Stórhættulegir blautklútar. Geta valdið blindu!

  Ég veit ekki hversu vinsælir eða almennt brúkaðir hérlendis eru svokallaðir blautklútar.  Þetta eru rakar einnota bréfaþurrkur.  Í vökva þeirra eru hreinsiefni ætluð til að fjarlægja andlitsfarða fyrir svefn.  Líka til að fá eins og kælandi strok yfir andlitið hafi fólk hitnað eða svitnað í andliti.

  Nú hefur komið í ljós að blautklútar eru hættulegir.  Ein frægasta kántrý-söngkona Færeyja,  Eva Tausen,  stórskaðaði sjón sína með notkun blautklúta.  Hún hefur unnið sem sjúkraflutningamaður.  Blautklútar hafa skaðað augu hennar svo mikið að hún hefur ekki lengur sjón til að stýra ökutæki.

  Blautklútarnir sem hafa leikið Evu Tausen svona illa heita First Price.  Þeir eru seldir á Íslandi.   

  Evi hefur átt lög í 1. sæti hollenska,  írska og sænska kántrýlista.  Hún hefur að auki náð hátt á kántrýlista fleiri þjóða og unnið til alþjóðlegra kántrýverðlauna. 

Ástæðulausir fordómar í garð prófsvindls

  Á öllum stigum menntakerfisins ríkja neikvæðir fordómar í garð prófsvindls.  Í þeim tilfellum sem kemst upp um prófsvindl er brugðist ókvæða við.  Prófsvindlarinn er rekinn með skít og skömm úr skólanum.  Prófúrlausn hans er ógild um aldur og ævi

  Hvað er svona merkilegt við það að skipta um dekk á vörubil?

  Útsjónarsamt prófsvindl staðfestir hæfileika nemanda til að komast af.  Komast yfir hindrun.  Það er hlutverk menntunar og tilgangur skóla:  Að skila út í lífið einstaklingum sem spjara sig.

  Sumir nemendur skora hátt á prófi með því að læra eins og páfagaukar:  Þeir læra orð,  setningar og texta utan að án skilnings á því hvað um ræðir.  Aðrir stytta sér leið með útsjónarsemi.  Svindla á prófi með slóttugheitum.  Skilja samt jafnvel betur námsefnið en páfagaukarnir.  En nota aðra hæfileika til að standast prófið.  Það eru einmitt þeir hæfileikar sem skila þeim farsælla lífshlaupi þegar upp er staðið en páfagaukunum.  

 Á Indlandi beita foreldrar og ættingjar öllum aðferðum til að hjálpa nemendum við að svindla á prófum.  Á meðan próf er þreytt má sjá aðstandendur klifra eins og fjallageitur upp skólabyggingar í ákafri viðleitni til að hjálpa við prófsvindl.  Það er ekkert nema gaman að sjá samheldar fjölskyldur.  Verra er að vita af afskiptalausum börnum á Íslandi.

   

Meint svindl aldrei sannað

Jón Þorleifsson aðstoðaði Rannsóknarlögregluna

  Jón Þorleifsson,  verkamaður og rithöfundur,  var afar ósáttur við Gvend Jaka (Guðmundur J.  Guðmundsson).  Jakinn var alþingismaður og formaður verkalýðsfélagsins Dagsbrúnar.  Iðulega titlaður verkalýðsforingi.  Jón kallaði hann verkalýðsrekanda.

  Ég hef áður sagt frá samskiptum Jóns og Gvendar Jaka.  Hægt er að fletta því upp á hlekk hér fyrir neðan.

  Svo bar við eitt árið að skipafélagið Hafskip fór á hausinn.  Björgólfur Guðmundsson og fleiri sem þar réðu ferð voru dæmdir sakamenn í því uppgjöri.  

  Við rannsókn málsins uppgötvaðist að Hafskip og Eimskip höfðu sameiginlega lagt í sjúkrasjóð handa Gvendi Jaka.  Þetta var íslensk spilling.  Sárasaklaus.  Gvendur þurfti að leggjast inn á spítala í útlöndum.  Albert Guðmundsson,  alþingismaður og ráðherra,  hafði milligöngu um að smala í sjúkrasjóð handa honum.  Framlag skipafélaganna var greitt undir borði í beinhörðum peningum.  Albert stal hluta af upphæðinni.  Eða þannig.  Stakk nokkrum seðlabúntum í sinn vasa og hélt þeim þar fyrir sig.  Eins og gengur.

  Sem formaður Dagsbrúnar þurfti Gvendur að kljást við forráðamenn skipafélaganna í harðvítugri baráttu fyrir bættum kjörum verkamanna.  Gvendur var í einkennilegri stöðu er hann á sama tíma þáði peninga undir borði frá viðsemjendum sínum.

  Jón Þorleifs var ekki einn um að finnast þetta lykta af mútum.  Hann settist við skriftir.  Hann skráði niður á blað rökstuddar grunsemdir sínar um að Gvendur hefði óhreint mjöl í fleiri pokahornum.  Þetta var mikil greinargerð.  Það tók marga daga að klambra henni saman.  Síðan tók Jón af henni tvö ljósrit.  Hann fór með frumritið til Rannsóknarlögreglunnar - til að auðvelda henni að rannsaka þátt Gvendar Jaka í "mútumálinu".  

  Öðru ljósritinu hélt Jón til haga fyrir sig.  Hitt fór hann með heim til Gvendar Jaka.  Afhenti honum það með þeim orðum að hann væri að hjálpa lögreglunni að rannsaka glæpaferil hans.  Að sögn Jóns var Gvendi brugðið við tíðindin og fámáll,  sem aldrei áður.  

  Jón var ekki fyrr kominn heim til sín en hann mundi eftir fleiri grunsemdum sínum um óheiðarleika Gvendar Jaka.  Það var ekki um annað að ræða en setjast aftur við skriftir. Að nokkrum dögum liðnum var Jón kominn með viðbótargreinargerð,  álíka stóra og hina fyrri.  Hann hafði sama hátt á:  Lögreglan fékk frumritið.  Sjálfur hélt hann eftir ljósriti og fór með annað heim til Jakans.  

  Jón ljómaði af gleði sigurvegarans er hann sagði frá:  "Það leyndi sér ekki að Gvendur hefur gríðarmiklar áhyggjur af málinu.  Hann var eins og ósofinn og tuskulegur.  Ég get svo svarið það að hann er búinn að eldast um mörg ár á þessum fáu dögum er liðu á milli þess sem ég lét hann fá afritin."

    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Fleiri sögur af Jóni hér 

   

  

  

Mannanafnanefnd lýgur

  Íslenska mannanafnalöggan er aðhlátursefni víða um heim.  Ekki að ástæðulausu.  Þetta er enn ein ríkisrekna óþurftarnefndin.  Nú liggur blessunarlega fyrir frumvarp á Alþingi um að nafnalöggan verði lögð niður.  Nefndin hefur brugðist ókvæða við.  Hún mótmælir því harðlega að vera lögð niður.  Meginrökin eru ótti við að stelpu verði gefið nafnið Sigmundur.  Ofsafengin hræðslan við það er langsótt.  Nafnið Sigmundur nýtur ekki vinsælda. Fjarri því. Þetta er skammaryrði.

  Önnur rök snúa að hræðsluáróðri gegn ættarnöfnum.  Brýnt sé að slá skjaldborg um að börn séu kennd við nafn foreldris.  Um það segir Mannanafnanefnd:  "Þetta ævaforna germanska nafnakerfi hefur eingöngu varðveist hér á landi."

  Þetta er lygi.  Í Færeyjum eru börn iðulega kennd við föður sinn. Gott dæmi um það er færeyska álfadísin Eivör.  Hún er kennd við Pál föður sinn.  Hún heitir Eivör Pálsdóttir.  Önnur færeysk tónlistarkona þekkt hérlendis er Guðríð (helmingur dúettsins Byrtu.  Nafnið er framborðið Gúrí),  er Hansdóttir.      

Ósvífinn áróður

 

  Frá unglingsárum hef ég heyrt því haldið fram að ýsan sé hrææta.  Fyrir bragðið fúlsa margir við henni.  Það fer hrollur um fólk við að heyra orðið hrææta. Samt eru nánast allir Íslendingar hræætur.  Við lifum á hræjum.  Kjöt og fiskur sem við borðum er af dýrum sem fyrir löngu síðan voru drepin og eru hræ.

  Ýsan er ekki hrææta. 

  Misskilningurinn liggur í því að ýsan étur sand til að hreinsa meltingarveginn.  Í innyflum hennar er þess vegna svört leðja.  En hún étur ekki hræ.  Hún lifir á sprelllifandi botndýrum (rækjum,  krabba, slöngustjörnum,  skrápdýrum...).  Það munar öllu.  Þess vegna er hold ýsunnar skjannahvítt, þétt og bragðmikið hér á Norðurhöfum.  Einhver besti matur sem til er.  Ýsa var það heillin.    

  

Ekki sjóða fisk í vatni

 

  Í gamla daga var á allflestum íslenskum heimilum vinsæll hversdagsréttur sem kallaðist soðning.  Um var að ræða þverskorna ýsu eða þorsk með roði og beinum.  Með þessu voru snæddar soðnar kartöflur.  Til hátíðisbrigða var brætt smjör út á.  Krakkar fengu að auki tómatsósuslettu.  

  Bitarnir voru soðnir í vatni vel og lengi.  Í það minnsta tuttugu mínútur. Á yfirborði vatnsins myndaðist hvít froða.  Á þessum árum vissi fólk ekki að í froðunni voru næringarefnin úr fiskinum.  Þau voru soðin úr honum.  Mörg bráðholl prótein,  vítamín og önnur næringarefni eru í fiski.  

  Engu að síður var og er soðningin góður matur sem aldrei er hægt að fá leiða á.   

  Síðar lærði fólk að heppilegra er að snöggsjóða fisk.  Til að mynda með því að taka pottinn af eldavélahellunni í um leið og vatnið nær suðu.

  Besta aðferðin er að hita fisk í ólívuolíu.  Ekki aðeins til að næringarefnin haldist í fiskflakinu heldur skilar þetta bragðbesta og þéttasta holdinu.

  Fyrst skal salta roðlaus og beinlaus fiskiflökin þokkalega.  Leyfa þeim síðan að hvíla í algjörum friði í 5 mínútur og 12 sek.  

  Á meðan er um það bil 3 dl af besta fáanlega hvítvíni hitaðir í potti (undir loki til að lágmarka uppgufun).  Um leið og beðið er eftir að hvítvínið í pottinum nálgist suðu skulu 5 dl af köldu og fersku hvítvíni sötraðir af áfergju.

  Væntanlega gerist það um svipað leyti að fiskiflökin hafa hvílt í nægilegan tíma og næstum því er farið að sjóða á hvítvíninu.  3 dl af ólívuolíu er hellt út í og fiskflökin lögð ofan í blönduna. Þar fá þau að svamla í 6 mínútur og 52 sek.  Að þeim tíma liðnum er flökunum pakkað inn í álpappír til að olían og vínið fái að vinna í friði í 5 mínútur.  Eftir það bragðast fiskurinn betur en nokkurntíma áður.

  Upplagt er - ef einhver nennir - að laga sósujafning úr hvítvíns- og olíublöndunni.  Einnig má skvetta kæruleysislega smá af blöndunni yfir fisk og meðlæti eftir að það er komið á disk. 

  Soðnar kartöflur henta vel sem meðlæti,  ásamt smjörsteiktum lauk,  rúgbrauði og smjöri.  Mestu munar um að hafa nóg af kældu hvítvíni með til að skola kræsingunum niður.  Og ekki síður að hafa nóg af kældu hvítvíni það sem eftir lifir dags til að halda rækilega upp á góða veislumáltíð.

 

 

Veitingahússumsögn

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    -  Staður:  Dirty Burger and Ribs

  -  Staðsetning:  Austurstræti 8,  Reykjavík

  -  Réttur:  Kjúklingavængir  (8 stk.)

  -  Verð:  990 kr.  

  -  Einkunn:  *****

  Síðasta haust var opnaður veitingastaður á Miklubraut,  gegnt Kringlunni.  Hann heitir Dirty Burger and Ribs.  Á mínum átta ára ferli sem matarbloggari var og er þetta fyrsti veitingastaðurinn sem ég hef gefið hæstu einkunn,  5 stjörnur.  Reyktu BBQ svínarifin þar eru þvílíkt sælgæti.  Ég er allt að því háður þeim.  Fæ mér þau allt að því tvisvar í mánuði.  Áður en lengra er haldið tek ég fram að ég hef ekki myndað persónuleg tengsl við starfsfólk Durty Burger and Ribs.  Jákvæð afstaða mín til staðarins ræðst aðeins af matnum þar.  Viðhorf annarra er greinilega hið sama.  Það er stöðug og þung traffík á staðinn alla daga.  Oft þarf ég frá að hverfa vegna þess að biðröð er löng.

  Í gær var opnaður annar Dirty Burger and Ribs staður.  Hann er í Austurstræti 8.  Af því tilefni bættist við á matseðilinn kjúklingavængir.  Ég hef aldrei verið æstur í kjúklingavængi.  En ákvað að prófa.  Það var upplifun.  Lang lang bestu kjúklingavængir sem ég hef bragðað.  Ég óttast að verða háður þeim.  Að minnsta kosti langar mig strax í þá aftur.  Þeir eru löðrandi í framandi rosalega bragðgóðri sósu sem ég kann ekki deili á.  Fannst sem um eitthvert ostasósuafbrigði væri að ræða.  Ég ætla ekki að reyna að efnagreina hana frekar. Jafnframt fylgir fersk hvít ídýfusósa með.  Gott ef ekki með hvítlaukskeim.

  Eins og nafn staðarins ber með sér eru hamborgarar í boði auk svínarifja og kjúklingavængjanna.   Eigandi staðarins er heimsfrægasti matreiðslumaður Íslands,  Agnar Sverrisson.  Hann er búsettur í Englandi.  Hann er eini íslenski Michelin-verðlaunakokkurinn.  

  Dirty Burger and Ribs í Austurstræti er töluvert stærri staður en sá á Miklubraut.  Hann er opinn til klukkan 6 á morgnana.  Innréttingar eru einstaklega skemmtilegar.  Jafnvel þess virði að gera sér ferð til að skoða þær.  Staðurinn virðist vera mjög gamall.  Þarna má sjá orf og ljá uppi á vegg,  gamlar olíutunnur,  olíuluktir,  netadræsur,  dráttavélasæti,  kamínu og svo framvegis.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Við hliðina á Dirty Burger and Ribs í Austurstræti er nýopnaður amerískur bar,  American bar.  Þessir staðir eru samhangandi.  Viðskiptavinir ganga á milli.  Ameríski barinn er ekki með neina grænlenska,  mexíkóska eða kanadíska bjóra heldur bandaríska.  Hann er alfarið bandarískur bar.  Sem hefur sárvantað eftir að bandaríski herinn yfirgaf Miðnesheiði snautlega um árið.  Mér til mikillar gleði hljómaði "Killing in the Name" með Rage Against the Machine í hljóðkerfi American Bars er ég steig þar fæti inn í gær.  Það er ávísun á fleiri heimsóknir þangað um leið og ég fæ mér kjúklingavængi á Dirty Burger and Ribs.  

 

  Fleiri veitingaumsagnir:  hér

          

Ljótir glæpamenn eru handteknir aftur og aftur

  Eitt einkennir glæpamenn umfram annað:  Þeir eru ljótir.  Svo ljótir að iðulega kemst upp um þá vegna þess.  Þeir nást vegna þess hvað þeir eru áberandi ljótir.  Það þarf ekki að fletta upp á mörgum síbrotamönnum til að sjá hvað þeir eru áberandi ljótir.

 Þetta hefur verið rannsakað til margra ára í Bandaríkjunum.  Niðurstaðan er öll á einn veg:  Glæpamenn eru ljótir.  Um það má lesa hér 

 Til þessa er einungis vitað af tveimur þokkalega vel útlítandi síbrotamönnum.  Annar er ungur drengur.  Hinn ung stúlka.  Ef þau láta sér ekki segjast er næsta víst að þau verði ljótunni að bráð.

  Hér eru myndir - valdar af handahófi - af nokkrum þekktum síbrotamönnum:

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessi er í Flórida.  Gengur undir gælunafninu Dracula.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daman er góðkunningi lögreglunnar í Flórída. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Glæpagutti í Kaliforníu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 Það vantar neðri hlutann á höfuð glæpadrengsins í Phoenix.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Framan á þennan krimma vantar nef og varir.

 

 

 

 

 

 

 

 

Breskir glæpamenn eru lítið skárri en þeir bandarísku.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Texas-glæpakvenndi.

 

 

„Sæta“ glæpastúlkan handtekin aftur

Verra gæti það verið

  Oftast er hver dagur góð skemmtun.  Inn á milli koma samt dagar þar sem allt gengur á afturfótunum.  Þeir krydda tilveruna þegar upp er staðið.  En á meðan allt fer afsíðis sem getur farið afsíðis þá er plástur á sárið að hafa í huga að það gæti verið verra.  Til að mynda hefur það hent mann á fínum jeppa að taka U-beygju til að komast yfir á akrein úr gagnstæðri átt;  svo bara allt í einu situr rándýri jeppinn pikkfastur í steypu.

 

 

 

 

 

 

 

  Hvað með það að koma heim úr löngu sumarfríi seint að kvöldi og útidyralykillinn brotnar í læstingunni?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Það er kúnst að aka um með málningu á holóttum vegi.  Þá er betra að gleyma ekki að setja lokið á málningafötuna.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Það er aldrei fyndið að sjá fólk í vandræðum á biðstofunni á Slysó.  Eða næstum því aldrei.

Viðhald festist við gifta konu

  Í sveitinni í Hjaltadal fóru tíkur stundum á flakk á milli bæja.  Þá voru þær á lóðaríi.  þegar hundar sinntu þeim festi tíkin þá í dágóða stund.  Þetta getur hent í samskiptum fólks líka.  Til að mynda í S-Afríku.  Þar kom harðgift hálf fertug kona sér upp viðhaldi,  tvítugum dreng.  Eiginmanninn á fimmtugsaldri grunaði þetta.  Til að komast að hinu sanna þá leitaði hann til töfralæknis.  Sá framkvæmdi þegar í stað svartagaldur og lagði á konuna.  Það var eins og við manninn mælt.  Viðhaldið festist við hana í ástarleik.  

  Þegar konan og friðillinn uppgötvuðu vandamálið hrópuðu þau á hjálp.  Sem betur fer voru allar dyr í húsinu ólæstar.  Verra var að fólkið sem kom fyrst að gat enga hjálp veitt.  Þess í stað hringdi það í vini og kunningja í nágrenninu og sagði tíðinda.  Á örskammri stundu var 2000 manna hópur mættur á svæðið til að fylgjast með vandræðum elskendanna.  

  Fólk flissaði, tók bakföll og ljósmyndir.  Þetta þótti góður farsi.  Lögreglu bar að.  Fólkið vildi halda áfram að fylgjast með.  Lögreglunni tókst seint og síðar meir með hjálp piparúða að fæla fólkið á brott. Að lokum voru turtildúfurnar fluttar á sjúkrahús.  Þar var konunni gefið vöðvaslakandi lyf til að losa um vöðvakrampann.  

  Myndin sýnir mannfjöldann streyma að áður en lögreglan skarst í leikinn.