómsveitunum Eldum og Brother Grass.  Það er alltaf gaman að eiga erindi í Voga.

  Hlaðan er sérkennilegur samkomustaður.  Þetta er gömul heygeymsla með torfþaki.  Hljómburður er góður og stemmningin notaleg.  Aðsókn var svo góð að hluti áheyrenda sat fyrir utan.  Gaflinn var opinn upp á gátt þannig að þetta koma vel út.  Þröngt máttu sáttir sitja fyrir innan og utan.  Kynslóðabil var ekkert.  Áheyrendur voru allt frá börnum til ellilífeyrisþega.  Flestir voru þó undir miðjum aldri.

  Eldar er fjögurra manna hljómsveit.  Þar fer söngvarinn Valdimar (þekktur úr samnefndri hljómsveit) fremstur í flokki.  Auk hans eru tveir karlkyns gítarleikarar og kona á bassa.  Músíkin er rólegt blágresi;  frumsamdir söngvar með íslenskum textum.  Valdimar hefur þægilega og hljómfagra söngrödd.  Það háði ekki verulega að hafa ekki áður heyrt þessi lög.  Þau runnu ljúflega án þess að einhver eitt eða tvö skæru sig úr.

  Brother Grass er sérkennilegt nafn á íslenskri hljómsveit.  En tengir við blágresi.  Líka við kvikmyndina  Oh Brother Where Art Thou.  Tónlist Brother Grass er einmitt mjög í anda tónlistarinnar í þeirri mynd.  Tónlist Brother Grass er þó fjölbreyttari.  Til viðbótar við blágresið flytja þau gömul ensk og bandarísk þjóðlög (folk),  gamlan blús,  nýrri blús, gospel og jug.  Án þess að blása í flösku, eins og heitið jug vísar til.  En líkt og einkennir jug þá spila þau á þvottabretti,  þvottabala og eitthvað svoleiðis.

  Aðal gítarleikari Brother Grass er Örn Eldjárn.  Hann er flinkur og fjölhæfur gítarleikari.  Fjórar söngkonur skipta á milli sín öðrum hljóðfærum.  Meðal annars harmónikku,  þottabala,  tamborínu  og eitthvað fleira.  Þvottabalinn var ýmist laminn með blautri tusku eða strokinn með trommuburstum. 

  Fagurlega raddaður söngur einkennir flutning Brother Grass.  Lagavalið er af ýmsu tagi.  Flest lögin eru vel þekkt.  Má þar nefna Please Don´t Hate Me  (Lay Low),  House of the Rising Sun (enskt lag með bandarískum texta),  One More Cup Of Coffee  (Bob Dylan) og vinsælt lag úr herbúðum Of Monsters and men (ég man ekki hvað það heitir).  One More Cup Of Coffee  var í snilldar útsetningu Rogers McGuinns.  Allt snyrtilega og fagmannlega afgreitt en jafnframt líflegt. 

  Þessir hljómleikar í Hlöðunni voru virkilega góð skemmtun. 

  Þetta lag er til með íslenskum texta.  Mig minnir að það hafi komið út á plötu með Mannakornum.  Gott ef íslenski textinn hefst ekki á orðunum:  "Graði Rauður var gæðingur / gamall hálftaminn gæðingur..."

  Þegar til er íslenskur texti við svona lag er upplagt að nota hann næst.

Söngvari Led Zeppelin syngur um Eivöru

 

  Enski söngvarinn Robert Plant var í bestu rokkhljómsveit sögunnar,  Led Zeppelin.  Með henni kom hann fyrst til Íslands 1970.  Hljómsveitin hélt hljómleika í Laugardalshöll.  Skömmu síðar sendi Led Zeppelin frá sér plötuna Led Zeppelin III.  Þar syngur Robert lag um Ísland,  Immigrant Song.  Textinn hefst á þessum orðum:

  We come from the land of the ice and snow
from the midnight sun where the hot springs blow

  The hammer of the gods will drive our ships to new lands
To fight the horde and sing and cry, Valhalla, I am coming

  Þarna er tilvísun í ásatrú.  Robert Plant er heiðursfélagi í íslenska Ásatrúarfélaginu.  Hann fær reyndar ekki að vera skráður formlega hjá Hagstofunni í félagið.  Það geta aðeins íslenskir ríkisborgarar. 

  Fyrir nokkrum árum mætti Robert óvænt á blót hjá Ásatrúarfélaginu í þáverandi félagsheimili þess á Grandagarði.  Á miðju blóti kvaddi hann sér hljóðs.  Hann lýsti gleði sinni sem ásatrúarmaður yfir því að á Íslandi sé starfandi og skráð Ásatrúarfélag. 

  Robert Plant hefur oftar heimsótt Ísland.  Ekki veit ég hvenær hann hefur uppgötvað færeysku söngkonuna Eivöru,  sem Íslendingar hafa slegið eign sinni á.  Ef grannt er hlustað má heyra hann hér syngja um hana strax í upphafi lags:  If Eivör a Carpenter...

 

Nýtt, snoturt og grípandi lag með færeyskri söngkonu

  Þetta lag heitir "Hey Candy" og er sungið af færeysku söngkonunni Dortheu Höjgaard Dam.  Höfundur þess er eiginmaður hennar,  William Silverthorn.  Þau eru búsett á Íslandi - þrátt fyrir að eiga tvö hús í Færeyjum.  Dorthea Höjgaard hefur komið fram á nokkrum hljómleikum hérlendis, meðal annars með Peter Pólson (Clickhaze).  Dorthea Höjgaard Dam er virkilega góð söngkona með fallega söngrödd.

  "Hey Candy" er spilað í færeysku útvarpi og líklegt til að verða sumarsmellurinn þar í ár.  Ég er sannfærður um að ef spilun á laginu hefst í íslensku útvarpi þá verði það sama upp á teningnum. 

Bestu lög síðustu 6 áratuga

  Breska popptónlistarblaðið New Musical Express er sextíu ára.  Til hamingju með það.  Þetta er vikublað.  Það hefur náð að hrista af sér alla keppinauta í áranna rás.  Um hríð atti það kappi við fjölda annarra popptónlistarvikublaða (Melody Maker,  Sounds, Record Mirror...) sem öll lognuðust út af, hægt og bítandi. 

  New Musical Express er næst söluhæsta popptónlistarblað heims (á eftir bandaríska Rolling Stone).  Það mokselst í Bandaríkjunum og út um alla Evrópu.  Í Bandaríkjunum er NME selt í öllum blaðsölustöndum úti á gangstéttum.  Bandarísk poppblöð,  önnur en Rolling Stone, eru ekki til sölu í þessum blaðsölustöndum.  Þau fást aðeins í bókabúðum.  NME hefur mikil áhrif í popptónlistarbransanum og er breskri popptónlist ómetanlegur sendiherra.

  Í tilefni afmælisins hefur New Musical Express leitað til fjölda rokkstjarna til að setja saman lista yfir bestu lög sem komið hafa á markað á líftíma New Musical Express.  Ég er sjaldan verulega óánægður með svona lista.  En þeir eru samt aldrei alveg eftir mínu höfði.  Þessi listi er meira á skjön við mín viðhorf en flestir aðrir listar.  Engu að síður er ég sáttur við toppsætið.  Þar fyrir utan lít ég svo á að eiginleg sætaröð skipti ekki miklu máli.  Mikilvægara er að viðkomandi lag sé á listanum.  Svo er þetta nú bara léttur samkvæmisleikur.  Engin ástæða til að taka hann of alvarlega.  Þetta er líka góð ástæða til að rifja upp kynni við mörg frábær lög.

1. Joy Division – 'Love Will Tear Us Apart'
2. Pulp – 'Common People'

3. David Bowie – '"Heroes"'
4. The Beach Boys – 'Good Vibratons'
5. New Order – 'Blue Monday'
6. The Stone Roses – 'She Bangs The Drums'
7. The Smiths – 'There Is A Light That Never Goes Out'

8. The Specials – 'Ghost Town'
9. Dizzee Rascal – 'Fix Up, Look Sharp'
10. Oasis – 'Wonderwall'
11. The Rolling Stones – 'Sympathy For The Devil'
12. The Ronettes – 'Be My Baby'
13. Michael Jackson – 'Billie Jean'

14. Sex Pistols – 'God Save The Queen'

15. The Beatles – 'A Day In The Life'
16. The Cure – 'Boys Don't Cry'
17. Bob Dylan – 'Like A Rolling Stone'
18. The Beach Boys – 'God Only Knows'
19. Madonna – 'Like A Prayer'
20. The Stone Roses – 'I Am The Resurrection'

  Lesendum var boðið upp á að setja saman samskonar lista.  Hann er glettilega líkur.  Svo kannski er þetta bara dálítið eins og staðan er.

1. Joy Division - Love Will Tear Us Apart

Einkunn: 8.18

2. The Cure - Boys Don't Cry

Einkunn: 8.02

3. Nirvana - Teen Spirit

Einkunn: 7.90

4. The Smiths - There Is A Light That Never Goes Out

Einkunn: 7.68

5. Oasis - Wonderwall

Einkunn: 7.62

6. Arctic Monkeys - I Bet You Look Good On The Dancefloor

Einkunn: 7.60

 

7. The Clash - London Calling

Einkunn: 7.58

8. The Strokes - Last Night

Einkunn: 7.51

9. The Killers - Mr Brightside

Einkunn: 7.50

10. The Kinks - You Really Got Me

Einkunn: 7.50

11. Pulp - Common People

Einkunn: 7.46

12. The Smiths - How Soon Is Now?

Einkunn: 7.42

13. The Rolling Stones - Paint It Black

Einkunn: 7.31

14. The Who - My Generation

Einkunn: 7.29

15. The White Stripes - Seven Nation Army

Einkunn: 7.23

16. Sex Pistols - God Save The Queen

Einkunn: 7.21

 

17. Bob Dylan - Like A Rolling Stone

Einkunn: 7.18

18. The Beatles - Eleanor Rigby

Einkunn: 7.13

19. The Verve - Bittersweet Symphony

Einkunn: 7.12

20. David Bowie - Heroes

Einkunn:  7,12