Ný hugsun gegn geggjaðri sóun á matvælum

  Íslendingar hafa löngum hent gríðarlega miklu magni af úrvals matvælum.  Matvælum sem eru í góðu lagi en nálgast merkingarnar "Best fyrir" og "Síðasti söludagur".  Báðar merkingarnar gefa upp dagsetningu sem stendur fyrir allt annað en síðasta neysludag.  Alltof margir rugla þessu saman.

 

 

  Ég hef horft upp á starfsmenn 10-11 henda í ruslagáma þessar ágætu vörur í miklum mæli.  Það er dapurleg sjón.  Þarna er um verðmæti að ræða.  Á sama tíma á fátækt fólk í vandræðum með að láta enda ná saman.  Það stendur í öllum veðrum í langri röð fyrir utan húsnæði Mæðrastyrksnefndar og Fjölskylduhjálpar Íslands.  

  Fyrir nokkrum árum mættu ábúðafullir embættismenn í Fjölskylduhjálpina og stöðvuðu dreifingu á úrvals góðum kartöfluflögum sem voru komnar á dagsetningu.  Vel að merkja dagsetningu sem vísaði á síðasta söludag en átti langt í síðasta neysludag.

  Það þarf hugarfarsbreytingu, vakningu og uppreisn hérlendis gegn því að matvælum í góðu lagi sé hent í ruslagáma.  Nú hafa verslanir Krónunnar tekið upp á því að selja útrunnin matvæli á spottprís.  Það er til fyrirmyndar.  Þetta er algengt erlendis og nýtur vinsælda.

  Einnig er til fyrirmyndar að hjá N1-bensínsjoppunni á Blönduósi fá gestir gjarnan hálfétna matarskammta.  Það gerist þannig að afgreiðsla á skyndibitanum (kjúlli eða hamborgari og franskar) fer öll úr skorðum á álagstímum.  Þegar greint er úr flækjunni þá er hálfétnum matarskömmtum komið snöfurlega í réttar hendur.  Hver matarskammtur nýtist þannig til fulls.  

   

Sala á útrunnum mat gengið vel

Pottþétt ráð sem tryggir að bílnum sé ekki stolið

  2007 dönsuðu Íslendingar umhverfis gullkálfinn sem aldrei fyrr.  Það þarf ekki að rifja upp fyrir neinum þá geggjun sem einkenndi dansinn.  Miðbærinn þagnaði ekki vegna flugs einkaþotna;  menn skruppu á einkaþyrlum í sjoppu til að fá sér pylsu.  Í stað þess að bjóða neftóbak í nefið að hætti bænda fyrri tíma buðu stórtækir dansarar hver öðrum hreint kók í nefið.

  Hámarki náði dansgleðin daginn fyrir bankahrunið 2008.  Þá flugu einkaþoturnar úr landi drekkhlaðnar töskum fullum af gjaldeyri.  Síðan heyrðist ekki í þeim meir.  Dansinn lagðist af og bank á búsáhöld tók við.

  Núna er verið að endurreisa byggingakranana og rykið dustað af dansskónum.  Togast er á um hvern einasta flotta 15 - 20 milljón króna jeppann.  Vandamálið er að vondir menn sækja líka í fína jeppa.  Þeim er stolið.  

  Til er ráð.  Einföld aðferð til að forða fína dýra bílnum frá því að vera hnuplað af vondu fólki.  Það eina sem þarf að gera er að fá næstu skiltagerð til að þrykkja mynd af ryðguðum bíl á dúk.  Svo er fíni bíllinn klæddur í dúkinn.  Eini gallinn er sá að þá vita nágrannarnir ekki að þú eigir nýjan og fínan bíl.  Því er kippt í lið með því að taka ljósmynd af bílnum fyrir dúklagningu og sýna nágrönnunum myndina.  

   

Ísland á leið í hóp þeirra ríku

Gróft dýraníð Sea Shepherd

  Hvalir eru krútt.  Hvalkjöt er gott.  Það getur hver og einn sannreynt með því að skreppa á veitingastaðinn Bike Cave í Skerjafirði.  Sumir halda að hvalir séu gáfaðir.  Það eru þeir ekki.  Þeir eru nautheimskir.  Það réttlætir þó ekki að liðsmenn hryðjuverkasamtakanna Sea Shepherd pynti þá.    

  Ha?  Eru SS-liðar ekki hvalavinir?  Nei.  Þeir tala fjálglega um hvalavernd.  Í raun eru þeir fyrst og fremst ævintýraþyrst börn auðmanna.  Þau hafa nógan tíma til að "pósa" fyrir framan myndavélar.  Og rúm fjárráð til að skemmta sér að vild.  Að kljást við hvalveiðimenn er þeim góð skemmtun og hressandi útivera.  Miklu skemmtilegra en að húka inni og spila tölvuleiki.  

  Þegar færeyskir sjómenn hotta á eftir hvölum inn færeyska firði þá bregða SS-sveitir á leik.  Þær ýmist hoppa um í fjörunni eða stökkva um borð í spíttbáta.  Bátunum er siglt yfir hvalina.  Skrúfublöðin rista djúp sár á bol hvalanna.

  Til hvers að beita hvalina þetta hrottalegu ofbeldi?  Jú,  með því að sigla ofan á hvalina og særa þá er ætlunin að hvalirnir kafi.  Komnir á kaf,  trilltir af sársauka og í taugaáfalli eftir að hafa burðast með spíttbát á bakinu er þeim ætlað að synda undir veiðibátana og forða sér út úr firðinum.  

  Vandamálið er að hvalirnir eru of vitlausir til að fatta trixið.  Þess í stað öskra þeir, berjast um viti sínu fjær undan ofbeldinu og forða sér með hraði upp í fjöru.  Þar veita vel þjálfaðir slátrarar þeim líkn og binda snarlega enda á þjáningar þeirra.

  Á myndinni fyrir neðan má sjá hvalskrokk illa leikinn af SS-sveitum. 

 

   

Einstakt myndskeið af hvölum í Eyjafirði

Öðrum til viðvörunar

 

  Frökk og ósvífin dúfa gerði sér lítið fyrir og reyndi að smygla eiturlyfjum inn í Le Reforma fangelsi í Kosta Ríka.  Ekkert fer framhjá árvökulum augum lögreglunnar.  Síst af öllu eiturlyfjasmygl dúfna.  Hún var því snarlega snúin niður í jörðina af laganna vörðum.  Þar voru henni lesin réttindi sín og hún síðan handtekin,  sjálfri sér til niðurlægingar og háðungar.  

  Að öllu jöfnu hefði lögreglan ekki séð ástæðu til að greina fjölmiðlum frá málinu.  Hinsvegar getur hún ekki á sér setið og kýs að blása málið upp með myndbirtingu og öllu.  Fyrst og síðast öðrum dúfum til aðvörunar.  Skilaboðin eru skýr:  Svona gera dúfur ekki.  Að minnsta kosti ekki án afleiðinga.

  Eftir helgi verður dúfan færð fyrir dómara.  Hann mun ákveða hversu margra ára dvöl á bak við lás og slá bíður hennar.

  Á myndinni fyrir ofan má sjá hálft hundrað af þeim tæplega þúsund vel þjálfuðu og hugrökku lögreglumönnum sem handtóku dúfuna. 

Smygldúfa handtekin

Norðurlandaráð styður hvalveiðar Færeyinga

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessa daga stendur yfir þing Norðurlandaráðs.  Þar gengur á ýmsu.  Meðal annars er til umfjöllunar svívirðileg framkoma íslenskra embættismanna í garð færeyska fiskveiðiskipsins Nærabergs.  Skipinu var meinað að sækja til Íslands grænlenska áhöfn.  Rökin voru þau að Næraberg væri að veiða makríl við Grænlandsstrendur án þess að Færeyingar hafi samið um það við Íslendinga.  Á sama tíma dekstruðu Íslendingar rússnesk skip sem veiddu á sömu slóðum.  Fróðlegt verður að vita að hvaða niðurstöðu Norðurlandaráð kemst í því fáránlega máli.

  Hitt er merkilegra að í morgun samþykkti Norðurlandaráð eiróma stuðning við hvalveiðar Færeyinga.  Mér vitanlega hefur sú merkilega samþykkt ekki ratað í íslenska fjölmiðla.  Hún er engu að síður stórfrétt og hér með "skúbb".

  Hér má hlera fróðleiksmola um hvalveiðar Færeyinga:  

http://www.visir.is/section/MEDIA98&fileid=CLP38358 

Rasismi hefur margar hliðar

  Kynþáttafordómar,  lífsstílsfordómar og menningarfordómar hafa margar birtingamyndir.  Ein er sú að hörundsdökkt fólk leggur mikið á sig til að líkjast bleiknefjum.  Frægasta dæmið er bandaríska poppstjarnan Michael Jackson.  Þessi ein frægasta poppstjarna heims hefði getað nýtt ofurvinsældir sínar til að vera stoltur blökkumaður og fyrirmynd.  Þess í stað kaus hann að nota auðævi sín til að láta breyta sér í hvíta konu (Sófíu Lóren).

 En hvað getum við bleiknefjar sett okkur á stall og gagnrýnt þá leið sem hann valdi?  Við búum við forréttindi.  Þau forréttindi að húðlitur háir okkur ekki.  Truflar okkur ekki á neinn hátt.  Hvorki gagnvart vinnu eða viðhorfum almennings til okkar.

  Við bleiknefjar tökum ekki eftir flestu því mótlæti sem hörundsdekkri mæta.  Til að mynda getum við mætt skælbrosandi í plástursrekka hvaða apóteks eða súpermarkaðs sem er.  Þar finnum við gott úrval af plástrum í sama lit og okkar húðlit.  Plástrar í öðrum húðlit eru ekki í boði.

   

  

Elska konur sem skína í nóttinni

Heilaþvegin þjóð - hnípin í vanda

  Fyrir nokkrum árum dvaldi ég í góðu yfirlæti í Ósló,  höfuðborg Noregs.  Á sama hóteli þar í borg var meðal gesta ungur maður frá Suður-Kóreu.  Okkur varð vel til vina.  Forvitnir um þjóðir hvors annars spjölluðum við saman yfir bjór úti á gangstétt allt að því á hverju kvöldi.

  Hann spurði margs um Ísland.  Ýmislegt sem ég upplýsti hann um vakti undrun.  Mér þótti áhugaverðara sitthvað sem hann sagði mér af sínu lífi.

  Dvölin í Noregi var hans fyrsta alvöru frí til nokkurra ára.  Og fyrsta utanlandsferð.  Hann var svo óheppinn að verkstjóri hans var vinnualki.  Naut þess að vinna alla daga og oftar fram á kvöld en ekki.  Í S-Kóreu vinna undirmenn jafn lengi og yfirmenn.  Það er svo algjör regla að hún er ekki rædd.  

  Drengurinn hafði gegnt herþjónustu.  Að mig minnir til tveggja ára.  Hún fólst í gæslu við landamæri Suður- og Norður-Kóreu.  Á milli þessara ríkja er svæði sem er skilgreint hlutlaust.  Það er um 4 km breitt.  Sitthvoru megin sitja hermenn ríkjanna gráir fyrir járnum.  Iðulega má lítið út af bregða til að skipt sé á skotum.   

  Kunninginn var svo heppinn að hermenn beggja ríkjanna á þessu varðsvæði höfðu vingast.  Þeir léku sér saman í fótbolta,  tefldu og tóku í spil.  Fóru meira að segja saman í gönguferð upp á hátt fjall.  Horfðu saman á sjónvarp og voru ágætir vinir.  Skiptust á gjöfum og eitthvað svoleiðis.  Forðuðust samt eins og heitan eld að ræða pólitík.  

  Meðal annars horfðu þeir saman á beina útsendingu frá einhverri heimsmeistarakeppni í fótbolta.  Þar kepptu S- og N-Kórea.  Leikar fóru þannig að N-Kórea tapaði illilega.  Þá brá svo við að n-kóresku hermennirnir fóru að gráta.  Þeir hágrétu eins og kornabörn.  Þeir ætluðu ekki að trúa sínum eigin augum.  

  S-kóresku hermennirnir reyndu að hugga þá.  Sögðu að þetta væri bara saklaus leikur.  Það væri eðli svona leiks að stundum vinnur annað liðið.  En n-kóresku hermennirnir voru óhuggandi.  

  Þá áttaði kunninginn sig á því hvað n-kóresku vinirnir voru og eru svakalega heilaþvegnir.  Í þeirra huga var óhugsandi að n-kóreskt landslið gæti tapað leik.  

  Hárgreiðsla Kim Jong Un leiðtoga N-Kóreu kallast kústur.  Hann fann upp á henni sjálfur.  Nú nýtur hún gríðarmikilla vinsælda aðdáenda N-Kóreu um allan heim.  

  Forveri hans og faðir,  Kim Jong Il, var þekktari fyrir að þamba allsnakinn koníak á hverju kvöldi.  Uns hann dó á miðjum aldri vegna vinnuálags.  Hann lagði sig hart fram um að finna upp nýja og spennandi rétti.  Til að mynda hamborgara.  Heimshorna á milli drúpa jarðarbúar höfði í lotningu og snæða hamborgara - Kim Jong Il til heiðurs.  

Kveikja á hátölurum við landamærin

Uppreisn Jóns Þorleifs

 

 

 

 

 

 

 

  Jón Þorleifsson,  verkamaður og rithöfundur,  var að sumu leyti Helgi Hóseason.  Þeir voru á svipuðum aldri.  Unnu saman í byggingarvinnu.  En varð ekki vel til vina.  Þvert á móti.  Hvor um sig taldi hinn vera öfgamann.  Barátta Helga snéri að því að fá ógilt skírn sína í ríkiskirkjuna.  Barátta Jóns snéri að því að afhjúpa verkalýðsforingja sem stéttarsvikara.  

  Eitt sinn mætti Jón heim til mín með stóra og dökkfjólubláa marbletti á höndum og handleggjum.  Þá hafði hann gert sér erindi á Hótel Loftleiðir.  Þar var einhverskonar hátíð eða samkunda verkalýðsfélags í kjallara.  Jón gerði þar þegar í stað hróp að ræðumönnum.  Á hann stukku margir menn sem fjarlægðu hann af staðnum.  

 Jón var lágvaxinn en mikill um sig.  Honum var fleygt láréttum á dyr.  Það gekk ekki lipurt fyrir sig.  Upp um stiga þurfti að fara.  Jón brá á aðferð krókódíslins.  Hann vatt stöðugt upp á sig eins hratt og hann gat og eins og kraftar leyfðu.  Við það misstu útkastarar takið hvað eftir annað.  Þá sætti Jón lagi og greip rígfast um handrið.  Þurftu menn ítrekað að plokka fingur hans af til að halda áfram að varpa honum á dyr. Við það hlaut Jón alla þessa stóru og ljótu marbletti.  Hann taldi að það hafi alveg tekið um 15 - 20 mínútur að henda sér út þann daginn.     

  Í annað skipti gerði Jón sér erindi á skrifstofu Sósíalistafélags Reykjavíkur svipaðs fyrirbæris.  Einn stafsmaður var á skrifstofunni.  Jón las honum pistilinn.  Sá vísaði Jóni á dyr.  Jón sýndi ekki á sér fararsnið heldur herti á skömmum.  Starfsmaðurinn rauk þá að Jóni og reyndi að henda honum út með afli.  Jón brást við með því að standa gleiður til að halda jafnvægi.  Hann hafði hendur í vösum og lét ekki haggast.  Gekk svo um hríð.  Maðurinn reyndi ýmist að hrinda Jóni eða toga hann til.  Leikar fóru þannig að maðurinn rykkti í nýjan sparijakka Jóns með þeim afleiðingum að jakkinn rifnaði.  En Jón stóð keikur í sömu sporum og gróf hendur dýpra í vasana.

  Þegar sparijakki Jóns rifnaði komst styggð að starfsmanninum.  Hann hljóp á brott.  Skildi Jón einan eftir á skrifstofunni.  Jón reiknaði út hversu langan tíma tæki fyrir starfsmanninn að skila sér til síns heima.  Þá hringdi Jón í hann.  Gerði honum grein fyrir því hversu óábyrgt var að skilja ókunnugan mann einan eftir á skrifstofunni. Hægur leikur hefði verað að rústað skrifstofunni,  stela öllu fémætu og gera annan óskunda.  Það væri hinsvegar ekki sinn siður.  Aftur á móti gerði hann þá kröfu að starfsmaðurinn bæði sig afsökunar á að hafa rifið jakkann.  Hinn tók það ekki í mál, setti upp snúð og skellti á Jón.  Jón hringdi nokkrum sinnum til viðbótar.  Án árangurs.  Hinn svaraði ekki.

  Nokkrum dögum síðar mætti Jón aftur á skrifstofuna.  Hann henti þar rifna jakkanum á borðið með þeim orðum að jakkinn væri best geymdur þarna sem tákn um að starfsmaðurinn væri vesalingur.  Frekari orðaskipti urðu ekki né fleiri samskipti Jóns við skrifstofuna.   

  Fleiri sögur af Jóni:  HÉR 

  Til gamans má geta að í nýjasta tölublaði tímaritsins Heima er bezt eru nokkrar sögur af Jóni Þorleifs.  

Furðufólk í útlöndum - Varúð! Rasismi!

  Sinn er siður í landi hverju.  Því lengra sem fólk er búsett frá Íslandi þeim mun furðulegar hegðar það sér.  Það er þumalputtaregla.  Tökum Japani sem dæmi.  Þegar heitt er í veðri þá klæða þeir ung börn sín í vatnsmelónur.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í tengslum við brúðkaup klæðist brúðguminn brúðarkjólnum og keppir í spretthlaupi fyrir hönd brúðurinnar.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Japanskar konur eru nýlega teknar upp á því að ganga í sundbol á baðströndinni.  Þær eru spéhræddar.  Til að slá á spéhræðsluna hylja þær andlitið með lambhúshettu.  Hugmyndina fengu þær frá rússnesku kvenpönksveitinni Pussy Riot.  Giska ég á.

 

 

 

 

 

 

 

 

   Vestrænar þjóðir eru vanar svokölluðum fingramat;  skyndibita sem einfaldast er að slafra í sig án hnífapara.  Japanir snerta ekki mat með berum höfnum.  Þeim þykir það vera sóðalegt og villimannslegt.  Japanir stinga upp í sig ruslfæðinu með prjónum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Japanir eru gríðarlega spenntir fyrir öllu sem tengist hugsanlegum geimverum.  Þeim finnst fátt skemmtilegra en klæða sig í furðubúning með ævintæýralegu geimveru-þema.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Japönsk flugfélög hafa góðar tekjur af því að rúnta um með fólk á flugvöllum.  Japanirnir sitja þá ofan á flugvélinni.  Flugmönnum er stranglega bannað að taka á loft með þessa farþega.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Þegar japanskir töffarar taka upp vestrænar tískubylgjur í hárgreiðslu þá fara þeir alla leið.  Trompa vestrænu fyrirmyndina  Sama hvort Elvis er stældur eða Smutty Smitt.  

 

 

.

Svívirðileg framkoma

  Hjálparsveitir,  björgunarsveitir og eiginlega allar sveitir - líka lúðrasveitir - vinna gott starf hérlendis (og víðar).  En ekki alltaf óaðfinnanlegt starf,  þrátt fyrir eflaust góðan hug.  Mörgum er illilega brugðið við fréttaflutning af frönskum ferðamanni sem björgunarsveitir Landsbjargar fundu á Hornströndum.  Að honum var veist og tilraun gerð til að troða upp í hann ógeðstuggu af útlendu ullabjakki sem kallast Snickers.

  Vitaskuld varðist nýfundni Frakkinn fimlega.  Það hefði næstum því verið meiri mannsbragur af því að bjóðast til að æla upp í hann máltíðum síðustu tveggja daga.  

  Það er forkastanlegt að íslensk björgunarsveit þrammi um óbyggðir og ógni  rammvilltum útlendum strandaglópum með útlendum viðbjóði.  Hvað segir Guðni Ágústsson við þessu?  Hvar er harðfiskurinn með rammíslensku smjöri (nýhækkað í verði um tæp 12%)?  Hvar er metnaðurinn?  Hvar er Nóa konfektið með fallegum myndum af íslenskri náttúru?  Besta konfekt í heimi?      

 

 

 

 

 

Afþakkaði Snickers